Geschriften
Inhoud blog
  • Chopin
  • Inbeelding om te overleven.
  • Gottfried W. Leibniz.
  • Herhaling in andere woorden.
  • Standvastigheid.

    Zoeken in blog



    19-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe ik me voelen kan.

     

    Mijn gedachten, hoe ze ook getint zijn, wat ze ook inhouden, overbrengen naar jou die me leest opdat ik enkele ogenblikken of een tijd in je dag, een brandende fakkel zou zijn binnen in jou, is mijn opdracht als ik neer ga zitten voor mijn scherm.

    En, na al  die tijd dat het al gebeurt, dat op deze wijze bij jou onze levens in elkaar verweven liggen, ik in jou en jij, al ken ik je niet allen, luisterend naar mijn woorden.

    Het is echter absoluut geen passage van leraar tot leerling, het is eerder het omgekeerde de leerling die ik ben die zijn werk voorlegt aan zijn meester en hem vraagt het te beoordelen, streng maar toch tegemoetkomend.

    Want, ik wil vooral niet ruwweg binnen dringen in je heiligdom van gedachten. Ik wil dat je, als je me leest en je inbeeldt hoe ik er zit, woorden zoekend die zinnen zijn om me, lijk een slingerplant te slingeren om jou, niet kwetsend, niet revolutionair, maar teder en welwillend, aanvaardend dat het kan dat de slingering om jou je niet ligt, te stevig je omknelt en, niet welgekomen is, waarvoor ik dan om tegemoetkomendheid verzoek.

    Deze woorden kende ik niet toen ik ben opgestaan, ze zijn binnen gevloeid lijk het licht van al mijn morgens samen; ze hebben onvermijdelijk iets te maken met wat ik gisteren schreef en met wat ik morgen te vertellen zal hebben – als er nog een morgen komt – alles volgt op alles, alleen zijn er bressen tussen, is er het gebeuren tussen twee geschriften in.

    Het ‘tussenin-gebeuren’ dat bevruchtend kan zijn voor wat al was, of eens te meer van uit een totaal andere invalshoek geschreven wordt.

    Ik ben en blijf ontvankelijk vooral voor de schichten van reacties die je me toestuurt, soms, en die dan, zoals het kan gebeuren, me in een draaikolk van gevoelens storten waar ik moeilijk uitkom. Al gebeurt het niet dikwijls, het gebeurt wel eens.

    Hiermede heb ik gezegd wat ik je vanmorgen te zeggen had. Het ga je goed vandaag, het ga je heel goed, mijn vriend, lezer. En  nog als ik het gisteren niet geschreven heb, het werk van Teilhard heeft een verdieping gebracht in wat de Verlichting betekent, hij heeft die gesitueerd in het metafysische, in het onvatbare, het ongrijpbare, het domein van de opkomende homo sapiens.

     

    19-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    18-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pierre Teilhard de Chardin.

     

    Ik heb wellicht al alles gezegd wat ik te zeggen heb, een eerder voldaan, een eerder gelukkig man die alles heeft kunnen schrijven wat hij schrijven kon – ik denk  dat Stefan Hertmans, dat Cees Nooteboom dit ook zouden kunnen zeggen – en alles wat ik er nog aan toevoeg zou kunnen hergebruik zijn van wat er al is.

    Uitzonderlijk ga ik terug vandaag naar een zin die ik terugvond op de eerste pagina van mijn allereerste dagboek dat ik begonnen ben in 1978. Een zin van Pierre  Teilhard de Chardin, een zin die ik getracht heb op mijn manier te doorgronden en die me, te sterk heeft beïnvloed opdat ik deze vandaag niet vermelden zou. Op een gegeven even uitzonderlijk ogenblik, naar het einde van zijn leven toe schreef hij:

    ‘Seigneur, parce que, par tout instinct et par toutes les chances de ma vie, je n’ai cessé de vous chercher et de vous placer au cœur de la matière universelle. C’est dans l’éblouissement d’une universelle transparence et d’un universel embrasement que j’aurai la joie de fermer les yeux.’

    Hoge woorden, verheven woorden, geschreven door een van de grootste figuren van de twintigste eeuw die ik getracht heb te volgen en getracht heb mijn zoektocht evenwijdig aan deze van hem te laten verlopen.

    Woorden die niet zo eenvoudig te bevatten zijn, die een afbeelding zijn van de overweldigende visie die hij had over het dubbele aspect van de Kosmos als van elke particule ervan, namelijk, naar buiten een materieel aspect en naar binnen, een psychisch, een spiritueel aspect. En het is dit laatste aspect dat hij binnen dringen zal bij het sluiten van de ogen. Zo heb ik het altijd begrepen en zo heb ik het altijd voorgesteld.

     Het is dus, destijds, en nu meer dan ooit,  de laatste zin van de aangehaalde paragraaf die me toen getroffen heeft en die ik thans herneem als een soort lijfspreuk, als een gewaad waarmede ik me omhullen wil: het sluiten van de ogen, op de vreugde die ik kennen zal als ik binnen kom in de schittering van de psyché van de Kosmos, doorzichtig in een gloed van licht.

    Al wat ik geschreven heb was in een zekere mate, hoe minimaal ook, gedragen door dit visioen van licht, door de aanwezigheid van de geest die aanwezig is binnenin alle particules van de Kosmos. En eigenlijk, als ik alles overdenk is het Teilhard geweest en zijn visie op de kosmos met er binnenin, met tentakels naar alle punten ervan het kloppend hart van ‘le Seigneur’ van Teilhard. Hij is het geweest, wat mij betreft, die de weg heeft geopend naar mijn totaal nieuwe visie over ‘Het Zijnde’  als de spirit van de Kosmos.

    Hij is het die me geleid heeft naar de visie van Spinoza en verder nog, naar de dag dat ik inzag, de New Physics helpende, dat alles ontstaan was uit het Zijnde dat in den beginne was, dat dit de enige mogelijke oplossing was die aan het bestaan van de Kosmos kon gegeven worden, en dat aldus de Kosmos in al zijn geledingen, het Zijnde’ was, het Leven was, het Bewegen was, het ‘Nu’ was.

    Het is de weg die ik genomen heb op een bepaald ogenblik in mijn leven. Teilhard de Chardin lag aan de basis ervan. Met hem is alles begonnen, hij heeft me tot het leven geroepen.

     

    PS. 1

    Op een dag stond ik met Paul Verspeelt en onze echtgenoten op enkele kilometers van zijn ouderlijke woning in Sarcenat, in de omgeving van de Puy-le-Dôme. Ik weet niet meer waarom we niet tot daar gereden zijn, ik ‘snakte’ ernaar en Paul zou me gevolgd hebben maar we hebben ons moeten tevreden stellen, ontgoocheld, met een bezoek aan de weinig zeggende kerk in een ander dorp waar hij gedoopt werd.

