deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
13-12-2012
eindelijk sneeuw ... maar niet lang!
De run & bike heeft toch wel een kleine tol geëist. Een 4-tal dagen voelde ik mijn knietje. De belasting was dan toch nog net iets te groot, maar 'k heb er geen spijt van. Het was leuk!
Vanaf donderdag heb ik dan de draad weer opgenomen met een rustige duurloop van een dikke 6 km. Ik blijf het nodig hebben om te voelen dat alles terug goed is. De schrik om nog eens gekwetst te raken blijft er in zitten. Het kraakbeen is wel "hersteld" en volgens de scan is alles ok, maar het blijven "opgelapte" knieën.
Op 6 december viel voor het eerst deze winter de langverwachte sneeuw! Ik keek al uit naar een heus sneeuwloopje. Het is zalig als eerste in een pak(je) sneeuw lopen. Elke ronde je voetstappen zien vermeerderen.Elke stap voelen kraken onder je schoenen. Bestaat er iets mooier?
Jammer genoeg bleef er tegen 's avonds alleen maar modder en water over. Maar niet getreurd, ook dat is leuk. De eerste ronde nog een beetje uitkijken waar je loopt, om daarna dwars door de plassen te pletsen. Modder tot in je oren. Het water in en uit je schoenen voelen lopen... 8,5 km zalig genieten. Na een 2-tal km was het wel even schrikken toen ik plots mijn voet verzwikte. Een volle ronde lopen twijfelen of ik al dan niet zou stoppen. Ik ben toch verder blijven lopen en na nog een 2 tal km ging de pijn over. Het was wel nog even bang afwachten wat de voet zou zeggen als ik later in de zetel zat. Of 's morgens uit mijn bed kroop ... maar het viel mee. Op het werk voelde ik het af en toe even, maar niets erg. Toch weer gewacht tot zondag om te lopen. Ik koos voor de loopband om de voet te testen en liep toen maar meteen 1u15' . Weer een hindernis genomen.
Vandaag was het dan eens zo'n dag dat je alles lijkt aan te kunnen. Af en toe zijn die er eens! Eerst het hele huis gekuist en de strijk weggewerkt om daarna de loopschoenen aan te trekken. Toch maar weer de loopband. Ik raak er aan bedorven. Met mijn MP3 in mijn oren heb ik een leuke training afgewerkt. Eerst opwarming en dan stelselmatig het tempo opdrijven tot 11 km/u. Terug naar beneden om dan te spelen met de hellingsgraad. Om de 2' een graad bij tot 5 % . In totaal heb ik een uurtje gelopen. Na een douchke, nog eten maken en opruimen om daarna in mijn zeteltje te ploffen. Mijn benen zijn er niet kwaad om!
Mijn benen zijn moe, maar het voelt zalig. Alleen lopers snappen dit ...!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers