Gisteren morgen kwam ik terug van mijn dagelijkse jogging toen ik in mijn brievenbus tussen de tientallen fanbrieven een papiertje vond, netjes in twee gevouwd. Op het papiertje stond:
Ik nodig je uit om een lekkere warme chocolademelk te drinken bij mij thuis... Neem je schriftje en je beste pen mee, Ik heb iets belangrijks mee te delen. Josephine Praline.
Dàt was genoeg om mijn nieuwsgierigheid op te wekken. In een mum van tijd kamde ik mijn haar (even onder ons, dit was niet echt nodig, want ik ben bijna altijd perfect... Ja, ook als ik terugkom van een jogging!) en was ik buiten, richting Villa Chocola!
En mijn beste Joske, wat is nu die geheimzinnige mededeling waarover je het in je briefje had?
Geheimzinnig, geheimzinnig... Het is waar dat ik het er nog met niemand over heb gehad (behalve Roland natuurlijk), maar dat was omdat ik eerst nog het een en het ander moest regelen... Het is een project waar ik al een poosje over nadenk... Om je alles te zeggen, sinds Roland en ik terugzijn van onze reis...
Roland? Onze burgemeester? Heeft hij iets te maken met de mededeling? Alles gaat toch goed met hem?! Jullie hebben toch geen ruzie hoop ik!?
Neen, maak je geen zorgen mijn beste Maurizio, alles gaat heel goed tussen mijn schat van een Roland en ikzelf! Hij is wel heel druk bezig de laatste tijd met de werken in de stad en daardoor zien we elkaar niet zo vaak meer. Maar eerlijk gezegd komt dat goed uit, want ik heb zelf ook een project... En om het uit te werken moet ik er tijd in steken.
Maar vertel nu, wat is dat project Josephine?
Wel, tijdens onze reis deze zomer zijn Roland en ik op zoek gegaan naar de meest originele hotels. We hebben door vele landen gereisd en een heleboel mensen ontmoet. Ik kwam bijzonder goed overeen met Oona, een grappig personnage die lid is van Unicef, en waarmee ik nu nog contacten heb...
Unicef? De organisatie die zich bezighoudt met het welzijn van kinderen?
Inderdaad Maurizio! Unicef is zelfs één van de meeste bekende organisaties ter wereld die ijvert voor het verbeteren van de levensomstandigheden van kinderen. En je weet hoeveel Roland en ik van kinderen houden... Vooral van de Kidsianen! Na de buitengewone ontmoeting met Oona van Unicef en na terugkeer van onze reis wou ik mij nog meer toewijden aan kinderen... Maar deze keer aan alle kinderen van de wereld, niet enkel aan de Kidsianen...
Alle kinderen van de wereld?! Wat een mooi en groot project! Maar hoe denk je dat te doen?
Ik heb echt zin om meer te weten over de rechten van het kind, hun plichten en hun plaats in de wereld, en daarom heb ik beslist om samen te werken met Unicef! Meer kan ik er momenteel niet over zeggen...
Zeg Maurizio, ik wil je niet wegjagen, maar ik heb nog bergen werk. Ik denk dat je mijn bericht begrepen hebt: de Kidsianen kunnen heel binnenkort een verrassing verwachten in de kleuren van Unicef! Misschien komt mijn vriend Oona ons zelfs bezoeken in Kid City, wie weet?!
Ah, dàt is een primeur!
Zonder twijfel! En het is nog niet alles, want ik geef je al een zeer mooi voorsmaakje van mijn project... Omdat alle kinderen het recht hebben om te leren, een leuk dossiertje. En last but not least, omdat iedereen het recht heeft om zijn mening te zeggen, een debatje in verband met het dossier! Ik moet nu verderwerken, Maurizio, ik hou je op de hoogte, tot binnenkort! En wat jullie betreft, mijn beste Kidsianen, tot straks in Villa Chocola!
Meer weten over de Dag voor Verandering? Ga kijken in de Kid City Plaza!
Beste Walter, kan je ons vertellen wat er enkele dagen geleden in de bank gebeurd is?
Natuurlijk Maurizio, met groot plezier! Maar blijf niet buiten staan, kom binnen mijn vriend... En kijk naar dit prachtige werk! Vind je niet dat onze nieuwe bank er veel luxueuzer uitziet?
Ja, inderdaad, er is blijkbaar nogal wat veranderd...
Ja, zeg dat maar, en niet een klein beetje! Zoals je ziet hebben we het hier allemaal heringericht, voor het comfort van onze klanten natuurlijk... Maar zeg eens, wat vind je van de nieuwe inrichting? Mooi hè? Kijk naar de pas geschilderde muren, de smetteloze vloer en de gezellige verlichting! Amai amai, ik ben zo blij!
Hm, ja, ik moet toegeven dat dit zeer mooi werk is Maar bestaat dit renovatieproject al lang?
Goh, sinds enkele maanden zou ik zeggen. Met mijn medewerksters Miet en Griet hebben we het idee gehad om een kwaliteitsonderzoek te houden bij onze klanten. In het antwoordformulier waren er algemene vragen over het functioneren van de bank, over de verschillende diensten, enzovoort. Maar er waren ook vragen over de sfeer in de bank zelf, over de inrichting,...
En waren de resultaten van het onderzoek dan zo slecht dat jullie beslist hebben om alles te herschilderen en te veranderen?
Wel... Ik zou niet zeggen dat de resultaten "slecht" waren... Wij hebben ons enkel willen aanpassen om de verwachtingen van de klanten zo goed mogelijk te beantwoorden... Want, zoals ik het nooit genoeg zal zeggen: "Het welzijn van onze klanten en hun belangen
... zijn onze grootste prioriteit", ja, dat weten we allemaal, Walter. En nu dat we het toch over je klanten hebben, kan je me zeggen wat hun belangrijkste opmerkingen waren in het onderzoek?
Ze hadden het vooral over de inrichting van de oude bank die een beetje... verouderd was. Wat nu niet meer het geval is! Dankzij de pas herschilderde muren en het hout overal, is het nu veel aangenamer! En kijk ook naar de meubels! Daar links is er een leuk rek met alle informatie over de interviews van Miet en Griet. Ginder enkele toffe stoeltjes om te zitten en gezellig wat bij te praten. Vind je het ook niet de max?
Jazeker! Maar zeg eens, als ik mij niet vergis is dit ook nieuw en "de max"! Ik heb het over je pak!
Ah ja, mijn pak! Ha ha! Het is een idee van mijn schat van een vrouwtje, Hilde. Toen ze hoorde dat de bank ging veranderen, heeft ze onmiddellijk voorgesteld om voor mij een pak te maken. Op maat en passend bij de nieuwe kleuren van de bank. Is ze niet schitterend? Je lezers kennen haar waarschijnlijk niet mijn beste Maurizio, maar mijn lieve Hilde is de meest fantastische en de meest buitengewone vrouw die ik ken!
Wow, dat is een mooie liefdesverklaring, Walter! En geloof mij maar, want ik kan tegen de vrouwen praten!... Goed, laten we bij ons onderwerp blijven. Wat de inrichting betreft is alles dus nieuw in de bank... En wat betreft de diensten?
De diensten blijven dezelfde, dit wil zeggen even goed. De Kidsianen kunnen nog altijd via het loket een Kid City bankrekening aanmaken of gaan kijken hoeveel kidars ze nog hebben op hun bankrekening. De e-cards zijn ook nog altijd beschikbaar, om gratis leuke kaartjes naar al je vrienden te sturen... En natuurlijk mogen we ook de fotoreportage niet vergeten!
En wat betreft de spelletjes? Kunnen de Kidsianen er nog altijd naartoe via het elektronisch loket?
Jazeker Maurizio! Je hoeft enkel op Play te klikken om een heleboel leuke spelletjes te spelen... En vergeet ook de rondvraag niet, en de quiz natuurlijk!
Enne... je had nog een speciale mededeling voor alle Kidsianen, niet waar?
Dat klopt Maurizio, om de gloednieuwe Bank te vieren organiseer ik een exclusieve wedstrijd! Ik nodig iedereen uit om te gaan kijken in het Clubhuis van Jan!
Wel, Walter, dat zijn een heleboel goede redenen om de nieuwe bank een bezoekje te brengen! Ik denk trouwens dat ik even zal blijven... Beste lezers, ik zal jullie hier dus laten. Tot heel binnenkort in de Gazet!
