~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
03-04-2009
De jackpot van onze oplopende Belgistaanse Overheidsschuld !!
Zeg nu zelf, is er nu iets mooier[*] dan de hedendaagse technologie die we tot onze beschikking hebben om ons van het financiële reilen & zeilen van Onsch-Allen-Allerdierbaarste-Belgistan op de hoogte te houden ?!... *GRIJNS*
---------- [*] Sja wij kunnen zo wel 't een & ander verzinnen dat leuker, mooier, beter & op de koop toe véél lekkerder is, daar niet van, maar dit doet hier jammer genoeg niet ter zake !!
----------
In elk geval, wij zijn het onderstaande tellertje bij één van onze laatste "strooptochten" voor u ~onze beste & trouwe lezer~ gaan opgraven[*]... kwestie dat u het voor uw eigenste ogen kunt zien voltrekken !!
---------- [*] ...& aanpassen natuurlijk... in dit geval hebben we 't modelleke van teller ietskes groter gemaakt opdat alle bijziende & leesblinde Belgistanen het toch wel zouden kunnen zien !!
----------
...& 't Is ~geef toe~ hynotisch beklemmend, want het ding tikt aan als gek... sneller als u & ik met onze ogen kunnen knipperen...
---------- [*] ...Mocht u ècht geïntresseerd zijn om te willen weten waarover dit gaat...
----------
...& Dàt behoeft verder van ons géén enkele commentaar dachten we zo... Toch niet om u duidelijk te maken hoe goed het met ons geliefd Belgenland gaat...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Sociale Onrust door de Crisis
31-03-2009
DAENS revisited... *GRIJNS*
Kijk !!... *GRIJNS* ...Als er ons iets ergert... laat staan vré-se-lijk ergert, dan voelen wij dat meteen... is het niet aan de puntjes van onze ellebogen, dan is het wel aan ons water... Erger wordt het, wanneer de welbekende anale jeuk ~als voorbode van het u allen welbekende "vliegend schijt"~ ons danig begint parten te spelen... & Dan in die mate & zo erg, dat we onmogelijk nog op onze "luie" reet kunnen blijven zitten & onze mond houden... In de meeste van zulke gevallen grijpen we dus meteen naar ons giftigste vitriool & onze scherpste geslepen pen & dat kwestie van te kunnen gaan scharten waar het jeukt !!
Ach-ach, hoe simpel & hoe mooi kan het leven van een èchte & Typische Hangmatsos dus toch wel zijn...
Nu moet u weten beste lezers... dat ons gat vandaag kriebelt & jeukt alsof er een ganse nest Formica Rufa is in gekropen in het besluit zich daar voor eeuwig te komen vestigen, wat maakt dat we bij deze wel eens méér dan behoorlijk schijterig uit de hoek zouden kunnen komen...
...& Nochtans is de aanleiding op zich een vrij heugelijke gebeurtenis, iets waar we normalergewijs feestvuurwerk voor afsteken, want we hebben er hier op bloggen een linkse kameraad bijgekregen, namelijk : De rode syndicalist !! Dus een vette ...♪♫ hip-hip-hip-hoera & een rondje stadspils van het Huysch ♫♪... Want goedmoedig & hartelijk als we zijn, roepen we meteen "Wees welkom kameraad !! We hopen voorwaar dat onze lezersscharen in hordes & dichte drommen jouw blog zullen bezoeken & je blog met reacties zullen overspoelen !!"
MÀÀÀRR...
Er is inderdaad een grote "MÀÀÀRR" ...alleen al omdat er anders ook zo géén f#ckin' jeuk zou zijn beste kameraad !! MÀÀÀRR... Het moet ons in deze jammer genoeg ook dringend van het bloedrode vlammende hart...
WE ZIJN HET SPUUGZAT & KOTSMOE, OM NIET TE ZEGGEN STRONTEBEU DAT QUASI ÀLLE VLAAMSE LINKSEN GEILEN OP DAT COMMERCIEEL GEDROCHT "DAENS" !! - voilà !!
...*GEDVER-DE-GEDVERRR*... Is dit nu werkelijk àlles &/of het einigste wat jullie kennen van jullie Belgische Sociale Geschiedenis ?!...
Kijk !! Alles & ie-der-een wat hier in Vlaanderen denkt "links" te zijn &/of daarmee kokketeert om zich van de rest te onderscheiden... Alles wat een rooie sjaal, een rooie button &/of een rooie plastron draagt lijkt wel als enigste ijkpunt te kennen in de "Sociale Strijd"...♪♫ tàtàràtàà ♫♪... inderdaad... Dé Grote Vlaamse film Daens... of... nog erger !! ...*KOTS*... "dé musicalversie" van Daens !! 't Lijkt er bij momenten op, alsof gans Links Vlaanderen één groot commercieel uitgemolken & 'n nog eens compleet volslagen debiel Plopsaland is geworden & dat iedereen dat riedeltje ook nog eens hersenloos gelooft !!
Waarde kameraden & gezellinnen... *ZUCHT* Laten we dus hierbij onze volksopvoedende taak van "Fractie der Hangmatsocialisten" maar ter hand nemen... Jullie kunnen het fundamenteel verschil tussen Vlaanderen & Wallonië netjes afmeten aan enerzijds de commerciële film Daens, annex *KOTS* dé musical... & anderzijds de film "les enfants du Borinage" van ene Patric Jean...
*UH - OH - WIE ?!...* horen wij jullie reeds murmelen... Maar wees gerust, we weten 't... die laatste is jullie hoogstwaarschijnlijk nog eens totaal onbekend... trouwens bij driekwart van ons Sociavellistisch zelfingenomen Links Vlaanderen, vandaar ook deze volksverheffende queeste !! ...Een zeg maar quasi ondankbare taak die we maar al te graag tot eer & glorie van "Hét volk & Dé Plebs" ter harte nemen...
Ahààà... we horen reeds geroezemoes & artistiek gemor opstijgen vanuit de coulissen van onze gesubsidiëerde Vlaemse Schouwburgen, want het gaat hier over ...*BAH*... "slèchts-een-documentaireke" & dus ...*BAH*... géén "èchte film"... Want we vergelijken in onze culturele achterlijkheid dus appelen met citroenen... So what ?!... "Èchte films" zijn & worden nog altijd "kunstmatig" bijgekleurd, opgepept & aangevet... kwestie van de hele hap dus ook nog netjes commercieel verkocht te krijgen bij 't grote publiek... iets wat men van de meeste documentaires tenminste niet kan zeggen !!
Gàns de film Daens ~& dàt ongeacht de goeie acteerprestaties van Vlaendre's Kruim van acteurs~ is dus echter niets méér of minder dan een GEROMANTISEERDE SUIKERTAART~& hiermee willen we géén enkel kwaad woord spreken over het prachtige boek van ons "Voil Lowieken", dat overigens vele malen beter is~ over de ellende in vroegere tijden - PUNT UIT !! ...& 't Ergste van al... Gans Vlaanderen kijkt vooral zeer genoegzaam naar dat "tijdsdocument", als ware dat dit nu eens "ècht & authentiek" zou zijn !! Euh "ècht" ?!... Nope !! "authentiek" ?!... Nope !! Hoop & al een verdienstelijke poging tot, maar helaas-helaas niet meer dan een geromantiseerde versie - PUNT UIT !! ...& Kijk... de "Linksen" doen het om hun eigen grote gelijk ~wat~ op te blinken & de "Rechtsen" om te orakelen dat het dan toch dank zij het vermaledijde kapitalisme is dat de Vlamingen zo rijk zijn geworden... (enfin de enkelingen & zeker niet allemaal... maar toch...)
Strontvervelend als wij "Fractie der Hangmatsocialisten" zijn, willen we hierbij onze Vlaemsche Linkse Rakkers er eventjes helpen aan herinneren, dat er in de jaren '30 ~u weet wel van die vorige eeuw~ filmmakers als Henri Storck & Joris Ivens waren, die zonder enig noemenswaardig budget er toch maar in zijn geslaagd om "èchte fims", zij het dan documentaires, te maken over... inderdaad... sociale wantoestanden !!
...& Kijk beste lezertjes, deze documentaires behoren WÈL tot de "èchte filmgeschiedenis", wat tot nader order van dat commercieel uitgemolken gedrocht Daens niet kan gezegd worden !! ...& nog minder, véél minder, zelfs in het geheel NIET over "een" of "enige" historische betekenis van de gelijknamige musical !!
