Ik ben Kiet, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kieter wieter.
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is jager.
Ik ben geboren op 27/02/2011 en ben nu dus 13 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: knuffelen, spelen, wandelen en jagen.
kieter_wieter
de belevenissen van een drentsche patrijshond
19-01-2014
Einde van het jachtseizoen
Gisteren, zaterdag, zijn papa en Kiet weer mee op jacht geweest. Spijtig genoeg de laatste keer, want het jachtseizoen loopt ten einde. Met 8 fazanthanen, 3 konijnen en 3 duiven was 'den tableau' niet zo heel groot. Maar dit komt omdat er geen fazanthennen of hazen meer geschoten worden.
Kiet heeft weer prima werk geleverd met opsporen en opstoten. En natuurlijk ook het apporteren, want van die 8 hanen heeft Kiet er 3 keurig tot bij papa gebracht. Het is natuurlijk mooi als Kiet hard werkt, maar als hij daarbij kan apporteren is dit voor hem toch de mooiste beloning. Papa probeert al wel eens foto's te nemen tijdens de jacht, maar als Kiet aankomt met wild is daar natuurlijk geen tijd voor. Maar van de jacht van gisteren hebben we wel mooie foto's.
Nu het jachtseizoen voor ons voorbij is beginnen we terug aan de jachttrainingen. Zo blijven we altijd bezig om onze Kieterwieter in topconditie te houden.
Eindelijk is het zover, het jachtseizoen is aangebroken. Voor
ons is dit dé tijd van het jaar. Hier hebben we tenslotte al die maanden zo hard
voor geoefend. En als surplus is de natuur op zn allermooist.
Warme herfstkleuren, paddestoelen en het jachtseizoen dat
begonnen is.
Ondertussen zijn papa en Kiet al drie maal mee op jacht
geweest. En of dat prima is verlopen.
Kiet doet het best prima. En het is zoals we altijd getraind
hebben maar dan nu in het echt.
Markeren, verloren zoeken, steadyness, het komt allemaal
aan bod.
Ook niet te vergeten, en best wel belangrijk, is het feit
dat alle honden prima samen opschieten.
De twee drenten Ferron en Kiet vormen samen met de twee Duitse
langharen Kepi en Esa een prima team.
Niks van onderlinge strijd, geen incidenten tijdens het
apporteren, het is gewoon een plezier om ze te zien
werken. En van dat
werken genieten ze zelf ook met volle teugen, dat kan men duidelijk zien.
Vandaag, zondag, was het rustdag. We hadden gisteren een
mooie en ook een warme ( wel 20°C )track.
Dus die rust en recuperatie was echt wel verdiend. En volgend weekend, dan gaan we weer mee.
Gisteren zijn we bij Ute en Jean-Pierre op bezoek geweest.
Natuurlijk om naar de pupjes te gaan kijken van Hadise en
Cartouche.
Wat waren ze toch lief, met z'n vijven holden ze door de
ren.
Jean-Pierre had voor een speeltuintje gezorgd, een wip en een
buis waar ze graag doorkropen en inzaten.
Hij wou ook nog een schommel bouwen, maar Hadise was te
vroegbevallen. Dus daar was geen tijd meer voor.
Toen het etenstijd was voor de pupjes liepen alle ze allemaal naar Ute om zo
snel mogelijk hun bakje te vinden. Enkele waren wel heel nieuwsgierig en gingen een keer proeven bij broertje of zusje.
Ik wou ze allemaal eens een keertje vastnemen en eens goed knuffelen, die 5 hartendiefjes.
Ze zijn zo mooi en schattig, en wie kan aan die lieve puppyoogjes toch weerstaan.
Dankuwel Ute en Jean-Pierre voor die leuke dag. Fien
Maandag is de vakantie echt voor ons allemaal begonnen want papa is nu ook voor een paar weekjes thuis. Het vakantiegevoel zit er goed in bij ons door het mooie weer. s'Morgens slapen we lekker uit en ontbijten we op ons terras. Kiet kan de warmte niet zo goed verdragen en daarom maakt papa s'morgens vroeg een wandeling met hem. s'Middags wanneer het te warm is zoekt Kiet de schaduw op onder de bomen en durft hij ook al wel eens een put graven om in te luieren. Wij zitten dan in ons zwembad. Natuurlijk kan Kiet niet mee in het zwembad, daarom houden we soms een watergevecht. Onze speelvogel vindt dat heel plezant hij probeert alle waterstralen tegelijk te vangen. Kiet geniet er nog het allermeest van om gewoon bij ons te zijn.
Wij Kieterwieters zien het leven door een roze bril. Vandaag was het mijn schoolfeest, dit jaar was het heel speciaal. Het was het laatste schoolfeest van mijn lagere school, in september ga ik naar mijn nieuwe middelbare school. Elke klas had een dansje voorbereid en we moesten optreden op een groot podium. Wij hadden de hele week heel hard met onze juf geoefend op ons dansje en allemaal deden we ons uiterste best om er de laatste keer iets speciaals van te maken Alles was mooi en vlotjes verlopen, we kregen een groot applaus, onze juf was ook heel fier op ons. Na een hamburger en een frietje heb ik spelletjes gespeeld waarmee je punten kon verdienen en prijzen winnen In het prijzenkraam had ik hem onmiddellijk gezien...de roze bril. Hij doet me denken aan onze Kieterwieter die het leven door een grote roze bril ziet. Het was een super leuke namiddag zo eentje die ik nog heel lang ga herinneren. Onze Kiet en Ciara hadden huiswacht gekregen en tot onze grote verwondering hadden ze mekaars gezelschap opgezocht, ze lagen in dezelfde zetel te slapen. 't Worden nog goede maatjes, onze huisdieren!
Als afsluiter van de tien jachtlessen hadden we vandaag het examen.
Kiet moest 7 verschillende
proeven uitvoeren. Meerdere apporteeroefeningen,
zelfs één uit het water en onaangelijnd een achtjelopen met afleiding.
Die apporteeroefening uit het water had onze meneer weer
slim bekeken. Omdat het nogal flink waaide dreef het apport af tot bij de oever. Daar kon Kiet het apport zo opnemen zonder
zich al te nat te maken.
Alle apporteeroefeningen verliepen vrij goed. Alleen loopt hij niet meteen naar zijn baasje
maar maakt eerst nog een ererondje zodat iedereen kan zien wat voor een stoere Drent Kiet wel is.
De laatste oefening , een heuse walk-up, deed hij samen met
heel zijn groep. De honden moeten dan één voor één een dummy apporteren, één maal vooruit en één maal
achteruit.
Ze moeten dus steeds goed opletten en als er andere hondjes aan
de beurt zijn netjes bij baas blijven zitten.
Toen het de beurt was aan Kiet dacht hij weer aan de De Grote Meneer Kiet showte beginnen. Een ererondje rond het veld
lopen met zijn dummy en vertrekken bij baasals hij niet aan de beurt is.
Oei, oei dachten we allemaal
het zelfde. Hoeveel punten behaalt hij op deze oefening ???
Het eindresultaat weten we pas in de loop van volgende week.
Voor ons echter heeft onze Kieterwieter prima gewerkt. Wij zijn heel tevreden.Er zijn natuurlijk nog meerdere punten
waaraan we moeten werken.
Dat weten we zelf ook maar al te goed.
Na het examen werden er bedankwoordjes gewisseld en kwamen mensen op hun jachthoorn blazen.
Zeer mooi allemaal. Ook Kiet vond dit wel merkwaardig want zijn kopje draaide als een gek heen en weer.
Daarna hebben we genoten van een heerlijke bbq.
Wat een verrassing want ook Ferron en zijn baasjes Rudy en Simonne kwamen meedoen.
Dat was pas echt een feest. Want wat waren we blij om hen nog eens terug te
zien.
We vonden het allemaal een leuke dag en Kiet heeft het zeer
goed gedaan.
Het was wel niet allemaal voorzien, maar vandaag waren we last-minute deelnemers aan de lentewandeling van de Drentenclub. Die vond dit jaar plaats aan de Demervallei te Langdorp. Ruim 8 km wandelden we door afwisselende landschappen. Op de dijk, door het bos en over de heuvels. Het was een prachtige wandeling. Zowel voor de baasjes die konden genieten van al de prachtige uitzichten als voor de Drenten. Die konden het grootste deel van de wandeling onaangelijnd hun gangen gaan en dit door het water, de modder, de velden en de weilanden. Na de wandeling konden we nog genieten van een glaasje bubbels en de overheerlijke soep van Karin.
Vandaag zijn we met papa mee geweest naar de jachtcursus. Eerst zijn we in Oud-Heverlee het waterwerk gaan doen, en daarna verder gaan trainen in Veltem.
Kiet is toch nog een beetje onzeker in het water, Op een plaats waar hij nog vaste grond onder zijn poten voelt staat hij dan op een drijvend apport te blaffen, maar met een klein zetje zwemt Kiet mooi naar het apport toe en brengt hem mooi naar zijn baas. Dan is hij heel fier op zichzelf dat hij een apport uit het water is gaan halen, maar ook héél blij dat hij het water uit is en een beloning bij zn baas mag gaan halen.
In Veltem was het vooral oefenen op het apporteren voor het examen en dat is binnen twee weken. t Was hard werken vandaag voor Kiet, hij nam terecht volledige platte rust in de namiddag. Blijkbaar was al dat waterwerk in Kietjes kleren gekropen
In de voormiddag gingen papa en Kiet naar de
jachthondencursus. Kiet heeft het behoorlijk goed gedaan in de les. Maar ook
deze keer vond hij dat er minstens tijdens één oefening wat ruimte moet zijn
voor vrije interpretatie.
(ik speel eens goe met baaske zijn voeten )
Na de middag was er wat twijfel. Ofwel gingen we eens naar
de jachtbeurs in Gent, ofwel bleven we thuis wat genieten in de tuin. Met dit
mooie weer was de keuze snel gemaakt en bleven we thuis.
Wat rusten en eens lekker genieten in het zonnetje terwijl
het in de tuin eindelijk lente is.
Onze kersenboom is op dit moment de blikvanger met zijn
prachtige bloesem.
Kiet neemt op de wandeling al wel eens een modderbad, dat schreven we al in het vorig
bericht op ons blog. Op elke wandeling moet er volgens Kiet een watermoment
zijn. En als hij dan toevallig zijn zinnen zet op de vuilste beek in de wijde
omtrek dan kan je daar als baasje boos op zijn maar dat doen wij niet. Wij
proberen er dan maar de humor van in te zien, al staan we niet te springen van
geluk.
Kiet komt dan uit zn
stinkbad met een blik van ik heb het
jullie toch weer eens geflikt en dan zie je hem nog nagenieten.
Geen paniek. We zoeken dan proper water op, er zijn
vijvertjes genoeg op ons wandelparcours,
en sturen onze stinker daarin. Dit is dan de voorwas zeg maar.
Terug thuis volgt erdan een hoofdwas. Die schrobbeurt duurt dan totdat diene vuilaard weer terug wat
aanschouwelijk is. Lauw water ( in een teiltje ) en wat hondenshampoo doen dan
wonderen.
Oh ja, de laatste keer duurde het twee dagen lang totdat de geur
van die beek uit de pels van Kiet weg was.
We hebben ons wandelparcours dus maar wat gewijzigd zodat we
geen stinkbeken meer tegenkomen.
Maar zwemmen mag natuurlijk nog wel, in de veel properdere vijvertjes
natuurlijk.
En dat is ook genieten, voor hond en baasje, zeker bij dit
mooie weer van de afgelopen dagen.
Vandaag moesten we terug naar school, gedaan met de vakantie. Dat vindt Kiet
natuurlijk ook niet leuk, want een hele vakantie lang heeft hij samen met ons in
de tuin gewerkt en met papa naar de jachttraining geweest, en nu moet hij op ons
huis passen terwijl wij terug naar school waren en mama en papa zijn gaan
werken. Hij moet nu wachten tot 's avonds om zijn wandeling te krijgen.
Wij hebben er alvast met volle teugen van genoten. We hebben
wat geklust in de tuin en met
Kiet gespeeld. Ook hebben we vanmiddag voor de eerste keer
buiten kunnen eten. Zalig zo lekker in
het zonnetje buiten kunnen zitten.
In onze tuin zijn de vogels druk in de weer met het nesten
bouwen. We ontdekten al een duivennest, twee merelnesten en ook onze
mezenkasten hebben weer bewoners. Al dat leven in de tuin vinden wij
superplezant.
Zo hebben we de afgelopen week dikwijls bezoek gekregen van
een bonte specht.
Papa wou van die specht graag een foto maken, maar wanneer er ook maar
iets beweegt is de specht weg.
Na enkele pogingen is het ons vandaag gelukt om enkele fotos
te nemen.
Die specht komt mee eten van de vetbolletjes die in onze
tuin hangen.
Normaal komen de mezen en de roodborst hiervan eten maar
blijkbaar zijn er nog vogels die wel vetbolletjesen pindas lusten.
En zon speciale gast in de tuin vinden wij super, dan kan
onze dag niet meer stuk.
We hadden er al lange tijd naar uitgekeken en vandaag was
het dan eindelijk zover. Vandaag was the
place to be de Krikskensstraat in Beerse bij Jan en Simonne. Zij organiseerden daar een terugkomdag voor
alle Faes-drenten en daar wilden wij natuurlijk ook absoluut bij zijn. Het
terugzien van onze Drentenfamilie was ook dit keer weer heel plezant. En wat is
onze familie al groot geworden zeg .Ook
deze keer was het weer genieten voor zowel honden als baasjes. Eerst een hele mooie
wandeling door de sneeuw. Daarna een zeer interessante uitéénzetting over EHBO
voor honden door dierendokter Nelly en dan lekkere frietjes a volonté. Al die tijd konden de baasjes bijpraten over
de dolle fratsen en ervaringen van hun Drent uit de Faes-nest. Al die kuren zitten echt wel in de familie, we konden dat al
wel vermoeden maar nu weten we het wel heel zeker. Jan en Simonne bedankt en
wij kijken al uit naar de volgende familiereünie.
Kiet en papa gaan
elke zondagmorgen op jachtles in Veltem Beisem. Ondertussen zitten ze weeral aan les 5,
In de helft dus , en het gaat prima.
Al van bij het opstaan weet Kiet dat er iets te gebeuren staat. Hij ziet immers dat papa zijn hondenkleren aandoet en dat betekent Actie.
Eerst een stevig ontbijt, meestal zijn dat twee zachtgekookte eitjes, en die worden netjes verdeeld tussen baasje en hond.
Daarna, zo iets na achten, vertrekken die twee makkers, naar de oefenterreinen.
Bijna ter plaatse, in het laatste stuk, kan je merken dat Kiet weet dat ze er bijna zijn. Hij begint dan te keffen en is onrustig. Alsof hij wil zeggen dat hij er helemaal klaar voor is. Slim hé, zon Drent
Tijdens de les is Kiet één en al aandacht. Alle zintuigen staan op zeer scherp. Alles, maar dan ook alles heeft mijnheer gezien. En dit zowel in zijn eigen groep, in de andere groep als bij de bezoekers.
Hij beleeft alles zeer intens.
Vorige les hadden de lesgevers papa gezegd van vooral rustig te blijven als Kiet weer eens kuren had.
Wel vandaag, in het gedeelte voor de pauze, is dit prima gelukt. Met wisselend succes weliswaar werden de oefeningen tot een goed einde gebracht.
Maar dan, na de koffiepauze, vond Kietje dat het tijd was voor de Grote Mijnheer Kietshow.
Het apporteren wordt dan een spel waarbij je het baasje gaat uitdagen. Je vergeet dan ook wat steadyness is,
Als macho-reu ga je dan overal tegenaan plassen en ga zo maar door.
Als papa hem dan tot de orde roept, blijkt ineens dat Kieter over een zeer klein hartje beschikt. Als correctie pakt papa hem dan bij zn nekvel en wordt Kiet berispt.
En dan volgt natuurlijk de alleronschuldigste Drentenblik.En diene pippo die weet heel goed dat zijn gedrag fout zat. Je zou ze soms achter het behang plakken, wordt er dan gezegd. Hihihi.
Als Kiet dan merkt dat het toch wel ernst is bij papa doet hij terug zn best en wordt er terug goed gewerkt.
Ondertussen zijn onze twee weer terug thuis. Beide zijn, ieder op zijn manier, van wat rust aant genieten.