verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
30-08-2010
Relatieve rust
Voel dat mijn bobijntje een beetje (veel) af is geraakt. Dat was zaterdag wel te merken. Ga nu terug wat proberen te recuperen (door wat meer te slapen bv. ), en las een periode van relatieve rust in: wel bezig blijven, maar wat rustiger aan, met ook wat minder wedstrijden. Volgend weekend sowieso niks (trouwfeest maatje Marc), de week erop de tweemijlswedstrijd in Kortessem (Haspengouwse mijlen, in tijdritsysteem), dan waarschijnlijk Würselen (10,4 km) en (natuurlijk) de Maasrun. Of toch ook nog de 10000m in Tessenderlo op 8 september, in het teken van de revanche ? Dreigt nachtwerk te worden, dus waarschijnlijk/hopelijk niet. Na de Passerelloop en Kortessem gaat de riem helemaal af voor enkele weken. Dan volgt de voorbereiding op de winter met vooral nadruk op langere wedstrijden en misschien wel een marathonvoorbereiding. Eens gek, altijd gek.
Morgenavond een 10000m, Limburgs kampioenschap, op onze eigen piste. Is een eeuwigheid geleden, en is vooral mentaal heel zwaar, 25 rondjes met vanaf de derde ronde een hele hoop gedubbelden. Concentratie heel belangrijk, hoop er een mooie vlakke wedstrijd van te maken. Doel een lage 36', er zit nu nog niet meer in. Heb ook een moeilijke week achter de rug. Door de stommiteiten van vorig weekend had ik maandag een verrekking aan de linkerkuit. Heb dan toch, tegen ocharme 7'/km, wat proberen los te lopen. Lukte niet omdat ik zo verkrampt rondliep. Dinsdag dan maar wat gefietst en op de crosstrainer. Woensdag terug een duurloopje, was terug beter. Donderdagavond op de piste er niets meer van gemerkt. 6x600m en 1x 1000m extensief kunnen lopen zonder enige pijn of ongemak. Ben echter wel wat snotterig en moe, slaap weer verschrikkelijk slecht, sinds het einde van de vakantie is het slapen weer in sterk dalende lijn gegaan. Moet daar mee oppassen, kan aanleiding tot een nieuwe kwetsuur zijn, en bevorderlijk voor de conditie is het zeker niet. Hoop morgenavond toch min of meer fris aan de start te staan, moet desnoods vrouw en kinderen maar een aantal uren uit het huis jagen morgen, en hoop dan op vooral een goede wedstrijd. De tijd, tja, dat zullen we dan wel zien. Verslag Rotslecht. Benen voelden nochtans goed bij de opwarming, de eerste ronden waren ook okay. Heel vlotjes en ontspannen rondjes rond 85". De eerste vier toch. Toen werden het opeens heel wat seconden meer, terwijl het gevoel even goed bleef. De weersomstandigheden waren ook perfect: zowat 15°C en windstil. Zat eerst in een groepje met ook Francis Vandeberg, Lode, Leo, Walter Vanopstal, en enkele senioren, tot een senior het tempo optrok, en ik beetje bij beetje moest lossen. En mijn tempo blijkbaar ook zakte. Heb er dan maar het beste van gemaakt, en heb op het laatst nog alles uit de kast moeten halen om onder de 37' te geraken. Resultaat: 36'55". Natuurlijk was er de nodige hinder van de gedubbelden (en eentje die zodanig dubbelde zodat ik bijna stilstond...) maar dat gold voor iedereen. Ook wat verwarring bij de jury was niet echt bevorderlijk voor het resultaat. Maar het blijft een lamentabele tijd.
Na de wedstrijd: nadat Daisy me de laatste hamburger had gegeven die ze had bewaard (...) werd ik opeens keiziek: koorts, misselijk, hoofdpijn, enz. Ben dan maar direct naar huis gegaan, waar ik enkele uren naar de voetbal heb gestaard zonder te weten wat ik precies zag. Niet te doen gewoon. Enkele uren later was het wel terug ok, heel raar. Maar misschien is daarmee de oorzaak wel gevonden? Ik hoop het, want ben nu, na slechts enkele uurtjes te hebben geslapen (mijn luchtwegen zitten weer volledig dicht) wel énorm gebrand op revanche, die moet er dit seizoen nog komen .
Weinig maar wel schoon volk in Valmeer. Waarvan de meeste natuurlijk in mijn categorie waardoor den deze weer nèt uit de prijzen viel. Ondertussen door al die stommiteiten een lichte verrekking in de linkerkuit, hopelijk is dat tegen zaterdag (LK 10000m) terug in orde. Met dank aan, ik denk, Christophe Roosen (ik zie die soms toch met een camera rondzeulen) voor de foto's.