...& Een leuke wetenswaardigheid is natuurlijk te weten dat de èchte auteur van Daens, Louis-Paul Boon a.ka. ons "Voil Lowieken", ooit een adellijke titel heeft geweigerd !! Zoveel kloten had 't menneke wel aan zijn lijf !! ...& Dat in tegenstelling tot de filmbaron Stijn Coninx, die wel héél gretig dat titeltje van Bah-baron heeft aangenomen... Het zegt toch maar weer eens oh-zo-véél over Hét Moderne Vlaenderen met & van de huidige Boer Ganzendoncken...
Wij houden als authentieke Hangmatsossen dus veel meer van de èchte onverstoken rauwheid van "les enfants du Borinage" dat in feite een moderne versie van Henri Storck z'n "Misère au Borinage" is & dat dan in de vorm van een verfilmde brief... Het is om te beginnen véél confronterender dan de mooie geromantiseerde filmbeeldekens van Daens à la Baron Coninx... Màààrr zoals naar gewoonte, we gaan het jullie niet voorkauwen, laat staan voorbroebelen wat jullie moeten of kunnen denken... oordelen jullie zelf maar...
...& Dan nu het desbetreffende filmmateriaal... Dat van een totaal ander genre is dan de de geromantiseerde versie van Paster Daens... Wie alvast meer over Joris Ivens als filmpionier wilt te weten komen, raden we aan om ter plekke het google-book te gaan raadplegen...
...
2000
Living Dangerously
A Biography of Joris Ivens
Door Hans Schoots
The Dutch film maker Joris Ivens (1898-1989) was one of the founding fathers of documentary film. The career of this eternal traveller spanned over sixty years, from his first film in the twenties to his last, finished at the age of ninety. Among Ivens's friends and collaborators were leading filmmakers and actors like Eisenstein, Pudovkin, Dovzhenko, Chaplin, Milestone, Capra, Losey, Flaherty, Grierson, De Santis, the Taviani brothers, Signoret, Montand and Marker. In his early years Joris Ivens was a prominent figure in the international film avant-garde. From the thirties onwards he became, according to American film historian Robert Sklar, 'the most important political filmmaker of the decade, probably of the century'. His films on Soviet socialism, the Spanish Civil War, the Indonesian struggle for independence, the Vietnam-war and the Cuban and Chinese revolutions, make him a subject of controversy in any debate on the relationship between art and propaganda.Hans Schoots has based his biography on new research of Ivenss complete filmwork and of unknown production-documents, personal letters and diaries, found in many archives, such as Ivens's FBI-dossier and State Archives in Moscow and former Eastern-Berlin. Artistic and political milieus in Amsterdam, Berlin, Moscow, New York, Hollywood, Paris, Havana, Hanoi and Beijing provide the background of this fascinating life-story. This is the volume 11 in the Amsterdam University Press series Film Culture in Transition, edited by Thomas Elsaesser.
De eerste film is Borinage, al betwijfelen wij echter wel of 't de èchte originele versie is, dan wel een latere versie & dit gezien de "andere" ondertiteling, waarover u ten andere verder kunt lezen in de tekst hieronder... De filmversie duurt ook maar 26:59 minuten, in tegenstelling tot de originele die 34 minuten duurt...
Onze eerste uitleg halen we trouwens op de Joris Ivens-website...
Regie, scenario en montage : Joris Ivens en Henri Storck
Camera : Joris Ivens, Henri Storck en François Rents
Productie maatschappij : Club de l'Écran, EPI
Première : Brussel, Club de l'Ecran, 6 maart 1934
Eerste vertoning in Nederland : De Uitkijk, 9 maart 1934
In 1934 wordt in Moskou een geluidsversie uitgebracht met een nieuwe (zwakkere) montage en ingelaste beelden van Russische arbeiders. In 1960 maakt Henri Storck een geluidsversie met commentaar van André Thirifays. In 1999 wint de Belgische documentaire Les Enfants du Borinage, Lettre a Henri Storck (met fragmenten van de film) de Zilveren Wolf op het IDFA, de film laat zien hoe triest de huidige positie van de nazaten van de mijnwerkers nog steeds is.
Documentaire met een scherpe aanklacht tegen de gevolgen van een mijnwerkersstaking in het Belgische kolenbekken van de Borinage. Mijnwerkers worden uitgesloten, families worden hun huis uitgezet, kinderen raken ziek en krijgen geen onderwijs. De mijnwerkers die met hun eigen handen de kolen uit de grond hadden gehaald, hadden geen geld om kolen te kopen en moesten naar de afvalbergen om resten koolgruis te schrapen. De film laat de harde maatschappelijke tegenstellingen zien tijdens de crisisjaren tussen kapitaal en arbeid, kerk en volk, in een rauwe anti-esthetische stijl, en is daarmee een van de eerste klassiekers van de sociale documentaire. Sommige scènes moesten in het geheim worden opgenomen vanwege de repressie van de politie. De film is samengesteld uit journaalbeelden, eigen opnames en geënsceneerde situaties, zoals de scène met de deurwaarder en de demonstratie ter gelegenheid van Karl Marx' vijftigste sterfdag, die door de arbeiders is nagespeeld (reconstructie).
Reacties :
L.J. Jordaan : 'Met weemoed ziet iedereen, die hart heeft voor een nationale filmkunst, het ernstige en belangrijke werk aan, dat Borinage is. Een werk vol opstandigheid, vol 'tendenz' misschien...maar vol van een wijd mededogen en eerbiedwaardige overtuiging, En bovenal een werk van formaat! ...bewogener, warmer, levender, dan zijn tot nu toe bekende werk' (De Groene Amsterdammer, 17 maart 1934)
Maurice Roelants : 'Bij Joris Ivens en Henri Storck daarentegen is er een dogmatische dialectiek, die zich kalm en objectief verslaggevend aanmeldt en in de grond slechts neerkomt op het arrangeren van anti-thesen, tritureren van feiten, doorzichtig, demagogisch knoeien, met de kennelijke bedoeling een revolutionaire stemming te doen ontstaan!' (Forum, 1934)
New York Times : 'a strong, dark film suggesting the early Van Gogh sketches of le Borinage.' (februari 1937)
Op de website van het "Fonds Henri Storck vinden we volgende uitleg over de documentaire Borinage...
...
Borinage
Crisis in de kapitalistische wereld. Fabrieken worden gesloten, verlaten. Miljoenen proletariërs lijden honger! Met die manifest- en revolutiewoorden opent de eerste film in dit genre in de Belgische cinema, één der belangrijkste referenties van de documentaire film. In 1932 had een grote staking de Waalse steenkoolontginningen lamgelegd. Het antwoord van de patroons en de politie was genadeloos geweest, dat alles in een toestand van onder-informatie en onverschilligheid van het grootste gedeelte van het land. André Thirifays, Piet Vermeylen en alle verontwaardigde jongeren van de Club de lécran besloten over deze zwarte ellende getuigenis te brengen met hùn wapen, een camera.
Geholpen door een arts en een advocaat, met zeer weinig geld, schuilend voor de politie, maar gesteund door de gehele bevolking, filmden ze in moeilijke en opwindende omstandigheden. De film is hard, weids. Hij heeft al zijn kracht, zijn emotionele impact van verontwaardiging en medevoelen behouden. Hij heeft aan de arbeidersklasse de krachtigste beelden van haar geschiedenis en haar strijd geschonken. Daaronder: de uitdrijvingen, de opeenhoping van de kinderen in krotwoningen, hun uitgemergelde en afwezige gezichten, de optocht met het portret van Karl Marx, het verzamelen van kolenrestjes s morgens vroeg op de terrils, de bedelende mijnwerker enz., zonder het schokeffect van de beeldmontage te vergeten: de leegstaande huizen terwijl de daklozen buiten slapen, een quasi-hongersnood en het ontbreken van alle hulp terwijl grote bedragen besteed worden aan de bouw van een kerk
Borinage is, als u wilt, een reportage, het is geen geschreven documentaire, noch een film naar een studie van het onderwerp, met een standpunt. Het is een zeer oprecht en gepassioneerd verslag omdat Joris en ik onthutst waren door de levensomstandigheden, door de ellende van die mensen We wilden onthullen wat die arbeiderswereld aan dantesks, aan infernaals had, hoe men er een onvoorstelbare ellende doormaakte, de degradatie, de berusting, de revolte. Ook voelden we ons innig betrokken bij het leven van die mensen, in het besef dat het document zelf zou volstaan, dat het zijn verschrikkelijke boodschap zou overbrengen aan de meeste toeschouwers die absoluut geen benul hebben van dergelijke levens
Henri Storck in Documentary explorations, interview door G. Leroy Levin, Double Day, New York, 1971
Op heel wat punten neemt de eerste Belgische film in dit genre revolutionaire allures aan. Eerste getuigenisfilm eerste ervaring met het in verhaal brengen van de werkelijkheid eerste gedocumenteerde standpunt eerste duik in het sociale vraagstuk in een land dat al aan het uiteenvallen is. Borinage heeft bijna alles uitgevonden
Une encyclopédie des cinémas de Belgique, red. Guy Jungblut, Patrick Leboutte en Dominique Païni, Musée dart moderne de Paris, Editions Yellow Now, 1990
Borinage beschrijft de ellende van de Borains met zon kracht dat de overheid lange tijd verkoos de vertoning van de film te verbieden.