Maurizio Paparazzo, Dienaar van de informatie en van mooie dames! *********** ***** *
Het is alweer even geleden dat ik jullie een nieuw interview heb voorgeschoteld. Maar dat lag niet aan mij hoor, telkens ik iemand vroeg voor een interview lieten ze me weten dat ze geen tijd of geen zin hadden. Er waren zelfs enkele personen die ik niet bij naam zal noemen (één van hen woont in de buurt van de Bank) die beweerden dat ik alleen maar onzin verkoop in mijn interviews. Dat laat ik me niet zeggen en daarom hier vandaag het verslag van de vraagjes die ik aan Tom en Lisa heb gesteld! Volledig waarheidsgetrouw, zonder overdrijven.
Maurizio: Kijk eens aan, ons verliefde koppeltje! Hoe gaat het met onze tortelduifjes? Lisa: Oh Tom: Euh
Maurizio: Waarom worden jullie zo rood allebei? Tom, scheelt er iets? Tom: Euh Lisa: Oh
Maurizio: Heb ik iets gezegd? Lisa: Eigenlijk zijn we geen koppeltje, Maurizio. Tom en ik zijn gewoon vrienden.
Maurizio: Dat is ook het eerste dat ik daarvan hoor! Ga je me nu zeggen dat je niet verliefd bent op Lisa, Tom? En jij Lisa, heb jij geen oogje op Tom? Tom: Zeg, waar bemoei jij je eigenlijk mee? Dat gaat je niet aan!
Maurizio: Oei oei oei, jij bent snel op je teentjes getrapt! Iedereen in Kid City weet toch dat jij hopeloos verliefd bent op Lisa! Lisa: Maurizio, nu ga je te ver! Laat Tom met rust! Het zijn jouw zaken niet, punt uit.
Maurizio: Mijn zaken niet? Natuurlijk zijn het mijn zaken wel. Ik ben de dienaar van de informatie, van alle Kidsianen. En die Kidsianen hebben het recht om te weten wat er gebeurt in de stad. Trouwens Lisa, heb je jezelf al eens bekeken? Je ziet zo rood dat een tomaat er jaloers op zou worden! Lisa: Maar nee, euh ik ben zo rood omdat ik kwaad ben!
Maurizio: Tom, zegt de zin de waarheid kwetst je soms iets? Tom: Nu heb ik er genoeg van! Waarom ben je zo gemeen tegen ons, je zit weken te smeken voor een interview en als we dan eindelijk toezeggen dan stel je meteen zon agressieve gemene vragen! Heb je misschien niets beters te doen? Heb je geen vrienden of hobbys ofzo? Ik geef geen antwoord meer op je vragen! Journalist van mijn voeten! Lisa: Ik ook niet! Als je zo verder gaat, Maurizio, zal je nog eens in de problemen komen!
Maurizio: Ah zo? Trouwens, mijn beste Lisa, weet Tom eigenlijk dat Dave je heeft uitgenodigd om samen naar de film te gaan en dat je geen nee hebt gezegd? Tom: He, hier weet ik niets van! Lisa: Ik leg het je later wel uit. Tom: Niets later, ik wil het nu weten. Lisa: (fluisterend) Nee Tom, nu niet, later. Tom: Komaan Lisa, vertel het me! Of moet ik het misschien aan Dave gaan vragen? Lisa: Nee nee, Tom, ik kan het uitleggen. Als je me de kans geeft Tom: Wat heeft die Dave dat ik niet heb? Is hij
Op dat moment ben ik stilletjes weggeslopen. Wat er tussen die twee gebeurt, gaat mij niet aan. Ik ben tenslotte een echte serieuze journalist. Persoonlijk begrijp ik niet goed waarom die twee nu ruzie maken, ik begrijp niet goed wat er aan de hand is. Maar als ik meer te weten kom, laat ik het je ongetwijfeld weten! Als jij misschien een idee hebt, kan je het me altijd vertellen in het debat!