Geen aflossingskampioenschappen dit jaar. Langs de ene kant wel jammer, maar anderszijds dit jaar de gelegenheid om na 15 (vijftien! van mijn vorig lopersleven geleden) jaar nog eens naar Valmeer te trekken, het dorp met vroeger de mooiste vrouwen. Of dat nog altijd het geval is, zullen we morgen constateren . Het is een helse week, met vooral Heidi's moeder, ongewild, in de hoofdrol. Bij haar is, toch wel onverwacht, een zware ziekte vastgesteld, en ze werd donderdag al geopereerd. Op verdere resultaten is het nog een tijdje wachten. De operatie op zich is gelukkig voorspoedig verlopen, straks gaan we haar met de kids bezoeken. We proberen haar in de mate van het mogelijke te steunen, en kunnen enkel maar hopen op een goede afloop. Daarom dat het de afgelopen week ook een beetje puzzelen was thuis, maar we zijn niet anders gewend de laatste tijd. Trainen was ok, met enkele malen extensieve tempo's. Dinsdag op de piste, en het ging toch sneller dan eigenlijk weer de bedoeling was. Me inhouden is nog altijd een énorm probleem. In bepaalde trainingsperiodes ben ik meer aan het afbreken dan aan het opbouwen, maar het is soms sterker dan mezelf. De M van SM misschien ? Voor morgen (13,4 km op een zeer glooiend parcours) wordt een "plakkende hitte" voorspeld, met later op de avond onweer. Niet echt om naar uit te kijken. Maar ik ga er het beste van maken, en er vooral een goede voorbereiding op de 10000m van de week erop van maken. Verslag Hoe dom kun je zijn? Zaterdag met Aron vertrokken voor een fietstochtje van een uurtje. In Uikhoven met het veer de Maas overgestoken, en toen hopeloos verkeerd gereden... Resultaat: meer dan drie uren eer we terug thuis waren, allebei kapot. Toen heb ik, omdat we direct erna naar het ziekenhuis moesten, halsoverkop thuis in de tuin (moet een mooi zicht zijn geweest) wat loopoefeningen gedaan, maar achteraf gezien veel te intensief. Resultaat: kuiten volledig vast op zondag. Met wat spray en zalfkes er wat aan proberen te doen, maar dat hielp niet veel. Toch naar Valmeer vertrokken, waar niet zo veel volk was, maar wel allerlei toppers: Koen, Mon, Luc Nassen, Jos Lemmens, Marc Bijloos, Poilvach, de Maurissen-mannen, Bert Stegen, enz. Bij het inlopen had ik niet zoveel last van de kuiten, en niet te gek vertrokken, want ondanks de omschrijving van het parcours ("glooiend parcours maar zonder noemenswaardige hellingen" haha) was het niet van de poes, en het was zwoel door het naderende onweer. Dan het grootste gedeelte van de wedstrijd met marathonman Frans Loyen meegelopen, Frans kon vooral bergop (blijkt 20 kg lichter dan mij te zijn ) goed mee, bergaf liep ik dan veel soepeler, in de laatste ronde (drie ronden met telkens een lange zware en enkele kortere hellingen) naderden we terug op een groepje met Guido Maurissen, Kris Geets en Yves Wijnen. De laatste kilometers kon ik zo Frans, Kris en Yves (de allereerste keer!) achter me laten, alleen Guido Maurissen was me net te snel af. Content? Ben je gek... Heb een domme fout gemaakt, benen/kuiten waren totaal niet soepel, maar uiteindelijk was het een voorbereidingswedstrijd, en heeft het verloop toch wel aangetoond dat de conditie zeker niet slecht is. Bert heeft de rothellingen ook goed kunnen bedwingen, ondanks de friet van 's middags . Na de wedstrijd hebben we bij het uitlopen nog een ongelooflijke stortbui over ons heen gehad, zijn we bij een kapelletje bij een bende Walen gaan schuilen, maar zelfs onder dak waren we niet veilig voor de verschrikkelijke buien. Hopelijk geen ziekte over enkele dagen. Een ongelooflijk vieze smurrie stroomde van de hellingen af. We zijn daar gewoon moeten inspringen om terug aan onze auto te geraken. De warme douche achteraf was wel héél deugdzaam toen.
Dit weekend geen wedstrijd. Allemaal te wijten aan het fantastische feestje dat Heidi's collega Kurt (jaja, nog zo'n geval) in Houthalen gaf vrijdag, n.a.v. zijn 40ste verjaardag. Inclusief optredens van twee bands, het was héél dik in orde. Maar ja, heb me een beetje veel laten gaan, en het vervolg liet zich zaterdag raden: miserie! Het verhaal van de ezel en de steen hé . Toch goed getraind deze week. Met als uitschieters de 8x1' dinsdag op een stevige boshelling (volledig maar dan ook volledig verzuurd, kon bijna niet meer mee met het uitlopen), 15x400m op donderdag, weliswaar extensief, met zeer stijve pootjes, en enkele langere duurlopen. Hopelijk zal het vanaf volgende week terug wat renderen. Afhankelijk van al dan niet deelname aan de aflossingskampioenschappen wordt dat dan ofwel zaterdag 3000m/zondag 1500m ofwel zondag Champignonloop met de lange afstand als voorbereiding op de 10000m de week erop. Nog enkele fotootjes van de Terrasjogging. Op eentje ervan zie je de reactie van Luc Nassen als ik hem vraag of hij nog niet moe en voldaan was, hij had immers net ervoor al de 5 km gelopen. Uit het vervolg bleek dus van niet .
Morgen voor mij een nieuw hoogtepunt van het seizoen: de Terrasjogging! Ondanks het bijwijlen vervelende parcours met veel draaien en keren, en een aantal stukken vals plat, loop ik daar meestal redelijk goed, in tegenstelling tot de Bilzenrun. Altijd veel bekenden en een leuke sfeer, organisatie van de BJC, Bilzerse Joggingclub. Of het resultaat morgen ook goed zal zijn? Hangt ervan af. Sinds woensdag een felle neusverkoudheid (tja het is zomer he al merk je daar soms op vakantie weinig van). Met als gevolg 's nachts niet zo goed slapen. Gelukkig kan ik van die rotzooi van neussprays afblijven, dat blijft nu beperkt tot zoutwateroplossingen. Maar dat is bij een verkoudheid natuurlijk niet zo werkzaam . Toch voelen de benen goed. Donderdagavond op training kunnen meedoen met Willy, Jonas, Nicky, en Samuel. 5x1000m extensief, allez, extensief voor die vier anderen. Maar ik ben toch helemaal niet voluit moeten gaan om ze min of meer te kunnen volgen. De laatste heb ik zelf getrokken in 3'20", als een metronoom, 20" per 100m. 3'20" is dus voor die mannen extensief he, ze moesten zich sparen voor zondag, een belangrijke (GP Jos Surinx op Atla) 800m . Gelukkig was het voor mij ook niet echt intensief, en zal ik tegen morgen zeker gerecupereerd zijn. Vandaag en gisteren lekker wat losgelopen, het voelt echt goed. Verslag Tja, hoogtepunt... Het aantal bekenden viel om te beginnen tegen. Niet echt veel deelnemers, alhoewel de kwaliteit wel ok was. Héél maar dan ook héél weinig clubgenoten, op de 10 km enkel Benny, Bert en Sabine. Redelijk snelle start, bij me in de buurt herkende ik alleen Marc Maurissen en Luc Nassen (ook al tweede op de 5 km). Na twee onbekende snelle vertrekkers een groepje met Marc en Luc, en deze kon ik een ronde (iets meer dan 2,5 km) redelijk gemakkelijk volgen. Toen heb ik metertje bij metertje moeten lossen, heb ook niet echt aangedrongen, en het ging nog vlot tot zowat km 4. Toen werden mijn benen pulp, en stroomde heel veel kracht weg. Heb dan toch er het beste van gemaakt, maar echt goed ging het niet meer. Een van de snelle starters zag ik terugzakken, dat was een beetje een mikpunt. Maar alhoewel deze bij het ingaan van de laatste ronde maar een tiental meter voor me liep, kwam ik geen meter meer korter. En van de traditionele versnelling op het einde kwam niets meer in huis. Jammer, maar misschien wel perfect te verklaren door de veelheid aan kortere wedstrijdjes de laatste tijd. Of de grote hoeveelheid snot en de slechte slaap de laatste dagen. Of misschien toch wat te gek gedaan op training donderdagavond? Ik hou het op het eerste. Het wordt tijd om terug iets langer werk in wedstrijden aan te vatten. Eindtijd na precies 10,500 km, op een toch wel wisselend parcours met constant draaien en keren: ongeveer 38'45" (37'00" na 10 km), toch nog goed voor een 7de of 8ste plaats en ik denk 2de M35, heb dus toch nog een fles wijn en handdoek mee naar huis mogen nemen .
Vandaag voor de eerste maal naar de kermisloop van Waterschei getrokken. Is een kleinschalige maar heel gezellige loop met start en aankomst in de Herenstraat, alwaar het plaatselijke feestcomité voor het nodige had gezorgd. Was de laatste dagen wel niet echt ok, vrijdag op zaterdag in Duitsland bijna niet geslapen door felle Kopfschmerzen, en de laatste dagen wat keelpijn en een beetje versuft. Maar omdat het nog vakantie is, toch naar Waterschei getrokken, waar Tom en Piet ook aanwezig bleken te zijn. Tom heeft er verstandig voor gekozen om enkele (relatieve) rustweken in te bouwen om wat pijntjes te laten helen, Piet kwam een volgende stap voorwaarts zetten. Nog vele bekende Atla-, Macd- en andere gezichten, te veel om op te noemen. Behalve aan de start van de 5 km, waar Piet zowat de enige bekende was. Na de start, met vooral lokaal en zeer jong geweld van Atletiek Genk op de voorste rij, raakten we eerst met vieren weg. Piet, ik, Rudi Rutten (bekend van wedstrijden vooral in de Kempen) en ene Marc Geersels of zoiets. Na de eerste kilometer moest Piet beetje bij beetje lossen, en bleven we nog met drieën over. Rudi deed af en toe ook een beetje kopwerk, die Marc kwam echter geen meter op kop. Omdat ik het een beetje de spuigaten vond uitlopen, heb ik me enkele malen vanachter gezet, met als enige resultaat dat het tempo stokte en het bijna surplacen werd. Ongelooflijk gewoon. Heb geprobeerd om enkele malen een gat te slaan, maar de twee konden redelijk gemakkelijk volgen. Om me opnieuw de leiding op te dringen. Bij mijn laatste poging, zo'n 500 m voor de aankomst, bleek dat ik vandaag toch niet zoveel jus in de benen had, en waren de twee anderen veel en veel sneller. Superprofiteur Marc finishte als eerste. Dus kwam ik een beetje teleurgesteld als derde over de meet. Maar ja, dat hoort er ook bij, ik denk niet dat het resultaat anders zou zijn geweest als ik op een andere manier had gelopen, maar zo'n geprofiteer, daar kan ik niet tegen. Ik zou me doodschamen om op zo'n manier te winnen. Merci Tom voor de foto's, die opmerking over fotogeniekheid zal ik maar met een korrel zout nemen zeker .
Afgelopen tien dagen waren we er even niet. We waren in het Schwarzwald. Nooit geweest, ik dacht dan ook aan een Oostenrijk light. Is het eigenlijk ook wel, al zijn de wandel-, fiets- en loopmogelijkheden van de wouden zowat oneindig. En is alles uitstekend aangeduid. En begroet men je daar ook met Grüss Gott. En is het natuurschoon meer dan aanwezig. We waren ook geland in een lieflijk stadje, blijkbaar een van de grootsten van het Schwarzwald, namelijk Freudenstadt. Het hotel was ok, alleen het weer liet het volledig afweten . Tot vandaag, tot we terug naar huis moesten vertrekken. Vandaag een prachtig zonnetje in een helblauwe lucht . Ben bijna iedere morgen voor het ontbijt gaan lopen, maar ben twee keren noodgedwongen de (saaie) loopband moeten gaan opzoeken (die er gelukkig was). En voor de rest: zwembad, bubbelbad, sauna, massageke, rondhossen in het stadje, tussen de buien door wat wandelen, enz. De kids hebben de vakantie van hun leven gehad, en dat is voor ons wat telt natuurlijk. Al hebben we daarvoor wel enkele keren de tijd zitten aftellen in een indoor speeltuin . Och, al bij al een goede vakantie gehad, nu nog een weekje thuis en dan hopelijk volkomen uitgerust terug aan het werk. Zoals vermeld heb ik toch wel wat kunnen trainen, en was het enkele keren redelijk pittig door de niet al te vlakke wegen. Hoogtepunt daarbij was de laatste ochtendloop, mét zonnetje dit keer, waarbij ik een groep van zo'n 50 joggers tegenkwam die me volgens mij allemaal, stuk voor stuk, hebben begroet. Fantastisch! Nu terug thuis, alle spullen terug opgeruimd, Heidi heeft het wasmachine aan het werk gezet, blog bijwerken , en terug wat op adem komen van de toch wel lange rit. Vooral lang dankzij de idioten die ongevallen veroorzaken waardoor je weer een hele tijd in de file mag doorbrengen. Staus vandaag in Baden-Würtemberg en Rheinland-Pfalz, ongelooflijk gewoon. Maandagavond misschien naar Waterschei voor een stratenloopje, dat moeten we nog bekijken.
