Het werd een moeilijke wandeling vandaag. Niet alleen door de warmte maar ook de GPS stuurde me steeds naar de grote wegen. De GR654 kon ik bijna niet vinden. Het werd zweten. Bij het naderen van Chablis merkte ik de wijngaarden op. Om 12u30 kwam ik er aan op de camping. Ik installeerde mijn tentje naast een Brits koppel. Zij hadden een reis gemaakt naar Italië en waren op de terugweg. In "le Chablis bar" hoorde ik veel Amerikaans spreken. Chablis is dan ook wereldberoemd om zijn witte wijn. Ik kocht verderop wat proviand. Ik zette me bij het terugkeren aan een tafel op de camping. Ik at mijn salade Piëmontaise (die ik al drie dagen meezeulde), een peer en een koekje als dessert. 

Er kwam nog een groepje kinderen onder begeleiding van enkele volwassenen aan. Om 20 uur lag ik al te slapen.

Om 12u00 kwam ik aan op de camping van Tonnerre. Het was weer zweetweer. Ik legde me eerst wat op mijn tent om uit te rusten. Twee Nederlandse koppels (allemaal onderwijsmensen) boden me een kopje koffie aan. Natuurlijk ging het gesprek over de camino en uiteraard ook over het onderwijs. Conclusie: in Vlaanderen is het lang niet zo slecht in vergelijking met Nederland.

Omstreeks 14 uur (in de hitte) kwam Philippe aan. Ook hij zette zijn tentje in de schaduw. Een jonge Belg (die er samen met zijn vriendin was) bood ons een koel pintje aan. We sloegen het niet af. Even later trokken we naar het cafeetje van de camping om er naar de koers te kijken. Ondertussen konden we onze batterijtjes en onze GSM opladen. 's Avonds werd het nog een gezellige avond met het Belgische jonge koppel.. Er werden veel anecdotes verteld over de camino. Tenslotte konden we in het cafeetje een pizza eten. En of het smaakte... het eerste warm eten sedert donderdag.

Ik stapte verder en een andere pelgrim haalde me in. Vlaming? Ja... Philippe Vaneeckhout (neef van mijn oud klasgenoot Dirk Vaneeckhout). Hij deed zijn camino in één tocht van thuis te Machelen (Zulte) tot Finisterra. Hij was vertrokken op 3 juli en op die 14 dagen had hij dus al meer dan 400 km gestapt. Hij wou in drie maanden zijn tocht afwerken en op zijn verjaardag in Santiago de Compostela aankomen (24 september). We deelden de kamer in de gîte bij mevr.Collin. We kochten wat brood, tomaat en hesp. Philippe is een leuke gast. Hij is bijzonder sportief en stapt heel wat sneller dan ik.

Hij had een verwonding aan zijn voet ten gevolge van het door de regen lopen. De volgende dagen zou hij zonder kousen en op sandalen de tocht verderzetten (tot zijn wonde was dichtgegroeid). We spraken af om morgen naar Tonnere op camping te gaan. Ik zou heel wat vroeger vertrekken dan hij.

Ik reserveerde een gîte d'etape in Bragelogne-Beauvoir. 38 euro zonder maaltijd. Tja, er zit niets anders op. Ik kocht nog brood, tomaten en wat fruit. Om 21uur ging ik slapen.

's Avonds ontmoette ik nog een koppel Nederlanders (uit Purmerend). Ze waren op doorreis naar Dijon voor een familiereünie en verbleven ook in de gîte. We aperitiefden buiten. Hélène, de bazin en haar man Fernand hadden eten klaargemaakt. Veel groenten en kalfsvlees in de wok...het smaakte. Nadien home-made taart... en wijn. Ik had nog een goed gesprek met Peter en zijn vrouw. Hij is een gepensioneerd leraar met veel levenswijsheid (had o.a. een zware kanker moeten overwinnen). Zij is een echt familiemens. Om 22 uur ging iedereen slapen.