Paul Davay, Cinéma de Belgique, Uitgeverij Duculot
De reacties op de film waren uiteenlopend. Le Drapeau rouge beschreef de film als de eerste in België gemaakte proletarische film en maakte van de gelegenheid gebruik om P. H. Spaak, wiens weekblad LAction socialiste een interview met Storck over de film gepubliceerd had, aan te vallen. In sociaal-democratische kringen, waar men zekere verwachtingen van de film had, heerste grote teleurstelling. Borinage zou voor hen jarenlang een suspecte communistische film blijven. Zowel in Nederland als in België werd de film verboden voor openbare vertoning.
Bert Hogenkamp, Skrien, juli 1977 1
Borinage, 1933, gemaakt met Henri Storck, toont Ivens stijl in contrast met de newsreel approach van de American Film and Photo League. Voor hun reportage over een arbeidsconflict in een Belgische mijnstreek verbleven de filmmakers lange tijd in deze gemeenschap. Ze filmden het dagelijkse leven en volgden de gebeurtenissen terwijl deze de mensen troffen. Dat gaf de film een intimiteit en een gevoel van detaillering die de journaalfilm niet bezat.
Robert Sklar, Film. An International History of the Medium, Harry N. Abrams Inc., New York, 1993
De film is essentieel een kunst binnen het bereik van de massa. Nochtans heeft men de film nooit gebruikt om deze massa voor haar eigen ontwikkeling, haar eigen uitingen te interesseren. Integendeel, tot op heden diende de filmkunst enkel om de massa te verstrooien, in slaap te wiegen, van haar zorgen en problemen af te keren. De arbeider is op het filmscherm een onbekende
Wat de waarde van een maatschappelijk document betreft: meestal neemt men er het elementairste leven uit weg. Tijdens de realisatie van onze film was er één feit dat we bijzonder belangrijk vonden en waarop we ten zeerste willen aandringen en dat is de waarde van deze materie, waarde die enkel geput kan worden uit het rechtstreekse contact met het leven, met het dagelijkse bestaan.
Joris Ivens, Henri Storck, interview voor La revue belge, nummer 4, januari 1934
Deze militante documentaire is de eerste in zijn soort - en van zon belang - gerealiseerd in de westerse wereld, met uitzondering van Terre sans pain (Luis Buñuel), op dat ogenblik nog niet uitgebracht. Met weinig middelen tot stand gekomen, is het toch één van de werken waar Ivens terecht het meest van houdt. Deze documenten bezitten een onvergetelijke kracht en authenticiteit. Stomme film, waarvan een versie in de U.S.S.R. gesonoriseerd werd.
Georges Sadoul, Dictionnaire des films, Uitgave Microcosme Seuil, 1990
Voilà !! Dit spreekt zowat voor zichzelf dachten we zo !! ...Niet ?!...
...& dan nu de bewuste film...
"Au Borinage van Joris Ivens & Henri Storck" duur : 26:59 minuten documentaire 1933
...
Wij dachten zo dat elke verdere comment overbodig was... dàt beste lezer, is nu eens jullie huiswerk sie !!
Als 2de documentaire dus "Les enfants du Borinage (lettre à Henri Storck)"... Maar we zouden ook KITOKOJUNGLE niet zijn, mochten we deze prent niet vooraf laten gaan door 'n woordje uitleg...
...& Zoals naar goede gewoonte gaan we even googlen & we komen als eerste uit bij de u allen welbekende krant De Morgen...
...
1999
Les enfants du Borinage (lettre à Henri Storck) & Marchienne De Vie
Synopsis
Les Enfants du Borinage, lettre à Henri Storck (Patric Jean, België, 1999, 54'), Frans met Nederlandse ondertitels Bijna 70 jaar na de memorabele documentaire van Henri Storck (Misère au Borinage), die de dramatische gevolgen van de economische crisis in de jaren '30 in beeld bracht, ging de jonge Belgische filmmaker Patrick Jean op zoek naar zijn eigen Borinage-wortels. Hij trof er een streek aan die er zo mogelijk nog slechter aan toe was. Patric Jean won met deze documentaire de Canvas-prijs op het documentairefilmfestival Viewpoin 2000 in Gent.
Patric Jean kwam een tijd geleden nog in beeld in de documentaire "Weg van België", waarin Marc Reynebeau en Bart De Wever op zoek gingen naar de identiteit van Vlamingen en Walen, naar de verschillen en gelijkenissen tussen Noord en Zuid, en naar de pro's en contra's van het voortbestaan van België. Marchienne de Vie (Richard Olivier, 1993, 54') Frans en Frans met sterk Waals accent (niet ondertiteld) In Marchienne de Vie, de ontroerende documentaire van Richard Olivier uit 1995, is er een memorabele scène waarin Jean-Claude Van Cauwenberghe, de keizer van Charleroi, een volksvergadering voorzit. Hij doet dat met nauwelijks verholen minachting voor de aanwezigen. Ruim tien jaar later, op 11 juni 2007, plaatst Elio Di Rupo de PS-afdeling van Charleroi (en dus Van Cauwenberghe) onder curatele... Deze en andere scènes maken van deze film een uniek document die nog nooit op TV werd vertoond in Vlaanderen of Nederland. En hoewel we geen Nederlands ondertitelde versie hebben gevonden (ze bestaat immers niet) zijn we er van overtuigd dat we u deze beklemmende film-noir - gedraaid "dans un pays en mal de vivre qui pourrait être rebaptisé "le trou du cul du monde" - niet konden en mochten onthouden.
Met dank aan Pascal Verbeken, auteur van "Arm Wallonië, een reis door het beloofde land". In het voorjaar 2009 plant De Centrale een educatieve uitstap naar de Borinage of le Pays Noir, met het hierboven genoemde boek als re
En 1933, Henri Storck et Joris Ivens réalisaient Misère au Borinage, véritable pavé dans la mare de la paix sociale chère à la bourgeoisie d'alors. Ils y soutenaient les revendications et les luttes d'une classe ouvrière vampirisée par les barons du charbon et dénonçaient les conditions de vie misérables des mineurs.
Soixante-cinq ans plus tard, Patric Jean revient sur les lieux du tournage de Storck et Ivens. Ces lieux, il les connaît bien, il y a vécu une partie de son adolescence mais aujourd'hui, les images de Misère au Borinage plein la tête, il les regarde autrement et le choc est total.
Là où il pensait la misère disparue, il la retrouve plus présente que jamais. Là où Storck et Ivens appuyaient le combat d'un prolétariat encore solidaire, Patric Jean ne découvre que l'horreur des handicapés sociaux croupissant dans l'ordure et l'oubli, avec ce mépris d'eux-mêmes et cette résignation qui sont déjà la mort au quotidien.
Notre monde a changé. De zone surexploitée, le Borinage est devenu zone sinistrée. L'exploitation des travailleurs n'est plus le creuset d'une transformation du monde car, ici, du travail, il n'y en a plus. 42% de la population est sans emploi et se compose en grande partie de déclassés qui, devenus inutiles, doivent disparaître et disparaissent.
Patric Jean le sent, le voit et c'est là qu'il plante sa caméra et trouve la chair de son film : Les Enfants du Borinage - Lettre à Henri Storck.
