deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
23-01-2011
Roparunfietser ...?
De trainingen in januari verlopen vrij vlot en rustig. Ik hou me braaf aan 2 x per week, met afstanden tussen 5 en tot nu toe 8,5 km. Als ik niets speciaal doe, laat mijn knietje me gerust. Maar met het minste dat ebij komt, protesteert ze. Supporteren vorige week in Givrés en wat veel rondlopen, een lange dag rechtstaan op het werk, met de leerlingen naar het rusthuis gaan helpen .. allemaal dingen die ik de dag erna voel. Maar 't is nog vroeg, mijn operatie is nog geen jaar geleden! Ik prent me dan in dat ik vorige keer 4 jaar tijd nodig had, maar toch ... Als het goed gaat, wil je steeds toch nog iets beter ... (en ja, de meesten onder jullie die dit lezen zijn zo!)
Vorige vrijdag was het Roparunvergadering. Ik heb me dus opgegeven om mee te gaan als fietser. Ik ging nog maar 1 maal mee op het traject. Het allereerste jaar, toen ik teamcaptain was (2005). Daarna bleef ik in Zele om de doortocht mee te verzorgen. Mijn grote droom was ooit mee te doen als loper, maar dat moet ik schrappen. Ik weet dat ik dat niet meer aan kan en ik wil mijn team niet belasten door halfweg uit te vallen. Je mag immers geen reservelopers inzetten. Dus wil ik een poging wagen als fietser. Tempo zal geen probleem zijn (je moet de lopers volgen) Maar van Parijs tot in Asse is bijna geen meter plat. Verder in Nederland heb je de factor wind die een rol speelt. Ook het rijden in het donker en de routekaart lezen komen erbij. En voor de rest ... vele uren in het zadel. Vorig jaar 530 km, maar aangezien ze nu ook door Dendermonde lopen, komen er nog wat bij! Maar ik wil er voor gaan. Plannen worden er alvast genoeg gemaakt. Naast de geplande routeverkenningen met het team, wil ik nog een paar keer een stuk rijden. Dirk kent de route uit zijn hoofd, ik denk dat die elke steen weet liggen. Hij weet dan ook welke stukken moeilijker zijn, deze wil ik vooraf zeker eens gaan bekijken. 'k Zal mijn beste Frans dan maar al bovenhalen! Het is nog lang ... vandaag nog 138 dagen ... (je kan mee aftellen in de linker kolom, onder mijn agenda) Maar er moeten ook nog veel kilometers voor mijn wielen komen intussentijd. Ik hoop dus op wat langere dagen en niet te veel regen binnenkort. En als je me ergens tegenkomt, rij gerust een paar kilometers mee !
15 januari vertrekken we al in de voormiddag richting Neder-Over-Heembeek voor de ralais Givrés. Wat is dat? Weet ik veel, tot voor een paar weken had ik er nog nooit over gehoord! Ik wist alleen dat Sofie op uitnodiging van Filip Detiège ging meelopen, wegens verplicht 1 vrouw in de ploeg. Ieder teamlid moest 8 km lopen en dan op het eind nog eens samen 4 km.
Met 300 teams ingeschreven en 5 man per team, was het een drukte van jewelste. Maar de puike organisatie zorgde ervoor dat parkeren geen probleem was. Op de parking van Solvay, zo'n 500m van het terrein konden we probleemloos onze auto kwijt.
Van als we het parkoers opstapten, wisten we al hoe laat het was! We moetsen al direct bergop ...! Allé in onze normen bergop, want ik weet dat er zijn die nu zitten te lachen. In de tent vonden we de 9 (!) ploegen van JC Ronvau. De ploeg waar Sofie die middag deel zou van uitmaken. Heel vriendelijke mensen, we werden daar direct bedolven onder de kussen. Net of ze ons al jaren kenden! Ook Filip troffen we daar aan, en even later kwamen ook Stefaan en Ellen het supportersteam versterken.
Natuurlijk moesten we de omloop gaan verkennen! Prachtig stukje natuur, zo dicht bij Brussel. Bergop, bergaf, afwisselend asfalt, bosgrond, gras, finse piste en zelfs wat modder (al viel dat mee, het sportplein in Zele ligt er slechter bij!)
Om 13.00u het startschot ... Sofie werd als 1e op pad gestuurd. De vrouwen van elk team lopen als 1e. Ze kregen 8 km voor de voeten geschoven. Als direct nestelde Sofie zich in 3e positie. De 2 ronden van 4 km waren zwaar. Vooral omdat wij hier altijd dat vlakke gewoon zijn. Maar ze hield goed stand. Ook wij hebben onze kilometers ondertussen afgelegd, we wilden op zo veel mogelijk plaatsen roepen.
