Jij bent mijn levend eeuwig geschenk

Die ik langzaam

Na de strikjes

En de plastiekjes

Voor de doosjes

In de doosjes

Mocht zien openen

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Waauww!

Ohhhhhh!

Bedankt!

Waar heb ik dat aan verdiend?

Nog elke dag op rij

verbaas ik mij

over zo’n uniek geschenk

met zo’n vriendin als jij erbij

wie

waarom

wat

heeft mij dat pakje gebracht?

Maakt mij niet uit,

Ik weet alleen:

Dit pakje

Pakt niemand mij nog af!

(Julie Brackx, 13 juni 2008)

17-07-2008 om 14:06 geschreven door Veerle

Ik weet dat je even kwaad op me was vanwege dat gedicht...maar dat kan niet staan tussen ons verdriet voor Sofie!
Je bent me een gelukkige verjaardag komen wensen en dat vind ik enorm tof en een teken van vergevingsgezindheid!
Maar Sofie, die lieve Sofie...ik weet niet meer waar ik het heb...ik kan niet meer genieten...we zijn vanavond gaan uiteten...maar dan hoor ik van de zoon van de uitbaatster dat hij pas 24 is en de tranen die ik tot dan toe heb kunnen verdringen, stromen over mijn wangen!
Ik heb naar Sofie gesms't voor ze naar Leuven ging en als ze terug kwam...en dan heb ik het afschuwelijk nieuws vernomen!
Verdomme, in wat voor wereld leven wij! Zo onrechtvaardig.
Misschien twijfel je nog aan mij maar dan ben je wel verkeerd!
Ik geef zoveel om haar!
Kijk op mijn blog naar mijn links en zie hoeveel erbij staan met kanker!
Ik ben mijn blog begonnen over mijn revalidatie, maar nu spreek ik daar bijna niet meer over...ik ben begaan met anderen.
Jij bent sociaal assistente...de studie die ik ook gevolgd heb...maar ik vond dit niet genoeg (geen verwijt hé) maar ik vond dat maar papierenrommel en ben direct van mijn eerste werk als sociaal assisenten overgestapt naar opvoedster...ik wou mensen echt helpen, zonder hen (in die tijd) van het kastje naar de muur te sturen.
Ik heb gewerkt met heel zwaar autisten tot ik het echt niet meer kon van mijn rug...maar nu, Sofie...hoe kunnen we nog een steun zijn voor haar...ze wil even stilte...maar ik wil haar nog helpen, steunen...sorry Julie...ik ben er kapot van en ik weet echt niet meer wat ik nog kan doen!
Je hebt hier ook mijn mailadres...misschien kun jij mij nog goede raad geven.
Haar foto staat naast mijn ziekenhuisbed, maar wat betekent dat..de tranen stromen nu al twee dagen constant over mijn wangen...mijn verdriet is te groot. Endan hoor je anderen zeggen, waarom trek je je dat zo hard aan...je kent haar niet persoonlijk...maar ik heb het gevoel van wel!
Sorry dat ik je hier ook nog eens mee belast Julie want jij zal het wellicht nog veel moeilijker hebben dan ik. Jij kent haar persoonlijk...ze is je allerbeste maatje en een zus voor jou!
Mijn verdriet is er ook voor jou!
Ik denk niet dat je nog een vriendin zal vinden zoals Sofie, laat staan een zus!
Liefs en voor jou ook heel veel sterkte!!!!!

12-07-2008 om 23:04 geschreven door Veerle

04-07-2008 om 16:17 geschreven door Sabine

30-06-2008 om 03:05 geschreven door Veerle

24-06-2008 om 01:02 geschreven door marc

20-06-2008 om 02:29 geschreven door Sofietiewietie

19-06-2008 om 11:42 geschreven door veerle

18-06-2008 om 11:34 geschreven door Annick