Het was zondag mijn eerste keer. De eerste keer dat ik 'op een lijst stond' bij de verkiezingen. Zonder persoonlijke verwachtingen, wel omdat ik in een idee geloof. Nog altijd trouwens.

Je bent dan een snotaap van 55 en daar sta je plots: nummerke 37 op lijst 6. Waarom? Waarom nu pas? Waarom daar? Vragen die ik moest proberen te beantwoorden de laatste maanden, niet altijd makkelijk. 

Een laatste poging dus bij deze. Ik heb me altijd een liberaal gevoeld, ook al was/ben ik niet altijd eens met alle standpunten - maar wie wel? Ik wou de Open VLD in Aalst steunen en hoopte stilletjes toch op wat meer respons. Maar je kan niet terug in het verleden, de Aalsterse kiezer heeft beslist. En eerlijk, ik had - niet persoonlijk, maar globaal - toch beter verwacht, verhoopt. Omdat ik de afgelopen maanden een gedreven ploeg heb ontmoet, leren kennen en (vooral) waarderen. Mensen heb leren kennen die wisten waarvoor ze gingen, die een toekomstidee genegen waren/zijn. De kiezer heeft (grotendeels) anders beslist. Dat is democratie. Gelukkig bestaat dat nog.

Ik ben pas redelijk recent actief geworden in de Erembodegemse afdeling van de Open VLD (december '17, als u het absoluut moet weten), maar - zoals hoger al geschreven - met een 'blauw' hart. Waarom nu pas? Omdat ik als inwijkeling - ik ben een geboren Hasselaar, woon 'nog maar' 26 jaar in 'ons dorp' - omdat ik door werk niet direct tijd kon/wou vrijmaken, omdat ik twijfels had of dat wel de moeite zijn, of ik wel een stem zou krijgen. En dat laatste valt toch mee, denk ik. Bedankt voor die 183 (de 184ste was ikzelf...).

En nu? Ik ga me blijven inzetten, waarschijnlijk vooral achter de schermen. Bij de afdeling van Open VLD Erembodegem, zonder twijfel. Als ik mag toch.  En als anderen denken mij nuttig te kunnen gebruiken, ik ben bereikbaar.....