    Niemand, behalve Paul misschien, heeft begrepen waarom ik er heen wilde.

    PS. 2

    Deze tekst komt uit een nieuw manuscript dat aan het ontstaan is.

     

    18-03-2024, 10:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    17-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pfeilschnell.

     

    Feitelijk - wat een woord! – heb ik nog altijd, ‘soms’ de moed en de kracht om tezelfdertijd met andere zaken bezig te zijn, haastig eigenlijk want de tijd dringt, de dagen schuiven: 

    Dreifach ist der Schritt der Zeit:
    zögernd kommt die Zukunft hergezogen,
    pfeilschnell ist die Gegenwart entflohen
    ewig still steht die Vergangenheit.

    Wist Johan Friedrich von Schiller (1759-1805), ik vond dit terug in een geschrift van vroeger - kwam het van Albert  S. die het genoeg weet wat het is, ‘het  tijdsgebonden zijn’ ? – Schiller vatte het samen in vier versregels, met als centrale punt het pfeilschnelle van het ‘nu’ dat voortdurend overgaat in een ander ‘nu’, de uren verglijdend in andere uren, de dagen in andere dagen, de maanden in andere maanden.

    Het is de uitgeklaarde regel van het leven hier op aarde. Het is zo en het blijft zo, onherroepelijk

    Gelukkig, het schrijven rekt, vult een deel ervan en identificeert mijn dagen. Het is het enig duidelijke dat er van mijn dagen over blijft; echter, ze verwekken geen trompetgeschal, geen vuurwerk boven de huizen, ze raken amper de weinigen die zich in de morgen of de avond, geroepen voelen om ze te lezen.

    En toch willen mijn woorden krachtig zijn. Willen ze gevoelens oproepen, waarheden opwekken. Willen ze meer zijn dan voorbijgaande dingen. Ik doe er alles aan opdat ze van de grond zouden komen, ze willen steigeren, willen zich ‘smijten’.

    Ik wil een oase zijn in het vele dat dagelijks opduikt op duizend plaatsen tegelijk, in om het even welk dagblad in de wereld, welk tijdschrift komende uit welke redactie ook en ik moet me er tussen wringen om iets te brengen wat anderen niet brachten, enkele verzen of zinnen samengeraapt, enkele wijsheden in alle nederigheid gebracht, mijn schamelheid etalerend.

    Uiteindelijk, alles samengenomen, zit je op de rand van het bed, met je vinger tussen de bladen van het boek  dat van het leven is.  Je zit er, terwijl de aarde pijlsnel door de ruimte schuift.

    Je denkt dat je het bijwijlen voelen kunt.

    17-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    16-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De verrassing hier nog te zijn.

     

    Vele van je boeken zijn je dierbaar, niet alleen omwille van hun inhoud maar omdat  er een goede herinnering aan verbonden is, het ontdekken ervan op een dag of op een plaats waar je ze niet verwachtte: ‘Het putje van Milete’ is er zo een.

    Ze zijn een vreugde voor het hart, ze zijn als de vrienden die nu en dan iets van zich laten horen, meestal in verband met wat je geschreven hebt als je iets hebt wakker geschud bij hen.

    De boeken en de vrienden vullen je leven, geven diepte aan het dagelijkse gebeuren, zijn de warmte van je dagen. Dit zijn geen loze woorden, dit is inhoud, levenswijsheid, voldaanheid.

    Wat indien die er niet waren, de  boeken bijvoorbeeld omdat die het dichtst bij de hand liggen. En ook, ik leef in grote vrijheid wat mijn doen en laten betreft en, in een omgeving in overvloed: radio en televisie en, erover drijvend als een stille vreugde, de beweging in de tuin. Al is deze maar een voorschoot groot, ik leef mee, nu de lente voor de deur staat, met de groei erin, het botten en het bloeien van de planten erin, vooral dan van deze die pas geplant werden of waarvan de zaden ontkiemen of zich al tonen in hun beginnende gedaante.

    Alles verrassing zijnde, sporen  van stille vreugde voor een man van mijn leeftijd die zich elke dag, elke morgen verbaast, laat me toe het te zeggen, hier nog te zijn zoals hij er is, schrijvend, de overgebleven krachten nog opborrelend uit hem.

    De zeer beperkte wereld waarin ik leef is me voldoende, ik voeg er mijn woorden aan toe, ik zou er nog andere zaken kunnen aan toevoegen maar dan wordt het te veel, dan gaat het naar het buitensporige en kalft het af. Dus, ik pas me aan met maat en rede, mijn leeftijd indachtig.

    Dit zijn de levensomstandigheden waarin ik verkeer. Waag ik het nog te dromen?

    Waarom niet, een mens zonder droom is een batterij zonder energie, een leeg vat, een holte zonder echo, en die wil ik niet zijn. Trouwens hoe zou ik er in slagen nog een zinnig woord te schrijven, indien ik niet in staat zou zijn me regelmatig te bevrijden van het dagelijkse dat me voortdurend bij de keel grijpt en de adem toesnoert. Je noemt het maar zoals je het noemen wilt: ogen sluitend wegvluchten in het ongerijmde, een wereld zoeken die er enkel in ons verbeelden is of weerspiegelingen van wat nooit was of nooit zal zijn.

    Alle denkpistes zijn valabel. Ik schrijf om te schrijven, het is mijn ingesteld zijn dat schrijft, ik zelf kijk toe, laat begaan als betoverd door de betovering van het altijd hier nog zijn.

     

    16-03-2024, 06:17 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    15-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Altijd verder, de tijd in.

     

    Zo ver staan we dan. Hoe we er geraakt zijn heeft nu geen belang meer, we zijn aangekomen tot wie en wat we zijn en, veranderen zullen we niet meer - misschien wel, al zal het amper opvallen - in wat we verkondigen.

    Wat het materiaal betreft waarover we beschikken is een andere zaak, er is slijtage, aanzienlijk genoeg om het te vermelden, met een bijna, nog altijd na al die dagen, al die maanden, sukkelende  rechterhand, waar je je geblokkeerd voelt in wat je optekenen wilt.

    Vooral blijven hopen wordt je gezegd en je wilt het geloven en ook, zo lang de geest het doet, er niets verloren is.

    Echter je weet niet tot waar je woorden al zijn aangekomen en tot waar nog niet: het punt van bekendheid dat je bereiken wilt, tenminste indien dat punt er zou zijn en je niet  aan het uitkijken bent naar iets dat er helemaal niet is voor je geschriften.

