Mijn naam is Katleen (36). Tijdens een jaarlijkse controle bij de genaecoloog heeft die een knobbeltje gevonden in mijn borst. Echo en mammo laten maken, 2 dagen later een punctie en op donderdag 29 nov. 2007 op 33-jarige leeftijd kreeg ik te horen dat het knobbeltje kwaadaardig was. Borstkanker ! We zijn er snel bij, dat speelt in het voordeel. Op 7 december werd dit knobbeltje en een klier verwijderd tijdens een borstbesparende operatie. Daarna chemokuur en na deze 8 behandelingen nog 25 bestralingen. Een lange tocht met verschillende etappes ...
2010: diagnose cvs en fibromyalgie als gevolg van chemo.
sinds ik zelf kanker gehad heb trekt het woord kanker mijn aandacht. Vrijdagavond heb ik in een programma het verhaal van een man gehoord en zijn visie over kanker na 5 jaar lymfeklierkanker. Kanker is een bijzondere periode met heel veel zware hindernissen en toch een verrijking. Het heeft hem tijd gegeven en hem laten zien 'ga nu wat doen met je leven'.
In een ander programma kwam ik dan het volgende tegen: Soms kan het leven je verrassen. Je maakt er het beste van. Je krijgt maar één leven. En als je de pijn en de angst verbijt, zul je zien dat het geluk je aan de andere kant staat op te wachten.
Pink Ribbon ligt voor me. Ik heb er al eens in gebladerd maar heb het nog niet gelezen. Op het moment komt het te dichtbij maar op een dag begin ik er in te lezen. Gewoon wanneer het voor mij goed voelt.
Ik ben op zoek naar de balans tussen bewegen en rusten. Een uurtje revalidatie en ik voel me redelijk goed. Na een uurtje winkelen voel ik me veel minder goed door het pijnlijke gevoel in spieren en botten. En dat kan ik niet uitgelegd krijgen aan mezelf. Dat is na de kanker, chemo en bestralingen. Maar tegelijkertijd is het een uitdaging om die balans te vinden. Ik ga die vinden ... nog eventjes geduld. Want ik ga al winkelen, plan al eens iets dat meer inspanning vraagt, ... dat komt in orde.
warme groet, Katleen
26-09-2008
waarom?
Ik heb een goede intuïtie en dat heeft me al een aantal keren goed geholpen. Maar gisteren had ik een gevoel waarvan ik hoopte dat het niet waar zou zijn.
Een vriend werd na het ontdekken van een hersentumor geopereerd, bestraald en heeft een chemokuur van 18 maanden genomen die hij in juni beeïndigd heeft. Vandaag had hij opnieuw een scan en een afspraak bij de dokter. Mijn intuïtie gaf me het gevoel dat hij geen goed nieuws zou ontvangen.
Ik heb net bericht gehad dat de tumor wat gegroeid is en dat hij terug begint met een chemokuur van x-aantal maanden.
Ik ken kanker. Ik ken chemo. En hij heeft een plaatsje in mijn hart.
Verdomme.
Katleen
25-09-2008
Pink Ribbon
Elke 2 jaar verschijnt 'Pink Ribbon'. Een tijdschrift rond borstkanker waarvan de opbrengst integraal naar het goede doel gaat (bijvoorbeeld kankeronderzoek). In deze editie kun je ook een stukje vinden over blog- en lotgenote Elly (http://ellys.skyblogs.be/).
Pink Ribbon ligt vanaf vandaag in de krantenwinkel.
24-09-2008
herfst komt eraan en ik kijk er naar uit
hallo,
Gisteren hebben mijn revalidatie-maatjes mij een pluim gegeven en hebben we nog eventjes gepraat over mijn medewerking aan de dag tegen kanker. En een welgemeend dank je wel aan alle lotgenoten voor de steun na het dipje van maandag. Ook zij herkennen die emoties natuurlijk.
Ondertussen ben ik er ook achter waarom ik het gevoel had dat er zondag iets niet klopte. Ik hou van buiten te zijn, in beweging te zijn, waar te nemen, te ontdekken ... en dan zet je jezelf in een rolstoel. Dat was zo'n groot contrast met de altijd vooruit denkende Katleen die donderdag in beeld is geweest. Mijn zus had een foto van mij gemaakt in de rolstoel en dat beeld klopte niet. Nu ik daarachter ben, kan ik er niets mee doen en ben ik dus volop op zoek naar een licht hulpmiddel om op te zitten tijdens de cross.
Zoals elke week heb ik al een lymfedrainage achter de rug. Een uurtje manuela drainage van de afvalstoffen. De spieren en gewrichten losmaken. En het is nodig, geloof me. Mijn spieren zijn zodanig verkort van het liggen, ziek zijn, chemo, ... dat ik daarvoor extra oefeningen moet doen maar daar had ik dan gisteren weer kniepijn van. Revalideren wordt een boeiende uitdaging en het bewaken van mijn lichamelijke grenzen. Ik kijk er naar uit om tegen het einde van het jaar lichamelijk aan de beterhand te zijn. De weg er naar toe gaat me lukken.
Maar eerst wordt het herfst en daarna winter, mijn favoriete seizoen.
liefs, Katleen
22-09-2008
emoties komen los na bezoek veldrit
Goedemorgen,
gisteren ben ik naar het veldrijden gaan kijken, in de rolstoel. Het was een mooie dag, samen met m'n zus doen wat we voor de kanker ook deden. Er waren een heleboel mensen die ik ken, Rob heeft heel goed gereden ... maar ik paste niet in het plaatje.
Want de beleving is niet hetzelfde, je zit naast de omheining en kijkt. Normaal gezien gaan wij het parcours rond, wandelen we een uur aan een stuk, roep ik op Rob en moedig ik ook de anderen aan, kijk ik naar het wedstrijdverloop. Het is net of ik dat gisteren voor een groot stuk gemist heb. Ik heb Rob elke ronde zien rijden, maar de rest niet echt. Een uurtje concentratie is op dit moment nog steeds heel wat. Er zijn teveel indrukken.
De ziekte en de behandeling erna hangen nog rond me. Ik zie er goed uit maar ben nog niet waar ik was. De revalidatie is gestart maar de confrontatie met de realiteit doet pijn. Ik kan boodschappen doen, naar het ziekenhuis rijden, iemand bezoeken, ... dikwijls voel ik lichamelijk reacties, soms zelfs geen pijn. Ik weet dat het nog tijdelijk is, maar tijdelijk duurt al en nog zo lang.
En dan word je tijdens je slaap wenend wakker. Waarschijnlijk tijdens het verwerken van alle indrukken en emoties van zondagnamiddag. Het is net of de emoties rond mijn borstkanker zich op de voorgrond beginnen plaatsen. Want dit is niet wie ik ben en waar ik voor sta. Vooruit denken en m'n best doen hoort bij mij. Als ik al niet meer kan genieten van buiten te zijn, cross te zien en te praten met vrienden, ...
In plaats van te denken dat ik beter minder pijn heb en dus in de rolstoel ga zitten heb ik me voorgenomen om met de rolstoel tot aan het parcours en daarna te staan en te bewegen. Ik wil genieten, ik wil deelnemen aan dit gebeuren en niet aan de zijlijn een glimp meepikken.
Deze emoties mogen er zijn, het is goed dat ze loskomen. Ze brengen me in contact met mezelf.
inademen, uitblazen, smile Katleen
19-09-2008
geel lintje = steun aan mensen met kanker
Goedemorgen,
gisteren was het Dag tegen Kanker. Dit jaar voert VLK hiervoor een symbool in: het geel lintje. Het geel lintje is een teken om de mensen met kanker te ondersteunen. Kanker is een ziekte die het leven van een mens overhoop gooit. En dan hebben mensen steun nodig en daarvoor dus het gele lintje. 'Een klein lintje, een groot gebaar'.
In de voormiddag had ik dus een uurtje revalidatie. Tijdens dat uurtje heeft men gevraagd of er iemand wilde gefilmd en geïnterviewd worden. Ik zag dat wel zitten en ben dus gisterenavond op tv geweest.
Nadat ik toegezegd had, voelde ik vooral dat ik het wilde doen voor alle jonge mensen. En toen ik het zag op tv, hebben er wat tranen gevloeid. Het is heel wat om jezelf te horen zeggen dat je afgezien hebt.
