|
De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub
Grijsloke.
Deel 28: De post-olympische jaren.
De jaren die
volgden op Grijslokes Olympiade waren themaloos. De periode van de medailles
was definitief voorbij. Daardoor verminderde de belangstelling van de pers en
in de jaren 1997-98-99 stelden we een flinke daling vast van het aantal deelnemers
aan DDG. In de uitslagenlijsten vinden we voor die jaren nog resp. 1259, 1282
en 1201 namen terug.
Een
nieuwigheid was de invoering van speciale koersjes voor de kinderen tot 12 jaar
(500, 1000 en 1500 m) ter vervanging van de 3 km-loop. Die kinderwedstrijden
vielen erg in de smaak, zowel bij onze jongste deelnemers als bij het publiek
en tot op de dag van heden zijn ze op het programma van DDG gebleven.
We kunnen
stellen dat de 20 km in het tweede decennium beheerst werden door het trio
Deleu-Deruddere-Knockaert. Deruddere (91, 92 en 95) en Knockaert (93, 97 en 2000) wonnen in die
periode elk driemaal. Deleu (94 en 96) won tweemaal en behaalde daarenboven
nog drie andere podiumplaatsen. Slechts twee keer gingen anderen met de eerste
prijs lopen: in 1998 was het de minder bekende Koen Lefevre uit Poperinge en in
1999 gaf de 40-jarige gewezen Belgisch marathonkampioen Filip Vanhaecke iedereen
het nakijken. Van 1996 tot en met 1999 was de 20 km bij de vrouwen een kolfje
naar de hand van Bernadette Jansseune en ook in de 7 km was er één die de plak
zwaaide: Hilde Van Hessche (enkel in 1998 moest ze in Ann Kinthaert haar
meerdere erkennen). In de 7 km mannen stond Anzegem in vuur en vlam voor
dorpsgenoot Christ Ooghe. Drie jaar tereke was hij als tweede geëindigd,
na de ongenaakbare Gino Van Geyte, die zoals reeds gezegd tot de nationale
loperselite behoorde. Maar in 1999 stond
onze melkboer eindelijk op het hoogste schavot: zeventien jaar na
Frans Schiettecatte ging onze gemeente weer met een hoofdvogel lopen!
Had de
loopkoers de laatste jaren iets van haar succes ingeboet, voor de loopclub was
dat allerminst het geval. De jaarlijks terugkerende evenementen waren vaste waarden geworden: het weekend aan zee,
de bedevaartloop, de oriëntatietochten, de verbroederingen met de Hastingsrunners
uit Engeland en met de Beukenhoflopers uit Vichte, het clubcrosskampioenschap,
de course des Terrils en
noem maar op. Grijsloke was vertegenwoordigd op
talrijke marathons. Soms werd er een heel weekend voor uitgetrokken: Reims,
Echternach
In december 1997 namen een dozijn leden van de club deel aan de marathon
van Honolulu, aan het ander uiteinde van de wereld, op het parcours van de iron
man!
Die laatste jaren van het
tweede millennium verliepen evenwel niet zonder kommer en kwel. Op 28 december
1998 overleed Patrick Vanhoutteghem, één van onze waardevolste clubleden. Hij
was vooraan in de veertig, echtgenoot van ons bestuurslid Martine Debosschere
en zelf noeste werker voor DDG en de loopclub. In het clubblad van januari 1999
stond te lezen:
Hij
was jong en zeer begaafd en veelzijdig, beminnelijk en kunstzinnig
en verder:
zou
het waar zijn dat God, net als de Griekse goden, diegene die hij echt bemint,
vroeg tot zich roept, d.i. jong laat sterven?...
Verdriet slijt? Jawel, maar
Patrick wordt nog steeds gemist in Grijsloke, op de zondagse trainingen en erná
in het clubhuis
|
