Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
17-12-2007
Nog twee keer slapen...
Nog twee keer slapen en dan neem ik het vliegtuig naar Schotland, waar ik de bloemetjes ga buitenzetten met mijn getuige!
Binnen en buiten
Na een nacht waarin er tot 2.00uur niets gebeurde en na 2.00 uur we één opdracht kregen en ons later zelf een bijstandsopdracht gaven, kon ik tegen 06.30uur in mijn bed kruipen.
Om 14.00uur werd ik net voor mijn wekker wakker.
Gewapend met een krant ging ik rond 15.30 uur richting UZ Gent, waar ik een afspraak had - gemaakt in augustus!! - met mijn gynaecoloog voor een jaarlijks onderzoek. Ik vermoedde dat het wel eens lang zou duren, maar ik zat nog niet goed en wel neer in de wachtruimte, goed gevuld met dikke buiken-vrouwen, en mijn naam werd al afgeroepen. Het onderzoek - waar ik geen details over ga geven - was op tien minuten gedaan en twee minuten later stond ik alweer buiten. Dat ging vlot!
Aan de kassa van de parking had ik zes minuten pech... was ik zes minuten sneller geweest, had ik gratis parking gehad. Zes minuten kostten me anderhalve euro... Een uitdaging voor volgend jaar...
13-12-2007
Schilderen
Eindelijk zijn we toe aan de schilderfase van wat later de living moet worden. Na het pleisteren, schuren, herpleisteren, opnieuw afschuren en nog eens herpleisteren en afschuren, staan we eindelijk weer een stapje dichter bij de afwerking van de eerste kamer. Klinkt een beetje Block-achtig, alleen het tempo ontbreekt... hehe...
Het belangrijkste van dat verven is het psychologische: weg met die zichtbare gyprocplaten en pleisterwerk. Eindelijk een mooie, witte(re) vlakke muur. (althans min of meer vlak)
Hier zie je nog de gyprocplaten met het (selfmade!) pleisterwerk ertussen.
Hier staan we al een laagje dichter bij een witte muur en begint Dave net met de primer aan het plafond.
En dit is het resultaat na één laag primer. Je ziet de strepen van de pleister nog, maar met nog een laag witte verf erop, zal ook dat weg zijn.
Nu, twee dagen na de primer-dag, heb ik alle muren en de helft van het plafond in de witte verf gezet. En het ziet er goed uit, alleen heb ik nog geen foto ervan en is het nu te donker om nog een foto te trekken. De foto zal voor morgen of overmorgen zijn.
Ik ben alleszins tevreden van de vorderingen die ik heb gemaakt vandaag. En gelukkig zal één laag witte verf volstaan, want amaai onze portefeuille!!
11-12-2007
Clouseau-time again!
Gisteren zat ik voor de 5de keer in de auto richting Antwerpen om mee te gaan brullen met Clouseau. Voor de 5de keer in 6 jaar wel te verstaan. Ik ben geen freak die 5 keer per reeks naar Clouseau in 't Sportpaleis gaat...
Op weg naar het Sportpaleis met Annelies, die speciaal voor de gelegenheid van Hasselt naar Gent was gereisd met de trein, om vanuit Gent met de auto mee te rijden naar Antwerpen, om dan na het concert mee terug te rijden naar Gent en bij ons te overnachten, om dan vanmorgen om 8u de trein vanuit Gent naar Hasselt terug te nemen. Ik denk dat ze meer in de trein gezeten heeft dan dat het concert duurde, maar bon, het was alleszins de moeite en het reizen waard.
Want na een redelijk rustige start, stonden we op het einde van deel één toch alweer recht van onze zitplaatsen (dit was dan ook het enige minpunt - die zitplaatsen) en het tweede deel hebben we bijna niet op onze stoel gezeten...
Afin, Clouseau, see you next year!!
10-12-2007
Plong...
Vanmorgen zware paniek bij Dave. Ik lag nog te slapen, was niet eens wakker geworden van zijn wekker om 7.25u.