Daarom zeg ik een dag later dank je wel voor de steun van familie en vrienden.
knuffel, Katleen
18-09-2008
18 september = dag tegen kanker
18 september = dag tegen kanker
16-09-2008
start revalidatie
hallo,
het revalidatieprogramma is gestart. Gisteren een groepssessie gehad, we zijn met 11 mensen. 10 vrouwen met borstkanker en 1 man met lymfeklierkanker. Deze mensen hebben allemaal een relatie en de meesten hebben ook kinderen dus dat vond ik eerst wat minder maar tegen het einde van de sessie voelde ik me ook een beetje 'opgelucht' omdat je kunt delen met lotgenoten. We hebben hetzelfde meegemaakt. Er gewoon over praten en luisteren naar hoe iemand anders er mee omgaat, doet me goed. Ik had in de namiddag extra energie.
Vandaag de eerste fysieke sessie. Ja ja ... 10 minuten wandelen, 10 minuten fietsen en 3x 1 minuut steppen. Daarna nog grondoefeningen. Alles op een heel rustig tempo maar het uurtje was snel voorbij. Tijdens het naar huis rijden voelde ik dat ik erg moe was. Thuisgekomen heb ik boterhammen gegeten, me op de zetel gelegd en ... een dutje gedaan. Dus ga ik er zoveel mogelijk rekening meehouden om op dinsdag en donderdag niets anders te plannen dan dit.
We hebben ook de lijst gekregen met de andere afspraken. We hebben 3x hydrotherapie (oefeningen in het zwembad) en we gaan een keer step-aerobics doen en nog 2 keer wandelen. Onze conditie kan er tot 80% op vooruit gaan en de vermoeidheid kan op die manier wat teruggedrongen worden.
De (opnieuw) fitte Katleen komt eraan. smile
14-09-2008
ik ben er klaar voor
Ik heb deze week dus wat om me heen gekeken en niet veel gedaan. Mijn lichaam is moe en ook al schijnt het zonnetje, ik heb geen fut om buiten te gaan, misschien straks.
Woensdag ben ik met een cursus mandala tekenen begonnen. De dagen erna hebben mijn rechterhand en vingers zo'n pijn gedaan van het kleuren. Dat belooft voor de komende lessen (elke 14 dagen). Ik volg deze cursus omdat mandala's in het onderbewustzijn dingen zouden losmaken en helend werken. Ik vertel er jullie later zeker meer over.
Verder heb ik een bezoek gebracht aan vrienden van mijn ouders, nog eens afgesproken met een vriend van lang geleden en op gesprek geweest voor het revalidatieprogramma dat morgen start.
Dus morgen voormiddag is er de eerste groepssessie. Morgen weet ik wie er allemaal met mij gaat revalideren. Dinsdag en donderdag beginnen we met oefenen. Ik zal heel wat tijd in de auto doorbrengen volgende week. De relaxatieoefeningen waarvoor ik me had ingeschreven op vrijdag ga ik laten vallen. Eerst eens kijken hoe ik die 3 afspraken volgende week verteer hé. Want er komt nog vanalles bij natuurlijk: lymfedrainage, boodschappen doen, ...
Ik ben eens echt benieuwd hoe mijn lichaam zal reageren op de extra inspanningen. Spannend hé.
Enne ... het veldritseizoen is begonnen. Rob Peeters uit Mol rijdt vandaag zijn eerste wedstrijd. Hij ziet het zitten. Hopelijk vertaalt zich dat ook in een mooi resultaat en een goed gevoel na deze eerste wedstrijd.
groetjes, Katleen
08-09-2008
niemandsland
Ik zit in niemandsland. Niet dat dat zo erg is, maar ik zit tussen 2 etappes in en ik kijk wat om me heen.
Voordien was er de nabehandeling, volgende week start de revalidatie. Ondertussen is er een vermoeid lichaam en een vertroebelde geest. Ik krijg zo weinig impulsen om wie ik ben te voeden en dat mis ik wel eens. Maar ik ben er zeker van dat dat terugkomt. Te beginnen met de fysieke sessies. En het veldrijden begint ook opnieuw.
