Hans Rombaut had op 14 juni een interview met Katelijne Boon van Klara over zijn merkwaardige bevindingen. Er werd  een link naar deze website toegevoegd  op www.klara.be onder programma Katelijne Boon 14 juni 2006.

Deze studie was het gevolg van een dubbele oorzaak: enerzijds werd ik jaren geleden gevraagd om een typologische studie te schrijven over Tongeren voor Teleac, anderzijds mocht ik dat verhaal vertellen op de Algemene Vergadering van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten (KVAB, cf. favorieten) in Tongeren op 22 mei 2004. Vooral dit laatste was een hele eer. Het was prof. dr. Carlos Steel die het voorstel deed aan de Bestuurscommissie van de Academie, die onder leiding van prof. dr. Mark Eyskens, voorzitter, en prof. dr. Niceas Schamp, vast secretaris, daarmee instemde.

De reacties van vele aanwezigen waren zeer lovend. Daarop werd ook de vraag gesteld om de studie te publiceren, waarbij ik vooral werd aangemoedigd door dr. Luc Devliegher en prof. dr. Els Witte. Prof. dr. Mark Van Uytfanghe en prof. dr. Willy Clarysse werden om wetenschappelijk advies gevraagd. Zij brachten vele nuttige aanwijzingen bij, en spraken zich positief uit om dit werk te publiceren.

In het verlengde daarvan hebben nog een aantal personen bijstand verleend bij de realisatie van dit boek: prof. dr. Geoffrey King voor de Engelstalige summary, Jan Verelst voor de prachtige foto's, Charlotte Dua, die met digitaal getekende kaartjes en het ontwerp van de kaft zorgde voor een professionele vormgeving, de vereniging Het Wiel en uitgeverij Universa, de ministeries van het Waalse Gewest en van de Vlaamse Gemeenschap, het Musée luxembourgeois van Aarlen, de Musées Gaumais van Virton, prof. dr. Jozef Mertens en prof. dr. Albert Derolez, en niet in het minst mijn echtgenote Ellen, die mij overal met veel geduld  heeft bijgestaan en die het initiatief nam om deze website te maken. Aan al deze personen en instellingen ben ik veel dank verschuldigd.

Dit boek wordt uitgegeven met de hulp van de geschiedkundige vereniging 'HET WIEL' (cf. favorieten), tijdschrift voor de Geschiedenis van de Rupelstreek en Klein-Brabant, waarvan de auteur medeoprichter is, naast Paul De Niel, conservator van het Ecomuseum en Archief van de Boomse Baksteen (EMABB) (cf. favorieten) en Vic Van Dijck, voorzitter van het Open Monumentencomité van de Gemeente Niel (cf.favorieten) in samenwerking met uitgeverij 'Universa' (cf.favorieten).

Hiernaast vindt u enkele kaartjes die in het boek zijn opgenomen om de route van Caesar te verduidelijken.
Deze kaartjes werden digitaal getekend door Charlotte Dua, grafisch vormgever.
De kaft van het boek werd eveneens door Charlotte ontworpen.

De Vallei van de Aisne

Tijdens de vele expeditietochten in Frankrijk en België bleek fotomateriaal om de theorie aan de praktijk te toetsen een uiterst grote noodzaak om de route van Caesar en de identificatie van de vele plaatsen uit De Bello Gallico te verduidelijken. In de maanden maart en april 2006 heeft  fotograaf  Jan Verelst samen met de auteur de vele plaatsen terug opgezocht om cruciale locaties in beeld te brengen.
Hiernaast vindt u enkele illustraties uit het boek.

Vele generaties lang was Caesars De Bello Gallico het eerste werkelijke Latijn dat de leerlingen uit het middelbaar onderwijs vertaalden na twee jaar grammatica en woordenschat te hebben geleerd. In België lazen zij traditioneel die gedeelten die met onze gewesten te maken hadden, meer bepaald het incipit Gallia est omnis divisa in partes tres gevolgd door het gevleugelde horum omnium fortissimi sunt Belgae. Nadien volgden steevast de slag bij de Sabis en de hinderlaag van Ambiorix. Hoe ontnuchterend was het echter te vernemen dat zo goed als alle plaatsen die voor België worden vermeld, gedurende meer dan twee millennia ongeïdentificeerd zijn gebleven.

In Julius Caesar in België gaat Hans Rombaut op zoek naar de Belgische plaatsen uit De Bello Gallico waarvoor geen identificatie bestaat, of waarvan de voorgestelde identificatie erg twijfelachtig is. Tot voor dit boek leek het er wel op dat er in de Commentarii over de oorlog in Gallia twee gedeelten waren: één voor het gebied ten zuiden van de Seine, waarmee de toponymie geen problemen heeft, een ander voor het gebied ten noorden van de Seine, waar men geografisch eigenlijk volkomen in het duister tast. Het is precies op basis van geografische argumenten dat de auteur de identificaties van verschillende problematische vermeldingen zeer geloofwaardig maakt. Voor de campagne in 57 voor Chr. zijn dat o.m. de ligging van Bibrax, het kamp van Caesar aan de Axona, de vermoedelijke weg die hij volgde tot op de plaats waar hij zijn kamp had op 10 mijl van de achter de Sabis verscholen Nervii onder leiding van Boduognat, de Sabis zelf en het oppidum van de Atuatuci. Voor de jaren 54-53 voor Chr. zijn het o.m. de winterkampen van Quintus Cicero, Titus Labienus en Sabinus en Cotta.

Deze wetenschappelijk gefundeerde monografie bevat de nodige illustraties, waaronder talrijke landschapsfoto's, foto's van archeologische sites, en vooral zeer nuttig kaartmateriaal. De politiek van Julius Caesar en van zijn opvolgers, gevolgd door de inrichting van onze gewesten door de Romeinen in latere tijden, worden vanuit historisch-geografisch standpunt beschouwd. Daaruit komt een visie voort over het Romeinse rijk in het noorden waarin Tongeren een zeer belangrijke rol speelde.

Hans Rombaut studeerde geschiedenis aan de Universiteit Gent bij Adriaan Verhulst, met als specialisatie de historische geografie en de geschiedenis van de vroege middeleeuwen. Zijn verhandeling Verre domeinen van abdijen tijdens de vroege middeleeuwen genoot een zeer hoge waardering. Naast enkele studies over Antwerpen in de Merowingische en Karolingische tijd publiceerde Hans Rombaut in 1990 de studie Tongeren, Romeinse stad op een kruispunt van wegen bij de Nederlandse stichting Teleac, die de aandacht trok van wijlen Maurice-A. Arnould. Dit leidde enkele jaren nadien tot twee zeer open gesprekken tussen de toen reeds oude Waalse historicus en de jonge Vlaamse onderzoeker. Maurice Arnoulds advies heeft een cruciale rol gespeeld in het totstandkomen van dit merkwaardige onderzoek, namelijk doordat hij toen als eerste zijn onwrikbaar geachte identificatie van de Sabis met de Selle, meer dan een halve eeuw na de publicatie ervan, zelf in twijfel trok.