~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
21-08-2008
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV- i1
De financiering van de vergrijzing
Wij willen het recht op welvaart en welzijn ook aan onze kinderen spijkerhard garanderen. Daarvoor is het onder meer nodig om geld opzij te leggen en dat geld te kapitaliseren. De vergrijzing zal immers extra uitgaven in de sociale zekerheid, voor pensioenen en gezondheidszorgen, noodzakelijk maken.
Onder ″welvaart″ & ″welzijn″ verstaan wij klaarblijkelijk wel iets totaal anders dan een complete sociale afbraak van de ″welvaartsstaat″... Tot hiertoe hebben wij vooral welvaart & welzijn zien toekennen aan de rijken van ons kleine Belgenland... NIET aan de kleine man, noch aan Jan & Mieke Modaal !!
Met een sociaal kerkhof zien wij ook nergens toekomst ~lees welvaart & welzijn~ voor onze kinderen... tenzij de LDD natuurlijk dit letterlijk bedoelt voor "HUN" kinderen !!
...& Verder, als wij aan het kapitaliseren van gelden denken onder een LDD-bewind zien wij & lezen wij vooral ~& zeker tussen de regels~ het ″privatiseren″ & het Enron-iseren van de pensioenen !!
Wat is Enron & wat bedoelen we met het "Enron-iseren" van het pensioen zult u vragen ?!...
...een bloemlezing :
...
BBC NEWS - world edition
Enron probe won't restore pension funds
David Schepp - BBC News Online's North America Business Reporter
In ordering the US government to review pension regulations and corporate-disclosure laws, President George W Bush has sought to further distance himself from Enron's woes.
But neither soothing words from the president nor an investigation by the Department of Justice (DOJ) will result in former employees of the energy firm getting their retirement money back.
Enron employees, whose pension scheme - or 401(k) plan, as they are sometimes called - consisted mainly of Enron stock, have lost as much as $1bn (£700m) in funds.
Under the scheme employees' retirement plans, 62% of the contributions consisted of Enron stock, which traded as high as $83 a year ago but have since fallen to below 70 cents a share.
Freezing shares
Enron employees lost billions of dollars when the company barred them from selling its shares contained in retirement accounts as they plummeted in value.
When Enron shares started to tumble during the autumn months, the company's management moved to restrict employees from moving the assets of their retirement plan.
Enron effectively froze the shares by imposing technical rules, prohibiting employees from trading their shares.
In doing so, Enron prevented a probable massive sell-off of its shares. It is akin to what an economically stricken country might do to prevent a run on its banks.
It underscores the need for pension reform in the US, says Eli Gottesdienes, attorney for the Enron employees.
Criminal probe
While some may welcome the government's involvement in sorting out the case against the energy-trading giant, Enron employees may become marginalized in the process.
"It makes it more difficult in the immediate sense for us to pursue our civil litigation because when a criminal probe starts, typically judges will defer to prosecutors and defendants in this case," Mr Gottesdienes.
Those defendants include Enron's top officials, including its chief executive Kenneth Lay and former chief financial officer Andrew Fastow.
Despite the possible downsides, Mr Gottesdienes told BBC News a criminal investigation is likely to move more quickly and carry more weight.
Political costs
What has become obvious to Americans is more Bush administration officials have some involvement with Enron than with any other US corporation.
"Their political interest is in not having Enron hung around their heads," says Michael Wolff, media columnist for New York magazine.
Bush officials will seek to manage the administration's relationship to Enron's collapse, he says.
It is a move made somewhat necessary by election-year politics and Mr Bush's desire to be perceived as a friend of the working class.
But Mr Bush has a long way to go to repair the trust Americans now have in 401(k) retirement schemes.
His efforts are doubly difficult given recent congressional testimony by Enron employees who tearfully described how their life savings have been reduced to near nothing after Enron shares in recent months.
While Enron employees' experience may be extreme, many Americans can empathise with the losses, having watched the value of their retirement portfolios dwindle in the wake of the tech-stock shakeout.
Het schandaal van het failliet van de energiemastodont Enron doet meer dan één ziel nadenken over de ware natuur van de neoliberale politiek. Wat de grond van de zaak betreft, het gaat hier om een kapitalistische logica die maar één bestaansreden heeft: de verrijking van een minderheid ten nadele van de sociale meerderheid.
Alles ging zo goed in de wereld volgens Bush: een goede oorlog op wereldschaal tegen het terrorisme en een populariteits-niveau die de huurders van het Witte Huis sinds Roosevelt niet meer gekend hebben. Kortom, ingrediënten genoeg om de pil van de economische crisis in de strot van de Noord-Amerikanen te duwen zonder tegensparteling, om een aantal reactionaire maatregelen door te voeren en alle naties in het gelid te doen lopen onder de vleugels van het yankee-imperialisme.
En plots, pataat! Op het moment dat het Argentijnse volk een democratisch verkozen regering omverwerpt - wat een durf - in een massarevolte tegen de neoliberale politiek dat een nochtans rijk land ruineerde, wordt de energiemaatschappij Enron failliet verklaard, tot algemene consternatie. Enron staat zevende genoteerd op de jaarlijst van grote ondernemingen, opgemaakt door Fortune, het prestigieuse tijdschrift van de heersende elite. De liquidatie van Enron komt neer op het grootste failliet van een onderneming in de geschiedenis van de VS. De mastodont woog 80 miljard dollar...
De zakken vol
Vandaag blijkt dat de verantwoordelijken van Enron tot het einde toe de werkelijke situatie van het bedrijf hebben verdoezeld door de winsten kunstmatig op te blazen (bijna 400 miljoen dollar) en door de schulden te verdoezelen (meer dan 30 miljard dollar - de lijst van schuldeisers bedraagt 54 paginas!). Deze verdoezeling liet toe dat tussen 1999 en 2001, voor het failliet, de 29 verantwoordelijken van Enron voor 17 miljoen dollar aandelen van hun bedrijf terug verkochten voor de waarde van meer dan een miljard dollar.
Daar bleef het niet bij: terwijl ze op de hoogte waren van de belabberde financiële situatie, hebben ze druk gezet op duizenden werknemers om hun pensioen, in de vorm van aandelen, toe te vertrouwen aan een pensioenfonds, opgericht door het bedrijf zelf. Maar in het contract stond dat die aandelen niet konden verkocht worden. Zo komt het dat op het moment van het failliet duizenden werknemers van Enron hun werk verloren en ook hun spaarcentjes van heel een leven werken omdat ze aandelen in handen hebben die ineens niets meer waard zijn.
Love story
De verantwoordelijken van Enron hebben niet alleen gehandeld. Bij de medeplichtigen vindt men het prestigieus zakenkabinet Arthur Andersen, die voor Enron borg moest staan voor de waarde van de aandelen op de beurs van Wall Street. Die kabinetsmensen hebben gewetenloos gelogen en hebben bewust een massa belastende documenten vernietigd.
Met een patronaat stijl negentiende eeuw moet dit failliet een impact hebben op de regering Bush. Tussen Bush en de leiders van Enron heerst er een oude liefde. De economische raadsman van de president, Larry Linday en de handelsvertegenwoordiger Robert Zoellick zijn bijvoorbeeld direct overgegaan van de leiding van Enron naar de regering Bush. De voornaamste ondernemingsleider, Kenneth Ley, is een lid van de familie Bush sinds twintig jaar.
Enron heeft veel te danken aan deze dynastie. En omgekeerd ook. Het hoofd van de onderneming bevindt zich in Houston, de hoofdstad van de staat Texas waar Bush lang gouverneur was. Onder zijn toezicht zijn de deregulerings- en privatiseringsmaatregelen genomen en is de onderneming heel de energiesector gaan veroveren. Eerst in Texas, gaandeweg in veel andere staten. De energiecrisis in Californië kwam Enron goed gelegen. Door de stijgende energieprijzen is de waarde van de aandelen verviervoudigd tussen 1997 en 2001. Als geschenkje heeft Enron altijd de kiescampagnes van Bush Junior gesteund, ook al doet ze hetzelfde met de democratische kandidaten.
Het staat buiten kijf dat Bush en co op de hoogte waren van deze kwalijke Enron-zaak. Gedurende de laatste maanden waren er veelvuldige contacten tussen hoge verantwoordelijken van de Bush-regering en van het bedrijf. Bush en zijn omgeving wisten waarschijnlijk over het reilen en zeilen van Enron en hebben meegeholpen dit te verdoezelen. Maar de zaak gaat waarschijnlijk nog verder want verschillende medewerkers van Bush (de defensiesecretaris Donald rumsfeld, en adjunct-secretaris van Financiën Mark Weinberger, de ondersecretarissen van economie Kathleen Cooper en van onderwijs Eugène Hickok o.a.) waren in het bezit van een grote hoeveelheid aandelen van Enron. Het gerecht wil nu weten of die aandelen terug verkocht werden voor het failliet wat uiteraard een grove misdaad zou zijn.
Wat men de Enrongate noemt blijkt de regering Bush niet in moeilijkheden te brengen, toch niet op korte termijn. De schok van 11 september en de oorlogspropaganda hebben nog steeds effect. Op dit moment zijn het enkel de werknemers van Enron die de prijs betalen. En zij zitten er voor niets tussen natuurlijk. Deze kwalijke historie betekent een les voor de uitgebuitenen: zonder compromis moeten we de neoliberale politiek en haar handlangers aan de kaak stellen. Want deze politiek heeft maar één doel: het laat de gieren van de heersende klasse, van Enron, van Argentinië en andere landen, toe de rijkdom uit de handen te rukken van zij die het produceren.
BELEGGER.NL - "Steun en toeverlaat voor beleggers" zoals ze zichzelf omschrijven, herinnerde er ons in 2006 nog eens aan...
...
Het Enron-schandaal
BOB EMANUELS - 25 OKTOBER 2006
Deze week werden we weer even herinnerd aan een van de grootste financiële schandalen van de vorige eeuw. Jeffrey Skilling, ex-CEO van Enron, werd afgelopen maandag veroordeeld tot een gevangenschap van iets meer dan 24 jaar.
In januari 2002 werd een strafrechtelijk onderzoek ingesteld naar de praktijken van Enron, nam de directie ontslag en pleegde een ex-topman zelfmoord. Dit schandaal was een van de aanleidingen tot wereldwijd verhoogde aandacht voor corporate governance, en indirect de oorzaak van een verscherpte wetgeving op dit vlak, onder meer door invoering van de wet Sarbanes-Oxley.
Wereldwijde schandalen
Maar het Enron-schandaal stond niet op zichzelf. Schandalen bij verschillende gerenomeerde bedrijven, waaronder Worldcom, QWest en Tyco International, Livedoor en Ahold, lieten vele overeenkomsten zien. En het waren niet alleen de bestuurders die de fout ingingen. Accountants en zelfs financieel analisten probeerden de financiële feiten te verdraaien en te verbergen. Zo omschreef analist Henry Blodget van Merrill Lynch in een interne mail het aandeel Infospace als 'a piece of shit', maar adviseerde hij tegelijkertijd op tv de beleggers het aandeel te kopen. Infospace was naar de beurs begeleid door - inderdaad - Merrill Lynch. Maar ook de beleggers zelf gaan wat mij betreft niet vrijuit. Hun continue drang naar excessieve winsten gaf een voedingsbodem voor het gedrag van bestuurders van deze bedrijven. Nieuwe wetgeving heeft de positie van de beleggers verbeterd en de kans op dergelijke misstanden verkleind. Maar het is goed om de historie van Enron vers te houden. Daarom deze bloemlezing. Opdat u gewaarschuwd bent: uw hebzucht wordt lang niet altijd beloond!
In de jaren tachtig van de vorige eeuw was Enron een Amerikaans energiebedrijf, dat vooral gas leverde. Begin jaren negentig ging het bedrijf zich toeleggen op handel: de kernactiviteiten verschoven van gaslevering naar kopen en verkopen van leveringscontracten op de termijnmarkt. In korte tijd investeerde Enron ook miljarden in water, telecommunicatie, metaal, chemie, internet, verzekeringen en andere producten en diensten. Het bedrijf werd hét grote voorbeeld voor iedereen die meende dat in de nieuwe economie snel veel geld te verdienen viel.
Gebakken lucht
Maar Enron gaf meer uit dan er binnenkwam en hield verliezen uit de boeken, door schimmige constructies met honderden dochterondernemingen, die in sommige gevallen zelfs toebehoorden aan managers van Enron. Zo wist Jeffrey Skilling de winsten op te blazen. Het leverde hem in 2001 de post op van topman. In dat jaar werd het bedrijf nog uitgeroepen tot de meest innovatieve onderneming van de VS. Skilling waande zich onaantastbaar. Hij had van Enron een ongekend succes gemaakt op Wall Street. De voormalige consultant was het brein achter de strategie om van de elektriciteitsmaatschappij een handelshuis te maken dat geen enkele bezitting meer op de balans had staan. Toen het bedrijf uiteindelijk over de kop ging, bleek dat managers miljoenen in hun zak stopten, accountants bewijsmateriaal vernietigd hadden, het bedrijf de verkiezingscampagnes van vrijwel alle presidentskandidaten, zowel Democraten als Republikeinen had gefinancierd en dat er bijna duizend dochterondernemingen waren opgezet om belasting te ontduiken en de boekhouding op te fleuren.
Na onderzoek door de Amerikaanse financiële controlecommissie (SEC) werd niet alleen duidelijk dat het bedrijf haar winsten lange tijd fors had overdreven, maar zou ook blijken dat Enron 20 miljard dollar in het rood stond. December 2001 was de energiereus failliet en stonden 21.000 werknemers op straat. Het bankroet van Enron kostte niet alleen duizenden mensen hun baan en pensioen, talloze particuliere beleggers gingen voor miljarden de boot in, omdat Skilling samen met zijn collega Kenneth Lay de winsten als een zeepbel had opgeblazen.
Geen medelijden
Skillings geschiedenis als meedogenloos manager zal weinig compassie oproepen bij de rechter. Jaarlijks gooide hij 20 procent van zijn ondergeschikten op straat, omdat ze slechter presteerden dan de rest. Zelf eigende hij zich een inkomen van 132 miljoen dollar per jaar toe. Nog schokkender vonden Amerikanen de grap die Skilling maakte toen heel California plat lag vanwege een energiecrisis die mede was uitgelokt door Enron. De topman vergeleek California met de Titanic. Alleen had de Titanic nog het licht aan toen hij ten onder ging.
Lessen uit het verleden
Ik hoop dat beleggers lering trekken uit Enron. De les dat excessieve winsten nu eenmaal gepaard gaan met navenante risicos en dat ook Blue Chips het risico in zich dragen om failliet te gaan. Dat uw gezond verstand noodzakelijk is om zicht te houden op de werkelijkheid en dat u niet moet springen, wanneer u niet weet hoe diep de afgrond is. Enron is daarvan het mooiste voorbeeld. Ik wens u succes bij uw beleggingen.
Bob Emanuels is Hoofd ABN AMRO Trading voor de divisie Consumer Banking, The Netherlands. De informatie in deze column is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als een individuele aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Iedere belegging, die u overweegt, dient u te toetsen aan uw persoonlijk beleggersprofiel of te bespreken met uw beleggingsadviseur. De standpunten en vooruitzichten van Emanuels geven zijn mening weer over het genoemde aandeel en van de uitgever in dezen in zijn hoedanigheid als Hoofd ABN AMRO Trading voor de divisie Consumer Banking, The Netherlands. Zijn beloning is gerelateerd aan het totaal resultaat van ABN AMRO Bank N.V. Trading. Emanuels belegt niet in aandelen waarin hij adviseert.
"Enron: The Smartest Guys in the Room" duur : 1 uur 49 minuten Docu-film - Regie en scenario: Alex Gibney - 2005
...
...& We verhopen natuurlijk dat dit niet de LDD hun betekenis is van "Geld te kapitaliseren"... Want we vrezen dat we dan wel eens naar een compleet bankroet van België zouden kunnen verglijden !!
We zeggen dat maar weer eens héél expliciet omdat we merken dat dit programma vooral bol staat van niet-onderbouwde holle frases... Men poneert & poneert, maar nergens zien we degelijk onderbouwde redeneringen... & voor een programma dat dan desgevallend beleid wilt worden vinden we dat vrij schraal.
...
Want het màg & moet gezegd, de ganse Enron-kwestie heeft toch overal maar mooi een hoop vragen opgeworpen wat het "spelen met gelden van pensioenfondsen" betreft...
...
"Onafhankelijk onderzoek geïnitieerd naar Pension Fund Governance (PFG)"
AMSTERDAM, January 29 /PRNewswire/ --
- Uitvoering door Nyenrode Business Universiteit en INHOLLAND
- Eerste resultaten in najaar 2008
Op initiatief van Stichting Performance is een onafhankelijk onderzoek gestart naar Pension Fund Governance. Het onderzoek staat onder leiding van prof. dr. Jaap Koelewijn , hoogleraar Finance aan de Nyenrode Business Universiteit en hogeschool INHOLLAND. Eerdere internationale onderzoeken maken het aannemelijk dat een goede governance al snel 0,5% tot 1% uitmaakt in het lange termijn rendement van pensioenfondsen. Volgens de DNB bedraagt het pensioenvermogen circa EUR750 miljard en derhalve is goed onderzoek uiterst relevant. Het onderzoek zal duidelijk verder reiken dan alleen onderzoek naar de implementatie van de huidige regelgeving.
Goed bestuur moet gewaarborgd zijn: dat staat letterlijk in de wet die per 1 januari 2008 van kracht is geworden. Bij de invoering van de zogeheten Invoeringswet is afgesproken dat er een onderzoek zou komen hoe pensioenfondsen vorderen met de PFG-principes. Naast de juridische vereisten is er óók een groot economisch (intrinsiek) belang. Onder andere de onderzoeksresultaten van Keith Ambachtsheer - ontvanger eind 2007 van de top Outstanding Industry Contribution Award - geven dat helder aan.
Doel van het onderzoek zal zijn om pensioenfondsen (liefst meetbare) handvaten te bieden om de aangegeven economische voordelen te helpen realiseren. Dit is een lastig traject omdat governance vaak ook een zaak is van cultuur en instelling wat minder makkelijk meetbaar is. Aan de andere kant zijn de afgelopen jaren wetenschappelijk grote vorderingen gemaakt op het gebied van de effectiviteit van goede governance mede naar aanleiding van het Enron debacle.
Het streven is om de eerste resultaten van het onderzoek in het najaar van 2008 gereed te hebben. Het onderzoek wordt begeleid door een stuurgroep bestaande uit vertegenwoordigers uit de pensioenwereld onder voorzitterschap van mevrouw Bibi de Vries, Achmea.
Profiel Stichting Performance
De stichting richt zich al 20 jaar zonder winstoogmerk op beleidsadviezen en operationele ondersteuning van bestuur en management van pensioenfondsen en verzekerings-maatschappijen. Meest bekende activiteit is de performance meting. In 2004 en 2005 deed de Stichting uitgebreid onderzoek naar de Z-score leidend tot de publicatie "De P-Square score". Het PFG onderzoek wordt mede gesponsord door Achmea/Interpolis en Mn Services N.V.
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV- i2
Begin deel (2) ...Het vervolg...!!
...Zelfs de Big Boy's van Ecofin lagen er van wakker...
...
...& Dan spreekt de LDD losjes weg van ″Geld te Kapitaliseren″ op de Markt ?!... Sta ons toe na al wat we tot hiertoe in dit LDD-programma al gelezen te hebben daar zo onze vragen bij te hebben...
...
Màààrr... we willen toch wel eventjes beklemtonen dat er ook andere meningen zijn wat betreft pensioenen & die zijn alles behalve "privatiseren"...
...
dossier
BOVENAL HET WETTELIJK
PENSIOEN VERZEKEREN
De ACLVB aanvaardt het debat over de tweede pensioenpijler op voorwaarde dat de financiering van de eerste pijler - het wettelijk pensioen - gegarandeerd wordt. We kunnen ons best voorstellen dat een toekomstige regering, geconfronteerd met uiterst ingewikkelde financiële problemen, beslist om van al diegenen die genieten van inkomsten uit de tweede dan wel derde pijler het wettelijk pensioen proportioneel te verlagen. Wat natuurlijk onrechtvaardig en dus onaanvaardbaar is.
Is dit scenario mogelijk ? We stelden deze vraag
aan Sabine Slegers, Nationaal Secretaris van de
ACLVB.
Sabine Slegers : Elke werknemer heeft recht op
een behoorlijk inkomen uit het pensioen. De eerste
pijler moet daarvoor de garantie vormen. De uitwerking
van een tweede pijler kan en mag geen argument
zijn om de eerste pijler te bevriezen of te ontmantelen.
De maatregelen uit het Generatiepact en
de koppeling van de sociale uitkeringen aan de welvaart
gaan in de goede richting.
Vrijuit : We hebben soms de indruk dat de tweede pijler een onmisbare maatregel vormt om een behoorlijk inkomen te verzekeren indien men met pensioen gaat.
Sabine Slegers : De werknemers moeten zich geen al te grote illusies maken over de hoogte van het aanvullend pensioen. Op dit ogenblik is het rendement van de premies gebruikt voor de tweede pijler niet erg hoog en bijgevolg zijn de gespaarde sommen ook niet erg hoog. Zelfs al gebruikt men de volledige budgettaire marge die beschikbaar is, dan nog zullen de premies nog niet voldoende hoog zijn om hoge aanvullende inkomens te garanderen. Investeren in een eerste pijler blijft meer dan ooit noodzakelijk.
Vrijuit : Nochtans aanvaarden de werknemers steeds meer het idee dat ze aan een aanvullend inkomen, op sectoraal of bedrijfsniveau, moeten werken.
Sabine Slegers : Op voorwaarde dat de eerste pijler blijft genieten van een voldoende financiering heeft de ACLVB steeds de tweede pijler als een aanvaardbare piste beschouwd.
We hebben echter steeds voorwaarden gesteld. Zo moet onder meer de toegang tot het aanvullend pensioen voor alle werknemers openstaan.
Vrijuit : Vandaar het idee om voorrang te geven
aan sectorale pensioenplannen.
Sabine Slegers : Ja ! Veel werknemers kunnen geen beroep doen op een aanvullend pensioenplan omdat ofwel de onderneming waar ze werken er nog niet over onderhandeld heeft of omdat hun loopbaan bestaat uit uitzendarbeid en contracten voor bepaalde duur ... De kloof tussen de inkomens van diegenen die een goed loon hebben en de anderen blijft groter worden nadat men op pensioen is gegaan.
Vrijuit : In de ondernemingen stellen onze onderhandelaars
vast dat de jongeren weinig gevoelig zijn voor de noodzaak te sparen voor hun pensioen. Ze geven de voorkeur aan onmiddellijke loonsverhogingen,
zelfs onder de vorm van premies en voordelen die niet tellen voor de berekening van het wettelijk pensioen.
Sabine Slegers : De vakbonden hebben nog werk voor de boeg. We sensibiliseren de werknemers over de noodzaak van aanvullende pensioenen. We trachten hen ervan te overtuigen om de materie op te nemen in de eisenbundels voor het sociaal overleg.
Vrijuit : De principes van het aanvullend pensioen
zijn vastgelegd bij wet, inclusief het vermijden
van discriminatie.
Sabine Slegers : De wet op de aanvullende pensioenen
schrijft voor dat er geen ongeoorloofd onderscheid gemaakt mag worden tussen werknemers. Er bestaat geen unanimiteit over de interpretatie. Dat hebben we kunnen vaststellen in de Commissie voor Aanvullende Pensioenen. De werknemers- en werkgeversvertegenwoordigers waren het niet steeds eens. Als gevolg daarvan is het mogelijk dat er grote verschillen bestaan tussen
kaders, bedienden en arbeiders. Men tracht nog steeds om de verschillende categorieën anders te behandelen en aan de rechter te vragen om zich
uit te spreken over het ongeoorloofd onderscheid.
Vrijuit : De wet op de aanvullende pensioenen
regelt de deelname van de werknemers aan het
pensioenplan.
Sabine Slegers : Dezelfde wet heeft de Commissie voor Aanvullende Pensioenen, waarin de ACLVB zetelt, ingesteld. Zij moet geraadpleegd worden voor elke beleidsbeslissing over deze materie. Op persoonlijk vlak is het noodzakelijk dat elke werknemer betrokken wordt bij zijn eigen dossier. Collectieve informatiesessies bij de introductie
en bij wijzigingen aan het plan volstaan niet. Op dit ogenblik zijn er te weinig mensen die gepersonaliseerde inlichtingen kunnen verschaffen aan de werknemer. De vakbond beschikt niet steeds over de nodige gegevens. Ook de werkgever niet die geregeld verwijst naar het pensioenorganisme, maar het contacteren van die laatste is niet altijd evident voor de werknemer.
Vrijuit : Hoe kunnen de werknemers en de vakbonden
controle uitoefenen in zulk een complexe
materie ?
Sabine Slegers : Moeilijk. Het volstaat niet om
het brutorendement te vergelijken. Er moet rekening gehouden worden met de kosten verbonden aan de inning van de bijdragen, het beheer ... Bovendien is de technische complexiteit van de plannen ontmoedigend. Er zijn de juridische, contractuele en actuariële (tak 21, 23, 26, 27) aspecten.
Er moet gekozen worden tussen een pensioenfonds en een groepsverzekering ... De gegevens noodzakelijk voor het correct berekenen en beheren van het pensioenplan worden op een inefficiënte wijze, vaak via verschillende tussenstops, overgemaakt aan het pensioenorganisme. Als gevolg daarvan moet het pensioenorganisme de gegevens controleren, wat veel tijd vergt en de kosten verhoogt. Een betere samenwerking met de Kruispuntbank zou dit probleem moeten oplossen.
Vrijuit : Tijdens de sectorale onderhandelingen vormen de aanvullende pensioenen slechts een van de punten. Klopt dit ?
Sabine Slegers : Ja, aanvullend pensioen komt vaak in concurrentie met alle andere eisen voor de verhoging van de koopkracht : lonen, premies ... Zelfs bijvoorbeeld de hospitalisatieverzekering staat in concurrentie met de groepsverzekering. Men geeft vaak de voorkeur aan de hospitalisatieverzekering omdat het gedekte risico dichterbij ligt
in tegenstelling tot het pensioen. Het wettelijk pensioensysteem zoals dat nu bestaat, de eerste pijler, volgens het verdelingsprincipe (de werknemers van vandaag betalen voor de gepensioneerden van nu) wordt bedreigd door de demografische evolutie. Het is onze verantwoordelijkheid als vakbond om het verlies aan koopkracht dat gepaard gaat met de pensionering te beperken door alle mogelijke pistes te onderzoeken.
...& We hebben nog zo'n méér dan gezonde hoofdbreker waar u eens rustig over moogt nadenken... Tenzij u natuurlijk géén enkel ethisch noch moreel besef hebt & dus niet echt wakker ligt vanwaar uw geld vandaan komt...
...
Gepubliceerd: 5 april 2007
Meerkeuzepensioen
'Ons' pensioenfonds ABP investeert onder meer in de wapenindustrie, bleek onlangs. Maar kiezen voor een ander fonds kan niet; je zit er automatisch aan vast. Twee wetenschappers over de kwestie of de werknemer zou moeten kunnen kiezen.
Mieke Fiers
Je spaart bij de groene Triodosbank, je stroom komt van windmolens, je koffie van Max Havelaar, je bent actief bij Amnesty International, en je pensioen spaar je bij een fonds dat onder meer belegt in wapenproducenten. Onwaarschijnlijk? Niet echt. Tegenwoordig kun je - moet je - bijna alles kiezen, behalve je pensioenfonds. Als werknemer kun je niet kiezen voor een fair-trade pensioenproduct. Er is geen pensioenfonds dat uitsluitend belegt in bijvoorbeeld mens- en milieuvriendelijke bedrijven.
Sterker nog, je kunt helemáál niet kiezen: werk je bij werkgever A, dan zit je automatisch bij pensioenfonds B. Voor werknemers van de Universiteit van Tilburg, of elke andere onderwijs- of overheidsinstelling, betekent dat sparen voor het pensioen bij het ABP. En dat is nu juist een van de pensioenfondsen waarvan onlangs bekend werd dat het onder (veel) meer belegt in wapenindustrie en zelfs in producenten van clusterbommen.
Wie praat over pensioenfondsen, praat over heel veel geld. In deze zogenaamde tweede pijler van de oudedagsvoorziening gaat in Nederland tussen de zes en zeven miljard euro om. De eerste pijler is de aow, de algemene ouderdomswet, in Nederland goed voor ongeveer de helft van het oudereninkomen. Deze uitkering wordt betaald van premies van mensen die op dat moment nog werken. De derde pijler (zo'n tien procent) is aanvullend, gespaard of belegd door de werknemer zelf, helemaal naar eigen inzicht. Ook de tweede pijler (zo'n veertig procent) wordt door de werknemer zelf tijdens zijn werkzame leven gespaard. Het pensioenfonds beheert dit geld en zorgt er door beleggingen voor dat dit appeltje voor de dorst flink groeit.
Maar wie het niet eens is met hoe zijn geld wordt belegd, kan niet zijn relatie met het pensioenfonds opzeggen. Daar zijn goede redenen voor, vindt Gerry Dietvorst, hoogleraar toekomstvoorziening en daarnaast werkzaam bij Achmea Pensioenen. "Verplichting en solidariteit zijn de kernbegrippen in ons robuuste pensioenstelsel. Een fonds dwingt solidariteit tussen de werknemers af. Meestal is dat een bepaald percentage van het loon. Jongeren betalen op deze manier over het algemeen een beetje teveel, ouderen een beetje te weinig." Omdat zo'n 95 procent van de mensen verplicht onder een pensioenfonds valt, kent Nederland nauwelijks mensen die geen of veel te weinig pensioen hebben opgebouwd.
In andere landen is dat heel anders, vertelt Theo Nijman, hoogleraar financiën en voorzitter van 'pensioen-onderzoeksinstituut' Netspar. "In bijvoorbeeld de Verenigde Staten is iedereen vrij om te kiezen hoe hij of zij een pensioen wil opbouwen. Veel mensen daar kiezen simpelweg niet, ze sparen niet, of ze beleggen verkeerd."
De zwaktes van het vrije systeem werden onder meer duidelijk in de Enron-affaire. "Zoals vaker hadden de werknemers hun pensioengelden geïnvesteerd in het bedrijf waar ze werkten. Toen Enron failliet ging, waren ze dus niet alleen hun baan kwijt, maar ook hun pensioen."
Ook Dietvorst is absoluut tegen het volledig vrijlaten van de pensioenopbouw. "Dat is zo complex, dat moet je niet eens zelf wíllen doen", zegt hij. "Het lijkt vreemd dat je tegenwoordig alles moet en kan kiezen - internet provider, energieleverancier - en dat dat bij je pensioen niet kan. Maar dit is een punt waarbij de overheid de mens moet beschermen."
Hij vertelt dat Engelse werknemers, enkele jaren geleden toen de beurs aantrok, konden kiezen om uit de vaste pensioenafspraken te stappen. "Het was één groot drama. Het kwam zelfs voor dat mensen die nog maar een paar maanden te werken hadden, het advies kregen met hun geld de beurs op te gaan. En dat ze zo hun hele pensioen verspeelden."
In Nederland is het historisch zo gegroeid dat vrijwel elke bedrijfstak een eigen pensioenfonds heeft. Er zijn 68 verplicht gestelde bedrijfstakpensioenen. Daarnaast hebben vele ondernemingen een eigen pensioenfonds. Zelfstandig ondernemers moeten zelf iets regelen. Ze sluiten daar vaak een verzekering voor af. "Maar", zegt Dietvorst, die zelf bij zo'n verzekeringsmaatschappij werkt, "een pensioenfonds is gewoon veel goedkoper omdat ze efficiënter kunnen werken "
Dat bleek ook uit een studie die in december 2006 uitkwam. Pensioenfondsen werken veel goedkoper dan individuele verzekeringen - door de schaalgrootte, door de efficiëntie, doordat ze nauwelijks reclame hoeven te maken en omdat ze geen winst hoeven te maken. Dietvorst zit dan ook niet te wachten op meer keuzevrijheid voor de pensioensparende werknemer: "Ik zie geen reden om de individualisering door te voeren ten koste van de uitvoering."
Ironisch genoeg heeft hij zelf wel een beperkte keuzemogelijkheid in zijn pensioenregeling. Hij staat bij zusterbedrijf Interpolis op de loonlijst, en die heeft een eigen pensioenfonds. Daarin is vastgelegd dat elke werknemer baas is over de beleggingen van een klein deel van zijn pensioengelden. Hij kan kiezen tussen een bepaald aantal beleggingsfondsen, in dit geval alle fondsen van Robeco.
"Ik vind het helemaal niks", verzucht Dietvorst. "Bij verreweg de meeste pensioenfondsen staat het bedrag dat straks maandelijks wordt uitgekeerd, vast. Bij mij komt er een bedrag beschikbaar en daar moet ik dan een pensioen van kopen. Hoeveel geld dat is, hangt af van mijn beleggingen. Een slechte belegging betekent minder geld. Dat is niet goed. Een pensioen moet veilig zijn, het moet zeker zijn. Het gaat wel over het salaris dat je krijgt tussen je vijfenzestigste en tachtigste."
"Het aanbieden van een keuzemogelijkheid werkt alleen wanneer iemand de gevolgen ervan kan overzien", zegt Nijman. "En als hij, wanneer blijkt dat het toch een foute keuze was, deze kan herzien." Als je internet provider dagenlang uit de lucht is of duurder uitvalt, ga je naar een concurrent. "Voor pensioenen geldt dit allemaal niet. Wanneer je er op je vijfenzestigste achterkomt dat je een foute keuze hebt gemaakt, dan kun je het niet de volgende keer anders doen."
Toch vindt Nijman dat er voor de pensioensparende werknemer iets te kiezen zou moeten zijn. Hij denkt aan 'een aantal verstandige pensioenconstructies, die bedacht zijn door professionals'. Werknemers die via hun cao verplicht bij een pensioenfonds zitten, zouden dan meerdere varianten aangeboden kunnen krijgen. "Bijvoorbeeld een waarbij in bepaalde industrieën niet wordt belegd, maar waar je dan wel een iets hogere premie betaalt."
Niet omdat bijvoorbeeld ethisch beleggen automatisch minder rendement oplevert, maar omdat het aanbieden van keuzemogelijkheden meer administratie en voorlichting met zich meebrengt. Voor dat extraatje kan de werknemer die dat wil, wel kiezen. Voor een ethisch verantwoord beleggingsfonds bijvoorbeeld, zonder clusterbommeninvesteringen dus. Voor een appeltje zonder nare bijsmaak.
Een attaché van onze Studiedienst staat in zijn artikel stil bij de gevolgen van inactieve periodes tijdens de loopbaan: loopbaanonderbreking, tijdskrediet én thematische verloven. Sommige werknemers kiezen al dan niet bewust voor deeltijdse arbeid. Ook zij kijken later tegen een lager pensioen aan. Hoe beïnvloeden al deze fases in je beroepsloopbaan je latere pensioenbedrag? Een must om te lezen voor wie bewust zijn beroepscarrière tijdelijk wil onderbreken of afbouwen.
Recente studies tonen aan dat de gemiddelde Belg zijn later pensioen overschat. We berekenen de vervangingsratio, de kloof tussen pensioenbedrag en laatste loon. De resultaten zijn bedroevend. Ondanks méér vrije tijd en grotere vitaliteit van onze senioren volstaat het wettelijke pensioen niet meer om de verworven levenstandaard te behouden. Gezinnen moeten zelf het initiatief nemen om hun later pensioen te verhogen. We moeten hen sensibiliseren om gebruik te maken van de fiscaal voordelige formules van de tweede en de derde pijler. Pensioenen mogen niet langer een ver van mijn bed show' blijven. Ook niet voor jonge gezinnen.
Verder geven we gouden tips om een degelijk pensioen op te bouwen. Naakte cijfers. Om duizelig te worden. Maar nodig. Om later je wettelijk pensioen aan te vullen.
Houden onze wettelijke pensioenen stand in de tsunami van de vergrijzing? Kunnen onze gepensioneerden blijven rekenen op een wettelijk pensioen dat meer is dan een basispensioen? Het blijft een retorische vraag. Gilbert De Swert van het Algemeen Christelijk WerkersVerbond is er gerust in. Tenminste als aan een aantal voorwaarden wordt voldaan. Vooral rond de financiering van ons repartitiestelsel. Onder meer door de basis van de solidariteit te verruimen. Naar alle inkomens. Zijn mening over een kapitalisatiesysteem is kordaat. Kapitalisatie kan krap worden. Hij heeft het dan ook over "krapitalisatie". Geen schrijffout, maar een bewuste woordspeling.
Een schril contrast met de visie van Marc De Vos, docent Sociaal Recht aan de Gentse en de Vrije Brusselse Universiteit. Volgens hem lijdt ons repartitiestelsel schipbreuk. Hij heeft het dan ook niet langer over drie pijlers, maar over één pijler en twee krukken. Bovendien is hij van mening dat het wettelijke pensioen verschrompelde tot een basispensioen. Ontoereikend voor een menswaardig bestaan. Hij vindt de situatie zorgwekkend. En structureel. Hij ziet de toekomst van ons wettelijk pensioen somber in. Daarom pleit hij voor het kapitalisatiesysteem als bijkomende pensioenformule van de 21ste eeuw. Een noodzakelijke én wenselijke formule.
Wat zal het worden? Dat is koffiedik kijken. Aangezien we zelf geen kristallen bol hebben, vragen we het aan mensen die het kunnen weten. Of zouden moeten weten.
Bruno Tobback, minister van Pensioenen stelt ons gerust in zijn artikel. Ons repartitiestelsel blijft overeind. Ondanks de zware uitdagingen: vergrijzing, ontgroening en een almaar krimpende actieve beroepsfase: amper nog de helft van ons leven. Een schril contrast met vroeger. Toen werkten mensen praktisch hun gans leven. Vandaag studeren we langer, maar stoppen vroeger. Liefst op 55 jaar. De minister zet het werk van zijn voorganger Frank Vandenbroucke onvervaard voort. Zijn belangrijkste prioriteit is onze wettelijke pensioenen vrijwaren én nog versterken. Een verademing, na alle onheilspellende berichten. Wettelijke pensioenen moeten overeind blijven. Voor hen die vandaag niets opzij kunnen zetten voor later. De grote beleidslijnen van de minister stellen ons gerust: wettelijk pensioen veilig stellen, aanvullende pensioenen democratiseren en gezinnen degelijk informeren. Een strikte noodzakelijkheid. Vooral voor vrouwen die veelal de zorg opnemen voor onze kinderen en hulpbehoevende familieleden. Alleen wie goedgeïnformeerd is, kan zorgvuldig en doeltreffend de beroepscarrière plannen. Ook de rustpauzes.
In het pensioenvraagstuk zijn zelfstandigen vaak een vergeten groep. Federaal minister van Middenstand Sabine Laruelle zegt dat de huidige paarse regering daar een belangrijke kentering in bracht. Discriminaties werden recent rechtgezet. De minister kijkt echter ook naar de toekomst. Zij wil de levensvatbaarheid van de uitkeringen voor zelfstandigen verzekeren en pleit daarom voor de oprichting van een wettelijk kapitalisatiesysteem: de eerste pijler bis. En voor een duurzame herfinanciering via andere financieringsbronnen. Zonder de sociale bijdragen te verhogen. Zonder de bestaande plafonds van de sociale bijdragen te verhogen of zelfs af te schaffen. Zelfstandigen hebben recht op een volwaardig sociaal statuut.
Wie ondanks alle goede raad toch onvoldoende spaarde voor zijn oude dag en zijn pensioen te laag vindt, moet: bijklussen. Om zijn maandbudget te verhogen. Maar gepensioneerden mogen niet onbeperkt bijverdienen. De inkomsten van de toegelaten arbeid mogen bepaalde plafonds niet overschrijden. Eén eurocent teveel kan je een deel of zelfs je hele pensioen kosten. Reden genoeg dus om het artikel over bijverdienen aandachtig te lezen. En ook om te weten wat je uiteindelijk netto overhoudt. Aanbevolen lectuur voor bijklussers.
Blijft ons repartitiestelsel overeind? Of neemt kapitalisatie het roer over? De toekomst zal het uitwijzen. Eén zaak staat vast: de Gezinsbond blijft pleiten voor leefbare én betaalbare wettelijke pensioenen. De overheid moet de eerste pijler blijven garanderen. En welvaartsvast maken. Aanvullende pensioenen kunnen helpen om de onvermijdbare inkomenskloof tussen actieve loopbaan en pensioen te dichten. Daarom moet de overheid de tweede pijler democratiseren zodat deze toegankelijk wordt voor méér gezinnen. De overheid moet hen ook beter informeren over hun later pensioen.
Kortom, een degelijk pensioen bouw je niet op in een decennium. Dat vergt minstens twintig à dertig jaar. Net zoals dichteres Claudia E. Mulder in 1986 schreef. "Er zijn momenten waarop ik begin te denken: is het nog geen tijd om oud te worden?". Start met je pensioenopbouw van jongs af. Een gouden raad: "Jong geleerd is oud gedaan"
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV- i3
Begin deel (3) ...Het vervolg...!!
...Uit KMOPME - de dagelijkse tool voor KMO-Leiders...
...
"Wachten tot 65 om met pensioen te gaan?"
De Belgische regering heeft een aantal maatregelen in de maak om werken tot 65 jaar en zelfs langer, financieel aantrekkelijk te maken. In die context kondigde ze de maatregel aan die het aanvullend pensioenkapitaal aan een lagere belastingvoet van 10% i.p.v. 16,5% onderwerpt op voorwaarde dat de begunstigde tot de pensioengerechtigde leeftijd aan de slag blijft. De HR services van PricewaterhouseCoopers in samenwerking met Paul Roels zien hierin meteen mooie opportuniteiten en planningstrategieën.
Een pensioenkapitaal dat samengesteld werd door werkgeverstoelagen wordt gunstig belast. Er moet vandaag maar 16,5 % belasting betaald worden. Maar om langer werken aantrekkelijk te maken, voerde de regering voor wie tot de wettelijke pensioenleeftijd "actief" blijft, een nog lagere belasting van 10 % in. Die wettelijke pensioenleeftijd is 65 jaar, voor vrouwen tijdelijk tot en met 2008 nog 64 jaar. Door die maatregel moet er op het pensioenkapitaal bovendien ook minder gemeentetaks betaald worden. Christiaan Moeskops van PricewaterhouseCoopers becijferde dat blijven werken, voor een belastbaar pensioenkapitaal van 100.000 Euro al gauw een fiscaal voordeel van bijna 7.000 Euro op levert.
Regels
De fiscus heeft zo pas de regels ingevuld die gehanteerd zullen worden bij de beoordeling van wat "actief zijn tot de wettelijke pensioenleeftijd" betekent. Het komt erop neer dat men de laatste drie jaar ononderbroken moet gewerkt hebben. Over onvrijwillige periodes van inactiviteit wordt de spons geveegd. Bijvoorbeeld als dat gebeurt omwille van ziekte of invaliditeit of werkloosheid. Maar in dit laatste geval moet men wel actief op zoek blijven gaan naar werk. Deeltijds werken is al voldoende, zelfs als het gecombineerd wordt met deeltijds brugpensioen of met deeltijds tijdskrediet. Maar daartegenover wordt voltijds brugpensioen, voltijds tijdskrediet of vervroegd pensioen niet beschouwd als actief werkzaam zijn. In die laatste gevallen zal men het voordeel van de lagere belasting van 10 % op het aanvullend pensioenkapitaal niet kunnen genieten.
Voordeel
De regering brengt een batterij maatregelen in stelling om langer werken financieel aantrekkelijker te maken. De fiscale maatregel voor het aanvullend pensioenkapitaal is er één van. Nog maar pas werd ook de "pensioenbonus" ingevoerd. Wie tussen zijn 62ste en 65ste nog actief blijft als werknemer, krijgt daarvoor per gewerkte voltijdse dag 2 euro meer pensioen per jaar. Door een jaar langer te werken is de loopbaan die in rekening wordt genomen voor het pensioen bovendien een jaartje langer. Dat op zich genereert eveneens meer pensioen. Het gaat om 60 % van 1/45ste van het loon van dat jaar, met als maximum 588 euro extra jaarlijks pensioen. Daar komt nu ook nog de pensioenbonus bovenop. Die bonus levert voor een vol jaar langer actief blijven maximaal 624 euro meer pensioen op. Dat wettelijk pensioen wordt levenslang betaald en is geïndexeerd.
Paul Roels, expert van PROcrea Consulting verduidelijkt: "Een jaar langer werken kan dus tot 1.212 euro - of tot 1.359 euro indien gezinspensioen - meer bruto wettelijk pensioen per jaar opleveren. Louter financieel bekeken mag de economische "waarde" van deze maatregel geschat worden op een theoretische bruto kapitaalwaarde van ongeveer 23.000 Euro. Dus pas op 65 met pensioen gaan in plaats van op 62 geeft een aanzienlijk en dubbel voordeel : een hoger wettelijk pensioen én een lagere belasting op het pensioenkapitaal. De economische waarde van dit voordeel loopt al snel op in de tientallen duizenden euro. "
Planning
Een werknemer heeft doorgaans zelf weinig inspraak wat betreft het ogenblik waarop hij met pensioen (moet) gaan. Tenzij misschien sommige hogere kaderleden.
Christiaan Moeskops, Partner HR Services bij PricewaterhouseCoopers merkt op: "Het loont voortaan voor een werknemer die op latere leeftijd ontslagen wordt, de moeite om even de financiële rekening te maken. Gaat men voor een vervroegd wettelijk pensioen, of kiest men voor de werkloosheid waarbij men beschikbaar blijft voor de arbeidsmarkt. Of tracht men nog een aantal jaren zijn capaciteiten ter beschikking te stellen als zelfstandige. Daardoor zal er vanaf 65 meer wettelijk pensioen ontstaan, en kan men dan genieten van een aanzienlijke belastingbesparing op het aanvullend pensioenkapitaal."
Zelfstandigen
Zelfstandigen hebben meer dan werknemers de mogelijkheid om zelf het geschikte moment te kiezen om te stoppen met werken.
Ook voor hen bestaat er een pensioenbonus. Die bedraagt 156 Euro voor ieder kwartaal - vanaf de leeftijd van 62 jaar - waarin de zelfstandige de wettelijk minimum sociale bijdrage betaalt. Daarnaast bestaat voor de zelfstandigen nog altijd een 'pensioenmalus' op grond waarvan het pensioen wordt verminderd met 5% per jaar gelegen tussen de leeftijd van vervroegde pensionering en 65 jaar. Die 'malus' neemt af naarmate men later pensioneert.
Ook het pensioenkapitaal van een zelfstandige wordt op de wettelijke pensioenleeftijd lager belast, aan 10 %. Daarvoor moet hij of zij de laatste drie jaar vóór de pensioengerechtigde leeftijd onafgebroken aangesloten geweest zijn bij een sociaal verzekeringsfonds, én er de minimumbijdrage van "zelfstandige in hoofdberoep" betaald hebben.
Een ander klokje, welliswaar extremer, maar dat is het standpunt van de LDD ook volgens ons...
...
Ons programma
9. Een wettelijk minimumpensioen van 1.000 euro
De pensioenen en de andere vervangingsinkomens blijven achter op de stijging van de lonen en van de levensduurte. 80% van de gepensioneerden uit de privé-sector moet rondkomen met minder dan 1.000 euro per maand. Volgens de officiële statistieken leeft 22% van de gepensioneerden in ons land onder de armoedegrens.
De regeringen van cd&v, Sp.a en vld hebben sedert 1996 het pensioen van vrouwen met meer dan 10% verlaagd. Vroeger kreeg een vrouw die 30 jaar gewerkt had, 30/40e van een volledig pensioen. In naam van de gelijkheid tussen man en vrouw werd dat eerst 30/44e en in 2005 30/45e. ( Op dat aantal jaren wordt het pensioen van de mannen berekend.)
Het is sociaal een pensioenhervorming te verdedigen die in de omgekeerde richting gaat. Een loopbaan van 40 jaar moet volstaan om van een volledig pensioen te kunnen genieten. Elk gewerkt jaar zou dan meetellen voor 1/40e van het volledige pensioen. Deze hervorming zou de uitgekeerde pensioen fors doen stijgen.
Ook de gelijkgestelde periodes (voor arbeidsongeschiktheid, ziekte en invaliditeit, werkloosheid, loopbaanonderbreking ) staan daarbij de jongste tijd steeds meer ter discussie. Sommigen willen namelijk dat die niet langer worden meegeteld bij de berekening van de pensioenuitkering.
Het is sociaal dat deze gelijkgestelde periodes juist worden uitgebreid met bonusjaren voor zware (nacht)arbeid en voor de opvoeding van de kinderen.
Voor de pensioenbedragen is een inhaaloperatie nodig, vooral voor de laagste. Wij vinden dat de minimumpensioenen na een volledige loopbaan tot 1.000 euro moeten opgetrokken worden voor een alleenstaande en tot 1.200 euro voor een gezin. En wel onmiddellijk. Alle pensioenen moeten om de twee jaar worden verhoogd zodat hun stijging gelijke tred houdt met die van de lonen.
De kloof tussen wat sommige arbeiders en vooral bedienden aan sociale bijdragen hebben afgedragen en het hen uitgekeerde pensioen is veel te groot. Het verzekeringsprincipe (dat de uitkering in verhouding staat tot de betaalde bijdragen) moet hersteld worden door het loonplafond (dat het globale bedrag van de pensioenen beperkt tot een vastgelegd maximum)op te trekken tot driemaal het minimumloon.
Alle pensioenen moeten tweejaarlijks worden verhoogd met een bedrag dat gelijke tred houdt met de gemiddelde stijging van de lonen.
We zijn er ons van bewust dat deze voorstellen tot verbetering van de wettelijke pensioenen veel geld zullen kosten. Dit geld kan gevonden worden:
# Door een eind te maken aan de vrijstelling van de patronale bijdragen voor de Sociale Zekerheid.
# Door een tewerkstellingspolitiek die meer inkomsten oplevert voor de Sociale Zekerheid.
# Door de fiscale voordelen voor het extralegale pensioensparen te gebruiken voor de verbetering van een solidair wettelijk pensioenstelsel.
# En door een fortuinenbelasting.
Actiepunten PVDA
# Een minimumpensioen van 1.000 euro voor een alleenstaande en van 1.200 euro voor een gezin.
# Het aanvangspensioen naar omhoog door elk gewerkt jaar te laten meetellen voor 1/40e in plaats van voor 1/45e .
# Het aanvangspensioen naar omhoog door de gelijkgestelde periodes uit te breiden met bonusjaren voor zware arbeid en voor de opvoeding van kinderen.
# Het aanvangspensioen naar omhoog door het loonplafond op te trekken tot driemaal het minimumloon.
# De pensioenen tweejaarlijks aanpassen aan de stijging van de lonen.
LDD wil onder meer de brutoschuldgraad terugbrengen tot maximaal 40% van het BBP, een voorzichtig niveau.
In 2006 zaten we dus aan 87,2% dus vooraleer we die 40% halen met de verminderde inkomsten die LDD hier voorstelt dreigt dit hier nog wel wat enige jaartjes aan te slepen Natuurlijk met al die gigantische terugverdieneffecten ~de wishfull thinking tussen de oren~ kan dat natuurlijk géén argument zijn...
& wie zijn wij tenslotte om geloofd te worden... we zijn natuurlijk vijandige elementen *GRIJNS*
Voor de begroting 2006 stelden de Belgische overheden voor de gezamenlijke overheid een begrotingsevenwicht voorop. Voor een zevende jaar op rij kon deze doelstelling bereikt en zelfs licht overtroffen worden. De begroting sloot immers af met een overschot van 0,2 % van het bbp Met dit resultaat blijft België deel uitmaken van de lidstaten uit de eurozone die een evenwicht of een overschot kunnen voorleggen.
Bij de opmaak van de initiële begroting werd uitgegaan van een bbp-groei van 2,2 % en de begrotingscontrole van maart 2006 had die verwachtingen bevestigd. Het economisch herstel was in feite hoger dan vooropgesteld, net als in de andere lidstaten van de Europese Unie. De groeihypothese is dan ook door de Belgische overheden opwaarts bijgesteld tot 2,5 % bij de begrotingscontrole van juli 2006 en tot 2,7 % in de economische begroting van oktober. De groei bedroeg uiteindelijk 3 % van het bbp, wat, zoals tijdens de vorige jaren, een hoger percentage is dan het gemiddelde van de eurozone van 2,7 %.
Samen met een aantal eenmalige maatregelen leidden deze krachtige groei en de nauwgezette opvolging van de uitgavenevolutie tot een begrotingsoverschot van 0,2 %.
De openbare schuldgraad is eind 2006 tot 87,2 % van het bbp gedaald, rekening houdend met de overname van een deel van de nmbs-schuld door het Fonds voor Spoorweginfrastructuur. Het verschil tussen de Belgische schuldgraad en de gemiddelde schuldgraad binnen de eurozone kon opnieuw verminderd worden, ondanks de daling van de schuldgraad binnen de eurozone.
1.2.2. Verwachte evolutie van het begrotingssaldo op korte en middellange termijn
Het eind december 2006 voorgelegde Stabiliteitsprogramma 2007-2010 is een bijwerking van het vorige en legt het begrotingstraject vast voor de betrokken periode. De voornaamste doelstellingen daarvan zijn ongewijzigd: de geleidelijke vorming van overschotten en de verdere vermindering van de schuldgraad.
De in het programma voorziene doelstelling voor 2007 is een overschot van 0,3 % van het bbp; in de daaropvolgende jaren wordt die doelstelling telkens met 0,2 % van het bbp verhoogd tot 0,5 % van het bbp in 2008 (het laatste jaar gedekt door het huidige Nationaal Hervormingsprogramma) en tot 0,9 % van het bbp in 2010. In toepassing van de wet op het Zilverfonds zullen deze overschotten benut worden om het Zilverfonds op een structurele manier te financieren.
Overeenkomstig de in het programma opgenomen conjunctuur- en begrotingsvooruitzichten zou de openbare schuldgraad blijven dalen tot 83,9 % van het bbp eind 2007 en tot 72,6 % van het bbp in 2010. Zoals de beoordeling van het Stabiliteitsprogramma onderstreept, is de gestadige daling van het uitstaande bedrag van de schuld een voorbeeld van een begrotingsbeleid dat in overeenstemming is met het Stabiliteits- en groeipact.
Naast de begrotingsdoelstellingen werden er nieuwe prioriteiten in de begroting 2007 bepaald. In aanvulling tot de gegarandeerde middelen voor onder meer de mobiliteit, zijn het beleid inzake onderzoek en ontwikkeling, het milieu- en het woonbeleid belangrijke aandachtspunten.
De conjunctuur voor 2007 is gunstiger dan de begrotingsverwachtingen vooropstelden, al lijkt de groei gematigder dan vorig jaar. In haar economische vooruitzichten van juni 2007 heeft de nbb immers haar groeiramingen verhoogd tot 2,5 % van het bbp. Deze groei heeft bovendien veel werkgelegenheid geschapen en wordt, wat de samenstelling ervan betreft, ondersteund door de binnenlandse vraag en de uitvoer. De hypothese bij de initiële begroting was daarentegen voorzichtiger met een geraamde groei van 2,2 % van het bbp. Dit groeipad werd behouden bij de begrotingscontrole van maart 2007.
De periode van de regeringsvorming beperkt de mogelijkheden om budgettaire aanpassingsmaatregelen te nemen. De jongste beschikbare gegevens met betrekking tot de begrotingsverwezenlijkingen suggereren dat de begroting van 2007 ongeveer in evenwicht zal zijn(1). Strenge controleprocessen inzake ontvangsten en uitgaven zijn van toepassing.
1.2.3. Beheersing van de gezondheidsuitgaven
De beheersing van de gezondheidsuitgaven is een essentiële factor als men het financieel evenwicht van de sociale zekerheid duurzaam wil waarborgen. Ze kadert overigens in het beleid ter versterking van het Belgische hoogkwalitatieve socialezekerheidsstelsel. De maximale jaarlijkse stijging van de openbare gezondheidsuitgaven was in 2003 vastgelegd op 4,5 % in reële termen.
Ingevolge de overschrijding van deze groeinorm in 2003-2004 werden door de federale overheid structurele besparingsmaatregelen genomen om de evolutie van de uitgaven beter te controleren. Bijzondere aandacht ging naar het versterken van de verantwoordelijkheidszin bij de actoren en instellingen. Dankzij die maatregelen kon de evolutie van de uitgaven omgebogen worden. De uitgaven stegen immers in 2005 met slechts 0,5 % in reële termen, een aanzienlijk lager percentage dan de groeinorm.
Dit beleid inzake de strikte beheersing van de uitgaven werd in 2006 bevestigd. Daardoor werd de stijging van de gezondheidsuitgaven opnieuw onder de groeidoelstelling gehouden: de uitgaven zijn slechts met 1,4 % gestegen in vergelijking met het voorgaande jaar. Wat de geneesmiddelensector betreft, konden besparingen ten belope van 80 miljoen euro gerealiseerd worden. Deze gunstige evolutie is vooral toe te schrijven aan de maatregelen die genomen werden om de artsen aan te moedigen meer generische geneesmiddelen voor te schrijven.
Er wordt in de begroting 2007 voorzien dat de gezondheidsuitgaven de reele groeinorm van 4,5 % moeten blijven naleven. Volgens de meest recente ramingen van het riziv, die evenwel nog bevestigd moeten worden voor de rest van het jaar, zou het groeipercentage van de gezondheidsuitgaven de norm benaderen.
De nauwgezette opvolging van de begroting voor gezondheidszorg heeft het mogelijk gemaakt nieuwe initiatieven te ontwikkelen. Zo wordt onder meer de bescherming van de patiënten verbeterd en wordt de huisartsengeneeskunde geherwaardeerd.
Bovendien wordt een vooruitziende strategie ontwikkeld door de oprichting, naast het Zilverfonds, van een structureel financieringsmechanisme van de gezondheidszorg. Vanaf 2012 zullen de uit de demografische vergrijzing voortvloeiende medische kosten gecompenseerd worden door het Zilverzorgfonds. In dit Fonds, waarvoor in 2007 een bedrag van 309 miljoen euro gereserveerd wordt, zullen daarna de eventuele overschotten op de begroting voor geneeskundige verzorging gestort worden, volgens te bepalen voorwaarden.
Vanaf 2007 geniet de begroting van de sociale zekerheid overigens de verwachte positieve weerslag van de verminderingen van de werkgeversbijdragen op de economische activiteit: een bedrag wordt voorafgenomen op de opbrengst van de personen- en van de vennootschapsbelasting en dit wordt gebruikt ter financiering van de sociale zekerheid. Het bedraagt 46,8 miljoen euro voor 2007.
1.2.4. Een versterkte sociale bescherming
Het behouden van een hoogstaand niveau van sociale bescherming is ook een belangrijke doelstelling. De sociale bescherming bevordert de samenhang op sociaal vlak en de strijd tegen armoede en ondersteunt de economische activiteit en de groei door de levensstandaard van de gezinnen op peil te houden. Om aan die economische en sociale doelstellingen tegemoet te komen, wordt een hele reeks sociale uitkeringen verhoogd.
Naast de verhoging eind 2006 van de inkomensgarantie voor ouderen, is de stijging van het leefloon met 2 % die voor oktober 2007 voorzien was, vooruitgeschoven naar april 2007. Die versnelde uitvoering kost 16 miljoen euro. Het leefloon zal overigens op 1 januari 2008 verder met 2 % verhoogd worden, ten belope van 32 miljoen euro. Vanaf 2009 zal dit inkomen aan de welvaart gekoppeld worden, zoals de andere sociale uitkeringen.
In het kader van het Generatiepact werden bijkomende middelen voorzien om de oudste en de laagste pensioenen in 2007 te herwaarderen en om gelijkaardige maatregelen inzake arbeidsongeschiktheid te financieren. Een financiële enveloppe van 85 miljoen euro kwam dus bovenop de oorspronkelijk voorziene enveloppe van 75 miljoen euro.
Bij de opmaak van de begroting 2007 heeft de regering beslist een bijkomende enveloppe van 22 miljoen euro vrij te maken voor de welvaartsaanpassing van de pensioenen door middel van het toekennen in april 2007 van een forfaitaire "jaarlijkse welvaartsbonus"(2). Dit bijkomende bedrag zal in 2008 opnieuw toegekend worden. De bonus zal verhoogd worden met een nieuwe bonus en zal toegekend worden aan een ruimere categorie van pensioenen. De geraamde kost van de welvaartsaanpassing bedraagt 70 miljoen euro voor 2007 en 196 miljoen euro voor 2008.
Teneinde de koopkracht van de gezinnen te verhogen, wordt de schoolpremie in 2007 opnieuw toegekend. Bovendien wordt een toeslag bij de kinderbijslag toegekend aan de eenoudergezinnen met een laag inkomen. Wat de zelfstandigen betreft, werd de kinderbijslag voor het eerste kind sinds april 2007 verhoogd en zullen de kleine risico's vanaf 2008 in de verplichte ziekteverzekering van alle zelfstandigen opgenomen worden(3).
Om een behoorlijk inkomensniveau voor de ouderen te verzekeren, wordt bovendien de toegang tot het minimumpensioen versoepeld voor de deeltijdse werknemers en wordt ook het minimumrecht per loopbaanjaar verhoogd ten voordele van de werknemers met lage lonen.
1.2.5. De uitdaging van de vergrijzing
Om de gevolgen van de demografische vergrijzing te ondervangen, hebben de Belgische overheden een globale strategie ontwikkeld waarin het begrotingsbeleid een cruciale rol speelt. Dit beleid is bedoeld om de houdbaarheid van de openbare financiën op lange termijn te verzekeren; volgens de evaluatie van het vooruitgangsverslag 2006 wordt die houdbaarheid beschouwd als een aandachtspunt.
De geleidelijke vorming van begrotingsoverschotten, die bestemd zijn om het Zilverfonds te stijven en de gestadige en aanhoudende daling van de schuldgraad zijn twee pijlers van die strategie. De begrotingsmarge die vrijkomt door de vermindering van het gewicht van de rentelasten op de schuld, maakt het mogelijk de aan de vergrijzing toe te schrijven bijkomende kosten op te vangen. Volgens het verslag van de scv van juni 2007 kost de vergrijzing 4,4 % van het bbp voor de periode 2006-2030 en 6,2 % voor de periode 2006-2050(4).
Met de in het Zilverfonds opgebouwde reserves moet de financiering van de verschillende wettelijke pensioenstelsels tot 2030 verzekerd worden. In 2006 werd het Fonds gestijfd met een bedrag dat overeenkomt met het begrotingsoverschot. De opbrengst van een reeks niet-fiscale ontvangsten en het saldo van de Eenmalige Bevrijdende Aangifte werden in 2006 ook ter beschikking gesteld van het Fonds. Eind mei 2007 bedroegen de reserves ervan 15,1 miljard euro.
Het stimuleren van de participatie op de arbeidsmarkt past ook in het kader van deze strategie om de weerslag van de vergrijzing op te vangen. Het actief ouder worden aanmoedigen speelt in dit opzicht een belangrijke rol.
Zoals opgemerkt in de evaluatie van het Vooruitgangsrapport 2006, blijft de verhoging van de werkgelegenheidsgraad van de ouderen prioritair. In aanvulling tot de reeds vermelde verminderingen van de sociale bijdragen is in het Generatiepact een hele reeks initiatieven voorzien om de ouderen ertoe aan te zetten langer actief te blijven. Meerdere van deze maatregelen zijn nu van kracht en vullen de bestaande bepalingen aan(5). Het gaat in het bijzonder om het toekennen van een "pensioenbonus", de uitbreiding van de mogelijkheden voor cumulatie van een pensioen en een inkomen uit beroepsactiviteit en de toepassing van verhoogde sociale bijdragen op de betaalde vergoedingen in het kader van pseudo-brugpensioenen.
(1) In voorkomend geval zullen de door de volgende regering genomen begrotingsbeslissingen opgenomen worden in een addendum bij dit verslag.
(2) Deze welvaartsaanpassing gebeurt ook in de vorm van een percentage. Een toeslag bij de bonus wordt toegekend wanneer die bonus lager is dan de verhoging van de pensioenen met 2 %.
(3) De starters en de zelfstandigen die recht hebben op de inkomensgarantie voor ouderen of op een heel laag pensioen, zijn reeds sinds 1 juli 2006 verzekerd tegen de kleine risico's.
(4) Hoge Raad van Financiën, Studiecommissie voor de Vergrijzing, 2007, Jaarlijks verslag, juni 2007.
Ten opzichte van het vorige verslag gaat het om een opwaartse herziening van respectievelijk 0,6 % en 0,4 %. Deze herwaardering doet zich grotendeels op middellange termijn voor. Ze neemt de kosten van de nieuwe bepalingen in aanmerking, vooral de pensioenverhoging voor zelfstandigen en de verhoging van de inkomensgarantie voor ouderen. Deze herziening kan ook verklaard worden door een hele reeks technische factoren, waaronder het opnieuw evalueren van de macro-economische omgeving. Het noemereffect mag in feite niet verwaarloosd worden en er is geen ontsporing van de uitgaven ten opzichte van de vorige evaluatie. Bovendien blijft de evaluatie van de Commissie heel voorzichtig, zoals aangetoond door de gevoeligheidsanalyse inzake gezondheidszorg.
(5) In hoofdstuk 3 wordt meer bepaald de tewerkstelling van ouderen behandeld; afdeling 3.1.2. onderzoekt in het bijzonder de maatregelen ter aanmoediging van het actief ouder worden.
Vergrijzingskosten kunnen ook deels worden opgevangen door het investeringsbudget van de overheid te verhogen (en deze investeringen te financieren zonder schulden aan te gaan).
Niet meer vertoond sinds de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van de broden door Jezus in zn bestseller Nu onder impuls van LDD: de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van de investeringsbudgetten van de overheid
Bij een investering is er een terugverdieneffect.
Over welke ontvette overheid en over welke investeringsbudgetten na al dat drastisch gesnoei hebben de Staats- Rekenkundige genieën van de LDD het nu uiteindelijk ?!...
Mjaaaa als we al onze lege fleskes Duvel en trappist bijhouden tot op het einde van t jaar & met Kerstmis gaan we 't statiegeld op t leeggoed incasseren, dan levert ons dat elk jaar een aardige cent op, màààrr of dit dan ook terug te brengen is onder een terugverdieneffect ?!... Wij vrezen ervoor...
De overheidsinvesteringen zelf zijn teruggevallen op minder dan 2% van het BBP. We moeten terug boven dat niveau.
Euh... *VERBIJSTERD* ...Hier staat ons verstand toch wel eventjes stil !! Is het nu minder of meer staat ?!... Minder of méér privatisering & is men hier de beroemde alomgekende wetenschappelijke ″Gouden Gids methode″ niet uit het oog verloren ?!...
Verder willen wij geld opzij zetten en kapitaliseren, niet in eigen overheidsobligaties, maar op de markt. De Hoge Raad van Financiën stelt dat een begrotingsoverschot van 1,5% van het BBP moet gerealiseerd worden om aan de gevolgen van de vergrijzing het
hoofd te bieden.
...Greedy-greedy-greedy... Of hoe gulzig kan men zijn !! Als we naar de beruchte Enron-geschiedenis kijken, zou het moeten duidelijk zijn dat gulzigheid steeds bestraft wordt !! Er bestaan géén markten met fenomenale winsten !! Dat er gegoocheld wordt met zéér mooi cijferwerk, daar zijn we ons maar al te zeer van bewust... Maar in de meeste gevallen blijkt dat maar al te vaak ook ″gebakken lucht″ te zijn...
We zouden ~& we denken dat we mogen spreken voor 't overgrote deel van de Belgisch Werkende Mens~ het niet weten te waarderen dat ″de-partij-die-beweert-van-zoveel-gezond-verstand-te-hebben″ nu eens zware risico-beleggingen gaat doen met 's lands mooie kapitaal waar géén enkele garantie voor bestaat !! ...Of had men soms wilde plannen om dat op één of andere manier onder de ″vriendjes-van″ te gaan verdelen ?!...
We zouden ten andere dan ook wel eens ~& liefst héél uitvoerig~ willen weten wat er zo verkeerd is met ″eigen overheidsobligaties″ ?!...
...
"De papieren versie"
Om het u wat makkelijker te maken & vooral om het wat overzichtelijk te houden ~want het is tenslotte een hele turf geworden~ zullen we hier voortaan onze bijgewerkte papieren versie van "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV" erbij zetten, kwestie mocht u de voorgaande afleveringen gemist hebben, dat u deze hier onmiddellijk in terug vindt.
...
Je kunt dus dit document in pdf-vorm ~uiteraard probleemloos af te printen~ downloaden via onderstaande link...
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV- h1
De economische bijdrage
De werkgevers en werknemers mogen niet meer instaan voor de financiering van de sociale zekerheid. Op dit ogenblik is het echter nog niet mogelijk arbeid totaal te ontlasten omdat anders de directe fiscaliteit te veel zou verhogen. We willen wel gaan naar een daling van de parafiscaliteit tot 60%.
Euhh "De werkgevers en werknemers mogen niet meer instaan voor de financiering van de sociale zekerheid" ?!... We zouden dan toch eens onderhand willen weten wie dat die sociale zekerheid dan wèl gaat betalen ?!... Sinterklaas ?!...
Wat wel blijft bestaan aan parafiscaliteit moet dienen om het socio-economische beleid van de overheid te financieren, want dat komt uiteindelijk de financierende ondernemingen ten goede.
LDD wil dus eerst de facto het grootste deel van de belastingsinkomsten & de overheid afschaffen... maar vervolgens nog wel belastingen overhouden om een socio-economisch beleid van de overheid te financieren ?!...
...& voor we het vergeten... waar staat dat sociale beleid van de LDD ?!... Weten ze daar überhaupt wat "sociaal" betekent ?!... Want een "socio-economisch beleid" is ons inziens wel iets anders of iets méér dan dat wat LDD voorspiegelt... zeg maar 'n iets véééél ruimer begrip dan het vakje "economisch beleid" & het het vakje "Sociale Zekerheid" samen geteld bij elkaar !!...
De economische bijdrage zou vandaag gemiddeld ongeveer 17,5% van het brutoloon bedragen. Gemiddeld, omdat in het Legomodel de ene werkgever zwaarder zou belast kunnen worden dan de andere.
Gaan de ultraliberalen, de mannen die de mens centraal stellen, nu eens fiscale discriminaties gaan invoeren ?!... Een stelsel van fiscale segregatie ontplooien ?!... Onderscheid maken tussen de ene & de andere ?!...
...& Welke werkgever gaat dan zwaarder belast worden dan een andere ?!... De restauranthouder zwaarder dan de caféhouder ?!... De oud-ijzer-marchand zwaarder dan de staalgigant Mittal ?!..
Zelfstandigen die geen personeelsleden tewerkstellen zouden de economische bijdrage niet moeten betalen. Het gaat om een bijdrage op uitgekeerd brutoloon.
Goh !! ...Weer een cadeau-ke !! Iedereen zelfstandig !! Wedden dat dit zeer veel arbeidsplaatsen zal opleveren ?!... *cynical*
Het moet ons trouwens eens van het hart dat het moet gedaan zijn met steeds maar weer dat altijd terugkerende indianenverhaal over dàt toenemend aantal zelfstandigen de wereld in te sturen. In dàt zogezegde paradijs genaamd de USA, waar iedereen zonder veel moeite zelfstandige kan worden zonder de fnuikende belastingen blijft het totaal aantal zelfstandigen al decennia ongewijzigd Deze tendens is trouwens al volop bezig zoals blijkt uit deze link :
...
Economie
vrijdag 14 april 2006 | Bron: belga
Ruim 52.000 zelfstandigen werken zonder
personeel in bouwsector
BRUSSEL - Er zijn ruim 52.000 'Zelfstandigen Zonder Personeel' (zzpers) actief in de Nederlandse bouwsector. Dat blijkt uit een telling bij de Kamer van Koophandel die uitgevoerd werd door USP Marketing Consultancy.
Twee derde (35.000) van de zzpers zijn generalisten. Zij voeren allerlei klussen uit van schilder- en stukadoorswerken tot metsel- en
timmerwerk. Het overige deel (17.000) bestaat uit specialisten (schilders, tegelzetters, metselaars, dakdekkers, loodgieters en installateurs).
Het aantal zzpers zal de komende jaren toenemen en hun rol in de bouwsector is ook aan het veranderen, zo meldt USP Marketing Consultancy. Vroeger werden ze enkel als onderaannemer ingezet, maar tegenwoordig wordt de invloed van de zelfstandige zonder personeel groter. Ze krijgen steeds meer verantwoordelijkheid voor de keuze van het materiaal, het merk en de aankoopplaats.
De vroegere hoofdaannemer schuift steeds meer verantwoordelijkheden van zich af om de rol van coördinator op zich te nemen. Uit cijfers van de Bouwbarometer blijkt dat 40 procent van de zzpers in het eerste kwartaal van 2006 een omzetstijging noteerde.
Concreet betekent dit dus dat de hoofdaannemer een werk laat uitvoeren door 40 zelfstandigen weer zeer interessant voor de transparantie en de waarborgen voor de klant of dacht u het tegenovergestelde ?!...
Oww... dus wanneer ze mensen in dienst nemen, m.a.w. jobs creëren moeten ze meer betalen? Dat klinkt veelbelovend
De sociale bijdragen
De werknemers dienen zich louter te verzekeren tegen de zogenaamde arbeidsgerelateerde risicos (arbeidsongevallen, beroepsziekten en werkloosheid).
We herhalen dit effe heel uitdrukkelijk & zetten dit meteen ook vetjes in een vette kader !!
"De werknemers dienen zich louter te verzekeren tegen de zogenaamde arbeidsgerelateerde risicos (arbeidsongevallen, beroepsziekten en werkloosheid)."
Een aandachtige lezer leest hier inderdaad wat er staat !! De werk-NEMER dient zich te verzekeren !!... Tot op de dag van vandaag, is dat nù de werk-GEVER !! Laat het dus onomwonden zéér duidelijk zijn dat we hiermee dus ontegensprekelijk regelrecht terug gaan naar het begin van de 19de eeuw de Priester Daens & Co-toestanden !! Terug naar de willekeur, de uitbuiting & het misbruik !!
...
Kortom samengevat :
Het hoeft hier niet al te veel uitleg dachten we zo... dit is de wereld op z'n kop !! Als het van de frisse LDD-jongens & -meisjes afhangt mogen we :
# ...& hard & lang labeuren ~lees : werken~ voor een hongerloon !!
# ...& onszelf verzekeren tegen ALLES & nog wat !!
# ...& zelf nog eens onze Sociale Zekerheid verzorgen... !!
Moet er nog zand zijn Meneer Dedecker ?!... Had u nog andere wensen ?!... Ons bloed nog bijvoorbeeld ?!...
...
Hun sociale bijdrage verlaagt tot 2,17% (op 100% van het loon). Van de werkgevers willen wij, naast de economische bijdrage, toch nog een sociale bijdrage. Ze is bedoeld als een prikkel om actief en bewust bij te dragen tot de bestrijding van de werkloosheid en op de verhoging van de werkzaamheidgraad. De hoogte van de sociale werkgeversbijdrage wordt daarom afhankelijk gemaakt van de inactiviteitgraad (de hoogte van de werkloosheid en van het aantal faillissementen in een jaar) enerzijds, en de werkzaamheidgraad (mensen aan het werk) anderzijds. Naarmate de inactiviteitgraad daalt en de werkzaamheidsgraad stijgt, betalen zij een lagere sociale werkgeversbijdrage.
...& ook deze passage zetten we in een mooie vette kader & vetjes en we vermoeden dat elke commentaar overbodig is...
"Hun sociale bijdrage verlaagt tot 2,17% (op 100% van het loon). Van de werkgevers willen wij, naast de economische bijdrage, toch nog een sociale bijdrage. Ze is bedoeld als een prikkel om actief en bewust bij te dragen tot de bestrijding van de werkloosheid en op de verhoging van de werkzaamheidgraad. De hoogte van de sociale werkgeversbijdrage wordt daarom afhankelijk gemaakt van de inactiviteitgraad (de hoogte van de werkloosheid en van het aantal faillissementen in een jaar) enerzijds, en de werkzaamheidgraad (mensen aan het werk) anderzijds. Naarmate de inactiviteitgraad daalt en de werkzaamheidsgraad stijgt, betalen zij een lagere sociale werkgeversbijdrage."
Beeldt u eventjes in, dat dit toegepast wordt op één van de bedrijven van onze grote Vlaamse bedrijfsleider & voorbeeldig investeerder gekend onder de naam "Boer De Clerck"... Je moet niet àl te veel verbeelding hebben om het vervolg te kennen, nietwaar... of dacht u toch weer anders ?!...
...Een bloemlezing...
...
Binnenland
Dallas in Vlaanderen: de familie Beaulieu
Fiscus eist 400 miljoen achterstal van Beaulieu-groep rond Roger Boer De Clerck
Met de merknaam Berry Floor sierde de Beaulieu-groep de billen van zesvoudig tourwinnaar Lance Armstrong en met Domo die van Museeuw en Van Petegem. Met hun producten komen de leden van de textieldynastie De Clerck graag in het nieuws, maar veel vaker halen ze de media tegen hun zin.
Roger Boer De Clerck (81) uit Wielsbeke ligt aan de basis van een economisch succesverhaal waaraan altijd de kwalijke reuk hing van zakken vol zwart geld. Nu wil de fiscus afrekenen en eist 400 miljoen euro achterstallige belastingen.
Tweehonderd vijftig miljoen Belgische frank. Dat was het losgeld dat Jan en Martine De Clerck in 1992 betaalden voor de vrijlating van hun ontvoerde zoon Anthony, toen elf jaar. Ze hadden er van bij het begin van de ontvoering geen twijfel over laten bestaan: als ze hun zoon konden vrijkopen, zouden ze geen seconde twijfelen. Een normale, uiterst begrijpelijke reactie voor de ouders van een ontvoerd kind. Maar bij de familie De Clerck lijkt het wel een way of life: ,,Duikt er een probleem op, dan kopen we ons wel een weg naar buiten.
Jan en Martine De Clerck kochten zich in 1997 ook letterlijk een weg uit de gevangenis, door een borgsom van 2,5 miljoen euro op te hoesten nadat ze waren aangehouden op verdenking van financieel gesjoemel. Een jaar later trokken ze hun portefeuille nog eens pijnlijk wijd open om hun problemen met de fiscus te regelen. Hoe diep ze in de buidel moesten tasten om de boetes, de achterstallige personenbelastingen en vennootschapsbelastingen te betalen, is nooit echt duidelijk geworden. Vele miljoenen euros, zoveel is zeker. Er zijn zelfs bronnen die gewagen van een bedrag van 50 miljoen euro.
Het kostte Jan niet alleen veel centen, maar ook veel sympathie bij de rest van zijn familie. ,,Ze hebben hem laten vallen, zei Johan Verbist, de advocaat van Jan De Clerck toen het akkoord met de fiscus bekend raakte. Een regeling treffen komt feitelijk neer op schuld bekennen, en schuld bekennen zet meteen de hele verdedigingsstrategie van de rest van de familie op losse schroeven. Met vader Roger De Clerck op kop houdt de hele familie Beaulieu nu al vijftien jaar tegenover het gerecht en de fiscus vol dat ze niets verkeerds hebben gedaan.
De Clerck sr. en zijn zes kinderen hebben dan ook veel te verliezen. Vorig weekend raakte bekend dat de Bijzondere Belastinginspectie 228,5 miljoen euro achterstallige belastingen eist van de tapijtgroep Beaulieu. De rente meegerekend komt de eindfactuur op zon 400 miljoen euro. De verschillende Beaulieu-takken hebben bezwaarschriften ingediend, maar de claims hangen wel als zwaarden van Damocles boven verschillende afdelingen. Sommige bedrijven van de groep hebben het bovendien nu al moeilijk.
Werkgelegenheid als excuus
De familie De Clerck heeft niet alleen de fiscus, maar ook het gerecht achter zich aan. Zon vijftien jaar geleden begon in Brussel een grootscheeps gerechtelijk onderzoek naar de praktijken van de Beaulieu-groep. Ongeveer vier jaar geleden sloot onderzoeksrechter Bruno Bulthé het dossier af. Kort daarvoor kregen heel wat leden van de familie een brief in de bus met de melding dat ze in verdenking waren gesteld. Onder hen de intussen 81-jarige stamvader Roger De Clerck, die vervolgd wordt wegens schriftvervalsing, bendevorming en inbreuken op de wetgeving voor vennootschapsbelasting.
Als Roger De Clerck ooit voor de raadkamer moet verschijnen nadat de eindvordering van het parket eindelijk klaar is en de verwachte extra onderzoeksdaden van de verdachten zijn uitgevoerd zal hij niet aan zijn proefstuk zijn. Hij heeft het allemaal al eens meegemaakt in 1987. Hij werd er toen van verdacht enorme kapitalen uit zijn bedrijven naar het buitenland te hebben versast onder het mom van commissielonen. De onderzoekers traceerden een geldstroom van 1,5 à 2 miljard Belgische frank.
Een proces is er echter nooit gekomen. De raadkamer oordeelde dat de feiten weliswaar bewezen waren maar dat de verdachte opschorting van straf juridisch jargon voor geen straf kreeg. Een veroordeling zou volgens de rechter erg vervelend zijn voor de sociale positie van De Clerck en voor de werkgelegenheid van zijn personeel. De tycoon ontsnapte ook in beroep.
Het zou niet de laatste keer zijn dat Roger De Clerck of een van zijn kinderen met het argument ,,werkgelegenheid zouden schermen als het gerecht voor de deur stond. Toen Jan De Clerck midden de jaren negentig werd verhoord, gooide hij het argument onmiddellijk op tafel.
Vechtersbaasje
Stamvader Roger De Clerck werd in 1924 geboren als de tweede zoon van een vlasboerengezin uit Wielsbeke. Hij groeide op in boerderij Ter Lembeek. Die afkomst maar ook zijn aanpak bezorgden hem later de bijnaam Boer Clerck. De jonge Roger was niet bepaald een vlijtig scholier. Een doener, dat wel. Zo wordt hij ook omschreven in de biografie die enkele medewerkers van het eerste uur in elkaar boksten ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag.
Roger was blijkbaar niet echt een sympathiek jongetje. Hij wilde altijd zijn zin krijgen. Een karaktertrekje dat hij van zijn moeder had geërfd. Zijn vechtlust dikwijls op het agressieve af wekten zowel bewondering als angst. Volgens de biografen zou het wel eens daarom kunnen zijn dat de twee broers van Roger ervoor kozen priester te worden. Roger had besloten dat hij de boerderij zou overnemen. Zijn broers moeten beseft hebben dat ze geen enkele kans meer maakten.
Kort nadat Roger in 1951 getrouwd was met Anne-Marie Hanssens uit Gullegem en hij de boerderij van zijn ouders had overgenomen, stortte de markt van het vlas ineen. Noodgedwongen stapte de jonge boer over op een andere activiteit: hij zou enkele weefgetouwen in zijn stal plaatsen en meubelstof maken. Maar hij was niet van plan lang zelf te weven. Roger De Clerck zag het groter. Hij zou bedrijfsleider worden, thuiswevers voor zich laten werken en veel geld verdienen. Ook politiek bouwde hij een stevige machtsbasis uit, via de CVP. Burgemeester van Wielsbeke is hij nooit geworden. Dat liet hij onder meer aan zijn medestander van het eerste uur: Noël Demeulenaere.
Diezelfde Demeulenaere (66) doet er de jongste jaren alles aan om het blazoen van zijn vriend op te poetsen. Hij haalde in 1999, ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van Roger De Clerck zelfs voormalig VS-president George Bush en ex-premier Margareth Thatcher naar Wielsbeke voor een feestje. In een interview naar aanleiding van zijn afscheid bij Beaulieu enkele dagen geleden zei hij: ,,Misschien hebben we ooit fouten gemaakt. Maar nooit moedwillig, en zeker niet van dien aard dat het de jarenlange agressiviteit tegenover Beaulieu rechtvaardigt.
,,Uitzonderlijk ondernemer
Ter Lembeek werd onder impuls van Roger al snel een begrip. Ook in het buitenland, waar ze graag met De Clerck samenwerkten vanwege zijn lage prijzen en goede kwaliteit. Het bedrijf groeide vliegensvlug, begon ook tapijten te weven en gaf zichzelf de naam Beaulieu, een verwijzing naar een beroemde poort van het stadje Ayre-sur-Lys waar de Leie voorbijstroomt.
De groep Beaulieu werd gestuurd vanuit een duidelijk motto: Roger is de baas. Hijzelf eiste van zijn mensen het uiterste. Er moest keihard gewerkt worden. Hij controleerde alles: het beleid en de werkvloer. Als iets niet liep zoals hij wilde, schreeuwde hij de fotolijsten van de muren.
,,Het wordt te vaak vergeten, maar Roger is een uitzonderlijk ondernemer, zegt Fa Quix, directeur-generaal bij textielorganisatie Febeltex. ,,Hij combineerde ambitie met visie. Hij zag de mogelijkheden van de markt, speelde er pijlsnel op in en zorgde er zo voor dat zijn bedrijf als een komeet omhoog schoot. Hij is begonnen met twee weefgetouwen in een schuur. Nu is Beaulieu een van de grootste textielgroepen in de wereld. De verschillende takken samen stellen zon 20.000 mensen te werk, van wie zon 8.000 in België.
,,Maar hoewel Beaulieu een grote onderneming werd, bleef er wel de wendbare KMO-spirit. Roger had geen nood aan een zwaar management. Hij controleerde, van de top tot de werkvloer. Roger wil moet de baas zijn. Vandaar ook zijn aversie voor overheidsbemoeienis. Dat botst met zijn Sturm und Drang-stijl. Dat de concurrentie De Clerck niet echt een warm hard toedraagt, verbaast Fa Quix niet. ,,Zaken doen is een beetje oorlog voeren. Roger De Clerck heeft de hele sector overhoop gegooid, zonder oog voor diplomatie. Als hij een concurrent pijn kon doen, zou hij niet aarzelen. En hij heeft er veel pijn gedaan.
Tegelijk heeft hij de West-Vlaamse concurrenten ook meegezogen. ,,Van alle Europese tapijten wordt nu de helft in België gemaakt. In de jaren zestig was dat amper vijftien procent. Dat is grotendeels de verdienste van Roger De Clerck.
,,Slachtoffer van jaloezie en roddels
Na de opdeling van de groep in 1989 (zie Voor elk kind een mini-Beaulieu) blijft Beaulieu op slechte voet staan met het gerecht en de fiscus. In 1989 gaat het een eerste keer mis in Groot-Brittannië. Jan De Clerck, zijn broer Dominiek en vijf kaderleden vliegen in Londen een week in de cel. De Britse douane beschuldigde hen ervan hun tapijten in Groot-Brittannië grotendeels in het zwart te verkopen. Het zwarte geld zou door koeriers naar België gesmokkeld worden, verstopt tussen de bagage en in kleren.
Na twee jaar sloot de Beaulieugroep een minnelijke schikking met de Britse douane. Er werd zon 6,2 miljoen euro betaald, maar zonder schuld te bekennen. Het bedrijf betaalde alleen ,,om een proces en tegelijkertijd veel kosten, reizen en tijdverlies te vermijden.
In het al vijftien jaar oude Belgische onderzoek onder leiding van onderzoeksrechter Bruno Bulthé zijn de De Clercks even ,,onschuldig en ,,het slachtoffer van jaloezie en roddels. Er wordt ook ,,constructief meegewerkt met het onderzoek. Dit alles nog altijd volgens de biografie.
In gerechtelijke kringen wordt daar wel even anders over gedacht. ,,Op alle mogelijke manieren hebben ze ons tegengewerkt, klinkt het daar. Er circuleren al jaren verhalen over pogingen om onderzoeksrechter Bulthé tot mildheid te stemmen of om de onderzoekers te compromitteren. Zonder succes. De onderzoekers zijn ervan overtuigd dat de Beaulieu-groep jarenlang valse commissielonen heeft uitbetaald aan de Libanese familie Khatchadourian. Eerst via vader Aram, en nadien via diens drie zonen Harout, Nar en Shahe. Die traden officieel op als tussenpersonen voor de verkoop in onder meer het Midden-Oosten en Rusland. Zo presenteerden ze zich ook op allerlei textielbeurzen. Maar de onderzoekers vermoeden dat ze gewoon stromannen waren. Hun commissielonen op de verkochte producten zouden bedoeld zijn om de winst van de Beaulieu-vestigingen af te romen en zouden in de vorm van leningen, investeringen of gewoon in het zwart teruggestroomd zijn naar de familie De Clerck.
Iedereen ontkende. Het onderzoek leek geleidelijk aan ook vast te lopen in die ontkenningen. Tot de onderzoekers plots de zwakste schakel van de ketting ontdekten: Jan De Clerck.
Commissielonen voor fictieve medewerkers
De oudste zoon van Roger was op eigen houtje beginnen experimenteren met zwart geld en valse commissielonen. Hij deed dat via zijn vriend Ronny Verhoeven, bankier bij de Generale Bank in Sint-Niklaas en al sinds midden de jaren tachtig een vertrouwensman van de De Clercks. De man, een geboren entertainer, zal later tijdens zijn bekentenissen smakelijke anekdotes vertellen over hoe hij s avonds met zijn auto naar de villa van Roger De Clerck werd geroepen om daar de zakken met zwart geld te laten inladen.
In een eerste fase werd de Libanese familie Khatchadourian nog eens uit de kast gehaald als de zogezegde titularissen van de verschillende zwarte rekeningen van Jan De Clerck. Later, na protest door de Khatchadourians, laat Jan De Clerck zijn trouwe bankier Verhoeven gewoon rekeningen openen op naam van niet-bestaande personen, Schenker en Nicolaidou. Miljoenen euros zouden via die rekeningen versluisd zijn. Zakgeld. Of beter ,,kletskes geld, zoals De Clerck het zelf noemde.
Toen het gerecht die rekeningen ontdekte, zat De Clerck in de val. Hij kon moeilijk volhouden dat hij echte commissielonen had uitbetaald aan niet-bestaande personen. Als die commissielonen aan Schenker en Nicolaidou vals waren, dan was het erg aannemelijk dat ook die aan de Khatchadourians nep waren. Als Jan De Clerck de Khatchadourians valse commissielonen uitbetaalde, werd het plots erg aannemelijk dat ook de commissielonen door de rest van de Beaulieu-groep niet helemaal koosjer waren.
Op hulp van de Khatchadourians moest De Clerck niet rekenen. Die hadden hem tijdens een geheime vergadering op de luchthaven van Zürich in 1996 al gezegd dat ze van hem een brief verwachtten waarin hij verklaarde dat zij niets met die rekeningen in Sint-Niklaas te maken hadden. Omdat De Clerck niet op hun vraag inging, dienden ze begin 1998 een klacht tegen hem in wegens schriftvervalsing. Ook een poging om Ronny Verhoeven te overtuigen de schuld op zich te nemen, faalde jammerlijk. De bankier bedankte zelfs voor het vriendelijke aanbod van de familie De Clerck om voor hem een peperdure advocaat in te schakelen en te betalen.
Verhoeven had geen zin in enkele jaren cel en begon na zijn arrestatie in september 1997 vlot te bekennen van wie de rekeningen waren en waarvoor ze gebruikt werden. Hij vertelde ook dat hij zon 880 miljoen frank voor De Clerck had beheerd.
Kort nadien vlogen ook Jan De Clerck en zijn vrouw Martine achter de tralies. Veertig dagen zouden ze vastzitten. Dan mochten ze naar huis, in ruil voor een borgsom van 2,5 miljoen euro.
Het schaakspel tussen De Clerck, het gerecht en de Libanezen die ermee dreigen Domo in de problemen te brengen ging na de vrijlating gewoon door. Tot De Clerck in april 1998 nog maar één mogelijkheid zag om een complete schaakmat te ontlopen: de waarheid vertellen, de torenhoge prijs betalen en met een schone lei beginnen. Domo was gered, maar de breuk met de rest van de familie leek een feit. Hoewel de familie zelf ook dat nog altijd ontkent.
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV- h2
Begin deel (2) ...Het vervolg...!!
Subsidies aan ondernemingen
Tegenover de daling van de vennootschapsbelasting en de parafiscaliteit staat de afschaffing van subsidies aan de ondernemingen. Alleen subsidies voor starters en ter ondersteuning van onderzoek en ontwikkelingsinspanningen van bedrijven moeten mogelijk blijven. Maar ook in dat geval moet voorrang geheven worden aan risicodragende financieringsinstrumenten.
...& "risicodragende financieringsinstrumenten" zal door jullie vervolgens op de juiste manier worden ingekleed, zodat die koe ook nog eens gemolken kan worden...
Subsidies zijn marktverstorend en oneerlijk: kleine bedrijven hebben vaak geen weet van de mogelijkheden, of geen middelen om te lobbyen en vallen dus uit de boot.
Klinkt mooi... maar hierover alleen kan je intussen al een complete roman schrijven... want Europa heeft daar ook wel een aantal zeer duidelijke ideetjes over... deze passage is dus behoorlijk wazig...
...
Volkswagen: kroniek van een aangekondigde dood.
op 2006/12/2 - 13:40:00
4000 ontslagen in Volkswagen en 8000 in de toeleveringsbedrijven. Elke keer weer ziet België zich geconfronteerd met massale afdankingen, fabriekssluitingen etc. Wat is er aan de hand? Kan een regering daar iets aan doen? Welke politiek voert de regering nu en wat is het resultaat daarvan? Is er een alternatief op Belgisch vlak? Of moeten we de zaken Europees of zelfs mondiaal aanpakken en kan dat dan wel? Hebben we er de instellingen voor? Of moeten we een coherente nationale, Europese en mondiale politiek voeren (ook als klein land). Een poging tot een alternatief aan de hand van het VW-débacle.
Dat de grote bedrijven kunnen rekenen op een voorkeursbehandeling vanwege de overheid en de werknemers hoeft geen betoog. De werknemers van VW stemden in met zaterdagwerk en een grotere flexibiliteit op maat van de werknemers. De overheid kwam over de brug met onvoorwaardelijke lastenverlagingen en overheidssubsidies. De overheid (en dus de Belgische belastingbetaler) heeft 35 miljoen geïnvesteerd in automotive park om VW in Vorst te verankeren.
De MIVB en NMBS (ook al in handen van de belastingbetaler) stelden terreinen ter beschikking. Dit jaar alleen al kreeg VW al 40 miljoen van de overheden en de NMBS investeerde nog eens 70 miljoen op de site. De Belgische bevolking in het algemeen en de VW-werknemers in het bijzonder hebben zich dus heel erg gastvrij opgesteld voor VW. Maar deze apprecieert deze gastvrijheid niet. De citroen werd uitgeperst en zonder pardon weggegooid.
Was er enige economische noodzaak voor VW om deze gastvrijheid zo zwaar te misbruiken? Het antwoord is nee. In 2005 verdubbelde VW zijn winst tot 1,12 miljard. Maar in het wilde kapitalisme is dit natuurlijk niet genoeg. Tegen 2008 wil VW zijn winst verhogen tot 5,1 miljard of 205 miljard oude Belgische franken. De totale beurswaarde van het bedrijf bedraagt 28,8 miljard.
Om de winst op een steeds hoger niveau te brengen voert VW een beproefde tactiek: die van chantage en angst. VW kondigde reeds aan dat de fabriek misschien niet helemaal gesloten hoefde te worden maar dat er misschien mogelijks in 2009 een kleiner model zou kunnen worden gebouwd. De overheid zou dan wel een oplossing moeten vinden om de tijd tussen nu en 2009 te overbruggen (lees de belastingbetaler kan opdraaien voor de kosten) en het personeel zou (vanzelfsprekend) heel erg veel moeten inleveren. Toen het bedrijf besloot de poorten te sluiten was Vande Lanotte de eerste om te roepen dat de Sinterklaaspolitiek van de regering naar het bedrijfsleven niet mocht worden stopgezet en zelfs moest worden geïntensifieerd.
Toen VW opperde dat er in 2009 misschien een kleiner model kon worden geproduceerd op de site in Vorst reageerde de regering opgelucht. De VW politiek is echter doorzichtig. Iedereen (met uitzondering van de regering) weet dat een moderne assemblagefabriek minstens 3 modellen moet produceren om leefbaar te zijn. 1 model betekent de langzame wurgdood voor de fabriek. Maar VW wil nog meer geld van de regering en wil de arbeiders nog meer doen inleveren om hun winstprognoses waar te maken. Wat ze nu voorstelt wist ze natuurlijk al maanden vooraleer ze de VW-sluiting aankondigde. Het is immers een welberekende strategie van chantage en angstcreatie. Kan de regering aan zoveel arrogantie iets doen of is ze in een geglobaliseerde vrije markteconomie (waar ze trouwens zelf heel erg hard heeft aan meegewerkt) overgeleverd aan de goodwill van de multinationals en zo ja heeft een democratie dan nog wel zin als ze toch niks te zeggen heeft? Wij geloven van wel. Wat kan een klein land dan wel doen? België kan op 3 niveaus handelen doen om het tij te keren:
1. Nationaal.
De Sinterklaaspolitiek heeft bewezen contraproductief te zijn. De regering gooit met miljarden euros sociaal zekerheids en belastinggeld richting patroons zonder daar enige tegenprestatie voor te vragen. De vermindering van de sociale bijdragen voor de patroons bedraagt momenteel 5,4 miljard/jaar of 216 miljard Belgische frank of 50.760 Fr. per Belgisch gezin per jaar. Nadeel is dat elke (sociale zekerheids)frank die je aan de patroons geeft, niet kan geven aan degenen waarvoor de sociale zekerheid is bedoeld nl. aan de mensen bij wie zich een bepaald risico heeft voorgedaan (ziekte, invaliditeit, pensioen, werkloosheid en sinds kort ook de nood aan een poetsvrouw want via de dienstencheques wordt dit nu ook al betaald door de Sociale Zekerheid). Rechtstreeks gevolg is dat (volgens het planbureau) 27% van de werklozen in bittere armoede leeft en zelfs 40% van de werkloze mannen arm is. Niet moeilijk want sinds 1980 daalde de gemiddelde uitkering van 45,7% naar 27% van het gemiddelde loon.
Of om het nog duidelijker te stellen. De werkloosheidsverzekering stelt voor de 600.000 werkzoekenden in dit land 8,2 miljard ter beschikking. De 5,4 miljard die de regering onvoorwaardelijk weggeeft bedraagt dus bijna 66% van het budget voor de werklozen. De ene zijn brood is dus duidelijk de andere zijn dood.
Hoe onvoorwaardelijker de regering met geld gooit naar het patronaat, des te meer voorwaarden stelt men, aan de bevolking om van een uitkering te kunnen genieten. Door de techniek van de zogenaamde sluitende aanpak worden jaarlijks duizenden werklozen geschorst omdat er geen werk is. De sluitende aanpak is er dus op gericht om zoveel mogelijk mensen uit te sluiten. Heeft de sinterklaaspolitiek t.a.v. de patrroons met sociaal zekerheidsgeld zoden aan de dijk gebracht? Nee, Renault en VW (naast vele andere) zijn daar de trieste bewijzen van. De regering denkt altijd dat werkgevers door die cadeaus bereid zullen zijn werk te scheppen.
De realiteit bewijst het tegendeel. Voor de patroons zijn die verminderingen een wapen in de concurrentieoorlog en zeker geen middel om werk te scheppen. Want daar doen ze geen voordeel mee. Ze willen de loonkost 10 % naar beneden. Voor de patroons was de loonkost tien jaar geleden ook al 10 procent te hoog en dat zal hij blijven zolang het kapitalisme bestaat. Ondertussen hebben ze 20 procent vermindering van patronale bijdragen gekregen, maar is de bijdrage nog altijd 10 procent te hoog. Want het is een koers op leven en dood om de loonkost per eenheid product naar beneden te krijgen. Die kan door lagere lonen, door sneller en flexibeler te doen werken, door dezelfde productie te doen met minder volk. Kortom door een aanval op alle fronten. Het is een illusie te geloven dat men de patroons met cadeaus tot "rede" kan brengen. De regering schijnt (reeds 20 jaar) vergeten te zijn dat de tijd van het industriële kapitalisme (waarbij de winsten hoofdzakelijk gereïnvesteerd werden in economische activiteiten) voorbij is en we in een financieel kapitalisme leven. In het financiële kapitalisme (vanaf de jaren 80) worden de winsten veelal geïnvesteerd in financiële markten. De winsten zorgen dus niet meer voor werkgelegenheid: ze dienen enkel voor speculatieve doeleinden om de rijkdommen van hun eigenaars te vergroten.
Naast subsidies met sociaal zekerheidsgeld strooit de regering ook kwistig belastinggeld rond. Hierboven schetsten we reeds de cadeaus die VW terzake heeft gekregen maar ook voor Renault legde de overheid gratis en voor niets een viaduct aan.
Niemand is tegen het voeren van een industriepolitiek. Een gezonde industriële basis is goed voor een economie (alhoewel niet noodzakelijk zoals de Hongkongse economie die enkel uit diensten bestaat reeds bewezen heeft). De gevoerde politiek moet echter voorwaardelijk zijn. Dit betekent dat, indien de multinational zijn belofte breekt (en dat doen ze altijd), ze een deel van het door de overheid geïnvesteerde kapitaal (via RSZ of belastingen) moet terug betalen. Concreet: als de overheid t.b.v een bedrijf een viaduct bouwt en dit bedrijf vertrekt of sluit, dan moet het bedrijf de restwaarde van dit viaduct aan de overheid terug betalen. Dit is makkelijk contractueel te bepalen. Als het bedrijf zijn beloftes nakomt, is er niks aan de hand en moeten ze ook niet betalen. Eerlijk is eerlijk.
We pleiten hier dus voor een nationale voorwaardelijke industriepolitiek.
Natuurlijk zullen bedrijven altijd sluiten, relocaliseren, herstructureren. Dit is nu eenmaal eigen aan het kapitalistische beest en zolang het kapitalisme bestaat zal dit ook zo blijven. Een regering kan zijn bevolking daar wel tegen wapenen. Hoe dan? Wel, het aandeel van arbeid in onze nationale rijkdom neemt jaar na jaar af ten voordele het aandeel van kapitaal. Nochtans draagt dit kapitaal niet bij tot de werkgelegenheid maar wordt veelal voor speculatieve doeleinde gebruikt. Het kapitaal wordt (in verhouding tot de productiefactor arbeid) zwaar onderbelast.
Een regeringkan hier meer evenwicht in brengen en met de vrijgekomen middelen zijn bevolking beschermen tegen de grote risicos die het kapitalisme met zich meebrengt. Zo kan de regering middelen creëren en tegelijkertijd een eerlijker evenwicht tussen de belastingen op arbeid en kapitaal verwezenlijken door:
De vennootschapsbelasting te diversifiëren. Arbeidsintensieve bedrijven krijgen voordelen. Bedrijven met grote winsten (zoals VW) en die volk afdanken betalen een grotere belasting
Financieel gezonde bedrijven (zoals VW) dienen bij herstructureringen zelf te zorgen voor een nieuwe job tegen vergelijkbare voorwaarden voor het ontslagen personeel. Zoniet moeten ze opdraaien voor de werkloosheidsuitkeringen voor betrokkenen gedurende bvb. 3 jaar (een dergelijk systeem bestaat reeds in Nederland)
Een vermogensbelasting (bestaat reeds in andere EU-landen zoals Nederland en Frankrijk
Een belasting van 25% op meerwaarden van aandelen. In België bedraagt deze 0%. In de VS en het VK bedraagt deze 25%.
Aan middelen is er dus geen gebrek, men moet enkel de politieke moed hebben om ze vrij te maken. Het gaat hier dus om een luxeprobleem dat de regering maar niet wens op te lossen ondanks het feit dat andere EU-regeringen dit wel doen.
De middelen moeten dan efficiënt worden ingezet. Hieronder geven we een aantal denkpistes:
# Er komt een werkverzekering: deze houdt in dat mensen die worden ontslagen, worden begeleid naar gelijkwaardige tewerkstelling. Elke ontslagen werknemer krijgt een krediet waarmee hij bij een instelling naar zijn keuze hulp kan inkopen. Daarnaast is er een gediversifieerde degressieve bonus die de werkloze moet stimuleren om zelf vlug werk te vinden. Zo zal een hooggeschoolde een lagere bonus krijgen dan een ongeschoolde. Indien de werkloze binnen de 3 maand werk vindt mag hij de bonus behouden, daarna vermindert het bedrag in de tijd.
De begeleidingsinstellingen krijgen een bedrag per prestatie met een bonus bij doorstroming (in plaats van te werken met openbare aanbestedingen zoals bij de tendering). Een begeleidingsinstelling kan geen werklozen weigeren tenzij zn erkende contingent volzet is. Het beleid is dus gericht op de belangen van de werklozen i.p.v. de belangen van de instituten zoals VDAB, interimkantoren, tenderingbedrijven etc.
# Bij ontslag van 10% of meer van het personeel van een onderneming van meer dan 20 werknemers moeten de sociale partners een beroep doen op een regeringsbemiddelaar. Deze becijfert alle voorstellen van de sociale partners om ontslagen te vermijden. Slechts wanneer de sociale partners daarna overeenkomen dat ontslagen niet kunnen worden vermeden, kan begonnen worden met het onderhandelen van sociale begeleidingsplannen. Indien de werkgever haalbare plannen om ontslagen te vermijden niet wenst te implementeren, dan betaalt hij gedurende de eerste 3 jaar de werkloosheidsuitkering van de ontslagenen. De ontslagenen genieten van de werkverzekering. Daar de overheid hier een specifieke opdracht heeft, worden de regeringsbemiddelaars betaald uit de staatskas.
# Er komt een denktank die een concreet voorstel uitwerkt om arbeidsduurvermindering te realiseren met compenserende aanwervingen. In deze denktank zitten werkgevers, werknemers, de overheid e.a.deskundigen. Deze arbeidsduurvermindering dient niet lineair te zijn. We denken aan tijdkrediet, brugpensioen etc. met verplichte compenserende aanwervingen. Deze systemen kunnen worden ondersteund door RSZ-middelen daar het terugverdieneffect gegarandeerd is. De voorstellen van de denktank moeten besproken worden door de regering. Er moet een incentive o.v.v. RSZ-korting voor de werkgevers worden voorzien. Het terugverdieneffect is immers gegarandeerd.
# Er komt een federaal tewerkstellingsfonds. Dit fonds stelt middelen ter beschikking van projecten van algemeen maatschappelijk nut die sommige, door de minister bepaalde, doelgroepen tewerkstellen. Dit is een niche waarin alle mensen die niet meer 100% rendabel zijn volgens de huidige productienormen, de kans moeten krijgen om een tewerkstelling op maat aan te gaan. Dit segment moet creatief en flexibel omspringen met de noden mogelijkheden van de werknemers.
# We denken hier vooral aan projecten m.b.t. de ontwikkeling van buurtdiensten, sociale economieprojecten etc. De tewerkstelling kan gerealiseerd worden door VZWs of Lokale Besturen of door een samenwerkingsverband tussen de 2. Gemeenten gekenmerkt door langdurige werkloosheid hebben automatische trekkingsrechten op het fonds.
Dit zijn maar enkele voorstellen om de burgers te beschermen tegen de risicos van het internationaal kapitalisme. De vraag dringt zich op waarom onze regering deze dan niet neemt. Wel, de regering is overgeschakeld van een politiek van volledige tewerkstelling naar een politiek van volledige werkloosheid. De productiviteit is groter dan ooit (VW Vorst was de nr. 2 van het VW-concern voor wat betreft de productiviteit en kwaliteit). Het noodzakelijke werkvolume is dus veel kleiner dan het volume dat aangeboden wordt door de vraag naar werk (600.000 werklozen). Je zou dan kunnen denken dat de regering de voorwaarden zou scheppen omdat mensen zich zouden kunnen terugtrekken (geheel of gedeeltelijk, tijdelijk of niet) door de arbeidsduur te verkorten (i.p.v. te verlengen via het generatiepact), door uitbreiding van het tijdkrediet (i.p.v. inkrimping met 80%), door het toekennen van soepeler brugpensioen (i.p.v. de dé facto afschaffing ervan), door het verlagen van de pensioengerechtigde leeftijd etc.
We merken integendeel dat de sluitende aanpak zoals hierboven beschreven iedereen verplicht (op straffe van bittere armoede) om koste wat het kost een job te zoeken. Dit gaat ten koste van de kwaliteit van de jobs (cfr. dienstenchequejobs). Het opschuiven van de leeftijd voor brugpensioen en de jacht op werklozen duwt duizenden mensen uit de sfeer van inactiviteit, echter niet richting tewerkstelling maar richting werkloosheid, aangezien de huidige politiek een massale jobcreatie verhindert door het ontmoedigen van het verminderen van de arbeidstijd, een fiscaliteit die veel zwaarder is voor lonen dan voor kapitaal, een monetaire politiek ten gunste van renteniers en tegen de groei, het afslanken van overheidsdiensten, het schrappen van de verplichting om loopbaanonderbrekers en bruggepensioneerden te vervangen etc.
Bovenstaande toont aan dat de regering inderdaad de politiek van volledige tewerkstelling heeft verlaten en opteert voor een beleid van hoge werkloosheid (ook Europees!!). Deze beleidskeuze kan onmogelijk openlijk toegegeven worden. Daarom is de slogan van de regering werk, werk, werk Voor wie echter het economisch nieuws een beetje volgt is de beslissing om de werkloosheid op een hoog niveau te houden overduidelijk: het is de voorwaarde om de vakbondsmacht te breken en de lonen te verminderen. De regering is daar trouwens goed in geslaagd. Ondanks al onze CAOs etc. is de koopkracht van de Belg er de laatste 10 jaar op achteruit gegaan. Dit blijkt uit het onderzoek 10 jaar koopkracht 1996-2005 van het Onderzoeks- en informatiecentrum van de Verbruikersorganisaties. De armen verloren in die periode 3,26% aan koopkracht, de ambtenaren 2,28% en de loontrekkenden 2,08%. De kapitaalbezitters zagen hun koopkracht verhogen. De regeringspolitiek is dus geslaagd.
Willen we een andere politiek, een politiek in het algemeen belang i.p.v. het particuliere aandeelhoudersbelang, dan zullen nieuwe partijen met frisse ideeën moeten opstaan. Momenteel zijn alle partijen in België (ook de socialisten en Vlaams Belang) in hetzelfde bedje ziek. Hun sociaal-economische politiek bestaat erin de belangen van het grootkapitaal veilig te stellen in de hoop dat dit dan de goedheid zal hebben een paar jobs te creëren ons land. Het illusoire van zon politiek wordt door het VW-drama nog maar eens aangetoond. De mensen beginnen ook te beseffen dat de spiraal naar beneden (steeds grotere werkloosheid en steeds lagere koopkracht voor de werkenden tegenover steeds meer winsten voor de aandeelhouders) geen enkele oplossing biedt. Vandaar ook de spectaculaire verkiezingsoverwinning van de SP in Nederland. Ook in andere landen zijn de partijen links van de sociaal-democraten in opmars. In België wordt links niet meer vertegenwoordigd. De SP.a/PS zijn zover opgeschoven naar rechts (fiscale amnestie, sluitende aanpak, cadeaus voor het kapitaal) dat je ze bezwaarlijk nog links en nog minder socialistisch kan noemen. Er ligt dus een groot politiek terrein braak voor een andere politiek.
2. Europees
Indien de EU zijn geloofwaardigheid tot een minimum wil herstellen bij de bevolking (cfr. Het massaal afwijzen van de EU-grondwet), dan zal ook daar uit een ander vaatje moeten worden getapt. Laat ons even nagaan of de EU daartoe de hefbomen heeft of dat het overgeleverd is aan de willekeur van het internationaal kapitaal.
Er zijn heel wat internationale organisaties waarin de EU iets in de pap te brokken heeft zoals het Internationaal Monetair Fonds(IMF), de Wereldbank, de Wereldhandelsorganisatie (WHO), de internationale arbeidsorganisatie (IAO) etc. Kenmerkend voor deze organisaties is dat hoe minder democratisch en ondoorzichtiger de besluitvorming is, hoe meer macht en hoe bindender de beslissingen van deze organisaties zijn. De verslagen van de wereldhandelsorganisatie zijn bvb. geheim maar wel bindend en afdwingbaar over gans de wereld. De beslissingen van de IAO, zijn democratisch en openbaar maar helemaal niet afdwingbaar. De EU kan ijveren om:
1. de beslissingen van alle internationale organisaties op elkaar af te stemmen. Nu staan deze dikwijls lijnrecht tegenover elkaar. Zo is de WHO tegen minimumlonen terwijl de IAO er voor is.
2. de IAO-beslissingen als productievoorwaarde te stellen voor import in de EU. Op die manier kunnen goederen die in mensonwaardige omstandigheden zijn geproduceerd en niet voldoen aan de IAO-normen onze markten niet meer overspoelen zodat de oneerlijke concurrentie uit die hoek vermindert of, bij voldoende controle, zelfs op houdt te bestaan. Ook binnen de EU moeten de landen produceren volgens de IAO-normen.
3. de EU-leden moeten worden verplicht hun standpunten die ze innemen in de internationale organisaties openbaar te maken en actief te communiceren naar de bevolking. De standpunten die de lidstaten innemen dienen onderhevig te zijn aan een parlementair debat. De EU kan deze standpunten publiceren op zijn website. Nu nemen, ten gevolge van de geheimhouding, lidstaten (waaronder België) dikwijls standpunten in die ze nationaal zeker niet innemen. Zo is de regering in België voor een minimumloon maar is ze in de WHO daartegen. Dat kan toch niet!!!
3. Internationaal
Door de globalisering en het openstellen van de Indiase en Chinese economieën voor het wereldwijde kapitalisme is het aantal arbeidskrachten wereldwijd ongeveer verdubbeld. De hoeveelheid investeringskapitaal is ongeveer gelijk gebleven. Kapitaal is dus heel wat schaarser geworden dan arbeid. Het is dus zaak het evenwicht te herstellen en zelfs ten voordele van de productiefactor arbeid te doen kantelen. Dit om de levensstandaard in de ontwikkelde economieën op zijn minst te handhaven en het lot van de mensen in de derdewereldlanden te verbeteren.
Dit kan door derdewereldlanden ertoe aan te zetten volgens de IAO-normen te produceren (zie hoger). Op die manier kan kinderdarbeid gradueel verminderen. Daar de productie voor de EU volgens de IAO-normen moet gebeuren zullen de betrokken ouders hun kinderen kunnen laten studeren daar ze het inkomen uit kinderarbeid niet meer nodig zullen hebben om in hun basisonderhoud te kunnen voorzien. Als die kinderen dan op hun beurt ingeschakeld worden in het productieproces zullen ze door hun hogere scholingsgraad ook producten met een grotere toegevoegde waarde kunnen produceren en exporteren. Dit is op zijn beurt goed voor de handelsbalans van het (ontwikkelings)land. Vergeet immers niet dat het steeds verder verarmen van veel ontwikkelingslanden te wijten is aan hun export van producten met een lage toegevoegde waarde (bvb. cacao uit Afrika) tegenover een import van goederen met een hoge toegevoegde waarde (bvb. medisch materiaal). Ze betalen dus meer voor hun import dan ze krijgen voor hun export met als gevolg dat de lonen nog moeten dalen en er nog meer kinderarbeid moet komen om nog meer producten met een lage toegevoegde waarde te exporteren om zo de handelsbalans in evenwicht te brengen. Op een manier zitten de ontwikkelingslanden evengoed als de industrielanden in een negatieve spiraal veroorzaakt door het internationaal kapitalisme.
Deze negatieve spiralen kunnen en moeten omgebogen worden naar positieve spiralen. De instrumenten zijn er, de politieke wil (voorlopig?) niet.
De werkloosheidsval betekent dat het voor sommige personen niet voldoende economisch interessant is om uit de werkloosheid te treden. Dat er een groot aantal werklozen is en anderzijds een massa vacatures niet ingevuld geraken is het gevolg van de werkloosheidsval. Ons systeem van werkloosheidsuitkeringen die onbeperkt zijn in de tijd (en uniek in de wereld) is één element van deze val. De werkloze geniet ook van talrijke sociale & fiscale voordelen die hij verliest als hij gaat werken.
Hier hadden we zo toch wel eens héél graag een uitgebreide & zéér omstandige opsomming gekregen van de zo talrijke sociale en fiscale voordelen waarvan de werkloze hier ten lande zo gul geniet of zou kunnen genieten ?!
Wij kunnen hier niet meteen lange opsommingen uit ons zéér kort mouwtje schudden & we kennen het probleem nochtans van zeer nabij !! of anders uitgedrukt "we zitten zo goed àls met onze neus op de feiten gedrukt"... Met onze ″super″-minimumuitkering kunnen we zooo ″ruim, royaal & gigantisch″ rondkomen dat we uit pure ellende wekelijks een voedselpakket moeten gaan halen bij de voedselbank willen we niet omkomen van honger & ellende... Zoals de LDD het voorstelt lijkt het hier wel Walibi als je werkloos wordt !!
...
Het LDD-programma schept de voorwaarden om meer mensen aan het werk te krijgen. Op zich is dit niet voldoende. De werklozen moeten ook nog aan het werk willen. Zolang werken niet meer loont dan niet-werken is duidelijk dat men het werkloosheidsprobleem nooit zal kunnen oplossen. Dit kan onder meer door het stelsel van de werkloosheid qua kost terug te brengen naar een normaal Europees niveau. De totale uitgaven van de eigenlijke werkloosheidsuitkeringen bedragen 2,60% van het BBP. Gemiddeld ligt dat minstens een percent lager. Wij voorzien de hervorming van het stelsel naar Nederlandse model. Het is verre van het strengste van Europa en kent een sterk verzekerend karakter (een hogere vervangratio dan bij ons), waarbij de toegang afhankelijk is van een minimum arbeidsgeschiedenis (26 weken op 36 voorafgaand aan de aanvraag). De uitkeringsduur is beperkt tot 38 maanden.
