Inhoud blog
  		• Dit is geen afscheid
  		• Hels
  		• love love
  		• Achter de grootste lach, schuilen de meeste tranen (3)
  		• Achter de grootste lach, schuilen de meeste tranen (2)
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    K.G.

    02-01-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dit is geen afscheid

    Liefste schat,


    Voor we ons hoofdstuk definitief afsluiten, wil ik je graag nog een aantal dingen zeggen... Ik heb voor mezelf beslist om dit via een brief te doen, omdat ik weet dat ik anders niet zou kunnen verwoorden wat ik wil zeggen. Ik weet ook nu al dat het schrijven van deze brief op verschillende momenten zal gebeurden en dat dit voor mij heel emotioneel zal worden…

    Allereerst wil ik je ontzettend bedanken dat je in mijn leven bent gestapt. Jij hebt me getoond wat echte liefde is. Voordat ik jou kende mistte ik dat stukje in mijn dagelijks leven. Ik was het niet gewoon om te horen te krijgen dat iemand me graag zag, dat er iemand was die van me hield en er altijd voor me zou staan. Die woorden hoorde ik het eerst van jou.

    Ik weet nog dat ik het heel moeilijk had in het begin. In de toekomst kijken was voor mij echt ontzettend moeilijk, omdat ik zo bang was om gekwetst te worden. Je toonde me keer op keer dat die angst voor niets nodig was.

    Ik herinner me nog onze eerste echte date, ik was zo gespannen dat ik mijn handtas liet vallen en nee, dat was inderdaad geen tactiek. Je had me echt door, dit was gewoon mijn ‘lompe’ kant. Ondanks mijn zenuwen heb ik toch zo kunnen genieten van dat moment. Je stelde me zo op mijn gemak. Ik hoefde over niets na te denken en kon gewoon mezelf zijn. Iets wat ik nooit echt bij anderen heb kunnen laten zien.

    Dan kwam onze eerste kus. Mijn allereerste kus. Het was zo cliché en tegelijkertijd toch zo romantisch. Als ik eraan terugdenk, krijg ik weer dat warme gelukzalige gevoel.

    Naast mijn eerste kus zijn er nog veel dingen die ik voor het eerst met jou heb mogen delen. Ik ben zo blij dat ik dat met jou heb mogen en kunnen doen. Ik kan me ook echt niemand anders of beter voorstellen dan jou. Ik ben oprecht gelukkig dat jij die eerste was en kan je hiervoor niet genoeg bedanken.

    In die twee jaar en negen maand hebben we zoveel gedeeld, niet alleen de goede momenten, maar ook de moeilijke. Wanneer mijn ouders bijvoorbeeld moeilijk deden of wanneer ik me niet goed voelde bij mijn vrienden,… Ik heb zoveel aan jou kunnen toevertrouwen en ik denk niet dat er nog een ding is dat je gewoon niet weet. Je hebt me altijd gesteund en wanneer ik je nodig had was je daar.

    Ik heb me gedurende onze relatie ontzettend hard aan jou gehecht en het gevoel hebben jou te verliezen was mijn grootste nachtmerrie. Ondertussen weet ik dat ik je kwijt ben als lief, als partner maar niet als beste vriend. Ik hoop dat je deze rol in het vervolg van ons verhaal wil opnemen.

    Het is niet de eerste keer dat onze relatie stop wordt gezet. We hadden moeilijke momenten met obstakels die heel wat twijfels teweeg brachten. Toch kwamen we deze telkens door en dat deed me geloven in ons samen en onze toekomst samen.

    Helaas mag dit voor nu niet zijn. Maar als ik je later terugvind dan ben ik er zeker van dat mijn liefde niet uitgedoofd zal zijn.

    De beslissing viel zwaar, heel zwaar. Ik eet en slaap niet en het enige waar ik aan kan denken ben jij. Ik weet dat het stilaan beter zal gaan. Dat ik er bovenop kom en dat ik hier een heel waardevolle en mooie herinnering aan overhoud. Helaas zie ik nu alleen de donkere mist.

