Ik ben josee, 43jaar ik ben 17jaar gehuwd. Samen hebben we 2 schatten van dochters, Tessa 17jaar en Axelle 13jaar. Op 2februari 2008 werd er bij mij longkanker vastgesteld,operatie was niet mogelijk daar het moeielijk te bereiken was, maar gelukkig zonder uitzaaiingen.
Ondertussen heb ik chemo achter de rug en 33 bestralingen Op het moment zit ik in een studie en krijg ik spuiten tegen longkanker Op de hoop dat het aanslaat probeer ik nog zoveel mogelijk te genieten
hey!! ben hier nog eens, ik heb er lang over gedaan of ik nog iets kwijd wou en ben er maar zeker van dat ik dat wil iedereen komt naar mij met zijn kommer en kwel;ik sta voor iedereen klaar luister naar iedereen ,maar wie luistert naar mij!!ik veeg mijn problemen onder de mat,iemand anders zijn zorgen zijn erger dan die van mij denk ik dan,wel beste mensen dit is maar een fabel;ben ik nu ondertussen ook achter gekomen echte vrienden zijn een rari tijd en famillie ook geloof me oke ik kan mij ondertussen wel voorstellen dat het niet gemakkelijk is om met iemand om te gaan met een zware ziekte maar ik voel mij zo verlaten;is dit het dan ?ok ik zie er niet ziek uit,heb de draad terug willen op nemen zoals mijn oncoloog mij gezegt had en ben terug gaan werken,met het gevolg dat ik na 2 maand terug thuis was met gebroken ribben door de stralen,ik heb nooit geklaagt ik ben zelfs nog een week zo blijven werken uit angst wat zou het nu weer zijn waar komt die pijn van soms zie ik het niet meer zitten en denk ik,laat het over zijn maar ik hou te veel van het leven dat ik het niet kan los laten en dan komt het deel dat ik mijn vrienden nodig heb maar waar zijn ze dan? ik hoop dat die gene dat echte vrienden hebben die dan ook naar waarde behandelen want lieve schatte je hebt ze wel degelijk nodig in tijde van noot op dit moment hou ik mij vast aan mijn 2 lieve dochters ;maar ik kan die meisjes toch niet mijn lasten laten dragen ooit moet ik toch los laten en dan hoop ik dat ik mijn ziekte waardig heb gedragen dikke kusjes van joske en ik hoop dater niet te veel mensen zijn dat zich hier in herkennen ik hoop nog wel eens iets te laten weten ;en dat er niet zoveel tijd meer tussen moet zijn
ik hoop met de feestdagen voor de deur,dat alles wat mag meevallen heb mijn laatste spuiten gekregen vorige week,als alles blijft goed gaan krijg , ik binnen 6 weken de volgende,heb op het moment niet te veel last juist mijn bloeddruk dat te hoog is en mijn gewicht dat ik maar niet onder kontrole krijg, eet dan ook al wat lekker is nu zeker met de sint en al zijn lekkers 9 januari moet ik terug onder de scan ik voel de spanning nu al,als ik er aan denk,ik ga dat dan ook zo weinig mogelijk proberen te doen,wat niet gemakkelijk is, 5januari mag ik terug proberen gaan te werken,waar ik wel naar uitkijk, ik moet wel alert blijven van de oncoloog,bij pijn moet ik hem direkt iets laten weten, soms heb ik het gevoel dat er iets is,maar is het echt of is het omdat ik er te veel op let dat ik het mij inbeeld, moet ik dan om het minste bij de dokter aan de deur staan?ik weet het niet,
heb de laatste dagen in een dipje gezeten, moet dan ook bijna terug onder de scanner,ben weeral bang voor de uitslag, kromme nagels is een teken van mijn ziektebeeld,en wat groeit die ene nagel weer verdomd krom, maar tot het zover is ga ik mij terug wat herpakken en proberen te genieten, van grote en kleine dingen
ik heb vandaag mijn stoute schoenen aangetrokken,en naar doodgraag leven gezien. had mij lekker in mijn zetel genestelt,alles rustig daar iedereen weg was, ik vond het heel mooi,ik heb dan ook de drie afleveringen achter mekaar gezien, was er eerst wat bang voor,bang voor die herkenning,alleen wat patrick zij over longkanker heeft mij wel wat bang gemaakt,maar het is wel de realiteit. Het zijn stuk voor stuk moedige mensen, dat ze nog lang bij ons mogen blijven,en wij bij hun.
Ik heb me woensdag avond laten vangen door een virus op de pc, hoe dom kun je zijn zul je wel denken,maar het is rapper gebeurd dan je denkt. Foei aan degene die zich daar mee bezig houden. Sorry aan diegene die er hinder aan hebben gehad,in het bij zonder aan cindy en carla!
heb vandaag het artikkel gelezen in dagallemaal, wat zou daar van waar zijn? DCA een wondermiddel tegen kanker of niet? Ik hoop dat het voor Rudy en Pierre echt werkt,en ze niet te veel bijwerkingen hebben of krijgen,want daar zou nog niet veel over geweten zijn. Onderzoek naar dit medicijn ,zou verschrikkelijk duur zijn. Maar wat is een mensen leven dan waard.
mijn blogje word regelmatig opgesmukt door mijn dochters,heb je wel gemerkt he! ik laat ze maar doen ,dat brengt er wat kleur in. heb eindelijk eens goed geslapen,zo goed dat ik mij overslapen heb, met alle gemor vandien,alles ging er dan ook hectisch aan toe vanmorgen, voel mij wel beter,wat slaap al niet kan doen he!
ben weer vroeg wakker,na wat draaien en keren besluit ik om dan maar op te staan. het ventje is al vertrokken ,naar zijn werk.en ik geniet nu van een goed bakje troost. ik hoop dat ik sevens nog wat kan rusten,anders ben ik straks weer uitgetelt , als iedereen thuis komt,en dat is niet zo leuk.
Wat gaat het weekend toch rap voorbij, zeker als je niet kan gaan werken,wat zou ik dat graag terug kunnen. nu lijken alle dagen zo gelijk,ik hoop dan ook in januari terug te kunnen starten, al was het maar halftijds . ik mis dan ook het contact met mijn mensjes(ik werk voor familliehulp). vandaag ga ik met men kids nog naar de manege paard rijden ,en dan zit het er weer op,voor vandaag. Ik wens jullie allemaal nog een fijne zondag!
