Mijn naam is Katleen (36). Tijdens een jaarlijkse controle bij de genaecoloog heeft die een knobbeltje gevonden in mijn borst. Echo en mammo laten maken, 2 dagen later een punctie en op donderdag 29 nov. 2007 op 33-jarige leeftijd kreeg ik te horen dat het knobbeltje kwaadaardig was. Borstkanker ! We zijn er snel bij, dat speelt in het voordeel. Op 7 december werd dit knobbeltje en een klier verwijderd tijdens een borstbesparende operatie. Daarna chemokuur en na deze 8 behandelingen nog 25 bestralingen. Een lange tocht met verschillende etappes ...
2010: diagnose cvs en fibromyalgie als gevolg van chemo.
Bij de oncologe gisteren heb ik nogmaals vernomen dat jonge mensen veel meer tijd nodig hebben om te herstellen van de Taxothère. Dat de vermoeidheid langer doorweegt, dat we de invloed van de menopauze niet mogen onderschatten. Dit kunnen ze niet van te voren inschatten.
Ik heb een goed contact met mijn oncologe en ze verstaat mijn gevoel, mijn tranen, mijn emoties, ... hoe moeilijk het is om je leven opnieuw op te nemen. Ze vindt het goed dat ik zelf actie onderneem (gastro onderzoek, kinésist revalidatie, ...) en luistert naar wat ik wil en zie zitten om dan samen te kijken hoe we verder gaan.
Het is nodig dat ik opnieuw begin te revalideren en ik voel ook dat ik dat wil. Voor revalidatie in groep is het nog te vroeg. Dus start ik bij de kinésist voor versterkende oefeningen en thuis op de hometrainer rustig aan elke dag 1 minuut fietsen om zo op te bouwen. Als dat allemaal verbetert kan ik beginnen denken aan een revalidatieprogramma in het ziekenhuis. Maar dus eerst nog naar de mutualiteit om te kijken hoeveel beurten ik terugbetaalt krijg en wat ik moet doen als ik meer beurten nodig heb.
Het middel dat als pijnstiller gebruikt wordt en zo de neurologische verschijnselen aanpakt, zal ik dan toch beginnen innemen. Niet helemaal overtuigd en van ganser harte maar als 3 artsen me vertellen dat me dat helpt om die bijverschijnselen aan te pakken, zal ik dat maar doen. Bij alles wat ik onderneem heb ik pijn dus de herinnering van iets wordt steeds overschaduwd door pijn en dat belemmert mijn herstelproces en mijn goed gevoel dat ik toch nodig heb om er dag per dag het beste van te maken.
Wanneer ik echt het gevoel zal hebben dat ik op de goede weg ben, kan niemand me vertellen. Ik heb voorlopig een afwezigheidsbriefje tot 1 augustus. Dus in plaats van een jaar thuis worden het er misschien wel 2 ...
zucht, Katleen
Reacties op bericht (5)
11-03-2009
REVALIDATIE
De tijd brengt raad,en weet dat je de dokters kunt vertrouwen wanneer zij je de medicatie voorschrijven. En de lente liet zich reeds een beetje voelen,dus ook iets dat helpt bij de genezing! Dag Kathleen
11-03-2009 om 21:42
geschreven door Ma Elly
06-03-2009
hou de moed erin..
Annick
http://www.bloggen.be/levensgenieters
06-03-2009 om 23:16
geschreven door Annick
...
you can do it girl!
06-03-2009 om 20:32
geschreven door wenneke
Lente
De lentekriebels gaan je zeker helpen! Revalideer maar rustig aan. We komen er allemaal wel hoor!
Liefs
06-03-2009 om 13:11
geschreven door GI Sanne
05-03-2009
...
Dikke knuffel! Ik denk dat je een belangrijke stap hebt genomen met het aanvaarden van de pijnstillers. Er zal energie vrijkomen voor je revalidatie denk ik.