    Ik zou nog heel lang kunnen verder schrijven omdat ik je nog zo veel wil vertellen, maar ik stop hier omdat ik weet dat ik dit niet verder in deze brief hoef te doen. Ik wil je namelijk niet uit mijn leven schrappen, integendeel. Ik wil je juist heel dicht bij me houden.

    Sorry voor als ik het moeilijk heb gehad en jou een slecht gevoel heb gegeven, sorry voor alle momenten in de toekomst waar ik het nog moeilijk zal hebben en waar je geduld met mij zal moeten hebben.

    Weet dat ik altijd van jou zal blijven houden. Niet gewoon als vriend maar meer dan dat.

    Ze zeggen dat je je eerste liefde nooit vergeet. Wees er maar zeker dat dit in ons verhaal van toepassing zal zijn.

    Schat, ik hou van jou en wens je het allerbeste toe, want dat verdien je!

     

    Je meisje xx

    02-01-2020 om 16:04 geschreven door Kelly
    06-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hels

    Opgeven is gemakkelijk, je bent in één keer van alles verlost. 
    Al het negatieve valt opeens weg en er komt rust in de plaats. 

    Toch is het niet zo maar te doen. 
    Het moment zelf ben je zo zwak, misschien wel te zwak om effectief alles en iedereen los te laten. 
    Gedachten flitsen door je hoofd... 
    De ene na de andere zin. 
    Telkens weer opnieuw, alsof je in een soort horror film zit.
    Je probeert het los te laten, maar dat lukt niet...

    Uiteindelijk ga je gewoon verder, zonder dat je opgegeven hebt. 
    Moedig, maar vooral naïef. 

    Denkend en hopend dat het allemaal vanzelf wel zal overgaan... 
    Hoe dom kan iemand zijn? 

    Verder gaan wordt steeds zwaarder, vermoeiender... 
    Het wordt zo zwart, dat je uiteindelijk breekt en je lichaam vanzelf opgeeft. 


    06-01-2018 om 00:00 geschreven door Kelly
    09-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.love love

    Soms droom ik ervan om weg te gaan, van alles en iedereen. Alleen wij twee. 
    Geen problemen en geen zorgen aan ons hoofd. Gewoon rust... 
    Niemand die moet weten waar we zijn. 
    Niets kan me nog schelen dan.

    Ik weet dat het moeilijk is. Het is moeilijk om niet aanvaard te worden. Er zijn al zo vele woorden over gezegd, al zovele tranen voor gelaten en nog... nog wordt er geen geluk gegund. Als ouder wil je toch gewoon dat je kind gelukkig is? Of vergis ik mij? Ben ik echt zo naïef? Naïef om te denken dat geluk van je eigen kind boven alles komt? Boven je eigen verwachtingen die je zag voor je kind? 

    Blijkbaar wel, blijkbaar is het naïef om dit te denken...
    Want uit mijn situatie is dat gebleken. 

    Mijn ouders zagen iemand helemaal anders voor ogen die mij gelukkig zou maken. Niet iemand met een andere huidskleur, maar met dezelfde. 

    Toen we pas samen waren durfde ik niet nadenken over de toekomst. Over onze toekomst. Dat is toch wat ik altijd zei. De waarheid is dat ik niet wou nadenken over een toekomst samen, omdat ik de pijn niet wou lijden als ik zag dat die er niet zou komen. Ik weet het.. het klinkt hard en egoïstisch. Ik dacht dat onze relatie het zou begeven, begeven onder de druk. Druk die kwam van mijn bloedeigen ouders. Ik dacht dat onze relatie niet sterk genoeg was om dit allemaal aan te kunnen. Maar ik was verkeerd.

    Sinds dat ik jou heb leren kennen, ben ik steeds gelukkiger geworden. Mijn liefde is enkel gegroeid en honderden malen sterker geworden met de tijd. Ik wist niet dat liefde zo sterk kon zijn... Zeker niet na onze dip.

