|
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 29: Grijsloke 20(00).
Het jaar tweeduizend. Het had zo lang onbereikbaar ver
in het verschiet gelegen. En plots was het daar: het einde van het tweede
millennium. Voor Grijsloke het einde van een tweede decennium
Ter gelegenheid van de 20e Dwars door
Grijsloke werden de drie brochures die eerder verschenen waren in verband met
onze loopkoers, gebundeld tot een vrij lijvig boek: Grijsloke 2000. Bij die
gelegenheid paste ook een bijzonder aandenken voor de deelnemers: een zilveren
lopertje aan een dito halskettinkje. Dit mooie juweeltje was ongetwijfeld mede
verantwoordelijk voor het feit dat de daling van het jaarlijks aantal
deelnemers die na 1990 was ingezet een halt werd toegeroepen. Maar het ideaal
dat velen voor ogen hadden 2000 (deelnemers) in (t jaar) 2000 bleef bij
wishfull thinking. Wat niet wegneemt dat 2000 een succesvol jaar was: we
vinden 1332 namen terug op de uitslagenlijsten (een pak meer dan de drie vorige
jaren), het aantal toeschouwers deed denken aan dat van de allergrootste jaren
en het avondfeest in de grote tent met het optreden van Katastroof lokte veel volk. Deze Antwerpse volksgroep
stond wekenlang op nummer één in de Vlaamse Top 10, met o.a. Met de waaiven
niks als last, een slogan die allerminst van toepassing was op onze loopclub,
wel integendeel. De pers was vol lof over deze 20e editie en sommige
journalisten hadden in hun ijver inderdaad tweeduizend lopers geteld. Bijzonder
verheugend was het aantal jongens en meisjes in de jeugdreeksen: 208! Zij
immers waren het die de toekomst van DDG moesten verzekeren. Eentje zou doorbreken
in de wielersport: Sep Vanmarcke (5e in de 1500 m). Die toekomst
lachte ons toe en diegenen die voorspeld hadden dat Grijsloke het jaar 2000
niet zou halen waren lelijk in het ongelijk gesteld.
De 7 km bij de mannen werd gewonnen door de
bijna-veteraan Jos Maes (weer een grote naam op de erelijst) vóór Francis
Vansteenbrugge. Het was de eerste verschijning van Francis op het ereschavot,
maar het was allerminst de laatste: niet minder dan zes maal zou hij dat in de
toekomst herhalen, waarvan vier maal op de hoogste trede! En Francis is nog
lang niet versleten
Bij de dames kwam Marianne Verbauwhede als eerste over de
meet in de 7 km. Zoals in 1973 en 1977 was het Didier Knockaert die de grootste
afstand op zijn naam schreef en bij de dames was het Siska Matton (nóg een
grote naam uit de Belgische atletiekgeschiedenis) die hier met de eerste prijs
ging lopen.
Over de activiteiten van de Loopclub en de
loopprestaties van de leden in binnen- en buitenland, zullen we kort zijn:
onveranderlijk op hoog niveau, een millenniumwissel waardig. Of laten we er
toch één uitpikken: ons trouw clublid Monique Bauters uit Ouwegem behaalde in
de maand juni in Torhout de titel van Belgisch kampioene maraton bij de
veteranen. Een grote internationale carrière stond nog voor de deur: ook daar
zou ze de allerhoogste trap bereiken
|
