Op 21 juni, de eerste dag van de zomer hebben we (Hendrik en Julie-Anna) samen met Tobias onder een prachtige zomerzon de Miroir d'Argentine beklommen, een grote kalkplaat van 500 meter. In het begin nog steil, nadien meer en meer plaat met een gradering van 4a tot 5c en nog enkele 6a(+) lengtes (in totaal 16 lengtes)
Zalig genieten weeral. Ondanks de sneeuw onderaan de route en het feit dat we daarom even moesten zoeken, waren we toch boven in 5.5 uur.
In de eerste lengtes
In de zon
Plaisirkletterei
Zicht op voie de l'Y
Plaat?
Les Diablerets
9de lengte
12de lengte
Boven
Topkruis
Afdaling via pad
Tobias met zijn eerste lange rotsroute in de alpen op de achtergrond
Afgelopen weekend waren we nog eens een dag in Freyr, Voor Julie-anna was het al twee maanden geleden, voor mij een maand. Veel zin in harde sportklimroutes hadden we niet en dus besloten we om ons nog wat bij te trainen in het lengtes klimmen. Volgend weekend willen we immers weer naar Zwitserland gaan...
Daarom klommen we een lave marathon:Op elke grote wand een route uitklimmen met minstens een of twee 6a lengtes. We klommen eerst Merinos (Beatnik, 6a- Les anciens belges 2x 5c). Vervolgens de Cinq-anes (Au balcon du cine majestic, 6a - La cancan, tweede deel 6a) en erna een prachtige route op de pape: Les tourtereaux zijn 4 6a lengtes die gewoonweg alle 4 prachtig zijn met echte dolomieten ambiance. Daarna zijn we geeindigd met La diretissima (4, 5b, 6a)
In totaal dus 12 lengtes en de nodige wandelingen tussen de massieven: Een mooie training en vooral veel plezier en genieten....
De tweede dag klommen we een route van 200 meter, 5 lengtes tot 6b (Zick Zack) op prachtige kalkrots met een super zicht op het eiger-monch-jungfrau trio. Geweldig genieten!!
Een echte aanrader!! Zeker als rustdag als je in Berner Oberland bent aan het klimmen.
Bockmattli: Hohlenweg op de Namenloser Turm, Zwitserland
We zijn eindelijk nog eens in de alpen geraakt waar we twee mooie beklimmingen hebebn gedaan. DE eerste was op Bockmattli Namenloser Turm, 11 lengtes tot 6a+, 370 meter, kalk. De rots was soms wat brokkelig, vooral de eerste lengte 4c was redelijk horror, maar het uitzicht was geweldig.... Hieronder de foto's:
Innerthal
Op weg naar Bockmattli hutte
In de 7de lengte, 6a-
In de 7de lengte
Alpen gentiaan
De route loopt op de pijler in het midden van de foto
Hoi, afgelopen weekend zijn we nog eens een weekendje naar Berdorf gegaan. Prachtig weer en omdat het in het bos is gelegen, nog best verdraagbaar.
We waren niet alleen, tientallen, misschien zelfs honderd andere klimmers waren present waaronder ook Jo en Sofie (en Mauro) die elk afwisselend konden meeklimmen met ons en dan ook nog Jos en Kris. Daarnaast nog vele bekende gezichten zoals Mark, Tom en Guy. En zelfs een Nederlander die we de week ervoor tegen kwamen in Berdorf...
Maar het belangrijkste nieuws is dat Julie-Anna met Taklamakan haar eerste 7a heeft geklommen. Dat is niet zomaar een goede prestatie maar een knalprestatie, als je weet dat er veel meisjes zijn die de 7de graad niet halen.
Daarnaast kwam ze nog net tekort in een andere 7a maar haar weekend was al geslaagd.
Hendrik klom zelf ook weer twee 7a's, en daarnaast nog een 6c+, 6c en 6b+ flash.
Op maandagavond zijn we dan langs het lac de robertville gereden waar we nog een zwemmeke hebben gedaan. Aflsuiter van weeral een zalig weekend.....
Hieronder vin je al wat foto,s van Buoux, genomen door Jos. Die van berdorf volgen nog...
Hoi, Het is even stil geweest na onze lange reis maar ondertussen wonen
we dus in Mechelen, werkt Hendrik bij BASF en doet Julie-anna een stage
bij een internationale denktank. We zijn vooral gaan rotsklimmen de
afgelopen maanden, op een paar dagen skien na. Enn weekendje berdorf en
een weekendje bleau was het verste maar gelukkig zijn we vorige week
verder geraakt!!
Ik ben met Steven twee dagen gaan klimmen in presles waar we de eerste
dag Fara Khiri deden, een route van 10 touwlengtes tot 6c+. De dag erna
klommen we Nosferatu, een route van 9 lengtes tot 6b/c met een stukje
"arbre obligatoire" en een lengte die volledig in een grot/schacht
liep. Best wel variatie en ambiance dus!
De derde dag knalden we elk enkele 6c's. Nadien trok STeven naar
Kandersteg en ik reed samen met Julie-Anna, Jos en Linus richting
Buoux. Daar hebben we drie dragen sportklimmen gedaan in een prachtige
omgeving met routes van een wondermooie aard. 30 routes op drie dagen,
met het merendeel boven de 6a... Nu moeten mijn armpjes wel wat rusten.
O ja, er werd ook goed gepresteerd: Julie-Anna en Linus klommen een 6c
in de tweede poging, Julie-Anna klom nog een 6c flash (dankzij een
belangrijke tip van mij) en ik miste net mijn eerste 7a a vue op de
laatste greep. Jos wist enkele mooie 6a's te klimmen.
Hoi, Het is even stil geweest na onze lange reis maar ondertussen wonen we dus in Mechelen, werkt Hendrik bij BASF en doet Julie-anna een stage bij een internationale denktank. We zijn vooral gaan rotsklimmen de afgelopen maanden, op een paar dagen skien na. Enn weekendje berdorf en een weekendje bleau was het verste maar gelukkig zijn we vorige week verder geraakt!!
Ik ben met Steven twee dagen gaan klimmen in presles waar we de eerste dag Fara Khiri deden, een route van 10 touwlengtes tot 6c+. De dag erna klommen we Nosferatu, een route van 9 lengtes tot 6b/c met een stukje "arbre obligatoire" en een lengte die volledig in een grot/schacht liep. Best wel variatie en ambiance dus!
De derde dag knalden we elk enkele 6c's. Nadien trok STeven naar Kandersteg en ik reed samen met Julie-Anna, Jos en Linus richting Buoux. Daar hebben we drie dragen sportklimmen gedaan in een prachtige omgeving met routes van een wondermooie aard. 30 routes op drie dagen, met het merendeel boven de 6a... Nu moeten mijn armpjes wel wat rusten. O ja, er werd ook goed gepresteerd: Julie-Anna en Linus klommen een 6c in de tweede poging, Julie-Anna klom nog een 6c flash (dankzij een belangrijke tip van mij) en ik miste net mijn eerste 7a a vue op de laatste greep. Jos wist enkele mooie 6a's te klimmen.
Gisteren zijn we een tweede keer gaan klimmen in Freyr sinds we terug zijn. Ondanks het mooie zonnetje hebben we toch serieus gebibberd want de mist ging niet weg uit de Maas vallei. Het kwik steeg niet boven de 1°C en om half vier was het al terug -2°C. Toch heeft julie-anna maar nipt een projectje gemist: De combinatie Tokapi-Thunderflash, een mooie lange 6B waar ze er pas in de laatste moelijke pas uit ging. We moeten toch nog wennen aan de freyr klimstijl.
Om half vijf konden we ons terug gaan verwarmen in de Chamonix met lekker hert of everzwijn en een croquette st hubert.
Op 14 december gaan we samen naar Treviso en vandaaruit naar Osp waarschijnlijk in Slovenie om daar twee dagen te gaan klimmen met Federico.
Klimplannen voor kerst en nieuwjaar zijn er nog niet meteen....
We bevinden ons nu al een weekje in België en ,ik moet zeggen, het bevalt ons hier best. Het weer was koud, maar mooi. De accomodatie is echt luxueus, met een stapel zachte donsdekens en alle eten inbegrepen. Die luxeaccomodatie is bovendien nog eens spotgoeiekoop! En in België is redelijk wat te beleven. Qua absurde politiek moet het landje niet onderdoen voor Tajikistan, ze hebben er twee ethnische groepen die elkaars bloed kunnen drinken, en zitten al 162 dagen zonder regering. Al is de infrastructuur hier toch beter. Zondag was er een massale optocht om te protesteren tegen het splitsen van Vlaanderen en Wallonië.
Dus het is niet omdat we niet meer in de Aziatische rimboe zitten, dat deze blog een stille dood moet sterven. Ik beloof onze fans plechtig om hier een literair juweeltje van te maken!!
Bovendien hebben we al een tripje gemaakt naar een klimgebied van wereldklasse, Freyr. Daar de temperaturen wat laag waren, bleef het volk beperkt tot enkele Nederlanders, een Neanderthaler en wat rare luakkers. Goed, dan konden wij beter genieten van de prachtige routes die Freyr te bieden heeft. Maar tot onze grote teleurstelling bleek een of andere snoodaard alle voetgrepen verstopt te hebben, daar konden we niet mee lachen.
Meer nieuws uit deze fascinerende streek volgt nog, dus blijf trouw onze blog checken!!
Gisterenavond zijn we aangekomen in België. België is een bijzonder volgebouwd land. Echt veel nauur zie je hier niet meteen. Wel veel verlichting op de autostrades: Wel om de 10 meter staat er een groot licht.
Het is hier ook bijzonder slecht weer (regen en 6°C) en de locals zeggen ons dat dit blijkbaar normaal is en wel een aantal maanden kan duren. Zo blijkt dat de voorbije zomer het weer ook heel slecht was.
Gisteren hebben we dan ook meteen Overijse bezocht, een klein dorpje dat niet zo ver van de luchthaven ligt. We hebben daar dan ook de nacht doorgebracht bij een leuke familie. Die waren bijzonder nieuwsgierig vanwaar we kwamen en wat we zoal de laatste maanden hadden gedaan. Vandaag nemen we een shared taxi naar Deurne waar we ook een lokale familie gaan bezoeken....
We denken dat we hier toch wel een tijdje gaan blijven. Hendrik zou al vrijdag beginnen te werken en Julie-Anna gaat op zoek naar een job.
Naar het schijnt kan je hier ook goed klimmen in een massief dat Freyr noemt en bovendien hebebn ze hier een hele leuke klimmersclub die LUAK noemt. Donderdag zouden we hen misschien eens een bezoekje brengen en zondag zouden we dan eens gaan klimmen.
ciao
hendrik en julie-anna
PS: We hopen dat jullie de voorbije drie maanden hebben genoten van onze blog.
Hoi, we zijn nu terug in bangkok. Vanmorgen hebbe we afscheid genomen van onze Andaman Familie en dat was niet zo makkelijk. Het was daar zo leuk en we missen ze nu al..
We hebben dan ook al besloten dat we in 2008 zeker terug gaan.... Aftellen dus ...
Meerdere touwlengtes in Ton Sai en onze laatste dag klimmen....
Vandaag hebben we de lange route Humanality geklommen. Die bestaat uit een 5 tal lengtes en loopt op Ton Sai wall, net boven de Freedom bar.... dus veel bekijks heb je wel! We begonnen om half tien te klimmen, veel later dan gepland omdat we de vroige avond iets langer waren blijven plakken in de Viking bar om samen met Jack, Tiap, Dee, Tae en drie Engelse vrienden pool te spelen en pintjes te drinken. Om drie uur lag ook ik (hendrik) uiteindelijk in bed nadat hij de mannen van den Blok in hoboken nog een pandoering (bij pool uiteraard)had gegeven samen met Jack.
De eerste lengte (zie foto voor de topo) is een korte 5de graad en echt vies, nat en lelijk. Nadien traverseerden we dan via een supergladde plaat (wij noemen het nu de Super-savonette, freyr klimmers weten wel waarom) en langs een klein grotje en een mooie pijler bereikten we het tweede relais (6a+) Vanafdaar werd de route pas echt wondermooi: In een kleine geul klom je omhoog om uiteindelijk de lengte uit te klimmen langs een luchtige colonette. (6b) De volgende lengte was echt wel spectaculair en zeer luchtig: Eerst klom je een steile muur omhoog , waar bij je lichtjes naar rechts ging om dan uiteindelijk over te stappen van de wand op een grote stalactiet, 90 meter boven de grond.... De stalactiet beklom je dan twee meter om uiteindelijk terugover te stappen op de wand en daar relais te maken.... (6b+) De laatste lengte was zeer atletisch en begon met een korte stevige overhanggevold door een mooie colonette en een uitklim op plattegrepen.
Rond half 1 waren we terug beneden, aten we iets en konden we op de boot naar Happy Island, een klein eilandje waar ik een paar dagen terug een supermooie 7a had gezien, Land of the smiles. Het eilandje ligt vlak voor het mooie Phra Nang strand waar heel veel toeristen liggen te zonnebaden. Ik had dus veel bekijks toen ik die route probeerde, zeker toen er een kreet nodig was bij een zeer dynamische pas in de overhang om van tufa naar tufa te gaan. (Helaas had ik niet meer genoeg jus om een laatste poging te doen.... volgend jaar misschien terugkomen? zeker en vast !!) Uiteindelijk deden we ook nog een mooie 6a op tufa's en stalactieten en eindigeden we de dag op het mooie strand met een mango shake en een laatste zwempartijtje .
Nu is het onze laatste avond in Ton Sai....
Morgen volgen meer fotos maar nu doet de connectie heel vreemd....
Toch klimmen we niet alleen maar hier in Ton Sai. We doen nog veel meer. Zo hebben we samen met onse nieuwe familie (Jack, Tiap, Dany, Dee, Tae en Tiap) en onze nieuwe vrienden Erik, Hanneke, Yann, Camilla en Rul en Lena al veel plezier gemaakt. Ondxermeer monkey-bal in de regen in het water, vuurtekeningen maken (zie fotos...), volleybal, pool gaan spelen, feestjes bouwen in de Chill Out bar, snorkelen, kajakken en veel meer. Zo hebben we ook Tae kunnen meenemen op deep water solo trip. Normaal kan die jongen dat niet betalen dus hebben we hem getrakteerd en hem meegenomen. Zo blij dat hij was om te kunnen klimmen boven water, te snorkelen, te spelen op het strand en zoveel meer, en ons koste het slechts 10 euro meer... DEE, de andere jongen wilde echter ook graag mee maar mocht niet van de baas van onze guesthouse, dus zijn we met hem gisteren gaan klimmen, heb ik foto's getrokken en de mooiste uitgeprint en aan hem gegeven....
Nu is hij mij aan het leren hoe ik in cocosnootbomen moet klimmen (zie fotos)en dat is geweldig leuk... vanavond de volgende les....
Gisteren heb ik ook nog op het strand gevoetbald met een aantal Bob Marley figuren en een grappige Schot....... die we vandaag dan weer hebben laten meeklimmen en so volgt het ene het andere
Gisteren heb ik ook twee mooie hemden gekregen zoals zij die dragen in het restaurant (zie fotos). Spontaan ben ik dan gaan meehelpen op te dienen in het restaurant, dat was ongelooflijk leuk en veel toeristen dachten echt dat ik Thai was en feliciteerden me met mijn Duits en Franse talenkennis...
Je hoort het, het is hier echt geweldig: De hele tijd spelen, klimmen, lachen, maar ook serieuze babbels met het hele Andaman team/familie
Morgen gaan we nog een lange route doen van lengtes tot 6b+, nog een laatste feestje bouwen , dan helaas afscheid nemen van onze superleuke vriende/familie hier en dan trekken we terug richting belgie.
None climbers should read no further, for climbing geeks only... All this climbing is paying off, the sends list keeps getting longer. I climbed 6c again today, after gentle pressure from hendrik. A beautiful, technical route with a pumpy overhang to finish. And Hendrik was in awesome shape, he climbed a 6c and a 7a. Apart from that, nothing new.
The last few days we climbed together with Erik en Hanneke, two very nice dutch people and also with Rul and Lena fron Singapore. Erik also climbed hist first 7a with belay from Hendrik: Congratulations!!
Wat is deep water solo? Climbing without gear or bolts above the water, if you fall, its in the water... The conclusion? It looks easier than it is. Normally I am comfortable jumping in the water from 8m, but falling of a route 8m above the water is not something I wanted to do. Secondly, the beginning of each climb is very hard and overhanging because of erosion, so most of the times I couldn t even get started. And we could only try it for a few hours, because of the tides. Still, it was cool, it was fun and it looks spectacular.
The day before, it was our rest day from climbing, so went went on an island tour. Very, very touristy but if you look around under water you can see magnificent coral reefs and interesting marine life. Great!