    Ik ben zo gelukkig, gelukkig samen met jou. En wat de rest daar van denkt, kan me gestolen worden. 

    Mijn ouders kiezen ervoor om hun eigen ideaalbeeld, dat ze verwachten, voorop te stellen. Ze houden zich er zo hard aan vast, dat ze niet zien hoe gelukkig ik ben met de persoon die ze niet willen aanvaarden, laat staan dat ze moeite doen voor een kennismaking. Als mijn ouders dit beeld willen vast houden, dan doen ze dat maar... Ik ben gelukkig en niemand zal mij ooit gelukkiger kunnen maken. 

    Ik weet dat het zwaar weegt om niet aanvaard te worden. Ik heb vele discussies en ruzies doorgemaakt om toch een poging langs hun kant te verkrijgen voor een kennismaking. Maar zelfs dat is me niet gelukt.. Elke ruzie weegt zwaar door, ik ga eraan kapot.. het is alsof ik een mes in mijn hart gestoken krijg en ze het er langzaam terug uittrekken...  Maar ondanks het lijden is niets me meer waard dan erkenning te krijgen voor de persoon die mij zo gelukkig maakt.. 
    De persoon die hun eigen dochter gelukkig maakt...

    Ik verbaas me er nog steeds over dat onze liefde zo sterk is, zo intens is... Waaraan heb ik dat verdiend? 

    Liefste schat, 

    Ik zie jou als mijn eerste liefde, mijn eerste, echte liefde. Mijn eerste, echte en enige liefde. Ik zie ons samen gaan studeren op een kot voor ons twee alleen, ik zie ons afstuderen en samenwonen. Ik zie jou als mijn toekomstige man waarmee ik mijn leven wil delen. Ik zie jou als de vader van mijn kinderen. 

    Weet dat ik je graag zie en je nooit meer kwijt wil. Onthoud dat op elk moment van de dag. Onthoud dat wanneer je zo kwaad op me bent dat je me niet meer vergeven kan, onthoud dat wanneer ik kwaad ben op jou. Onthoud dat wanneer je het moeilijk hebt. Onthoud dat als je alleen bent, of wanneer ik niet bij jou ben. Onthoud dat wanneer onze relatie op breken staat en niets er nog aan te redden valt. Onthoud dat wanneer ik er niet meer ben. Onthoud dat voor altijd!

    09-11-2017 om 00:00 geschreven door Kelly
    15-08-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Achter de grootste lach, schuilen de meeste tranen (3)

    Eergisterenavond was ik gebroken, ik voelde me zo ellendig dat ik niet wou eten en me helemaal opsloot. 

    Ik had mijn vriendinnen ingelicht dat ik en mijn lief uit elkaar waren. We hadden gebeld en afgesproken dat we de volgende dag iets zouden gaan drinken. Mijn gedachten verzetten, om te bekomen van de helse pijn die nog altijd door mijn hele lichaam werd gevoeld. Ik was blij dat ik mijn gedachten zou kunnen verzetten, want de komende dagen zou ik toch maar alleen thuis zitten... Ik zou mezelf enkel ziek maken met gedachten zoals wat als... 


    Bestaat er iets dat je zo kan breken, gelijk kan maken met de grond en tegelijkertijd weer de sterkste kracht uit je kan halen? 

    LIEFDE, ECHTE LIEFDE

    Liefde kan mensen ziek maken, het kan mensen breken en zelfs doden. Maar wat liefde ook kan is helen. 


    Ik was aan het sturen met mijn lief over het feit waarom mijn pa hem nooit wou leren kennen. Een moeilijk en gevoelig gesprek.. tot ineens het onderwerp veranderde. Mijn lief zei dat hij een fout had gemaakt, het uitmaken. Ik geloofde het niet, ik was net helemaal gebroken en nu kreeg ik het nieuws waar ik altijd al bang voor was, om nog op te hopen.. Ik dacht dat dit een hele nachtmerrie was en dat ik nu gewoon weer wakker werd, maar dat was het niet. Het was werkelijkheid.. 