Encore sous le choc, il filme sans distance. Sa caméra mal à l'aise dérape bien souvent ou reste scotchée à ce qu'elle voit comme heurtée de trop en voir. Et quand il intervient, Patric Jean titube à son tour des interviews maladroites, ose des questions malvenues et tout cela bizarrement renforce l'effet de choc, l'indigence de ces vies anéanties.
Ce qui frappe dans ce qu'il nous montre, c'est que rien ne vient arrêter cet engrenage de l'exclusion.
Et quand il va trouver les responsables politiques de la région, nous tombons de haut. Car pour ces hommes, la misère n'existe plus ou si peu qu'ils le disent sans détour à la caméra. A tel point que cela en devient grotesque, voire odieux, parce que bien sûr ces hommes politiques sont responsables et cautionnent un ordre social qui favorise une telle mise sous silence.
Par delà cette vérité terrible que les exclus reproduisent leur exclusion parce qu'ils ne connaissent que cela, se devine chez ces politiques une soumission à cette stratégie de la disparition.
Et c'est là sans doute que Patric Jean ne va pas jusqu'au bout de son film. Ces responsables, il ne fait que les survoler, nous les montrant au bord de la caricature, sans voir qu'ils sont eux aussi l'expression de la misère, d'un pourrissement qui les dépasse et nous concerne tous.
Et c'est dommage car à focaliser sur cette misère qui se voit, Patric Jean reste dans l'évidence du constat et dans ce manichéisme réducteur et bancal qui masque les raisons d'une telle situation plus qu'il ne les révèle. Après les victimes, c'est trop facile de nous agiter les guignols.
Il n'empêche, loin de ces maladresses d'écriture et de réalisation, Les Enfants du Borinage a le courage de mettre les pieds dans le plat. C'est déjà beaucoup et c'est déjà ce bruit immense qu'annonce le silence des exclus.
Philippe Simon
Les Enfants du Borinage. Lettre à Henri Storck, Béta SP, 54', couleur, 1999
Réal. : Patric Jean. Image : Guy Maezelle. Son : Jean-Jacques Quinet. Mont. : Nathalie Delvoye. Prod. : C.V.B., RTBF Liège, W.I.P.
---------- [*] BEVRIJDINGSFILMS vzw is een niet-commerciële verdeler van film- en videoprogramma's. De algemene doelstellingen zijn door middel van films & videos mensen bewuster maken van andere culturen en gewoonten en een emanciperende werking uitbouwen rond allerlei sociale thematieken en hete hangijzers.
Wij bieden onze diensten aan voor alle culturele instellingen, scholen, verenigingen, filmclubs, festivals, enz. maar ook aan privé-personen.
----------
...
Kinderen van de Borinage
Documentaire, 52 min. Fr./Ned.
Realisatie: Patrick Jean
België, 2000
Video thema : kinderen, armoede, werkloosheid
Bijna 70 jaar na de memorabele documentaire van Henri Storck (Misère au Borinage), die de dramatische gevolgen van de economische crisis in de jaren dertig in beeld bracht, ging de jonge Belgische filmmaker Patrick Jean op zoek naar zijn eigen Borinage-wortels. Hij treft er een streek aan die er zo mogelijk nog slechter aan toe is. Sinds de sluiting van de mijnen in de jaren '70 is de werkloosheid enorm toegenomen en een groot deel van de bevolking leeft er in deplorabele omstandigheden, zonder enig uitzicht op verbetering en zonder de vechtlust van vroeger. Hij filmt er de sociale ellende: verdwenen mijnen, armoede, krotwoningen. Via een ex-mijnwerker, Emile, geeft hij de stille armoede een stem. De families waarmee hij in contact komt vertrouwen hem hun ellende toe, hun berusting, hun woede soms. Doorheen hun getuigenissen loopt een zelfde rode draad: honger, ziekte, de afwezigheid van sociale diensten, de quasi stelselmatige plaatsing van kinderen in centra voor gehandicapten. Sommige gezinnen hebben sinds drie generaties geen werk meer. Ze leven als in een sociale goot, zegt de cineast. De hoop op een beter leven bestaat niet omdat ze hebben aanvaard dat ze nutteloos, onbekwaam en zelfs schadelijk zijn. Of hoe een streek die ooit de basis legde van onze industriële welvaartsstaat, nu haar toegangsticket tot de welvaartsstaat erg duur moet betalen.
...& We laten in deze natuurlijk ook graag de filmmaker himself aan 't woord... immers niets is zo verduidelijkend...
...
Tribune
Over de film "Les enfants du Borinage"
De uitzending door de RTBF van de documentaire "Les enfants du Borinage- Lettre à Henri Storck" die ik gedraaid heb ongeveer een jaar geleden wekt bij mij een aantal vragen op waarvan de draagwijdte niet ophoudt mij te verrassen.
De film klaagt een verschrikkelijke sociale realiteit aan. Een politiek debat zou, lijkt mij, kunnen laten geloven dat het de film is die afgrijnswekkend is en niet de realiteit die erin wordt weergegeven. De film zou het beeld schetsen van een streek en zou de investeerders kunnen afschrikken.
Hopeloos
De film toont een een extreem gewelddadige sociale ellende waarmee een steeds groter wordende bevolking in heel de westerse wereld te maken krijgt.. In de Borinage worden mijnen gesloten. Fabrieken worden achtergelaten. Gehele gezinnen en families zijn ontvreemd van de maatschappij waarvan zij structureel nog afhankelijk zijn. Zij hebben een huis, een rijksregisternummer, stemplicht, watermeters en electriciteitsmeters maar hebben geen enkel nut meer. Sommige gezinnen hebben sinds drie generaties geen werk meer gehad. Ze leven in omstandigheden zoals in een sociale goot.Maar de meest ellendige zijde van hun bestaan is mentaal. Dat poogt de film aan te tonen. Het niveau van onderwijs is is zeer laag.Het verschil van cultuur tussen de school en de familie (waar men vaak niet kan lezen) veroorzaakt een achterstand die men soms als mentale handicap heeft willen beschouwen. Die gezinnen kennen psychologische problemen die verband houden met hun levensomgeving en hun afwezigheid van uitzicht op een andere situatie. (geweld, alcohol). De hoop op een beter leven bestaat niet omdat ze hebben aanvaard dat ze nutteloos, onbekwaam en zelfs schadelijk zijn. Ze zijn ver van de revolte die je zou verwachten in zulke omstandigheden.Men merkt al gauw dat het niet mogelijk is voor de kinderen die in zulke milieus grootgebracht worden er uit te kruipen zonder een gewelddadige wil die van buiten af komt. Deze bestaat voor het moment niet.
waanzinnig liberalisme
Verenigingen trachten wat hulp te bieden op materiële basis. Maar de herhaling van het sociale schema baseert zich voornamelijk (90%) op mentale basis, vooraleer ze economisch wordt verklaard. Men is dus arm van generatie op generatie. Het is de maatschappij zoals we die nu kennen die deze fenomenen toelaat en die het naar boven toe laat uitschijnen als een marginaal fenomeen.
Het is zo dat de pan-kapitalistische en neo-liberale maatschappij van vandaag de eigenaar van het kapitaal de indruk wekt dat hij zijn kapitaal kan laten opbrengen zonder de consequenties ervan te kunnen meten op de andere bewoners van deze planeet. In de jaren dertig heeft de introductie van de drilboor in bepaalde mijnen toeglaten dat meer dan de helft van de arbeiders werden ontslagen.. Men heeft dan mensen van andere landen binnengehaald omdat deze gehoorzamer en goedkoper waren.. tenslotte zijn de mijnen gesloten, niet omdat de kolen op waren maar omdat de productievoorwaarden te duur waren.
Sindsdien heeft men de speculatie uitgevonden. Men investeeert niet voor jaren maar voor enkele dagen of enkele minuten. ELF, RENAULT, MICHELIN ontslaan, niet omdat de fabricatievoorwaarden het vragen, maar omdat de aandeelhouders hun aandeel willen zien stijgen, wat ook de productievoorwaarden zijn.De internationale competitie is wilder en groter geworden. De staten doen meer en meer geschenken aan de ondernemingen en vragen hen zich te komen installeren op hun grondgebied. Ze moeten jobs creëren en beloven hen premies en allerhande reducties. Terwijl de derde wereld hen een gratis handarbeid verschaft.
Inmiddels gaat de investering van de gemeenschap in opleiding, onderwijs en gezondheid achteruit. Waarom zou men dan toch investeren in een vorming van mensen waarvan de arbeid toch nutteloos is geworden. Het is voldoende hen te leren lezen, rekenen en internet te gebruiken. Men reduceert op deze manier de mogelijkheid voor de kinderen uit hun sociale situatie te komen.. De burger begrijpt minder en minder de sociale en economische werklijkheid die hem omgeeft. Men kan dus des te meer de bevolking met de vinger wijzen. Ze lopen achter het convooi aan en men gooit hen wat kruimels.
Dat is wat de film toont. Hij is slechts een subjectieve thermometer van een ziek lichaam. Tegen de ziekte moet men iets doen, denk ik. Of aan de dokter.
De film zou de vreemde investeerders afschrikken? Maar waarom zouden ze investeren in de Borinage? Zijn we niet in een postindustriële maatschappij aanbeland? Wie heeft nog handenarbeid nodig als men die goedkoop elders kan verkrijgen? Wie gaat nog werkplaatsen voor technologie installeren in een afgebladerde ruimte?
Wapens om zich staande te houden
Wie, voor een slecht opgeleide bevolking, een bevolking waarvan de intellectuele capaciteiten vernield zijn door
het leven en door de maatschappij, zal nog een KMO oprichten? We zullen moeten aannemen, samen met de neoliberalen, dat de markt dat alles zal arrangeren. Ofwel zal men moeten investeren, collectief, in de mogelijkheid om de herhaling van het sociale schema tegen te gaan. Hen leren lezen, schrijven en te tellen maar ook hen leren polyvalent te zijn (als een mens en niet als een machine) en de wereld te begrijpen waarin ze zijn opgegroeid zowel op politiek als op economisch vlak. Burgers zijn die aan het collectieve en professionele leven deelnemen die keuzen kunnen maken met kennis van zaken en niet naar de mond of het hoofd van iemand anders die moet verkozen worden. Ze moeten zich verzekeren dat ze genoeg wapens hebben gekregen om hun geest te gebruiken en om zich staande te houden.
Maar als het ten koste is van de kapitaalbezitter? Wie zal binnenkort de kinderen vertegenwoordigen in Seattle, als de grote conferentie van het WHO plaantsneemt? Daar waar sommigen zich voorbereiden om de liberalisatie op te leggen van het onderwijs en van de gezondheid.
Ik ben er zeker van, mijn film heeft geen investeerder tegengehouden. (Is het beeld van een streek niet doorkruisd door haar gekozen vertegenwoordigers?) Hij stelt slechts de in vraagstelling van een ongeruste burger voor die revolteert en die wacht op een antwoord.
Patric Jean
Cineast, auteur van de film
"Les enfants du Borinage".
"Les Enfants du Borinage (lettre à Henri Storck)" duur : 53:43 minuten documentaire - 1999
...
Wij, in dit geval "Dé Fractie der Hangmatsocialisten" hadden dus wel graag gezien dat Canvas ~u weet wel, dat "kultuurgeval" van onzen VRT~ misschien ook wel eens iets dergelijks programmeerde, kwestie van wat aan volksopvoeding te doen in dat grote Plopsaland dat Vlaanderen heet & dat het zo stilaan ook aan het worden is, zoals we reeds eerder hierboven beweerden...
...& Wij... wij zullen in afwachting van dat laatste nog maar eens heftig scharten waar 't jeukt zeker ?!...
*GRIJNS*... Wij wensen jullie alvast veel kijkplezier & vooral... een hele leerijke tijd... & Oh ja, oefen alvast jullie beste frans intussen, want beide docu's zijn ~helaas~ niet in 't Nederlands ondertiteld !!
...& NÉÉN !! De hoofdrol wordt in deze ook niet vertolkt door ons boegbeeld Jan Decleir !!
Men zegge 't voort !! ...& Als u het niet doet, dan doen wij 't wel !!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Sociale Onrust door de Crisis
30-03-2009
Onrust in het Belgische Fiscale Paradijs...
*GRIJNS* ... Beste Hangmatsocialisten, waarde kameraden & gezellinnen...
Het zal jullie hoogstwaarschijnlijk niet ontgaan zijn dat we in een ~nog niet zo al te kleine~ crisis zijn terecht gekomen, evenals dat we daar nog een tijdje zullen moeten blijven mee zitten omdat er niet zo direct... ♪♫ *hocus-pocus-pats* ♫♪ ...een sluitende & directe oplossing voor te verzinnen is... & ~geloof 't of niet~ dat in tegenstelling tot wat sommige betweters u proberen voor te houden...
Onze Ollandse bovenburen slaat de schrik al rond het hart omdat ze geconfronteerd worden met een staatsschuld die ongeveer 63% van hun bruto binnenlands product (BBP) bedraagt... & dat voor zuinige Ollanders !! "Ze" willen nù plots, pas met pensioen op 67 jaar... Dat hebben tenminste een aantal wijze & dus grijze mannen & vrouwen ~de laatsten in iets minder belangrijke aantallen~ aan de buitenwereld menen te moeten verkondigen... Van sommige van die grijsaards hadden we verwacht toch op z'n minst verwacht dat ze daar toch enig overleg zouden hebben over gepleegd met hun eigenste achterban, maar ach... dat bleek volgens de wijze grijsaards in kwestie dus niet nodig... Dat is dan natuurlijk het voordeel natuurlijk van grijs & wijs te zijn ...& héél belangrijk, het vooral het nog eens voor het zeggen te hebben...
Mààr kijk... hier in ons kleine Belgistan panikeren we zo niet meteen als we een staatsschuld zouden hebben van 63% van ons BBP... zelfs niet van 75%... Integendeel, de dag dat we daar zouden geraken souperen de partijen die op dat ogenblik aan de macht zijn, alles wel in één jaar op & wel op een zodanige manier dat we binnen de kortste keren weer bijna aan onze alomgekende & beruchte 100% geraken... 't is niet meer dan een kwestie van "willen", of van een goede gewoonte, weet u...
& denk nu niet, beste Ollandse vrienden, dat we daar niet in zouden slagen... Integendeel !! Gewoon bijvoorbeeld eventjes onze Belgistaanse artsenbonden bijeenroepen & de ziekenhuizen wat scanners laten aankopen & hop... klaar is kees !! Dan is het slechts een kwestie van elke patiënt met aambeien of met wintertenen onder diezelfde scanner te leggen & uitvoerig te onderzoeken op haaruitval... Kijk... wij Belgistanen zitten zo met 2 vingers in onze neus, meteen aan de zoveelste ontsporing van onze Belgstaanse Sociale onZekerheid... & Wees gerust, zo kunnen we nog wel een aantal voorbeelden aanhalen waarmee we de staatsschuld op minder dan een jaar kunnen doen oplopen tot duizelingwekkende cijfers waar ons BBP bij verbleekt & daar slechts een fractie van is...
Wat zouden jullie er van denken, beste Belgistaanse Hangmatsossen, om zoals onze goede vrienden van boven de Grote Rivier, de Ollanders onze pensioenleeftijd in gelijke mate te laten stijgen als de verhouding van de staatsschuld tot ons BBP ?!... Die verhouding is momenteel 93%... Wat voor ons Belgistanen zou betekenen dat we hier allemaal pas op welverdiend pensioen zouden kunnen vertrekken rond ons 85ste levensjaar !! ...& kijk, dat zou zo op zijn minst zijn voordelen kunnen hebben... In elk geval zou de komende vergrijzing ons al veel minder parten spelen... & er zou in elk geval al véél minder uitgegeven moeten worden aan al die onnodige pensioenen...
Maar beste Hangmatsossen... het wordt toch eens zo stilaan tijd om de hangmatten te verlaten & ons bezig te houden met wat èchte Sossen het liefst vanal doen... Den boterham verdedigen !! Zeg nu zelf, het beleg komt in het beste geval nog alleen uit den Aldi & de Lidl... & u gelooft 't of niet, dan mogen we nog niet ècht klagen want sommigen anderen kennen het woord "beleg" alleen nog van horen zeggen... die vreten intussen alleen maar kilo's spaghetti in alle mogelijke variaties &/of rijstpap van de voedselbank tot kotsens toe...