Om 10 uur was ik al op mijn bestemming. Het Hotel des Voyageurs was gesloten. Ik stapte verder naar het hotel "Au Croix Blanc". Toen ik vroeg of ik er kon slapen, kon dit niet! De waardin was niet bijzonder vriendelijk en gaf geen reden op. Blijkbaar hebben ze in het "Witte Kruis" liever geen rugzaktoeristen. Ik belde naar het hotel des Voyageurs en er werd opgenomen. Een vriendelijke man liet me binnen en gaf me een kamersleutel.

Ik nam meteen een douche en waste mijn kleren. In het stadscentrum kon ik nog wat brood, fruit en kaas kopen. Ik genoot van de voorbijtrekkende fanfare en bezocht nog even de mooie kerk (prachtige brandglazen in okergeel en zwart).

Omstreeks 16 uur trok ik naar het toerismebureau (gevestigd in een oude militaire school waar Napoleon Bonaparte zijn opleiding kreeg tussen zijn 11de en 16de levensjaar. Het begon ineens heel hard te waaien. De regen bleef (helaas voor de boeren hier) uit. Naast het toerismebureau was er ook een museum. Daarin een mooie verzameling van kerkzilver en ook van Bonaparte. Over zijn nederlaag in Waterloo geen woord- wel over zijn verblijf en terugkeer naar Brienne le Château, over zijn overwinningen en over zijn dood op St.-Helena. Bonaparte moet, omwille van zijn Italiaans accent, nogal wat gepest zijn geweest als kind. Hij was ook van verarmde adel afkomstig... wellicht heeft die jeugd hem getekend en verklaart dit zijn ambitie om te overwinnen... blij dat ik de tentoonstelling kon bezoeken. Ik reserveerde nog een chambre d'hôte in Vendeuvre sur Barse. 

Bij de terugkeer naar het hotel begon het wat te regenen... toen ik binnen was, brak een hevig onweer uit.

De waard maakte nog een avondmaal klaar. . Om 20u45 was ik op de kamer en ging ik slapen.

Na drie kwartier trok ik de deur van het klooster achter me dicht en ging op stap. Het vlotte goed. Het eerste deel (+- 12 km) deed ik langs gewone wegen. Het tweede gedeelte nam ik de GR654. Beetje hetzelfde landschap... graanvelden, maïs, bomenrijen. Gisteravond had ik een slaapplaats gereserveerd in Outines.

Om 11u30 stond ik aan het dorpsplein van Outines. Mooi dorpje... veel vakwerkhuizen, zelfs de kerk (St.-Niklaas) is opgetrokken in vakwerk. Op nr.8 van het dorpsplein had ik een afspraak om een kamer te betrekken. Ik zette me in de tuin van het huis. Ik belde de bazin (Chantal) en een poosje nadien was ze er. Ik kreeg een hele gîte voor mij alleen (Place d'église nr.10). Ik deed mijn was en at wat brood-kaas-worst met een goede slok water. In het dorp is er geen winkel, geen café... niets. Ik nader stilaan de Bourgogne. 

's Avonds kon ik in het gezelschap van Pascale en Jean-Pierre (eigenaars) en Brigitte (gaste en ornithologe) het souper nuttigen. Te eten: Meloen met hesp, vegetarische lasagne en roomijs met pêche... heerlijk. Prachtige gesprekken over de natuur, de Champagne, la vida enzovoort! Mooi!

Nadien trok ik verder naar het centrum. Een plaatselijk cafeetje zat zonder stroom... dan maar een cola i.p.v. een koffie besteld. Tot Vitry-le-François was het nog 3,5 km. Ik stapte verder in de regen en kwam omstreeks 10u30 in de mooie kathedraal de Notre Dame van Vitry.

Ik rustte wat uit en verwijderde een steentje in mijn schoen. Verschillende mensen bekeken ook de kathedraal en begroetten me (en français)... bleken het wel mensen uit Menen te zijn. Ze kenden onze Jean-Yves (onze diaken ... zijn vrouw Sofie was ondertussen bevallen van een zoontje Eli) goed. Zij waren erg geïnteresseerd in mijn pelgrimstocht. Ze waren op doortocht naar de Jura. Ik kreeg van hen het adres van het parochiaal centrum. 

