Ja, 't zit er hier bijna op ... Vanmorgen m'n laatste bezoek gebracht aan een organisatie die zich bezig houdt met de bejaarden in de scatter-area's. Een nieuwe ervaring voor mij ... Ouderen worden hier op de Filippijnen nl. ook steeds meer en meer in de steek gelaten; de kinderen willen immers allemaal naar het buitenland en laten hun ouders alleen achter ... Wat ook gebeurt is dat hun kinderen geen werk vinden, en dat de hele familie op het beetje geld en overlevingstalent van de ouderen rust ... gevolg armoede in een vicieuze cirkel. In manila zijn er meer dan 200 organisaties die zich bezig houden met straatkinderen (waarvan wij er trouwens een aantal steunen) en is er slechts een organisatie die zich het lot van oude mensen aantrekt .... Deze heeft intussen 54 groepen georganiseerd (vrij goed te vergelijken met de gepensioneerdenbonden bij ons) en probeert deze groepen zelfstandig te laten werken (worden maximaal 4 jaar financieel gesteund en moeten dan zelfstandig zijn).
Gisteren bij Senden Home was het weer iets anders. De zomerklassen waren gedaan en de slothappening had plaats. Alle kinderendeden hun dansjes en ik mocht de graduate-titles uitreiken ... Ik dacht terug aan m'n lagere school toen we dit ooknog hadden bij ons. En fier dat men was met de medaille.
Voila, vanavond nog een lichte maaltijd (bij Kenny Rogers en zijn kippen) en dan nog inpakken en morgenvroeg om 7 uur opstaan voor een vermoeiende terugreis ... Belgie is bijna terug onveilig ....
groetjes,
Mark
En aan iedereen die nog vakantie moet boeken: zet gerust de Filippijnen eens op je verlanglijstje (al zal het niks voor Hilde zijn denk ik die een States-liefhebster is en voor Anne: de filipino's zijn toch ook een knap volk hoor ... alleen nen rijke vinden die ge kunt doodkietelen ... da's nog wat anders) En aan pompa: jou vakantieleventje is ook bijna teneinde ... we zullen een filippijns been meebrengen!
De echte vakantie zit erop ... Vier dagen Cebu, zon en zee, prachtige stranden, ... je zou voor minder naar de Filippijnen rijden ... en overvriendelijke filipina's ... very much thank, enjoy your breakfest sire, .... je moet het 10 keer horen en beantwoorden ... Dat komt ervan als er minstns 3 personeelsleden per gast zijn tewerkgesteld in dit resort ... M'n bezoeken aan boy's home en Pasil waren kort en goed ... bekenden tegengekomen, alles eens op een rijtje gezet ... de eerste naaimachine afgeleverd, het mini-krediet project op de rails gezet, de eerste muziekinstrumenten in boy's home geleverd ... het liep allemaal voortreffelijk. Ook de amie=peterschappen in Cebu besproken en alles loopt behoorlijk vlot hier ...proficiat aan de salesianen.
Op zondag dan terug naar Manila gevlogen voor een nog drukken week: bezoeken aan Senden Home en het ouderproject van de Amerikaanse Ed Gerlock, proberen nog schilderijen te zoeken voor de opendeur van de wereldwinkel, nieuwe kandidaat-petekinderen bezoeken, nog wat shoppen ... en afscheid nemen van intussen zovele bekenden ... 't zal rap juni zijn ...
Banaue, de rijstterrassen zijn werkelijk een wonder
Het achtste wereldwonder ... zo stond het aangekondigd in de brochure ... en het is inderdaad prachtig: de rijstterassen van Banaue, in het noorden van de Filippijnen. Hoe de mensen deze terassen ooit hebben kunnen winnen (uithollingen op de vlakten) is nog steeds een wonder, en hoe honderden jaren geleden de bevloeiing van deze soms 15 treden tellende terassen kon worden gedaan is een nog veel grotere vraag.
We zijn met de jeepney ook naar een oud bergdorpje geweest ... de mensen lijken hier meer op Indianen dan op Filippijnen en de tijd is hier nog blijven stilstaan ... alleen het vragen naar pesso's niet, en daar waar de andere mensen reeds tevreden zijn met een tip van 20 pesso volstaat dit voor hen niet ... zij willen meer en hun houtsnijwerk is hier dubbel in prijs dan in de stad
om het dorp te bereiken moet je wel 723 treden naar beneden doen ... dat ging nog ... maar dan in de volle zon evenveel treden terug bergop: het zweet droop van m'n lichaam. Als ik nu geen kili's ben afgevallen, dan zal het nooit meer gebeuren. Gelukkig was er water aan de top!