    Zo, heeft elke morgen zijn eigen kanttekening en het is daarop dat we onze improvisatie richten moeten om er  uit te halen al wat er in verscholen ligt, het gewone en meer nog, het ongewone, omdat uit het ongewone het essentiële te halen valt, het niet dagelijkse, het breed uitzwaaiende naar de toppen toe, het alles omvattende, gaande tot in het diepste van het Niets als tot in het meest volmaakte van het Alles, in een grote openheid opdat ook maar niets verzwegen zou worden van wat is als van al wat nog komende is.

    Maar kan ik nog verder na wat ik al geschreven heb, vooral dan als ik halsstarrig blijf verhalen  dat het Universum er is omdat de mens er zijn moest?

    Zijn er nog andere gronden waar ik me kan opstellen en me openen om andere vruchten te oogsten die verbazen zullen: de oude aangevuld met de nieuwe en met deze tussenin.

    Er komt geen einde aan niettemin, want vertrekkende in de morgen kom je met je gedachten aan in de avond,  wat erna nog volgen kan aan droom of realiteit weet je niet, maar je moet verder.

    Zo staat het toch geschreven. Altijd maar verder het  land binnen, de tijd in.

     

    15-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    14-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Poëzie om te bewaren.

     

    Het gedicht ‘Neither’ van Samuel Beckett is voor mij een hoogtepunt in de Poëzie. Ik ontdekte het, uit de hand van Stefan Hertmans, in de Standaard der Letteren van 13 april 2001. Een jaar later zal hij het overnemen in zijn ‘elitair’ meesterwerk, ‘Het Putje van Milete’, Essays’ (Meulenhoff Amsterdam) en nu vind ik het terug, vooraan in deel II van ‘De Essays’.

    Ik schreef er in 2001 een blog over, ik was te zeer onder de indruk om erover te zwijgen. Nu  kan ik niet anders dan, zoals Hertmans het terughaalde uit zijn ‘Putje van Milete’, het terugnemen, op het einde van mijn dagen, uit mijn geschriften. Hertmans zoekt naar de betekenis ervan in het zich automatisch openen en sluiten van de deuren, maar ik denk dat er weinig betekenis is aan toe te kennen. De woorden zijn gekomen zonder een nauwe binding met elkaar, vrij en spontaan, niet zoals ik 'gewrocht' heb aan mijn gedicht 'Niettemin' op het einde van deze blog.


    NEITHER

    To and fro in shadow from inner to
    outershadow

    from impenetrable self to imprene-
    trable unself by way of neither

    as between two lit refuges whose
    doors once? gently close, once turned
    away from gently part again

    beckoned back and forth and turned
    away

    heedless of the way, intent on the one
    gleam or the other

    unheard footfalls only sound

    till at last halt for good, absent for
    good from self and other

    then no sound

    then gently light unfading on that
    unheeded neither

    unspeakable home



    En hier de vertaling van Stefan Hertmans uit deel II van ‘De Essays’.
     

    EVENMIN.

    heen en weer in schaduw van
    binnen naar buitenschaduw

    van ondoordringbaar zelf naar
    ondoordringbaar niet-zelf via geen van beide 

    als tussen twee verlichte nissen waarvan
    de deuren bij het naderen zachtjes sluiten,
    bij het weggaan zacht weer openen 

    heen en weer gewenkt en afgewend
    ongeacht de richting, gespitst op de
    een of andere glimp 

    ongehoorde voetstappen enkel geluiden
    tot ze tenslotte voorgoed stil blijven,
    voor goed afgewend van zelf en ander 

    waarna geen geluid 

    dan zachtjes onverwelkend licht
    op dat ongeachte
    evenmin 

    onuitsprekelijke thuis 


    En dit is dan mijn gedicht, geïnspireerd door de poëzie van Samuel Beckett, ‘Niettemin’ geen vertaling zijnde van ‘neither’, maar een woord door mij gekozen dat ik evenwel had kunnen vervangen door een nog ander woord. 

     

    NIETTEMIN.

    We zullen wel nooit
    een gedicht hier schrijven
    zoals Samuel Beckett
    zijn ‘neither’,

    hoe hij,
    wat niet te zeggen is
    niettemin
    te verwoordend wist

    mysterieus gewikkeld,
    weergalmend.

    Nooit
    een ’neither’- gedicht.

    Al is het niet bepaalbaar
    wat ons overvalt
    niettemin
    ons toch bewegen laat
    in een eigen eigenzinnigheid,

    gerust gesteld.

    Wel een gedicht
    om op te vallen
    om er naar uit te kijken,
    om er slapen mee te gaan,
    onverlet, onverlaten, on-overeenstemmend
    en toch aftastend

    niettemin

    wat het  bewegen van  de sterren is,
    roerend oneindig is,
    schaduwloos.

    Omdat we alles kennen willen
    beoordelen, verzegelen
    tot ons nemen.

    Het licht verschuivend
    op dat achteloze
    niettemin.        

    Maar
    een neither-gedicht
    zoals Samuel  Becket
    we nimmer zullen schrijven,

    al wilden we opstijgen
    om ons te verliezen
    in nimmer te vergeten
    ogenblikken,

    niettemin
    ineen verstrengeld.

    14-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    13-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.We hebben nog heel wat te leren.

     

    Neen, de kosmos kent de handelingen van de mens niet, houdt er zich niet mee bezig, de mens is op dat gebied vrij van doen en laten, maar de Kosmos houdt zich wel bezig met zijn vormingsproces, hij grijpt dieper in, in de mentaliteit van de mens, in de geestesgesteldheid van hem, het is daar dat de impact  zich situeert sedert het begin der tijden, een impact die gestaag doorloopt, de tijd, dag en nacht, niet bestaande voor zijn werking.

    Heb ik er bewijzen voor, is het geen stellingname ten opzichte van de Kosmos van mijnentwege omdat ik nu eenmaal alles wil zien als het resultaat zijnde van de werking van de Kosmos?

    Echter dat men me één daad aanwijst waar uiteindelijk de Kosmos op een of  andere wijze niet zou in voorkomen.

    Het feit is dat we nimmer zo  ver hebben gedacht. Ons onderbewustzijn heeft  nog altijd niet Galileo Galilei verteerd zoals het zou moeten als mensen van de eenentwintigste eeuw. We zijn aarde-mens gebleven terwijl we beter zouden moeten weten. Alles is nog altijd toegespitst op de mens op aarde maar niet opengetrokken naar de mens die het product is van de Kosmos, niet van de aarde. Gelukkig, want van de aarde zijnde zouden we nooit geweten hebben dat we van de Kosmos waren.

    Ik hamer erop omdat het een realiteit is die ons teveel ontgaat; het een gewoonte is die we dankzij de Kosmos, stilaan meer en beter begrijpen zullen.

    Welk effect dat dit gaat hebben weet ik niet maar het is de toekomst misschien voor het jaar drieduizend. De Kosmos heeft tijd zat.