Vandaag schijnt het zonnetje. Ik ga er van profiteren, mijn best doen om er van te genieten.
knuffel, Katleen
07-09-2008
slaappil
Hey,
vorige dinsdag ben ik naar de sessie vermoeidheid in het VLK inloophuis van Turnhout gaan luisteren. Men heeft daar verteld dat je door de vermoeidheid na chemo en bestralingen baat kunt hebben om regelmatig een week een slaappil in te nemen. Dus had ik besloten om een week lang een slaappil in te nemen. Ik heb veel beter geslapen, uren na mekaar, wat een luxe.
Maar gisteren voelde ik me zo 'num'. Alle zin voor initiatief was weg. Als ik me zo voel na een reeks slaappillen (4 stuks, ahum), dan hoeft het voor mij niet.
Ik ben niet zo'n actief persoon maar ik ben zeer leergierig. Dat lukt al niet het laatste half jaar en dat vind ik al moeilijk. Om nu alle zin om iets te doen ook nog kwijt te zijn, dat is te veel voor me.
Dus wil ik nog af en toe een slaappil (een halfje dan) innemen. Maar that's it. Hopelijk moet ik mijn mening binnen een paar weken niet veranderen.
groetjes, Katleen
04-09-2008
eerste nacontrole bij dienst oncologie
Vandaag was de eerste controle bij de dienst oncologie. Een lichamelijk onderzoek en bloedafname. Lichamelijk voelt alles goed aan, het bloed wordt gecontroleerd en als er iets mis is, zullen ze me bellen. Maar ik ga niet zitten wachten op een telefoontje. Dus elke 3 maanden op controle. En de onderhuidse katheder zal om de 2 maanden gespoeld worden.
Revalidatieprogramma, controles, spoelen, ... De komende maanden heb ik het heel druk ;o) Ik kan er mee lachen, dat is goed hé.
knipoog Katleen
03-09-2008
nieuwe foto
Hello,
afgelopen zondag heeft mijn zus nog eens een foto gemaakt. Daarop zie je dat mijn haar al wat langer is, mijn wenkbrauwen en wimpers zijn ook gegroeid. Ik zie er al wat minder ziek uit.
groetjes, Katleen
30-08-2008
oh what a night ...
Vorige zaterdag heb ik voor de eerste keer een lichte slaappil genomen. En ik heb toen heerlijk geslapen, uren aan een stuk. Ik heb het gewoon nodig om om de paar nachten een nacht door te slapen. Maar ik kan/wil nog niet elke nacht een slaappil nemen.
Deze nacht ben ik na een uurtje in slaap gevallen en na 3 uurtjes slapen waren mijn ogen alweer wakker. Dan lig je wakker maar wil je verder slapen. Er gaat wat tijd voorbij en dan is je blaas ook wakker dus kun je niet anders dan opstaan en naar het toilet gaan. Hopelijk val je terug in slaap voor je honger krijgt wat deze nacht dus niet het geval was. Meestal val ik tegen de ochtend terug in slaap en word ik naar mijn gevoel veel te laat wakker en is de voormiddag voorbij voor ik het goed en wel besef.
Vroeger lag ik steeds recht in bed. Niet veel beweging, gewoon rustig. Sinds de menopauze is dat heel wat anders. Mijn lichaam is soms zo onrustig, dus ik ook. Soms lig ik zelfs diagonaal op mijn buik omdat ik zo terug in slaap val ... Niet te geloven. En soms wil ik dat ik niet meer alleen in m'n bed lig ... maar hoe moet dat dan ??? Nog maar te zwijgen over het licht dat opnieuw aangaat om wat te lezen in een tijdschrift.
Ik weet van lotgenoten dat ik hiermee niet alleen ben maar ik moest het toch eens even kwijt. Ik denk aan jullie als mijn benen onrustig zijn, wanneer mijn hartslag hoger is dan normaal, wanneer mijn ogen geen zin hebben om dicht te vallen of als ik 's morgens bezweet wakker wordt omdat mijn lichaam de innerlijke warmte niet kwijt kon tijdens het 'nachtelijk zweten'. Ik denk meer en meer aan jullie.
groetjes, Katleen
29-08-2008
ik mag meedoen aan het revalidatieprogramma in het ziekenhuis
Goedemiddag,
gisteren ben ik op gesprek geweest en deze voormiddag heb ik al een telefoontje gekregen.