Plots stond hij weer aan de slaapkamerdeur. "Katrien, Katrien, we zitten met een probleem!!" "Eh???" "Ik deed het licht aan en de lamp in de living ontplofte. Ze ligt in honderdduizend stukskes op de grond. Dus als ge naar beneden komt, doet schoenen aan!" "Naar beneden komen? Schat, ik zal dat straks wel oplossen zulle!" "Straks?? En hoe moet ik mij dan wassen? Kunt ge niet eens gaan kijken beneden in de gang? Misschien is de plong gesprongen?! En ik moet over welgeteld 10 minuten aan de tramhalte staan!"
Ik kreeg niet veel keuze. Halfdronken uit mijn bed, schoentjes aan mijn voeten geschoven gekregen van Dave en naar beneden gestuurd. Jep, plong gesprongen. (de zekering dus). Knopke omgedraaid... "En?!!!" "Niets" "Tja, veel meer kan ik niet doen. 't zal zonder licht zijn"
Vloekende Dave ( "Shit, nog maar twee minuten voor mijnen tram!" ) naar de badkamer, terwijl ik naar boven schokte, richting bed.
Plotseling: "Ik heb licht!!!!!" "????" Tja, des te beter.
Tot daar mijn poging om wat slaap in te halen...
(En voor de geïnteresseerden. De lamp brandt alweer...)
05-12-2007
1 minuut stilte
1 minuut stilte voor onze jonge collega overleden tijdens de dienst in Lot
04-12-2007
Lucky Day
Onlangs belde een vriendin om te vragen of ik al van plan was om naar de Clouseauconcerten te gaan... Wel, euh, nu je het zegt... nu wél!
We zochten naar deftige plaatsen, staanplaatsen dus, maar helaas, op de voor ons passende data waren alle staanplaatsen uitverkocht.
Met de moed der wanhoop dan maar meegedaan met de Telenetwedstrijd en ziedaar! Ik die nooit eens wat win met van die wedstrijden waarbij je, na te hebben geantwoord op de stomste vragen, ook nog moet raden hoeveel mensen er zouden deelnemen aan dit spel, heb nu toch wel twee tickets gewonnen zekerst???!!!
Een gelukskreet van hier tot in Tokio, want wij gaan naar Clouseau!! Mijn verlof is al goedgekeurd, nu nog zorgen dat Annelies terug in Hasselt geraakt na de show...
Toevallig iemand die na het concert van 10/12 richting Hasselt moet? Of Diest is ook goed! (reacties zijn héél erg welkom!)
29-11-2007
Gevonden: de gedroomde trouwjurk !
Ik heb de perfecte trouwjurk gevonden!
Samen met Katrien (vdw) ben ik in het begin van de week op stap geweest in één van de bruidsboetieken die Gent rijk (arm???) is en ben mijn perfecte trouwjurk tegengekomen.
Na enkele trouwjurken in alle kleuren te passen, zag ik plots een jurk hangen, en ik dacht, laat ik die maar eens aandoen! Wie weet?!?
Ik had ze nog niet eens goed en wel aan, of ik had al het "wauw" gevoel. En toen ik ze volledig aan had, was ik er meteen verliefd op!
En ook Katrien was overtuigd - zowel van mijn jurk als van het feit dat ze toch ook wel zou willen trouwen...
Gisteren moest ik het voorschot nog gaan betalen, en dus dacht ik mijn schoonmoeder even gelukkig te maken en haar mee te nemen naar de winkel en haar het kleed te tonen. En wat ik al vermoedde, gebeurde natuurlijk... Stond ik daar in vol ornaat - in mijn perfecte jurk dus - begint zij te snotteren... Schoonmoeders!!! (zucht)
Maar goed, de zoektocht naar de perfecte trouwjurk is bij deze beëindigd, en men kan beginnen gissen over de kleur en stijl.. Want natuurlijk zwijg ik in alle talen - ja, Ki, ook tegen u!!