    Mijn gevoelens van opluchting, blijheid en liefde konden niet op, maar mijn verstand zei iets helemaal anders. WAT ALS...
    Wat als de twijfels die twee weken geleden opkwamen, en nu ineens weg waren, terugkomen? Wat als deze situatie zich volgende week herhaalt? Wil ik het risico wel nemen om weer gekwetst te worden, om weer de helse pijn te voelen die liefde kan teweegbrengen? 

    Mijn verstand wou niet mee. Ik twijfelde en dat merkte hij. In de berichten was het duidelijk, hij wou verder gaan en hij besefte dat hij me niet kwijt wou. Hij vertelde me vanwaar de twijfels kwamen. Hij was BANG.. bang dat ik iemand anders zou tegenkomen op hogeschool, bang dat mijn ouders hem nooit zouden accepteren, bang dat hij niet goed genoeg was voor mij... Ik vertelde hem dat ik wel honderd keer had gezegd dat ik hem niet kwijt wou en dat hij me zo gelukkig maakte. Hij was het enige wat ik wou en dat was, wat hij moest gezien hebben na die hele dag. Ik was gebroken. 

    Na dat bericht belde hij me op, hij vertelde me dat hij geweend had. Dat hij besefte dat hij me niet had mogen laten gaan. Hij hield nog van mij. Ik wou dat hij eerlijk was met zichzelf en dat hij goed nadacht wat hij precies wou. Hij zei dat hij eerlijk was en dat niets hem zo duidelijker was dan dat. Hij vroeg zelf om een kans bij mijn ouders. Mijn mama was geëmotioneerd. Ik zag de tranen in haar ogen toen ze merkte hoeveel liefde er was. Mijn pa daar in tegen zei niets. De enige woorden die hij uitsprak: 'je kent mijn opinie'. Het was te mooi om waar te zijn, maar eerlijk? Ik wist al langer dat mijn pa het zou afkeuren en dat dat nooit zou veranderen. 

    Ik vertelde mijn vriendinnen over het nieuws. Ze deelden allemaal dezelfde mening met elkaar. Volgens hen kon hij de twijfels niet weggewerkt hebben op één avond. Ze zeiden dat ik zeker moest zijn. Ik zag wel dat ze met me inzaten maar ik wist al vanaf het begin dat ik maar één ding wou.. verder gaan samen met hem. Ze steunden me wel en hoopten natuurlijk op niets anders dan dat we samen bleven. Ze wouden me gewoon beschermen, beschermen tegen nog een klap. 

    Ik zei de afspraak met mijn vriendinnen af en maakte een nieuwe afspraak met mijn lief. Ik keek nog nooit zoveel uit naar een afspraak met hem als deze. 


    Liefde kan relaties breken maar echte liefde laat nooit los.


    Gisteren heb ik echte liefde gevoeld, ik had het al eerder gevoeld maar nu ben ik ervan overtuigd dat het echte liefde is. Ik voelde me dagenlang gebroken, maar nu voel ik me zo sterk. 

    Toen we elkaar gisteren terugzagen, namen we elkaar meteen in armen. Het was zo intens. De gedachte dat ik hem niet kwijt was en dat dit geen einde was, maar een vervolg van de droom die ik al dagenlang probeerde terug te vinden, voelde zo goed. Het kon me gestolen worden wie er voor of tegen onze relatie was. Het enige wat telde was dit. Het intense gevoel dat ik kreeg bij elke aanraking.
     
    De hele dag hebben we gelachen en genoten. We lieten elkaar geen seconde los. En dat is ook wat ik van plan ben ik de toekomst.. hem niet meer loslaten. 

    's avonds lag ik in zijn armen. Het voelde zo veilig en vertrouwd aan. De gedachte alleen al dat ik dit zou moeten missen, maakte me stil.
    Ik was moe, uitgeput, door de zorgen en de ergste scenario's die de voorbije dagen mijn gedachten doorkruisten. Ze hielden me wakker en gunde me geen seconde rust. Ik viel dan ook in slaap in zijn armen. Ik werd wakker toen hij met zijn hand over mijn wang wreef. Hij fluisterde dat hij me nooit meer kwijt wou en dat hij van me hield. Ik voelde me zo gelukkig. 

