|
Zondag 17 april 2011
Vandaag vindt het Kampioenschap van Henegouwen plaats. Als niet-Henegouwer kom ik niet in aanmerking voor de trui maar toch is het een mooie koers om te rijden. Ten eerste omdat het een mooi parcours is, ten tweede om nog eens de sfeer te proeven van een kampioenschap. En dat dan met het oog op de kampioenschappen die ik met stip aangeduid heb. Dit jaar is de maand juni de kampioenschapsmaand bij uitstek.
Het parcours van Ville Pommeroeul is golvend maar met lange rechte stukken. Een nadeel want eventuele vluchters zien hun kansen dan ook verminderd. Het peloton kan ze altijd binnen schotsafstand houden. En ook hier werd dit weer eens bewezen.
Verschillende vluchtpogingen, van bij de start, werden een voor een teniet gedaan en het verslag van de wedstrijd kan beperkt worden tot één woord: massasprint. Met 70 man afstormen op een korte aankomststrook, voorafgegaan door enkele bochten is om problemen vragen. Wonderlijk genoeg bleven deze uit. Ik mengde me niet in de spurt en werd uiteindelijk 30e. Geen mooie uitslag maar wel goed getraind.
Zaterdag 23 april 2011
De eerste koersdag van een lang paasweekend. En het eerste weekend waar ik redelijk naar gepiekt had.
Zoals de trainingen ook de ganse winter volgens planning verliepen, was dit ook voor deze piek het geval. Ik voelde me goed ondanks de drukkende warmte en het opgeblazen gevoel bij de opwarming. Het parcours was gekend. Maar werd toch nog een beetje aangepast door wegenwerken. Het gevolg was een omloop van amper 3,7 km waarvan een kilometer (redelijk) klimwerk, daarna een korte afdaling met bochten in een woonwijk, een stuk aflopend en een stuk plat. Iets voor de mannen in vorm. Vorig jaar kon ik deze koers (gereden in augustus) - en mijn enige van het seizoen - winnend afsluiten. Vanaf de eerste ronde werd er aangevallen en dat leverde na een 5-tal kilometer al een kopgroep van 6 man op.
En wat dan volgt, is echt een scene uit een slechte film: mijn poging om er snel naartoe te rijden werd teniet gedaan doordat een mastodont van een tractor (zo breed dat hij de ganse weg innam) mij de volledige doorgang belette en dit uiteraard net in het bochtige gedeelte van de omloop. Geen voorbij rijden aan, ondanks mijn geroep en getier. Het omgekeerde was eerder het gevolg; hij ging gewoon stil staan in een bocht waardoor ik zelfs bijna voet aan grond moest zetten. Voorbij achtervolging, voorbij koers. Ik werd teruggepakt door het nog 50 man tellende peloton en alles was te herdoen. Vooraan begrepen ze mekaar goed en alles was dus over. Samen met 4 compagnons konden we nog ontsnappen en reden zo de koers uit.
Jef Devits won ons 'spurtje', voor Roeland en mezelf. Een schampere 9e plaats was mijn deel.
Maandag 25 april 2011
Gisteren goed gerecupereerd en de spieren goed losgereden, gevolgd door een massage van eigen hand. Ik voelde al snel dat het goed zat met vorm en benen. In Brugelette wachtte ons een parcours van amper 4 km. Wéér veel te kort om een eerlijke koers te garanderen. De A's werden amper 40 seconden voor ons gelost.
Van in de eerste ronde trok ik samen met Patrick Raes in de aanval, we konden dit enkele ronden volhouden. Daarna werden we bijgehaald door 10 concurrenten waarbij enkele gekende profiteurs. Zij zouden, zoals verwacht, niet teveel werk verrichten. Maar toch konden we snel voorsprong nemen - méér dan 1 min 30 - en hierdoor de groep A's bijhalen. En dan begon de miserie. Elke poging van iemand van ons werd wel teniet gedaan door een A-renner. Er werd dus echt in ploeg gereden, jammer genoeg dus ook met hulp van enkele A's. Pure koersvervalsing en echt onaangenaam rijden. Zelf had ik een superdag zoals je er maar enkele op het jaar hebt. Alles lukte en alles kon. Hierdoor kon ik ook reageren op alle pogingen van concurrenten. En met de bedoeling om de laatste ronde dan zelf nog aan de boom te schudden.
Ik werd in snelheid genomen door Joël Nicodeme, die nog geen meter kopwerk gedaan had (en dat tijdens de 2 koersen van het weekend!) terwijl ik net op kop van de groep reed. Ik wachtte even en zag dat hij gevolgd werd door nog 3 anderen. Uiteindelijk moest ik weer zelf reageren maar zag onmiddellijk dat dit met het hele peloton in mijn wiel zou zijn. Ik liet ze dan maar rijden en probeerde de laatste kilometer er nog alleen naartoe te springen. Uiteraard weer met 2 concurrenten in het wiel maar toch probeerd ik het peloton voor te blijven omdat ik me in een groepsspurt toch geklopt weer door zowat iedereen.
Ik kwam nog tot op 30 meter toen de spurt ingezet werd. Ik kon dus niet anders dan zo hard mogelijk blijven doorrijden en werd uiteraard nog voorbij gestoken door mijn 2 volgers. Maar het doel - uit het bereik van het peloton blijven - werd dan wel gehaald en ik werd 7e. Maar met zo'n goed gevoel in de benen zat er waarschijnlijk meer in. Ik zal misschien moeten proberen om veel meer op de anderen hun zenuwen te werken en veel meer te profiteren. Ook met goeie benen en een goed gevoel moet je eigenlijk rijden zoals bij een slechte dag. Het is gekend maar toch pas ik het niet genoeg toe.
Hopelijk blijft de vorm enkele weken op dit niveau en kan ik iets dichter eindigen dan die verre top 10-plaatsen. Afwachten.
29-04-2011 om 10:49
geschreven door Koen en Gert 
|