Om te beginnen hebben wij hier niets zien scheppen buiten poen... voor de rijken dan wel te verstaan... Verder is het niet omdat er aan een volledige sociale afbraak wordt gedaan, ten koste van de kleine man & ten gunste van de rijken dan men daarmee ″werk″ creëert, laat staan werk verschaft... Voor zover wij tot hiertoe hebben kunnen lezen ~wat er staat & ook wat er zich tussen de regeltjes door bevindt~ zien we hier vooral het creëren van véél sociale ellende... nog méér dan dat er op dit moment reeds is !!
...& verder... HOP... dààr hebben we het weer, de culpabilisering van de werkloze : ″De werklozen moeten ook nog aan het werk willen″... Zo te horen & te lezen, zou de LDD het liefst vanal de werkloosheidsuitkeringen zo ontoegankelijk maken dat er géén enkele werkloze gebruik kan van maken, dan is het ganse probleem ook ineens opgelost...
...& na die 38 maanden ? ...leven van ? ...we zegden het al : uit de afvalcontainers eten & leven op de straat... want waarvan moeten we onze huishuur betalen nietwaar... pee-schijven misschien ?!...
Misschien moet de LDD er maar eens op gewezen worden dat België één van de laagste misdaadcijfers telt van West Europa.... Maar als hij de zelfde weg op wilt van Frankrijk of Engeland (al 22 tienermoorden in 2008 in Londen alléén), dan is hij op goede weg... Het soort losgeslagen criminaliteit ingevolge de sociale verloedering heeft een hoge prijs die door LDD niét in mindering wordt gebracht, méér nog... waar er precies niet eens over nagedacht wordt !
...
Zo komt jaarlijks 5 miljard euro sociaal geld vrij dat men op een meer moreel verantwoorde manier kan aanwenden, nl. voor de instandhouding van de totale sociale zekerheid nu en in de toekomst.
...Misschien vergissen we ons, maar euh... we hebben tot hiertoe enkel gelezen van het afschaffen van de te betalen sociale bijdragen door de werkgever... & verder ook van het afschaffen van belastingen allerhande... Met wat simpel lagere school rekenwerk betekent dit dus ook géén inkomsten in de sociale zekerheid... waar komt die 5 miljard dan vandaan ? ...uit de hemel ?!... Sinterklaas ?!...
....& Verder voor alle duidelijkheid : Van bovenstaande passage krijgen wij zo ongeveer een acute darminfectie met chronische spetter-diaree die gepaard gaat met spontane kotsneigingen !!... In het bijzonder van het zinnetje : "Zo komt jaarlijks 5 miljard euro sociaal geld vrij dat men op een meer moreel verantwoorde manier kan aanwenden" ...
...Hoe hoogstaand jullie zijn op moreel & ethisch vlak, is ons intussen genoegzaam bekend... We lezen het hier regel per regel...
...& Zonder te zeveren of te zwanzen, wij wensen met dit soort holle priet-praat ~wij noemen het zelfs ronduit regelrechte populistische bla-bla-bla~NIET te lezen in een programma dat bol staat van puur egoisme & egocentrisme voor de ″rijken″ - PUNT !!
...
"De papieren versie"
Om het u wat makkelijker te maken & vooral om het wat overzichtelijk te houden ~want het is tenslotte een hele turf geworden~ zullen we hier voortaan onze bijgewerkte papieren versie van "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV" erbij zetten, kwestie mocht u de voorgaande afleveringen gemist hebben, dat u deze hier onmiddellijk in terug vindt.
...
Je kunt dus dit document in pdf-vorm ~uiteraard probleemloos af te printen~ downloaden via onderstaande link...
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV- g1
(LDD-programma) Bij het belasten van vermogen gaat het altijd om opbrengsten: de vruchten worden belast, nooit de boom.
Wij stellen ons anders wel eens de vraag of die boom er enkel gekomen is door "noeste arbeid" of door iets anders...
...
Naar een taks op financiële transacties
Oproep voor een Europese campagne
door Attac Vlaanderen
Attac Vlaanderen stelt voor om samen met de andere afdelingen van Attac in Europa een campagne op te zetten voor de invoering van een taks op financiële transacties. De Belgische wet kan immers slechts van kracht worden als alle landen van de Eurozone een dergelijke wetgeving hebben aangenomen.
Het internationale debat over ontwikkelingssamenwerking en armoedebestrijding wordt momenteel volledig beheerst door de millenniumdoelstellingen. Dit VN-programma zou het aandeel van de extreem arme mensen in de wereld met de helft willen verminderen tussen 1990 en 2015. Iedereen weet inmiddels dat deze doelstellingen niet zullen gehaald worden, maar de Blairs, de Bonos, de Angelinas en de Gates van deze wereld maken zich sterk als mondiale armoedebestrijders. Heel wat ngos en sociale bewegingen volgen hun spoor, de een al wat kritischer dan de ander. Geld voor deze armoedebestrijding is er echter niet, ondanks alle plechtige beloften om de ontwikkelingshulp op te voeren. Vandaar dat men nu haastig op zoek gaat naar innovatieve mechanismen om de armoedebestrijding te financieren.
De Tobintaks, een minimale belasting op speculatieve transacties, is één van de oudste voorstellen voor een mondiale belasting. Het idee komt van James Tobin, nobelprijswinnaar voor economie in 1981. Na de verbreking van de Bretton Woods akkoorden in de jaren 70, stelde hij een belasting op valutatransacties voor om de onberekenbaarheid en de instabiliteit van de financiële markten te voorkomen. Hij wou de overmatige liquiditeit verminderen en de kapitaalstromen op korte termijn afremmen.
Dit idee is actueler dan ooit. Met het vrije kapitaalverkeer flitst er elke dag tussen de 1500 en 2000 miljard Euro elektronisch de wereld rond. Meer dan 80 % van dat flitskapitaal heeft niets te maken met de reële economie, dit is de aankoop en verkoop van goederen en diensten of met produktieve investeringen. Het is zuiver speculatief met als doel zo hoog mogelijke winsten te bereiken. Door grote geldhoeveelheden in te zetten, kan men op minieme wisselkoersverschillen ook snel miljoenen Euro rijker worden. De financiële crises van de afgelopen jaren hebben laten zien wat voor sociale dramas daarvan het gevolg kunnen zijn. In Mexico, Rusland en Zuidoostazië is de economie zogenaamd wel hersteld, maar de sociale gevolgen van werkloosheid en verdwenen sociale voorzieningen blijven duren.
De kern van Tobins idee is dat met een kleine belasting van 0,1 % op deze financiële transacties, deze korte-termijnkapitaaltransacties worden ontmoedigd en worden afteraden. UNCTAD, de VN-Conferentie voor Handel en Ontwikkeling, nam het idee in 1990 over en stelde dat een dergelijke belasting veel meer kon doen voor de werkgelegenheid in de wereld dan de toen - en nu - beleden inflatiebestrijding.
Het is ook dit idee dat aan de basis ligt van ATTAC - Associatief netwerk voor een taks op financiële transacties -. Ignacio Ramonet, hoofredacteur van Le Monde Diplomatique, schreef in 1997 een artikel over de noodzakelijke ontwapening van de markten. Het netwerk van ATTAC werd in het leven geroepen, als antwoord op de vele reacties op dit artikel. Het speerpunt is de invoering van de Tobintaks.
Het verzet tegen die Tobintaks kwam even snel op gang. Financiële kringen proberen te bewijzen dat de belasting technisch niet uitvoerbaar is, een veel te zware bureaucratische inspanning zou vergen en de financiële markten hun soepelheid zou doen verliezen. Al deze bezwaren kunnen makkelijk worden weerlegd. Het verzet moet dan ook gezien worden als een klassieke angst voor belastingen, zoals dat ook honderd jaar geleden met de gewone inkomensbelastingen het geval was.
In Frankrijk werd het principe van de Tobintaks door het parlement goedgekeurd. In België werd in 2004 een aangepaste en betere versie van de Tobintaks in het parlement goedgekeurd. Deze Spahn-variant betekent dat er een kleine belasting - 0,02 % - per transactie kan worden geïnd. Van zodra de wisselkoersen zich buiten een (dynamische) bandbreedte gaan bewegen, wordt het percentage opgetrokken (tot 80 %) om speculatieve aanvallen te vermijden en de instabiliteit te beperken. Als instrument tegen speculatieve transacties is dit dan ook bijzonder efficiënt en het geeft de politieke instanties een mogelijkheid om te interveniëren op de financiële markt. Dit kan bijdragen tot een stabilisering van de wisselkoersen.
De Belgische wet bepaalt echter ook dat het systeem pas in werking treedt wanneer alle landen van de Eurozone zijn toegetreden. Vandaar dat het belangrijk is nu andere landen ervan te overtuigen om ook een dergelijke wetgeving goed te keuren.
Met de discussie over de millenniumdoelstellingen is het debat in een hogere versnelling gekomen. Iedereen is koortsachtig op zoek naar geld en er zijn verschillende ideeën in bespreking. Zo dacht men er aan een deel van de goudvoorraad van het IMF te verkopen, een internationale lening uit te schrijven als voorschot op de ontwikkelingshulp, een internationale loterij te organiseren, een taks te heffen op CO2-emissies of op vliegtuigbrandstof, enz.
Het idee dat het als eerste heeft gehaald is echter een taks op vliegtuigtickets. Frankrijk en Brazilië zijn de eerste landen die de belasting zullen invoeren. Iedereen die een vliegtuigticket koopt zal worden gevraagd daar een klein bedrag bovenop te betalen. De opbrengst zal worden gestort in een fonds waarmee aidsmedicijnen kunnen gekocht worden. Dit is de eerste echte mondiale belasting.
Helaas is het ook een consumentenbelasting. Het is een onrechtstreekse taks die iedereen even erg treft, ongeacht het inkomen. Er gaat geen enkele structurele herverdeling van uit. Daarenboven worden die aidsmedicijnen bij grote westerse multinationals aangekocht, en zijn het dus de consumenten die zorgen voor de winst van die multinationals. Terwijl de rijke landen er nog steeds niet in slagen hun ontwikkelingshulp daadwerkelijk op te trekken.
De Tobintaks was in eerste instantie bedoeld als structurele maatregel voor de stabilisering van de financiële markten en voor het beperken van de volatiliteit als gevolg van speculatie. Die stabiliteit kan worden gezien als een mondiaal publiek goed. Het is duidelijk dat ook voor andere mondiale publieke goederen aan mondiale taksen kan worden gedacht. Economische en sociale ontwikkeling, water en stroomvoorziening, een schoon milieu, sociale rechtvaardigheid, openbare diensten... De Tobintaks en milieutaksen zijn uitstekende instrumenten om te werken aan een structurele solidariteit van herverdeling tussen Noord en Zuid, van rijk naar arm.
Het is vandaag het neoliberale beleid dat de armoede in de wereld, zoals in Afrika, doet toenemen. Vandaar dat de andersmondialiseringsbeweging zich in eerste instantie tegen dat neoliberalisme verzet. En vandaar dat er maatregelen nodig zijn om de financiële dictatuur te doorbreken. De armen in de wereld hebben geen liefdadigheid maar wel een structurele herverdeling nodig.
Wij doen daarom een oproep om in alle Europese landen een campagne te voeren voor de invoering van de Tobintaks. Meer dan wat zand in de machine kan de Tobintaks zorgen voor meer stabiliteit. Het is een Robin Hood taks, want het zijn de rijken die deze belasting voor de armen zullen moeten betalen. Het is een taks die zorgt voor meer mondiale fiscale rechtvaardigheid en mogelijkheden biedt voor een daadwerkelijk mondiaal democratisch beleid. In de strijd voor een andere wereld is de Tobin taks een onmisbaar instrument om de democratische politiek te doen zegevieren op de dictatuur van de financiële markt.
Een Tobin-taks is een - kleine - belasting op international wisseltransacties. Bij elke omwisseling van Dollars in Yens, Ponden in Reals, of - om een ander voorbeeld te noemen - Kronen in Euros zal door de invoering van een Tobin-taks over het gewisselde bedrag belasting worden geheven. Daarbij wordt gedacht aan een zeer laag tarief, van bijvoorbeeld 0,1 of 0,25 procent. Toch kan zon belasting, als zij wereldwijd ingevoerd zou worden, een enorm bedrag opleveren. Want volgens de Bank voor Internationale Betalingen (BIB) gaat op de international valutamarkten gemiddeld per dag wel 1500 miljard dollar om. ATTAC kiest expliciet voor een belasting op alle internationale wisseltransacties. Sommige voorstanders van een Tobin-taks bepleiten uitsluitend een heffing op speculatieve valutatransacties. Bedoeld worden dan vooral die gevallen waar geprobeerd wordt om koersen uit balans te brengen, om vervolgens op de koersschommelingen die daarvan het gevolg zijn winst te maken. In het verlengde daarvan zijn ook voorstellen gedaan om speculatieve transacties met een hoger tarief te belasten dan gewone wisseltransacties. Het probleem is echter dat het technisch niet mogelijk is onderscheid te maken tussen speculatieve en gewone transacties: bij iedere transactie wordt immers gestreefd winst te maken. Door te kiezen voor een kleine belasting op alle internationale wisseltransacties wordt veel onnodig gesteggel voorkomen.
2. Waar komt die naam Tobin-taks vandaan ?
Het idee voor zon belasting is afkomstig van de Noord-Amerikaanse econoom James Tobin, dus naar hem is deze heffing vernoemd. Tobin, die in 1981 de Nobelprijs voor economie won, presenteerde zijn idee voor het eerst tijdens een lezing in Princeton in 1972. Op dat moment werd nauwelijks op het voorstel gereageerd, maar sindsdien duikt het tijdens elke financiële crisis weer op. En inmiddels wordt onder andere in het Europees Parlement en in de Verenigde Naties gestudeerd op de mogelijke invoering van een belasting op internationale wisseltransacties. In de financiële wereld zijn ze daar helemaal niet blij mee. Otmar Issing, economisch brein van de Duitse Bundesbank liet dat goed merken toen hij tijdens een valutacrisis door journalisten gevraagd werd naar de Tobin-taks: O, dat. Het monster van Loch Ness steekt zijn kop weer op!
3. Waarom een Tobin-taks ?
Niemand is dol op het betalen van belasting, maar verschillende zwaarwegende argumenten pleiten voor invoering van deze nieuwe taks. Allereerst zal door invoering van een Tobin-belasting de enorme speculatie op de wisselmarkten enigszins worden geremd. Het overgrote deel van de valutatransacties betreft het wisselen van bedragen naar een andere munt en weer terug (round trips) in één week, of zelfs één dag. Het merendeel van deze transacties is speculatief en dient geen enkel productief doel. Maar de volatiliteit (vluchtigheid) en instabiliteit van de wisselkoersen neemt er sterk door toe, waardoor ook de onzekerheid in de economie als geheel groter wordt. Hit and run speculatie kan binnen enkele dagen grote bedragen opleveren, maar daarvoor betalen anderen een hoge prijs. Het zijn de armsten in de samenleving die het meeste last hebben van de prijsstijgingen, faillissementen en werkloosheid die daar onder andere het gevolg van kunnen zijn. Door elke keer als geld gewisseld wordt daarop een kleine belasting te heffen, wordt veelvuldig geld wisselen om speculatiewinsten te behalen minder aantrekkelijk. Daarmee samenhangend kan invoering van een Tobin-taks ook de sterke greep waarin de geglobaliseerde financiële markten de nationale staten houden wat losser maken. Tijdens de pesocrisis eind 1994 in Mexico en de recente crisis in Azië is opnieuw gebleken welke vernietigende invloed het geglobaliseerde financiële stelsel kan hebben op economieën door speculatie tegen munten en het van de ene op de andere dag verplaatsen van kapitaal naar financieel lucratievere oorden. Tot slot, en dat is niet de minst belangrijke reden, kan een Tobin-taks veel geld opleveren, dat gebruikt kan worden voor sociale doelen. Het precieze bedrag is natuurlijk sterk afhankelijk van de mate waarin zon taks speculatief handelen ontmoedigt - hoe beter dat lukt, des te geringer de opbrengst. Maar om de gedachten te bepalen: voor het United Nations Development Programme (UNDP) berekenden economen dat een heffing van 0,1 procent jaarlijks 148 tot 166 miljard dollar in het laatje kan brengen, en een tarief van 0,25 procent zelfs 290 miljard dollar.
4. Zet zon belasting geen rem op economische handelingen ?
Niet alle internationale wisseltransacties zijn natuurlijk schadelijke speculatie. Een bedrijf dat in het buitenland producten in- of verkoopt zal valuta moeten wisselen. En wie buiten de eigen landsgrenzen op vakantie gaat heeft ook buitenlands geld nodig. Omdat bijna niemand zulke activiteiten af wil remmen wordt vaak de vraag gesteld of een Tobin-taks daar geen schadelijke gevolgen voor heeft. Het antwoord is nee, en wel om een simpele reden. Voor wie speculerend op koersstijging of -daling verschillende malen per week of dag hetzelfde bedrag wisselt kan zelfs een heel kleine belasting op elke transactie uiteindelijk enorm oplopen: bij een maand lang elke dag tien keer wisselen betekent een tarief van 0,1 procent bijvoorbeeld al een heffing van 30 procent per maand. Maar een éénmalige heffing van 0,1 procent op de betaling van in- of uitgevoerde goederen of een som geld om een buitenlandse investering mee te financieren is eigenlijk verwaarloosbaar. Daarom zal een Tobin-taks wel ontmoedigend werken op speculanten, maar zullen niet-speculatieve transacties er niet door worden gehinderd.
5. Is dit dé manier om de macht van financiële markten in te tomen ?
Oh nee, zeker niet. De belangrijkste beperking van een Tobin-taks is dat valuta slechts een deel van de portefeuilles van grote beleggers en speculanten uitmaken: de handel in obligaties en aandelen wordt door een Tobin-taks niets in de weg gelegd. Een andere beperking is dat een Tobin-taks alleen onder normale omstandigheden zinvol is, om de bij vraag 3 genoemde redenen. Maar in crisistijden is een dergelijke belasting niet effectief. En ook een Tobin-taks zal niet kunnen verhinderen dat nieuwe crises zoals in Mexico of Azië uitbreken. Want als de koers van een munt echt flink onder vuur komt te liggen laat geen valutahandelaar zich van mogelijke miljardenwinsten afhouden door een kleine heffing, die in geen verhouding staat tot zijn potentiële winst. Het idee voor een Tobin-taks is het meest tot de verbeelding sprekende instrument om iets tegen de negatieve gevolgen van de financiële globalisering te doen. Daarom zet ATTAC zich internationaal in voor de invoering van een Tobin-taks als eerste stap. Maar een Tobin-taks is geen doel op zich en zal geen eind maken aan de schadelijke gevolgen van de financiële globalisering. Er zijn daarom ook andere ideeën en voorstellen internationaal in discussie, waar vaak ook door ATTAC en anderen actie voor wordt gevoerd. We noemen er twee:
# Tot het begin van de jaren zeventig was het normaal dat landen controle uitoefenden op en beperkingen stelden aan grensoverschrijdende financiële stromen, om ruimte te scheppen voor eigen economische keuzes die niet direct afgestraft kunnen worden door kapitaalvlucht van beleggers en speculanten. Sindsdien is daar door de wereldwijde deregulering en financiële globalisering een eind aan gekomen, met als gevolg dat geldkapitaal nu in een fractie van een seconde van het ene naar het andere land verplaatst kan worden. Tegen die tijdgeest in hebben Chili en Maleisië de afgelopen jaren een klein voorbeeld gesteld door kapitaalcontroles in te stellen om de in- en uitvoer van speculatief kapitaal (tijdelijk) af te remmen, of geheel aan banden te leggen. Financiële experts en internationale organisaties voorzagen economische catastrofes als gevolg van deze inbreuk op de vrijheid van kapitaal om zich ongehinderd over de wereld te verplaatsen. Maar de voorspelde rampspoed en ellende bleven uit. En nu geven ze soms zelfs schoorvoetend toe dat de gevolgen van deze maatregelen positief waren, omdat deze landen minder kwetsbaar waren geworden voor de gevolgen van speculatie.
# Een ander belangrijk voorstel is een wat verdergaande variant van de Tobin-taks en is genoemd naar Paul Bernd Spahn, de bedenker van het plan. Omdat een kleine heffing op wisseltransacties zoals we zagen in tijden van crisis geen enkele indruk zal maken op valutahandelaren die dikke winst ruiken heeft de Duitse hoogleraar Spahn voorgesteld af te spreken dat het tarief van een in te voeren Tobin-belasting onmiddellijk sterk verhoogd wordt wanneer dat nodig is om een munt tegen speculanten met dollartekens in de ogen te beschermen. Alleen al de geloofwaardige aankondiging dat in zon geval een hoge belasting - van indien nodig 50 of zelfs 100 procent - op valutatransacties geheven zal worden kan preventief werken.
6. Is het voorstel praktisch wel uitvoerbaar ?
Tegenstanders van een Tobin-taks vinden dat een belasting op wisseltransacties helemaal niet nodig is. Volgens de economische standaardtheorie zorgen financiële markten immers voor - zoals dat zo mooi genoemd wordt - een efficiënte allocatie van schaarse middelen. Maar sinds de financiële crises in het laatste decennium van de vorige eeuw wordt dat argument niet meer gebruikt. Niemand durft daarna nog vol te houden dat er géén grote risicos zitten aan het functioneren van de geglobaliseerde financiële markten. Niemand weet waar en wanneer, maar iedereen gaat er vanuit dat nieuwe financiële crises zullen ontstaan. Niet voor niets hebben internationale organisaties als het IMF en regeringsleiders het ene na het andere plan gelanceerd voor - zoals dat zo mooi genoemd wordt - de herstructurering van de internationale financiële architectuur, overigens tot nu toe met weinig resultaat. In deze voorstellen speelt een Tobin-taks geen rol. Tegenstanders beroepen zich nu vooral op de onuitvoerbaarheid van zon taks. Er is de afgelopen jaren daarom veel onderzoek gedaan naar de praktische uitvoerbaarheid. Op zichzelf is er technisch gezien geen probleem, concluderen bijvoorbeeld de internationale topeconomen Barry Eichengreen en Charles Wyplosz. Integendeel, implementatie is zelfs eenvoudiger geworden door de informatietechnologie, die het mogelijk maakt de handel in valuta continu te monitoren. En de Britse econoom John Grieve Smith schreef in de Cambridge Journal of Economics dat invoering van de Tobin-taks zeker niet complexer, en misschien zelfs wel eenvoudiger, is dan het heffen van BTW of inkomstenbelasting. Want een Tobin-belasting kan geheven worden door de banken, die de berekening en heffing van de belasting in hun gecomputeriseerde systemen kunnen inbouwen.
7. Maar verplaatst de valutahandel zich niet naar landen die niet meedoen ?
Als gevolg van de internationale verwevenheid en liberalisering van financiële markten zal invoering van een Tobin-taks in één land er wellicht toe leiden dat een deel van de valutahandelaren met zijn transacties uitwijkt naar een ander land. Het is daarom op zich natuurlijk het beste als alle landen in de wereld tegelijkertijd beginnen met het in dezelfde mate belasten van de valutamarkten. Maar afwachten tot dat zeer onwaarschijnlijke moment aanbreekt is niet nodig. Er zijn verschillende landen die op eigen houtje jarenlang bepaalde financiële transacties hebben weten te belasten: zo inde de Engelse fiscus nog begin jaren negentig 13 miljard dollar per jaar met een belasting op aandelentransacties in Londen. En met name de Europese Unie (EU) zou een voorbeeld kunnen stellen, aangezien de helft van de dagelijkse valutaomzet plaatsvindt in lidstaten. Die handel kan nooit en te nimmer volledig verplaatst worden naar de rest van wereld. Bovendien kan zulk uitwijken ook nog eens minder aantrekkelijk gemaakt worden door bijvoorbeeld een ontmoedigingsheffing op transacties tussen partijen binnen en buiten het heffingsgebied.
8. Zal er niet geprobeerd worden de Tobin-taks te ontduiken ?
Ja natuurlijk. Maar er is toch ook niemand die voorstelt uit de wet te halen dat iemand vermoorden strafbaar is omdat die wet toch niet alle moorden weet te voorkomen? Zoals bij elke belasting zal uiterst creatief geprobeerd worden een Tobin-taks te ontduiken. Daarom zullen niet alleen onmiddellijke (spot) en termijn- (forward) transacties belast moeten worden, maar ook valutaopties, -swaps en -futures om de ontsnappingsmogelijkheden zo klein mogelijk te maken. Het dichten van gaten in belastingstelsels behoort echter tot de dagelijks routine van regeringen en parlementen. Net als bij elke andere belasting is voor de invoering van een Tobin-taks de politieke wil belangrijker dan de administratieve uitvoerbaarheid.
9. Wat gebeurt er met de opbrengst ?
Een belangrijke vraag, want het gaat zoals we hebben gezien om nogal wat geld. Het is het meest efficiënt een Tobin-taks direct te innen op de plaats waar geld gewisseld wordt. Maar het probleem daarmee is dat ruim 90 procent van de wisseltransacties in de wereld in dertien landen plaatsvindt: 30 procent in Engeland, 16 procent in de Verenigde Staten, 10 procent in Japan, en bijvoorbeeld bijna 2 procent in ons land. Omdat het niet rechtvaardig is het overgrote deel van de opbrengst van een Tobin-taks in deze rijke landen terecht te laten komen, wordt er in verschillende uitwerkingen van het voorstel meestal van uitgegaan dat een aanzienlijk deel of het geheel van de opbrengst voor internationale doelen wordt bestemd, en derhalve moet worden beheerd door een nieuw op te richten internationale organisatie waarin nu eens een keer niet de rijkste landen de dienst uit moeten maken. Bij een heffing van 0,05 procent kan een Tobin-taks per jaar bijna 100 miljard dollar opleveren, en bij een heffing van 0,1 procent bijna 150 miljard dollar. Met zulke bedragen kan een eind gemaakt worden aan veel ellende in de wereld. Voorbeelden? Elementaire medische zorg voor alle wereldburgers zou de kindersterfte halveren en kost volgens de Verenigde Naties 5 tot 7 miljard dollar per jaar. Het garanderen van universele vrije toegang tot veilig drinkwater kost 10 tot 15 miljard dollar per jaar. Voor 5 tot 6 miljard dollar per jaar krijgt iedereen in de wereld een elementaire schoolopleiding en kan het analfabetisme onder volwassenen worden gehalveerd. En de totale schuldenlast die landen in de Derde Wereld als een molensteen om hun nek hangt is zon 170 miljard dollar per jaar. Er zijn, kortom, zoveel goede doelen, dat het eigenlijk onbegrijpelijk is dat een Tobin-taks niet allang is ingevoerd. De verklaring hiervoor is volgens internationaal erkend deskundige Barry Eichengreen eenvoudig: machtige gevestigde belangen willen zon belasting niet.
10. Wat kan gedaan worden om de Tobin-taks toch ingevoerd te helpen krijgen ?
Allereerst moet natuurlijk het voorstel voor een Tobin-taks landelijk, regionaal en plaatselijk bekend worden gemaakt. Daar kan iedereen haar of zijn steentje aan bijdragen. Bijvoorbeeld door het schrijven van brieven en artikelen. Door het organiseren van kleine en grotere discussie- en actiebijeenkomsten. Door het verspreiden van materiaal, zoals deze kleine introductie. Of - zoals een groep wil gaan doen - door het uitwerken van een kampanje voor invoering van een lokale Tobin-taks, als symbolisch begin. Daarnaast kan de discussie over een Tobin-taks verbreed worden door van alles en iedereen - niet op de laatste plaats partijen en politici, vakbonden en NGOs - te verlangen dat zij een standpunt innemen over de invoering van een Tobin-taks, en dat actief uit gaan dragen. Dan zal ook heel duidelijk worden waar en bij wie de weerstanden zitten en wat het draagvlak is voor invoering van een Tobin-taks. In andere landen wordt hier al langer aan gewerkt. Zo hebben de gemeenteraden van onder anderen ruim vijftig steden in Frankrijk en Sao Paulo in Brazilië zich uitgesproken voor invoering van een Tobin-taks. Ook verschillende vakbonden in de wereld hebben zich voor een Tobin-taks uitgesproken, waaronder de AFL-CIO, de belangrijkste vakcentrale in de Verenigde Staten. En bij het Franse parlement, het Europees Parlement en het Congres in de Verenigde Staten zijn voorstellen voor invoering van een Tobin-taks ingediend. In Canada werd zon voorstel in 1998 al door het parlement aangenomen. In Finland heeft de regering zich zelfs voor een Tobin-taks uitgesproken. In ons land wil ATTAC hier samen met anderen mee aan de gang.
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV- g2
Begin deel 2 ...Het vervolg...!!
(LDD-programma) De klassieke vormen van vermogensbelasting kunnen (tijdelijk) blijven bestaan: de schenkingsrechten en de successierechten. Ze moeten wel algemeen, ongeacht de begunstigde, worden begrensd op 3%. Van zodra om budgettaire redenen blijkt dat deze vormen van vermogensbelasting afgeschaft kunnen worden, moet hiertoe overgegaan worden.
Nice try !! Dit zal dan wel meteen een unicum betekenen op wereldvlak !! Schenkingsrechten begrensd op 3% ONGEACHT DE BEGUNSTIGDE ?!... Dit betekent dat gelijk ″wie″ gelijk ″wàt″ kan schenken aan iemand ~de eerste de beste~ ZONDER dat er hier ook maar enige herverdelingsfactor optreedt ?!...
