Het was een zeer spannende wedstrijd te Zeveneken.
Eén van de grootste problemen vandaag was, om aan de start te geraken. Mijn vrouw had immers de wagen nodig en ook in de familie vond ik geen oplossing. Dan maar een fietstochtje van 42km van Hoboken naar Lokeren en hopelijk na de koers terug thuis geraken zonder regen en zonder lekke banden. Gelukkig was ik op de idee gekomen om vrijdag toch een paar mails te sturen om te kijken of ik met iemand kon meerijden met de wagen. Vrij snel antwoord gekregen van Alex van Onckelen dat hij zowiezo van plan was om eens te komen kijken. Alzo was dit grote probleem toch nog opgelost. Alex was 6 weken geleden zwaar gevallen in Dendermonde op training en na een moeilijke revalidatie kan hij sinds deze week terug stappen zonder krukken en enkel zijn sleutelbeen moet nu nog terug genezen. Einde mei hoopt hij terug te kunnen fietsen op de weg en met de F1 mee te kunnen rijden.
Om 14h30 gingen we van start met 24 deelnemers over 17 ronden en 51km. Er was opmerkelijk minder wind dan 2 weken geleden. Voorts was de wind volledig anders georiënteerd. Dit zou maken dat het een veel minder zware koers zou worden dan 2 weken geleden.
Ik had me voorgenomen om de eerste rondes achteraan te rijden en alzo toch wat krachten te sparen tot op het moment ze echt nodig zouden zijn. De eerste 3 rondes zijn er geen noemenswaardige aanvalspogingen te noteren. In de vierde ronde komt er dan eerste serieuze aanvalspoging van Kris Geerts (welke ook geen wagen had en 82km met de fiets heeft moeten rijden om aan de start te kunnen verschijnen). Karel Andries sprint erachter en met hun 2 nemen ze een eerste serieuze voorsprong. Vanaf de 5e ronde beginnen dan de belangrijkste aanvalspogingen vanuit het peloton op gang te komen. Ikzelf ben ondertussen daarom naar de eerste 10 van het peloton opgeschoven. Het spel gaat immers nu beginnen.
Het is nu kwestie van de sterkste renners goed in het oog te houden en op de gepaste momenten telkens mee te springen. Hunninck probeert het. Tas, Coppers, Van Leirberghe, Delangrange, Delgouffe, De Backer ze proberen het allemaal. Uiteindelijk is het Segers welke een voorsprong kan nemen en in achtervolging op de 2 leiders gaat. Alleen lijkt het echter niet te doen, maar hij probeert het.
Op het moment hij terug wordt ingehaald, komt er een snedige aanvalspoging op gang met Tas, Hunninck, Delagrange en De Backer. Vier sterke renners, dus oppassen geblazen. Bij de volgende versnelling van iemand anders moet ik mee zijn. Het is Eddy Van Leirberghe welke samen met Louis Moens versnelt. Vanuit 2e positie in het peloton spring ik met hen mee en wind op kop komen we met ons 3 dichter bij de 4 achtervolgers. Op het moeilijke, maar korte stuk wind op kop komen we vrij snel aansluiten en we zijn met 7 weg. Ik heb de indruk dat het peloton het laat schieten, want we hebben al een mooie voorsprong bij elkaar gefietst. De 2 leiders zien we niet echt voor ons uitrijden.
Van de 6e tot de 10e ronde valt het mij op dat ik veel minder moeite heb dan verleden week om vooraan mee rond te rijden. Wel maak ik enkele tactische "invoegfoutjes" waarop de geroutineerdere renners mij wijzen. Ik heb alzo wederom weeral veel bijgeleerd vandaag. Toch heb ik de indruk dat het tempo niet echt super hoog ligt. We rijden constant rond tegen 37km/u à 39 km/u zonder tempowisselingen. Als ik achterom kijk zie ik het peloton niet meer achter ons. We moeten meer dan een miniuut voorsprong hebben. We komen wel steeds dichter en dichter bij de 2 leiders waar Andries duidelijk te sterk is voor Geerts. Karel moet dan ook teveel werk opknappen en daardoor is hun voorsprong geslonken. In de 11e ronde halen we de 2 koplopers bij en we zitten dus met 9 renners in een veilige en definitieve kopgroep. Top 10 lijkt me vandaag haalbaar, maar ik voel dat ik eigenlijk nog veel krachten over heb en nog geen enkele keer in het rood ben moeten gaan.