Maurizio: Vertel eens, schone Gwendyfach. Waarom ben je hier? Prinses Gwendyfach: Wel, ik had eigenlijk niet veel keuze. De gemene koning Ratandus heeft mij opgesloten in een toren. Uit het raam kan ik nog net in de verte Kid Citadel zien, de stad waar ik woon. Mijn kamer is helemaal leeg, het enige wat ik heb is mijn dagboek en een oude spiegel.
Maurizio: Je bedoelt het fameuze dagboek dat Arthur gevonden heeft? Prinses Gwendyfach: Inderdaad, het is door dit dagboek dat ik in deze toren opgesloten zit. Ik had enkele kritische dingen geschreven over onze gemene koning en zijn aanhangers. Toen de koning hierachter kwam, heeft hij me hier weggestopt en de sleutel weggegooid! Maar het is ook dankzij dit dagboek dat ik met jullie in contact ben gekomen.
Maurizio: Hoe bedoel je? Prinses Gwendyfach: Ik was nog eens aan het bladeren in mijn dagboek en opeens vond ik een papiertje dat met een vreemd doorschijnend papiertje in het dagboek geplakt was. Hierop stond een boodschap met vreemde letters. Het was in elk geval niet met een pen geschreven.
Maurizio: Vreemd, mag ik het eens bekijken? Prinses Gwendyfach: Hier, kijk maar!
Maurizio: Maar dat is het papiertje dat Arthur in het dagboek geplakt heeft! Dat is een boodschap getikt met de computer en geplakt met plakband! Prinses Gwendyfach: Computer? Plakband? Ik begrijp er niets van?
Maurizio: Laat maar, dat leg ik je wel een andere keer uit. Wat gebeurde er toen? Prinses Gwendyfach: Ik heb de instructies gevolgd die op het papiertje stonden. Ik ben voor de spiegel gaan staan en ik heb op de groene steen gedrukt. De spiegel werd helemaal troebel en toen zag ik jullie allemaal staan, in die vreemde kamer.
Maurizio: Ah ja, het Huis der Kidsianen! Prinses Gwendyfach: Oh, heet die gezellige kamer zo? Het ziet er wel leuk uit bij jullie. Iedereen zwaait naar mij en jullie zien er allemaal zo gelukkig uit.
Maurizio: Jij ziet er anders niet zo gelukkig uit. Waarom heb je onze hulp nodig? Prinses Gwendyfach: Oh, edelheer! Ik zit hier opgesloten en ik kan alleen maar toekijken hoe het in Kid Citadel van kwaad naar erger gaat. De gemene koning Ratandus en zijn kompanen doen er alles aan om het de bevolking moeilijk te maken. Er is oorlog, de mensen zijn arm, we hebben amper eten. De enige wie ons zou kunnen helpen is mijn vader. Hij is landheer hier ver vandaan en hij zou ons kunnen helpen. Maar daarvoor moet Koenraad Roland de Koene Ridder eerst bij hem geraken.
Maurizio: Koenraad Roland wie? Prinses Gwendyfach: Koenraad Roland de Koene Ridder. Oh, mijn held! Mijn grote liefde! Hij is de enige die af en toe tegen de Ratandus durft in te gaan. Maar zijn leven is in gevaar. Daarom moet hij mijn vader om hulp gaan vragen.
Maurizio: Waarom vertrekt hij dan niet? Prinses Gwendyfach: Oh, edelheer, u heeft er geen idee van hoe het er hier aan toe gaat! Koenraad Roland moet hiervoor een verre reis ondernemen, langs oceanen en vreselijke monsters trotseren. En hij heeft niet eens een paard!
Maurizio: Dan zal hij niet ver geraken! Maar je hebt geluk, beste prinses Gwendyfach! De bewoners van Kid City zijn niet alleen dapper, ze zijn ook erg slim! We zullen samen een oplossing bedenken om je te redden uit deze toren en om Kid Citadel te redden van de ondergang! Prinses Gwendyfach: Oh edele heer, u bent te goed voor mij! Ik zal jullie eeuwig dankbaar zijn!
Dit is maar een deel van het lange gesprek dat ik had met de prinses. In de komende uren, dagen, weken zal ik meer uit de doeken doen over Kid Citadel, zijn prinses en zijn gemene heersers.
Weet jij wat we kunnen doen, beste Kidsiaan? Je kan je mening kwijt in mijn debat!
