verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
23-10-2010
Goed herstel
Wat ben ik blij dat onze huisarts absoluut niets van sportblessures kent . Die minimaal 3 maanden niet kunnen lopen is herleid tot zowat een week . Na enkele dagen ben ik met verstevigingsoefeningen begonnen, en dat ging al direct heel goed. 's Zaterdags een uur op de crosstrainer zonder problemen. 's Maandags dan heel rustig 40' gaan joggen. Het "trekt" natuurlijk nog wel, maar pijn doet het absoluut niet meer, ook niet na het volledig afbouwen van de ontstekingsremmers. Woensdag en vrijdag dan terug wat gaan duurlopen, en het "trekken" is er nog, maar het gaat beter en beter. Natuurlijk wachten tot dit volledig weg is, eer we terug "fatsoenlijk" kunnen trainen, maar op deze manier kan ik de conditie toch wat onderhouden, tesamen met de nodige oefeningen, en daar ben ik al héél content mee.
In bijlage een interviewtje dat ik en Els Aelbers voor ons personeelsblad (Gemeintekâl) hebben afgelegd over, jawel, het lopen. Lach vooral met mijn uitspraak over vroegere achillespeesproblemen en hoe deze uit te sluiten. De dag erop had ik prijs .
Enkele fotootjes van Geilenkirchen-Gillrath, waar het op het eind altijd pijnlijk is, en deze keer Carel een zelfs ergere grimas op zijn face heeft dan ik. Of toch niet? Ook een fotootje van achteraf, want dan staat alles in het teken van spijs en drank. En Deutsche Kuchen!
Ondertussen lijkt de achillespees-kwetsuur toch de goeie kant uit te gaan. Zondag en vooral maandag had ik er enorm de pest van in. De zwelling is door een overdaad aan ontstekingsremmers fel verminderd, de pijn is zo goed als weg, ik strompel niet fel meer (was zondag en maandag wel echt heel erg, had beter krukken aangeschaft) en ik kan al wat verstevigingsoefeningen doen. Ik denk dat het een groot geluk is dat de kuiten en daardoor ook de achillespees op voorhand al verstevigd waren, want ik doe sinds een jaar allerlei stabilisatie- en verstevigingsoefeningen. Is nodig als je een jaartje ouder wordt, en vanalles heeft de neiging om te beginnen hangen . En hopelijk wordt nog maar eens bevestigd dat huisdokters echt geen sikkepit afweten van sport .
Woensdag samen met Els over ons "geloop" een interviewtje afgelegd voor ons personeelsmagazine. En ondermeer verteld dat ik al vele jaren geen last meer van de achillespezen heb gehad, sinds ik aangepast schoeisel draag. Sinds donderdag enorme last van de linkerachillespees , ongelooflijk gewoon, ook zonder een bepaalde aanleiding. Nu zaterdag is het min of meer draaglijk, ga dus morgenvroeg met Carel naar de volgende wedstrijd van de Rureifelcup. Deze week niet ziekjes , kan geen goed teken zijn . En dan twee weekjes rust, met enkel af en toe een beetje loslopen, en misschien ook eens een pintje meer. Geloof het of niet, maar dat wordt moeilijk. Het vertrek in Geilenkirchen morgen is gelegen in de Bergstraβe, dat belooft alweer. Verslag De benaming Bergstraße leek ter plaatse nergens op te slaan, het bleek een afwisselend parcours doch niet echt keizwaar. Met Carel mooi op tijd daar geraakt, is ook helemaal niet ver, een halfuurtje vanuit Rekem. En terug heel wat bekende gezichten die ik me herinnerde van de wedstrijd in Würselen. Bij het inlopen voelde de linkerachillespees redelijk gevoelig, doch het was doenbaar. Ik hoopte het er een beetje uit te lopen. En denkende dat het een onsteking was, dat het met lopen vanzelf zou weggaan.
Niet dus. Redelijk rustige start, zelfs effe op kop gelopen, en daarna met een groepje van een tiental atleten op kop. Het voelde redelijk goed allemaal, de conditie is er uiteindelijk toch wel gekomen. Maar na 3 à 4 km begon die achillespees meer en meer op te spelen. Ondertussen was ik opgerukt naar een 6de positie, en werd het na halfweg een zeer pijnlijke bedoening. Kon de linkervoet ook niet meer helemaal afrollen. De laatste kilometers waren een hel, heb enorm veel pijn gehad. Er kwam nog iemand terug uit de achtergrond. Probeerde me te verschalken, maar ik liet me niet doen. Door het duel vergat ik de pijn een beetje, doordat we op het scherpst van de snee aan het strijden waren. We hadden op voorhand de laatste km verkend, dus we wisten wat er ons stond te wachten. Door de licht dalende laatste km kon ik de grote plateau opzetten, en bleek ik iets sneller dan mijn compagnon te zijn. En strandde ik op enkele metertjes van de 5de (ben 2de M40 geworden).
Toen begon de miserie pas echt. Net na aankomst kon ik enkel nog een beetje strompelen. De linkerachillespees voelt als een blok, is enorm pijnlijk. Na het douchen, met Carel nog wat lekkere Duitse Kuchen en Bratwurst verorberd, met een Bit erbij. 't Is bij die Duitse wedstrijden echt wel enorm gezellig. Na de terugrit thuis direct ijs op de achillespees, MAAR: er geen rekening mee gehouden dat de temperatuur van het icepack wel enorm laag was, met als gevolg: niet alleen een kanjer van een blessure maar ook de achillespees verbrand . En geen ontsteking, daarvoor is de blessure veel te plots gekomen, en verdwijnt de pijn ook niet na "warmlopen". Conclusie: het begin van een korte rustperiode is begonnen met waarschijnlijk een scheur aan de achillespees... Ga subiet wat google-en en zo snel mogelijk proberen deskundig advies in te winnen. Maar het ziet er niet al te goed uit.
Morgenvroeg naar de Passerelloop in Vucht. Voel me wel niet okay, keelpijn en zeer suf, heb vandaag ook overdag redelijk wat geslapen. Maar ben ook gaan loslopen, en dat voelde wel goed. Ga na een eerste en twee tweede plaatsen in de korte loop, morgen de langere afstand (8,4 km) afwerken, als laatste voorbereiding op Geilenkirchen volgende week, en dat zal waarschijnlijk de laatste wedstrijd deze maand worden, want het wordt tijd om enkele weken wat te rusten. En Kortessem afwerken na een avondje/nachtje stappen in Hever/Boortmeerbeek, nee, dat zie ik niet (meer) zitten. Heb net gezien dat ook een revaliderende Rudi Smeets morgen van de partij zal zijn. Ondanks zijn waarschijnlijk wat mindere conditie momenteel zal een eerste plaats er dit jaar waarschijnlijk al niet meer inzitten. Maar dat maakt ook niets uit, ik probeer er gewoon een mooi wedstrijdje van te maken, als de gezondheid het tenminste toelaat. Verslag De dag zelf niet echt een verbetering van de gezondheid, voelde me nogal sufjes, met veel moeite uit bed geraakt. Ter plaatse, in het ochtendzonnetje, direct verwelkomd door ex-collega Raf Habets die bovenop het dak van zijn nieuwe woning bezig was en door Freddie en Gaëtane van de plaatselijke organisatie, die zoals elk jaar een pluimpje verdient. Dit jaar ingeschreven voor de langere afstand. Mijn bijna-naamgenoot uit Stein, waarvan ik maar niet de naam kan onthouden , was er ook opnieuw, maar hij zou terug de korte afstand aanpakken. Een aantal clubgenoten en vooral vele bekenden daar. Rudi Smeets had slecht nieuws: hij heeft artrose aan zijn heup en zou eigenlijk niet meer mogen lopen. Verschrikkelijk vind ik dat. Hij onderhoudt nu de conditie met vooral fietsen en zwemmen. Zeer jammer, een groot verlies toch voor onze sport. Hopelijk vindt hij een mooi alternatief in een andere sport waarin hij evenzeer kan uitblinken. De start dan. Direct het initiatief genomen, kan dat blijkbaar niet laten... In eerste instantie mijne maat uit Stein erbij, iets verder gevolgd door ondermeer clubgenoot Carlo Porco en jawel Rudi Smeets. Na iets meer dan een km ben ik er dan alleen van onderdoor gemuist, en heb niemand meer teruggezien. Ben eigenlijk met een reuzevoorsprong gefinisht, daarbij vakkundig geleid door een van de begeleidende fietsers, waarvoor mijn grote dank. Heb onderweg toch serieus afgezien. De benen waren best goed, maar vanbinnen voelde er iets niet goed. Ben dus wel blij dat ik me niet volledig heb moeten geven, want dat had verkeerd kunnen aflopen. Nu, 's avonds, is het terug heel wat beter. Is waarschijnlijk een petieterig virusje geweest, zoals onze Tomas in de week ook heeft gehad. Al bij al content om nog eens te kunnen winnen!
. Die minimaal 3 maanden niet kunnen lopen is herleid tot zowat een week 
. Na enkele dagen ben ik met verstevigingsoefeningen begonnen, en dat ging al direct heel goed. 's Zaterdags een uur op de crosstrainer zonder problemen. 's Maandags dan heel rustig 40' gaan joggen. Het "trekt" natuurlijk nog wel, maar pijn doet het absoluut niet meer, ook niet na het volledig afbouwen van de ontstekingsremmers. Woensdag en vrijdag dan terug wat gaan duurlopen, en het "trekken" is er nog, maar het gaat beter en beter. Natuurlijk wachten tot dit volledig weg is, eer we terug "fatsoenlijk" kunnen trainen, maar op deze manier kan ik de conditie toch wat onderhouden, tesamen met de nodige oefeningen, en daar ben ik al héél content mee.
.
. En hopelijk wordt nog maar eens bevestigd dat huisdokters echt geen sikkepit afweten van sport 
. En geen ontsteking, daarvoor is de blessure veel te plots gekomen, en verdwijnt de pijn ook niet na "warmlopen". Conclusie: het begin van een korte rustperiode is begonnen met waarschijnlijk een scheur aan de achillespees... Ga subiet wat google-en en zo snel mogelijk proberen deskundig advies in te winnen. Maar het ziet er niet al te goed uit.
en door Freddie en Gaëtane van de plaatselijke organisatie, die zoals elk jaar een pluimpje verdient. Dit jaar ingeschreven voor de langere afstand. Mijn bijna-naamgenoot uit Stein, waarvan ik maar niet de naam kan onthouden 