Daar verwees men me door naar het klooster Doyenné du Perthois (Soeurs Jesus Miséricordieux). Een heel jong en mooi nonnetje gaf me de sleutel van mijn kamer en van het centrum. Alles was voorzien... koelkast, douche, bed, propere lakens, lectuur, leeslampje, fornuis... schitterend!

Het is een donnativo refugio maar op het papiertje dat op de kamer lag, verwachtte men tussen de 10 en de 20 euro. Met plezier zullen we dit geven! Ik spaar een maaltijd in een restaurant hiermee uit en ik kan hier ook mijn kleren wassen. In de plaatselijke Match deed ik nog mijn boodschappen... toespijs (worst en smeerkaas), brood, twee nectarines, drank, en een avondmaaltje (kip + salade).

's Avonds kwam ik in het stadscentrum nog de twee Brusselaars van de dag voordien tegen. De dikste van de twee was aan het strompelen... zijn voeten zaten vol blaren. Zij hadden niet kunnen schuilen tijdens het onweer en hun schoenen waren drijfnat.Ik loodste hen nog naar de nonnetjes. Zij kregen er ook onderdak. Omstreeks 20u00 volgde ik nog een dienst in een zijkapel van de Notre-Dame. Een zwarte priester... een mooi verhaal over een vrouw met twee geadopteerde kinderen (en één eigen kind) ... 15 aanwezigen die intens meevolgden...

Om 20u30 mijn bed in.

Onderweg vroeg ik aan een vrouw om mijn flesjes te vullen met drinkwater. Geen probleem. Ik kwam in La Chaussée sur Marne aan en stapte meteen naar het Hôtel du Midi (met groot terras). Ik was de enige klant. Ik kreeg een studiootje met bed, tafeltje, douche... De wc was aan de overkant. De waardin is een vriendelijke dame (echtgenoot was chef in de keuken).

Meteen vroeg ik een  pint en zette me op het terras in de schaduw. Dit was genieten! Ik nam een verkwikkende douche, waste mijn kleren, hing ze te drogen en keek nog een beetje TV. In de tour de France won Schleck en hij reed Armstrong op 11 minuten. Niet echt pelgrimsleven maar ja...

In de late namiddag kwamen twee Brusselse pelgrims toe. Ze smeekten om een slaapplaatsje en eten aan de waardin en kregen dit uiteindelijk ook. Leuke gasten. Deden ieder jaar een stukje van de Camino. We aten samen een heerlijke salade.

's Avonds keek ik nog een beetje naar de finale wereldbeker voetbal. De scènes die ik zag waren weinig lovend voor de Nederlanders... trekken, duwen, vuil spel... mooi dat de Spanjaarden hebben gewonnen... het moet nog een beetje sportief blijven.

Ineens kwam ik uit het bos en zag de zonsopgang boven de champagnevelden... Waaw, heel mooi. Ik zette me neer om wat te eten, te drinken en me zelfs te scheren (ik was dit 's morgens vergeten).

Ik trok verder. Na Condé-sur-Marne (heel dicht bij Tours-sur-Marne - onze huischampagne Brisson-Lahaye komt van hier). Naar Chalons-en-Champagne was het nog 18 km... Allez vooruit. Het was bloedheet, mijn waterflesjes moesten af en toe worden bijgevuld, ik was doodop.

Omstreeks 13u30 kwam ik nat bezweet aan bij een Mac Donalds. Ik bestelde een grote cola en een broodje met hamburger en mosterdsaus. Ik "strompelde" voort naar de kathedraal maar voor een pelgrimsonthaal moest ik in de Notre-Dame-en-Vaux zijn. In deze schitterende kerk zijn er drie brandglazen gewijd aan Sint Jacob (o.a. als Matamoros). Ik kreeg een glas water en een stempel. Voor een overnachting verwees men me naar de camping (zo'n 3 km verder uit het centrum). 