Vanaf de 12e ronde nadert het peloton, telkens ik achterom kijk. Ze zijn echter toch nog ver achter ons. Maar onrust begint zich te sluipen in de kopgroep. Aanvalspogingen beginnen op gang te komen en vooral de 3 ploegmaats De Backer, Tas en nog een derde beginnen het tactisch te spelen. Daardoor begint onze ruime voorsprong te dalen en rijden we soms nog maar tegen 35km/u vooruit. Toch heb ik het gevoel dat we genoeg voorsprong zullen overhouden. Ik blijf mijn werk vooraan doen, ik zou immers liever top 9 eindigen dan dat het peloton terugkomt, voorts ben ik van plan om mee te spurten voor top 5 (Het gene Alex mij gevraagd had).
Vooraan geraakt niemand echt meer weg al valt de kopgroep soms in kleine delen, maar het probleem is dat het peleton onder impuls van Coppers, Delgouffe, Cornette, Van den Heuvel en Caeckebeke (jawel ploegmaat van de 3 ploegmaats vooraan??!!!) enorm begint te naderen. In de voorlaatste ronde gebeurt dan het onvermijdelijke. Het peloton komt terug aansluiten en een pelotonspurt is onafwendbaar. Spijtig dat we niet met 9 voorop gebleven zijn, maar het was wel spannend. In de laatste ronde krijgen we geen aanvalspogingen meer. Ik tel nog 23 van de 24 renners. Ikzelf zit rond plaats 20. Dus ik moet opschuiven. Ik wacht tot de wind in de rug staat en probeer op te schuiven, doch het peloton rijdt over de ganse breedte van de weg. Toch vind ik een gaatje en kan opschuiven naar plaats 16 à 17, spijtig geraak ik niet meer dichter. Alle gaatjes zijn dicht. Luc Cocquyt doet nog een jump naar voor en schuift langs de binnenkant van de laatste bocht naar de 5e plaats. Misschien had ik hem moeten volgen, maar het risico op een valpartij (voor mij en voor de anderen) kon ik niet nemen.
Caeckebeke trekt de spurt aan voor zijn ploegmaats Tas en de Backer, maar met Karel Andries in zijn wiel. Andries gaat er over en wint met 4 à 5 meter voorsprong. De andere snelle mannen zijn Tas, De Backer, Coppers en Hunninck (allen bijna op dezelfde lijn). Voorts eindigt Cocquyt en Delagrange. Ikzelf spurt nog van een 17e plaats een 5-tal man voorbij. Ik pak nog Jos Lissens, Laurent de Vos, Fillemond Delgouffe, William Govaert en Luc Verkinderen. Ik heb nog kracht over en probeer nog Segers, Van Leirberghe en Lammens voorbij te gaan, maar Segers wijkt van zijn lijn af en rijdt me klem tegen de vangrails. Ik moet dus achter hem blijven en inhouden. Op het moment ik over de lijn rijd, tel ik direct mijn plaats. Ik schat tussen de 11e en 14e plaats.
Na de wedstrijd laat Karel Andries de foto's van de spurt zien. Aan de wedstrijdtafel blijkt dat ik 12e ben geëindigd en ik zie mijn goede wedstrijd dit keer ook bekroont met een goede uitslag. Ik ben tevreden dat ik nog heb meegespurt. Anders had ik moeten vertellen "ganse koers mee in de aanval en uiteindelijk 23e geëindigd". Nu klinkt het toch iets beter.
Uitslag :
Categorie F1: 1.Karel Andries (Schoten) 2.Helmuth Tas 3.Patrick De Backer 4.François Coppers 5.Paul Hunninck 6.Luc Cocquyt 7.Bart Delagrange 8.Wim Van Den Heuvel 9.André Segers 10.Eddie Van Leirberghe 11.Rudy Lammens 12.Kris Van Honsté 13.Luc Verkinderen 14.William Govaert 15.Philemond Delgouffe 16.Laurent De Vos 17.Jos Lissens 18.Eddy Iterbeke 19.Dirk Caeckebeke 20.Freddy Cornette 21.Chris Geerts 22.Jan Van Wezenbeeck 23.Louis Moens 24.Guy Dhaese
Vandaag dinsdag gaan trainen op de piste van Wilrijk. Rond 20h00 werd er een wedstrijdje georganiseerd. Enkele junioren van Hoboken WAC, enkele beloften en wat wielerrecreanten deden mee. Gelukkig was er niet zo heel veel volk op de piste, door het zomeruur beginnen er al velen op de weg te gaan trainen. Met een man of 12 zaten we nog samen met nog 8 ronden (van 333m) te rijden. De laatste 5 ronden zat Jordy aan de leiding en hij trok goed door. Ik zat in 2e positie en riep dat Jordy het moest volhouden. Hij versnelde nog zodat niemand kon wegspringen. Met de laatste ronde ingegaan schakelde ik groter, zette de spurt aan vanop 250m en won met 4 à 5 meter voorsprong. Een heerlijk gevoel.
Weeral een goede training van 1h30 tegen 36 km/u gemiddeld met mijn topsnelheid in de spurt 48.7 km/u was ik zeer tevreden.
Het was een zeer goede wedstrijd te Wieze met een mooie, zeer grote omloop en ik heb er zeer goed gereden. Eerst even naar gisterenavond, waar we samen met mijn vrouw onze tennismatch hebben gewonnen met 6/2 en 6/3. Daarna een goede quiz meegespeeld en met een 8e plaats van 22 ploegen best tevreden. Met heel wat actuele kennis en -sport vragen lag de quiz mij vrij goed. Vanmorgend Wilrijk-Berchem bij de knapen gaan kijken. Luca is verloren met 1-3, doch hij heeft wederom gescoord. Rond 13h15 naar Wieze gereden en vrij laat aangekomen, doch op 30' voor de start moet dit nog wel lukken. Met de wagen de ronde even verkent, maar blijkbaar ergens verkeerd gereden, waardoor ik nog maar 15' had om mij in te schrijven en klaar te maken. Gelukkig liep de vorige wedstrijd enkele minuten uit en stond ik vrij ontspannen aan de wedstrijdstart met ongeveer een 21à 22 deelnemers. Het parkoers moest 8 keer afgelegd worden, in totaal 56km.
Mijn tactiek lag vooraf vast. In Zeveneken had ik geleerd dat ik in de beginfase teveel met mijn krachten heb gesmeten waardoor ik verleden week de laatste 5km te kort kwam. Dus vandaag rustiger beginnen. Waarschijnlijk rijdt er een groepje met de favorieten weg en kan ik in het peloton blijven. In het peloton dan alle krachten verzamelen voor de laatste ronde en proberen top 15 te rijden. U zult straks lezen dat er van deze tactiek niet veel is overgebleven.
We krijgen in de eerste ronde direct een aanval van Freddy Cornette, een hardrijder die toch 300m voorsprong neemt. Marc Dhanijns, reeds een overwinning op zak, gaat er solo achter en ik vraag me af of de winnende vogel al gaan vliegen is vanaf de eerste ronde. Maar neen, het is Karel Andries welke het peloton terug bijbrengt zodanig dat alles terug samen is. op het moment alles samenkomt demmareert Karel Andries, Belgisch kampioen, onmiddellijk en krijgt enkele renners met zich mee. Aan de aankomstzone komt alles terug samen op uitzondering van enkele gelosten, o.a. de zieke Fillemond Delgouffe, Guy D'haese, Paul Put (familie van de ex-trainer van Lierse?) en Peter Van Kerckhove.