    In elk geval ik hoor en zie dat nog altijd niet begrepen wordt dat oorlog voeren geen oplossing is.

    We hebben dus nog heel wat te leren,

    Heel wat.

    13-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    12-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waakzaam blijven.

     

    In de nacht voltooi je soms zinnen die de dag zullen halen en als het licht er is overgebracht worden met het nodige respect, omdat ze van de nacht zijn en omdat ze tederheid kennen en je weet, eens  losgelaten, ze vleugels zullen verwerven.

    Je woorden van gisteren waren lijk nachtvlinders, schuw, amper het licht verdragend, deze van vandaag zijn van de morgen en van de regen over de tuin, gelijkmatig over de dingen, die er roerloos staan, ingetogen wachtende op de lente.

    Het is het ogenblik van de dag dat je in beweging komt naar het onbekende dat op jou afkomt, het staat er al in potentie en je dringt er binnen blindelings. Het is ook van hen die al vertrokken zijn, en niet meer keren zullen en er toch nog  zijn op een lege stoel aan een tafel  in het licht. Zo is het soms in de dag of naar de avond toe alsof ze hier nog altijd waren, geborgen en plots een fractie lang opduiken om dan weer weg te gaan, Totaal onverwacht maar je denkt dat het gebeurt, een flits in je gedachten.

    Heb ik me, in de dagen die voorbij zijn, voldoende aldus bekend gemaakt in mijn geschriften? Wel, ik hoop het, ik hoop dat er iets van zal overblijven voor nu en voor later.

    Of hoe we bestaan: we schrijven woorden die, terwijl ze je gevoelens van het ogenblik verbergen, voor een helft gedachten zijn van anderen vóór ons, zijzelf deze geschreven hebbende op de golven van gedachten van anderen vóór hen, en uiteindelijk schrijven we allen vertrekkende van uit de nevels van de tijd met andere keuzes uit zelfde boeken vol wijsheden, want alles staat open en bloot, je hoeft maar de juiste golflengte op te zoeken en heeft het zijn raakvlak niet, het is iets nieuw of het is een aanvulling van het bestaande, vers geschreven en vers gedacht of, uitzonderlijk, in nieuwe woorden gespreid op een ander kleurvlak in pastel, of in houtskool waar het vroeger gebeeldhouwd stond of opgetekend op een notenbalk.

    Wanhopen hoef je niet, we baden in een oceaan aan gegevens om voor eeuwig te kunnen schrijven.

    Het komt er op aan waakzaam te blijven.

     

    12-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    11-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geborgen in de morgen.

     

    Het grijze, gematigd licht is er al heel vroeg, het komt samen met de woorden die weliswaar onzichtbaar, ontastbaar op mij afkomen uit  de dieptes van het ’Dasein’. Momenten dat ik zoek in welke richting ze zich gaan verspreiden en met welke intensiteit, of het een grachtje wordt of een beek, meer zal het niet zijn na de stroom van de vorige dagen toen ik me in woorden en beelden heb uitgeleefd, niet wetende in hoever ik jullie geraakt heb, tot op het been of tot in het merg van jullie bestaan.

    Want soms houd ik er geen rekening mee of jullie er zijn of niet zijn, ik neem wat komt, weliswaar meestal met rijp beraad, soms onbesuisd zoals jullie me wel kennen. Wat er ook van is, ik weet nu dat jullie schrikken als mijn blog er niet staat. Toch zal het eens gebeuren, misschien zelfs zonder verwittiging vooraf.

    Zo ook komen de uren, de dagen op ons af, zo dat we de tijd niet krijgen ze te verwelkomen, ze staan er en voor we het beseffen zijn ze voorbij en sluiten ze zich op de ondoordringbare nacht met de vraag voor het inslapen  -als het geen gebed zou zijn, een woord van dank – hoe je dag is geweest.

    Als je dan het geluk kent te denken dat de dag goed is geweest dan kun je – kan ik – inslapen in alle rust, soms als beloning de muziek van Klara in mijn oortjes.

    Want we leven intens, we kennen die vrijheid het te doen op deze wijze, met het lezen en het schrijven en het luisteren en het kijken hoe het leven stilaan herneemt in de tuin.

    Zo het zijn geen grote woorden die ik jullie breng deze morgen (voor mij deze van 10 maart), maar ze zijn gemeend en geschreven in volle vriendschap aan allen die ik ken als vriend en aan hen die mij kennen als hun vriend, want me lezen bindt me aan jullie.

    Mijn dag, vandaag begint dus goed. Moge hij zich sluiten op een ander pak woorden die ik nog schrijven wil vandaag.

    Mijn God: dit in alle peis en vrede met alles wat was, wat is en wat nog komt.

    In alle geborgenheid van het erzijn.

     

     

     

     

    11-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    10-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nachtwerk.

     

    Griegs ‘Ases Tod’ vanmorgen bij het opstaan, maar hij ziet het  niet als een teken, alhoewel?

    Maar de nacht was vruchtbaar geweest, hij had zijn theorie als het een theorie mag genoemd worden, vastgelegd in één zin:

    ‘De mens wordt door de Kosmos voortgestuwd naar meer ‘sapiens’ en dit geldt voor elke vorm van leven.’

    En hij had in meer nog drie andere, eigenlijk ‘verrassingen’, gedacht om zijn blog te vullen:

    Een eerste was het wit, soepel kaftblad voor zijn bundel Genesis – als die er komen zou - hij wou het geïnspireerd op de dichtbundel ‘VOS’  van Nooteboom: laag onder de titel het beeld van Orion met Sirius, Sirius de Hondsster, de Sothisster van de Egyptenaren waar hun chronologie werd aan opgehangen.

    Een tweede was een haiku van Matsuo Basho uit de ‘Verzamelde Haiku’s’ van hem[1]:

    Ik stel me u voor
    bij het zien van uw wandelstok,
    een dode tak.

    Er hangt een wandelstok van mij in de ‘kabuze’ aan de vijver. Ik vermoed dat de vrienden daar als ze hem zien, een dode tak, aan mij denken zullen, ik een oud man, de dood nabij.

    En een andere haiku die me denken doet aan het gedicht van Guido Gezelle, ‘Die avond en die roze’:

    Je zag er triest uit
    vanop de rug, bij ons afscheid
    in de lentewind.

    Een derde was - nu hij het essay had teruggevonden vooraan in het tweede deel van de ‘ESSAYS’ van Hertmans, zijn blog herschrijven die hij ooit, in welk jaar ook, over het ‘Neither-gedicht’ van Samuel Beckett, een merkwaardig stuk poëzie, geschreven had.