Ik haalde het en zette er mijn tentje op. Het was weer even wennen. Op de camping ontmoette ik wat pelgrims. Een Nederlands koppel dat met de fiets naar Santiago wou. Heel sympatieke mensen... ze hebben twee dochters en een kleindochter. Zij is zeer gelovig. We hadden een leuk gesprek! Ook ontmoette ik een 61-jarige Bruggeling die te voet naar Santiago wil. Hij hoopte er begin oktober aan te komen. Zijn vrouw volgt hem met de auto en kampeert. Op verschillende campings komt hij op krachten en trekt dan verder... mooi!

's Avonds ging ik naar de plaatselijke "friterie" weer wat junk-food kopen (had geen andere mogelijkheid meer).

Vandaag heb ik +- 35 km in de benen... morgen ga ik zo ver niet. Om 21 uur lag ik te slapen.

Aan de noord-oostkant van Reims bevindt zich nogal wat industrie. Het duurde meer dan twee uur vooraleer ik de eerste wijngaarden (Champagne) in de gaten kreeg. Ik vond een mooie alternatieve weg die me leidde naar Verzenay en tenslotte naar Verzy. Het was prachtig wandelweer, bewolkt, een beetje wind- er vielen zelfs enkele druppels regen. Ik kwam wijngaarden tegen van o.a. Pommery en Veuve Clicquot... mooie hellingen naar het zuiden gericht. Het was bijna 11u00 als ik in Verzy aankwam. Een oudere vrouw sprak me aan... "Zoek je het echtpaar Michel voor een overnachting als pelgrim? Ik heb de sleutel van "la maison pastorale"! Ik kreeg de sleutel en trok binnen. Heel de accomodatie had ik voor mij alleen: douche, slaapkamers, keuken, koelkast. Ik kocht wat pasta, tomaten, en een drankje in het dorpje.

Ik zette me aan het koken. Tja zonder olie en specerijen (zelfs geen zout en peper) was het een basic-maaltje. Na de was en een verkwikkende koude douche trok ik naar boven naar één van de slaapkamers. Het was er te warm (+ een vast tapijt op de grond). Ik verhuisde alles naar beneden. Ik blies mijn matje op en legde het op de tegelvloer beneden. Zo kon ik lekker slapen.

 

In de kathedraal (heel vriendelijk onthaal van de Franse Jacobsgemeenschap) kan iedere pelgrim zijn naam inschrijven in een boek. Ik kreeg een stempel. Ik ontving eveneens een lijst met overnachtingsadressen + mogelijkheden om aan eten te geraken in de dorpen tussen Reims en Vezelay. Het ziet er naar uit dat ik bijna nergens mijn blog zal kunnen bijwerken. De voorgestelde weg op de lijst volgt zoveel mogelijk de GR654 maar snijdt soms stukken af.

 

Om 22u15 zochten we ons bed op en sliepen weldra in.  

De begrafenis is donderdag a.s. en eigenlijk wil ik er bij zijn. Steun aan mijn neven en nichten en elkaar nog eens weer zien.

Ook het feit dat Carine nog altijd last heeft met de spieren (en misschien niet tot in Saint-Seine zal geraken met de auto) deden mij besluiten om in Signy l'Abbaye te stoppen. Dit dorpje ligt op de Jacobsroute (GR 654 tot Vezelay) en ik kan volgend jaar van hier vertrekken. Het is niet zo ver meer van Reims (+-50 km) en de stad loopt niet weg.  Volgend jaar kan ik dit ook doen.

Om 7u30 stond ik beneden in de living voor een goed ontbijt. De boerin had voor alles gezorgd... verse koffie, brood, fruitsap, chocopasta, verschillende soorten confituur. Ik zat alleen aan tafel (de anderen lagen nog te slapen) en na een kwartiertje kon ik starten.

Het had vannacht geregend en de naaktslakken waren duidelijk aanwezig naast de berm. Ik kwam snel vooruit langs mooie dorpjes (Flaignies Havys, Cernion, Aubignies les Pothées. Ik was in Signy l'Abbaye omstreeks 13u30. Het plaatselijke toerismebureau ging pas open om 15u maar een sympathieke bediende liet me toch binnen. Ik regelde mijn bus naar Charleville-Mezières en mijn trein tot in Lille.