26-11-2007
Aankondiging
EINDELIJK ! Eindelijk mag ik dit fantastische nieuws op mijn blog zetten... Mijn broertje wordt PAPA !!!
Als dat geen fantastisch nieuws is!!! Hij vertelde mij zo eventjes tussen de soep en de patatten door dat ik tante zou worden... Het duurde wel enkele seconden eer mijne euro viel, moet ik toegeven. Zo'n nieuws krijg je niet elke dag!
Ik weet het al sinds een maand of twee, denk ik, en al die tijd heb ik moeten zwijgen. ! V e r s c h r i k k e l i j k ! Zeker als ik de vrienden van op de scouts aan het uithoren was over de laatste nieuwtjes, zit ik dan zelf met een kanjer van een nieuwtje en ik kon niets zeggen...
Maar nu heb ik dus de permissie gekregen van Jan-Willem om het nieuws te verspreiden...
Voorbije zaterdag vierden we de verjaardag van mijn nichtje Laura. Op restaurant in Tienen, Zorba de Griek.
Op restaurant bleef het nog redelijk rustig, maar thuis ontdekten ze dat mijn camera ook kon filmen, en werd ik gebombardeerd tot complete cameraploeg-in-één. Drie filmpjes van dansende nichtjes, het was de moeite waard. Alleen spijtig dat ik ze te groot zijn om op de blog te zetten.
Afstand
Wat ik vreesde dat een lange, saaie nacht aan de receptie zou worden, is toch wat interessanter geworden. "Interessant" het klinkt misschien wat cru.
Jong meisje kwam aangeven dat ze werd verkracht door een "vriend". Naïef meisje, kwetsbaar, smekend om aandacht. Triestig.
Het verhoor verliep moeizaam, tja, als verbalisant moet je naar elk detail vragen en dat is niet zo evident.
Op zo'n momenten moet je afstand kunnen houden. Je niet te dicht betrokken voelen. Je moet het gebeurde zo objectief mogelijk kunnen weergeven, proberen een zo gedetailleerd mogelijke verklaring te noteren. En ik die moet jenken bij stomme soaps als All Saints en Mooi & Meedogenloos, slaag er gelukkig wel in om op professioneel die afstand te bewaren.
Ze zeggen soms dat flikken harteloos lijken. Voor mij is dat puur zelfbescherming. Als wij alles moeten meesleuren waarmee we geconfronteerd worden, hebben we zelf geen leven meer. En we zullen onze job niet lang volhouden. Afstand = zelfbescherming, al komt het soms wat koel over naar de slachtoffers toe. Een evenwicht vinden tussen afstand en nabijheid, het is niet gemakkelijk...
17-11-2007
Overuurtjes
Na een nachtelijke shift van donderdag op vrijdagnacht, twee uurtjes slapen, twee uur trouwjurken passen, drie uur slapen eten en terug naar mijn tweede thuis, het commissariaat, werd dit een nachtelijke shift met een staartje. Een staartje van 6 overuren.
En dat dankzij een bestuurder die we uit het verkeer haalden na een verkeersinbreuk. Dikke auto, dikke nek en het logischerwijs daaraan gekoppeld groot bakkes. Allergisch als ik ben aan bezopen arrogante zakken met dure wagens die denken dat ze onaantastbaar zijn, heb ik hem laten blazen. Ik was niet helemaal zeker maar mijn twijfel was ongegrond want zijn alcoholniveau lag vér boven het maximum.
Wat mij natuurlijk wel een berg werk en een berg overuren opleverde, waardoor ik nu doodop thuis ben gekomen en straks (het is nu 13.02 uur) mijn bed inkruip, om er tegen 15.30u terug uit te kruipen en een kadootje te gaan kopen voor mijn nichtje Laura wiens verjaardagsfeestje het morgen is.
Het leven kan hard zijn. Maar ik heb dan toch een arrogante geïntoxiceerde kloothommel van de baan gehaald!
16-11-2007
Moe- moeder- moest
Het zijn zware dagen ... Veel werken en weinig tijd om te slapen.
