Tijdens de herdenkingsplechtigheid voor de voormalige kasteelheren van Schriek op 17/07/2011 gaf graaf J. van der Stegen de Schrieck een prachtige en emotionele toespraak in onze kerk. Hieronder de tekst van de toespraak die hij toen gaf:

Geachte Mevrouw, Geachte Heer voorzitter en leden van de Kerkfabriek en de parochieraad,

Geachte leden van de gemeenteraad,

Mijnheer de Pastoor,

Beste Tom,

Graag zou ik enkele woorden willen uitspreken in naam van alle mensen die op deze mooie dag door Tom uitgenodigd werden.

Wij zijn hier allen ter gelegenheid van de inhuldiging van dit nieuwe grafmonument, die onze voorouders moet onthalen, bijeengekomen.

Vooreerst wil ik hulde brengen aan de nagedachtenis van onze voorouders die hier in Schrieck begraven werden en ook aan alle overleden leden van onze families. Ik denk ook aan al diegene die vandaag graag hier aanwezig hadden willen zijn maar die daartoe omwille van verschillende omstandigheden verhinderd werden.

Een grafmonument en overleden personen die niemand van ons nog gekend heeft, zou een weinig enthousiasmerende gelegenheid kunnen blijken.

Niettemin is het een vrolijk en hoopvol moment. Inderdaad, als wij, inwoners van Schrieck, neven en nichten van de familie van der Stegen hier samengekomen zijn, hebben wij dat aan de onstuitbare wil van één persoon te danken, nl. Tom Stroobants.

Tom is een deskundig betreffende de geschiedenis van zijn dorp. Maar ik, ik zou U het verhaal van Tom willen vertellen. Dit verhaal begint in 1998: toen een jonge knaap van 12 jaar, wandelend rond de kerk van zijn dorp, geïntrigeerd werd door stoffige schilderijen met familiewapens. Hij begon iedereen te ondervragen, onderzocht en stuurde brieven links en rechts, kreeg steun van zijn leerkrachten en zo geleidelijk aan ontdekte hij dat achter al die oude voorwerpen mensen zaten, maar ook plaatsen en verhalen: meerdere generaties van eenzelfde familie leefden bijna twee eeuwen in een mooie woning met een park eromheen in het dorp van Schriek. Maar dit is nu allemaal verdwenen, vervangen door wegen en huizen. De nakomelingen van deze familie heeft zich vandaag vaak ver van Schriek gevestigd en hebben geen banden meer met hun oorspronkelijke dorp behouden. De overledenen van deze familie, voorheen trots begraven naast de kerk, werden anoniem verplaatst in een hoek van het gemeentelijke kerkhof. En dit allemaal viel dan in de vergetelheid. Een draad werd gebroken. Maar Tom besloot dat deze verwaarlozing niet mocht verder gaan. Hij worstelde met kracht en volharding opdat dit prachtig grafmonument, ter nagedachtenis aan de overledenen van de families van der Stegen en Oldenzeel, opgetrokken werd en opdat deze mooie dag plaats kon vinden.

Wij allen bewonderen zijn volharding, standvastigheid, lef en dankbaarheid voor onze voorouders.

Maar dit is niet alles, de inspanningen van Tom gaan nog verder.

Dankzij zijn onderzoek, publicaties en deze tentoonstelling die wij ongeduldig wachten om te bewonderen, geeft Tom ons de mogelijkheid meer te weten over onze families, en met een verleden die ons nogal onbekend is te hervatten. Nog belangrijker, hierdoor geeft Tom meer kans op menselijke banden te doen herleven. Eerst herontdekken we onze voorouders en een stuk van hun leven. Dankzij al die uitwisseling van informatie en kennismaking georganiseerd door Tom, kunnen daarna familiebanden, die nogal aan het verdwijnen waren, versterkt worden.

Uiteindelijk is dit ook een gelegenheid voor onze families en Schriek elkaar te herontdekken. Dit geschiedenis werkstuk over onze familie verbindt het verleden met het heden. Hoewel het over een nogal recent verleden gaat (1730-1930), blijken het menselijke, sociaal, economisch milieu en de landschappen snel veranderd te zijn. Het is gezond zijn verleden te kennen om een toekomst op een vaste basis te bouwen, met een beter begrip van de complexiteit van het verleden en het heden.

Tom, je bent niet alleen bouwer van grafmonumenten maar ook van bruggen. Bruggen tussen generaties, het verleden en het heden, tussen de mensen in het algemeen.

Dit prachtig werk raakt ons zeer en daarom willen wij jou ook enorm bedanken. Een grote dank ook aan al de mensen die geholpen hebben bij het bouwen van deze schitterende realisatie. Ik denk eerst aan de verwanten van Tom, aan de gemeente van Heist-op-den-Berg, aan het schepencollege, het gemeentelijk personeel, aan Meneer de Pastoor, aan de parochieraad en aan de kerkfabriek maar ook nog aan vele andere mensen die wij jammer genoeg niet kennen maar die hun steentje hebben bijgedragen aan dit project.

Bravo en hartelijk bedankt !