Op de plaatselijke camping vond ik plaats aan een snelstromend beekje in de schaduw. Ik kon geld afhalen in een plaatselijke winkel. Er stond een geldautomaat in de winkel zelf (de "SHOPI").

Ik had een leuk gesprek met een Duits hoogbejaard koppel. (hadden de tijd van Hitler nog meegemaakt... "hij kon prachtige redevoeringen houden")... zij hadden vele steden op de weg naar Santiago bezocht.

Met een Nederlands koppel uit Groningen hadden we een gezellige babbel. Hij is muziekleraar en zij is gemeentebeambte... Bert en Janne... Leuk gesprek over discipline, onderwijs en "la vie". Mooi!

's Avonds laat ontmoette ik nog een ander Nederlands koppel (een antropoloog en een maatschappelijk werkster) die op fietsvakantie waren.We hadden een prachtig gespek over het werk en over geloven (hij was overtuigd atheïst, katholiek opgevoed, zij gereformeerd), zij wou ook de camino stappen, hij was niet tegen.

Het was mijn laatste avond. 's Nachts was er een heel hevig onweer.

De volgende dag nam ik de bus (met medewerking van de campingbeambte die me naar de halte bracht) naar Charleville-Mezières. Daar nam ik de trein naar Lille en daarna naar Kortrijk - Vichte. Ook hier valt het op bij het terugkeren in België. In vergelijking met de steden en dorpen in Frankrijk lijkt België meer en meer een verpauperd en sjofel landje. Alleen de treinen zijn hier wat netter dan ginder.
Carine stond mij op te wachten in het station van Vichte...Het was een hartelijk terugzien.

Het is altijd goed om terug thuis te zijn. 's Avonds dronken we een goede fles met de zonen.

Ik ben blij dat ik dit weer heb mogen meemaken... Ik denk dat het zwaarste stuk van de camino er op zit.

 

Een geluk dat ik nog de toeristische dienst van Signy-le-Petit binnenstapte. De camping in Rumigny bestaat niet meer. Men reserveerde voor mij een chambre d'hôtes in Girondelles.

Girondelles ligt op 12 km, te doen dus, maar na de 30 km. van gisteren, meer dan genoeg. Ik kwam rond 14 uur aan in het dorpje en vond gemakkelijk het verblijfadres. Hartelijk onthaal door de boerin... leuk kamertje, mooi terras om te zitten. Het plaatselijke biertje Ardwen smaakte heerlijk.

In de namiddag kwam een "niet-koppel" aan, ze waren zich aan het voorbereiden op de dodentocht in Bornem. Zij 53 jaar, een moeilijke en dominante tante, Vlaamse maar hield niet van haar moedertaal... Ze drukte zich dan ook bij voorkeur in de taal van Molière uit. Hij... een 60-er uit het Meetjesland die graag wandelde. Beiden vrienden van elkaar maar verder geen relatie!

Om 19u30 was het eten klaar. Ik maakte ook kennis met een koppel uit Brussel (70-ers). Al het eten was door de boerin voorbereid en klaargemaakt.

Lang geleden dat ik nog zo smakelijk had gegeten. Ik betaalde nog mijn 50 euro voor het avondmaal, mijn overnachting en mijn ontbijt en bedankte de boerin voor het warme onthaal. Ze zou morgenvroeg alles klaarzetten voor mijn vroege vertrek.

Ik had nog een schitterend gesprek met de mensen aan tafel over werk, geluk, politiek, onderwijs. Ook hier was het verschil in mening tussen Vlamingen en Walen duidelijk.

Foto's op http://picasaweb.google.be/kareluitvichte2009/200709

Ik bezocht de prachtige kerk en de schitterende binnentuin. Voor het bezoek aan het kerkhof was het teveel aan het regenen. Nog een blik in hun boekenkiosk (met o.a. een boek over de ontmoeting van de vader abt van de abdij van Chimay met monniken uit Nepal... wat zeggen zo'n mensen tegen elkaar ???... dat moet ik eens lezen).

"Goede en behouden reis" wenste de pater me. Via een klein weggetje, duidelijk op de kaart, wou ik de grens oversteken naar Signy-le-Petit.