Ik mag meedoen aan het revalidatieprogramma in de groepsessies - joepie ! Sommige mensen hebben er voor kunnen kiezen om individuele begeleiding te krijgen.
15 september starten we met een groepsessie en de dag erna is het 3 maanden aan een stuk elke dinsdag en donderdag voormiddag een uurtje fysieke oefeningen onder begeleiding van een kinesist.
smile Katleen
27-08-2008
naar de kermis geweest
Gisteren ben ik in mijn dorp naar de kermis geweest. Gedurende jaren ben ik daar niet meer naar toe geweest maar ik voelde me mentaal en lichamelijk de laatste dagen zo down van altijd hetzelfde. Dus eventjes wat geld gespendeerd in het lunapark en iets gedronken in een café. Ook al kom je jezelf op dat moment tegen tijdens het rechtstaan of in het lawaai. Om van de volgende dag nog maar te zwijgen. Maar het heeft deugd gedaan en ik was later thuis dan gepland.
Morgen heb ik dat intakegesprek i.v.m. het revalidatieprogramma. Duimen maar.
groetjes, Katleen
26-08-2008
controle professor
Goedenavond,
na de operatie in december heb ik met de professor een nieuwe afspraak gemaakt voor controle. Toen dacht ik: oh, in augustus is alles al bijna achter de rug. Nu zijn we dus eind augustus en de revalidatie moet nog beginnen. Waarschijnlijk heeft dat de voorbije dagen wat zitten wringen want ik voel me beter nu ik geweest ben.
Volgens de professor is alles goed. Volgende week donderdag op controle bij de oncoloog. Als dat achter de rug is, beginnen we aan de revalidatie.
Ik kijk er al naar uit. Katleen
25-08-2008
inloophuis Turnhout
Hallo,
vandaag ben ik voor de eerste keer naar het inloophuis in Turnhout geweest. Er werd daar een themadag voor jong volwassenen onder de 40 jaar georganiseerd. Ik dacht daar ga ik naar toe en dan kan ik met lotgenoten praten ... ik was er alleen. Niet tegen staande heb ik daar een leuke babbel gehad met een vrijwilliger. Ik ben moe en tevreden thuisgekomen, zeker voor herhaling vatbaar. Waarschijnlijk zal ik er niet veel leeftijdsgenoten ontmoeten maar we zien wel hoe dat loopt. Dan ontmoet ik ze hopelijk ergens anders, hé.
groetjes, Katleen
17-08-2008
simpel, gaan we eens doen, ... zo moeilijk
De lange tocht met verschillende etappes. Omdat ik fietsliefhebber ben was dat een logische titel. Ik dacht aan de operatie, de chemo en de bestralingen. Aan de revalidatie heb ik in december niet eens gedacht.
Hoe bekijk ik het nu?
operatie = tijdrit - gewoon doen.
chemo = bergrit - na het vertrek de eerste berg omhoog en dit nog zeven keer bij elke chemo, maar ik ben bij elke afdaling onderuit gegaan met aankomst in het dal.
bestralingen = vlakke rit met een sprint aan de aankomst. De voorbije weken was het aftellen in de laatste meters.
revalidatie = vertrek in dal - 1 lange, moeilijke col op en dan (ik weet niet wanneer) de top bereiken.
Onderweg heel wat drinkbussen genuttigd (dingen die ik bijgeleerd heb over mezelf, het leven, de maatschappij, ...) Met dank aan het ganse team (ouders, zus, familieleden, vrienden, dokters, verpleegsters, hulpverleners, ...)
knuffel, Katleen
14-08-2008
naar de kapper geweest
Hallo,
voor de eerste keer in een half jaar tijd ben ik naar de kapper geweest. De ongelijke haren laten knippen en nog steeds een mooie korte coupe.
Nog wat zonnestraaltjes op mijn bleke huid, een tikje meer uitstraling ...