Ik kan het nog altijd niet geloven. Ik heb de hongerspelen gewonnen samen met Peeta. Ik heb het moeilijk gehad. Vele vrienden die ik tijdens de voorbereiding heb leren kennen zijn voor mijn ogen gedood. Ik zou blij moeten zijn maar dat ben ik niet. Ik heb vrienden moeten doden om te overleven terwijl het Capitool amuserend zat toe te kijken. Dat we overleefd hebben, hebben Peeta en ik te danken aan onze romance tijdens de hongerspelen. Ik denk dat Peeta het meende maar ik weet niet of het voor mij echt was. Ik ben echt in de war. Maar Gale zal voor mij altijd de enige blijven en ik wil Peeta echt niet kwetsen. Aan het einde van de hongerspelen bleven alleen Peeta en ik over. Er mag maar één winnaar zijn dit betekent dus dat één van ons gedood moest worden door de andere. Maar dit konden we elkaar niet aandoen dus besloten we voor de camera giftige bessen op te eten. Dit zou natuurlijk geen goede reclame zijn voor het Capitool dus werden we beide uitgeroepen tot winnaars. Maar door deze daad zit het Capitool op onze hielen want zij zien dit als het begin van een opstand over hele land tegen het Capitool. Nu moeten we ervoor zorgen dat er geen opstand uitbreekt of ze zullen onze dierbaarsten vermoorden.
Ik kan het nog steeds niet geloven! Ik heb de beste punten gekregen van de jury. Ik ben de professionele tributen zelfs ver voor met 12 punten. Dit betekent dat ik veel sponsers zal krijgen waardoor mijn overlevingskansen stijgen. Sponsers kunnen je tijdens hongerspelen enorm veel helpen met het sturen van oa. voedsel, medecatie en wapens.
De laatste dagen hebben alle tributen hard getrained. De professionele tributen van de eerste districten zijn echt goed en zullen ongetwijfeld veel punten krijgen bij de puntenverdeling. Peeta en ik proberen ons sterk te houden en proberen ons te bewijzen tegenover de anderen. Mijn troeven zijn boogschieten en vallen zetten. Deze heb ik te danken aan het feit dat ik vroeger altijd voor het eten moest zorgen. Maar verder kan ik niets bijzonders. Ik hoop echt dat ik goed zal scoren. Peeta daarentegen is heel sterk. In de bakkerij van zijn ouders moest hij al van jongs af aan helpen met het grovere werk zoals het mengen van het deeg, verplaatsen van grote meelzakken, enz. Maar hij hielp ook zijn moeder bij de patesserie waardoor hij goed met zijn handen kan werken en zeer precies is.
Ik heb juist afscheid genomen van mama, Prim en Gale. Nu ben ik
onderweg naar de arena in een luxe trein. Het afscheid was heel
moeilijk. Ik durf Prim niet alleen te laten met mama. Ik vertrouw
haar niet meer sinds ze mij als kind voor mezelf heeft laten zorgen
na de dood van papa. Nu ik als tribuut ga moeten vechten voor mijn
leven vrees ik dat ze Prim aan haar lot gaat overlaten zoals ze dat
bij mij deed. Ik heb haar gesmeekt goed zorg te dragen van mijn
kleine zusje. Ook heb ik Gale, mijn beste vriend, gevraagd om mama en
Prim te onderhouden door geregeld konijnen te brengen die hij in het
bos vangt. Wat ga ik Gale toch missen. Onze
ochtendwandelingen in het bos elke zondag waren de enige momenten
waar ik me vrij voelde, mezelf. Hij is echt fantastisch! Zelfs bij ons afscheid bleef hij rustig en stelde mij gerust. Hij zij dat ik kans maakte wat niet helemaal onjuist is. Mijn vader leerde me boogschieten en sinds zijn dood heb ik altijd moeten zorgen dat er eten op stond. In de loop van de jaren heb ik beter en beter leren boogschieten. Maar dit is ook alles wat ik kan en hopelijk is dit genoeg . Een ding staat vast: ik zal er alles aan doen om hen terug te zien.
De tributen voor de 76e editie van de
hongerspelen voor district 12 werden gekozen : Ik en Peeta Mellark.
Ik weet op dit moment niet wat voelen. Mijn op een na ergste
nachtmerrie is uitgekomen: Ik zal tegen 23 andere jongeren moeten
vechten tot de dood, voor de ogen van heel Penam! Maar ergens is dit een troost want mijn
kleine zusje Primrose werd eerst verkozen. Uit de duizenden kleine papiertjes werd
het hare gekozen en haar naam deed maar één keer mee. Ik snap nog steeds niet hoe dit is
kunnen gebeuren. Maar ik kon niet aanzien hoe mijn twaalfjarige
zusje, zo jong en onschuldig, in de armen van deze harteloze schurken
werd geduwd. Dus heb ik mij vrijwillig aangeboden. Ik heb er geen
spijt van, weet je. Ze is mijn alles.
