Dit is een tijdsschema opgemaakt op basis van mogelijke overnachtingsplaatsen. De uitgestippelde route zal waarschijnlijk in grote mate overeenkomen met de werkelijke route, alhoewel veel zal afhangen van de staat van de te volgen GR ( Grote Routepaden )
De opgegeven voorziene overnachtingsplaatsen zullen waarschijnlijk niet altijd de juiste zijn, omdat het bijna onmogelijk is op voorhand de staat en moeilijkheidsgraad van de paden, de weersomstandigheden en vooral de fysieke en mentale paraatheid in te schatten.
Reken daarbij nog een paar rustdagen en we komen al vlug uit op ongveer 100 dagen pelgrimstocht
Dit is mijn geplande staproute naar Compostela. ( waarschijnlijk zal deze onderweg wel aangepast worden volgens weersomstandigheden, slaapgelegenheid, honger en dorst, kleine en grotere ongemakken ... )
Het blauwe deel (Woluwe - Reims ) heb ik reeds gestapt als voorbereiding in oktober 2008.
Het groene deel - beginnende in Reims - is een deel van de historische weg via Vézelay : " Via Lemovicensis" Van Vézelay naar Saint-Jean-Pied-De-Port via Bourges en Nevers. Deze route volgt deelsde GR654.
Het gele deel is de spaanse " Camino Francés ".
De paarse lijn via Le Puy-en-Velay is een alternatief dat door veel pelgrims wordt gestapten volgt grotendeels de GR 65
In principe volg ik de aangeduide groene weg , maar in Vézelay bestaat de mogelijkheid om via Le Puy en Velay de paarse lijn te volgen.
Dit zal ik in Vézelay na grondig overleg met mijn voeten, benen en andere ruggen naar best vermogen beslissen.
Voor mijn planning heb ik me laten leiden door de vele pelgrims die deze tocht reeds hebben gemaakt. Uiteraard doet iedereen deze tocht naar eigen godsvrucht en vermogen.
Het is absoluut niet mijn bedoeling van deze tocht een koers te maken. Ten eerste wil ik dit niet en daarenboven verwacht ik dat mijn "gepensioneerde ledematen " wel regelmatig eens zullen protesteren tegen teveel ijver. Dus ... Mezelf kennende (?) vrees ik vooral de eerste dagen - il faut dix jours pour faire les jambes
Geplande stapdagen : 100 stapdagen = ong 2350 km
Sint-Stevens-Woluwe - Reims : 10 stapdagen : ong 250 km ( reeds gestapt ) Reims - Vézelay : 16 stapdagen : ong 380 km Vézelay - Saint-Jean-Pied-De-Port : 39 stapdagen : ong 900 km Camino Francés ( Spanje ) : 35 stapdagen : ong 800 km
Binnen een paar weken vertrek ik voor een voettocht van ong. 2350 km naar Santiago de Compostela. Ik zal familie en vrienden 3,5 maand moeten missen . Dus ook onze zus Francine. Francine is MS patiënte en woont reeds 15 jaar in Eigen Thuis te Grimbergen. Ik wil van mijn pelgrimstocht dan ook graag een sponsortocht maken voor Eigen Thuis .
De vzw Eigen Thuis is een centrum voor integratie van personen met een handicap. Het is een gemeenschappelijke woonvoorziening voor 30 personen met een zwaar motorische handicap. Wij weten dat er - buiten de subsidies - zeer grote inspanningen gedaan moeten worden om dit centrum draaiende te houden en te voldoen aan de hedendaagse normen van veiligheid, hygiëne en wooncomfort.
Op 15 maart vertrek ik per trein naar Reims en begin vandaar mijn tocht richting Santiago de Compostela .Er blijven nog 2050 km te gaan. Je hoeft je niet verplicht te voelen, maar ik zou het heel erg waarderen als je mij daarbij wil sponsoren. Je kan dat doen door onmiddellijk een vast bedrag te storten ( dan vergeet je het niet ) of je kan het per km doen.
Je kan bvb 1 Eurocent per km betalen. Dan betaal je op het einde van mijn tocht 23,50 . Bij 2 Eurocent betaal je 47 . Enzovoort Tenminste , als ik de tocht uitstap. Zo niet dan betaal je alleen voor de afgelegde kilometers. Je kan storten op rekeningnummer 734-1231706-09 van Eigen Thuis met vermelding : Compostela Jos
Je kan de website van Eigen Thuis ,voor meer informatie, vinden in de link op deze weblog.
In naam van de bewoners van Eigen Thuis , wil ik je in ieder geval alvast bijzonder van harte danken.
De Pelgrim Een pelgrimage is een tocht naar een plek van spiritueel belang met de bedoeling om inzicht te verwerven. Niet het einddoel, maar de weg ernaar toe, is hiervoor de manier. De moderne pelgrim lijkt een contradictie; een anachronisme. Een verouderd symbool uit een halfvergeten tijd.
Maar het idee gaat klaarblijkelijk dieper. Elke tijdsperiode, elke cultuur en elke godsdienst op deze aarde is bekend met het idee van de pelgrimage.
Het pelgrim-zijn wordt aanvaard als een fase in het leven. Het is de fase, waarin al het door de jaren heen vergaarde materiële opzij geschoven wordt voor inzicht over het leven en de dood; van oudsher het terrein van de religie.
In de christelijke wereld werden pelgrims vernoemd naar de drie belangrijkste plaatsen van pelgimage:
Romeiri voor hen die naar Rome gingen.
De Palmeiri voor degenen die naar Jeruzalem gingen.
Peregrinosdiegenen die naar de Tombe van de Heilige Jacob in Compostela gingen, letterlijk: 'zij die door het veld gaan'.
Ooit was het de pelgrim, die onbekend was met het land, waar hij doorheen trok.
Nu zijn 't het land en zijn bewoners, die onbekend zijn met het begrip van pelgrim. Kaarten en gidsen houden de moderne pelgrim op de goede weg.
De palster, de pelgrimsstaf, is vervangen door de telescopische wandelstok uit ruimtevaartmetaal. Kunststoffen houden de pelgrim droger, koeler en warmer dan de pelgrim uit de middeleeuwen zich kon voorstellen.
Wat blijft is de pelgrim en zijn weg, de Camino. Een weg, die niemand anders, dan de pelgrim kan gaan. Maar de weg, de Camino, is gebleven.
Elk jaar gaan vele duizenden pelgrims op weg naar Santiago de Compostela.
Velen vanuit Spanje voor een tocht van een paar honderd kilometer.
Weinigen van thuis vertrekkende en komende vanuit alle hoeken van Europa.
De figuur rond wie het pelgrimsgebeuren op de Camino draait is Jacobus de Meerdere, broer van Johannes en één van de twaalf
apostelen. Over Jacobus de Meerdere zijn zeer weinig historische gegevens bekend.
Enkel het Nieuwe Testament verwijst sporadisch naar hem. Zo lezen we in het evangelie dat hij als één van de eersten, samen met zijn broer Johannes, geroepen werd om Jezus te volgen. Hij was de zoon van Zebedeus en net als zijn vader visser van beroep. Iets verder zag Hij nog twee broers, Jacobus, de zoon van Zebedeus en zijn broer Johannes. Met hun vader Zebedeus waren zij in de boot hun netten aan het klaarmaken. Hij riep hen en onmiddellijk lieten zij de boot en hun vader achter en volgden Hem (Mat. IV, 18 -22).
In een paar kleinere fragmenten in het evangelie van Matteus en Lucas lezen we dat Jacobus samen met zijn broer Johannes en Petrus één van de leerlingen was die zeer dicht bij Jezus stond. In de Handelingen van de Apostelen ( waarin het leven van de eerste christenen beschreven wordt) lezen we hoe Jacobus - waarschijnlijk rond 44 na Christus- de marteldood is gestorven:
Jacobus in Spanje
Niet te controleren berichten vertellen dat hij in Spanje het evangelie verkondigde. Eveneens raadselachtig is de ontdekking van zijn graf in Galicië ( ca. 813 )in het noordwesten van Spanje. Er bestaan verschillende versies van de legende. In de ene versie verschijnt er een engel aan de kluizenaar Pelagius die hem vertelt dat Jacobus in een bos in de buurt begraven ligt. Een andere versie vertelt dat het lijk van de apostel op mysterieuze wijze in een bootje aan de kust aanspoelde.
In 951 gaat Godescale, bisschop van Le Puy op bedevaart naar Compostela, maar de pelgrimage zal pas in de 11e tot de 13e eeuw massale vormen aannemen. Aan het begin van de 12e eeuw verschijnt de Codex Calixtinus,een naslagwerk bestaande uit vijf boekdelen met opdrachten, praktische gegevens, raadgevingen en waarschuwingen ( voor rovers en vrouwen van lichte zeden ...) voor de pelgrims.
Voor een echte pelgrim is het doel van zijn tocht " onderweg zijn " Maar zal het onderweg zijn altijd wel zo fijn zijn? Zeker als het lange tijd regent of zelfs sneeuwt ! De eenzame kilometers lange rechte weg ?
Ik weet het niet, waarschijnlijk het samenspel van belevenissen, ontmoetingen, gedachten, de route, de lichamelijke inspanningen, de pijntjes hier en daar of de voldoening van het aankomen in een dorp of stad.
Het belangrijkste ( zo blijkt uit de vele dagboeken van pelgrims die ik de laatste jaren heb gelezen ) is misschien wel de breuk met het gangbare waardoor een dieper besef ontstaat van rijkdom en gemakszucht die ons leven soms kenmerkt.
Het stappen ( lopen voor de Hollanders ! ) is reizen op de meest oorspronkelijke manier. Jezelf ontdoen van de grootste verworvenheid van de moderne mens : Mobiliteit.
Per auto of fiets is bevoorrading geen probleem en onderdak is altijd bereikbaar. Te voet valt deze zekerheid weg.( heb ik reeds ervaren op mijn meerdaagse tocht van Givet naar Reims )
Stappen, eten, drinken, onderdak zoeken en slapen dat wordt de monotonie van mijn pelgrimstocht.Ik hoeft nergens heen en er zijn geen afspraken.Het ritme van voetstappen de hele dag door, dag na dag.
En toch zal er onderweg genoeg zijn om van te genieten. Schitterende landschappen, geweldige wijn- en andere chateaus, interessante bezienswaardigheden, vriendelijke mensen, , lekker eten en s avonds een bed om te rusten : meer moet dat niet zijn. De kunst zal zijn om al deze elementen samen te rapen en er iets moois van te maken.
Het antwoord op de vraag welk de toegevoegde waarde van deze tocht voor mij zal zijn , ken ik niet.Dit zal moeten blijken .
Maar laat ik daar nu nog niet te veel aan denken, het is tenslotte nog 52 dagen, en er zijn op dit ogenblik praktische vragen waar ik wel een antwoord moet op vinden want
Het is de bedoeling dat Wiske ergens in Frankrijk een weekje mee komt stappen , en dan de laatste 2 à 3 Spaanse weken haar Spaans wat komt oefenen op de Camino Francés.
Want mijn kennis van de Spaanse taal beperkt zich op dit ogenblik tot Cervezaen Vino
Gedurende onze tocht zullen we proberen jullie zo goed en regelmatig als mogelijk op de hoogte te houden van onze ervaringen.Verwacht echter geen grote, uitgebreide lyrische verhalen want een groot schrijver is er aan mij niet verloren gegaan.
Ik wil van deze tocht ook een sponsortocht maken voor een instelling waarmee wij in onze familie de laatste 15 jaar bijna dagelijks te doen hebben.(zie sponsortocht )Uw steun voor dit project zal ook voor mij een extra stimulans zijn om door te gaan wanneer het moeilijk wordt.
Het idee om ooit eens te voet naar Santiago de Compostela te gaan draag ik al heel lang bij me. Maar vanwaar dit idee komt en waarom ik deze tocht zou ondernemen weet ik niet echt. Waarschijnlijk is het iets dat stilaan is gegroeid. Fysieke en spirituele uitdagingen hebben mij trouwens altijd al geboeid. Een tekst van Antoine de St Exupéry is daarom een beetje mijn levensmotto geworden
" IL FAUT REVER SA VIE et puis ... IL FAUT VIVRE SON REVE "
En nu is het bijna zover, de droom wordt stilaan werkelijkheid. Als alles volgens plan verloopt vertrek in binnen 66 dagen te voet naar Compostela !
15 MAART 2009
Nog steeds ben ik vastbesloten en erg enthousiast om naar Santiago te gaan. Met steeds meer mensen praat ik erover. Iedereen vindt dit een schitterend en bijzonder plan. Maar tegelijk komen de twijfels en de angst : gaat het niet te lang duren? zal ik het fysiek wel aankunnen? kan ik wel tegen de eenzaamheid? zal ik Wiske, de kinderen, kleinkinderen en vrienden niet teveel missen?
Gelukkig weet ik dat veel mensen voor mij met dezelfde twijfels aan deze tocht zijn begonnen.
Ik zal wel zien, laat het maar gewoon op mij af komen. Maar ik denk toch dat de eenzaamheid, het ritme van het dagelijks stappen, de tijd om na te denken over veel zaken en het ontmoeten van andere pelgrims beslist iets met mij zullen doen. Ik hoop dat het niet alleen een fysiek zware tocht wordt, maar vooral ook een spirituele ervaring mag worden.
Hoe korter het vertrek dichterbij komt, hoe meer realiseer ik mij ook welke gelukzak ik in feite wel ben. Zomaar kunnen vertrekken voor een tocht van meer dan 3 maanden, een droom achterna ... Mijn vrouw Wiske, kinderen, kleinkinderen, vrienden, sociaal leven, iedereen steunt me en gelooft erin. Daardoor wordt deze tocht nog een grotere uitdaging want ...
"om grote doelen te bereiken, moet men niet alleen handelen, maar ook dromen. Moet men niet alleen plannen maar ook geloven "
Omdat ik graag eind juni terug thuis wil zijn, en om niet in putje winter te moeten vertrekken, heb ik besloten om de weg van thuis (St Stevens Woluwe) tot Reims reeds in oktober 2008 te stappen. Bij wijze van oefening en het uittesten van mijn nieuwe rugzak heb ik de afstand tot Reims ( ong 250 km ) in 9 dagen gestapt, deels in dagwandelingen , samen met Wiske, Elise en Eddy, en het laatste stuk alleen in een 4 daagse tocht. Zodoende kan ik dus op 15 maart per trein afreizen naar Reims om vandaar uit mijn definitieve, grote tocht te beginnen.
Kort tegen Reims heb ik deze wegwijzer zien staan. Dat ziet er dus mooi uit , nog een schoon wandelinkske te gaan !
Pelgrim zijn is je pelgrimstaf nemen en op weg gaan. Je kleine zekerheden verlaten om te ervaren wat en wie de grote zekerheid is en daarop mogen steunen als op een staf.
tekst : Vlaams genootschap van Santiago de Compostela
Middeleeuws vers.
Ik kom, ik weet niet vanwaar. Ik ben, ik weet niet wie. Ik sterf, ik weet niet wanneer Ik ga, ik weet niet waarheen.
Het verbaast me dat ik vrolijk ben...
Vrienden
Vrienden zijn als bomen Ze wachten tot je nog eens langs komt en ze zijn onverstoorbaar als je wegblijft.
Ook na maanden afwezigheid kan je draad gewoon weer opnemen, omdat intussen niets werd afgebroken.
Vrienden zijn als bomen, op een goede afstand van elkaar geplant zo moeten ze elkaar niets betwisten. Ze kennen geen afgunst maar nodigen elkaar wel uit " Hoger " te groeien.
Vrienden zijn als bomen, en bomen buigen niet maar ze wuiven.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
And then one day A magic day He passed my way And while we spoke of many things Fools and kings This He said to me: "The greatest thing you'll ever learn Is just to love and be loved in return"
Pelgrimstocht
Blote voeten zij zoeken een weg om te gaan tasten haar ziel af haar hele bestaan Als een pelgrim doorloopt ze haar lichaam, haar tempel gevoelig, aandachtig erkent elke drempel Stoten haar voeten zich blaren, gewond, werpt ze het licht op wat in de weg stond Dansen haar voeten zich vrij en verlicht, haar lichaam gevleugeld een vredig gezicht Zo reist ze, ontdekt ze een wereld van zijn Neemt steeds minder mee Rest wat brood en wat wijn
DE CAMINO
Geen gewone weg want zij laat geen loopje met zich nemen
maar trekt haar eigen spoor in eenieder die haar gaat.
Zij laat zich voelen in het hart, en geeft niets om de benen
Life is a pelgrimage. The wise man does not rest by the roadside inns. He marches direct to the illimitable domain of eternal bliss, his ultimate destination
