Dit is een humoristische blog met talrijke frustraties uit het leven van een student;
06-01-2015
Leerkrachten
Je kent ze wel, leerkrachten. Zij die betaald worden om van half negen 's ochtends tot vier uur 's avonds voor de klas te staan. Als een aap die voor een groep van twintig ongeïnteresseerde Japanners zijn kunstjes probeert te verkopen. Maar zij hebben geen gehoor naar de klanken die de "homo non sapiens" produceert. Ze hebben enkel oog voor zijn outfit die hij al minstens een week ongewassen aanheeft, de te dikken lijn oogschaduw onder de ogen of de open gulp van de broek.
Ook ken je waarschijnlijk een school. Een dierentuin waar al die leerkrachten samenkomen om gezamenlijk hun koffie te drinken uit grote troggen die zich in de lerarenkamer bevinden en vervolgens te bediscussiëren welk vak het belangrijkst is. Maar eerlijk, de wereld heeft geen nood aan mensen die niet in staat zijn na te denken maar wel, wanneer men het hem vraagt, alle soorten middeleeuws toneel weet op te noemen. Of wanneer men de verschillende ijslagen op Antarctica weet liggen maar er niet in slaagt het continent juist te spellen. Want dat is secundair onderwijs toch? Eindeloos weetjes en feiten reproduceren die enkel van pas komen wanneer je de ambitie hebt om de Slimste Mens Ter Wereld te winnen. Wanneer Erik van Looy dan vraagt wie de eerste leider van de Sovjet-Unie was, kan jij gezwind antwoorden dat het de bolsjewistische leider Vladimir Lenin was.
Maar je kan ze natuurlijk niet allen over dezelfde kam scheren. Enerzijds heb je de "wannabe" leerkrachten. Zij die hun jeugd nog niet achter hun hebben gelaten en nog de hoop koesteren de leerlingen effectief iets bij te brengen, maar die op een zaterdagnamiddag vlak achter je komen staan in de ellenlange rij van de Primark. Als je dan twijfelt om dat juist te korte bloesje te kopen zie je plots dat zij dat ook vast heeft.
Anderzijds heb je de iets oudere leerkrachten, die elk jaar bij aanvang van het nieuwe schooljaar datzelfde flauwe grapje maakt. Zij zijn het die je de grond in boren als je eens slecht presteert op een test. Waarschijnlijk uit wraak opdat ook jij de moed zou verliezen waardevolle en moeilijke studies aan te vangen. Dan rest je enkel nog de keuze tussen in de Quick hamburgers te gaan bakken of de tweederangsopleiding voor leerkracht te beginnen. Waarbij je waarschijnlijk nog heel lang twijfelt om het eerste te kiezen.
Als je dan uiteindelijk toch, net als ik, je zesde jaar bereikt besef je meer dan ooit dat je je tijd verdoet aan nutteloos huiswerk. Zoals het lezen van boeken, of toch de samenvattingen ervan. Maar je houdt jezelf voor dat het nog maar een jaartje is en dat dan de echte wereld zich voor je voeten ontplooid. Dan is het gedaan met het eindeloos verantwoording afleggen voor het "vergeten" maken van taken, gedaan met het betutteld worden, gedaan met alles wat je kent en kan je opnieuw beginnen. Beginnen te bouwen aan een wereld waar jij iets kan betekenen. En er zo voor zorgen dat de leerkrachten die jou al die tijd gepest heeft ongelijk te geven door een dikke middelvinger uit te steken wanneer het schooljaar gedaan is en je diploma uitgereikt.