Kijk, draai het of keer het zoals je wilt, maar je moet intussen al lang geen revolutionair meer zijn om in te zien dat er héél wat verkeerd loopt op deze aardklootqua verdeling der aardse goederen & dat niet iedereen even hard door de crisis wordt getroffen... Als sommigen al worden getroffen tenminste !! Want sommigen hadden immers in betere tijden reeds zodanig geknoeid, bijvoorbeeld door overheidssteun te vragen & die ook te krijgen... & kennen vervolgens zichzelf daarmee behoorlijk vette premies toe... Een verheffend staaltje "Merit-Rating" of "Performance Management" mogen we dit wel noemen...
We gaan dus ons oor niet te luisteren leggen bij linkse fascistoïde rakkers als Chavez, we gaan doodgewoon in het hol van de kapitalistische leeuw. We lezen, hopelijk samen met jullie, de New-York Times, de Pravda van het kapitalisme...
...
March 25, 2009
Hurt by Economy, Europeans Vent Their Anger
By JULIA WERDIGIER and MATTHEW SALTMARSH
French employees of the German tire maker Continental burned tires at a demonstration in Paris on Wednesday.
LONDON Tempers are flaring across Europe as the economic pain deepens and more people lose their jobs.
Just ask Fred Goodwin, the former chief executive of the ailing Royal Bank of Scotland, whose house and car were vandalized early Wednesday. Or Luc Rousselet, the manager of a 3M factory in France, who was barricaded in an office for a second day by workers demanding better severance packages for 110 employees who are being laid off.
While such instances are scattered so far, the angry mood threatens to overshadow the Group of 20 summit meeting next week in London, where world leaders hope to find approaches to the financial crisis.
Several protests are planned in Londons financial district, and the police are warning financial institutions to bolster security, cancel unnecessary meetings and keep employees inside. Bankers are being advised to wear casual clothing so they do not attract attention.
A recession has all sorts of knock-on effects, said Christopher Husbands, a professor of sociology at the London School of Economics. Crimes go up, relationships break down and there are instances of civil disturbance.
A nationwide strike in France last week, which drew at least 1.2 million people, was peaceful. But the government remains worried about an outbreak of violence similar to that last month in Guadeloupe, a French overseas territory, and in Greece in December.
The sense of frustration among those who lost their jobs or savings or a large part of their pension funds is fueled by reports of executives continuing to reap large rewards, as demonstrated by the outrage in the United States over bonuses paid at the American International Group. Europeans have long pointed out that pay packages of top executives in the United States are simply out of whack with the rest of the world, but their hopes of avoiding a public outcry were doused by the latest reports of inflamed local passions.
In Scotland, vandals smashed at least three windows on the ground floor of Mr. Goodwins house in an affluent suburb of Edinburgh and damaged a black Mercedes S600 parked in the driveway. Mr. Goodwin was not in the house at the time and no one was hurt, but the incident alarmed Britains business community.
A spokesman for Prime Minister Gordon Brown, who is in the United States, said there could be no excuse for people breaking the law.
Mr. Goodwin attracted criticism for keeping his pension, worth £703,000 a year, or $1.03 million, despite a string of ill-timed acquisitions on his watch that led to the banks being brought under government control. He rejected calls to surrender the payment, and the government is considering legal options.
It was the first such attack on a property owned by a banking executive since the financial crisis started, but some neighbors told local newspapers they were surprised it did not happen earlier.
The author of an e-mail message sent anonymously to a local newspaper on Wednesday claimed responsibility for the damage and said: We are angry that rich people, like him, are paying themselves a huge amount of money and living in luxury while ordinary people are made unemployed, destitute and homeless.
Though Mr. Goodwin resigned in October, the bank continues to pay £290 a month for security at his house. Because of the banks losses, Mr. Goodwin, once hailed as a skilled deal maker who turned a small bank into a global financial services operation, became the target of public scorn and a symbol of the decline of Britains banks.
People are looking for someone to blame as they feel the crisis on a day-to-day basis and experience feelings of injustice and anger as they ask themselves, What have I done to contribute to this? said Sheri Jacobson, a psychotherapist who is clinical director of Harley Therapy in London. For those who are the target of the scorn its extremely difficult, because for a long time they were the champions and they worked hard, and they also look at the situation, saying, My intentions were good.
Some executives have already decided to forgo their bonuses, but companies continue to hand out hefty payoffs for executives of failed companies, setting off public outcries.
In contrast to politicians in the United States, those in Europe have stopped short of proposing taxes to claw back large executive bonuses, but even the leader of the employers federation in France denounced the severance package proposed for the chief executive of Valeo, an auto parts maker.
In a speech this week, President Nicolas Sarkozy of France called on everyone to return to their values. He criticized both the irresponsible business sector as well as those who chose intimidation and threaten the security of property and people.
He got another whiff of the public mood Wednesday, when employees from a French plant owned by the German tire maker Continental marched through Paris and burned tires near Élysée Palace to protest the planned closing of a factory in the Oise region with 1,120 employees.
Striking workers at a French plant of 3M went even further, taking their boss hostage Tuesday. Such actions are rare but not unheard of in France; earlier this month, a similar situation at a Sony factory ended peacefully after one night.
A few dozen workers at the 3M plant in Pithiviers took turns standing guard Wednesday outside factory offices, The Associated Press reported. The workers did not threaten any violence and the atmosphere was calm.
Workers said they would bring Mr. Rousselet mussels and French fries for dinner, The A.P. said.
We recognize that there are social worries given the current situation, Christine Lagarde, the French economy minister, told a small group of journalists. But France has strong assets to deal with it, particularly our social safety nets.
Mark Malloch Brown, a British Foreign Office minister, told the BBC this month that he expected protesters to win more sympathy from the general public than usual. You know, frankly, theres enough anger out there amongst all of us who are watching whats happening on bankers salaries and bonuses, he said. Hard-liners are going to have a sympathy they havent had for quite a while.
Maar àch... niet getreurd... want voor "Dé èchte Belgen" onder ons, andere Belgistanen is er ècht niet zo'n hoge nood... Het water staat hun nog niet echt aan de lippen zouden we zo zeggen, want er wordt in dit kleine Bananenrepubliekje nog steeds gefraudeerd alsof het een lieve lust is...
...
BELASTINGEN
zaterdag 28 maart 2009
Zwart geld in de praktijk
Michel Maus, permanent expert van de parlementaire onderzoekscommissie Fiscale Fraude Zwart geld, zwartwerk en belastingfraude kosten de Belgische schatkist 10 miljard euro per jaar, schat advocaat en professor (VUB en UA) Michel Maus, permanent expert van de parlementaire onderzoekscommissie Fiscale Fraude. Elders op deze pagina's getuigen een architect, een restauranthouder en een tandtechnicus hoe zij de belastingen omzeilen. We vroegen Maus hoe het komt dat belastingfraude zo sterk ingeburgerd is in ons land en hoe het beter kan.
Wat betekent zwartwerk voor de economie?
'Fraude is per definitie iets dat niet gemeten wil worden, maar een aantal studies geven een indicatie. Het Hoger Instituut voor de Arbeid stelde vast dat zwartwerk in de bouwsector verantwoordelijk is voor een neerwaartse prijsdruk van dertig procent. Zo ontstaat een economische noodzaak om mee te stappen in het systeem. Wanneer een bouwondernemer de regeltjes volgt en een offerte maakt, zal zijn prijs dertig procent hoger liggen dan die van zijn concurrent. Daar kun je overigens uit afleiden dat in de bouwsector gemiddeld dertig procent in het zwart wordt betaald.'
Wat zijn de belangrijkste fraudemechanismen?
'Het is zeer eenvoudig om te frauderen en zeer moeilijk om het te controleren. Men laat mensen werken zonder arbeidsovereenkomst en betaalt ze met het zwart geld dat wordt gegenereerd. Hetzelfde geldt voor werken zonder factuur, dat is ook heel moeilijk te controleren en het wordt op grote schaal toegepast.'
Hoe kun je die fraude aanpakken?
'De overheid kan niet anders dan een tweesporenbeleid volgen: aan de ene kant het zwartwerk actief opsporen en aan de andere kant de zwarte omzet aanpakken. Daarom vond ik het voorstel van minister Van Quickenborne om enkel elektronisch betaalverkeer in restaurants toe te laten interessant. Zo kun je de zwarte inkomsten volledig wegwerken. En als er geen zwarte omzet meer is, is er ook geen geld meer om zwarte lonen uit te betalen. Ik ben dan ook geschrokken van de reacties bij Open VLD om dat voorstel in de grond te boren.'
De impliciete boodschap lijkt te zijn dat fraude noodzakelijk is om in de horeca het hoofd boven water te houden.
