 |
|
|
| Steun ons lokaal schooltje in Senegal |
|
|
| 09-08-2007 |
 het einde en het begin |
Beste vrienden in het fiere België,
Als Belg mogen we fier zijn. Laat mij een verhaal vertellen. Enkele jaren geleden was er in Djifer een schooltje. Enkele scouts in België besloten dit schooltje te helpen, maar hun verzekering in België liet dit niet toe zodat de kids zonder school achter bleven. Maar daar waren de volgende Belgen: motards. Toen zij hoorden van dit verhaal, deden zij hun geldbeugel open en legden het bedrag op tafel voor een klas.
In juli 2007 verschenen er 2 Belgen om een tweede klas te bouwen en in augustus 2007 verschenen ondergetekenden met de nodige fondsen om een sanitair te construeren in Djifer.
Het hoeft niet gezegd te worden dat met een Belgische nummerplaat je je auto daar niet op slot moet doen.Het respect voor ons Belgen is daar groot en oprecht.
Maar wij twee waren daar voor de scholen van Djakhanor en Djifer.Op zak hadden we een mooi bedrag dankzij al die mooie mensen in Oud-Heverlee en Huldenberg. We logeerden in Djijack, een logement van een Zwitser, Jean-Pol. Deze laatst zit in het comité dat ons project ter plaatse beheert. Je kan hem vertrouwen als je eigen vader. Een man die kan begeesteren. HIj was verschoten van het feit dat dit project woord houdt. Vele mensen komen in de streek en beloven zeer veel, maar laten nooit niets meer van zich horen. En daar zijn wij. Een kangoo vol materiaal en een mooi bedrag in België op de bankrekening.
De mensen fleurden op, hadden terug hoop en de plannen die in het verleden gemaakt waren, konden terug op tafel gelegd worden. Dinsdagavond werden we uitgenodigd op de dorpsraad. Te vergelijken met onze gemeenteraad aangevuld met de wijzen van het dorp. Iedreeen mocht zijn zeg doen, eerst in de lokale taal waar wij in vrede werden welkom geheten en een vredevolle terugkeer naar ons geboorteland werden gewenst. Onze toespraak werd afgesloten met een warm applaus, waarna het de beurt was aan de president de commune, onze burgemeester. In zijn toespreek van 30 minuten konden wij opmaken dat het dorp vol bewondering is over het feit dat 2 Belgen weken gevaar trotseren om hun dorp te bereiken en dat wij ere burger worden van de gemeente Palmarin.
Na de toespreken was het tijd om het materiaal te overhandigen met de nodige poses voor foto's en daarna in stoet naar de school van Djakhanor. Een mooi moment en een gevoel dat we eindelijk bereiken waar we al enkele maanden voor gewerkt hebben.
Wat gaan we nu doen met jullie geld? In de school van Djakhanor gaan we toiletten bouwen en waterleiding leggen. De bedoeling is van dit in Djifer ook te doen, maar daar hebben we momenteel nog niet genoeg fondsen voor. Maar zoals belooft is dit een project voor meerdere jaren en wij hebben de mensen daar eindelijk hoop gegeven. Na vele jaren van beloftes verschijnen wij daar met daden.
Nu we de situatie ter plaatse gezien hebben kunnen we antwoorden op de vraag of dit project waarde heeft. Elke investering in kinderen en jeugd heeft zijn waarde. De Senegalese overheid investeert bijna 80euro PER KLAS voor gebouwen, onderhoud en werkingsmiddelen. Bij ons bedraagt de toelage van de staat meer dan 100euro PER KIND en alleen voor werkingsmiddelen. Een vergelijking waar je stil van wordt, zeker als je weet dat ze tot 60 leerlingen per klas kunnen hebben.
Het zal voor de eerste keer in jaren zijn dat elk kind bij het begin van het schooljaar (3oktober) een schrift en een potlood heeft. "Ze gaan zo gelukkig zijn!"
Het bedrag dat jullie gegeven hebben, geeft hen hoop en laat hen projecten uitwerken. Eerst en vooral het bouwen van toiletten. Deze investering levert werk op voor velen. Vanaf volgende week wordt er gestart met het maken van bakstenen en wordt de gleuf gegraven voor de aansluiting op de waterleiding. Het is opmerkelijk hoe fier een dorp is op zijn school.
Ondertussen hebben wij de kangoo op een dubieuze manier kunnen verkopen wat het te spendereren bedrag lekker de hoogte in jaagt.