    Stefan Hertmans had getracht het te vertalen, terwijl het volgens mij onvertaalbaar is. Ik had getracht me opstellend in een zelfde mood als deze van Becket, ook een gedicht te schrijven. Maar ga ik het terugvinden in de massa die ik ondertussen geschreven heb?

    Om je maar te zeggen wat me heeft bezig gehouden de nacht van 8 op 9 maart, een nacht die vruchtbaar was echter het had me meer dan een uur slaap gekost, slaap die ik even nodig had als woorden, maar dit nam ik er bij.

     

    [1] Vertaald, ingesteld en toegelicht door Jos Vos, Atheneum – Polak & Van Gennep, Amsterdam 2023.

    10-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    09-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoop.

     

    Ik word vergeetachtig.

    Mijn blog van gisteren en ook van eergisteren (?) had ik vergeten in te loggen. Spijtig want ik had er lang aan gewerkt en was laat op de avond klaar gekomen. Daarenboven waren het  heel belangrijke blogs waarin ik een stelling trachtte te verdedigen die als revolutionair kan gezien worden en eigenlijk was mijn blog van gisteren er een samenvatting van.

    Ter verontschuldiging kan ik enkel aanhalen dat ik ook lang gewerkt heb aan mijn gedicht GENESIS dat ik volledig gezuiverd heb van de voor mij overtollige woorden. Wat er nu mee gebeuren zal houd ik nog in beraad, maar ik ben nu vrij de Hel van Dante te herbekijken en te trachten de belangrijkste passages erin in te brengen in andere teksten gehaald uit mijn blogs van vroeger.     

    Aldus, na al wat ik de laatste dagen geschreven heb kom ik terug met beide voeten op de vaste grond, want ik meen dat ik in een domein, een begin van moeras, terecht gekomen was waar ik nog moeilijk uit kon.

    Mijn nieuwe idee zie ik als een verademing. Hoe deze tot stand gaat komen weet ik nog niet maar ik kijk er naar uit.

    Belangrijk is dat ik bezig blijf, dat ik uit mij haal wat er nog uit te halen is, want de tijd die me nog rest is sterk beperkt, ik voel het aankomen, ik heb meer slaap nodig in de dag want  ik sta stijf en verwonderd op elke dag.  Uitkijkend naar wat de dag worden zal.

    IK hoop wel mijn blogs te kunnen blijven verzorgen zoals altijd en zeker deze niet te laten vallen. Indien dit gebeuren zou dan ware dit een nederlaag die ik moeilijk verteren zou.

    Maar ik heb hoop en van de hoop zegt men dat hij doet leven, het leven dat ik broodnodig heb.

     

    09-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    08-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een schijn van licht.

     

    Ik stel dus dat het Universum er is omwille van de mens die er zijn moest, dus het tegengestelde van wat algemeen wordt gedacht en niet getwijfeld dat de mens er is omdat het Universum er is. Wat maakt dat de evolutie van de mens naar ‘sapiens’ toe uitsluitend het werk is van het inner-Universum, het Zijnde; dat de mens hier weinig of niets t in te zeggen heeft en dat wat er ook moge gebeuren op aarde, de evolutie van de mens naar meer weten, meer kennis, dus meer ‘sapiens’ hier niet door zal gestoord worden.

    En ook dat welk gebeuren ook een vingerwijzing is van hoe het moet of van hoe het niet moet. Poetin moet dit nu al weten, zoals er (bij ons) al heel wat  zijn  die het weten.

    Hieruit volgt ook dat het Universum van ons geen medewerking vraagt, dat we zijn wil, willens of onwillens te ondergaan hebben, het enige voordeel hiervan is dat de tussenkomst wel altijd in de goede richting gaat naar het  omegapunt toe. En wat dit punt zijn kan, ik heb er hoegenaamd geen zicht op.

    De ene vraag die we ons nog stellen moeten is de waaromvraag.

    Waarom zijn we hier, wat steekt hier achter, is het zoals Beatrice het zegde aan Dante opdat het Zijnde  weten zou dat het bestaat? Want wat betekent dit precies?

    Is het opdat Het zich zien zou, zoals het in werkelijkheid is, in de geest van de mens? Wat  erop zou neerkomen dat de mens steeds maar duidelijker het Zijnde kennen zou, inniger ermee vertrouwd geraken. Dichterbij komen.

    Ik beken dat ik heel ver ben gegaan. Ik beken dat zeggen dat het Universum er is omdat de mens er nodig moest zijn voor het Zijnde, in een zekere zin beangstigend overkomt.

    Hoe beangstigend en hoe ver dragend besef ik nog niet, maar ooit dringt het wel door.

    Er is bij mij een schijn van licht op het einde van de tunnel.

    08-03-2024, 05:37 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    07-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat ik gisteren schreef.

     

    Na wat ik gisteren geschreven heb waag ik het nog onder de mensen te  verschijnen alsof er niets gebeurd was, dus  vrij van zonde, geen heretic dus om te verbranden, maar vrij van  de woorden die er nu geschreven staan.

    Ik herlees die in de morgen en ik wil deze herschrijven, duidelijker en zonder  enige twijfel in het zicht die er nu mogelijks wel is.

    Dat we er nimmer aan gedacht hebben verbaast me. Wellicht zijn er velen geweest die in deze richting geschreven hebben en is het me ontgaan. Maar ik had het kunnen weten na het begin van het Evangelie van Johannes gelezen te hebben:

    ‘In den beginne was het Woord en het Woord is vlees geworden.’

    Of omgezet: In den beginne was er het Zijnde, de Geest en deze is materie geworden, is zichtbaar en tastbaar geworden.

    Hoe dit gebeurde heeft geen belang voor Johannes,  het voltrok zich en dat is voor hem het wonder. En het is een wonder als men weet dat hiervoor 13.5 miljard jaar nodig was, een oneindige massa tijd, of nog, beginnen aan een werk: het vormen van een Universum om te willen  uitkomen bij de mens, een homo sapiens, of dan toch het begin ervan want het werk loopt verder.

    We hebben ons blind gestaard op de komst en het verloop van het Universum, nimmer ons diepzinnig afgevraagd, waarom het er was - toch Stephen Hawking niet openlijk -  en nochtans was het  de vraag die belangrijk was, die moest gesteld en blijvend gesteld.

    Want weten dat van in den beginnen de mens het doel was dat moest bereikt worden is een revolutionaire gedachte en brengt verwarring in alle principes van om het even welke filosofie omdat duidelijker dan ooit moet afgewogen worden waarom het zo is, waarom we het doel zijn.

    Of anders gezegd, wat wordt er van ons verwacht; of wordt er eigenlijk ‘niets’ van ons verwacht, hebben we maar te volgen om uiteindelijk, uiteindelijk uit te komen waar we uitkomen moesten om te volbrengen waarom we hier zijn.