'Als je het internationaal bekijkt, ligt het fraudelibido van de Belg erg hoog. Dat heeft natuurlijk zijn oorzaken. De belangrijkste is de hoge belastingdruk, 44,4 procent, die frauderen erg lonend maakt. Om competitief te zijn met de buurlanden, moet die belastingdruk naar beneden. Maar dat kan alleen als de inkomsten gelijk blijven. Men moet dus op zoek naar manieren om de belastingdruk te verlagen en de inning van de belastingen te optimaliseren.'
'Een sluitend elektronisch betaalsysteem in de horeca zou ons de kans geven om de btw in de horeca te verlagen naar 6 procent. Maar dat kan alleen als iedereen in de maatschappij de regels van het spel correct volgt. In de huidige economische context moet elke fiscale lastenverlaging worden gecompenseerd door een verhoging van de fiscale inkomsten om het begrotingssysteem in evenwicht te houden. Pas als dat besef doordringt, kan de vicieuze cirkel worden doorbroken.'
Ontbreekt het ons aan mechanismen om fraudeurs te bestraffen?
'Zeer zeker. We hebben een erg fraudegevoelig systeem, waarin mensen zelf hun inkomsten moeten aangeven. Bovendien is het aantal fiscale controles relatief lachwekkend, de pakkans is beperkt. En wie gesnapt wordt, heeft maar een heel kleine kans om strafrechterlijk vervolgd te worden. In 2007 heeft de Bijzondere Belastinginspectie 639 dossiers behandeld. Daarvan zijn er 35 doorgestuurd naar het parket. De overgrote meerderheid van de fraudedossiers wordt dus louter administratief afgehandeld. We hoeven niet in een fiscale politiestaat te belanden, maar men zou zich wel eens mogen bezinnen over de manier waarop fraudebestrijding wordt georganiseerd.'
Pleit u voor een fiscale operatie schone handen?
'Daar komt het wel op neer. En het wordt ook tijd voor een echte fiscale amnestie, zonder allerlei uitzonderingsmaatregelen. Iedereen moet de kans krijgen om te zorgen dat zijn fiscale toestand in orde is, en vervolgens moet men overgaan naar een nieuw systeem waarin duidelijk wordt dat het deze keer menens is. Maar blijkbaar ligt het politiek zeer moeilijk.
'
Komt dat omdat mensen de indruk hebben dat ze beter worden van fraude? Dat ze liever een keuken in hun villa zetten dan btw op hun nieuwbouw te betalen?
'Dat is een algemeen probleem. Je ziet ook dat mensen die gepakt worden, zich onheus behandeld voelen. Hun buurman en hun concurrent frauderen toch ook? Wie kan met de hand op het hart zeggen dat hij nooit iets in het zwart heeft gedaan? Er moet gewerkt worden aan het fiscale normbesef. De sectoriële controles die men sinds een jaar of acht uitvoert, hebben daartoe bijgedragen.'
'Als je weet dat je concurrent ook wordt gecontroleerd, wordt controle beter aanvaard. Maar de controles zijn niet sluitend: zo zijn er 500 van de 8.000 tandartsen gecontroleerd en 800 van de 1.200 notarissen. Alleen in de telecom is iedereen gecontroleerd. Ik pleit ervoor om de fiscale controle te harmoniseren. Veel meer dan nu het geval is, moet men sectorieel controleren en de administratie meer mogelijkheden geven om efficiënt te controleren.'
Kan de drastische fiscale vereenvoudiging die vlaktaks is een middel zijn om fraude te bestrijden?
'Ik ben voorstander van vlaktaks. Laten we niet vergeten dat vlaktaks al tot op zekere hoogte bestaat in ons fiscale stelsel, bijvoorbeeld in de vennootschapsbelasting en in de categorie van de roerende inkomsten. Maar vlaktaks kan alleen bestaan als men ter compensatie diverse fiscale aftrekposten afschaft. Het belastingsysteem wordt jaar na jaar ingewikkelder, waardoor het steeds moeilijker wordt om de aangiften te controleren. De cijfers bewijzen het. De kosten van de fiscale controle bedragen in België 1,89 procent van de totale fiscale opbrengsten. De opbrengst van de fiscale controle is 1,95 procent van de fiscale inkomsten. Dat is bijna break-even en lager dan in onze buurlanden, alhoewel ik uit ervaring weet dat de ambtenaren van goede wil zijn.'
'Het grote voordeel van vlaktaks is dat het systeem eenvoudiger wordt. En het is precies door de complexiteit van het systeem dat men minder controles kan uitvoeren.'
...& Aangezien het hier om een veelluik van artikels ging, geven wij u natuurlijk ook de rest hiervan te lezen...
...
ECONOMIE
zaterdag 28 maart 2009
De tandtechnicus: 50% zwarte omzet
Joris is een zelfstandige tandtechnicus met een eigen laboratorium. Hij zit al 23jaar in het vak en vervaardigt tandprotheses en implantaten. Die levert hij aan tandartsen die de producten aan hun klanten aanrekenen voor doorgaans het drievoudige van wat Joris van hen ontvangt. Tandartspatiënten krijgen in België geen factuur en betalen doorgaans cash, de ideale voedingsbodem voor belastingontduiking. 'Toen ik 23jaar geleden begon, draaide ik 70procent van mijn omzet in het zwart. Nu is dat nog 50procent', zegt Joris. 'Een paar jaar geleden is er intensief gecontroleerd en sindsdien wordt er wat meer in het wit gewerkt. Het systeem is heel eenvoudig. De bedragen die door het Riziv worden terugbetaald zijn wit, de rest is zwart. Ik schat dat tandartsen per maand tussen de 4.000 en 6.000 euro in het zwart kunnen bijverdienen aan tandtechnisch werk.'
Joris heeft zelf nauwelijks baat bij het systeem van zwartwerk, maar hij kan er niet onderuit. 'De tandartsen die nooit in het zwart werken, zijn op de vingers van één hand te tellen. Ik ben dus wel genoodzaakt om een systeem op te zetten waarbij ik voor een deel van mijn werk factureer en voor een deel niet.'
Zwart geld brengt een stroom van cash met zich mee, die zorgvuldig van de bankrekeningen wordt geweerd. 'Dat geld gaat in de kluis en wordt als huishoudgeld gebruikt. Het komt ook op een andere manier van pas. Een van mijn klanten, een tandarts met een praktijk in Nederland, laat me systematisch meer factureren dan wat hij me moet betalen. Zo kan hij hogere uitgaven aangeven en kan ik mijn zwart geld witwassen, omdat ik het dan zogenaamd contant van hem ontvangen heb.'
Ondanks die uitzondering op de regel blijft het Nederlandse systeem, met facturatie aan de patiënt, voor Joris het na te streven ideaal. 'Voor mij hoeft zwart geld niet. Ik heb twintig jaar in loondienst gewerkt, ik vind het logisch dat er een bedrag van mijn brutoloon afgaat. Een correcte boekhouding is veel eenvoudiger. In Nederland is alles wat je verdient officieel. Wat ik in het zwart verdien, is net het extra geld dat je nodig hebt om je zaak uit te breiden of een campagne te voeren en nieuwe klanten te ronselen. Dat geld gaat bij mij naar de Delhaize of naar een weekendje Echternach. Zwart geld wordt niet geïnvesteerd in de zaak. Vandaar dat Nederlandse tandtechnische bedrijven wel kunnen uitpakken met de modernste apparatuur en een betere klantenservice. Dat is in België niet mogelijk. Zo is ook een fusie ondenkbaar. Ik heb lange tijd geprobeerd om te fuseren met een paar andere kleine bedrijven, omdat je zo heel wat kosten kunt delen. Maar niemand kan of durft een fusie aan. Hoe kun je fuseren met een officiële winstmarge die niet klopt en geen fusie toelaat? Zo maak je jezelf alleen maar verdacht.'