Het hoeft geen betoog dat iedereen er wel kan inkomen dat er verminderde rechten zijn naargelang de begunstigde de partner of de kinderen zijn, maar zomaar gelijk wie ??!!... Dit is COMPLETE WAANZIN !!!
Bovendien geeft deze passage nog maar eens duidelijk aan dat gans dit programma enkel & alleen op maat van de rijken werd gesneden. PUNT aan de lijn !!! Wie rijk geboren wordt zal nog rijker sterven !!
& ondertussen maar zeveren, zeiken & afgeven over profitariaat ??!!... Laat ons eventjes ernstig blijven !! Het echte profitariaat bevindt zich volgens ons niet zozeer in de hoek van de werklozen waar je slechts van de miserie kan profiteren. Het bedrijfsleven zit echter vol van profiteurs die hun vetbetaalde jobkes via netwerken en familiebanden hebben gekregen .we kunnen dit misschien ook eens onder ogen zien en elke werknemer in Belgistan (en elders) kent zo wel een aantal gevallen in zijn/haar onmiddellijke omgeving of niet soms ?!...
Echte sociale uitkeringen (niet de vervangingsinkomens zoals de werkloosheidsuitkeringen) moeten belastingsvrij blijven. Het is onzinnig om uit de algemene middelen, het belastingsgeld, een sociale uitkering toe te kennen en hier dan opnieuw een belasting op te heffen. Wij beschouwen pensioenen niet als een vervangingsinkomen, maar als een op zich staand recht.
...& met hoeveel belasting dacht men een minimumuitkering van de werkloosheid, die lager ligt dan de Europese armoedegrens te belasten ?!...
Zo moeten gezinsuitkeringen zoals kinderbijslag, de pensioenen, maar ook dividenden uit pensioenfondsen belastingsvrij blijven.
Men blijft zeer vaag over de financiering van de pensioenen om niet te zeggen overweldigend stil Maar de laatste zin, waarbij men spreekt over dividenden uit pensioen-FONDSEN geeft ~hoogstwaarschijnlijk~ zéér duidelijk dat men het dan NIET heeft over het klassieke wettelijke pensioenstelsel !!
Als het pensioen dus geprivatiseerd wordt onder de vorm van een pensioenfonds dan is het inderdaad geen vervangingsinkomen maar een op zich staand recht dat contractueel vastligt je moet hier dus waarschijnlijk tussen de regeltjes lezen...
...
Indirecte belastingen
Belasting op arbeid en op inkomen is belasting op productie. De belasting moet op de consumptie gelegd worden.
Hogere BTW tarieven ?!... Om te beginnen, welke BTW voor welke producten denkt men te verhogen ?! ...& Hoe gaat de LDD dat ~bijvoorbeeld Europees~ voor elkaar krijgen ?!... Vraag : ...& met een BTW verhoogd tot bijvoorbeeld 30 % wie zal er dan nog geld ~komen~ uitgeven in België ?
De rijken kunnen dan misschien hun boodschappen in één van onze omringende buurlanden gaan doen... want dat halen zij er dan wel uit met een rit naar Nederland, Frankrijk of Duitsland... Maar de autoloze Belg &/of die arme sukkelaar met z'n vervangingsinkomen... die betaalt zich dan wel blauw intussen...
Al lijkt ons een "super"-BTW voor pure luxe-produkten zoals "super-villa's", super-privé-domeinen, extra-vagante tweede verblijven, 3de & 4de woningen, privé-zwembaden, sportvliegtuigjes, yachten, sportwagens, luxe-wagens met een "véél-te-hoog-PK" om onder de gewone klasse van milieuvriendelijke wagens te resorteren, e.d.m. op zich niet verkeerd... Voor ons mag àl dat energie-verslindende & verspil-zuchtige-speelgoed extra belast worden !...
Indirecte fiscaliteit is veel ruimer dan BTW alleen. Het gaat ook om accijnzen,invoerheffingen en dergelijke meer.
De zelfde vraag hier : hoe denkt de LDD de geroemde buitenlandse investeringen naar hier halen als de belastingen op consumptie de hoogte ingaan ?!...
Waarom verbruiksbelastingen boven productiebelastingen verkiezen? Allereerst draagt iedereen bij in functie van zijn eigen draagkracht. Belasten via het verbruik doet een meer duurzame economie ontstaan. De belastingsbasis is breder en transparanter. Men kan slecht éénmaal belast worden op een handeling en door verbruik moedigt men investeringen aan.
Waar men deze uiterst bedenkelijke theorie haalt, weten we niet, maar het staat zeker NIET vast dat belastingen op consumptie leiden tot een duurzame economie. Het "kàn" een instrument zijn om bepaalde correcties aan te brengen... màààrr voorbeelden van dergelijke belastingsytemen wijzen zeker niet uit dat hiermee deze theorie opgaat !! Alleen al omdat de verleiding zeer groot is om hierdoor protectionistisch te worden t.o.v. sommige concurrerende producten. Wij vragen ons trouwens af hoe men dit zal klaar spelen in "een sterk ontvette staat", het staatsmodel waar de LDD naar toe wil. Elk product moet dan immers zijn specifieke belasting krijgen. Wij geven hieronder zulk een sprekend voorbeeld uit Frans Polynesië waar men zulk een systeem toepast... & het gaat hier dan nog maar over wat USB-sleutels, harde schijven & geheugenkaartjes Van ″transparantie″ & "eenvoud" gesproken of hoe een mooi klinkende theorie in de praktijk volledig haaks kan staan op sommige basisprincipes van het zelfde politieke programma
...
...
Décrets, arrêtés, circulaires
TEXTES GÉNÉRAUX
MINISTÈRE DE LA CULTURE ET DE LA COMMUNICATION
Décision du 9 juillet 2007 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle relative à la rémunération pour copie privée NOR : MCCB0764606S La commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle, Vu le code de la propriété intellectuelle, notamment ses articles L. 311-1 et suivants et R. 311-1 et suivants ;
Vu larrêté du 20 avril 2006 relatif à la composition de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 30 juin 1986 de la commission prévue à larticle 34 de la loi no 85-660 du 3 juillet 1985 (art. L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle) ;
Vu la décision du 4 janvier 2001 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 6 décembre 2001 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle portant conversion en euros de la décision no 1 du 4 janvier 2001 ;
Vu la décision du 4 juillet 2002 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 10 juin 2003 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 6 juin 2005 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 22 novembre 2005 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu la décision du 20 juillet 2006 de la commission prévue à larticle L. 311-5 du code de la propriété intellectuelle ;
Vu les délibérations de la commission en date du 16 janvier 2007, du 18 juin 2007 et du 9 juillet 2007 ; Considérant lexamen entrepris de lévolution des caractéristiques techniques, des pratiques de copie privée et du marché de certains supports numériques denregistrement ; Considérant que la commission a réuni les éléments dinformation et dappréciation nécessaires et suffisants pour lui permettre, au vu de ses délibérations et décisions précédentes, de fixer les montants de rémunération pour copie privée due aux ayants droit des oeuvres fixées sur des phonogrammes ou des vidéogrammes ou sur tout autre support au titre de lutilisation de nouveaux supports denregistrement hybrides amovibles constitués par les cartes mémoires, les clefs USB et les supports de stockage externes à disque ;
Considérant que la commission a réuni les éléments dinformation et dappréciation nécessaires et suffisants pour lui permettre, au vu de sa décision no 1 du 4 janvier 2001 modifiée, de réviser le montant de la rémunération pour copie privée due aux ayants droit au titre des DVD enregistrables ; Considérant quelle entend par ailleurs poursuivre dans la suite de ses travaux les études et analyses complémentaires lui permettant, en tenant compte de lévolution des technologies, des matériels, des usages de consommation, des pratiques denregistrement et de copie privée, de procéder, le cas échéant, à la révision de ses décisions antérieures, à lintégration de nouveaux bénéficiaires de la rémunération ou à lélection de nouveaux types de supports denregistrement,
Décide :
Art. 1er. − Sont éligibles à la rémunération due au titre des articles L. 311-1 et suivants du code de la propriété intellectuelle les supports denregistrement hybrides amovibles tels que définis ci-après :
les cartes mémoires ;
les clefs USB ;
9 septembre 2007 JOURNAL OFFICIEL DE LA RÉPUBLIQUE FRANÇAISE Texte 15 sur 49
les supports de stockage externes à disque utilisables directement avec un micro-ordinateur personnel, cest-à-dire sans quil soit nécessaire de leur adjoindre un équipement complémentaire hormis les câbles de connexion et dalimentation.
Art. 2. − Selon les supports susvisés, le montant de la rémunération est assis sur une capacité denregistrement nominale faisant lobjet :
dune pondération selon le taux de copiage retenu par la commission à partir des informations portées à sa connaissance sur les pratiques de copie privée doeuvres protégées relevant de chacun des domaines sonore, audiovisuel, écrit et image fixe ;
dun coefficient de conversion horaire des capacités nominales correspondant aux pratiques de compression reconnues ;
dun abattement correspondant à la proportion du support non utilisée par le copiste, telle que définie à partir des informations portées à la connaissance de la commission sur les caractéristiques techniques des
supports et les usages en copie privée ;
dun abattement correspondant à la possibilité que lesdits supports soient utilisés conjointement avec dautres supports sur lesquels une rémunération aurait été perçue au profit des ayants droit ;
dun abattement prenant en compte la grande capacité de certains supports. Par application des règles susvisées, le montant de la rémunération unitaire est fixé par type de support et par palier de capacité conformément aux tableaux annexés à la présente décision.
Art. 3. − Les déclarations faites par les redevables aux sociétés chargées de percevoir la rémunération devront mentionner de façon distincte, pour chaque catégorie de support, le nombre de supports assujettis à la rémunération ainsi que, pour chacun deux, leur capacité denregistrement. La capacité denregistrement desdits supports est présumée être celle déclarée par le redevable concerné. Les modalités de versement des rémunérations arrêtées par la présente décision sont celles prévues par les dispositions de larticle 6 de la décision du 30 juin 1986 susvisée.
Art. 4. − Pour les supports denregistrement du type de ceux mentionnés aux tableaux figurant en annexe, dont les caractéristiques techniques et les pratiques dutilisation ne diffèrent de celles des supports entionnés auxdits tableaux que par une capacité nominale supérieure denregistrement, la rémunération prévue pour la capacité nominale maximale des supports mentionnés auxdits tableaux sera appliquée à titre conservatoire, dans lattente de la fixation dune rémunération spécifique pour cette capacité nominale denregistrement.
Art. 5. − Le taux de rémunération pour copie privée au titre des DVD Ram, DVD R data et DVD RW data est fixé à 21,27 pour 100 Go, soit 1 pour 4,7 Go.
Art. 6. − Le taux de rémunération due par type de supports annexé à la décision du 6 décembre 2001, modifiée par les décisions du 6 juin 2005 et du 20 juillet 2006 susvisées, est ainsi modifié :
La ligne :
DVD Ram, DVD R et DVD RW data... 23,40 100 Go est remplacée par la ligne :
DVD Ram, DVD R et DVD RW data... 21,27 100 Go
Art. 7. − La présente décision sera publiée au Journal officiel de la République française et entrera en vigueur à compter du premier jour du mois suivant sa publication.
Fait à Paris, le 9 juillet 2007.
Pour la commission :
Le président,
T. DALBIS
9 septembre 2007 JOURNAL OFFICIEL DE LA RÉPUBLIQUE FRANÇAISE Texte 15 sur 49
A N N E X E
TABLEAUX DE RÉMUNÉRATION DUE EN APPLICATION DE LARTICLE 2
Tableau de la rémunération due sur les cartes mémoires non dédiées
RÉMUNÉRATION
en euros par gigaoctet (/Go) CAPACITÉ NOMINALE DENREGISTREMENT
(1 Go = 1 024 Mo)
0,144 Inférieure ou égale à 512 Mo.
0,090 Supérieure à 512 Mo et inférieure ou égale à 2 Go.
0,072 Supérieure à 2 Go et inférieure ou égale à 5 Go.
0,062 Supérieure à 5 Go et inférieure ou égale à 10 Go.
0,059 Supérieure à 10 Go et inférieure ou égale à 16 Go
.
Tableau de la rémunération due sur les clefs USB non dédiées
RÉMUNÉRATION en euros par gigaoctet (/Go) CAPACITÉ NOMINALE DENREGISTREMENT
(1 Go = 1 024 Mo)
0,300 Inférieure ou égale à 512 Mo.
0,225 Supérieure à 512 Mo et inférieure ou égale à 1 Go.
0,180 Supérieure à 1 Go et inférieure ou égale à 2 Go.
0,144 Supérieure à 2 Go et inférieure ou égale à 5 Go.
0,130 Supérieure à 5 Go et inférieure ou égale à 10 Go.
0,125 Supérieure à 10 Go et inférieure ou égale à 16 Go.
Tableau de la rémunération due sur les supports de stockage externes à disque utilisables directement avec un micro-ordinateur personnel, cest-à-dire sans quil soit nécessaire de leur adjoindre un équipement complémentaire hormis les câbles de connexion et dalimentation
RÉMUNÉRATION en euros par gigaoctet (/Go) CAPACITÉ NOMINALE DENREGISTREMENT
0,0597 Inférieure ou égale à 80 Go.
0,0507 Supérieure à 80 Go et inférieure ou égale à 120 Go.
0,0403 Supérieure à 120 Go et inférieure ou égale à 160 Go.
0,0333 Supérieure à 160 Go et inférieure ou égale à 200 Go.
0,0272 Supérieure à 200 Go et inférieure ou égale à 320 Go.
0,0237 Supérieure à 320 Go et inférieure ou égale à 400 Go.
0,0200 Supérieure à 400 Go et inférieure ou égale à 1 000 Go
Indien de consumptie en dus de BTW en accijnsontvangsten voldoende toenemen, zit er zelfs een verlaging van het BTW-tarief naar een gemiddeld Europese niveau van 19% in. Een laag BTW-tarief is belangrijk voor onze kleinhandel.
...
De accijnzen op brandstoffen moeten naar omlaag.
We hadden dus ook niet anders verwacht... Dus lekker met zn allen nog méér CO² uitstoten... Hélaas-hélaas voor de LDD, integendeel de accijnzen op brandstof moeten naar omhóóg !! Mààr, door eventueel de autobelasting af te schaffen ~voor energiezuinige & milieu-vriendelijke kleine wagens~ verplaats je de belasting wél van het bezit van een auto naar het verbruik van een auto : dus iemand die een auto bezit kan zélf beslissen hoeveel belasting hij of zij betaalt, naarmate men vaker al eens de fiets neemt om naar de bakker te gaan !
Nieuwe vormen van indirecte fiscaliteit moeten in de plaats komen: een kilometerheffing die rekening houdt met de mate aan uitstoot van schadelijke gassen en vervuilende deeltjes. Vaste heffingen in de sector van het vervoer moeten verdwijnen. In de sector van de woningen, moet de huidige vastgoedfiscaliteit wijken voor heffingen op het gebruik van energie.
Kijk hier hebben we weer zo een tegenstrijdigheid die ~typisch eigen aan~ in het ganse LDD-programma te pas & te onpas opduiken... Het zijn al bij al ook tegenstrijdigheden die er ons op wijzen dat dit een programma is, volkomen gesneden & op maat gemaakt van de ″rijken″ & de ″super-rijken″ van onze samenleving. Enerzijds moeten de accijnzen op brandstoffen naar beneden of anders uitgedrukt : men vermindert de heffing op de energie een lijntje verder moet dan de huidige vastgoedfiscaliteit wijken voor energieheffing Bovendien weet elke kleuter dat dit soort maatregelen in het vastgoed neerkomt op een aderlating van de zwakste groep huiseigenaars... namelijk de eigenaars die onvoldoende middelen hebben om hun eigendom energiezuinig te maken, terwijl de ″rijken″ & de ″super-rijken″ dat weer probleemloos kunnen doen maar aan dat trukje van de foor hadden we ons reeds verwacht !!... Nog maar eens, wéér àlles voor de ″rijken″ & niets voor de middenklasse, laat staan voor de zwaksten van onze samenleving... Het zijn immers dezelfde ″rijken″ & ″super-rijken″ die gemakkelijk een Porsche Cayenne met extra propere roetfilter zullen kunnen kopen die dan wel wat meer verbruikt... maar vermits de accijnzen dan toch naar beneden gaan terwijl de bestuurder van de Kia & de Dacia Ach-ach, het wordt ééntonig
...& Tussen twee regels door vinden we natuurlijk ook iets voor de vervoersector... ook dààr moeten àlle heffingen verdwijnen... alternatieven zoals vervoer over water & per trein komen hier ~uiteraard~ niet aan bod...
Afbouw van de belasting op arbeid
Vandaag financiert de sociale bijdrage (van werknemers enerzijds, maar vooral van werkgevers anderzijds) voor ongeveer 75% de ganse sociale zekerheid. Dit is onhoudbaar.
Het zal u binnenkort hélemààl duidelijk worden wat de SZ voor de LDD nog wèl inhoudt... & dat zal van een tó-tààl àndere orde zijn, dan de huidige bestaande... als we nog tenminste van "enige" Sociale Zekerheid zullen kunnen spreken... & wie dat àllemààl betaalt zal u dan ook duidelijk zijn... u mag nu alvast beginnen met gokken !!...
Arbeid belasten is in alle geval in wezen pervers. Arbeid is de voornaamste bron van economische groei. Het consultancybureau McKinsey heeft berekend dat een daling van de werkgeversbijdragen aan de SZ met 44% tot 400.000 nieuwe jobs zou opleveren.
Het is al bij al in wezen nog perverser, mensen te laten werken voor een zéér laag loon & onder slechte werkomstandigheden & dat alleen maar omdat een werkgever telkens opnieuw ~nog~ méér winst wil maken ! ...& Hoe "pervers" de LDD is, zal hier binnen aanzienlijke tijd wel ~snel~ duidelijk worden, als het intussen al niet ~voor de meesten~ duidelijk is geworden !! Als arbeid dan toch de belangrijkste vorm is & wezenlijk onontbeerlijk is voor enige economische groei, is het niet verkeerd van uw "werkmensen" ~zij dat het arbeiders of bedienden zijn~ tenminste te respecteren door ze goed te verlonen.
Wat de prognoses & de zaligmakende voorspellingen van consultancy-bureaus betreft... wij stelle daar zo onze vragen bij... Net als bij de zogezegde 400.000 nieuwe jobs die nu eens plots pardoes uit de lucht komen vallen. Wat de LDD hier eigenlijk niet verteld, is...
# dat ze de huidige bestaande SZ liever compleet afgeschaft zag...
# dat ze iedere hardwerkende Belg het liefst vanal zelf zag opdraaien voor zijn eigen SZ (maar dat wordt u later nog duidelijker !)
# dat men liefst vanal zomaar mensen kan aannemen ZONDER enige patronale bijdrage (dat wordt u eveneens later ook duidelijker !)
# ...
Kortom, terug naar het einde van de 19de Eeuw... Sja, zo krijgen wij er ook wel 400.000 aan 't werk !! ...& desnoods zullen we dat werk of wat voor werk moet doorgaan, dan ook wel ter plekke uitvinden !!
Laat het duidelijk zijn dat de afgelopen 2 - 3 decennia, er steeds opnieuw rond het half miljoen ~500.000~ werklozen waren & altijd zijn geweest... dàt àlle voorgaande regeringen daar van de eerste tot de laatste allemaal dure beloftes rond gezworen hebben om daar nu eens voor eens & voor altijd verandering in te brengen... met als enigste resultaat... Dàt er van tijd tot tijd eens ~op papier~ langs "hier" 100.000 banen werden geschapen, terwijl er langs "dààr" dan weer ~jammer genoeg~ 200.000 banen verloren gingen... Dat de "werkloosheidscijfers" weliswaar daalden... maar dat dat dit meer te wijten was aan rekenkundige trukjes die werden toegepast, dan door de gecreëerde banen... & dat in het overgrote deel van de gevallen die "werkloosheidscijfers" enkel & alleen KUNSTMATIG daalden, omdat er mensen gewoon werden geschorst, die daarmee ook verdwenen uit de statistieken !! Laat ons elkaar daar vooral géén blaasjes in wijsmaken !! ...& Voor de zoveelste maal willen wij beklemtonen : & dàt ondanks àlle dikke vette cadeaus die er onder allerlei vormen door de verschillende regeringen telkenmale opnieuw werden uitgedeeld aan het patronaat & de industrie !!
...
In het LDD-programma gaan we veel verder dan 44%. In BBP-termen voorzien we een daling met 60%.
Deze hoge bijdragen financieren wel wat belangrijke zaken zoals pensioenen, ziekteverzekering & men verkeert telkens in geldnood dus een daling met 60% betekent overduidelijk het mes zetten in deze materie, tenzij het manna toch vanuit de hemel neer zou dalen ?!... Dus de 400.000 jobkes die hierdoor zullen gecreëerd worden interesseren ons dus persoonlijk bitter weinig !! Mogen we er trouwens op wijzen dat die 400.000 jobkes ~wathever tey are~ zéér moeilijk zullen ingevuld geraken... tenzij men natuurlijk de goedkope werkkrachten van elders wenst te importeren
...
"De papieren versie"
Om het u wat makkelijker te maken & vooral om het wat overzichtelijk te houden ~want het is tenslotte een hele turf geworden~ zullen we hier voortaan onze bijgewerkte papieren versie van "Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV" erbij zetten, kwestie mocht u de voorgaande afleveringen gemist hebben, dat u deze hier onmiddellijk in terug vindt.
...
Je kunt dus dit document in pdf-vorm ~uiteraard probleemloos af te printen~ downloaden via onderstaande link...
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-f1
Pestbelastingen
Wij willen af van de pestbelastingen, dit zijn belastingen die gemeenten heffen louter omdat ze extra ontvangsten willen genereren, maar hierdoor het bedrijfsleven in moeilijkheden brengen.
...& niet alleen het bedrijfsleven, dit gaat net zo goed op voor de gewone burger...
...Màààrr hoe langer hoe meer krijgen we de indruk dat de ″doodgewone″ brave "hardwerkende burger" bij de LDD uitgesloten wordt van alle geneugten... In simpele bewoordingen gezegd, in die brave hardwerkende burger is men enkel geïnteresseerd als die geld opbrengt... voor jullie wel te verstaan !
LDD wil dat de gemeenten (stads- en streekgewesten), lokale opcentiemen kunnen heffen op de vennootschapsbelasting. Dit is verantwoord omdat de fiscale druk uit opcentiemen altijd redelijk is. Het is een extra percentage geheven boven op de verschuldigde belasting berekend op basis van het resultaat van de vennootschap. Doet de onderneming het bepaalde jaren minder goed, dan riskeert ze niet door blinde lokale belastingen nog meer kopje onder geduwd te worden.
Elke andere vorm van lokale fiscaliteit die ondernemingen treft de zogenaamde pestbelastingen wordt ontmoedigd. Zulke belastingen zouden niet meer kunnen, louter en alleen om ontvangsten van de gemeentekas te genereren.
Hier kunnen inderdaad wel een paar zinnige & terechte vragen gesteld worden over het aantal belastingen die er in Belgistan worden geheven, maar dat geldt dan niet alleen voor de bedrijven &/of zelfstandigen, maar net zo goed voor de gewone burger. ...& Omdat we geenszins van slechte wil zijn, citeren we zelfs eventjes het VBO in deze :
″Enkele algemene resultaten van het onderzoek : bedrijven in België betalen in totaal liefst 63 heffingen zelf, en innen nog eens 32 belastingen of bijdragen voor rekening van de verschillende overheden
Hoe kunnen we dit garanderen? De opbrengsten van ondernemingsbelastingen worden in mindering gebracht van de overdrachten die lokale overheden ontvangen van de overheid (gemeentefonds, provinciefonds, enz.).
Anderzijds wil LDD dat gemeenten (in ons programma gaat het om Stads- of Streekgewesten) die als bedrijfsvriendelijk worden beschouwd, extra geld ontvangen uit het gemeentefonds.
...dit zou ook wel mogen opgaan voor andere zaken dan enkel & alleen maar het "bedrijfsvriendelijke" ...
Overige fiscale maatregelen
Wij zijn radicaal gekant tegen elke vorm van vermogensbelasting of
meerwaardebelasting in de personenbelasting omdat op het vormen van vermogen al belastingen werden geheven. De bestaande moeten opnieuw afgeschaft worden.
...
...& ook hier luiden er andere klokken & dan nog wel vanuit de rechtse hoek :
...
Personenbelasting verlagen, was kapitale fout"
15/02/2007 - 09:00
Premier Guy Verhofstadt verschuift de lasten op arbeid naar milieuheffingen om het broeikaseffect te lijf te gaan. Intussen laat hij zijn begroting ontsporen. Hij had beter de vennootschapsbelasting verlaagd en de sociale zekerheid hervormd, zegt internationaal belastingspecialist Frans Vanistendael.
Op 9 februari buigt de Nationale Klimaatcommissie zich over nieuwe maatregelen om bijna 5 miljoen ton minder CO2 uit te stoten. Intussen breekt Guy Verhofstadt (VLD) een lans voor Kyoto Plus, dat de strijd tegen het broeikaseffect moet versterken. Aansluitend op het nieuwe rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) wil de premier de belastingen op arbeid verschuiven naar milieuheffingen. Maar Frans Vanistendael, hoogleraar Belastingrecht aan de KU Leuven en internationaal belastingexpert van het advocatenkantoor Loyens, pleit voor bescheidenheid: "Als amateur-meteoroloog weet ik dat je de natuur niet kunt dwingen. Een wijziging van ons gedrag zal geen verschil maken. Als er echt een opwarming aan de gang is, kunnen wij die evolutie niet tegenhouden. Anderzijds kunnen we het ons niet veroorloven niets te doen. In de meteorologie is een verschil van een graad Celsius soms van levensbelang."
Toch maakt Vanistendael (de broer van schrijver Geert van Istendael) zich meer zorgen om de openbare financiën van ons land. In de laatste editoriaal van het Algemeen Fiscaal Tijdschrift vorig jaar - "après nous le déluge" - beschuldigt Vanistendael de regering van slechte loodgieterij. "De jongste begrotingen zijn van een ondraaglijke lichtheid. Ondanks de stijgende belastingopbrengsten en de lage rentevoeten slaagt paars er enkel in een budgettair evenwicht te realiseren dankzij eenmalige maatregelen, die de lasten naar de toekomst verschuiven. En het belangrijkste verlies is nog niet in de begroting 2007 ingecalculeerd: de hervorming van de personenbelasting in 2004."
TRENDS : Zijn debudgetteringstechnieken niet van alle tijden?
VANISTENDAEL (KU LEUVEN, LOYENS) :"Ja, maar de manier waarop het nu gebeurt en het volume kent geen voorgaande. De oorzaak ligt in de vermindering van inkomsten uit de personenbelasting als gevolg van de tariefverlaging die deze regering heeft doorgevoerd. Dat is een kapitale fout geweest, die de schatkist jaarlijks bijna 3 miljard euro kost. Zo'n groot gat heeft nog geen enkele regering in de begroting gekapt. Daar betaalt ze de prijs voor. Zonder deze maatregel zaten we met een budgettair overschot om de problemen van de toekomst aan te pakken."
TRENDS : De vergrijzing hangt als een zwaard van Damocles boven ons hoofd?
VANISTENDAEL : "Inderdaad. De babyboomgeneratie gaat met pensioen. Dit betekent dat de hoge lonen op het einde van de loopbaan worden vervangen door lage pensioenen, eventueel aangevuld met extralegale vergoedingen. Maar ze compenseren nooit volledig het bedrag van de lonen. Daardoor dalen de fiscale ontvangsten van de personenbelasting, ook al omdat de pensioenen van een gunstiger belastingregime genieten. In het begin zal dit effect enigszins worden gecamoufleerd door de (relatief lage) heffing op de uitkering van pensioenkapitalen. Na enkele jaren zullen de gevolgen zich opstapelen. De lonen van de jongeren die tot de arbeidsmarkt toetreden, leveren niet dezelfde belastingopbrengsten als de lonen van de ouderen die met pensioen gaan. Samen met de btw is de personenbelasting de voornaamste bron van overheids-inkomsten in ons land. De vraag is: hoe zal de regering dit verlies opvangen?"
TRENDS : Met een vermogensbelasting?
VANISTENDAEL : "De vermogensbelasting als een jaarlijkse belasting op het nettovermogen is de laatste jaren in veel landen afgeschaft. Er zijn andere vormen van onrechtstreekse belasting op kapitalen - zoals de onroerende, maar ook de roerende voorheffing. Zowel wat grondslag als tarief betreft, ligt deze fiscaliteit op hetzelfde niveau als dat van onze buurlanden. Probleem is dat vele belastingplichtigen eraan ontsnappen. Maar hier proberen de Europese spaarrichtlijn en de internationale antiwitwasregels een stokje voor te steken. Laten we eerst de gevolgen van deze maatregelen - een verschuiving van de fiscale druk van arbeid naar kapitaal - afwachten, vooraleer we de lasten op het vermogen verhogen. Jammer genoeg tonen de voorstellen die in bepaalde kringen circuleren, aan dat links nog altijd niets heeft geleerd van de fiscale excessen eind jaren zeventig, toen het maximumtarief nog 72 % op alle inkomsten (ook uit vermogen) bedroeg. Met de gemeentelijke opcentiemen en de tijdelijke solidariteitsbijdragen erbij kwam je zelfs aan 90 %. Niet verwonderlijk dat toen slechts 10 % van de belastingplichtigen het verschuldigde bedrag op de inkomsten uit vermogen betaalde."
TRENDS : Nochtans zijn de voorwaarden voor de invoering van een vermogensbelasting nog nooit zo gunstig geweest, schreef u drie jaar geleden.
VANISTENDAEL : "De technische voorwaarden worden een voor een gerealiseerd. Het bankgeheim is doorbroken, de effecten aan toonder worden afgeschaft en de financiële instellingen moeten informatie van hun klanten aan de overheid doorgeven. Maar dat wil niet zeggen dat er ooit een vermogensbelasting komt. Zeker in het vooruitzicht van de verkiezingen zal geen enkele politieke partij, behalve de Partij van de Arbeid, voor deze maatregel pleiten. Wel worden inkomsten uit beleggingen steeds meer belast - zoals de heffing op beveks of levensverzekeringen (Tak 21 en 23) - om de discrepantie tussen lasten op arbeid en kapitaal te verkleinen en de afbrokkeling van de belastbare basis in de personenbelasting te compenseren."
TRENDS : Zijn lagere tarieven voor kapitaalbelastingen niet onrechtvaardig, omdat inkomsten uit vermogen niet voortvloeien uit persoonlijke inspanningen?
VANISTENDAEL : "Dat argument stamt uit de negentiende eeuw. De belastingtarieven worden niet bepaald volgens de inspanningen die iemand moet leveren om zijn inkomen te verwerven. Zeelui, mijnwerkers en bouwvakkers krijgen geen lager tarief omdat ze harder moeten werken voor hun loon. Renteniers moeten niet werken, maar brengen wel permanent een economisch offer om hun kapitaal te laten renderen. Het geld dat ze beleggen, kunnen ze namelijk niet gebruiken voor leuke dingen zoals vakanties, etentjes of terreinwagens. Er staat dus wel een economische tegenprestatie tegenover de vergoeding voor het gebruik van het kapitaal: in plaats van onmiddellijke consumptie wordt het kapitaal gebruikt om te voldoen aan andere behoeften. Bovendien is voor de meeste mensen het vermogen opgebouwd uit inkomsten uit arbeid, die in het verleden al aan een zware belasting zijn onderworpen. Dat wil niet zeggen dat vermogen niet belast mag worden. Wel moet het tarief niet noodzakelijk even hoog liggen als de belasting op inkomen uit arbeid. Ten slotte bestaat de last op arbeidsinkomen in de eerste plaats uit sociale bijdragen, die recht geven op tegenprestaties (werkloosheid, pensioen, ziekteverzekering). Zij komen, met uitzondering van de kinderbijslagen, vooral de lagere inkomenscategorieën ten goede. Belastingen op inkomsten uit vermogen leveren geen enkele individuele tegenprestatie op in de sociale zekerheid."
TRENDS : Maar dit socialezekerheidsstelsel stevent toch recht op een failliet af?
VANISTENDAEL :"Ja, maar daar doet de regering helaas niets aan. Wel heeft ze de personenbelasting verlaagd. Het effect van deze maatregel op de economische groei blijft echter beperkt, omdat ons land grotendeels van de export leeft. Een verbetering van de internationale concurrentiepositie werpt veel meer vruchten af. Daarom kan je beter de arbeidskosten verminderen. Dat is geen probleem van de personenbelasting, maar van de sociale zekerheid. Aan dit stelsel wordt jammer genoeg niet geraakt. Probleem is dat deze private sociale verzekering taken op zich neemt die niets met arbeid te maken hebben, maar wel door heffingen op arbeid worden gefinancierd. Denk bijvoorbeeld aan de kinderbijslag en de gezondheidszorg. Daarom kampt het regime, als je de fiscale ontvangsten niet meerekent, met een jaarlijks tekort van 30 %. Belastingbetalers delgen deze put, maar krijgen geen inspraak. Waarom moeten gepensioneerden bijvoorbeeld geen sociale bijdragen betalen? De organisatie en controle van de sociale zekerheid blijft in handen van de sociale partners. Als voormalig lid van de Hoge Raad van Financiën pleit ik al meer dan twintig jaar vruchteloos voor een grondige hervorming van dit systeem. Maar de vakbonden en het patronaat voelen niet veel voor dit debat. Door de financiële stromen te wijzigen, zou je aan hun beslissingsbevoegdheid raken en zou een gedeelte van de beslissingen worden onderworpen aan politieke arbitrage vanuit alle sectoren van de overheid. Dat willen ze niet."
TRENDS : Intussen pleit Unizo voor een tarief van 20 %.
VANISTENDAEL : "Ik sta daar volledig achter. De aanslagvoet in Duitsland ligt sinds begin dit jaar op 25 % en ze plannen een verdere daling naar 18 of zelfs 15 % in 2008. België zal deze trend moeten volgen om economisch te kunnen overleven. Daarom pleit ik voor een degressief tarief in de vennootschapsbelasting en niet een progressief tarief, zoals Unizo voorstaat. Geen lagere aanslagvoeten voor kmo's - zoals nu - maar voor grote bedrijven, die aan internationale concurrentie onderworpen zijn. Kleine ondernemingen met enkele werknemers - zoals de bakker om de hoek - opereren vooral op lokaal vlak en hebben geen last van de globalisering. Zij kunnen gerust meer betalen. Nu ligt voor zelfstandigen de fiscale druk dubbel zo hoog in de personenbelasting als in de vennootschapsbelasting. Dit extreme onevenwicht verklaart ook de opmars van de zogenaamde managementvennootschappen, wat verkapte arbeidscontracten zijn. Bovendien betalen ze geen sociale bijdragen. Gewone werknemers en ambtenaren hebben die uitvalsweg niet."
TRENDS : Moeten de sterkste schouders niet de zwaarste lasten dragen?
VANISTENDAEL : "Grote ondernemingen maken relatief gezien niet de grootste winsten. Bovendien hebben zij te kampen met de felste wereldwijde competitie. Hun producten en diensten kunnen makkelijk worden verplaatst. Daarom moeten ze kunnen genieten van dezelfde lage tarieven als in het buitenland, zoals Ierland (12,5 %)."
TRENDS : Kan naar het voorbeeld van de Oost-Europese vlaktaks het mes worden gezet in de talrijke vrijstellingen?
VANISTENDAEL :"Internationaal vindt een algemene tariefdaling plaats. Ook zou de vermindering van het aantal vrijstellingen een goede zaak zijn. Maar je moet wel opletten dat je zo geen dubbele belastingen creëert. Wat de personenbelasting betreft, pleit ik voor een vlaktaks met een proportioneel tarief van 50 % en een drastische verhoging van het belastingvrije minimum tot ongeveer 11.000 euro. Zo kunnen alle bijzondere regimes voor vervangingsinkomens - inclusief pensioenen - en het huwelijksquotiënt worden afgeschaft. Dat is niet asociaal. Dankzij de aanzienlijke vrijstelling betalen de lage inkomens praktisch geen belastingen meer en de werkende gezinnen uit de lagere looncategorieën houden netto meer over dan de niet-actieven. Zo los je het probleem van de werkloosheidsval op. De afschaffing van alle vrijstellingen lijkt mij politiek niet haalbaar, maar je kan daar wel een maximumbedrag op plakken. Na verloop van tijd zullen een aantal vrijstellingen dan vanzelf verdwijnen, met een enorme vereenvoudiging van de aangifte tot gevolg."
TRENDS : Zit het ministerie van Financiën in een crisis, zoals de vakbonden beweren?
VANISTENDAEL :"De fiscus heeft geen tijdelijke crisismanager à la Karel Vinck nodig, zoals begrotingsminister Freya Van den Bossche (SP.A) stelt. Wel een vaste bewindsman of -vrouw, die aandacht heeft voor goed bestuur. Een staatssecretaris van Financiën zou die rol kunnen vervullen, op voorwaarde dat het geen voorwendsel wordt om de belastingwetgeving politiek te verkavelen onder drie personen (Financiën, Begroting en Belastingen), die behoren tot drie verschillende politieke partijen. De eerste opdracht is paal en perk stellen aan de voortschrijdende politisering en de beroepsbekwaamheid en -integriteit centraal stellen. De tweede opdracht is het personeel reorganiseren en efficiënter inzetten, en eventueel aanvullen met ontbrekende professionele krachten. De derde opdracht is het volledig doorvoeren en gebruiken van de informatisering in al haar aspecten. De laatste opdracht is het moderniseren van de wetgeving over controle en onderzoek. Dat is geen opdracht van een of twee jaar, maar een permanente opdracht op langere termijn, die het best wordt toevertrouwd aan een specialist."
TRENDS : Op 30 september gaat u met pensioen. Wat zijn uw plannen?
VANISTENDAEL :"Ik heb een opdracht aanvaard om twee dagen per week te werken als academic chairman van het International Bureau of Fiscal Documentation in Amsterdam. Voorts zal ik zo lang mogelijk - al dan niet als gastprofessor - het belastingrecht blijven volgen. Ten slotte hoop ik nog een paar dagen per week gewoon thuis te zijn voor familie, poëzie, muziek en het bestuderen van weerkaarten."
HIVA-studie over vermogensbelasting en fiscale amnestie
Het is in Europese regeringskringen blijkbaar hip, allerlei voorstellen en initiatieven inzake fiscale amnestie. De Belgische regering is er van overtuigd dat dankzij de regeling van de eenmalig bevrijdende aangifte fiscale zondaars hun zwarte centen opnieuw -gewit en wel- in de Belgische economie zullen pompen en meteen ook de hongerige schatkist zullen spijzen. Duitsland en Italië hadden al voorheen dergelijke maatregelen op de rails gezet. En ook in Frankrijk borrelt dit idee opnieuw op.
Het resultaat van de Belgische fiscale amnestie is op dit moment nog niet bekend. Zullen de vooropgestelde miljarden vooral spookmiljarden blijken te zijn? Wat zijn de nadelige gevolgen van de hele operatie? Of is het uiteindelijk allemaal veel geblaat en weinig wol? Heel wat vragen staan nog open. Toch vroeg het ACV aan het HIVA (Hoger instituut voor de arbeid, onderzoeksinstelling verbonden aan de KUL) om te onderzoeken hoe het nu gesteld is met de discussie over de kapitaalinkomstenbelasting en de vermogensbelasting in België en Europa. En wat de invloed de fiscale amnestie op deze discussie is. De resultaten van de studie "Zonder pardon. Spaarfiscaliteit, vermogensbelasting en fiscale amnestie" werden gepresenteerd tijdens een studiedag. Hieronder vind je de belangrijkste conclusies en kan je de volledige studie nalezen.
1. België heeft steeds een bescheiden rol weggelegd voor kapitaalinkomstenbelastingen en vermogensbelastingen. Het aandeel in de totale inkomsten van de overheid en als percentage van het nationaal inkomen is relatief laag.
2. Als men een ruimere definitie hanteert van belasting op niet arbeid blijft dat beeld behouden, verslechtert de relatieve last op de factor arbeid in de jaren 80, maar valt ook op dat de marge om de belastingen te verhogen beperkt is. Deze beperking valt zowel op omwille van de buitenlandse vergelijkspunten, als omwille van het optreden van ontwijkend zoniet ontduikend gedrag in eigen land. Op het einde van de jaren 90 is vooral onder invloed van de gestegen vennootschapsbelasting de impliciete belastingdruk op kapitaal gestegen.
3. Het verruimen van de belastbare basis door zoveel mogelijk inkomens of vermogenscomponenten te vatten is het enige alternatief.
4. Ook hier heeft België geen voortrekkersrol gespeeld. Ondermeer in het kader van het nationaal werkgelegenheidsbeleid valt op dat een strategie van belastingverlaging op inkomen uit arbeid en verlaging van de parafiscale druk, niet of onvoldoende gepaard ging met het zoeken naar alternatieve inkomsten, ondanks het feit dat de richtsnoeren van de EU daar aanleiding konden toe geven. Mogelijkheden om meer eco-fiscaliteit, kapitaalinkomstenbelasting, strijd tegen de fraude en betere inning te organiseren, komen maar langzaam op gang.
5. Op het vlak van de kapitaalinkomstenbelasting is de kost van het niet belasten nog altijd aanzienlijk en wordt geraamd op 11,5 miljard euro tegenover een belasting van 14,3 miljard euro.
6. Een aantal van deze vormen van niet belasten zijn verantwoord vanuit bepaalde sociaal economische doelstellingen als aanmoedigen van het spaarwezen in het algemeen, de woonpolitiek en het langetermijnsparen of voorzorgsparen, in casu het pensioensparen, in zijn meest ruime betekenis.
7. Zowel op het vlak van de tarieven als van de belastingbasis valt België op door zijn lage tarieven of het substantieel uitsluiten van diverse componenten van het vermogen en zijn inkomen voor belasting. Op andere domeinen als bepaalde tarieven van erfenisrechten kan men spreken van exuberante tarieven of quasi confiscatie. De correcties die men doorvoert getuigen nog niet van veel zin voor billijkheid of belasting naar draagkracht.
8. Tal van voorbeelden kunnen gevonden worden in het buitenland, binnen de EU of de OESO-landen, waarbij de tarieven van de belasting op kapitaalinkomsten hoger zijn.
9. Deze voorzichtigheid in België is, al dan niet terecht, ingegeven doordat wij als kleine open economie met een belastingparadijs over elke grens voor niet-ingezetenen voortdurend geconfronteerd waren met het gevaar van ontwijking en ontduiking.
10. De introductie van de Europese spaarfiscaliteit zal kortelings en ingrijpend hierin verandering brengen. België zal hieruit zijn voordeel halen.
11. Het federale beleid zal er nu dienen voor te zorgen dat de belastbare basis voor kapitaalinkomsten verder wordt verruimd. Niet alleen zal zij de Europees gedefinieerde/circulerende tarieven dienen te gebruiken, maar ook dient ondermeer de ontwijking via sicavs worden opgedoekt.
12. Om dit te maximaliseren heeft zij de fiscale amnestie niet nodig, afgezien van de onzekerheid of het enig substantieel reëel effect (in volume) zal hebben.
13. Op het vlak van fiscale moraliteit en burgerzin was het ook niet wenselijk aangezien het een vrijbrief was voor diegenen die in het verleden de belasting hebben ontdoken, wat een verkeerd signaal geeft naar de toekomst. Het schaadt in onze ogen het imago van de modelstaat België, waar vertrouwen in de overheid en strijd tegen fraude toch al laag scoren.
14. De geloofwaardigheid van het beleid - ook een belangrijke norm - (noem het Bundestreu) maakt dat op Vlaams niveau weinig ruimte bestond om de gevolgen voor haar belastingstelsel niet te accepteren, wat ook een feit werd: de nieuwe Vlaamse regering zal een gedoogbeleid voeren voor de fiscale amnestie die ook zal gelden voor de ontdoken erfenisrechten.
15. Het gewicht daarvan wordt echter geleidelijk gerelativeerd doordat een beweging op gang is gezet van verlaging van erfenisrechten, in eerste instantie van de schenkingsrechten. In het licht van een vergrijzende bevolking, waar de ouderen een nogal relevante belangengroep vormen voor deze vorm van fiscaliteit, alhoewel de volgende generaties de erfgenamen zijn, is dit onderscheid tussen schenkingsrechten en erfenisrechten niet houdbaar. Wanneer de ouderen zolang mogelijk de autonomie en controle (het spreekwoord niet uitkleden voor men naar bed gaat betekent volgens het woordenboek letterlijk niet bij zijn leven al zijn bezittingen verdelen) wensen te behouden is een beleid van verlaagde schenkingsrechten niet de gepaste weg, maar moet dit tot alle erfenisrechten veralgemeend worden.
16. Wanneer de erfenisrechten reeds in rechte lijn als zwaar worden aangevoeld, wat ook tot ontduiking bij kleine vermogens aanleiding geeft, geldt de onbillijkheid voor de zijlijn, en de exuberante tarieven die daar gelden. Het onderscheid in deze tarieven is op traditie maar zeker niet meer op moderne argumenten van draagkracht of billijkheid terug te brengen.
17. De op gang komende Europese harmonisering van de spaarfiscaliteit en de betere controle nationaal lijkt vooral het kleine spaarwezen en de middeninkomens te treffen. Fiscale constructies, vermogensplanning en ontwijking, in zowel vermogensbelasting, inkomensbelasting als erfenisrechten lijken verder aan belang te winnen.
18. Het Europees (en OESO) beleid inzake fiscale paradijzen, ongeoorloofde fiscale concurrentie en het niet belasten van spaarinkomsten lijkt op termijn succes te hebben. Het wordt hoog tijd dat men een gelijkaardige strategie in gang zet voor de fiscale ontwijkingsmechanismen die zelfs geen fiscale amnestie nodig hebben.
...& Laat het misschien bij deze ook duidelijk zijn, dat Jan & Mie Modaal daar ook een totaal andere mening over hebben...
...
Financieel Actie Netwerk op straat voor vermogensbelasting
By Marc-Antoon 06/06/2008 - 16:07
BRUSSEL Het Financieel Actie Netwerk (FAN) een samenwerkingsverband tussen ngo's, de beweging Attac en de twee grote vakbonden - betoogde vrijdag in Brussel voor een rechtvaardige fiscaliteit. Nu zijn het vooral de werkende mensen die belastingen betalen, niet de rijken. Wij vragen geen belastingsverlaging maar een belastingsverschuiving: van arbeid naar vermogens, zegt coördinator Eric Goeman. Het FAN stelt een 'drietrapsraket' aan maatregelen voor: de opheffing van het bankgeheim, het aanleggen van een vermogenskadaster, en het heffen van een vermogensbelasting.
Het idee dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen geldt vandaag niet voor ons belastingssysteem. De progressieve belasting is uitgehold, aldus Goeman. Het FAN stelde een lijst op van recente fiscale cadeaus aan de grote vermogens en ondernemingen. Van de notionele intrestaftrek over de fiscale amnestie tot het ontbreken van een vermogensbelasting: de overheid loopt vele miljarden mis. De betogers gaven die cadeaus symbolisch terug aan de ambtenaren van het ministerie van Financiën. Hun goede werk wordt volgens het FAN onmogelijk gemaakt door pesterijen, onderbemanning en slechte wetgeving.
Vermogensbelasting
Het resultaat van dit alles is een onevenwichtige financiering van de overheid. Bijna alle lasten worden op de schouders van de werknemers gelegd. Om daaraan te verhelpen pleit het FAN voor de heffing van een vermogensbelasting. Dat veronderstelt drie verschillende maatregelen. Eerst moet het bankgeheim worden afgeschaft. Pas dan kan de fiscus een vermogenskadaster aanleggen, zodanig dat ze niet alleen van onroerende maar ook van roerende goederen weet wie, wat, hoeveel en waar het zit. Alleen dan kan je beginnen nadenken over een vermogensbelasting, legt Goeman uit.
De kleine spaarder hoeft niet te vrezen, benadrukt hij: het FAN viseert slechts de fortuinen vanaf 1 miljoen euro. Als daarop een tax van 2 procent geheven wordt, levert dat 6,8 miljard euro per jaar op, rekent hij voor.
Koopkracht
Het FAN organiseerde deze manifestatie in aanloop naar de sociale actieweek rond koopkracht van de vakbonden, volgende week. Dalende koopkracht, dat zijn niet alleen stijgende prijzen in de supermarkt, legt Goeman uit. Het betekent ook dat steeds meer mensen steeds moeilijker toegang hebben tot sociale voorzieningen en openbare diensten. Dat het remgeld stijgt, dat de terugbetaling van medicijnen moeilijker wordt. Dat is ook 'koopkracht', en het kan bijgestuurd worden door fiscale herverdeling. Een goede dienstverlening, een goede gezondheidszorg, goed onderhouden scholen met goed betaald personeel,... al die zaken hebben te maken met fiscaliteit. Als men ons zegt: 'daar is geen geld voor', dan zeggen wij: 'er is wél geld, maar het wordt gewoon niet geïnd'.
We geven u bij deze ook nog eens de resultaten van de belastingsenquëte van attac Vlaanderen... Dan hebt u toch enig idee hoe de verschillende partijen tegen ~vermogens~ -belasting aankijken...
...
Resultaten belastingsenquête
5 partijen beantwoorden de rechtvaardige belastingsvraagjes
DE ANTWOORDEN
VRAAG 1. Zou uw partij, om te komen tot een doorzichtige en gelijke belastingbehandeling van alle inkomens (toepassing van artikels 10 en 11 van de Belgische grondwet) bereid zijn om vóór het einde van 2008 een einde te maken aan de aandelen aan toonder en het fiscale bankgeheim op te heffen ?(*)
(*)toelichting : We bedoelen hiermee het afschaffen van artikel 318 van het WIB en artikel 62bis van het BTW-wetboek, het oprichten van een register van de bankrekeningen, en het invoeren in het WIB van de verplichting voor financiële bemiddelaars om jaarlijks een nominatieve lijst van de begunstigden van financiële inkomsten op te stellen.
Antwoorden
SPa
Sp.a is er in de voorbij legislatuur in geslaagd om de effecten aan toonder af te schaffen. Vanaf 1 januari 2008 mogen in België geen effecten aan toonder (aandelen, obligaties, kasbons,...) meer worden afgeleverd. Voor effecten die reeds in omloop zijn, geldt een overgangsperiode. Na 31 december 2013 zijn de effecten aan toonder dan volledig afgeschaft.
Wij zijn ook voorstander om het bankgeheim af te schaffen.
Groen!
Uit ons programma : Groen! pleit voor een nauwere samenwerking tussen fiscus, politie en gerecht om fraude(urs) te achterhalen. Groen! wil meer preventieve maatregelen:
# de invoering van een vermogenskadaster;
# de afschaffing van de effecten aan toonder;
# het opheffen van het bankgeheim en
# het stoppen van financieel gunstbeleid van de federale regering dat grote bedrijven en multinationals bevoordeelt.
CD&V
CD&V kan zich vinden in de geleidelijke afschaffing van de effecten aan toonder. In de praktijk stellen wij vast dat steeds meer gebruik wordt gemaakt van een effectenrekening wat t.a.v. het bezit van effecten aan toonder aanzienlijke voordelen biedt. Zo beginnen banken steeds meer de werkelijke kosten door te rekenen voor de fysieke levering van de stukken. In die zin versnelt de afschaffing een maatschappelijk proces dat reeds aan de gang is.
CD&V kan dan ook instemmen met een wettelijke wijziging waardoor de dematerialisatie van effecten in ons land een feit wordt. Wij verwijzen trouwens naar Wet van 7 april 1995 tot wijziging van de wetten op de handelsvennootschappen, gecoördineerd op 30 november 1935 en tot wijziging van het koninklijk besluit nr. 62 van 10 november 1967 ter bevordering van de omloop van effecten, die CD&V destijds mee goedkeurde.
Alleen de wijze waarop de overgangsregeling in de wet van 2005 inzake de afschaffing van de effecten aan toonder wordt uitgewerkt, roept bij ons heel vragen op. De boetes die voorzien werden ingeval van vertraging (10% per jaar), zijn volgens CD&V niet verantwoordbaar door een fout van de eigenaar van het effect. Ook de Raad van State is die mening toegedaan. Vaak zal de vertraging immers het gevolg zijn van onwetendheid (bijv. erfgenamen die op verborgen effecten stoten). Bovendien moeten alle spaarders goed en tijdig geïnformeerd worden. Een publicatie in het Belgische Staatsblad alleen volstaat natuurlijk niet.
Daarnaast vindt CD&V dat in vergelijking met de wet van 24 juli 1921 op de ongewilde buitenbezitstelling van titels aan toonder, het ontwerp afbreuk doet aan het eigendomsrecht van de bezitters van dergelijke effecten. Dit niet alleen omwille van de boete, die in de feiten neerkomt op een confiscatie na 10 jaar, maar ook de gedwongen verkoop vanaf 1 januari 2015 van de niet omgezette effecten roept vragen op. Ten aanzien van effecten die niet op een gereglementeerde markt genoteerd worden, doet de verplichte verkoop van de eigendom op onevenredige wijze afbreuk aan het eigendomsrecht. De Koning kan dan wel de verkoop reglementeren, maar hij kan geen markt creëren. Wanneer er geen markt bestaat voor niet genoteerde effecten, is het zeer twijfelachtig of de rechthebbende ooit een juiste prijs voor zijn effecten zal ontvangen.
Tenslotte betreurt CD&V dat, in tegenstelling tot wat de Minister van Financiën naar aanleiding van een mondelinge vraag van CD&V-kamerlid Carl Devlies (15 maart 2005) had toegezegd, niets wordt ondernomen zodat de kleine spaarder een effectenrekening kan openen tegen de laagst mogelijke prijs.
Het fiscaal bankgeheim is voor CD&V overigens geen struikelsteen om de belastingcontrole en # inning op een meer efficiënte en gelijke wijze te organiseren. Zo bepleiten we onder andere de oprichting van een Comité F, om een gelijke behandeling van belastingplichtingen over heel het land te garanderen.
Pvda
De PVDA+ is volledig akkoord met het principe van een doorzichtige en gelijke belastingsbehandeling van alle inkomens en met een snelle invoering van beide essentiële maatregelen (alle waardepapieren op naam en afschaffing fiscaal bankgeheim).
In ons verkiezingsprogramma hebben we genoteerd:
België pronkt op de lijst van fiscale paradijzen die de Oeso opstelde. Maar dat paradijs is er niet voor iedereen. Volgens de Belgische afdeling van de Deutsche Bank is België zowel een fiscale hel als een fiscaal paradijs. Een hel voor wie leeft van een inkomen uit arbeid. (...) België is echter erg voordelig inzake belasting op roerende goederen. Dat fiscale paradijs is het resultaat van een reeks interessante maatregelen voor de grote fortuinen en voor de bedrijven:
1. Er is geen fortuinenbelasting;
2. Winsten bij de herverkoop van aandelen (meerwaarden) worden niet belast;
3. Inkomsten uit belegd geld worden niet bij het inkomen gevoegd voor de belastingsaangifte, maar worden apart belast aan een laag tarief (15%);
4. De vennootschapsbelasting wordt voortdurend verminderd zodat meer dividenden worden uitbetaald aan de aandeelhouders.
België is samen met Oostenrijk en Luxemburg het enige land in de Europese Unie dat weigert fiscale informatie uit te wisselen over financiële inkomens. Het bankgeheim staat nog ongeschonden overeind en grote fraudeurs hebben tot twee keer toe kunnen profiteren van een voordelige fiscale amnestie.
Met de huidige technologie is een fortuinenbelasting gemakkelijk in te voeren. Het is een kwestie van politieke wil. In Frankrijk, Spanje, Zweden, Finland, Griekenland, IJsland, Noorwegen en zelfs Zwitserland bestaat zon belasting.
Het komt eropaan een kadaster van de fortuinen op te stellen en het bankgeheim op te heffen. Deze twee maatregelen laten tegelijk toe de strijd tegen de fiscale fraude efficiënt te voeren. Door deze fraude verliest de Belgische schatkist naar schatting jaarlijks ongeveer 30 miljard euro. Oude studies van prof. Franck hebben aangetoond dat de 10% rijksten van de bevolking verantwoordelijk zijn voor 60% van het verlies door de fiscale fraude. Als men daar korte metten mee maakt, betaalt elk gezin ieder jaar 7.000 euro minder belastingen.
(zie 5. Fortuinenbelasting: een kwestie van sociale rechtvaardigheid)
CAP
ja
Spirit
De aandelen aan toonder worden vanaf 2008 afgeschaft. Het lijkt ons weinig zinvol om in de laatste maanden van 2007 nog vlug-vlug de regels te veranderen. Het zou ook geen teken van goed bestuur zijn.
Over het fiscale bankgeheim kan zeker worden gesproken. Het is trouwens nu al sterk uitgekleed. Van zodra er een vermoeden van fraude is, kan het bankgeheim niet meer worden ingeroepen. En in de laatste programmawet stond een bepaling die uitdrukkelijk zegt dat bankiers zich tegenover de invorderingsambtenaar - op het vlak van de inkomstenbelastingen - niet op het bankgeheim kunnen beroepen.
Open VLD
Open Vld is van mening dat de wet op de afschaffing van de effecten aan toonder onverkort moet uitgevoerd worden, binnen het voorziene tijdsschema. Al de betrokken actoren organiseren zich immers in functie van deze wet en uit respect voor de rechtszekerheid pleit Open Vld voor het behoud van de goedgekeurde regels terzake zonder nieuwe wetswijzigingen. Anderzijds is het zo dat ten gevolge van een hele reeks recente maatregelen het bankgeheim al aanzienlijk is uitgehold en de belastingadministratie bij het minste vermoeden van fraude toegang krijgt tot de financiële rekeningen van de belastingplichtige.
Het LDD-programma & onze ongewenste comments - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XXV-f2
Begin deel (2) ...Het vervolg...!!
VRAAG 2. Zou uw partij bereid zijn om een kadaster van alle soorten vermogens op te richten, d.w.z. naast het register van de lonen en onroerende goederen, ook een kadaster van de financiële eigendommen op te stellen?
Antwoorden
SPa
We hebben geen plannen om een algemeen vermogenskadaster op te richten.
Groen!
Uit ons programma : Groen! is voor een vermogensbelasting of belasting op groot kapitaal. De grote kapitalen (aandelen, kapitaal op rekeningen, geld, onroerend goed) en de inkomens uit vermogens willen we op een meer billijke wijze laten bijdragen aan de fiscaliteit en aan de sociale zekerheid. Er komt een belasting op vermogensinkomsten vanaf 500.000. De bestaande vermogensbelastingen worden hierbij herzien. Begeleidende maatregelen zijn onder meer: wetgeving die ervoor zorgt dat financiële instellingen roerende vermogens aan de belastingdiensten kenbaar maken (zoals ook de arbeidsinkomsten bij de staat bekend zijn); meer mensen en middelen voor de fiscale administratie; betere controle- en sanctiemechanismen. Op die manier kunnen we komen tot een vermogenskadaster, waardoor België op een geloofwaardige en efficiënte manier een grootkapitaalbelasting kan invoeren.
CD&V
Vooreerst merkt CD&V op dat er geen register is van de lonen. De loongegevens worden enkel uitgewisseld tussen de werkgever en de fiscus. Zij worden niet centraal bijgehouden waar zij raadpleegbaar zijn door derden. Dit zou strijdig zijn met het beroepsgeheim en de wet op de privacy.
Het register van de onroerende goederen heeft daarentegen een dubbele doeleinde. Ten eerste heeft het een belangrijke publiciteitsfunctie. Ons publiciteitsstelsel wordt in het buitenland benijd omwille van de goede registratie van de eigendomstitel en lasten op het onroerend goed. Daarnaast vormt het de basis voor de belastingheffing.
De oprichting van een kadaster van de financiële eigendommen of van roerende goederen zoals voorzien in de informatiseringprogramma, STIPAD, heeft enkel nut in de mate men deze gegevens ook zou aanwenden voor een vermogensbelasting. CD&V is van mening dat een gedifferentieerde heffing op vermogens, zoals de beurstaksen, verzekeringstaksen, registratierechten, successierechten, de jaarlijkse taks op de collectieve beleggingsinstellingen, de jaarlijkse taks op de spaarboekjes en op de verzekeringsinstellingen, enz., meer opbrengt voor de schatkist dan één globale vermogensbelasting en dit met een lagere administratieve kostprijs. Een gedifferentieerde heffing leidt ook tot minder belastingontwijking.
Pvda
Voor de PVDA+ is dat een essentiële maatregel. De partij steunt ondermeer het uitgewerkt wetsvoorstel voor een vermogenskadaster door het Comité van de 600 een aantal jaren geleden. De PVDA+ wijst er bovendien op dat technisch gezien een vermogenskadaster vandaag eenvoudiger te realiseren dan vroeger dank zij de informatisering.
CAP
ja
Spirit
Ja. Met de afschaffing van de aandelen aan toonder moet dat mogelijk worden.
Open VLD
Open Vld ziet het nut niet in van de opmaak van een kadaster van roerende waarden, waaraan een aanzienlijke kostprijs zou verbonden zijn. Dit zou door de belastingplichtigen ongetwijfeld ervaren worden als een belangrijke fase in de aanloop naar de invoering van een vermogensbelasting. Open Vld is absolute tegenstander van de invoering van dergelijke vermogensbelasting. Het hoeft dan ook geen betoog dat de opmaak van dergelijk kadaster een massale kapitaalvlucht voor gevolg zou hebben, met alle negatieve gevolgen vandien.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 3. Zou uw partij bereid zijn om alle financiële inkomsten, met inbegrip van de financiële meerwaarden * (opnieuw) in de jaarlijkse belastingaangifte te globaliseren, met een belastingvrijstelling voor volkssparen (bijvoorbeeld 2.000,00 per persoon)?(*)
(*)toelichting : De globalisatie (samenvoeging) van alle financiële inkomsten in de personenbelasting zou met diverse maatregelen moeten gepaard gaan, zoals een hogere heffing op kortetermijn-meerwaarden, het vermijden van dubbele belasting op dividenden, enz.
Antwoorden
SPa
Wij zijn voorstander van een verschuiving van lasten op arbeid naar lasten op kapitaal. In plaats van een globalisering in de belastingaangifte, verkiezen wij uit efficiëntieoverwegingen een bevrijdende roerende voorheffing.
Groen!
ja
CD&V
CD&V is niet bereid om de roerende inkomsten opnieuw te globaliseren zoals voor 1983 het geval was. Het verleden heeft ons geleerd dat dit tot een enorme kapitaalvlucht leidt en tot lagere inkomsten voor de overheid. Zelfs met de invoering van de spaarrichtlijn, zou de kapitaalvlucht niet vermeden kunnen worden omdat het marginaal tarief van 50% hoger is dan de woonstaatheffing zoals voorzien in de spaarrichtlijn (35% vanaf 2011).
Bovendien zou een vrijstelling voor het volkssparen van 2.000,00 euro per persoon nagenoeg overeenstemmen met de vrijstelling van de intresten op spaarboekjes (1790 euro) en die van coöperatieve aandelen (160 euro) vermeerderd met het financieel voordeel dat de spaarder geniet doordat hij bij aangifte pas 2 jaar later, bij de belastingafrekening, 15% belasting moet betalen. Het voorstel houdt bijgevolg weinig voordeel in voor de mensen die willen sparen.
De hogere belastingheffing op korte termijnmeerwaarden die verwezenlijkt worden met speculatief oogmerk zijn nu reeds belastbaar aan 33% tenzij de globalisatie van de belastingberekening voordeliger is. De verhoging van het tarief zou er bijgevolg in de praktijk toe leiden dat de globalisatie voordeliger wordt waardoor een hogere belasting relatief beperkt blijft.
Pvda
Zeker en vast. In de Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit, die de PVDA+ begin deze maand lanceerde, is de samenvoeging van alle inkomens in de personenbelasting is één van de fundamentele punten.
Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit vertrekt vanuit volgende twee vaststellingen:
1. Vandaag komt meer dan 40 procent van de belastingen uit verbruiksbelastingen (vooral BTW en accijnzen). Verbruiksbelastingen treffen in verhouding vooral de mensen met een klein inkomen. Ook de belastingen op de inkomens uit arbeid (en op de vervangingsinkomens) vertegenwoordigen 40 procent van alle belastingen.
2. Daarentegen vertegenwoordigen de belastingen op de bedrijfswinsten, én de belastingen die betrekking hebben op het vermogen (bezit, overdracht of inkomens uit vermogen) amper 20 procent van de totale belastingen. Het is tijd dat aan dit structureel onevenwicht een einde komt.
Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit bestaat uit volgende vijf maatregelen, vanuit het principe dat de sterkste schouders ook de zwaarste lasten dragen:
1. een vermindering van de verbruiksbelastingen op levensnoodzakelijke goederen en diensten. Zo willen we bijvoorbeeld dat de BTW op gas en elektriciteit wordt verminderd van 21 procent (het tarief voor luxe-goederen) naar 6 procent (het tarief voor levensnoodzakelijke goederen). Of dat de BTW op medische hulpmaterialen wordt afgeschaft.
2. het samenvoegen (globalisatie) van de inkomens uit arbeid en uit vermogen en aan hetzelfde tarief belasten. Hierbij willen we opmerken dat er vandaag soms een grote kloof bestaat tussen het officieel aangegeven belastbaar inkomen en het reële inkomen. De officiële belastingsstatistieken spreken daarbij boekdelen. De PVDA+ is dus ook voor maatregelen op dat vlak. Zo denken we aan de afschaffing van het oneigenlijk gebruik van vennootschappen of van alternatieve verloningsformules (die enkel tot doel hebben de socialezekerheidsbijdragen en de belastingen te ontlopen). Of aan het voordeelregime waarvan (meer dan 15.000) buitenlandse kaders van multinationals in België genieten: zij betalen geen belasting op de helft van hun arbeidsinkomen, een aderlating van minstens 2 miljard euro voor de fiscus. Door de inkomens uit vermogen te globaliseren en aan de zelfde (hoger vermelde) aanslagvoeten te onderwerpen, zullen personen die een groot deel van hun inkomen uit vermogen betrekken, op dit deel van hun inkomen meestal méér belasting betalen dan vandaag.
3. een grondige hervorming van de personenbelasting in progressieve zin. Concreet stellen we voor om de belastingsvrije som te verhogen tot 10.000 euro (argumentatie: wie een globaal jaarinkomen heeft dat kleiner is dan dit bedrag, heeft het al niet breed om rond te komen) en om een groter aantal aanslagvoeten te hanteren: 10% voor de inkomensschijf tussen 10.000 en 12.500 euro, 15% voor de inkomensschijf tussen 12.500 euro en 15.000 euro, enz. (de aanslagvoeten verhogen met 5% per inkomensschijf van 2500 euro) ... tot 70% voor de inkomensschijf boven 40.000 euro. (tot in 1988 bedroeg de hoogste aanslagvoet in ons land 67%). Dit betekent een belastingsverlaging voor de grote meerderheid van de personen (huishoudens) waarvan het inkomen enkel (of in grote mate) uit arbeid wordt betrokken, dus zeker voor de meeste loontrekkenden. Enkel de 10 procent allerhoogste inkomens betalen wel méér
4. een vermogensbelasting van 1 procent op het deel van het vermogen boven 500.000 euro en van 2 procent op het deel boven 750.000 euro. Deze maatregel treft vooral de 10 procent rijkste inwoners van ons land (zij bezitten samen bijna de helft van s lands rijkdom)
5. een Europese vennootschapsbelasting van minimaal 35 procent
Samengevat : De PVDA+ is met haar Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit, voor een grondige hervorming van de personenbelasting. De globale opbrengst blijft gelijk (nuloperatie) want de inkomsten van de personenbelasting zijn noodzakelijk voor een sociaal beleid. Operatie Robin Hood voor een Rechtvaardige Fiscaliteit brengt twee grote verschuivingen met zich mee:
Hogere belastingen op de inkomens uit vermogen, lagere belastingen op de inkomens uit arbeid door de globalisering van de inkomens.
Lagere belastingen voor de kleine en middelmatige inkomens en hogere belastingen voor de hoogste inkomens door de progressiviteit te versterken.
CAP
ja
Spirit
Dat is zeker het overwegen waard. Als we de lasten op arbeid substantieel willen laten zakken, moeten andere zaken, zoals inkomens uit kapitaal en onroerend goed, beter belast worden.
Open VLD
Open Vld pleit duidelijk voor het behoud van de bevrijdende roerende voorheffing. Wij zijn zeker geen vragende partij voor de invoering van een belasting op meerwaarden. Indien deze er toch ooit zou komen, moeten alleszins ook de minderwaarden in aftrek kunnen worden gebracht. Het voorstel van Open Vld tot invoering van een fairtaks - als mogelijke aanloop tot de invoering van een vlaktaks - gaat bovendien ook gepaard met maximale afbouw van het aantal belastingaftrekken en -verminderingen, waarbij de resterende aftrekposten zouden gehergroepeerd worden in drie korven: wonen, pensioen en kinderen.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 4. Zou uw partij bereid zijn om af te zien van deze anonieme heffing en mee te werken aan het systeem van automatische informatie-uitwisseling van intrestgegevens? Zou uw partij de automatische gegevensuitwisseling willen verruimen tot de andere onderdelen van het sparen, namelijk dividenden en meerwaarden?
Antwoorden
SPa
Tweemaal ja..
Groen!
ja
CD&V
Neen. CD&V is ook van mening dat een bronheffing een veel efficiëntere belastingheffing is dan de uitwisseling van gegevens.
Pvda
De PVDA+ kan zich vinden in beide voorstellen. Het is een schande dat Belgische politici zich wegsteken achter Europa om belastingsontwijking in België te gedogen. Daarmee werken ze in de feiten een Europese maatregel, die een goede aanzet is, tegen.
CAP
ja
Spirit
ja
Open VLD
Ons land heeft bij wet van 17 mei 2004 de Europese Spaarrichtlijn zeer correct geïmplementeerd en gekozen voor de invoering van de woonstaatheffing in plaats van het systeem van informatie-uitwisseling. Het percentage van deze woonstaatheffing stijgt naarmate de overgangsfase vordert: 15% tot en met 30 juni 2008; 20% voor de periode 1 juli 2008 tot en met 30 juni 2001 en 35% vanaf 1 juli 2011. De Europese Commissie zal om de drie jaar een verslag opstellen over de werking van de Richtlijn. Desgevallend zal de Europese Raad aanpassingen aan de Richtlijn formuleren. Open Vld is voorstander van het behoud van het huidige systeem van de woonstaatheffing, maar is uiteraard van mening dat aanpassingen moeten worden doorgevoerd indien het verslag van de EC de noodzaak hiertoe zou aantonen.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 5. Zou uw partij bereid zijn om nationale en internationale maatregelen te nemen om de ondernemingen tegen een minimumtarief (b.v. 35%) op hun wereldwijde inkomsten te belasten?
Antwoorden
SPa
De nieuwe EU-lidstaten pakken uit met een lage vennootschapsbelasting. sp.a wil met de volgende regering bij Europa blijven aandringen op een Europese ondernemingsfiscaliteit. Binnen de EU wil sp.a een harmonisering van zowel tarieven als grondslag in de vennootschapsbelasting. Ook pleit sp.a voor een internationaal geconsolideerd winstbelastingsysteem.
Groen!
Andere groene voorstellen i.v.m. de vennootschapsbelasting :
# Vereenvoudigen : Groen! verkiest een doorzichtig systeem boven een systeem met een hoog nominaal tarief gecombineerd met een kluwen aan aftrekmogelijkheden. Bij een hervorming van de vennootschapsbelasting moet rekening gehouden worden met het KMO-vriendelijke karakter ervan.
# Vergroenen. De vennootschapsbelasting vergroenen, onder meer door de autokosten te variabiliseren (lagere vaste kosten, hogere variabele kosten) om een ecologisch gebruik te begunstigen en door de fiscale voordelen verbonden aan het privégebruik van een firmawagen eerlijker te belasten. Milieuvriendelijke investeringen sterker aanmoedigen.
# Fiscale achterpoortjes sluiten. Fiscale achterpoortjes sluiten door het gunstregime van de InfoCap af te schaffen en steekpenningen niet langer fiscaal aftrekbaar te laten. De fiscale aftrekbaarheid van steekpenningen aan buitenlandse functionarissen uit de wetgeving te schrappen, gezien deze praktijk gelijk staat aan concurrentievervalsing en berust op competitie en niet kwalitatieve voordelen.
CD&V
CD&V is bereid om in een Europese context te streven naar een harmonisatie van de belastbare grondslag zoals we die gekend hebben in de BTW. Daarbij zou er net zoals voor de BTW ruimte worden gelaten aan de EU-lidstaten om zelf het tarief te bepalen. Momenteel heft ieder land volgens de overeenkomsten tot vermijding van dubbele belasting en tot het voorkomen van het ontgaan van belastingen, vennootschapsbelasting op de winst gerealiseerd in zijn land. Het lijkt ons ondenkbaar dat grote landen zouden afzien van hun vennootschapsbelasting op de winst gerealiseerd in hun land ten voordele van een Belgische vennootschapsbelasting op de wereldwijde winst. Het voorstel van om de Belgische vennootschappen te belasten op hun wereldwijd inkomen, zou enkel tot dubbele belastingen leiden wat nefast zou zijn voor de vestiging en expansie in België van Belgische vennootschappen met een internationale activiteit.
Pvda
Dat is één van de 25 centrale verkiezingseisen van de PVDA+. De PVDA+ stelt in haar verkiezingsprogramma (hoofdstuk 19): Fiscale harmonisering van de bedrijfsbelasting. Een aanslagvoet van 35% in heel Europa.(zie 19. De beste sociale verworvenheden veralgemenen naar alle landen van de Europese Unie)
Vandaag spannen de landen zich in om investeerders aan te trekken door systematisch de belasting op winsten en kapitaal te verlagen. In België bedraagt de aanslagvoet officieel 33%, al is dat in de realiteit dikwijls veel minder. Andere landen zijn al gezakt tot 17%. Dat verlies aan inkomsten compenseren de landen door... andere belastingen in te voeren. Zij verhogen de tarieven van de openbare diensten, ze vragen meer voor administratieve dienstverlening, ze verhogen de btw. Of ze verminderen hun uitgaven: dat komt dan neer op lagere sociale uitkeringen of minder tewerkstelling in de openbare diensten.
Om deze eindeloze spiraal te stoppen is een Europese harmonisering van de belastingen nodig. Wij stellen een gemeenschappelijke aanslagvoet voor van 35% op de winsten van de bedrijven; vooral van de grote ondernemingen. Die aanslagvoet was in de jaren 1990 ruim verspreid. We herinneren er aan dat in de jaren 70 binnen de Europese Gemeenschap gediscussieerd werd over een gezamenlijk minimumtarief van 45% à 48% voor de vennootschapsbelasting.
CAP
ja
Spirit
Principieel wel, maar dat valt erg moeilijk in de praktijk te brengen, vrezen we.
Open VLD
Eerst en vooral is het zo dat uit het jongste jaarverslag van de NBB blijkt dat de belastingen op de vennootschapswinsten niet dalen, maar wel voor het derde jaar op rij fors toenamen, namelijk van 3,4 pct. bbp in 2005 tot 3,7 pct. De hogere ontvangsten kunnen voor een groot deel worden toegeschreven aan de snelle stijging van de voorafbetalingen van de vennootschappen, namelijk met 7,4 pct., tegen de achtergrond van het hogere bruto bedrijfsresultaat en ondanks de invoering van de aftrek voor risicokapitaal en de aftrekbaarheid van de gewestelijke subsidies.
Aangezien de vermindering van de belastingdruk op de bedrijven aanleiding geeft tot hogere ontvangsten uit de belastingen op de bedrijfswinsten omwille van het positieve effect op de economische groei, is Open Vld van mening dat het tarief moet verlaagd worden tot een effectief tarief van 20% (inclusief de notionele interest) en dat de crisisbelasting voor de bedrijven stelselmatig moet worden afgeschaft.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 6. Zou uw partij bereid zijn om in 2007 binnen de FOD Financiën een gespecialiseerde dienst voor een efficiëntere bestrijding van de belastingontduiking* op te richten?(*)
(*)toelichting : Zie het « Voorstel van resolutie over de belastingparadijzen » dat op 1 februari 2007 in voltallige zitting door de Kamer van volksvertegenwoordigers werd goedgekeurd (DOC 51 2762/004).
Antwoorden
SPa
Ja, de door u aangehaalde resolutie over de belastingparadijzen gaat uit van sp.a
Groen!
Ja
CD&V
Wij treden het standpunt bij van Staatsecretaris Hervé Jamar, die erop wijst dat het ter bestrijding van de belastingontduiking en -ontwijking niet echt nodig is een nieuwe gespecialiseerde structuur op te richten. België beschikt immers reeds over een aantal gespecialiseerde instanties, zoals de BBI, de «Eenheid Fraudebestrijding» en de cel «Verrekenprijzen», die ressorteren onder de FOD Financiën of de FOD Binnenlandse Zaken. Die bestaande instanties moeten derhalve worden ingezet, en hun prestaties moeten worden aangescherpt door hun specialisatiegraad te verhogen. Het komt er niet op aan almaar nieuwe diensten te creëren, het komt er op aan om de bestaande efficiënt te laten werken!
Pvda
De PVDA+ is vragende partij voor een gespecialiseerde dienst voor belastingsontduiking. Tegelijkertijd vindt de PVDA+ dat ook de gewone belastingsdiensten en belastingsambtenaren moeten meer armslag krijgen om belastingsontduiking aan te klagen en aan te pakken.
A. De strijd tegen de belastingsparadijzen
Fiscale paradijzen, inbegrepen de paradijzen op het grondgebied van de Europese Unie, zijn vluchthavens voor het witwassen van geld afkomstig uit misdaad, corruptie en fiscale fraude. Zij zijn bovendien vrijplaatsen waar hoge winsten buiten schot blijven van belastingscontrole. Fiscale paradijzen moeten volgens de PVDA+ ontmanteld worden. Wij stellen voor dat België daarbij een positieve rol speelt, in plaats van een negatieve.
Ons land is zelf een belastingsparadijs voor multinationals (via de coördinatiecentra en andere fiscale gunstregimes) en voor rijke buitenlanders. In ons land bestaat immers geen vermogensbelasting en geen belasting op meerwaarden.
België is één van de weinige landen (samen met Luxemburg en Oostenrijk) die de spaarrichtlijn van de Europese Unie niet uitvoeren wat betreft het onderling uitwisselen van informatie.
Om de fiscale fraude en het uitwijken naar belastingsparadijzen aan te pakken is fiscale transparantie (doorzichtigheid) een noodzaak. De banken spelen hierin een sleutelrol. Daarom is de opheffing van het bankgeheim voor de fiscus een essentiële maatregel.
Een paar gespecialiseerde privé-bedrijven, zogenaamde clearinginstellingen (met zetel in Luxemburg en in België) traceren vandaag alle geldtransferten tussen de banken van de hele wereld. De informatie om de fiscale fraude en de uitwijking naar belastingsparadijzen in kaart te brengen, bestaat dus. We stellen voor dat deze privé-instellingen onder democratische controle van de nationale regeringen (België, Luxemburg) of van de Europese Unie gebracht worden.
B. Meer armslag voor alle belastingsdiensten en belastingsambtenaren
Om de kleine man te belasten werkt de fiscus snel. Zo wordt de personenbelasting van de loontrekkenden maandelijks van het loon afgehouden (via de bedrijfsvoorheffing). BTW, accijnzen en andere verbruiksbelastingen snijden zelfs uit het meest bescheiden huishoudbudget minstens een vijfde weg.
Daarentegen is laksheid troef zodra de hoge inkomens, de grote vermogens, de grote bedrijfswinsten of de grote fraudeurs aan de beurt zijn. Vijftien procent van de bedrijven dient zelfs geen belastingsaangifte in. De belastingsachterstand, die zich vooral bij de vennootschappen situeert, bedraagt meer dan 25 miljard euro. Fiscale fraudeurs kunnen rekenen op amnestie.
De PVDA+ stelt volgende pistes voor om tot een betere belastingsadministratie te komen.
1. De vakbonden bij de belastingsadministratie stellen terecht dat heel wat vitale diensten onderbemand zijn om hun taken naar behoren uit te voeren. En dat daardoor miljarden euros aan belastingen van bedrijven en fraudeurs niet worden geïnd. Wij vragen dat het wettelijk voorziene personeelskader dringend ingevuld wordt.
2. Voor een correcte belastingsethiek, lijkt het ons aangewezen dat het aan leidende belastingsambtenaren verboden wordt om mee te werken aan cursussen van de financiële wereld. Die cursussen hebben vooral de belastingsontduiking of -ontwijking tot doel.
3. Het is ook nodig dat de ambtenaren de wettelijke middelen krijgen om fraude aan te pakken. Daarom is het aangewezen dat het bankgeheim voor de fiscus wordt afgeschaft. Ook de grote cash-transacties moeten worden afgeschaft. Het oneigenlijk gebruik (louter als fiscale constructie voor belastingsontwijking) van vennootschappen moet verboden worden. BTW-carroussels moeten ons inziens, net zoals in Duitsland, als samenzwering tegen de staat worden getakseerd zodat ze veel harder kunnen worden aangepakt.
4. Belastingsambtenaren die grote fraudeurs op het spoor zijn worden nu vaak afgeschrikt door deze witteboord-criminelen die met dure advocatenbureaus eindeloze nepprocedures opstarten en hoge schadeclaims vorderen. Het lijkt ons dan ook het beste dat fiscale ambtenaren een statuut krijgen dat hen beschermt tegen de chantage vanwege maffiose figuren.
CAP
ja
Spirit
Zeker
Open VLD
Lagere belastingen impliceren ook een correcte aangifte van inkomsten en inning van belastingen. Lagere belastingen zullen voor meer inkomsten zorgen, maar tegelijk moet er dan een nultolerantie zijn voor fraudeurs. Er is dan immers geen enkele reden meer om inkomsten niet aan te geven. Die nultolerantie geldt ook voor sociale fraude. Open VLD kiest resoluut voor een effectieve, efficiënte en strenge, maar rechtvaardige belastingcontrole. Open Vld wenst zich echter nog niet uit te spreken over concrete initiatieven die in dit verband zouden kunnen of moeten genomen worden. Dit vereist toch enig studiewerk vooraf door de volgende regering.
= = = = = = = = = = = = =
VRAAG 7. Zou uw partij, in aansluiting op de "initiatieven Lula-Chirac" m.b.t. de financiering van de ontwikkelingssamenwerking (*), bereid zijn voorstellen te doen voor:
het herstel en ondersteunen van de belastingadministraties in de ontwikkelingslanden;
de bestrijding van corruptie en belastingontduiking, te beginnen bij degene die de administratie omkopen (grondstoffenindustrie, bank- en financieel systeem).
(*)toelichting : Zie in dit verband het verslag "Closing the floodgates" van het Tax Justice Network, dat op 6 en 7 februari 2007 werd voorgesteld aan de conferentie van de groep landen die voorstellen betreffende de ontwikkelingsfinanciering ondersteunen. Dit verslag werd opgemaakt in opdracht van het Noorse Ministerie van Buitenlandse Zaken.(klik om het te lezen)
Antwoorden
SPa
Ja
Groen!
Ja
CD&V
VRAAG 1 : Het doorbreken van armoede en de economische marginalisatie in de ontwikkelingslanden kan maar in de mate dat de regeringen in de betrokken landen zelf het kader willen en kunnen creëren. Zij zijn verantwoordelijk voor een goed bestuur, de strijd tegen corruptie en investeringen in armoedebestrijding.
Maar deze landen kunnen dit niet alleen en daarom wil CD&V in de het verlengde van de wet van 1999 inzake de internationale samenwerking de capaciteit betreffende goed bestuur via begeleiding en vorming versterken. Dit houdt in concreto in: de strijd tegen corruptie, de uitbouw van een duidelijk fiscaal stelsel, de uitbouw van degelijke infrastructuur, de uitbouw van goed werkend overheidsapparaat inclusief het herstel en het ondersteunen van de belastingsadministratie, .....
VRAAG 2 : CD&V heeft in het verleden meermaals gepleit voor een ethische codevoor internationale bedrijveninhetbuitenland, voor meer transparantie van het Nationaal Contactpunt van de OESO en voor een voorbeeldfunctie voor de Nationale Delcrederedienst. Corruptieen misbruik van de zwakke positie van de ontwikkelingslanden moeten effectief gesanctioneerd worden. Kortom, CD&V wil een echt maatschappelijk verantwoord ondernemen in het Zuiden.
Pvda
De PVDA+ gaat akkoord met voorstellenom de belastingadministraties in de ontiwkkelingslanden effectief te ondersteunen en te herstellen. Alsook de corruptie en belastingsontduiking harder aan te pakken. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we zelf nog geen voorstellen hebben uitgewerkt rond deze assen. Maar de oriëntatie enerzijds naar een zero-tolerantie voor corruptie, fraude en witte-boord-criminaliteit, en anderzijds naar een versterking van de belastingsadministratie en een grote transparantie - ook in de internationale samenwerking en internationale handel, spreekt wel uit ons programma.
CAP
Ja
Spirit
deel 1 : Ja. Het opbouwen van een bureaucratie is de eerste vereiste om een performante overheid op te bouwen.
deel 2 : Ja. Voor spirit is dat een erg belangrijk punt. We willen de ontwikkelingssamenwerking boven de 0,7 procent van het BNP tillen, maar dan moeten we er wel voor zorgen dat het geld niet in de zakken van de leiders en de hoge ambtenaren blijft kleven.
Open VLD
Voor Open Vld is de opbouw van institutionele capaciteit (de zogenaamde capacity building) een absolute prioriteit in de ontwikkelingssamenwerking. Enkel op die basis is echte ontwikkeling - want door het land in kwestie in handen genomen - mogelijk. De uitbouw van goed functionerende belastingadministraties is daar een belangrijk onderdeel van. Open Vld wil dat de volgende regering het werk van minister De Gucht op dit vlak verder zet.
Dat geldt ook voor de strijd tegen de corruptie. Zowel de lokale autoriteiten als de betrokken ondernemingen en andere actoren (niet-gouvernementele organisaties bijvoorbeeld) die steekpenningen (moeten) betalen om ter plaatse actief te blijven dragen hier een verantwoordelijkheid. Ons land moet dus ten eerste blijven hameren op de noodzaak van goed bestuur in de ontwikkelingslanden. Ten tweede wil Open Vld dat België een voortrekker blijft in het uitwerken van het normatief kader, zoals de OESO-guidelines terzake. Tenslotte wijzen we er nog op dat voor Vlaams minister Moerman het maatschappelijk verantwoord (internationaal) ondernemen een belangrijk punt is in haar beleid. Open Vld is tevreden dat de bedrijfswereld zich meer en meer bewust wordt van de problematiek. De overheid moet dit stimuleren.
= = = = = = = = = = = = =
Noot
Eén van de aangeschreven kandidaten, Filip De Bodt (onafhandelijk kandidaat lijst Groen !), motiveerde zijn onthouding om de vragenlijst in extenso te beantwoorden als volgt (het spreekt vanzelf dat wij zijn keuze respecteren en nemen ondertussen nota van zijn algemene houding tav het belastingsthema) :
Ik heb jullie vragenlijst aandachtig gelezen (bedankt voor toesturen overigens) en kan voor de volle 100 % achter alle voorstellen staan. Ze zouden er eindelijk kunnen toe leiden dat er een echte strijd tegen de sociale fraude komt. Toen ik onlangs in discussie was met iemand over vergrijzing zocht ik wat cijfers op en kwam tot de vaststelling dat de kosten voor de vergrijzing ongeveer 12 miljard bedragen, de fiscale fraude 15 miljard . We hebben de centen van die fraude dus méér dan nodig om in Zuid en Noord armoede te bestrijden, klimaatsacties te ondernemen, privatiseringen tegen te gaan, de sociale zekerheid verder uit te bouwen...
Als onafhankelijke kandidaten voor Rood op Groen, op de kamerlijst van GROEN! in Oost-Vlaanderen kunnen we geen standpunten innemen namens de partij GROEN! Wel engageren wij ons als Rood Op Groen om tenvolle mee te werken aan de verwezenlijking van jullie eisenpakket.
Als niemand van ons verkozen raakt, dan hebben we de belofte van GROEN! in onze pocket zitten om ook onze standpunten in het parlement te verdedigen. We zullen daar dan ook op staan en deze optie, uiteraard samen met jullie, verdedigen door GROEN! in dat geval te vragen ze te vertalen in wetsvoorstellen.
