Ik moet blijkbaar sommige mensen geruststellen: "Ik leef nog." Maar door omstandigheden zit ik wat minder op Facebook en co, heb ik minder tijd om te bloggen.

Ik heb immers een VDAB-cursus 'Dispatcher voor Transportsector' toegezegd, die ik nu al enkele weken volg. Lessen in Temse en Sint-Niklaas, vanuit Erembodegem niet echt vlot bereikbaar, maar daar maal ik niet echt om, daar kan ik mee leven. Ik heb me trouwens zelf ingeschreven, zonder enige dwang. 

Waarom? Tja. Dat vraag ik me ook nog af. Maar toch..... Het is een heel andere wereld. Na 30 jaar journalistiek trek ik soms - eigenlijk heel dikwijls - mijn ogen open, hoor ik zaken, dingen van de lesgevers - die uit het 'wereldje' komen - die ik nooit kon vermoeden, nooit geweten heb. En ook is het niet altijd 'vlot' gebracht, het is toch interessant. Echt waar.

En ik leer computerprogramma's waarover ik al hoorde, maar die ik nog nooit heb moeten gebruiken. Ja lach maar: excel. In de journalistiek heb je dat niet echt nodig hé. Nu leer ik de kneepjes. Vanaf nul. En straks gaat het geen geheimen meer voor me hebben (na heel wat oefenen....). 

Samengevat. Heb ik spijt dat ik die cursus volg? Nee. Zijn het lange dagen? Ja, want zo lang op een stoel zitten en luisteren, wat oefeningen maken.... - het is een beetje school - ben ik niet meer gewoon. Maar heb ik hoop dat deze opleiding me straks terug aan de slag kan helpen? Toch wel, anders was ik geen kandidaat geweest !!!!!!!

By the way.... Mijn medecursisten, van allerlei pluimage, van alle leeftijden - ik ben niet de oudste, maar zeker niet de jongste (sic) - zijn, allen met hun eigen karakter, toffe mensen. Echt waar.