'Toen ik mijn eigen zaak begon, wou ik mijn personeel behoorlijk kunnen betalen', zegt Stef. 'Maar als ik mijn prijzen laag wil houden, kan ik niet anders dan het systeem in stand houden waar ik zelf altijd in heb meegedraaid.' Stef baatte tot vijftien jaar geleden een restaurant uit met zijn toenmalige vrouw. Daarna werkte hij in de keuken van verschillende andere restaurants, en nu runt hij al een jaar zijn eigen eetcafé. 'Behalve in echte klassezaken heb ik het nooit anders geweten', zegt hij. 'Het personeel wordt voor een twintigtal uur per week ingeschreven en werkt het dubbele aantal uren. Het nettoloon dat op je rekening wordt gestort, wordt aangevuld met een cash uitbetaald zwart loon. Daar doe je geen goede zaak aan als je je werk verliest, omdat je uitkering in verhouding staat tot het aantal officieel gepresteerde uren. Het is slecht voor je pensioen en het is in je nadeel als je een lening wilt afsluiten en er naar je loonbriefje wordt gevraagd. Het enige voordeel is dat je minder belastingen betaalt.'
Het eethuisje van Stef lokt klanten met democratische prijzen. Als Stef alles officieel zou aangeven, wat zou er dan met die bedragen gebeuren? 'Ik schat dat alles meer dan de helft tot het dubbele duurder zou worden: voor mijn hoofdschotels van 15euro zou ik dan 25euro moeten vragen. En dat wil ik echt niet doen.'
Als een deel van de inkomsten zwart is, betekent dat dat ook een deel van de uitgaven zwart moeten zijn, anders klopt het plaatje niet. 'Ik vraag mijn leveranciers eenvoudigweg om 70 procent te factureren en 30 procent in het zwart te mogen betalen. Dat is over het algemeen geen probleem, al doen sommige leveranciers er niet aan mee. Er zijn steeds meer controles op de weg, waarbij de leveringsbonnen worden vergeleken met wat er wordt getransporteerd.'
Een btw-verlaging van 21 naar 6 procent in de horeca zou Stef wel zien zitten. 'Ik zou die 15 procent gebruiken om mijn personeel correcter te betalen. En ik zou niet meer met de stress zitten om mijn personeel in het zwart te betalen. Want als je gepakt wordt op zwartwerk, zijn de boetes echt wel hoog.'
'Zwart geld is eigen aan de hele bouwsector', zegt architect Frans. 'Ik ben nooit vragende partij, maar ik krijg vaak de vraag naar 'een factuurke zonder muziek.'
Hoeveel Frans in het zwart verdient, varieert van jaar tot jaar. 'Bij nieuwbouw komt de vraag vaker voor dan bij verbouwingen, omdat de btw op nieuwbouw hoger is. Het ene jaar werk ik meer voor firma's, het andere jaar zijn er meer opdrachten voor particulieren, die er meer belang bij hebben om de belastingen te ontduiken. Ik schat dat het gemiddeld over zo'n 20procent van mijn omzet gaat. Als ik echt zou willen, kan dat meer worden. Maar ik moet er wel voor zorgen dat ik genoeg officieel verdien zodat ik mijn rekeningen kan betalen.'
Lastige vragen vermijden bij fiscale controles is eenvoudig, weet Frans uit ondervinding. 'Van elke bouwaanvraag die een architect indient, krijgt de fiscus een attest. Zolang daar bij een steekproef een factuur tegenover staat, is er niets aan de hand. Bij een controle vraagt men het contract op van een willekeurige bouwaanvraag en de bijbehorende facturen. Zolang je niet te ver gaat, is het gedeelte zwart geld niet traceerbaar. Als iemand een deel in het zwart wil betalen, moet je ervoor zorgen dat van dat bedrag geen sprake is in het contract en in de facturen. Maar alles in het zwart doen, is om problemen vragen als je met een bouwaanvraag werkt.'
Wat zijn de meest fraudegevoelige bouwdossiers? 'Bij renovatie kun je veel verder gaan dan bij nieuwbouw, omdat het minder duidelijk is welke ingrepen er precies zijn gebeurd. Bij nieuwbouw is de oefening voor de fiscus gemakkelijker. Het hangt er ook van af over hoeveel zwart geld de klant beschikt.'
Sommige dossiers ontsnappen volledig aan de greep van de fiscus. 'Als mensen besluiten om geen bouwaanvraag in te dienen, bijvoorbeeld bij een inwendige verbouwing die aan de gevel of het volume niets wijzigt, kun je volledig in het zwart werken. Als de fiscus geen attest krijgt, kan hij verder ook geen vragen stellen.'
Wie zijn de grootste fraudeurs? 'Heel typisch: de bakkers en de slagers. Die komen met pakken cash en ze willen geen kwitantie. Maar het allerergst zijn de belastingcontroleurs (lacht). Die willen echt alles in het zwart doen. De kleinste fraudeurs zijn de Nederlandse bouwheren, die het systeem niet kennen. Maar zodra ze beseffen hoe het er bij ons aan toegaat, zijn ze niet meer te houden en doen ze heel graag mee.'
Voor een architect als Frans hoeft zwart geld niet perse. 'Ik kan er mijn inkomen een beetje mee drukken, zodat ik minder belastingen betaal. Maar dat vind ik niet zo belangrijk.' Bij bouwondernemingen gaat het wel om een structurele kwestie, legt Frans uit. 'Aannemers betalen van oudsher de overuren in het zwart uit. Zij moeten dus voortdurend zwarte inkomsten genereren. Want als de stroom zwart geld opdroogt, wil niemand in de bouwsector nog overuren presteren. Dat is een traditie die moeilijk uit te roeien is: het geld voor overuren wordt contant in de hand uitbetaald als drinkgeld en moeder de vrouw weet van niets.'
Hoe kan de overheid het zwartgeldcircuit in de bouwsector doen verdwijnen? 'Er zit maar één ding op: de btw op nieuwbouw verlagen', zegt de architect. 'Eenentwintig procent btw op een huis van 200.000 euro is een fiks bedrag, waarvoor mensen liever een keuken of een badkamer laten installeren.'
't Is trouwens niet de eerste keer dat er wordt gesteld :
...
BINNENLAND
16/03/2009
Fiscale fraude terugdringen tot "gemiddelde" kan 10 miljard opleveren
Alleen al het terugdringen van de fiscale fraude tot het gemiddelde, zou in België goed zijn voor een imposante 10 miljard euro extra inkomsten.
Dat stelt professor fiscaal recht Michel Maus (foto). In onze buurlanden ligt de fraudegraad vijf tot zeven procent lager. "Als je de fraude al maar zou terugbrengen tot het gemiddelde van onze buurlanden, dan kom je al vlot aan tien miljard euro", zegt Maus in De Standaard.
Professor Maus (VUB en Universiteit Antwerpen) werd onlangs als expert gehoord werd door de kamercommissie die de fiscale fraude onderzoekt.
Zwartwerk
Het probleem begint volgens hem bij zwartwerk. In een studie van Eurostat bevestigt zes procent van de Belgen de jongste maanden in het zwart gewerkt te hebben en kent 56 procent wel iemand die in het zwart werkte.
Lage pakkans
Aan te weinig personeel voor de fiscus ligt het alvast niet. Nederland telt 25.000 fiscale ambtenaren, België heeft er 30.000. Dat controles in België minder opbrengen, ligt volgens Maus in de eerste plaats aan de complexe fiscale wetgeving.
Maar ook aan te weinig controles. "In 2007 is 0,55 procent van de belastingplichtigen gecontroleerd voor de inkomstenbelasting en 2,29 procent voor de btw. De pakkans is dus echt heel laag", aldus Maus.
Helaas-helaas kunnen we ons toch niet zo ècht vereenzelvigen met de uitleg die professor fiscaal recht Michel Maus geeft in verband met het alomgekende Belgische Fraude-probleem... Volgens Maus ligt het bijvoorbeeld in de eerste plaats aan de complexe fiscale wetgeving dat controles in België minder opbrengen...
Ja-ja, natùùrlijk zou een "vereenvoudigde" vlaktaks de zaken minder gecompliceerd maken... wat in "vereenvoudigde" mensentaal gewoon wil zeggen, dat zij die véél tot super-véél verdienen in de toekomst nog minder aan belastingen zouden moeten betalen... Wij dachten dat het Mattheus-effect ~"zij die reeds hebben, krijgen nog meer"~ anders in die kringen voldoende aanwezig was...
Ons simpel Hangmatsossen-verstand dacht dat het probleem eerder te zoeken was bij de overheid zelve... De laissez-faire houding van de laatste decennia bijvoorbeeld... Om nog te zwijgen van ons "Fiscaal Genie" Minister Reynders die gewoonweg de boel bewust laat verzieken !! Laat ons in dit geval, een kat gewoon een kat noemen !!
