Even ertussenuit. Deed ons goed! Het vertrek mocht dan niet volledig lopen zoals aanvankelijk vurig verhoopt, tegen dat de drie dames uitgevochten, -geroepen en -getraand in de dappere Opel Corsa zaten en de snelweg op cruisden, hing de witte vlag alweer buiten. Off to the south, pleeease!
We hadden een doel. Allicht zelfs meerdere. Peddelend in de Atlantische golven probeerden we toch minstens één ervan na te streven. Bedoeling is dat je allerminst de flauwerik gaat uithangen en opgeeft na 2x de plank op je kop te hebben gehad. Integendeel, ik was haast trots op mijn knieën vol blauwe plekken en bult op mijn voorhoofd. We déden iets. 's Avonds lekker wijntje, olijfjes erbij en nagenieten van zalig zonnige momenten in het zand. Mijn hoofd is alvast helemaal leeg geweest. Thuishavens konden me even niet meer boeien. Hier en nu, de rest kon wel wachten. De dag van vertrek liep iedereen wat verloren. Wat dan beter te doen dan met een borstel te gaan keren om nog even op mezelf te kunnen zijn. Graaiend trachtten we op het laatste nippertje nog een finaal summum mee te pikken: fruits de mer. Om vingers en tenen van af te likken. Tot twee uur later alle lekkers er bij minstens één van de drie weer uit komt. Stoppen die Opel Corsa, nu!!
Ik draai me terug in mijn coconnetje. Want ach ja hoor, ook hier is 't best goed.
Ik hou hou hou van deze schune stad! Zomerweer bleef uit, maar elke dag was een feest. Ik zit weer in de plooi. Zo min of meer. Echt. Een laatste avond dansen en zwieren. Portemonnee compleet leeg. En morgen weer bittere ernst. Althans voor een kleine drie weken en dan er helemaal tussenuit. Kan niet wachten.
10 dagen feest 't is schoon geweest ik heb zo goed als kan opgekuist nu is 't de beurt aan een ander
Schrijven ter bezwering van de hemelsluizen, dà's nog eens een motief. Ik stond vanochtend, zoals 80% van alle ochtenden de voorbije twee maanden, op met volle goesting. Goesting om mijn loopschoenen aan te schieten en te gaan en te gaan en mijn longen te vullen met verse lucht die mijn hoofd leegmaakt en dan weer opnieuw vult met heel erg veel goeds. Natuurlijke drug. Drukke dagen met hé hier's, hé daar's, waaroms en wie wat waars. Kijken we dus al vanaf klokslag 16u zowat elke twee minuten op de klok om -"graag asap in orde te brengen"- terug die wereld buiten in te rennen. Ware het niet dat men daarboven vandaag beslist om het wat te laten plensen. Niet van dat zacht subtiel gesmos, maar vet vervelend gedruil. Fack!
Zap - they shoot single people, don't they? - Zap - kippen fotograferen -Zap - laten we sla maken van daslook, klavertjes drie en pisbloemen - ZAP
Ondertussen is het daarboven toch gaan dagen, en ben ik hier weg! ZAPPP
Это Останкино, это история, парень Это то, что ты знаешь, что я знаю Это Moscow Сити, Москоу site? Парень Это Кириленко, не мать его, Коби Браен Это когда тебе одиноко в час-пик Или это когда ты привыкаешь к смогу и пыли Сотни районов и один, который дорог Это с аэропорта полторы штуки в город Минуты, минуты, часы проводим в метро Когда час-пик и ты голоден мысли не о флоу Когда в кармане полтина, а впереди неделя Я сомневаюсь, что мне повезло на самом деле Эти места по-любому знакомы любому! Ты с этих домов, парень, ты с этих районов! Эти места по-любому знакомы и снова Гуляю по тем же лабиринтам под треки Ховард Через Арбат до набережной, до Москвы-реки Это мой дом, это твой дом И когда по Садовому нарезаешь круги Это мой дом, это твой дом Там, где тротуары рисуют узор Это мой дом, это твой дом И мои слезы не позор Это мой дом, это твой дом Это только название, что пруды Чисты, Это мое признание в моей к тебе любви Это на фоне крестов храма знака Мерседеса А на фоне моего фото Красная Пресня Лейся, песня, в моих наушниках ,лейся Я каждый день наблюдаю в метро эти рельсы Саквояжи, баулы, тележки, кейсы Еще одно лицо чики, что прется с Кейси Ночью пустой МКАД, днем забитая Тверская Это шум мегаполиса, что слух ласкает Это смог над головой, звёзды вдалеке Это город Москва на Москве-реке Блин-клин возле входа в rnb club Им похер что вуджи или но даут Это тысячи наций что собраны как лего Выше этих многоэтажек только мое эго М О бро, give me some more! Hey yo boy. wanna get low Для нее нет королей, нет ладей и дамок Это Москва, это России-мама Через Арбат до набережной, до Москвы-реки Это мой дом, это твой дом И когда по Садовому нарезаешь круги Это мой дом, это твой дом Там, где тротуары рисуют узор Это мой дом, это твой дом И мои слезы не позор Это мой дом, это твой дом M как статус, как правило Москва, моя Москва и заново Это моя Москва, это моя Москва, Это моя Москва Я люблю тебя Это моя Москва, это моя Москва Это моя Москва, Я люблю тебя.