Donderdagnamiddag naar de stijlconsulente geweest. Was héél plezant. Ik ben blijkbaar een lente-type. Met als gevolg dat ik mijn halve kleerkast zal mogen vervangen door kleuren die passen bij een lentetype als ik blijk te zijn.
Donderdagavond om 21.00uur ben ik vertrokken om te gaan werken en tot 06uur een oogje in het zeil te houden in de uitgangsbuurt van Gent, de Overpoort. 't Was er redelijk rustig, niet al te veel volk.
Om 6.15 uur ben ik in mijn bed gekropen, om er om 8.20 u terug uit te kruipen om naar de Bruidsboetiek 'Sofie' in Deinze te gaan. Tot we om 10 uur op de afspraak waren in de bruidsboetiek, liep ik erbij als een halve zombie. Pas toen ik het eerste 'wauw-gevoel' kreeg bij het passen van een trouwjurk, werd ik echt wakker en kon ik echt genieten van het passen van die jurken. Want een trouwjurk kiezen, dat doe je toch geen 20 keer in je leven - althans, dat is toch niet de bedoeling, en zeker niet mijn bedoeling.
Om 15.00 uur was ik dan weer moe genoeg om weer in mijn bed te kruipen, tot ik om 17.48 uur werd wakkergebeld door mijn schoonmoeder. Afin, de gsm ging, en ik heb hem afgelegd. Later bleek het mijn schoonmoeder te zijn. Soit. Die zal wel terugbellen.
En straks kan ik weer opgaan voor een volgende nachtshift. Zucht...
07-11-2007
... en de wereld keerde zich tegen Katrien...
Vanmorgen, 6.45 uur - vanzelfsprekend véél te vroeg om een dag goed te beginnen. Douchen, ontbijten (véél te veel havermoet gemaakt), bedenken dat vandaag een vermoeiende dag wordt met selfdefense, schieten en tactische training, spullen bij elkaar grabbelen, konijnen eten geven, sleutels nemen en vertrekken langs de voordeur...
Merken dat de afstandsbediening van de auto niet meer werkt... tiens?
Merken dat ook de centrale vergrendeling met gebruik van de afstandsbedieningssleutel niet meer werkt... tiens??
Merken dat als je de sleutel in het contact steekt, er zelfs geen klik te horen is, laat staan het heerlijke geluid van een startende motor... TIENS???
Koude rillingen lopen over mijn rug. Wat ... ??? Mijn brein schiet stilletjes in gang en beseft wat er aan de hand is... maar het volle besef is er nog niet dus ik loop weer naar binnen en probeer met de reservesleutel de auto te starten... hehe, had je gedacht! Eeuwige optimist! Shit!
7.38 uur. Het wordt hoog tijd om te vertrekken. Fiets is geen optie. Ah! "Bartje, mijn allerliefste vaste collega, kan je me komen halen met je stalen ros?" Oke, probleem één opgelost.
Depannage. Papieren van de verzekering. Shit, geen depannage inclusief. Merde!
Schoonpa?????
************************************************
's Avonds staat de auto voor de deur. Met een nieuwe batterij, geplaatst door mijn schoonpa. Na een zeer vermoeiende dag, bedenkt mijn opgesoupeerde brein dat het misschien toch geen kwaad kan om toch eens langs te gaan bij een garagist om de alternator na te laten kijken. Je weet maar nooit.
Verschieten als we vertrekken met de auto richting Auto 5 in Oostakker. Rood lampje van de batterij brandt in mijn ogen. En, nog opvallender, geen cervo, maar hard trekken aan dat stuur.
Misschien dan maar naar de Opelgarage op de Brusselsesteenweg - 400m van onze straat??? Slik?
De auto staat nu in de garage. Morgen mag ik er achter gaan. Mits betaling van een nieuwe alternator. Vermoedelijk toch. De nieuwe batterij is misschien voor niets gezet. Nou ja, anders waren we nergens geraakt, zélfs niet in de garage.
Ik weet weer waarvoor ik al die weekenduren klop...