Sofie hield ondertussen goed stand en gaf de stok in 5e positie door aan de 2e loper (Serge) Na Serge kwam Filip in actie. Hij bracht hun ploeg in 3e positie. Wat een tempo halen die mannen zeg! Chapeau! Na Filip liep Adrien en dan nog Yves. Deze laatste kreeg de 12 km direct na elkaar voor de voeten geschvoven. Tegen dat Yves zijn 2 ronden gelopen had, stond de rest van de ploeg immers al te wachten voor de gezamenlijke slotronde. Menige vrouw werd in die ronde hier of daar naar boven geduwd. Het gezucht en gekreun werd steeds luider, de gezichten steeds verbetener ... de tempo's steeds trager!
Wat een prachtige wedstrijd! De snellere lopers zorden voor spectakel, en de tragere lopers kregen ons respect! Je moet het maar doen! De laatse ploegen kwamen pas binnen als het al donker was! Het team van Sofie had 2u51' nodig voor de 44 km, het laatste team ongeveer bijna 5 uur! Wel leuk .. het allerlaatste team mag finishen in de tent onder luid applaus van alle aanwezigen!
Om 18.00u dan nog de prijsdeling. Sofie vertrok niet met lege handen. Ze werden 3e overall en 1e in hun categorie. De grote beker ging mee met JC Ronvau en krijgt daar een ereplaats.
Ik had een heel leuke dag,samen met Tim en Ellen, Dirk en Stefaan hebben we ze vooruit geschreeuw. Ondertussen zelf veel gelachen en heel veel kilometers afgelegd, op en neer! Mijn knietje voelde het 's avonds ... maar 'k was toch blij dat ik er bij was!
Het is een keiharde wedstrijd, ik heb er velen zien stappen ... maar toch ... ik had veel gegeven om daar ook te kunnen lopen! Misschien volgend jaar als ik de oranje brigade zo zot krijg ....per ploeg 5 lopers, waaronder minstens één vrouw en één master ... dat moet ons lukken ... dat zal dan ook het gemakkelijkste stuk zijn ...
vorige woensdag de 1e training van het nieuwe jaar. het ging echt heel moeizaam. Elke stap was een opgave. Elke meter een beproeving. Elke minuut ééntje teveel. Maar ik zou doorgaan. de kloddejoggers waren al een tijd bezig toen ik aanpikte. En als zij stopten, ging ik nog even door ... koppig als ik ben ... ik ben niet voor niets een waterman hé! 5 km zouden op de teller komen! En ze kwamen er. Bloed, zweet en tranen ... maar toch was ik heel blij! Ik had mezelf weer overwonnen. Nee, geen runners high ! Ver van ... noem het runners low of zo. Maar ik was blij dat ik het deed. Na de gebruikelijke nieuwjaarswensen en zoenen, strompelde ik naar huis. alle 2 mijn knieen wilden me iets vertellen ... maar ik ben selectief doof en hoor alleen wat ik wil horen.
Met een bang hartje stapte ik donderdag uit bed ... 1 been, nog een ... even voelen, even staan .. nee !!!!!!!!! Ik voelde niets! Opluchting alom. Mijn knieen begrepen de boodschap ... zaag maar, ik luister toch niet
Ondertussen kreeg ik een telefoontje van mijn baas. Bij de doorlichting op school binenkort, komen de 2 richtingen waar ik les geef aan bod ! Paniek ... Wat wordt van mij verwacht? wat moet ik allemaal klaarmaken? Het is nieuw voor mij! Maar ok, we staan er voor ... we gaan er voor! Het zal wel lukken en ... Wat kunnen ze me doen ... vanaf 1 januari ... ben ik BENOEMD !!! 2011 start dus mooi voor mij!
vandaag vrijdag, de 2e training van 2011. En het was zalig! Zo moeizaam als het woensdag ging zo leuk was het vandaag. Eerst 2 parkronden opwarmen met de kloddejoggers en Suzy haar "pieper" Wie wil weten wat dat is ... moet maar komen meelopen! Daarna nam ik de nieuwste joggers op sleeptouw. 8 pisteronden waarin 5 ronden met wissellloop. zalig hoe die mensen daar van genoten ... en ik met hen! Hun enthousiasme is echt aanstekelijk! Wat is het toch leuk coach te zijn
Ondertussen werken de "anciens" hun training af! Doel : halve marathon , Zwinstedeloop op 20 maart. Ik was net op tijd om nog 3 pisterondjes met hen mee te doen, waaronder een versnelling van 300 m ... ja ik weet het ... er is zoiets als "te hard van stapel lopen" Maar wie me kent ... ja die kent me, en vewacht niets anders! Totaal 6,4 km op de teller en een super goed gevoel! 2011 startte in elke geval goed!
Als ik kan blijven verder doen, als mijn knietje het toelaat, wil ik op 20 maart op de Zwinstedeloop de 10 km meedoen, .. allé of toch zeker de 5km. In elk geval, kloddejoggers ... I'll be there to watch over you!
Nog goed nieuws in 2011 ... Sofie mag maandag beginnen werken! Na 6 maand is ze er zeker aan toe! Nu de examens van Ilse nog en het jaar kan al voor een deel niet meer stuk!
ik laat 2010 volledig achter me ... en wie me kent weet wat ik bedoel! We gaan er terug voor!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