    Ik leef terug in mijn droom, de droom die ik dacht voorgoed kwijt te zijn. Ik hoop dat ik er nooit meer uit ontwaak. 

    15-08-2017 om 18:29 geschreven door Kelly
    13-08-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Achter de grootste lach, schuilen de meeste tranen (2)

    Zo voelt het dus... 
     
    Gisteren kreeg ik het nieuws dat mijn lief twijfels had en waar ik voor vreesde, bleek dus waar. Gevoelens liegen niet.. 
    De hele namiddag was ik gebroken van verdriet omdat ik wist wat er zou gaan gebeuren.. omdat ik wist welke helse pijn er nog op me af zou komen. 

    Vandaag ben ik naar mijn lief gegaan, we hadden dringend nood aan een serieus gesprek. Toen ik al op de bus zat wist ik waarvoor ik langsging. De tranen stonden in mijn ogen, maar mijn verstand verbood ze om verder te komen. 'Sterk zijn' dacht ik heel de tijd.. wat moeten de mensen anders wel niet denken? Toen ik van de bus stapte werd de drang van mijn tranen alleen maar groter, ik voelde ze met grote tallen vermenigvuldigen en kon ze niet meer houden..

    Net voordat ze kwamen kon ik nog snel een berichtje sturen: 'ik ben er' met een hartje ernaast, het antwoord dat ik kreeg was 'ok ik kom, komt gij ook al een stuk af'. Met tranen die niet enkel meer in mijn ogen stonden maar ook over mijn wangen liepen, wandelde ik alleen verder. 
    Daar zag ik hem dan, hij zette zich neer en ik ging verder naar hem toe. Hij zag dat ik gebroken was en nam me meteen in zijn armen. Ik voelde me veilig en gerust ondanks dat ik wist welk nieuws er zou volgen. Ik smeekte hem om het te zeggen.. om het te zeggen waarvoor ik langskwam. Maar hij wou niet, dit is geen plaats om het hier te bespreken. Ik wist dat hij gelijk had maar mijn hart kon de onwetendheid niet langer verdragen. We wandelde verder naar zijn huis, het was stil. Af en toe voelde ik een hand over mijn rug glijden. Een teken van hem om te zeggen dat alles goed zou komen.. 

    Was dat maar zo.. 
    Eens binnen begon het gesprek. Ik moest er niet lang op wachten.. het is gedaan. De relatie is over. Mijn hart scheurde verder open en niets kon me van het pijnlijke gevoel verlossen. De pijn schoot door mijn hele lichaam. Liefde kan pijn doen, heel veel pijn doen. 
    RAAR, ik wist dat dit op me afkwam en toch kon ik mijn gevoelens niet controleren.. Mijn hart nam alles over.. 
    De hele namiddag ben ik bij hem gebleven. Hij maakte me rustig. Ik denk dat dat grotendeels kwam omdat ik het niet besefte wat er juist gezegd was.. ik wou het niet beseffen.. ik wou in mijn droom blijven waar alles zo perfect ging. 

    Ik had echt moeilijke momenten, bij elke herinnering, elke kus en elke omhelzing schoten de tranen in mijn ogen. En niets kon ik doen om ze te stoppen. Zoals ik al zei, mijn hart nam alles over. 

    De namiddag verliep zo hecht, de liefde kreeg ons niet uit elkaar.. maar verstand kan dat wel.  
    Het eindigde niet zoals gewoonlijk, ik verliet zijn huis niet via de voordeur zoals anders maar via de achterdeur die uitgaf op de tuin. 'De voordeur is voor mensen die weggaan' zei hij 'jij... komt terug' 
    Voor de laatste keer dat hij me naar buiten liet, ging hij speciaal met mij mee tot aan de auto, hij wou mijn pa toch één keer gezien hebben.  