04-11-2007
Vini & Dave op fietstocht
Dave is net vertrokken naar Wetteren, waar hij samen met Vini gaat fietsen.
Een hele nieuwe uitdaging en de moeite om het even te vermelden op onze blog, uiteraard voorzien van bijhorend prentje!
30-10-2007
Verwarring
5 nachtshiften beginnen hun tol te eisen.
Niet meer weten of het nu ochtend is of avond als je gaat slapen. Niet meer weten of het nu morgen of vandaag of gisteren was/is/zal zijn. Gaan slapen als andere mensen wakker worden en wakker worden als de school uit is. En als je dan gaat winkelen vraag je je af hoe het in godsnaam komt dat er zoveel verkeer is op de baan. Tot je beseft dat jij degene bent die niet meer mee is met de normale routine.
Nu, na de laatste nachtshift, ga ik enkele uurtjes slapen. Tot de middag. Niet zoals de vorige dagen tot een gat in de dag. Want straks, nee, overmorgen... correctie: morgen moet ik alweer om 4.30 uur opstaan om de vroege te doen.
En dat zal pijn doen, veel pijn.
Maar ik troost mij met de gedachte dat we de voorbije dagen toch goed werk hebben verricht. Zoals vandaag de domme dief die op heterdaad werd betrapt en als ultieme vluchtpoging de Leie in sprong. Waarna wij hem eruit mochten vissen terwijl hij luidkeels om hulp riep. Dommen aap, zeg ik dan.
Slaapwel.
29-10-2007
Koud in bed
Als ik de voorbije nachten na een lange shift thuiskwam, kon ik naast Dave in bed kruipen. Dat betekende ook dat het bed al voorverwarmd was...
Helaas, Dave logeert momenteel in Denderleeuw, niet omdat ik hem heb buitengeshot, maar omdat hij stage doet bij Alain in Brussel, en dat hij als hij vanuit Gent zou vertrekken, onmenselijk vroeg zou moeten opstaan. Onmenselijk vroeg, dat is zo ongeveer een half uurtje later dan dat ik moet opstaan als ik de vroege heb !!! (klein detail)
Dus, Dave op stage bij Alain in Brussel. De Cel Vermiste Personen waar ik enkele maanden geleden ook stage liep. Hopelijk valt het voor Dave even goed mee als bij mij.
En nu mijn koud bedje in kruipen... Gelukkig bestaat er nog zoiets als de Hittepit!!
Hopen dat de marktkramers hun keel niet te luid openzetten...
28-10-2007
Schotland here we come!
Voilà !!
In december, net voor Kerstmis, ga ik een bezoekje brengen aan mijn getuige in Schotland!
En vooral: gaan we samen de bloemetjes buitenzetten - de Schotten blijken in de pré-kerstperiode véél feestjes te bouwen.
Ik ga me waarschijnlijk de kater van het jaar zuipen, maar goed, dat zien we dan wel. Als we de terugreis dan maar overleven!
Hip Hoi Schotland!!
27-10-2007
Shoppinguurtje
Tweede nacht van een reeks van vier gehad, en vanmiddag pas om 15.30 uur opgestaan.
Dave stelde me meteen voor een hartverscheurend dilemma: een uurtje gaan lopen rond de Watersportbaan of een uurtje gaan shoppen... Mmmmm, wàt zou ik kiezen???
Uiteindelijk werd het - wat hàd je gedacht?? - een uurtje shoppen... Vooral voor Dave, want hij wou een PCspelletje gaan kopen. Maar ik had ook wel zin om in de stad te gaan rondslenteren. Maar, ra ra ra, waarmee komen we thuis?
* Een volledig nieuwe outfit ... voor mij. * Vier cd's ... waarvan drie voor mij en 1 voor Dave - die ik dan nog in het geniep heb moeten kopen. * en toch wel: een spelletje voor Dave. Ik heb hem zelfs nog moeten overtuigen het te kopen...
Totale kostprijs van een uurtje shoppen: te veel. Maar we verdienen het!
