Het is jaren geleden dat ik jobstudent was. Jaren geleden dat ik meer verdiende dan de gemiddelde werknemer in het bedrijf waar ik werkte. En ergens voelde je die ergernis wel. 
Ook de machtsverhoudingen die een gans jaar duidelijk waren afgebakend, de hiërarchie die heerste en ondergaan werd gedurende een gans jaar, werd plots onderuit gehaald en overhoop gegooid.

De slaven van de zomer waren gearriveerd. En nee, ik heb het nooit bekeken als een slavenkamp of slavenarbeid, gewoon al omdat ik de keuze zelf kon maken en ik wist dat het na één maand allemaal voorbij zou zijn.
Ik heb van alles gedaan. Van een dierentuin, tot een cinemazaal vol zwijnen tot poetsen onder het neerbuigende oog van gieren. Ergens had ik medelijden met hen die een maand lang mijn gemoed probeerden te beïnvloeden met hun ijzeren discipline. Hoe zou je zelf reageren wanneer je  dagelijks je lievelingseten geserveerd krijgt en na één maand opnieuw op en dieet van brood en water wordt gezet. Looks like hell. Proef eens van de macht en onderga ze nadien een jaar lang opnieuw.
Nu, ik ben zelf niet echt machtsgeil, maar ik werk ook niet dagelijks in een omgeving waar de grote boze wolf de boel domineert en terroriseert. Ik heb anders gezien, maar wist dat het een tijdelijk gegeven was.

Of ik er veel heb geleerd? Heel veel! Belangrijke levenslessen eigenlijk. Ik heb vooral de paden ontdekt die ik niet wou bewandelen. De keuzes zijn enorm, de wegen ondoorgrondelijk en niet gedefinieerd, maar ergens heb ik in die periode al heel wat wegen kunnen schrappen op mijn map van het leven.

Ik raad het iedereen aan een studentenjob te doen, maar liefst in een sector die je totaal vreemd is. Je zou versteld kunnen staan van de keuzes achteraf.