Echt blij waren de baasjes niet gisteren, misnifauw. Al wou ik, katertje-geweest Lowieke, gewoon mijn dankbaarheid tonen. Klein foutje blijkbaar, maar baasjes zijn vergevingsgezind....

Een dik anderhalf jaar al ben ik 'thuis'. Bazinneke vond me dolend, miauwend aan het station van Erembodegem en ja, ik betrouwde ze redelijk snel en liet me meepakken. En dat heb ik me nog niet beklaagd, miauwhoor. Koekjes, korreltjes, kattenpateekes, drinken.... alles ruim tot mijner beschikking - heel soms op miauwvraag..... Van het terras - één hoog - naar de tuin (en terug)? Daarvoor kreeg ik vorige zomer al een kattentrap - moest ik niet meer op het dak springen en kruipen, dat uitzicht verveelt op den duur ook hé. 

Dus dagelijks op verkenning gaan kon ik al. Enige voorwaarde: baasjes moesten me buitenlaten. En ja, ik had soms ambetante uurtjes blijkbaar, mihihiauw. Maar voor alles bestaat er een oplossing in de mensenwereld, gelukkig. Dus kreeg ik een kattenluikje in de voordeur, kan ik gewoon binnen en buiten wanneer ik wil. En daar heb ik al van geprofiteerd, mijoepieauw. Hele nachten buiten, af en toe binnenglippen om wat te eten en terug 'den hof af'.... het kan nu allemaal. 

En gisteren wou ik dus mijn dankbaarheid tonen. Dat ik achter insecten en vlinders sprong, dat wisten baasjes al. Dat ik op muisjes lag te loeren ook, evenals dat ik er al eens ééntje gepakt had. Maar toen was er enkel die kattentrap..... Nu had ik weer beet en kattentrots liet ik mijn prooi luid miauwend in de gang zien.... 

Echt blij waren de baasjes niet, misnifauw. Maar kwaad ook niet. Zo lang ik mijn trofeeën maar niet in zetels of bed leg zeker?