Vrijheid in zicht!Kid City is een fantastische stad! Ja, ok, ik weet wat jullie gaan antwoorden! "Kid City is fantastisch omdat je er leeft, Maurizio..." Ik weet het, ik weet het... Maar jullie kennen mijn legendarische bescheidenheid, ik zou eerder zeggen dat Kid City fantastisch is, omdat ik er leef natuurlijk, maar ook en vooral dankzij jullie allemaal, mijn beste Kidsianen!
Op weg naar een oplossing Zoals ik vorige week uitlegde, heeft Doc Tic een oplossing gevonden om Koenraad Roland de Koene Ridder te helpen om de prinses, de schattige en zeer elegante Gwendyfach, te redden... Doc Tic heeft inderdaad een ongelofelijk tuig uitgevonden: de Kidar Tijdmachine. Dankzij deze machine hebben alle Kidsianen kidars kunnen omzetten in kidfranken en deze hebben ze dan opgestuurd naar Koenraad Roland.
Koenraad Roland is vrij! Jullie waren ongelofelijk vrijgevig tegenover onze vriend Koenraad Roland die dankzij jullie en jullie kidars zijn vrijheid heeft kunnen overkopen van de gemene Ratus! Hij is nu vrij om te komen en te gaan zoals hij wil en om zijn geliefde ter hulp te snellen. Voor zover het goede nieuws...
Nog niet genoeg... Het slechte nieuws is dat de 13.600 kidfranken, of 27.200 kidars, die jullie zo vriendelijk hebben verzameld ...We zijn het ermee eens, het is enorm veel... Dat dit spijtig genoeg nog niet genoeg is! Want de missie van Koenraad Roland kost bergen geld! Veel meer dan alle cocktails van Koko Nuts tesamen; meer dan de stapels stripverhalen van Steven en ja zelfs meer dan alle dvds van Mike! Stel je voor!
Dit wil dus zeggen dat we net genoeg geld hebben verzameld om Koenraad Roland vrij te kopen. Nu moeten we nog zijn reis naar de vader van Gwendyfach betalen, zijn overtocht met de boot en zijn zwaard! Want geef maar toe: we kunnen hem zo niet laten vertrekken, gekleed met lompen, als een arme bedelaar, met vuile en stinkende kleren, zonder wapen, zonder bescherming, zonder niets...
Een vraag van Gwendifach Daarom heeft de lieve Gwendyfach me weer gevraagd om jullie dit belangrijk bericht door te geven: « Beste Kidsianen uit het jaar 2008, ik weet niet hoe ik jullie moet bedanken... Ik ben zo ontroerd door jullie vrijgevigheid. Ik zal jullie voor heel mijn leven nog dankbaar zijn. Ikzelf, maar natuurlijk ook de inwoners van Kid Citadel... We hoopten allemaal op een beter leven en nu zal dat dankzij jullie waarschijnlijk mogelijk worden. Maar de duizenden kidfranken die jullie mij hebben gestuurd zijn spijtig genoeg nog onvoldoende. Daarom vraag ik jullie nog één keer om jullie vrijgevigheid te tonen, anders heeft alle moeite die jullie tot nu toe hebben gedaan geen zin... Ik vertrouw jullie, ik vertrouw onze moedige Koenraad Roland en ik weet dat we samen deze haast onmogelijke missie zullen voltooien. »
Dus... ze rekent op jullie! Jullie hebben me goed begrepen Kidsianen: alle hoop van de prinses en van de inwoners van Kid Citadel ligt op onze schouders! Er blijft ons dus maar één ding te doen: zo veel mogelijk kidars blijven verzamelen en naar de prinses sturen! Hoe? Heel simpel! In de Bank legt Walter je uit hoe je zo veel mogelijk kidars kan verdienen en in het Casino is er een lijst met alle spelletjes van Kid City. Tussen ons, er bestaan ergere dingen dan aan spelletjes te moeten spelen om iemand te helpen! Vind je niet? Ga maar snel!
Heb je al veel kidars gewonnen of heb je er altijd al veel gehad? Dan kan je direct naar de Kidar Tijdmachine in het Huis der Kidsianen! Je hebt nog tijd tot begin oktober om Gwendyfach te tonen hoe vrijgevig je bent!
Vergeet ook niet je mening te geven in het debat (Wat vind je van de Kidar Tijdmachine?) en in de rondvraag (Hoeveel kidars ga jij omzetten in de Kidar Tijdmachine?)!
Er is weer zoveel gebeurd deze week, beste Kidsiaan. Zoveel en zo vreemd. Je zal me amper kunnen geloven! Maar ik zweer het je, het is niets dan de waarheid. Want zoiets vreselijks kan niemand verzinnen!
Trendy Wendy is de oplossing? Weet je nog dat Arthur vorige week snel wegliep, nadat hij het portret van de prinses in zijn archieven vond? Ik wou hem achterna gaan, maar hij was weg voordat ik het door had.
Ik liep nog wat door de stad, na te denken over de mysterieuze spiegel. Ik was net op weg naar de Fashion Bus om een bezoekje te brengen aan Barbie, toen ik Arthur samen met Doc Tic tegenkwam. Kom mee, Maurizio! Wendy kan ons helpen! Trendy Wendy kan het mysterie van de spiegel ontsluieren! Ik was natuurlijk razend benieuwd. Intussen waren Josephine en René ook al komen kijken wat al dat geroep was.
Een triest verhaal over een trieste prinses Arthur ging Trendy Wendy halen en nam ons allemaal mee naar het Huis der Kidsianen, waar hij ons toesprak.
Ik heb een akelige ontdekking gedaan in de archieven van de stad. Dankzij het dagboek van de prinses kon ik dieper graven in de geschiedenis van onze stad. Ik vond een oud boek met het verhaal van een trieste prinses Gwendyfach die werd opgesloten in de toren van een kasteel omdat ze kritiek had gegeven op de wrede koning. Een verhaal als zovelen in de Middeleeuwen, zou je misschien denken, maar toen zag ik het portret dat erbij stond
Arthur toonde ons het portret de prinses die er stond afgebeeld leek sprekend op Trendy Wendy! Hij ging verder: Met de hulp van Doc Tic heb ik een manier gevonden om in contact te komen met de prinses. Want zij heeft onze hulp nodig! Deze arme prinses zit opgesloten in een toren en intussen gaat Kid Citadel, het vroegere Kid City eraan. We moeten haar helpen. Het enige wat we kunnen doen is dit
Het spiegelbeeld dat geen spiegelbeeld is Met zn allen stonden we te kijken hoe Arthur een briefje plakte in het dagboek van de prinses. Op het briefje had hij de tekst getikt: We zullen je helpen! Kijk in de spiegel en druk op de groene steen onderaan. Toen hij klaar was, klapte hij het dagboek dicht en vroeg aan Trendy Wendy om voor de spiegel te gaan staan en op de groene steen te drukken.
Vol spanning zat iedereen te wachten eerst gebeurde er niets maar toen werd de spiegel plots troebel. Toen het oppervlak van de spiegel weer plat was, verscheen plots het spiegelbeeld van Wendy. Hoewel spiegelbeeld als je goed keek, zag je dat het Wendy helemaal niet was, maar iemand die heel hard op haar lijkt de mysterieuze prinses!
Het onwaarschijnlijke is gebeurd! Dankzij de vreemde methode van Doc Tic en Arthur en de mysterieuze spiegel hebben we nu contact met een prinses uit het verleden!
Maar wie is die prinses Gwendyfach? Een goeie vraag, vond ik zelf. Daarom ben ik naar haar toegestapt, of beter naar haar spiegelbeeld. Gwendyfach is een prinses die in de Middeleeuwen in Kid Citadel woont, het vroegere Kid City. Maar deze stad lijkt in de verre versten niet op onze mooie stad van vandaag. Integendeel! Oorlog, armoede, haat en wraak overal en lieve prinsessen zoals Gwendyfach worden opgesloten in torens. Het verhaal van Gwendyfach is zo triest we moeten haar helpen! Daarom raad ik jullie aan om het interview te lezen!
Wat kunnen we doen? Nog een goeie vraag dat de arme arme bewoners van Kid Citadel ons nodig hebben is duidelijk, maar wat kunnen wij doen? Geef alvast ideeën in het debat! In de rondvraag kan je je mening geven over prinses Gwendyfach.
Eindelijk. Roland heeft verteld waarom hij de laatste tijd nog slechter gezind is dan een krokodil met kiespijn. Roland, onze Roland, die leeft voor Kid City en die altijd dacht dat deze stad zijn levenswerk is, twijfelt.
Hij twijfelt, maar waaraan? Ah, of hij wel burgemeester mag zijn! Waarom zou hij met zijn gat op de burgemeesterstoel mogen blijven zitten als hij niet eens afstamt van de stichters van de stad?
Zoals je weet hebben we dankzij het monster ontdekt dat Pascale, René, Walter en de Rattenkoning afstammelingen zijn van de stichters van Kid City. Zonder hen zou Kid City dus niet bestaan hebben. En Roland hoort niet in dat rijtje.
Ja, ik weet het. Je gaat me zeggen dat Roland een tijdje geleden eerlijk verkozen is door alle Kidsianen als burgemeester. Je gaat me ook zeggen dat Kid City geen monarchie is en dat je dus geen bekende stamboom moet hebben om burgemeester te zijn. Maar als puntje bij paaltje komt: Roland heeft niets kunnen doen tegen het monster!
Prins op het witte paard? Intussen blijft de Rattenkoning maar door de straten paraderen met een kroon op zijn hoofd. Een kroon die hij gevonden heeft in de kelders van zijn Grot. En aan iedereen die het maar wilt weten vertelt hij dat hij de stad gered heeft en niet Roland. De Rattenkoning en ik zijn niet altijd even goede vrienden, maar ik moet eerlijk zeggen dat hij wel een punt heeft natuurlijk.
De Rattenkoning maakt bovendien van elke gelegenheid gebruik om aan Roland te laten weten dat hij een standbeeld heeft en Roland niet. (Dat de Rattenkoning niet alleen op dat standbeeld staat, kan ik maar niet aan zijn verstand brengen). Toen de Rattenkoning, met kroon en op een paard, gisteren voor het Stadhuis stond en zijn paard een mooie drol achterliet voor de deur van Roland, zijn de stoppen helemaal doorgeslagen bij onze arme burgemeester
Wie krijgt dé stoel? Roland had namelijk zelf ook al bedacht dat hij het misschien niet waard is om burgemeester te zijn van Kid City. Toen de Rattenkoning hem nog maar eens met zijn neus op de onwelriekende feiten wou drukken, werd het hem teveel.
Maar niet alleen de Rattenkoning verkondigt dat hij recht heeft op een zitje in het Stadhuis. Ook de drie andere afstammelingen (René, Pascale en Walter) zouden die grote rode stoel weleens willen uitproberen. Veel tijd om hierover na te denken hebben ze echter niet gekregen, want net op dat moment kwam Arthur al lopend aanzetten met een stuk perkament
Wat heeft Arthur te vertellen? Kan je nog volgen? Het is ingewikkeld, maar hou nog even vol! Blijkbaar is Arthur nog eens in de archieven van Kid City gedoken, om uit te zoeken hoe onze stad nu eigenlijk ontstaan is. Tussen al die oude documenten vond hij ook een stuk perkament met deze tekst: Kid City is vervloekt! Ik vlucht uit Kid City, de stad waar de inwoners elkaar rauw lusten en enkel denken aan dood en vernietiging. Ik vlucht om mijn vel te redden.
Wat? Kid City een stad vol dood en vernietiging? Waaruit iemand wilt vluchten? Wat heeft dit allemaal te betekenen. Ik kan je verzekeren dat niet alleen jij en ik ons die vragen stellen, ook Roland en Arthur willen er het fijne van weten.
Arthur gaat de hele zaak verder onderzoeken. Geïnspireerd door de vreemde kroon van de Rattenkoning, heeft hij ook aan Pascale, Walter en René gevraagd om hun kelders en zolders op te ruimen, in de hoop dat ze nuttige informatie vinden. Wie weet ligt er wel een oud dagboek van één van de stichters van de stad?
Benieuwd wat deze zoektocht zal opleveren! Laat ons hopen dat de tekst op het perkament een vergissing is. Ik vraag me intussen wel af hoe Kid City er vroeger uitzag. Wat denk jij? En vind jij dat Roland vervangen moet worden als burgemeester? Laat het mij weten!
Maurizio Paparazzo,
Dienaar van informatie, perkament en de burgemeesterstoel!
Vandaag is Kid City de mooiste stad ter wereld. Jammer genoeg is dat niet altijd zo geweest. Lees maar wat Arthur ontdekt heeft
Vorige week vroeg Arthur aan de vier afstammelingen om te gaan neuzen in hun zolders en kelders in de hoop meer te weten te komen over het verleden van Kid City. Er zijn inderdaad enkele interessante zaken naar boven gekomen. Interessant, maar ook zeer verontrustend!
Schatten? Op het eerste zicht leken de ontdekkingen van Pascale, René en Walter een mooie schat. Maar bij nader inzien bleken deze voorwerpen helemaal niet sympathiek integendeel!
Voor alle duidelijkheid zet ik op een rijtje wat de afstammelingen gevonden hebben: Pascale heeft een oud harnas gevonden René vond achter zijn boekenkast een oud receptenboek, met een aantal bedenkelijke receptjes zoals rattenstaartsouflé of tips om honger op te wekken Walter vond een rekeningenboek uit het jaar 1208. Onderaan elke pagina stonden notas om zoveel mogelijk geld te ronselen van de bewoners van de stad En die vreemde kroon van de Rattenkoning? Die heeft hij blijkbaar gevonden in één van de verste gangen van zijn riool
Gezien de datum van het rekeningenboek en na enkele wetenschappelijke testen is Arthur zeker: deze voorwerpen komen uit de Middeleeuwen. Maar waarom zijn ze verontrustend? Dat zal ik je meteen vertellen: Arthur heeft namelijk ook iets gevonden in de archieven van Kid City! Een oud dagboek van een jong meisje. Een oud dagboek van een prinses!
Het geheime dagboek van de prinses In het dagboek vertelt het meisje over haar gedachten, haar geheime liefdes maar vooral ook over het leven van die periode. Een fragment:
Vandaag heeft Catharina Pascale I, de legerchef, weer een nieuwe bloedige razzia gehouden. Ze heeft alle katjes laten vermoorden, met als excuus dat de beestjes haar s nachts wakker houden met hun gemiauw. Ze is echt gemeen. Wie houdt er nu ook van oorlog? Maar zij is nog niets vergeleken met die vreselijke Baldewijn René I. Zijn maaltijden zijn misschien wel gratis, maar je krijgt er alleen nog meer honger van! Bovendien durf ik niet meer te eten van zijn soep. Tante haar tong was de vorige keer zo gezwollen na het eten van de soep, dat ze bijna stikte! Waarom is de wereld zo vreselijk? Ik haat het hier! Ik wou dat ik ergens anders woonde!
Ben je ook zo geschokt door het dagboek van het meisje? De voorouder van Pascale was een harde legerchef en de voorouder van René een gemene vergiftiger! Maar dat is nog niet alles in dit fragment gaat het nog verder
Engelbert-Walter I heeft me alweer proberen afzetten! Het is niet eerlijk! Hij heeft zoveel geld en nog probeert hij iedereen kidars af te pikken. We hebben al niks! Het enige wat de boekhouder van de stad interessseert is om nog meer geld te verdienen. Het spijt me, liefst dagboek, ik zal je moeten laten. Als die lelijke koning zou ontdekken wat ik allemaal schrijf hier, dan Brrr.. als ik aan die gemene koning denk, krijg ik de rillingen! Met zijn enge rattenkop!
Dit zijn de laatste woorden in het dagboek. Okee, het gaat om gebeurtenissen van 800 jaar geleden, maar ik vind het toch zeer verontrustend. Arme prinses, wat zou er met haar gebeurd zijn? Waarom is ze zo plots gestopt met haar dagboek? En hoe kan het dat Kid City vroeger zon vreselijke stad was om in te wonen?
Arthur gaat verder op onderzoek uit en ik breng volgende week verslag uit, beloofd! Vergeet intussen niet om je mening te geven in het debat!
Maurizio Paparazzo,
Dienaar van informatie, perkament en de burgemeesterstoel!