In de 2e ronde krijgen we wederom een aanval van Karel Andries. Hij krijgt 6 man mee waaronder o.a. Paul Hunninck. Het peloton twijfelt. Samen met Cois Coppers, Marc Dhanijns en nog iemand, spring ik er achter en met de wind in de rug komen we vooraan aansluiten net voor het lange stuk wind op kop. Ik tel 11 koplopers en de sterkste renners zijn vooraan. In de achtergrond zie ik nog een 4-tal renners op 200m achterstand zwoegen. Volgens mij is dit de goede trein van 11-man en ik zit erbij. Aan het einde van de 2e ronde komen de 4 achtervolgers toch nog aansluiten. De rest doet niet meer mee voor de overwinning. Een top 15-plaats is nu reeds zeker.
In de derde ronde krijgen we wederom een aanval van Karel Andries. Hij laat zien dat hij een waardig Belgisch kampioen is en schuwt de aanval niet. Hij krijgt Marc Dhanijns, Paul Hunninck, Patrick de Backer en Helmuth Tas (2 ploegmakkers) mee. Dus 5 man rijden weg van het peloton. Ik zit in het wiel van Jef Denaeghel welke vanuit het midden van het peloton fors aanzet. Ik blijf in zijn wiel en achter mij valt een gat. Samen zien we de 5 leiders 250m voor ons uitrijden. Jef trekt goed door ondanks hij juist 24h van dienst is geweest op zijn werk (hij werkt bij de civiele bescherming). Ik neem vlot over en probeer voor het moeilijke lange rechte stuk met wind op kop er alles aan te doen om vooraan aan te sluiten. De trainingen op de piste om een ronde te pakken op de groep komen nu goed van pas. Beter een korte stevige inspanning dan een lange achtervolging van verschillende kilometers, lijkt wel mijn motto. Van mijn oorspronkelijke tactiek om het rustig aan te doen de eerste rondes blijft dus niet veel over, maar ik amuseer me en de benen zijn goed.
Jef rijdt het laatste stukje vrij snel dicht en we zijn met 7 man voorop in de derde ronde. Het tempo vooraan gaat enorm de hoogte in. Ik probeer een deel van mijn werk te doen. Achter mij zie ik op 300m nog 2 man een poging doen om terug aan te sluiten, volgens mij zijn het Cois Coppers en Freddy Cornette. (Maar Cois mailt me dat het samen met Eddy Iterbeke was). Karel Andries sleurt voor de zoveelste keer aan de kop en we rijden alzo terug verder weg van de 2 achtervolgers. Even later zie ik achter ons niemand meer rijden. We zijn met 7 man definitief weg.
Aan het einde van de 3e ronde is een scherpe rechtse bocht met vlak ervoor een enorme put, ttz de betonbaan steekt 5cm lager dan de niet-goed aangewerkte asfaltbaan. Waarschijnlijk is de betonbaan weggezakt in de loop der jaren. Ik hef mijn voorwiel naar boven, spring erover, maar mis daardoor bijna mijn bocht. Gelukkig kan ik vrij snel terug aansluiten want het tempo gaat wederom boven de 45km/u. Voorbij de aankomst gereden, hoor ik de speeker door de micro "haha, er zijn koplopers ontsnapt en hij telt 1-2-3-4-5-6-7 man". Voor Karel Andries gaat het helemaal niet snel genoeg, bij het begin van de 4e ronde springt hij alleen weg en hij pakt 15sec. Met zes beginnen we echter nu voor de eerste keer goed rond te draaien. Een halve ronde rijdt karel voor ons uit, maar hij geraakt niet weg en we halen hem terug bij. Ik begin eerste tekens van vermoeidheid te voelen. Jef De Naeghel laat onnodig een gat vallen en ik moet het dichtrijden. Even later valt er een gat voor Marc Dhanijns (ik rij achter hem). Marc kijkt naar mij, maar ik zeg direct dat hij het beter zelf doet want mijn bobijntje is aan het opgeraken (en het is geen komedie). We komen wederom met 7 samen. Karel, komt me achteraan aanmoedigen en zegt dat ik moet volhouden, da's wel tof van hem en het geeft me terug "boost". Achter ons komen stillaan de eerste E-renners dichter en dichter bij ons.
Aan het einde van de 4e ronde moeten we wederom de scherpe bocht naar rechts nemen met de put vlak ervoor. Ik mis volledig mijn timing en ik denk dat ik met mijn voorwiel er ben overgegaan, maar teveel gewicht achterop heb gezet, waardoor ik met mijn achterwiel tegen de rand knots. Ik hoor direct mijn wiel slepen tegen mijn remblokjes. Plat achteraan. Verdorie ik was immers goed mee in de kop van de wedstrijd en een top 7 zat erin. Ik meld me aan bij de wedstrijdjury, ze noteren mijn nummer en ik vraag of ik de wedstrijd in de tweede groep mag verder uitrijden na een reservewiel te hebben genomen. Geen probleem zegt de jury. Wat zijn ze toch vriendelijk en soepel bij de WAOD. Ze weten dat iedereen dit als hobby beschouwd. Raar maar waar ben ik niet kwaad op die lekke band, ik geniet zelfs over mijn wedstrijdverloop en zie toch dat ik wederom vorderingen heb gemaakt tegenover enkele weken geleden. Lek rijden, vallen, pech hebben, het hoort allemaal bij het koersen en het overkomt iedereen. (Op de foto links bovenaan sta ik dan ook vrij tevreden op met mijn platte achterband, met dank aan Monique).
Een ronde later sluit ik terug aan bij de achtervolgende groep, ze zijn nog met 8 renners: Coppers, Delagrange, Verzele, Cocquyt, Cornette, Govaert, Verkindere, VanLeirberghe + Guy Dhaese, welke gedubbeld werd. Samen rijden we het vervolg van de wedstrijd. Het valt me op dat het tempo van deze groep zeker 5km/u trager is dan dit van de kopgroep. Het gemiddelde ligt rond de 37km/u. Waarschijnlijk hebben ze zich neergelegd bij situatie en koersen ze voor de 7e plaats. Het zijn wel allemaal renners welke ik vorige weken met veel moeite heb kunnen volgen. Ofwel heb ik vandaag goede benen, ofwel maak ik progressie. Ik denk het laatste.
De laatste drie rondes wordt de kopgroep van 6 vooraan voorbij gereden door de eerste E's. De kopgroep blijft op 100m achter deze E's rondrijden. Misschien had ik toch wel vooraan kunnen standhouden, vermits Karel gestopt was met al zijn aanvallen. Achteraf zei hij tegen mij "ik moest wel voortdurend aanvallen, er zaten immers teveel rappe mannen bij en het tempo was te laag". Hij vond het spijt dat ik vooraan niet heb kunnen uitrijden.
In de laatste kilometer krijgen we vooraan nog een aanval van Paul Hunninck, maar Karel gaat hem halen. Gevolg is wel dat ze vooraan wederom bij alle E's komen en in een groepsspurt van 30 à 40 man zullen verzeild geraken. Dit is zeer gevaarlijk voor valpartijen. Uiteraard wil iedereen nog wel een goede klassering rijden en eventueel spurten voor de F1-overwinning, maar alle E's tesamen is een groot risico. Karel blijft goed vooraan de ganse groep postvatten en spurt meesterlijk naar zijn eerste en zeer verdiende overwinning van het seizoen. Proficiat, hij was in mijn ogen duidelijk de sterkste van alle F1's. Volgens berichten werd Paul Hunninck tweede en eindigde Marc Dhanijns zesde.
In onze groep wou ik de laatste ronde mijn benen nog eens testen. Op 4 km van de meet spring ik weg uit onze groep vanuit laatste positie. Waarschijnlijk zullen ze mij wel laten rijden, want ze weten dat ik voor de uitslag niet meer meespeel. Ik wou wel eens testen of ik deze laatste 4km nog vooruit het pelotonnetje kan blijven uitrijden. Tot mijn spijt springt Bert Delagrange met mij mee. Om geen wedstrijdvervalsing op mijn naam te hebben, moet ik direct mijn benen stilhouden. Bert snapt er niets van en vraagt om met hem mee te rijden. Ik zet mij echter aan de kant en wacht terug op het groepje. Het spurtje wordt nog vrij snel afgewerkt. Er zijn toch nog altjd snelle mannen bij deze F1's. Ikzelf rij achter Fred Cornette over de finishlijn (ik vermoed dat Freddy nooit meespurt) en eindig op een 14e plaats. Na 40min ga ik de uitslag halen en ik sta op een 17e plaats genoteerd achter Fillemond Delgouffe en achter Guy Dhaese. Raar maar waar. Guy Bloem (Voorzitter WAOD) zegt dat hij het zal nakijken. Zoveel maakt het niet uit. Ik weet dat top 7 vandaag had gekunnen.
De officiële uitslag is ondertussen binnen gekomen:
Categorie F1: 1.Karel Andries (Schoten) 2.Paul Hunninck 3.Patrick De Backer 4.Helmuth Tas 5.Jozef De Naeghel 6.Marc Dhanijns 7.Noël Verzele 8.Bart Delagrange 9.Luc Cocquyt 10.William Govaert 11.François Coppers 12.Eddy Iterbeke 13.Luc Verkinderen 14.Eddie Van Leirberghe-Kris Van Honsté 16.Freddy Cornette 17.Guy Dhaese 18.Philemond Delgouffe 19.Paul Put 20.Peter Van Kerckhove
De uitslag klopt dus niet echt. Freddy was voor mij. Ik zal een mailtje naar Guy Bloem sturen ter correctie. Eerlijk is eerlijk.
Thuisgekomen vraagt mij zoontje of ik nog zin heb om een matchke te tennissen in onze tuin. Natuurlijk heb ik daar zin. Ik heb immers altijd zin om te sporten. Het valt me op dat na een wielerwedstrijd ik zelden moe ben en ook de dag erna heb ik geen last van stramme spieren. Ik heb nu wederom zin om dinsdag nog op de piste wat aan mijn gebreken te werken. Ooit wil ik een koers winnen en ooit zal het mij lukken.
Volgende week wedstrijd in Zeveneken op zaterdag. Het zullen wederom 17 rondes zijn. Hopelijk iets minder wind dan verleden week.
Kris VH
Onderaan Karel Andries met links achter hem Paul Hunninck (in het rood). Rechts achteraan Jef De Naeghel (in het zwart werd 5e bij de F1) en helemaal achteraan Marc Dhanijns ( werd 6e bij de F1's).
De kopgroep van 7 man in de 4e ronde : Jef De Naeghel (zwart), Andries, Hunninck, Dhanijns, de 2 ploegmaats Tas en De Backer en de enigste quick step renner welke het vandaag moest doen Kris Van Honsté (himself). Waar was Boonen, Devolder en Chavanel vandaag???? Lefevre zal toch weer tevreden geweest zijn na dit weekend. Hij belde me op na de wedstrijd en vroeg of ik zondag nog vrij was voor de ronde van Vlaanderen. Ik heb gezegd dat ik enkel zaterdag in Zeveneken bij de WAOD moet koersen volgende week. Afhankelijk van de uitslag op zaterdag, zal hij zijn selectie eventueel nog wijzigen, deelde hij mij mede. Maar deze laatste zin heb ik niet echt goed begrepen, de GSM-verbinding viel net uit.
Het was een zeer spannende wedstrijd te Zeveneken.
Beste lezers.
