Reizen door het leven...ik doe het niet alleen Het leven...een hobbelige, boeiende, maar vooral mooie en spannende weg. Een weg die ik begonnen ben in de schoot van een fantastische vrouw, mijn mama. Samen willen we de reis bewandelen met woorden...
08-08-2011
het is altijd anders
Ik denk dat ik elk scenario redelijk goed had uitgewerkt in mijn hoofd, nu ja, toch de meest logische. Ik had me voorbereid op toch wel wat situaties. Zakdoek stak klaar , mijn hand erop om op het juiste moment tevoorschijn te toveren .Mijn armen waren helemaal opgewarmd om rond haar te slaan en liefdevol te overladen met elke knuffel die ik in mijn lijf had. Die knuffels voor haar zijn uniek en ik ging ze toch een ganse week niet kunnen gebruiken, dan kan ik me beter laten gaan en helemaal uitknuffelen. De troostende woorden lagen op het muntje van mijn tong, klaar om eraf te rollen, wanneer die unieke knuffels niet zouden volstaan. Mijn lippen waren ingebalsemd en zo zacht dat ze zouden aanvoelen als satijnen strelingen wanneer ik haar gezichtje er helemaal mee zou bedekken. Mijn arm was getraind om heel hard te kunnen zwieren tot ik het hoekje om zou zijn en een laatste glimp zou opvangen van een stralende lach die er helemaal zin in had
Ja, ik was op heel wat voorbeid, alleen niet op het echte scenario nee, tuurlijk wil je niet dat je kind huilt, lijkt me vreselijk haar zo te moeten afzetten op paardenkamp voor een week vol plezier. Maar een salut en de kost, dat scenario was er eentje zonder tekst bij mij. Mijn kleine meid, die niemand kent en ergens zit waar ze de taal niet spreekt, Bissegem Bisseghhhhem en waarschijnlijk gaat terugkomen als een volleerde West-Vlaamse deerne, heeft ons netjes naar buiten geleid toen de veel te jonge animatoren (wat word ik oud!) ons een korte, krachtige en duidelijke uitleg hadden gegeven. En daar stonden we ik kon nog net een glimp van een lach opvangen en eigenlijk was dat het droomscenario .mijn lieverd was een tevreden, gelukkige jonge meid .