Zondag zijn we dan teruggekomen vanuit het noorden naar Manila en maandag was het familiedag ... met een jeepney vol kennissen naar een pret-waterpark geweest in Lagune Vooral de kinderen vonden het fantastisch en leuk ... we hebben er gebarbecued en gezwommen van 's morgens 8 tot in de vroege middag ... het water stroomt er uit een oude vulkanische berg en is er 60 graden (dient afgekoeld door water van de bergflank)
Blij terug in Manila, nu snak ik naar nen goeie biefstuk met friet en dat zal er dan ook aan moeten geloven (met een flesje wijn ....)
Morgen is het afspraak bij Kaibigan, de AMIE-partner van de peterschappen .... 36 dossiers overlopen en nog een aantal algemene zaken en regels afspreken, de dag zal naar Filippijnse normen gevuld zijn.
sorry dat ik een aantal dagen niet geblogd heb, maar enerzijds de tourista en anderzijds de grote verplaatsing naar het noorden hebben dit verhindert ...
In ieder geval kan ik melden aan ieder die het horen wil: men is reeds aan het bouwen op de condomium-site ... van de eerste reeks apartementen is men reeds opgeklommen tot het 4-de niveau (ruwbouw nog 1 te gaan) Normaal gezien begint men daarna aan het tweede gebouw van 60 flats en daarna is het de beurt aan ons gebouw (vermoedelijk in september) Men belooft in ieder geval dat ik op het einde van het eerste trimester volgend jaar in m'n 42 vierkante meter kan intrekken .... en inderdaad, we hebben een model-appartementje bezocht: groot is het niet, maar er kan toch alles in: keuken, badkamer, eetplaats, zithoek en 2 slaapkamers ... alleen de kleren zullen ze onder het bed moeten stapelen vrees ik ... gelukkig heb je hier niet veel nodig aan kledij!
Gisteren dan heel vroeg opgestaan en een 10-uur durende busrit naar Banaue gehad ... heel vermoeiend, twee keer het plakaatje 'einde van de wereld' tegengekomen, maar uiteindelijk dan toch goed geland ... prachtige natuur, en een inheemse bevolking die meer op de Indianen dan de 'klassieke' Filipino doet denken. Vandaag dan een tocht gedaan door de prachtige rijstvelden, de houtsnijwerkers aan het werk gezien, alleen om tot de echte bergbewoners zijn we niet geraakt, daar op een gegeven moment de weg onderbroken was ... Terugkeren was het enige alternatief.
Morgen bezoeken we dan nog de wekelijks markt van Banaue en proberen we via een andere weg tot bij de inlandse bevolking te raken ...
Ongeloofelijk, maar de vlucht heeft dit jaar niet eens 12 uur geduurd. 11u45 minuten nadat we opgestegen waren in Schiphol stond ons vliegtuig geparkeerd op Manila. Buiten 35 gr., geen wolkje te zien, zwoel en warm van 's morgens vroeg. Ook zeer weinig verkeer op de baan ... heb ik nog nooit meegemaakt in Manila. Er stonden liefst 2 jeepney's met vrienden en kennissen ons op te wachten ... aangenaam weerzien ... naar het hotel gebracht, een beetje gerust, kleren gaan kopen, ze naar de kleermaker gedaan om de broeken te verkorten ('k moet dringend iets gaan doen aan m'n bevallingsbuik), m'n vouchers gaan inwisselen tegen Filippijnse tikketten (ja Anne ... alle tikketten zijn in orde ...) en dan nog wat rondgekuierd ... de eerste rijstmaaltijd zit erop en er zullen er nog wel volgen ... Om 6 uur is het plots op een half uur pot-donker ... dat heb je nu eenmaal dicht tegen de evenaaar. Nu maar wat gaan rusten want morgenvroeg om 10 uur moeten we reeds in Makati zijn voor ons condominium ... wordt dus vervolgd
binnenkort vertrek ik weer naar m'n jaarlijkse vakantieplaats in de Filippijnen. Om er te genieten van de natuur, de cultuur, de lieve mensen ... maar ook om de projecten die we vanuit Vlaanderen steunen te bezoeken. U leest er binnenkort meer over.
