verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
22-11-2009
Bergloop Weert
Zaterdag staat de Mizuno Bergloop van Weert op het programma. Alle, dat hoop ik toch. Het begin van de week was niet te doen door een hopeloos gebrek aan slaap. Afgelopen nacht de achterstand een beetje ingehaald. Ik hoop zaterdag fris te zijn, want anders heeft het weinig zin. Want het parcours belooft zeer challenging te zijn. Het is allemaal te doen op een oude stortplaats, nu natuurgebied. Op 10 km (4 rondes) in totaal 12 hellingen, met heel steile afdalingen. Ook wel veelzeggend: vorig jaar slaagde slechts 1 (één) deelnemer erin om onder de 40'-grens te blijven... Ben reuzebenieuwd, en kijk er eigenlijk al naar uit.
Crossen zijn mijn ding niet. Berglopen ook niet. Ben gewoon te zwaar. Maar het is natuurlijk een uitdaging, en zo'n uitdaging af en toe gaat er altijd wel in. Dus trokken we, onder bijna zomerse temperaturen (17°C, maar er is geen opwarming van de aarde hé mensen) naar Weert, een Noord-Limburgs stadje net over de grens met Bocholt. Mijne gps, van Nederlandse makelij, stuurde me natuurlijk weer de verkeerde kant uit, dus moest ik ergens de weg vragen. Een halfuurtje voor het vertrek bereikte ik dan toch the place to be.
Komende uit Bocholt daagde in de verte een bijna griezelig plateau op, volledig onbegroeid. Bleek die vroegere stortplaats te zijn, dat nu dienst doet als wandelgebied, en trainingsparcours voor o.a. de mensen van AV Weert. Ik wist direct hoe laat het was, en hoe het kwam dat hier vorig jaar slechts één atleet onder 40' finishte. Was bij het inlopen al buiten adem. De drie hellingen per ronde waren serieuze kuitenbijters, en tweemaal was er een verschrikkelijke steile afdaling, éénmaal zelfs met een scherpe bocht in waar je moest oppassen dat je niet in een afgrond donderde. The real thing dus (en dat in "le plat pays" ), op een weliswaar vooral hardere ondergrond door de vele kiezel dat er lag.
Een redelijk rustige start, omdat de eerste helling al honderd meter na de start opdaagde. Een triootje was redelijk snel weg, ik dacht stillekesaan op te kunnen schuiven, maar jammahoela... Ondanks de rustige start was de "jus" al uit mijn benen na 3 of 4 hellingen. En toen moesten er nog 8 of 9 komen . Leek alsof ik niet meer vooruitging, een teken dat ik bijna volledig in weerstand zat en al ongelooflijk verzuurd, en heb er dan maar het beste van gemaakt. De verschillen zowel naar voren als naar achteren bleven zowat hetzelfde, ik heb bijna de ganse wedstrijd in 10de positie gelopen, op het einde heb ik nog iemand kunnen remonteren om na een lange sprint als 9de te eindigen. En kapot natuurlijk.
Uiteindelijk bleek de wedstrijd véél beter te zijn bezet dan vorig jaar. Met mijn eindtijd (dedju, 40'01") zou ik vorig jaar als tweede zijn geëindigd. En zou zeker, ook dit jaar, de 5 km hebben gewonnen. Ben geëindigd als vierde M40, ditmaal waren er eens meer senioren voor me als masters, dat gebeurt bijna nooit. Met de eindtijd was ik op dit parcours éigenlijk wel tevreden. En dat tussen al dat Noord-Limburgs en Brabants talent, ook wel fijn om eens tegen anderen/onbekenden te lopen.
Vanaf morgen, een dag waarop de quadriceps ongelooflijk stijf zullen zijn door de verschrikkelijke afdalingen, de cross van Genk voorbereiden. Hopen om fris aan de start te staan, hopelijk ligt me dat iets beter/minder slecht dan Neerpelt.
Afgelopen week goed kunnen trainen, met ondermeer een langere duurloop, 10x400m extensief, en een testloop van 3000m die ik ontspannen, vlot (en met een pens vol met frietvet) afhaspelde in 10'50". Conditie dus in stijgende lijn, en met vertrouwen naar Neerpelt, al is dat absoluut niet mijn favoriete parcours. De opeenvolging van heuveltjes speelt me parten, vooral de afdalingen waarbij het ritme constant wordt onderbroken is in wedstrijd niet plezant. Mijn gedacht. En de start in Tongeren was weer desastreus, ik hoop dat het deze keer wat beter zal gaan, al mag ik me ook niet opblazen bij de start natuurlijk.
Moe en wat ziekjes naar Neerpelt getrokken. Onze jongste is wat verkouden, en had een nogal hoesterige nacht achter de rug. De mama hoort dat niet, de papa wordt van alles wakker. Heeft nog te maken met die paranoia van vroeger bij de "force" misschien . Of gewoon met een slecht geweten, maar feit is dat ik nogal suf was en me voor de rest ook niet goed voelde. Bij het loslopen zaterdagavond voelden de benen ook niet goed. En dan nog naar Neerpelt. Fijn om te trainen, maar door de opeenvolging van véél te korte hellinkjes een ramp. Ik zocht constant naar het ritme, en heb het nooit gevonden . Daarmee is eigenlijk alles gezegd.
Met zo'n crossen merk je dat zoiets toch heel anders is dan een stratenloop of pistewedstrijd. En dat men gewoon beter is op het ene parcours dan op het andere. Ik moet het hebben van een min of meer gelijkmatig ritme, Neerpelt is gewoon een en al ritmestoornis, en dat ligt me niet, en that's it.
Andere naaste concurrenten lag het blijkbaar nog veel minder, voor zover dat mogelijk is. Anderen lag het dan weer wel met een stipnotering voor Johan Govaers. Wat die vandaag heeft laten zien, chapeau. Blijkt toch wel een groot talent te zijn, of heeft de trainer daar soms iets mee te maken ?
We zijn er klaar voor. Conditie aan de beterhand, fatsoenlijke crossschoenen (vind het zelfs jammer nu dat het niet meer in de smurrie van de drafrenbaan is...), de knie is veel beter, en vooral: de goesting is er wel. Alleen de tempohardheid is er niet, maar dat zal na enkele wedstrijdjes wel in orde komen. Ben benieuwd waar ik dit jaar ergens ga uitkomen.
De wedstrijd zelf dan: ooit, in een ver pre-vet-verleden, heb ik hier nog gelopen. Parcours langsheen en doorheen de Motten, met een heuveltje, veel bochten van 90° en redelijk zware ondergrond. De nattigheid die er tijdens de voorgaande wedstrijden bijkwam, maakte het er niet lichter op. Eerste wedstrijd na de Maasrun en de Passereljogging én rustperiode, en ik merkte wel dat de tempohardheid niet optimaal is, maar het viel eigenlijk best mee. Het vele draaien en keren was niet echt in mijn voordeel, ik vond ook dat ik dat heuveltje niet echt vlot op raakte, maar uiteindelijk ging het redelijk goed. Ook al dankzij de vele aanmoedigingen, en Ralf die een beetje aan het coachen was langs de kant. Blijkbaar is de loopstijl toch al iets aangepast, maar er is natuurlijk nog wel wat werk aan de winkel. De start was werkelijk verschroeiend. Terwijl ik in de stratenlopen altijd met de eersten weg ben, draaide ik in de eerste bocht pas rond de dertigste plaats. Vanaf toen werd het een lange inhaalrace, maar dat is natuurlijk zeer plezant. In de laatste ronde nog een groepje van drie kunnen verschalken, behalve eentje van ADD die op het eind ongelooflijk snel was. In totaal als dertiende master geëindigd, de uitslag: http://addtongeren.homestead.com/Uitslagen/Uitslag_cross_Tongeren_7112009.pdf (klopt die afstand wel? volgens info op voorhand 7660m, in uitslag is het nog maar 6605m, lijkt me zeer onwaarschijnlijk). Maar toch alweer een stapje vooruit gezet, enkele atleten een eerste keer kunnen kloppen. En content van de nieuwe schoenen, al komen de kwaliteiten daarvan vooral naar voren op een nog vettigere ondergrond. Hopelijk kunnen we de progressie de volgende weken nog wat verderzetten. Volgende week waarschijnlijk naar Neerpelt, al is dat absoluut niet mijn favoriete parcours. Ralf, nogmaals bedankt, en Peter voor de vele foto's. Na weer al die fotootjes te hebben gezien maar een conclusie: nu is het tijd om aan die armpjes te werken...