Vandaag lieten we hem alleen achter, ontheemd van zijn nummerplaat HAH en niet beseffent van wat hij teweeg heeft gebracht. ZIjn laatste meters met een Europeaan zijn gereden... en hij klokt af op 7378km. Er wachten hem nu nag 485000km over stoffige Afrikaanse pistes.
Het gaat hem goed.
Ondertussen zijn we in Dakar aanbeland voor de laatste 3 dagen van onze reis. Chaos!!!!!!!! Een hel!!!!!! Volgend jaar wordt hier blijkbaar een Islamitische topgehouden en de Arabische oliestaten hebben hier alle straten in één keer opgebroken. We logeren hier in de Viavia bij Lies.
Een oase van rust....
Bij deze sluiten wij af. Wij bedanken iedereen die heeft bijgedrage tot de realisatie van deze actie.
De dorpsgemeenschappen van Djakhanor en Djifer bedankten iedereen voor zijn vrijgevigheid. Jullie maken in deze dorpjes wel het verschil.
We zien elkaar terug in ons landje van melk en honing.
Wordt vervolgd.............
Bart (Indy) en Bart (Hergé)
09-08-2007, 02:07 geschreven door Bart en Bart 
|
|
|
|
|
| 08-08-2007 |
|
De laatste meters met de kangoo zijn gereden.... Hij is gestopt op 7378 km.
08-08-2007, 11:02 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 06-08-2007 |
| Afscheid |
De kangoo is de held van het dorp.
Hij heeft ons helemaal van België naar Djifer gebracht. Daarom alleen al wordt deze wagen vereerd in het dorp.
Momenteel wordt hij gebruikt als gratis taxi brousse.
Vandaag is de knalpot eraf gevallen, maar dat is ondertussen al gerepareerd.
Hoe is het gesteld met onze held?
Hij is bedekt met een laagje modder van 1 cm (regenseizoen in combinatie met zandwegen), een mooie rode aardse kleur. Dat rood past perfekt bij het groen en het geel.
Binnenin liggen kilo's zand. Maar hij bolt nog steeds schitterend rond.
Maar.... helaas... we hebben hem vanmorgen verkocht.
Morgen is het onze laatste dag samen.
Het afscheid zal hard zijn. Dat meen ik echt.
Bart
P.S: Heb net vernomen dat mijn vader al een vervangwagen op het oog heeft, opdat ik toch iets heb om mee rond te rijden als we terug zijn.
Merci, vader.
06-08-2007, 17:36 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
|
Gisteren hebben we de hele dag met de boot de streek verkend. Prachtig stukje aarde dat we gezien hebben.
's Avonds hebben we vergaderd met de verantwoordelijken van de scholen en we hebben besloten dat er deze maand nog begonnen moet worden met de bouw van sanitaire voorzieningen en met de aanleg van waterleiding.
We durfden niet te vragen waar die 150 leerlingen momenteel naar het WC gaan.
Vandaag gaan we meehelpen vloer te leggen in de nieuwe klas.
Er staat ook een belangrijke ontmoeting op het programma. We worden voorgesteld aan de gemeenteraad.
Dinsdagavond volgt dan de grote aankondiging in het dorp met toespraken. Ze verwachten ook een toespraak van ons.
We geven hier ontzettend veel hoop want heel veel mensen beloven blijkbaar projecten op te starten maar die sterven dan een stille dood.
Wij zijn in levende lijve aanwezig, met kangoo. En we zijn hier nog niet weg. Cup speelt zelfs taxi als hij even tijd heeft.
Vervelen zullen we ons niet. Werk genoeg aan de winkel.
06-08-2007, 12:15 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 04-08-2007 |
| Aangekomen |
We logeren bij Jean-Pol, bezieler van het project.
Hij is een echte Zwitser met zo'n lange witte baard.
Gisteren zijn we de scholen informeel gaan bezoeken.
Het is hier momenteel ook schoolvakantie voor de kinderen en zoals we al geschreven hebben regenseizoen. Velen van hen zijn op het veld gaan werken.
De scholen zijn te klein voor het groot aantal kinderen.
Morgen hebben we een belangrijke vergadering met de belangrijkste mannen van het dorp.
We hebben net inzage gekregen in de plannen en met het geld dat we in België ingezameld hebben kunnen we ze zeker uitvoeren.