De Sint heeft vannacht iets in mijn schoen gestoken! Symbolisch was mijn schoen weliswaar, in de vorm van mijn uitgestoken vuistje. Hoe dan ook, de manier waarop ik jaarlijks bevestiging krijg van mijn immer aan de dag gelegde braafheid -aai aai over 't kopje- doet er sinds mijn 12e niet zo zeer meer toe. Hoewel ik toch wel in één onbewaakt moment weemoedig terugdenk aan de avonden vol spanning, waarbij ik ijverig prentjes uit de Christiaensen folder knipte om ze allemaal mooi op een roze blad te kleven. Met een paar strategisch gekozen woorden aan de goedheilig man erbij, en een Stella voor zwarte piet. En dan de bewuste ochtend van 6 december helemaal OP van de zenuwen. Of hoe simpele kinderlijke fantasie en verbeeldingskracht voor zo'n euforische momenten kan zorgen. Waaaw! Heilig. Goedheilig!
En toen
werd het druk druk druk! Leuk druk echter. Zo'n drukte die je grijpt, en die je
niet lijkt los te laten. Er is geen moment dat je hersenen zich even achterover
kunnen vlijen in hun Eames, oogjes even toe, Ipodje op en relaaaaxx.
Nee,
go-go-go!
Maar het is
zoals gezegd echt leuk, zolang mejuffrouw haar bevestiging en appreciatie maar
krijgt, is ze zoet. Simple as that. Het is net als m'n wekelijkse portie
choco-make-me-go-loco, in welke vorm dan ook. Puur met hele hazelnoten,
bitterzwart met stukjes vijg en amandel, een boon bij de Latte,... Appreciatie
voel ik meteen in m'n koppie. Concentratie op maximum, en instant happiness!
Bevestiging komt meestal als ik me enkele dagen ìets te hard laat gaan en mijn
t-shirt om verdachte redenen plots strakker lijkt te zijn gaan zitten. Aww, so
what?!
Van welke
aard ook, zoete zonden zijn zalig. Za-lig zeg ik u.
Een hoofd dat ernaar snakt opnieuw gevoed te worden. Vol, maar tegelijkertijd ook zo vervelend leeg. Als het niet uit dagelijkse verplichting is, moet je de discipline vinden en vooral de goésting om hier wat aan te doen. Een boek, en daarna nog één, en nog één, openslaan is een mogelijkheid waar de dame in kwestie vrij gretig gebruik van maakt. De dame met het hondje in de originele taal, een klassieker die we nu eindelijk finalmente achter de kiezen hebben. Unhappily married businessman meets beautiful young woman, strolling along the seafront with her cute little dog. Wat heeft een onschuldige ontmoeting als deze meer nodig om uit te monden in een verhaal van passie en heftig verlangen! Verplichte lectuur voor eenieder die houdt van kort en krachtig. Van pure klasse. 't Is dan ook van Russische hand.
Wie drie regenbogen op zeven dagen tijd ziet, begint vanzelf te dromen. Van verre reizen, een prachtig weerzien met mensen die je kort hebt gekend, maar waarvan je zo immens veel hebt geleerd, van iets meer dan halfvolle manen en van 's morgens naast iemand wakker worden die je zo geweldig vindt, dat je wel in em zou kunnen wonen.
voeten in belgië, hoofd meer oostwaarts
s. borodinova