Toen ik aan de grens kwam was er geen doorgang. Alles was dichtgegroeid en een bord wees aan dat er een privédomein was. Er stond een huis en ik belde aan.

Een bijzonder onvriendelijke man wees me erop dat de weg al vier jaar gesloten was. Ik moest terugkeren en een andere weg terugkeren. Pelgrim of niet... in de regen dien je de paar kilometer die je stapte, maar terug te keren.. Door weer en wind en via bospaden (en ettelijke keren mislopen- het terugkeren doet enorm veel pijn) kwam ik op de goede weg. (Bij nader inzien was het in het dorp Cendron dat ik de grens overstak).

Ik moet zo'n dertig km hebben gestapt toen ik eindelijk in Signy-le-Petit aankwam. Het is een klein dorp met een hotel-restaurant, enkele cafés en een frituur. In de frituur kon ik mijn dorst lessen en mijn honger stillen. De camping, 800 m verderop, is mooi en onderhouden. Er is een zwembad en een minigolfterrein. (Het valt op... Frankrijk ziet er veel meer onderhouden uit dan België. Ieder dorpje heeft zijn netjes onderhouden zomerbloemen, er is geveegd, de straten zijn onderhouden... Wat is er eigenlijk aan de hand in België?)

Voor 8 euro kreeg ik een mooie plaats en kon ik mijn was doen. Terug moest ik mijn tent op handen en voeten opzetten.

Ik had al een hele dag een blik Leffe van 50 cl meegesleept... en of het smaakte (met de rest van mijn camenbert, brood en salami).

Om 9u00 zat ik terug in mijn bedje.

Foto's op http://picasaweb.google.be/kareluitvichte2009/190709

Ik kwam aan de "vlinderschuur", juist voor Chimay. Een oudere vrouw, in het gezelschap van een +-15-jarig "mulatje" stopte met haar autootje. Ze hield me tegen... "In het Frans: waar ga je?" "Chimay" "En dan?" "Reims" "En verder?" "Ik stapte van Orthez naar Santiago de Compostela". "Ik deed dit ook, ik heb de Vezelayroute gestapt... c'est génial, je moet eens bellen... ik woon in Thuin." Ze gaf haar telefoonnummer. Wat een toeval om hier ook een pelgrim tegen te komen. Het gaf me moed. Ze wist me nog te vertellen dat Rocroi en Signy l'abbaye op de "chemin" lagen.

Ik stapte door tot het centrum van Chimay en bestelde wat te eten en te drinken. Ik maakte nog kennis met een Vlaams koppel (met Els van Moen) die An Verplaetse, mijn nicht goed kenden. "De wereld is klein". Haar vriend: "maar ik zou hem wel niet willen kuisen".

Ik trok nadien naar het "Maison de Tourisme". Heel vriendelijke bediening. Ik kocht enkele stafkaarten van de streek en van Noord-Frankrijk. Ik vroeg mijn stempeltje in mijn "credential" en trok naar de camping. De camping was bijna volzet. Er was een motorcross in Chimay en er was heel veel volk... Hollanders, Engelsen, Fransen, Vlamingen... Stoere motards hadden de camping "bezet". Ik kon mijn tentje aan de ingang "placeren" op een hellend stukje grond.

Terug het stadje in om wat inkopen te doen. Helaas, ik vond alleen een Turkse nachtshop. Ik bezocht de mooie Petrus- en Pauluskerk en vergaapte me aan het kasteel van Chimay. Het kasteel is te bezichtigen mits betaling van 7 euro... wat denken die nobiljons wel?

Om 20 uur was ik terug op de camping voor een Leffe in blik, wat camenbertkaas en wat brood. Mmm. De motards lieten me met rust en ik kon goed slapen. Ik had nog een kort gesprekje voor het slapen met Vlaamse motards (uit Outrijve) die terugkeerden van de wedstrijd... Ik moet zeggen... motards zijn een heel gedisciplineerd volkje. De camping ligt er proper bij en na tien uur was het stil (of kwam het door de regenbui die plots kwam opzetten). 

Foto's op http://picasaweb.google.be/kareluitvichte2009/180709