Morgen maken we het bedrag bekend, als iedereen er is. Zo wordt niemand voorgetrokken.
We gaan deze schoolgemeenschap echt kunnen helpen. Op dit moment wordt er in Djifer een tweede klas gebouwd. Voor deze klas zijn er al 69 inschrijvingen.
Twee jonge Belgen zijn met die bouw aan het helpen. Cup is vandaag ook al gaan meehelpen met de plakkerij (stukadoor in het mooi Nederlands) terwijl ik ziek in bed lig met diarree en lichte koorts.
Morgen gaan we met een visser de delta bezoeken. Het is hier echt heel prachtig.
Voor het moment zoeken we een koper voor de kangoo. De opbrengst zal meer opleveren voor de kinderen.
We zijn hier nog enkele dagen afgesneden van het internet, dus geen grote verhalen en foto's.
Toch allemaal al een grote "dank u wel" uit naam van de leerlingen en de onderwijzers hier aan die vrijgevige Belgen.
04-08-2007, 20:29 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 02-08-2007 |
| Korte tussenstand, net voor de finish. |
We zijn net aangekomen in Palmarin.
Het ligt op 5 km van Djifer.
We slapen bij een Zwitser die mee het project beheert.
We zijn weeral de enige klanten, van laagseizoen gesproken.
Morgen is het de grote dag.
02-08-2007, 21:54 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
| Modder en hoop |
We komen steeds dichter bij ons doel.
Een zekere spanning beginnen we te voelen. De Cup is zelfs al snel naar kapper geweest, om er wat deftig(er) uit te zien.
We bevinden ons ergens in het binnenland, zo'n 50 km van Djifer.
De kangoo hangt helemaal uit elkaar en vol modder. Maar de sponsers blijven leesbaar (we doen ons best).
Het regenseizoen is echt wel gestart. Enorm vochtig en heet. Zeer vermoeiend.
.
We hebben net onderweg een schooltje bezocht. Voor materiaal af te geven dat we voor iemand anders meegenomen hebben.
Amaai, men wordt hier wel bescheiden. Dit schooltje telt 40 tot 80 leerlingen en ze krijgen 0 euro middelen van de staat.
De ouders van deze leerlingen hebben niets maar moeten wel betalen, maar dan is er nog niets om te kopen. Onvoorstelbaar.
Je bent wel blij dat je iets kan geven, maar eigenlijk doet het ook wat pijn. Die kinderen hebben hier geen kans of amper een fractie van bij ons. En dan moet je weten dat 41% van de mensen hier jonger is dan 14 jaar. Daar word je wel even stil van.
Maar elk kind ter wereld heeft dezelfde lach en dat geeft hoop...
Warme groet.
02-08-2007, 20:55 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 01-08-2007 |
| Paris-Dakar |
|
Hier een langzaam bericht:
Cup is vandaag vastgereden in het zand. Nochtans had hij al de hele dag als een ware woestijnracer (=deskundige in het rijden met een rallywagen in woestijn, dus niet met een kangoo) de meeste putten kunnen ontwijken. Het voelt echt aan als de rally Paris-Dakar: zand, putten, hitte, stof slikken, dorst, tranende ogen, toeschouwers langs de weg,... En een moment van zwakte of verstrooidheid kan hier grote gevolgen hebben. Gelukkig konden we rekenen op de hulp van de plaatselijke bevolking. Kleine zwartjes hebben ons eruit geduwd in ruil voor een drankje. Het leven kan toch mooi zijn, nietwaar.
We hebben tijdens onze rit vandaag ook maar één politieman moeten omkopen. Hij beweerde namelijk dat we onze pinker verkeerd gebruikten.
Enfin, het is ons weer gelukt om die man met wat kleingeld gelukkig te maken.
We slapen vanavond in Lac Rose, op 10 meter van de aankomst van Paris-Dakar. Het voelt ook een beetje als een overwinning.
Het is een mooi resort met een zalig zwembad. Laat de zon maar branden. (we hebben een beetje zon opgestuurd en blijkbaar is deze aangekomen) Hier zitten wel geen andere toeristen, enkel den Indy en Hergé dus. We mogen hier logeren voor een appel en een ei en mogen zelfs met de familie meeëten. De eigenaars van het resort zijn naar huis.
Momenteel valt de elektriciteit hier meer uit dan dat ze aan staat. Maar we beginnen dit land te snappen en te beminnen. Het is een kwestie van aanpassen en het gewoon te laten gebeuren. Niet te hard nadenken.
