Oordegem zondag 27/02/2011 VWF. (sorry voor het lange verslag, maar ik heb er weer goesting in)
Ik keek al enkele weken uit naar het begin van het nieuwe wegseizoen. Na een goed veldritseizoen, voelde ik immers dat ik ook deze winter wederom progressie heb gemaakt. Zondag te Oordegem zou al een eerste test zijn of het klopt dat ik elk jaar verbeter.
72 deelnemers staan aan de start in mijn reeks. De aankomststrook is lichtjes bergop en ongeeer 400m lang. Voor de rest veel wind op kop en 3 scherpe bochten in het parkoers. Mijn tactiek ligt vooraf al vast. Proberen de eerste 30 km geen krachten te verspelen en proberen minstens een halve koers stand te houden in het peleton. Deze wedstrijd uitrijden zou al een enorm succes zijn en vertrouwen geven voor de rest van het seizoensbegin bij de WAOD.
De eerste rondes denk ik dat ik voortdurend bij de laatste 5 van het peleton heb gehangen. De benen voelen echter zeer goed en de snelheden van 46 km/u zijn toch wel verschietachtig. Ik probeer zo klein mogelijk te blijven trappen om geen krachten te verspelen. Het valt me op dat weinig renners moeten lossen. Bij een seizoensbegin moeten de renners welke in de winter niet hebben kunnen trainen meestal al lossen na enkele rondes. Ik denk dat er slechts een man of 5 heeft moeten lossen. Ik heb het geluk dat het peleton gedurende de ganse wedstrijd niet in stukken breekt waardoor ik achteraan niet extra inspanningen moet doen om bij de grote groep te blijven.
Halfkoers is mijn eerste doel van dit jaar al geslaagd. Ik ben er nog steeds bij en heb nog geen trap teveel gegeven, ondanks een topsnelheid van 53 km/u en daarnet nog een lange lintvorming tegen 47 km/u. Gelukkig valt het terug stil door de wind op kop. 8 à 9 renners kunnen wegrijden en de speeker roep af "nog 4 rondes en 24sec achterstand voor het peleton". Ik krijg er echt een kick van. Hoe dikwijls heb ik vroeger hiervan gedroomd dat ik dit ooit eens kon meemaken om in een peleton te zitten koersen en vele toeschouwers langs de weg te horen roepen naar de renners. Ik heb vroeger duizende keren zelf gaan supporteren naar wedstrijden, nu mag ik het zelf beleven in het peleton. Ik ben blij dat al de uren training ervoor gezorgd hebben dat ik eindelijk erin luk om in een peleton te kunnen standhouden. En ja aan zulke dingen zit ik dan te denken terwijl de benen stilaan aan het afzien zijn.
Al een paar rondes ben ik aan het zoeken hoe en waar ik ergens kan opschuiven. Buiten de steigende aankomststrook zie ik geen enkele mogelijkheid. Ik besluit dan toch maar eens om aldaar door te trekken, ga ongeveer 30 man voorbij en positioneer me rond de 30 plaats in het peleton. Na de aankomststrook wordt er enorm doorgetrokken, alles gaat wederom op het lint. Ik zit goed verscholen achter "nen hele lange gast". (In deze bond ken ik immers niemand bij naam). Ik heb ook afgeleerd om teveel achterom te kijken en ga ervan uit dat er nu achteraan wel een heel pak renners hebben moeten lossen. Ik heb ze immers zien afzien daarnet aan de aankomstzone in de Speurstraat. Als het dan toch even stilvalt ( 43 km/u) zit ik perfect aan de rechterkant van de weg, terwijl de wind van links op de kop komt ergens in 30e positie. Er komen een 10-tal man voorbij gevlogen langs links, nog eens komen 5 man voorbij, nog eens 10 man. Ik besluit dan toch maar eens achterom te kijken en zie tot mijn verbazing de wagen met de groene vlag. Dus ik zit wederom in laatste positie van het peleton.
Als er iemand van de ervaren renners die dit leest mij kan uitleggen hoe ik in een peleton mijn positie kan houden, je mag het me altijd mailen. Ik heb geen idee wat ik verkeerd heb gedaan?? Had ik langs links tijdig zo'n voorsnellende waaier moeten inpikken??? Tom Boonen zei gisteren (Omloop of Kuurne) dat het een zeer vermoeiende koers was vooral omdat de wedstrijd nooit openbrak, omdat er veel cowboys tussen zaten en omdat het veel krachten kostte om de positie goed te kunnen houden. Ik begrijp ondertussen wat hij hiermee bedoelde. Je positie houden kost veel energie.
Met nog 2 rondes te gaan moet ik dus mijn tactiek veranderen. De benen voelen nog steeds goed. Het is nu een kwestie van nog één keer vooraan te geraken en dan je plaats niet meer af te staan. Op de voorlaatste "beklimming" trek ik met de grote molen volledig naar boven en ik zie velen hun laatste krachten verspelen. Bovengekomen, kan ik ongeveer in 20e positie naar links opdraaien. Het peleton gaat met een razende vaart. Nu zit ik goed, nu moet ik goed opletten. Het wiel van mijn voorganger mag ik niet lossen. Met nog 5 km te gaan, krijgen we aanval van de Wereldkampioen. 4 renners gaan er achter (50km/u). De renner voor mij springt ook mee. Ik besluit om ook mee te springen. Even later valt het terug stil, maar door een scherpe bocht naar links kan ik mijn positie behouden. De wereldkampioen blijft trekken en heeft nog ongeveer 20m voorsprong. Het ganse peleton hangt op een lint. Het is nu buigen of barsten, maar ik ga nog steeds mee in het wiel van mijn voorganger.
Het valt niet meer stil, we gaan de laatste keer naar de Speurstraat. De spurt wordt aangezet. Ik ga langs rechts. Het is gevaarlijk langs de dranghekken, Het blijft oppassen voor valpartijen. Vanuit een 20e positie ga ik er een 5 tal voorbij. Met nog 100m te gaan zie ik ze bijna allemaal stilvallen. Eindelijk vind ik nog een gaatje aan de rechterkant en kan nog extra versnellen. Ik eindig als 12e in deze peletonspurt. Spurten bergop is echt wel mijn 'hebbedingetje'. Een mooie 21e plaats, 4,5 Euro rijker, maar vooral veel voldoening, koersvreugde en vertrouwen rijker. Dit is een fantasch moment. Ik kijk uit naar de rest van het seizoen.
1 Herman PROOST 2 Hans Van Nieuwenhuyse 3 Jan Moreels 4 Luc Kinnaer 5 Daniel Van Der Mieren 6 Rudy Van De Velde 7 Kurt De Smedt 8 John De Croock 9 Ronny Paridaens 10 Peter Neckebroeck 21 Kris Van Honsté
