xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Nieuwsberichten allerlei hebben mij overvallen in deze eerste helft van de nieuwjaarsmaand. De meeste heb ik over mij heen laten gaan. Laat de groten der aarde zich er maar over buigen, heb ik zo bij mezelf gedacht. Drie heb ik er weerhouden. Het zijn er drie van zeer verschillend niveau: internationaal, nationaal en regionaal.

Het eerste – dat van het internationale niveau, weet je wel – betreft de Britse prins Harry. Onlangs is namelijk uitgelekt dat deze belangrijke jongeman, derde in de rij voor de troonopvolging in Groot-Britannië, een inwoner van Pakistan zou bestempeld hebben als “een Paki”. Dit onoorbaar feit heeft zich voorgedaan in 2006. Men heeft het ongetwijfeld al die tijd pogen stil te houden, maar nu is het dan, ten langen leste, toch uitgelekt. Als daar maar geen conflict uit voortvloeit dat de hele wereld in vuur en vlam zet! Je zal maar inwoner zijn van Pakistan en dan “Paki” genoemd worden. Of je zal maar “Beloetsji” genoemd worden of “Portu”, als je inwoner bent van respectievelijk Beloetsjistan of Portugal…

Het tweede betreft een buitenlandse klepper die sedert enkele maanden in ons land in de gevangenis zit voor moord. In feite moest hij al op vrije voeten zijn, want er zijn procedurefouten gebeurd, maar via allerlei slinkse knepen is men er tot op heden in geslaagd hem toch nog vast te houden. De man heeft een moord bedreven, zo zegt men. So what? – vrij vertaald: et alors? Wat telt is dat er procedurefouten gebeurd zijn en dus hoort die man vrijgelaten te worden: dat zegt de wet. We leven immers in een rechtstaat en wat de wet zegt, moet nageleefd worden. Anders gaat onze samenleving toch naar de verdoemenis. Of niet soms? Dura lex, sed lex! En plots gaan mijn gedachten nu uit naar wat Rik Demonts, een verre kennis van mij, enkele jaren geleden is overkomen in een Aziatisch land. Hij was er betrokken geraakt in een dodelijk verkeersongeval. Hém trof geen schuld en daar zijn ze ook achter gekomen… drie maanden na het ongeval. Maar zo lang heeft de man opgesloten gezeten, in dat verre land, in een cel van twee op drie, op water en brood, en een paar ratten als enig gezelschap. Immers, daar maalt de molen van de wet langzaam. Net als in ons land overigens. En het weze nogmaals gezegd: de wet dient nageleefd te worden. Dura lex, sed lex!

Het derde feit is van zeer plaatselijk niveau: regionaal nieuws dus. Een geval van negationisme, dat zich heeft voorgedaan in de kantine van Loopclub Grijsloke. Iemand, wiens naam en geslacht ik hier niet wens te vermelden, heeft het aangedurfd openlijk te verklaren dat Tanja Dexters nimmer “miss België” is geweest! Als dat geen geval van negationisme is! Laten we het woord even opzoeken in “de dikke Van Dale”, editie 1992: woord onbekend. Ook in 1999 was het woord nog onbekend bij “de dikke”. De laatste editie heb ik mij niet meer aangeschaft, want ik beschik nu over “wikipedia” en daar wordt negationisme gedefinieerd als het ontkennen of extreem minimaliseren van in het algemeen aanvaarde historische gebeurtenissen. “Ontkennen” doe je door bijvoorbeeld te beweren dat Merckx nóóit de Ronde van Frankrijk gewonnen heeft, dat de uitroeiing van de joden tijdens de tweede wereldoorlog niet heeft plaatsgegrepen, dat Napoleon de slag bij Waterloo niet heeft verloren, dat… Tanja Dexters nooit miss België is geweest. “Minimaliseren” doe je door te beweren dat Merckx bijvoorbeeld maar éénmaal de Ronde van Frankrijk heeft gewonnen of dat Adolf er destijds niet zes doch slechts één miljoen om zeep heeft geholpen. Wat er ook van zij: negationisme moet streng aangepakt worden. Wat algemeen aanvaard en historisch bewezen is, dient iedereen te weten. Té veel domheid dient gestraft te worden. En toch wens ik de persoon die zich zo foutief heeft uitgelaten over Tanja Dexters nog een kans te geven. De reden waarom ik zijn naam niet vermeld. En hierbij had ik het bewijs willen brengen van wat toch als een algemeen aanvaarde historische gebeurtenis moet beschouwd worden: een foto van Tanja Dexters als miss Belgique 1998. Maar nog net op tijd zie ik dat het hier om auteursrechtelijk beschermd materiaal gaat. Spijtig voor u beste lezer, maar voor hij 't weet wordt een mens voor de rechter gesleept en dan hangt hij, tenminste... als er geen procedurefouten gevonden worden.

En ja, ‘k zou het haast vergeten, er is nog nieuws gekomen, zij het van een zéér beperkt niveau. Laten we het “familiaal nieuws” noemen. Mijn kleindochter heeft het mij laten weten, telefonisch. In de school hebben ze geleerd over de stelling van Pythagoras – Pietje van ‘t Hazegras, zoals ze in Oostende zeggen: van een rechthoekige driehoek is het kwadraat van de schuine zijde gelijk aan de som van de kwadraten van de beide rechthoekszijden. Als dat geen goed nieuws is! Uitstekend nieuws!