De geschiedenis van Dwars door Grijsloke en Loopclub Grijsloke.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Deel 10: Zes proefkonijnen in de aanloop naar de derde editie.
Vanaf 8 mei 1983 was er iedere zondagmorgen looptraining in Grijsloke en dat zou nimmer veranderen tot op de dag van heden. Voortaan zou er slecht één enkele zondag in t jaar geen training zijn: de dag ná de koers, d.i. de dag ná de laatste zaterdag van augustus. We hadden ons al van in den beginne opgesteld als gezondheidspredikers, en als trouwe volgelingen van dokter van Aaken wilden we nu ook het bewijs leveren dat lopen geschikt is voor iedereen ongeacht leeftijd en geslacht en dat het de gezondheid ten goede komt. We zochten en vonden zes proefkonijnen : (nu citeer ik uit Grijsloke 2000, pag.128) een groep van zes vrouwen, allen met gezondheidproblemen allerhande, zwaarlijvigheid, hoge bloeddruk, hartkloppingen, psychische en psychosomatische klachten, moeheid, e.d. De zwaarste onder hen woog 104 kg. Géén van de zes was in staat meer dan honderd meter achtereen te lopen. Wij beloven hun dat ze na één jaar training de 20 km lange Dwars door Grijsloke vlot zullen uitlopen. In de loop van dat ene jaar wordt wekelijks (voor sommige zaken maandelijks) nagegaan wat de invloed van de uithoudingstraining is op het hart (polsfrekwentie, polsrecuperatie, bloeddruk, electrocardiogram), de vetsamenstelling van het bloed, het lichaamsgewicht, enz. Op heden, na enkele maanden, zijn de zes lopende Evas (Carine, Evelyne, Marie-Jozef, Martine, Rosanne en Rosi) goed op weg om het gestelde doel, de 20 km te bereiken. Ze zijn er zelf van overtuigd dat het zal lukken. Vriendschap, kennismaking met anderen, een nieuwe vorm van ontspanning, prestatiedrang, zichtbare en meetbare verbetering van de lichaamsfysiek, zich fitter voelen: de zes lopende vrouwen van Grijsloke hebben hun Mekka ontdekt (fotos van die zes lopende vrouwen kunt u vinden in het boek op pag. 143).
Dat gezondheidsthema kwam natuurlijk weer uitgebreid aan bod in de persconferentie, die zo stilletjesaan een jaarlijkse traditie aan t worden was in de maand die de koers vooraf ging. Drie fotos van die persconferentie staan op pagina 136 van het boek. Een heel bijzondere persconferentie door de aanwezigheid van een drietal memorabele genodigden. Eerst was er onze eigen legendarische Aureel Vandendriessche, de grootste marathonkanmioen die ons land ooit gekend heeft. Dan was er Mark Smet, de eerste Belg die de marathon liep in 2.10. En tenslotte, in het hoekje, uiterst rechts op bovenste foto, Jan Bauwens, de onvolprezen filosoof, die jaren lang en tot op heden nog, in vaak lyrische bewoordingen de lof heeft gezongen van Dwars door Grijsloke. Ook de kranten zongen de lof van Dwars door Grijsloke met talloze artikels en fotos.
Het bleek allemaal zijn vruchten af te werpen. Vijftienhonderd deelnemers, dat was zowat de helft meer dan t jaar ervoor, stonden aan de start op 27 augustus 1983. Voor de meesten was het hem te doen om de sport, om de eer, om de prestatie op het lastigste en tegelijk het mooiste loopkoerstraject van Vlaanderen, om het diploma en om de medaille, weliswaar identiek aan die van t vorig jaar, doch ditmaal in zilver. Maar er was niet alleen de kwantiteit. Met Peter Daenens, die de 7 km-wedstrijd won, hadden we zowat de beste Belgische atleet van t ogenblik in huis gehaald. En toch moest onze eigen Filip Steelandt maar weinig voor hem onderdoen. In de 20 km-wedstrijd won Paul Pieters voor de tweede maal vóór één van s lands beste veldlopers van die tijd, Walter Wackenier. Bij de vrouwen won de nationale belofte Anja Debrabant in de 7 km, terwijl de wereldberoemde Brugse veterane Denise Alfvoet de plak zwaaide in de 20 km vóór de bloedmooie Ronsische Nadine Sadones.
|