We hebben ook de derde dag op rij regen. Maar zelfs dat deert ons niet. Wij slapen heerlijk buiten in hangmatten.
Het enige nadeel: Op Cup zijn kuiten staan 200 muggebeten.
Het einddoel nadert, we voelen het.
Groetjes van de woestijnracers.
01-08-2007, 18:21 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 30-07-2007 |
| eerste dagen in senegal |
Dit is Indy en Hergé vanuit Saint-Louis in Senegal.
De rit naar de grens was fantastisch. We moesten 100km rijden door een natuurreservaat op onverharde wegen. De winterbanden van BSS (merci Rans) hebben hun hart opgehaald. De kangoo deed het fijn op de beschermplaat van de boite de vitesse na, maar die hebben we kunnen plakken met tape. We hadden voor deze weg gekozen omdat de douane van Diama veel gemakkelijker zouden zijn dan die van Rosso waar er tot 100euro smeergeld moet betaald worden.
En de verhalen klopten. Senegal binnenkomen was gemakkelijk en kostte ons 0euro wat blijkbaar een wonder is. Om Mauretanie uit te raken moesten we wel bijna 70euro op tafel leggen voor allerlei administratieve kosten die blijkbaar ter plaatse worden uitgevonden.
Maar we waren Senegal dus binnen op een zeer relaxe manier en als beloning gaven we man die ons geholpen had een lift naar Saint-Louis. Dat bleek een goeie zaak te zijn want hij had geld om de politie om te kopen. Later hebben we geld afgehaald om hem terug te betalen.
Maar als je te maken krijgt met corruptie en willekeur van de politie dan gaat als Europeaan je bloed koken. Maar je moet rustig blijven en ze onmiddelijk omkopen dan gaat het het vlugste.
Want ze vinden vanalles uit. Het vorige bericht meldde een tweede brandblusser, maar dat blijkt nu een tweede gevarendriehoek te zijn. Een blanke moet hier een tweede gevarendriehoek hebben. Ik zou het ook niet geloven moest ik het niet zelf hebben meegemaakt. Ook de wanorde in de kangoo bleek bij een volgende politiecontrole een boete op te leveren van 10 euro die we met 5euro smeergeld hebben weggekregen.
Hier gaan we nog even aan moeten gewoon worden.
We slapen nu op een camping in van die traditionele grote tenten. Hier is het ondraaglijk heet. Tussen 11 en 4 kan je bijna niets doen. Gisteren heeft het voor de eerste keer in 10 maanden geregend. (10min)
Voor de rest bevalt het ons hier wel. Zonder problemen kan je hier een pint drinken. (1,6euro voor 60cl) De mensen zijn hier ongelooflijk vriendelijk. Gisteren hebben we zelfs met het personeel van een bar gratis mogen meeëten.
Morgen gaan we weer een stukje zuidelijker naar een schildpaddendorp in de buurt van Lac Rose. De dorpjes met de schooltjes zullen we hopelijk bereiken tegen het einde van de week.
De Cup is Indy(ana Jones) en zelf ben in Hergé. Bijnamen die we gekregen hebben van de Franse eigenaars van de camping.
De schrijffouten die soms in onze artikels staan zijn voor een groot deel te wijten aan Querty-toetsenborden die een beetje azerty zijn met een vleugje arabische tekens. En soms is het gokken. Het voorgevoel is dat we ook geen foto's meer zullen kunnen plaatsen omdat de verbinding hier verschrikkelijk traag is. Maar van dat weer hier wordt je traag, zelfs de computers.
Tot de volgende!
30-07-2007, 19:01 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 29-07-2007 |
| Senegal bereikt!!! |
Wij hebben de woestijn overleefd. Maar het belangrijkste: We hebben Senegal bereikt.
De laaste 100 km van Mauretanië was piste en dus loodzwaar. Om het land uit geraken kostte het ons 70 euro maar om Senegal binnen te geraken moesten we niets betalen. Maar we hebben al ondervonden dat de politie hier zeer corrupt is. Na 20 km al 2 boetes aan ons been: we hebben namelijk geen tweede brandblusser in de wagen (= eerste boete) en wanorde in de kangoo (= tweede boete). Ongeloofelijk gewoon!!!! We slapen vannacht op het stand.
29-07-2007, 00:52 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
|
|
|