    Toen ik in de auto stapte wist ik dat dit maar één ding betekende. Het echte einde van onze relatie. De tranen schoten me ook weer meteen in de ogen wanneer hij de deur voor me dichtsloeg. Ik verweet mijn vader meteen dat hij nu blij kon zijn, want dat het over was. 
    De rit deed me zoveel pijn, ik staarde door de ruit naar de wolken. De tranen, waarvan ik dacht dat ze uitgeput waren, liepen nog steeds over mijn wangen naar beneden. PIJN en verdriet was het enige wat ik voelde.. 

    Toen ik thuiskwam, liep ik meteen naar mijn kamer en probeerde ik mijn vriendinnen te contacteren. Ik moest hen vertellen wat er de laatste tijd allemaal in me omging. Het was niet eerlijk om hen erbuiten te houden terwijl ze eigenlijk alleen wouden helpen. 

    Ik heb hen alles verteld, morgen spreken we af om iets te gaan drinken, om mijn gedachten te verzetten. Ze zijn begripvol en ik ben echt blij dat ik ze in zo'n momenten bij me heb. 

    13-08-2017 om 00:00 geschreven door Kelly
    12-08-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Achter de grootste lach, schuilen de meeste tranen

    Ik heb een lief, iemand waar ik stapelzot van loop. Hij is perfect, in mijn ogen althans. Ik ben een blank meisje van 18 jaar, mijn lief is een jongen die geadopteerd is uit Haïti. Hij is één jaar jonger. Ik leerde hem kennen door een vriendin van mij. Het was op schuimparty in augustus, een jaar geleden. Op het eerste gezicht was hij niets voor mij.. ik kon hem niet af en hij mij niet..  

    03 november 2016, ik zag hem weer, we waren samen in de bowling. Daar is het ook allemaal begonnen. We daagden elkaar constant uit, wat begon met plagen ging al snel verder in geflirt.
    Na de bowling heb ik niets meer van hem gehoord. 
    Tot op 14 november 2016, hij stuurde me op Facebook. Sinds die dag hebben we geen enkele dag overgeslagen met sturen. 

    26 november 2016, onze eerste afspraak na de bowling op de kermis. Het was zo mooi allemaal.  
    Langzaamaan begonnen de gevoelens te groeien en de wil om hem terug te zien kwam ook steeds meer op. 
    Toch moest dit even wachten want de examens waren van start gegaan en afspreken zat er dus niet echt in. 
    Toch zal ik me de examenperiode van kerst van het het schooljaar 2016-2017 niet snel vergeten. Ik kreeg er namelijk het mooiste nieuws dat ik ooit kon verwachten. De gevoelens werden bekend gemaakt via Facebook. Sinds 30 november 2016 waren we een koppel, wat enkel voor ons bekend was.. Niemand anders wist ervan. Ik had voor het eerst een lief. Ik geloofde het zelf bijna niet
    De volgende dagen waren zo moeilijk, mijn concentratie was volledig weg en ik leefde enkel nog in dromen. 
    Na de examens hebben we meteen afgesproken. Een afspraakje in de cinema..

    Ik herinner het me nog goed, exact 7 maand en 23 dagen geleden kuste hij mij, op de achterste rij in de cinema. Het was mijn eerste kus en hij was zalig. Sindsdien begon voor mij het mooiste sprookje dat ik me toen kon inbeelden. 

    Ik werd al snel terug uit mijn droom gehaald, toen mijn beide ouders en zelfs mijn broer mijn relatie afkeurde. Ze wouden hem niet leren kennen. Hoe verder hij van hen wegbleef, hoe beter... en dat allemaal om de huidskleur. Mijn wereld stortte volledig in.. Ik herinner me nog, hoe vaak ik in mijn kamer zat met tranende ogen. Het was een helse periode. De sfeer thuis was zo drastisch dat ik zelf weg wou. Verwijten werden gemaakt en harde woorden werden over de lippen gehaald, langs beide kanten. Het was HELS. 

