Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
09-07-2009
Een andere blog aangemaakt die iets gebruiksvriendelijker is
Omdat op deze blog slechts een pagina kan gemaakt worden die dan zeer lang moet laden, hebben we een nieuwe aangemaakt : Onze nieuwe verslagen vind je voortaan op http://hendrik-julie.blogspot.com/
Enkele weken terug wilden OLivier en ik de mayerlrampe klimmen op de grossglockner, een route op de hoogste berg van OOstenrijk bestaande uit 200 meter 5o graden sneeuw, 6 lengtes 7o graden ijs en dan 150 meter rotsgraat.
Na een onmenselijke nacht in de bivakhut ( 18 mensen in een hutje voor 8 mensen) was er helaas een sneeuwstorm komen opsteken, ook al was goed weer voorspeld. We konden helaas niet anders dan afdalen en dan zijn we vervolgens twee dagen gaan klimmen in de wilde kaiser wat echt enorm mooi en wild is!!!
Noordwand met MAyerl rampe
Bivakhutje
Binnenin
De levende klemblok...
Wilde Kaiser
Oli4
De Bauernpredigstuhl waar we Rittlerkante klommen, tot 6a+, 200 meter, 5 lengtes
Het is weer even geleden, maar we hebben zeker niet stil gezeten. Al was het wel sportklimmen.
Na enkele keren te klimmen in Freyr, zijn we ook eens naar Comblain la Tour en Bomal geweest. Vooral Comblain is echt wel mooi. Ook Julie-anna geraakt stilaan in vorm en klom er enkele 6b FLASH.
Een week later gingen we naar de vogezen. Ikzelf klom er een 6b+ a vue en probeerde twee 7a,s maar werkte ze niet uit. Uiteindelijk belandden we in Berdorf en daar klom ik in de tweede poging Arete Paulette, 7a+ en deed ook een goeie poging in Judd Matt Gardebounden (7b)
Een week later waren we opnieuw weg, ditmaal op verrassingsweekend voor Julie-anna. Tot op de luchthaven wist ze van niets, uiteindelijk bleek het Madrid te zijn. Ik had twee dagen klimmen gepland, een dagje sightseeing en dan een optreden van ANthony and the johnsons, die Julie anna graag had gezien in Brussel maar helaas was alles toen uitverkocht. Je kan ak raden hoe blij ze dan wel was met deze driedaagse. Enige minpunt was wel dat ze haar enkel omsloeg de eerste dag en nadien niet meer kon klimmen, ondertussen is alles terug ok met haar enkel: oef....
Voor het ongelukje klom julie-anna wel enkele 6b FLASH en een 6b+ in de tweede poging. Ikzelf klom enkele 6b+ en 6c's a vue en klom een 7a+ bijna uit maar kwam net tekort in de 2de poging en wilde het niet nog eens proberen. (BTW, Patones en El Vellon bij Madrid zijn echt wel aanraders voor mensen die 6a tot 7b klimmen!!!! en prachtig!!!!
Twee weken later zijn we dan richting zuid frankrijk getrokken voor een 4 tal dagen: (eerst ombleze, dan Orpierre)
De eerste dag klom ik 7a a vue, en miste net twee andere 6c+ a vue. Julie-anna klom voor de eerste jkeer sinds haar ongelukje maar klom toch 6c+ flash in toprope en een 6b op kop a vue. De tweede dag klom ik 6c+ a vue en julie-anna wist nog enkele 6a's te klimmen, ondanks de 32 graden... Daarna klommen we in Orpierre: Ik miste weer nipt mijn 7b project. Klom daarna nog een andere 7a +, een 7b, twee 6c+en en een 7a maar telkens slechts een poging waarbij het telkens nipt net niet was. Maar ik voel dat ik sterker wordt...
Het is een tijdje stiller geweest maar we zijn dan ook niet zoveel weggeweest: Vooral in Belgie geklommen. Afgelopen week toch een weekje gaan klimmen in Orpierre. Het plan was de Tarn maar daar was net iets teveel mist en regen en op aanraden van Jos zijn we (ik, Linus, Bert en Federico) dan naar Orpierre gegaan.
Er werd stevig geknald:
Federico klom 2 keer 7c.
Linus en ik klommen 7a + en 2 keer 7a waarvan ik een a vue.
Bert kolm zijn eerste 6b flash.
Afgelopen weekend gingen we met Papa en Stijn wandelen en skien in Engelberg. Overal supervette poeder, zelfs bij het wandelen. OP zaterdagvoormiddag klommen we samen naar Ristis, 600 HM. In de namiddag gingen J-A en ik nog omhoog naar Gerschnialp met de sneeuwraketten (250 HM). We konden toch niet weerstaan aan de poedersneeuw en op zondag zijn we dan ook gaan skien op de TItlis, prachtige lange skipistes en ook een supervette poederafdaling via de steinberg gletsjer: 2200 meter waarvan 1400 off-piste. Poeder tot aan de heupen.... Papa maakt een mooie wandeling aan Trubsee en samen genoten we van een lekker hapje op het terras in het mooie lentezonnetje.
Engelberg-Ristis
Prachtig...
Op weg...
Sprookjesachtig
Julie-anna geniet...
Papa in volle actie
Titlis op de achtergrond
Lake Engelberg
Poeder!!
Door het bos naar Gerschnialp
Steinerg afdaling over de gletsjer... wat een wand...
Afgelopen week zijn steven en ik een weekje gaan ijsklimmen in de Ecrins. Dankzij het supergoede weer hebben we gedurende zes dagen kunnen klimmen: Hieronder onze ticklist:
Goulotte de muretouse, 3+ 250 meter Cagade ijsval, 4+ tot 5, 2 lengtes Orgasme ijsval, 4+, 9 lengtes, 300 meter Hiroshima ijsval, 5, drie lengtes L'araignee op Le POnteil, 7 lengtes, 6b, 250 meter Le rateau westgraat (winterbeklimming) Granietroute in La Berarde, tot 6a, 6 lengtes
In de volgende links vind je wat verslagen en foto's van enkele van deze beklimmingen:
Hieronder wat beeldmateriaal:
Je kan de kwaliteit verhogen door rechtsonderaan op elk youtube venster op de pijl te klikken en vervolgens HQ, high quality te selecteren.dat geeft een veel hogere resolutie
Na een dag te toerskien met Julie-Anna, hebben Bert en ik Rattenpissoir (5+, 200 meter) in Kandersteg beklommen: Een mooie eerste lengte van 55 meter, 85 graden en vervolgens een freestanding van 90 graden. De laatste lengte is dan 60 meter aan 75 graden.
Links midden loopt Rattenpissoir In een opwarmertje rechts naasr Rattenpissoir
De eerste en deel van tweede lengte Bert in de eerste lengte
Hendrik in de freestanding
Bert begint aan de laatste lengte, op de achtergrond arbonium, een supermooie 5!!
Hieronder wat beeldmateriaal... (rechts onderaan op elk youtube venstertje kan je op de pijl klikken en dan kan je de beeldkwaliteit verhogen (HQ, hoge kwaliteit)--> dan is de resolutie veel beter!
Afgelopen weekend gingen we met een hele bende skien en ijsklimmen in Kandersteg. De eerste dag beklommen Julie-Anna en ik de Gerihorn: 2100 meter, in totaal 600 hoogtemeters omhoog en 1200 omlaag onder een prachtig zonnetje. Na een afdaling tussen dennebomen, weides en huizen kwamen we uiteindelijk tussen de paarden weer in Reichenbach aan.
Zicht op de Berner Alpen
Peter, een vriendelijke man (70 jaar maar fervente toerskier)die ons bij hem thuis heeft uitgenodigd, eender wanneer...
Thunersee vanaf Gerihorn
Bijna boven...
De top...
La descente
Even stukje omhoog wandelen, op de achtergrond de gerihorn
De afdaalroute, door bossen, weiden en tussen huizen...
Ijsklimmen in Belgie, je zou het niet geloven, maar een keer om de twintig jaar kan je uitleven op het ijs van Belgie: 40 meter hoog, 100 meter breed, alle nievaus: free standing, stalactiet, gordijnen, echte dik ijs, mixed, drytooling, gewoonweg zaalig.....
In de kerstvakante trok ik eerst met Bert en mijn broer naar val d'aosta om er te ijsklimmen in Cogne en te skien in courmayeur. We deden twee mooie watervallen en mijn eerste freestanding klom ik voor. De camping in morgex was echt gezellig al was het wel heel koud (tot -20 graden).
Vervolgens trok ik naar chamonix, waar ik vervolgens julie-anna ging oppikken in de luchthaven van geneve en mijn broer daar ging afzetten. In chamonix wisten we enkel mooie dagen te skien en ook een mooie toertocht te maken, tesamen met een geweldig feestje op oudjaar en koude nachten in onze tent (zie laatste foto's)
Alleen jammer dat het eten in Spanje niet zo lekker is..... Dan is Frankrijk of Freyr beter!!
Hieronder wat foto's Ski in courmayeur met zicht op zuidwand van mont-blanc
Koude camping
Eerste waterval ( gradatie 4, freestanding)
Pittige freestanding
Bert in de goulotte
Aanloop naar Patri de gauche
Patri de Gauche, 4 en 200 meter
Tweede lengte
Prachtige lengtes bovenaan
Laatste lengte, even verder loopt de waterval uit in een prachtige goulotte
Toerskien in aiguilles rouges, chamonix
Julie-anna's eerste toerskitocht richting col des dards, aig rouges
Sinds begin september zijn we vooral weer aan het sportklimmen: Naast de jaarlijkse LUAK initiaties, hebben we veel geklommen in Freyr maar verder ook in Berdorf. Daar wist ik, ondanks het feit dat veel routes nat lagen, Choco Prince (7a) te klimmen met de setjes aan de gordel. Hoogtepunt was echter onze klimvakantie in Siurana afgelopen week waar we onder een stralende zon en in echt T shirt weer zes dagen lang konden klimmen. De eerste drie dagen was Hans ook mee en tussendoor bezochten we dan ook Tarragona in de voormiddag en passeerden we nog even op de Rambla's in Barcelona en via het Mare magnum. Beetje shoppen, Starbucks, Burger King en dan weer terug naar Siurana. Siurana ligt op 40 km van Tarragona in de Montanas de Prades. Julie-Anna wist er toch weeral een 7a te klimmen in de tweede poging, tesamen met een 6c+ flash en verschillende 6c redpoint. Ikzelf klom 4 7a's a vue en beperkte me dan ook meestal tot a vue pogingen. Een lange 7a+ van 30 meter wist ik net niet te klimmen omdat ik een belangrijke bidoigt miste bij mijn tweede poging. Maar we hebebn echt wel genoten van het prachtige weer en de mooie natuur. Alleen jammer dat het eten in Spanje niet zo lekker is..... Dan is Frankrijk of Freyr beter!!
Een andere prachtige route die we deden was Ranxerox: 13 touwlengtes tot 7a, meestal 6b obl en ongelooflijk mooi en gevarieerd. Je kan ook nog 5 of 6 extra lengtes doen maar de meteo was iets te onzeker en nwaren we laat vertrokken.
Hieronder wat fotos:
Tete d'aval
In een 6b lengte
Tweede lengte, 6a+
Onderaan de wand
Topo ( stippelijn zijn de extra zes lengtes die je kan doen)
Met Federico sloot ik het Alpiene rotsklimzeizoen af in de Ecrins. We klommen er drie prachtige routes onder een mooi zonnetje en stralende hemel: Puur genieten! EEn ervan was Visite obligatoire, een afgezekerde route van 12 lengtes, de hele tijd 6a-6a+ en dat op prachtige graniet: Gesculpteerde vormen, platen, prachtige barsten en dakjes: Een echte aanrader!!
Koud, vochtig en geen zicht, de wand itts slechts 100 m achter ons
Onstabiel Bergell... maar veel Chickenheads en topgraniet maakt toch veel goed
Zoals gezegd hadden we ook slecht weer. Zo moesten we onze eerste poging op Via vinci staken aan de voet van de graat, wegens het slechte weer. Gelukkig konden we toch nog wat Chickenheads klimmen op Punta Enrichetta:
Al bij de aanloop was het weer ni zo goed
Koud, vochtig en geen zicht, de wand is slechts 100 m achter ons
Julie-Anna en ik hebben eind juli een weekje in bergell gezeten. Het weer was niet enorm stabiel, maar we konden toch twee mooie beklimmingen doen. Een ervan was Spigolo Vinci, een 17 tal touwlengtes tot 6a in prachtige graniet: Hieronder wat foto's
Zicht vanuit Val Masino op Bergell Sud (Piz Badile links, in midden Piz Cengalo)
Piz Cengalo, met moi zicht op Punta Angelo en zijn Vinci graat
Punta Angela, nog 17 lengtes te gaan
J-A
Hendrik in derde lengte
Julie-Anna in zesde lengte
Hendrik in de supermooie 6a lengte
Even terug zon, op de achtergrond Piz Badile zuidoost wand
Gagelfanger, Engelhorner 19 juli (en poging op motorhead)
Nationale feestdag in Belgie (Vive la Belgique) dus de ideale moment om nog eens naar de alpen te gaan, twas toch weeral twee weken geleden. We gingen in grimselgebiet klimmen. Eerste dag hebben we Engelhorner geklommen, meer bepaald de route Gagelfanger, 400 meter, dertien lengtes tot 6b, 6a obl. Prachtige kalk met ongelooflijk mooie lengtes en superruw. Het zicht op de hele Engelhornergroep en meer bepaald KIngspitze, met daarachter zelfs Scheidegwetterhorn was gewoonweg fenomenaal.
We waren vertrokken om 7 uur in Mechelen en na zo een 6 uur gereden te hebben met de nodige file en nog een lekke band om half een, zetten we de wagen langs de kant om een 5tal uurtjes te slapen. Om half zeven, Julie-anna slaapt nog op de achterbank, rijd ik verder tot in Meiringen, waar we via een kleine kronkelende weg richting Rosenlaui rijden, aan de voet van de Engelhorner. Via een grindweg/off=road weg rijden we tot op een uurtje stappen van de Engelhornerhut en de voet van de wand.
Julie-Anna is bijna aan de hut, op de achtergrond de Kingspitze
Om tien uur bereiken we dan ook de voet en kunnen we beginnen te klimmen. Via een 4b, bereiken we de tweede lengte, een 5c waar ik toch een pittige barst tegenkom... nog even wennen aan de stijl... Julie-Anna klimt verder via een 5b en dan komt de zon eindelijk piepen van achter de GRos Simelistock.... zaaalig!
Panoramisch zicht op Kingspitze, Castor en Pollux, Tannestock en Rosenlaui
Na een mooie, maar delicate en technische 6a bereik ik de eerste grasband in de wand. Via een drietje klimmen we door naar het tweede deel en daar klimt Julie-Anna in een 5a met prachtige "wasserillen" via een traversee tot onderaan de tweede 6a lengte.
Julie-Anna in de 4de lengte, 6a
Julie-Anna in de 5a met prachtige wasserrillen
Ik begin in deze 6a lengte te klimmen en al snel blijkt dat deze toch wel zwaar is voor de graad. Technisch voetenwerk, kleine regletjes vergen het uiterste van mij maar geleidelijk wen ik aan de stijl en voel ik me meer op men gemak... de klimbewegingen zijn dan ook supermooi en na zo,n 40 meter puur genieten bereik ik het relais. Nu volgt de 6b, die ik ook zal voorklimmen. De eerste passen zijn meteen op kleine greepjes en de lengte doet me ook terugdenken aan Gastlosen twee weken geleden waar ik met Federico La fete des Peres klom (zie hieronder). Net als je denkt dat je vastzit, vind je een klein regletje of klein gaatje en via verschillende pied a mains bereik ik het stuk waar je moet traverseren tot aan een barst... die nat ligt> Ik vind toch voldoende droge greepjes en voetsteunen en uiteindelijk weet ik het relais te bereiken. Julie-Anna volgt redelijk vlotjes, al moet ze wel enkele passen uitwerken.
Hendrik in het begin van de 6b
Ik klim verder via een prachtige 6a en een mooie 5c+ met een klein dakje. Wat is die rots toch ruw. Uiteindelijk klimt Julie-Anna de laatste 5c+ lengte voor langs een mooi licht overhangend stukje.
In een zoveelste 6a lengte met op de achtergrond de supermooie Gross Simelistock
Julie-Anna in de atletische 5c+ lengte
Het is al drie uur en dus besluiten we meteen terug af te dalen. De afdaalpiste vinden we niet meteen en dus rappel ik even verkeerd maar zie meteen dat we niet juist zitten. Een beetje verder vind ik de juiste rappelhaken en na drie lengtes zijn we weer op het tussenstuk. Hier dalen we een stuk af tot we terug in de route zitten en vandaar rapellen we via de eerste 5 lengtes tot aan onze rugzak.
Op de grasband halverwege de route
Een kwartiertje later zitten we genieten van ons appelsapje en rivella op het terras van de engelhorner hut.... prachtig gewoon!!!!!
Routeverloop, gezien vanaf de voet van de klim
Der Schweiz ist super !!!
De tweede dag hebben we dan op Gerstenegg wat plaatroutes gedaan van enkele lengtes, tot max 6a om ons voor te bereiden op het grote doel van dit weekend: Motorhead op Eldorado, een route van 14 touwlengtes (500 meter) met ongelooflijk mooie barsten, platen en veel ambiance in prachtig rode graniet. Niveau tot 6a+, 6a obligatoire.
Op zondagavond sloeg het weer plots om en kregen we onweer en mist op ons dak. De meteo voorspelde echter goed wer de dag erop en dus besloten Julie-Anna en ik om toch nog aan te lopen naar de wand en daar te bivakkeren onderaan de wand, net boven het stuwmeer. Via Hospiz en de stuwdam, kwamen we de andere kant van het meer waarlangs een kronkelend en op en neergaand pad richting de Lauteraarhut ging. Na onderweg een immense waterval en wildkolkende rivier te hebben gepasseerd, arriveerden we na 1u en 40 minuten onderaan de wand waar we gelukkig een heel mooie bivakplaats vonden. Omdat het terug begon te regenen, kropen we snel in onze bivakzak en probeerden te slapen.......
Morgen.... 6 uur, ik draai me om en zie dat de wand bijna helemaal droog is... op een stukje na, de crux van de derde lengte, een 6a waar je een plaatpas moet doen. Bovendien is het weer niet schitterend en hangen er nog dreigende wolken. De wind snijdt ook door mijn benen als ik een plasje ga doen en al gauw beseffen we dat de route vandaag niet zal geklommen worden. 14 touwlengtes in een ijzige wind, bij wat later blijkt slechts 5 graden te zijn, is ons iets teveel.... we wullen wel terug komen als het weer iets beter is. Een beetje ontgoocheld, maar toch genietend van de mooie bivakplaats en het prachtige zicht op de Lauteraarhorn, druipen we af en vatten de terugweg aan naar de Grimselpass. Daar aangekomen ontdekken we dat het weer echt niet goed is en dat het slechts 5 graden is. Een beklimming hier zit er ook niet echt in en bovendien hebebn we wat natte voeten dus we beslissen maar snel terug te rijden naar Belgie.... Motorhead zal voor een volgende keer zijn.
Overal slecht weer maar boven Eldorado schijnt de zon
Over de stuwdam
Ons bivakplaatsje onderaan Eldorado
Molletje...
Zicht op de mooie 500 meter hoge granietwand
's morgens zicht op Lauteraarhorn
Afdruipen...
Aan de imposante waterval
De dag erop, overal slecht weer maat toch terug zonnetje aan Eldorado....
Op 4-6 juli ben ik een weekendje met Federico gaan klimmen in het prachtige en legendarische kalkgebied Gastlosen. De eerste dag klommen we de route Gasterix, een parel van een route op de noordkant van de Gastlosenketen, meer bepaald op de Petit Pfad. Deze route telt 13 lengtes tot 7a (al kan je de 7a omzeilen via een 5b en een 4c) en is 390 meter lang. Er zijn echter nog twee andere 6c lengtes in dus je moet wel een degelijk niveau hebben. De route is weliswaar zeer goed afgezekerd. Een topo en overige informatie vind je op de volgende link: http://www.grimper.ch/fileadmin/user_upload/topos/gasterix.jpg
s' Morgens lag de route nog in de nevel
Eerste lengte, 6a
Zicht op Oberbergpass en Eggturm, begin van klassieke en nieuwe overschrijding
Federico in de 5e lengte
Hendrik in de zesde lengte
Federico in de 7a lengte
Federico in de 9de lengte
Boven!
Rapellen met zicht op de imposante Gastlosen keten
De wand, de route begint in het midden van de foto op de witte driehoek en loopt dan verder via de pijler tot op de toren in het midden. Deze toren is gescheiden links en rechts van de rest door een grote col/V-breuk
De tweede dag klommen we (Ik en federico) op de Vanil de la Gobette, een rotswand in de buurt van Gastlosen Sud, vlaknaast de Dent de Ruth. Hier klommen we de route "La Fete des Peres", volgens de velen de mooiste route van gastlosen (sud). En gelijk heeft men: Deze route is een pareltje: Prachtige vergezichten, zaalige ruwe rots en ongelooflijk mooie lengtes en mooie passen. De route is 380 meter lang en telt 10 lengtes: 6b, 6c+, 6b+, 6a+, 6c+, 7a, 6c, 7a, 6b en 2b. Best wel zwaar dus maar de route is goed afgezekerd. De 7a's zijn wel pittig: Federico en ik moesten toch elk in bepaalde passen even blokken of aan het setje trekken omwille van de hoge techniciteit. Ik was wel erg blij want deze route hebben we helemaal alternerend geklommen en ik moest dus ook een 6c+, 6c en enkele 6b's voor mijn rekening nemen.
Hieronder enkele fotos:
