deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
17-07-2010
fietsen
Deze week heb ik 2 x gefietst, dinsdag en vrijdag. Dinsdag stond er 52 km op de teller. De bedoeling was 50 km, dus de toer was vrij goed gekozen. Wel ben ik op een stuk dijk bijna tegen een auto geknald. Er mogen geen auto's rijden, er staan blokken om dat te verhinderen, maar blijkbaar vinden sommige onozelaars het nodig die te verzetten, het verbodsteken te negeren en toch door te rijden! Het is schrikken hoor als je zo ineens de bocht om komt! Dirk reed voor me en had hem nog zien aankomen. Ik dus niet! Remmen dicht en met een slipbeweging op 5 cm van de auto tot stilstand gekomen. Door het bruuske remmen kreeg ik kramp in mijn kuit! Je mag niet vloeken, maar op dat moment had ik er geen probleem mee! Gelukkig is er niets ergs gebeurd en kon ik genieten van mijn "grensverlegging" naar 52 km.
Daarna 2 dagen mijn knietje laten herstellen, en vrijdag terug vertrokken. Ik had in de libelle een rit van 30 km zien staan die vertrok in Lokeren. (De Urbanus- route) Met goeie moed en mijn plannetje ging ik op weg. Ik moest van op de markt knooppunten volgen. De eerste 2 waren geen probleem, maar waar dat 3e knooppunt gebleven was ...? Joost mag het weten! Ik ben beginnen rondrijden en zoeken om ... niets te vinden! Langs gewoon aangeduidde fietssroutes dan maar terug richting Lokeren gereden. Opeens kwam ik een knooppunt tegen ... dat ik bijna helemaal op het einde moest hebben! Vandaar dan terug ingepikt, al was het toen niet meer nodig, want daar wist ik de weg (en dat wil wat zeggen! ) Ik ben ook over het parkoers gereden van de veldloop in Lokeren. De bergjes op en afgereden (lees: eentje afgeslipt) Leuk! Terug naar huis langs de Dijk. Onderweg nog even een ommetje gemaakt rond het Molsbroek en dan richting Zele. Bekend terrein ... water links, groen rechts, de E17 voor me ... tiens ... hebben ze die verplaatst? En waarom ligt de Durme rechts van me en niet links? ... Damn! Ik had me ergens vergist en zat langs de verkeerde kant van de Durme! Omdat overzwemmen met mijn mtb geen optie was, en ik niet graag terugkeer ... dan maar verder! Ja, tot in Waasmunster natuurlijk! Dan over durmen terug naar huis! ipv 30 km stonden er 50,3 km op! Tweede maal deze week! Moe maar voldaan en vooral blij met het resultaat. Het tempo begint sneller te gaan, de afstand is geen probleem, zelfs de zadelpijn wordt minder!
Deze morgen had ik ook helemaal geen last van mijn benen of knie. Wel weer van mijn zenuw in mijn nek. De pijn trekt weer tot in mijn arm. Stom, maar da's een zwakke plaats. De houding op mijn fiets zal daar ook wel mee te maken hebben. Waarschijnlijk zit ik nog te gespannen. Ik ben niet echt stuurvaardig en de schrik om te vallen op mijn knie zit er wel in. Op dat gebied is nog werk aan de winkel.
Maar het komt wel goed! Ze hebben deze morgen mijn fiets weer eens op punt gezet! Nieuwe banden (tiens, daar zit profiel in!!) Een nieuw zadel, een 2e drinkbushouder (ja 'k heb veel dorst ) en zelfs mijn bel werkt terug! Oh ja, een helm heb ik ook gekregen! 'k zal nu wel verplicht zijn mijn ritjes nog verder uit te breiden ... Maar een plannetje uit de libelle ... nee, nooit meer!
De wegwijzers die er "zouden moeten gestaan" hebben en die ik dus niet vond ! (Urbanusroute)
Het natuurreservaat Molsbroek. OMtrek 5 km, en daarna zien dat je de juiste afslag neemt ...
ik durf het bijna niet schrijven (je mag het noodlot niet uitdagen!) maar ... het gaat de goeie richting uit! Sinds mijn laatste controlebezoek heb ik regelmatig gefietst. Normaal ga ik om de 2 dagen, zodat mijn knietje telkens een beetje kan herstellen. Al voel ik nu (na mijn rit van gisteren) niets. Het rijden gaat steeds beter en vlotter, en ik krijg er dus ook meer en meer zin in! Voor minder dan 30 km wil ik al bijna niet meer vertrekken. En de "kilometriek" wordt nauwlettend in het oog gehouden ... of de gemidelde snelheid wel elke keer wat stijgt! Ja, ik weet het .. dat competitiebeesteje is er na de zoveelste operatie nog niet uit! Denk dat het hopeloos is, als het nu nog niet weg is, zal ik er wel mee blijven zitten tot het einde (er zijn ergere dingen ) Met fietsen bedoelt de dokter een uurtje rustig trappen, dat is echt niet aan mij besteedt. Sneller, verder, hoger ... anders leef ik niet! Ik word meer dan eens gek verklaard, maar doe geen moeite, dat doet me niets ... Gek zijn is geen ziekte, het is een gave
In de maand juli heb ik tot nu tot op 4 ritten al 129,5 km gereden. In juni was het in totaal 31,5 (op 2 ritten eind van de maand) De rest was op de hometrainer en tel ik niet mee.
Vanavond misschien eens gaan zwemmen. Ik zei al dat ik dat niet zo graag doe, maar alles in functie van het vooruitzicht dat ik eind september misschien terug ga mogen lopen ... ik tel af ...!
Vandaag moest ik op controle bij Dr. Maes. Het is nu 3 maanden geleden dat ik geopereerd werd. Tot nu toe verliep alles vrij vlot. Naast een dip door de ontsteking van een tijdje geleden. We zijn weer op de goeie weg. Zondag ben ik gaan fietsen en heb voor het eerst een uur volgemaakt op de mtb.
Dus vanmiddag zou ik horen of het echt wel zo goed was als ik zelf dacht.
Ja dus ...
De gevaarlijkste periode voor de botbelasting is achter de rug, dus de brace mag het grootste gedeelte van de dag uit. (daar ben ik echt niet kwaad om met dit weer!) Ik moet hem wel nog dragen als ik langer buiten zou gaan of weet dat ik verder moet stappen of rechtstaan. De knieflexie zat al van vorige maand goed, al was het nu nog beter ... ik kan terug maximaal plooien. Het strekken was de vorige controle nog een probleem. Maar na een maand mezelf te folteren met extensie postures is ook dat achter de rug. Het strekken is ook terug maximaal. Ook de zwelling die er nog is, is miniem en mag geen groot probleem vormen.
Wat staat dus nu te gebeuren ... verder tonificatie van de quadriceps, want rechts is nog altijd veel dunner dan links. Quadricepsoefeningen dus. Al zal het feit dat de brace nu meer uit zal zijn ook wel zorgen dat mijn spier vlugger gaat verstevigen. Verder fietsen, opbouwen, langer, maar nog steeds geen te groot verzet. En zwemmen komt er nu ook bij. Al zal dat voor mij een probleem worden: 1. het is zo nat! 2. schoolslag is slecht voor de knieën, en laat dat nu juist de enige slag zijn waar ik een beetje mijn plan kan mee trekken! Zou dobberen op een luchtmatras ook goed zijn?
Binnen 3 maand, dan zijn we al eind september, moet ik terug op controle. Dr Maes hoopt dat tegen dan mijn rechter knie even goed zal gevolueerd zijn als mijn linker 6 jaar geleden. En ik hoop ... op groen licht om terug te mogen beginnen lopen dan !!!!
vorige week leverde een smsje naar Q-music 2 filmtickets op voor de Twilight filmmarathon : Twiligt - New Moon en dan de premiére van Eclips. 3 films na elkaar, goed voor 6 uur filmplezier. Ilse en ik trokken gisteravond dus naar Antwerpen. Na de gebruikelijke fille voor de Kennytunnel en dank zij "ons Mia" op de GPS, kwamen we ter plaatse! Oké, we waren daar dus niet alleen! 6000 fans (vandaag gelezen in de krant) Kan je verzekeren, aanschuiven in die massa is warm .. heel warm! En 't was al niet koud! Gewapend met de nodige drankjes vonden we een goed plekje, net op tijd. We zaten 5' neer of de film begon al! 3 films van 2 u , telkens met 10' pauze tussen. Het verveelde geen moment. Daar ik de 4 boeken gelezen heb, wist ik waarover het ging (en ja, de boeken zijn eigenlijk nog beter dan de films) Het was 3.00u 's morgens voor we het wisten. Jammer dat deel 4 nog niet uit is! Dat mocht er voor mijn part gerust nog bij geweest zijn!
So far so good ... maar dan moet je natuurlijk nog terug thuis geraken! Om één of andere rede (wie ze kent mag het me zeggen) raakten we niet van de parking. Alles stond strop. De mensen stapten al terug uit. Het werd 3u15 , het werd 3 u30 ... 3u45 en daar stonden we dus nog ... iedereen op dezelfde plaats! Tot een man plots riep .. "ok, ik heb een bak uitgebroken, we kunnen weg langs de ingang!" En zo zijn we dus langs de ingang buiten gereden ... er stond wel ergens zo'n rood, rond bord met een witte streep ... maar na een nacht vol vampieren en weerwolven is dat een detail !
Ben blij dat ik het kunnen meemaken heb. Oké, het zijn jeugdboeken, maar als de jeugd ouder wil lijken, waarom mogen de oudjes dan eens niet jong doen ?
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
) 
Damn! Ik had me ergens vergist en zat langs de verkeerde kant van de Durme! Omdat overzwemmen met mijn mtb geen optie was, en ik niet graag terugkeer ... dan maar verder! Ja, tot in Waasmunster natuurlijk! Dan over durmen terug naar huis! 
) en zelfs mijn bel werkt terug! Oh ja, een helm heb ik ook gekregen! 