    Mijn lief zelf zocht er niets achter, maar ik weet dat hij heel goed besefte wat er precies aan de hand was. 
    Uiteindelijk beterde de situatie.. mijn ouders zwegen en bleven gewoon uit de buurt. Ik leerde de mama kennen van mijn lief en kreeg een warm gevoel bij haar. Ze was zo lief voor mij, ik voelde me schuldig dat ik die warmte niet kon geven aan mijn lief. De warmte die mijn ouders zouden moeten geven... 

    De maanden gingen voorbij met de liefste berichtjes en natuurlijk ook de discussies die elk koppel wel heeft. Na vijf maand besloten we ook om een stap verder te zetten. Onze liefde was zo sterk..
    Tot op een half jaar ging het perfect. Voor mij ging het zelf verder ook nog perfect, maar dat was niet langs beide kanten zo.. 
    Vlak voor we 7 maand samen waren, ging het slecht, heel slecht zelfs... Er kwam steeds meer afstand tussen ons, ik kwam dingen te weten over vape.. Maar ondanks dit bleef onze liefde voor elkaar hetzelfde..
    We spraken het uit en onze relatie ging gewoon verder, maar het was niet hetzelfde.. de afstand die er gekomen was, had onze relatie beschadigd... 

    Een tweetal weken geleden stond onze relatie op breken, niet omdat er iets gebeurd was maar twijfels kwamen in het spel. Ik merkte op dat dingen niet meer hetzelfde waren, maar mijn liefde was sterk genoeg om de relatie te behouden. Langs zijn kant waren meer twijfels, harde twijfels die het einde konden betekenen.. Hij gaf zichzelf een week de tijd, een week om te beslissen of hij verder wou of niet.. 
    Na die dag ging ik met een bang hart naar hem toe, ik wou hem zien, hem overtuigen om toch voor onze relatie te gaan.. 
    Een grote last viel van mijn schouders toen ik hoorde dat hij het dom vond om me te laten gaan, op dat moment kon niets me gelukkiger maken dan dat. Ik voelde me zo opgelucht, zo blij, het is onbeschrijfelijk. Die dag was gewoon perfect. 
    Toen ik 's avonds wegging wist ik één ding, het is geen afscheid, het is een nieuw begin. 

    Was dat maar waar, een nieuw begin... ik schrijf vandaag dit hele bericht omdat ik gebroken ben, gebroken van verdriet... ik heb al zo veel tranen gelaten, maar nog nooit zoveel als nu.. ik kan zelfs geen traan meer laten.. ik voel me leeg, uitgeput en volledig gebroken... 

    Vandaag stuurde ik niets vermoedend zoals altijd een berichtje, ik merkte de twijfel meteen op nadat hij geantwoord had, maar om zeker te zijn stuurde ik nog een bericht en weer merkte ik die twijfel.. Ik besloot om erachter te vragen en het antwoord dat ik kreeg was eerlijk maar zo hard... De twijfels van een tweetal weken geleden waren gewoon niet weg, ze zijn zelfs nooit weggeweest... HARD 

    Toen ik dat hoorde, kreeg ik een klap in mijn gezicht, ik geloofde in iets nieuws, in een verbetering maar het was allemaal een leugen die ik voor mezelf verzonnen had en hij voor hem. Hij was helemaal niet gestopt met twijfelen, hij was gestopt met denken over zijn twijfels. 
    Ik zit met zoveel vragen, zoveel gedachtes, en ik weet er gewoon geen antwoord op..

    Ik word zot van mijn eigen denken, zoveel scenario's doorkruisen mijn gedachten en maar één is waar ik op hoop.. dat alles goed komt en nu wel voor echt. 

    12-08-2017 om 00:00 geschreven door Kelly


    Archief per week
  		• 30/12-05/01 2020
  		• 06/11-12/11 2017
  		• 14/08-20/08 2017
  		• 07/08-13/08 2017
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs