Deel 1: de voorgeschiedenis.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Er was eens een groep joggers die er een paar maal in de week op uit trokken voor een gezond looptochtje door de velden. Na het lopen dronken ze een pintje en ze bleven nog wat napraten. En stilaan groeide het idee om een stratenloopkoers te organiseren. En zo geschiedde. En het werd een succes
Maar zo is het in Grijsloke niet gegaan. Toen in 1981, op de laatste zaterdag van augustus, zeshonderd deelnemers aan de start stonden van de eerste Dwars door Grijsloke, was er nog geen sprake van een joggingclub. Het idee van een grote Dwars door Grijsloke werd geboren begin januari 1981 in een feestzaal in Marke tijdens een Nieuwjaarsreceptie van de Kortrijkse atletiekclub. Mijn collega Albert Debeurme zaliger, een fervent afstandloper, en ikzelf leerden elkaar dáár pas goed kennen en dat ondanks het feit dat we beiden geboren en getogen Anzegemnaren waren en onze kinderbroekjes versleten hadden in hetzelfde schooltje in Grijsloke (in het boek Grijsloke 2000 staat een foto van ons beiden, naast elkaar poserend op een schoolbank, onder het goedkeurend oog van zuster Mariette).
Uit "Grijsloke 2000", pagina 14.
En is dát nu de échte oorsprong van Dwars door Grijsloke? Bijlange niet! Dáárvoor dienen we nóg drie jaar terug te gaan in de geschiedenis, tot de zomervakantie 1978. Robert Forèt, toen woonachtig in Grijsloke en nu een legendarische cafébaas in Kerkhove, en ikzelf, kwamen op het idee, teneinde de verveling te verdrijven, een rondje te lopen met start en aankomst aan mijn geboortehuis in de Broekstraat, via de kerk van Kaster. Met onze respectievelijke kinderen en enkele van hun vriendjes erbij zouden we er een echte wedstrijd van maken. Mijn moeder vond het allemaal prachtig en ze beloofde na de wedstrijd een prijs te schenken aan alle deelnemers. De koers zelf verliep niet helemaal vlekkeloos. Robert was ondergedoken in een maisveld en had een kortere weg genomen, zodat hij diende gediskwalificeerd te worden. En op de negende deelnemer werd tevergeefs gewacht: die was helemaal de weg kwijt geraakt en was dus verdwaald langs de Vlaamse wegen. Pas na een uur zoeken werd hij teruggevonden en kon de plechtige prijsuitreiking plaatsgrijpen: een frisco voor elke deelnemer! Het erepodium bood plaats aan alle negen. Er bestaat een foto van. Ter gelegenheid van de 10e Dwars door Grijsloke is die foto verschenen in de Streekkrant. Een jaar later kreeg de loopkoers van de Broekstraat een tweede editie, maar er waren nog slechts vijf deelnemers, zodat mijn moeder nog slechts vijf friscos diende uit te reiken. En nog een jaar later dreigde de hele koers in t water te zullen vallen. Eén van de redenen was dat moeder had aangekondigd niet meer te zullen sponsoren met friscos, nadat ik had voorspeld en dat was maar om te lachen dat er dat jaar wel twintig deelnemers zouden zijn. Het feit dat haar huis zou gebruikt worden als kleedkamer voor zóveel deelnemers zal haar eveneens afgeschrikt hebben
We doen het dan maar in Grijsloke, zei Robert, en ík zal mijn huis wel ter beschikking stellen! En zo geschiedde: t was eind augustus 1980.
(Hoe het verder verlopen is leest u in de volgende edities: de geschiedenis van Dwars door Grijsloke en van Loopclub Grijsloke is er een van vele afleveringen).
Het Wekelijks Nieuws, 1990.
|