), en las een periode van relatieve rust in: wel bezig blijven, maar wat rustiger aan, met ook wat minder wedstrijden. Volgend weekend sowieso niks (trouwfeest maatje Marc), de week erop de tweemijlswedstrijd in Kortessem (Haspengouwse mijlen, in tijdritsysteem), dan waarschijnlijk Würselen (10,4 km) en (natuurlijk) de Maasrun. Of toch ook nog de 10000m in Tessenderlo op 8 september, in het teken van de revanche 
? Dreigt nachtwerk te worden, dus waarschijnlijk/hopelijk niet. Na de Passerelloop en Kortessem gaat de riem helemaal af voor enkele weken. Dan volgt de voorbereiding op de winter met vooral nadruk op langere wedstrijden en misschien wel een marathonvoorbereiding. Eens gek, altijd gek.
.
waardoor den deze weer nèt uit de prijzen viel. Ondertussen door al die stommiteiten een lichte verrekking in de linkerkuit, hopelijk is dat tegen zaterdag (LK 10000m) terug in orde. Met dank aan, ik denk, Christophe Roosen 
(ik zie die soms toch met een camera rondzeulen) voor de foto's.
. 
Resultaat: meer dan drie uren eer we terug thuis waren, allebei kapot. Toen heb ik, omdat we direct erna naar het ziekenhuis moesten, halsoverkop thuis in de tuin (moet een mooi zicht zijn geweest) wat loopoefeningen gedaan, maar achteraf gezien veel te intensief. Resultaat: kuiten volledig vast op zondag. Met wat spray en zalfkes er wat aan proberen te doen, maar dat hielp niet veel. Toch naar Valmeer vertrokken, waar niet zo veel volk was, maar wel allerlei toppers: Koen, Mon, Luc Nassen, Jos Lemmens, Marc Bijloos, Poilvach, de Maurissen-mannen, Bert Stegen, enz. Bij het inlopen had ik niet zoveel last van de kuiten, en niet te gek vertrokken, want ondanks de omschrijving van het parcours ("glooiend parcours maar zonder noemenswaardige hellingen" haha) was het niet van de poes, en het was zwoel door het naderende onweer. Dan het grootste gedeelte van de wedstrijd met marathonman Frans Loyen meegelopen, Frans kon vooral bergop (blijkt 20 kg lichter dan mij te zijn 
) goed mee, bergaf liep ik dan veel soepeler, in de laatste ronde (drie ronden met telkens een lange zware en enkele kortere hellingen) naderden we terug op een groepje met Guido Maurissen, Kris Geets en Yves Wijnen. De laatste kilometers kon ik zo Frans, Kris en Yves (de allereerste keer!) achter me laten, alleen Guido Maurissen was me net te snel af. Content? Ben je gek... Heb een domme fout gemaakt, benen/kuiten waren totaal niet soepel, maar uiteindelijk was het een voorbereidingswedstrijd, en heeft het verloop toch wel aangetoond dat de conditie zeker niet slecht is. Bert heeft de rothellingen ook goed kunnen bedwingen, ondanks de friet van 's middags 
.
:
. Toch voelen de benen goed. Donderdagavond op training kunnen meedoen met Willy, Jonas, Nicky, en Samuel. 5x1000m extensief, allez, extensief voor die vier anderen. Maar ik ben toch helemaal niet voluit moeten gaan om ze min of meer te kunnen volgen. De laatste heb ik zelf getrokken in 3'20", als een metronoom, 20" per 100m. 3'20" is dus voor die mannen extensief he, ze moesten zich sparen voor zondag, een belangrijke (GP Jos Surinx op Atla) 800m 
. Tot vandaag, tot we terug naar huis moesten vertrekken. Vandaag een prachtig zonnetje in een helblauwe lucht 
, en terug wat op adem komen van de toch wel lange rit. Vooral lang dankzij de idioten die ongevallen veroorzaken waardoor je weer een hele tijd in de file mag doorbrengen. Staus vandaag in Baden-Würtemberg en Rheinland-Pfalz, ongelooflijk gewoon. Maandagavond misschien naar Waterschei voor een stratenloopje, dat moeten we nog bekijken.