Wat een rare titel hé? Nou ja, eigenlijk niet. Wekenlang getwijfeld of ik nu nieuwe (veldloop)spikes ging aankopen of trailschoenen. Vandaag met mijn bon van de Buffelrun richting Wilma(running) in Sittard gegaan, om haar wat meer raad te vragen. Buitengegaan met Inov-trailschoenen, na voorzien te zijn geweest van zeer deskundig advies. Wilma weet duidelijk waarover ze praat, ze is dan ook een ervaringsdeskundige bij uitstek. Wat een verademing als je dat vergelijkt met de vele verkopers die denken dat ze iets van de loopsport afweten, maar gewoonweg hopeloos zijn en uit hun nek lullen. Met vaak alle gevolgen vandien.
In de late namiddag ook maar direct die schoenen gaan uittesten. Het had goed geregend, het bos was zeiknat. Een en al modder. Dus wat doe ik? Ik zoek de vettigste modder- en waterstroken eruit, en vlam daar door als ne zot. Normaal zou ik zeker tien maal op mijn gezicht zijn gegaan. Nu bleef ik overal moeiteloos overeind, een uitschuiver was er niet bij. Eigenlijk een zeer rare ervaring. Op zo'n trainingsparcours heel anders kunnen lopen als normaal. Gewoon alsof er geen modder of water stond. Niet veel van gemerkt eigenlijk, behalve wat meer weerstand. Ik kan eigenlijk niet wachten om het zaterdag in Tongeren uit te proberen. Er zou nog wat water moeten bijkomen, doch dat is ijdele hoop. Hoor me bezig, ik heb altijd maar schrik van modder en water omdat ik daar nooit overeind kan blijven, de ergste ervaring was afgelopen voorjaar ook in Sittard met de Upstairsloop. Toen heb ik echt liggen schreeuwen van frustratie vanboven in het open veld, omdat ik gewoonweg niet vooruit kwam, en met iedere stap gewoon maar moest proberen om overeind te blijven. Nooit meegemaakt. En nu, met die nieuwe schoenen, hoeft dat ook niet meer...
Genoeg geluld over schoenen. Want je zou er bijna lyrisch van worden . De conditie is eigenlijk aan de beterhand. De uithouding is redelijk goed, doch de weerstand is nog een probleem. Gisteren wat ziekjes 5x1000m (met René) afgehaspeld in de gietende regen. De meeste rond 3'30", de laatste in 3'22". Eigenlijk niet zo slecht, maar toch was het gevoel niet goed. Na 300 à 400m viel ik steeds wat stil, een teken dat er nog werk aan de winkel is. De tempohardheid is er nog niet. Maar dat zal na enkele wedstrijdjes wel in orde komen. En wat nog belangrijker is: de knie geeft nauwelijks nog problemen. Ik ben er echt van overtuigd dat het door een wat te bruuske overgang komt naar heel wat meer stabilisatieoefeningen, en het uitproberen van een ietwat andere loopstijl. Hopelijk heeft zich dat nu wat gestabiliseerd, en kunnen we een blessurevrije winter doormaken.
Nog eventjes voor de wedstrijden weer beginnen. Het zullen in de winter toch vooral crossen worden, al is het voor mij ook afhankelijk van andere factoren, zoals examenschema Heidi, het weer, stratenlopen enz. En natuurlijk van de kleine ongemakjes, zoals die sakkerse knie. Ik dacht dat ik er vanaf was, tot de pijn terug fel opkwam tijdens de vrijdagtraining. Bijna strompelend terug aan de auto geraakt. Zaterdag stond een testloop op het programma, op 30' heb ik 7 km afgehaspeld op een ultrazwaar parcours (voor de kenners: bijna volledig langsheen de draad van het koninklijk domein van Opgrimbie, met een aantal lange zware hellingen op een verraderlijke ondergrond). Was daar zeer tevreden mee, en gek genoeg totaal niets gevoeld aan de knie. Zeer merkwaardig.
Voor de rest goed getraind deze week. Zes keer in totaal, waaronder ook een zware interval op dinsdag. Jos Surinx en ik waren 's anderendaags zowat kreupel . Misschien nog een zevende kort duurloopje, straks (zondag) zien hoe het weer vanavond is. Want ik voel me merkwaardig fris na een Halloweenfeestje (vroegere achterbuurvrouw Petra die 40 werd en het op een toch wel leuke manier vierde).
Trouwens fijn dat het parcours in Tongeren blijkbaar terug is gewijzigd. Modder- en zeker waterwreten zijn niet aan mij besteed . Hopelijk zal na enkele wedstrijdjes blijken dat ik weer een beetje ben opgeschoven (naar voren).
), op een weliswaar vooral hardere ondergrond door de vele kiezel dat er lag. 
. Leek alsof ik niet meer vooruitging, een teken dat ik bijna volledig in weerstand zat en al ongelooflijk verzuurd, en heb er dan maar het beste van gemaakt. De verschillen zowel naar voren als naar achteren bleven zowat hetzelfde, ik heb bijna de ganse wedstrijd in 10de positie gelopen, op het einde heb ik nog iemand kunnen remonteren om na een lange sprint als 9de te eindigen. En kapot natuurlijk. 
. Of gewoon met een slecht geweten, maar feit is dat ik nogal suf was en me voor de rest ook niet goed voelde. Bij het loslopen zaterdagavond voelden de benen ook niet goed. En dan nog naar Neerpelt. Fijn om te trainen, maar door de opeenvolging van véél te korte hellinkjes een ramp. Ik zocht constant naar het ritme, en heb het nooit gevonden
. Daarmee is eigenlijk alles gezegd. 
?
We zijn er klaar voor. Conditie aan de beterhand, fatsoenlijke crossschoenen (vind het zelfs jammer nu dat het niet meer in de smurrie van de drafrenbaan is...), de knie is veel beter, en vooral: de goesting is er wel. Alleen de tempohardheid is er niet, maar dat zal na enkele wedstrijdjes wel in orde komen. Ben benieuwd waar ik dit jaar ergens ga uitkomen.
Wat een rare titel hé? Nou ja, eigenlijk niet. Wekenlang getwijfeld of ik nu nieuwe (veldloop)spikes ging aankopen of trailschoenen. Vandaag met mijn bon van de Buffelrun richting Wilma(running) in Sittard gegaan, om haar wat meer raad te vragen. Buitengegaan met Inov-trailschoenen, na voorzien te zijn geweest van zeer deskundig advies. Wilma weet duidelijk waarover ze praat, ze is dan ook een ervaringsdeskundige bij uitstek. Wat een verademing als je dat vergelijkt met de vele verkopers die denken dat ze iets van de loopsport afweten, maar gewoonweg hopeloos zijn en uit hun nek lullen. Met vaak alle gevolgen vandien. 
. De conditie is eigenlijk aan de beterhand. De uithouding is redelijk goed, doch de weerstand is nog een probleem. Gisteren wat ziekjes 5x1000m (met René) afgehaspeld in de gietende regen. De meeste rond 3'30", de laatste in 3'22". Eigenlijk niet zo slecht, maar toch was het gevoel niet goed. Na 300 à 400m viel ik steeds wat stil, een teken dat er nog werk aan de winkel is. De tempohardheid is er nog niet. Maar dat zal na enkele wedstrijdjes wel in orde komen. En wat nog belangrijker is: de knie geeft nauwelijks nog problemen. Ik ben er echt van overtuigd dat het door een wat te bruuske overgang komt naar heel wat meer stabilisatieoefeningen, en het uitproberen van een ietwat andere loopstijl. Hopelijk heeft zich dat nu wat gestabiliseerd, en kunnen we een blessurevrije winter doormaken.
. Hopelijk zal na enkele wedstrijdjes blijken dat ik weer een beetje ben opgeschoven (naar voren).