     

    *

     

    Ik schrijf dit terwijl er op hetzelfde ogenblik ‘misschien’ mensen verdrinken die het waagden over te steken naar Europa. Mensen die het  resultaat of de uitkomst zijn van de weg afgelegd door het Universum 13.5 miljard jaren lang Hun sterven  wijzigt niets aan de geest in hen.

    Het is om de geest, het ‘Zijnde’ in hen dat het te doen is.

     

    07-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    06-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom een Universum?

     

    Er is onder meer, een zin in het ‘Boek van Job’ die me blijft achtervolgen. Het zijn de woorden van de jonge Elihoe, die lang heeft moeten wachten om tussen te komen in het gesprek van Job met zijn drie vrienden om te kunnen zeggen hoe hij de zaken ziet:

    ’Ik zit’, zegt hij, ‘Barstensvol argumenten; mijn binnenste gist als wijn die niet weg kan en zelfs nieuwe zakken dreigt te doen scheuren.’ (Job 32, 18 en 19 Willibrordus Bijbel).

    Wel ik ook.

    Ik heb een nawoord geschreven voor mijn ‘Genesis-gedicht’ dat ik minstens al een maal heb doorgegeven als Blog, en thans volledig gezuiverd heb van het overtollige. Ik weet niet of het verder nog een leven beschoren is, maar het eindigt met het meest bizarre en het meest bevreemdende dat ik ooit zal geschreven hebben.

    En hier gaat het:

    Het kosmisch Big Bang gebeuren is te herleiden tot het ontstaan van de ‘homo sapiens’.

    Dit vergde 13.5 miljard jaren – een vingerknip voor het tijdloze ‘Zijnde’ voor wie het alfa samenvalt met het  omega - om te komen tot wellicht nog maar het begin van de schijn van ‘homo -sapiens’.

    Het Universum is nooit als dusdanig het hoofddoel geweest wel noodzakelijk als traject, want zonder de homo sapiens is het Universum een nutteloos ding dat de leegte als die er was, vullen zou en daarmee basta, was de kous af.

    Ik herhaal.

    Het is de mens, de homo sapiens die nog een lange weg te gaan heeft die door het ‘Zijnde’ werd opgeroepen om er te zijn. Om er te zijn zodat het ‘Zijnde’ zich weerspiegeld zou zien in de mens en weten, dat het er is.

    En nogmaals, het Universum is de weg afgelegd door de mens.

    Ik schrijf dit op 5 maart 2024 om 21.48.

     

     

     

    06-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    05-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heropflakkering.

     

    Ik werkte aan mijn Genesis-gedicht, of beter ik dacht eraan deze nacht. Ik kwam tot het ‘tergend’ besluit dat het Universum dat er is, in feite maar een overgang is, een noodzakelijk iets opdat de mens er zou kunnen zijn.

    Als er een schepping is geweest dan is het de mens die noodzakelijk was opdat het Zijnde dat er in den beginne was zichzelf weerspiegeld zou kunnen zien, want zonder de mens ware het een nutteloos onbekend iets.

    En het Zijnde begint nu al een glimp te ontwaren, de glimp die wij ervaren van het Zijnde.

     

    *

     

    Ik herdacht  ook een gedicht van vroeger, ooit geschreven in de bergen van de Valais, dat ik nu, eindelijk, in zijn definitieve vorm achterlaat:

     

    Elegie.
    Op een dag
    was ook de tijd niet meer,
    het licht was eeuwigheid
    en zo het ogenblik.

    Herinner je die zomer,
    we waren zonder ouderdom,
    doordrenkt van geest
    en van ontvankelijkheid.

    En een kreet gelijk,
    het Universum
    in zijn totale totaliteit
    tot ons gekomen.

    Of wat is van Al wat is
    diep in ons gekropen,
    avondlijk,
    alles overtreffend.

    Hoe zullen we het noemen,
    het geluk
    dat onder vrienden is te proeven:
    de openheid van ogen,
    de woorden die gesproken,
    openspringen
    lijk bollen zaad,
    niet te stuiten,
    niet om erover uit te wijden.

    Wijsheid nu.

    De oorden waar we waren
    open gehouden
    om er terug te keren,
    er de rijke wijn te schenken
    en te ervaren in de kleur ervan
    de smaak van wie we waren.

    Elegie van wie reeds ging en
    van wie na zal komen.

    05-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    04-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Denkpatroon.

     

    Een deel van de tuin zichtbaar van uit de veranda werd heraangelegd, het geeft me enerzijds een goed gevoel, ander,zijds een bijna zekerheid dat ik weinig kans maak de uitgroei ervan te beleven. Misschien nog de lente die komt,  de zomer, de herfst, wie weet, wie?

    Maar het goed gevoel is me voldoende, het zal duren de tijd dat het duren zal, en zeker de dagen dat ik er kan zitten om te lezen of te schrijven en te beleven hoe dit deel van de tuin tot groei zal komen en vooral hoe.

    Het maakt deel uit van de vreugdes die het  leven me nog biedt en ik zal deze zien als hoogtepunten in mijn dagen, veel  meer hoef ik niet meer. Er is op dit ogenblik Callas in La Norma van Puccini op KLARA wat een hoogtepunt is van een andere dimensie, maar schoonheid en vreugde op deze zondagnamiddag, werkend aan mijn blog van 4 maart wat me ook de vreugde geeft iets te presteren dat blijvend is. Een poging, niet zo zeer van grote waarde aan inhoud, maar wel van grote gevoelsmatigheid  en tezelfdertijd met een zekere literaire waarde wat immers altijd mijn betrachten is geweest en blijft.

    Ik meen – het was tenminste mijn bedoeling - dat het mag toegevoegd worden aan al het waardevolle dat de mens ooit in de lange loop der tijden geschreven heeft; dat het is als stuifmeel meegedragen door de wind en gecapteerd om de geesten te bevruchten.

    Zo is zijn leven verlopen, heeft hij zijn leven lang de poëzie opgezocht en gevonden op dagen die lichtend waren, hier en nu, zoals het was, zoals het is en zoals het altijd zijn zal, in lente en in zomer. De herfst en de winter nog ver af zijnde, maar op zijn ouderdom alles o zo dicht bij. Of niet meer komende.

    Dit is waar we allen aan werken, van morgen tot avond tot nacht, een uitwisseling van gevoelens en gedachten tot nieuwe theorieën toe. Een standvastigheid die ons meegegeven werd het ogenblik van de geboorte – of van de conceptie – gebonden aan de stand van sterren en  planeten, zo denken we toch, maar enige zekerheid biedt dit metafysisch denkpatroon ons niet.

     

    04-03-2024, 06:26 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    03-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het andere landschap.

     

    Wat ik ook schrijf of welke goede voornemens me ook mogen ‘ontglippen, ik schrijf in de richting van het laatste moment van mijn bestaan, het moment dat ik te overwinnen heb dat dichter en dichter komt. Zo dicht dat de horizon ervan niet ver meer af is, nog een heuvel over denk ik dan.

    Ik meen echter dat ik ooit eens, in een vorige van mijn blogs, heb verteld dat er geen vrees is, dat er wel hoogstens spijt zal zijn om wat ik niet meer zien zal, niet meer meemaken, niet meer ondergaan zal, al die kleine feiten en gebeurtenissen die ons leven inkleuren en zo tergend interessant maken.

    Maar anderzijds zal het een enorme rust, een bergmeer zijn waarin ik zal onderduiken in de oneindigheid van het geborgene, in peis en vrede met mezelf.

    Mijn taak zal uitgedoofd zijn maar mijn woorden zullen nog een tijdje blijven rondzwerven, zullen zaadjes zijn die in de meest vreemde vormen kiemen zullen omdat ik enkelen (hopelijk velen) zal aangezet hebben even na te denken over wat het leven is en over wat de dood kan zijn, gespiegeld aan het wonder dat het leven is.

    Het zal hen aangezet hebben tot het stellen van vragen over het waarom van ons bestaan, zijnde de opdracht die we meekregen bij onze geboorte. Niet even zinvol voor allen, niet even duidelijk voor allen, maar, immer uitkijkend want had je me niet gevonden je zou me niet gezocht hebben wist Augustinus..

    Onze hoop op Iets dat even wonderbaar zal zijn als het leven, zegge uit te komen in het landschap van de eeuwige geest.

     

    03-03-2024, 06:04 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    02-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een beginnen.

     

    Hij dacht die morgen in maart: dit is een nieuw beginnen, het begin van het afsluiten van al wat ik al geschreven heb. Na    wat ik gisteren heb gedaan wil ik hetzelfde doen voor mijn gedichten, mijn ‘Genesis’ gedicht en mijn ‘Fuga die van de zee is’.

    Dit wordt het begin van alle beginnen die er al geweest zijn: deze eerste woorden, deze eerste zin die zich manifesteert en bestaansrecht ‘als eerste’ opeist. Alsof het een geboorte betrof, een ontstaan uit het al wat er al geschreven staat en ligt tot wat er nog hangend is tot in het ongerijmde toe.

    Hij treedt hiermee naar voor, niet zoals Dante in het midden van zijn leven, maar ver er voorbij, te ver om wel te zijn, te ver voorbij om nieuwe werelden op te bouwen, maar (misschien) juist ver genoeg om terug te blikken op wat de punten zijn, de gebeurtenissen die hij zich nog herinneren wil of kan, maar nu zich  afspelend in zijn droomwoning, gelegen aan de rand van een uitgestrekt groot levend droombos, dat hij heeft laten door groeien tot in de tuin, tot aan de achterdeur, nog enkele jaren en het huis zal door zijn droombos worden overgroeid. 

    Het bos geïnspireerd  door wat het bos van zijn jeugd is geweest en thans te dicht is gegroeid opdat hij het nog herkennen zou. Maar zoals hij wenst terug te keren naar de man die hij was, zo wil hij het bos behouden zoals hij het gekend heeft, en niet alleen het bos maar het ouderhuis, de straat, de school,  de kerk, de huizen van het dorp waar hij is opgegroeid.

    En uit de totaliteit van dit alles opnieuw opstaan en te herbeleven het leven dat hij kende gemengd met het leven dat hij had kunnen of willen kennen.

    Zelf is hij een huis geweest voor de vele boeken die hij las - al las hij er duizend te weinig – en wat hij las vermengde zich, verstrengelde zich met de essentie van zijn bestaan en zal onvermijdelijk uitvloeien in wat hij te vertellen heeft, daarom niet onmiddellijk herkenbaar, maar gebruikt als springplank naar een ander beeld, geplaatst in een andere context, met een andere opvulling.

    Dit dacht hij deze morgen omdat hij een nieuw beginnen wou, een beginnen naar het einde toe.

     

    02-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    01-03-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het werk van een leven.

     

    Met de lente in het zicht geeft ‘maart’ me bij het opstaan een goed gevoel, een aansporing om verder te gaan met mijn geschriften een perfectie betrachtend in wat ik schrijf, al weet ik dat de perfectie utopisch is. Wat ik wel kan is er de meer dan nodige zorg aan besteden opdat ze puur en onwankelbaar zouden gebracht worden.

    Want er is niets dat niet verbeterd kan worden, er is niets is dat niet evolueert of waarvan de omstandigheden, de vormgeving niet dient bijgestuurd te worden. Ik ondervind dit elke dag en vooral als ik terugblik op wat er geschreven staat.

    Ik werkte aan een bewaring op papier van de blogs - de geschriften - en kwam tot een verzameling van dertien getypte boeken tekst, elk van ongeveer vijf à zeshonderd pagina’s. Het is onbegonnen werk te trachten deze te herzien, laat staan deze uit te zuiveren, ik heb er de tijd niet voor, ik wil andere zaken doen, al was maar  het de ‘Essays’ van Hertmans gaan lezen  - ik ben er mee bezig – maar deze beslaan 1500 pagina’s tekst, hoogst interessant omdat het een diepgaand overzicht biedt op de voornaamste acteurs van het literair en muzikaal landschap van de laatste honderd jaar,  daarenboven het weze gezegd Hertmans is geen gemakkelijke lectuur, zijn taal is elitair maar zeer zuiver, hij leert me tal  van personaliteiten kennen op de wijze zoals hij ze gekend en beleefd heeft.

    Alhoewel, ik verzeker het je, gemakkelijk begrijpbaar zijn zijn woorden absoluut niet, je valt er niet bij in slaap, integendeel.

    Ik  doe er dus alles aan om niet stil te vallen met  de dertien ‘jaarbundels’ naast mij om niet te spreken van mijn twintig dagboeken.

    Mijn levenswerk op een hoop en Dante die me opwacht om met hem te gaan wandelen door de velden:

     E ‘l pensamento in sogno trasmutai.

    01-03-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    29-02-2024
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat is dit ruisen?


    Wat is dit ruisen?

    Wat is dit ruisen dat van verre komt,
    van achter de dorpen, de steden,
    van achter de horizon,     

    dat het spreken is
    van wat niet wordt uitgesproken
    niet opgetekend
    in holtes van licht,
    binnen sijpelend
    in pijnpunten op kapitelen
    zoals van Moissac,

    met de ceder op de binnenkoer
    alsof het de laatste
    van de wereld was,
    wij er gewandeld.

    Wat is dit ruisen dat van verre komt
    van achter de hagen,
    de bossen
    en de landerijen onder de sterren,

    gebrandmerkt in onze leden
    en vermenigvuldigd
    tot we er over struikelen
    niet vermoedende
    wat er is dat moet geweten
    en toegedekt zal blijven
    nog voor eeuwen.

    Dit ruisen dat van verre komt
    we hoorden het,
    immer door
    hebben toen geaarzeld
    van waar het komen kon,

    uit de boeken
    van oudsher.

    Echter
    niet naar ons toegehaald
    om er in te verblijven,
    te ver, te afgelegen:
    mystiek van het erzijn
    of van het er niet zijn,

    soms
    we weten het nimmer.

                   

    Dit is dan geen spel meer, dit is blote ernst: schrijven tot je er bij neervalt. Zo dacht ik en dat alles hiervoor wijken moest en wijken zou.

    Het is maar als je bezig bent dat je begrijpt dat het niet zo eenvoudig is, dat je herbegint telkens als het af is wat je schrijven wou. Je beseft maar hoe kort de tijd is tussen twee blogs, amper een etmaal, alhoewel er heel wat kan gebeuren in die spanne tijd. heel wat, zelfs pogen een gedicht terug te winnen dat je vroeger schreef en je het nu, totaal verbaasd, herdacht, herschreven hebt.

    Niets is af in deze wereld.

     

     

    29-02-2024, 00:00 geschreven door Ugo d'Oorde  

    Reageer (0)

    Archief per week
  • 25/03-31/03 2024
  • 18/03-24/03 2024
  • 11/03-17/03 2024
  • 04/03-10/03 2024
  • 26/02-03/03 2024
  • 19/02-25/02 2024
  • 12/02-18/02 2024
  • 05/02-11/02 2024
  • 29/01-04/02 2024
  • 22/01-28/01 2024
  • 15/01-21/01 2024
  • 08/01-14/01 2024
  • 01/01-07/01 2024
  • 25/12-31/12 2023
  • 18/12-24/12 2023
  • 11/12-17/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 06/11-12/11 2023
  • 30/10-05/11 2023
  • 23/10-29/10 2023
  • 16/10-22/10 2023
  • 09/10-15/10 2023
  • 02/10-08/10 2023
  • 25/09-01/10 2023
  • 18/09-24/09 2023
  • 11/09-17/09 2023
  • 04/09-10/09 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 21/08-27/08 2023
  • 14/08-20/08 2023
  • 07/08-13/08 2023
  • 31/07-06/08 2023
  • 24/07-30/07 2023
  • 17/07-23/07 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 03/07-09/07 2023
  • 26/06-02/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 05/06-11/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 17/04-23/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 03/04-09/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 13/03-19/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 27/02-05/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 30/01-05/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 16/01-22/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 02/01-08/01 2023
  • 25/12-31/12 2023
  • 19/12-25/12 2022
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 21/11-27/11 2022
  • 14/11-20/11 2022
  • 07/11-13/11 2022
  • 31/10-06/11 2022
  • 24/10-30/10 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 10/10-16/10 2022
  • 05/09-11/09 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 08/08-14/08 2022
  • 01/08-07/08 2022
  • 25/07-31/07 2022
  • 18/07-24/07 2022
  • 11/07-17/07 2022
  • 04/07-10/07 2022
  • 27/06-03/07 2022
  • 20/06-26/06 2022
  • 13/06-19/06 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 30/05-05/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 16/05-22/05 2022
  • 09/05-15/05 2022
  • 02/05-08/05 2022
  • 25/04-01/05 2022
  • 18/04-24/04 2022
  • 11/04-17/04 2022
  • 04/04-10/04 2022
  • 28/03-03/04 2022
  • 21/03-27/03 2022
  • 14/03-20/03 2022
  • 07/03-13/03 2022
  • 28/02-06/03 2022
  • 21/02-27/02 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 07/02-13/02 2022
  • 31/01-06/02 2022
  • 24/01-30/01 2022
  • 17/01-23/01 2022
  • 10/01-16/01 2022
  • 03/01-09/01 2022
  • 26/12-01/01 2023
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 06/12-12/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 22/11-28/11 2021
  • 15/11-21/11 2021
  • 08/11-14/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 25/10-31/10 2021
  • 18/10-24/10 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 20/09-26/09 2021
  • 13/09-19/09 2021
  • 06/09-12/09 2021
  • 30/08-05/09 2021
  • 23/08-29/08 2021
  • 16/08-22/08 2021
  • 09/08-15/08 2021
  • 02/08-08/08 2021
  • 26/07-01/08 2021
  • 19/07-25/07 2021
  • 12/07-18/07 2021
  • 05/07-11/07 2021
  • 28/06-04/07 2021
  • 21/06-27/06 2021
  • 14/06-20/06 2021
  • 07/06-13/06 2021
  • 31/05-06/06 2021
  • 24/05-30/05 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 10/05-16/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 19/04-25/04 2021
  • 12/04-18/04 2021
  • 05/04-11/04 2021
  • 29/03-04/04 2021
  • 22/03-28/03 2021
  • 15/03-21/03 2021
  • 08/03-14/03 2021
  • 01/03-07/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 15/02-21/02 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 25/01-31/01 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 11/01-17/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 21/12-27/12 2020
  • 14/12-20/12 2020
  • 07/12-13/12 2020
  • 30/11-06/12 2020
  • 23/11-29/11 2020
  • 16/11-22/11 2020
  • 09/11-15/11 2020
  • 02/11-08/11 2020
  • 26/10-01/11 2020
  • 19/10-25/10 2020
  • 12/10-18/10 2020
  • 05/10-11/10 2020
  • 28/09-04/10 2020
  • 21/09-27/09 2020
  • 14/09-20/09 2020
  • 07/09-13/09 2020
  • 31/08-06/09 2020
  • 24/08-30/08 2020
  • 11/05-17/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 30/03-05/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 02/09-08/09 2019
  • 26/08-01/09 2019
  • 19/08-25/08 2019
  • 12/08-18/08 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 24/06-30/06 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 29/04-05/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 08/04-14/04 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 04/03-10/03 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 04/02-10/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 21/01-27/01 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 29/01-04/02 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 21/08-27/08 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 17/07-23/07 2017
  • 10/07-16/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 22/05-28/05 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 25/12-31/12 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 05/09-11/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 22/08-28/08 2016
  • 15/08-21/08 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 15/02-21/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 01/02-07/02 2016
  • 25/01-31/01 2016
  • 18/01-24/01 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 24/08-30/08 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 04/11-10/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 20/08-26/08 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 24/12-30/12 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 29/11-05/12 -0001

    Archief per maand
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 08-2023
  • 07-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 08-2021
  • 07-2021
  • 06-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 11--0001

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs