Als Mia D en Lorin P hun eigen mening wereldkundig mogen maken, daarmee zelfs het niveau van DS omlaag halende, dan zeker ook Joseph D en alle andere Jannen met de P!
09-09-2011
Michel Doomst en 'zijn' bord.
Michel Doomst altijd gelijk geven zou tot absurde situaties kunnen leiden. Maar wanneer hij verontwaardigd is over de plannen van het kabinet van minister Bourgeois om de toerismeborden met reclame voor ' Het Pajottenland' langs de autosnelweg te vervangen met 'Groene Gordel' opschrift heeft hij een punt. En wel hierom: Vlaanderen verkoos met het Vlaamse Programmeringsdocument voor Plattelandsontwikkeling (PDPO) mee te investeren binnen het kader dat Europa met Leader had vooropgesteld. Concreet wil men de leefkwaliteit op het platteland verbeteren, en heeft men plaatselijke groepen aangesteld om deze doelstelling te halen. Naambekendheid van een streek waardoor eigenheid en diversificatie naar voren komen is hier bewust als doelstelling geformuleerd. Wanneer Pajottenland+ dan als plaatselijke groep met subsidiegeld wordt betaald en ondersteund, waarvoor zeker evenveel voor als tegen kan worden geargumenteerd, om de naam 'Pajottenland' zoveel als mogelijk tot merk te maken, is het logisch dat een Pajot als de heer Doomst reageert op de merkwaardige bordenwissel. De keuze voor deze naam en werking werd gemaakt én er werd het nodige belastingsgeld aan verbonden, wat deze actie behoorlijk surrealistisch maakt. Extra merkwaardig is het feit dat deze tegenwerking komt van een kabinet dat eigen producten en promotie van eigen streek toch hoog in het vaandel moet dragen?
'Eeuwen oud maar springlevend', iemand? Juist, de goed gevonden maar lichtjes misleidende slogan ter promotie van Leuven, de studentenstad die inderdaad eeuwen bestaat maar na de Grote Wereldbrand eigenlijk toch als kopie van zichzelf opnieuw moest worden opgebouwd. En over het 'springlevend' hoor ik zeer uiteenlopende meningen waarbij de mijne weinig relevant is.
Zo ook politieke stromingen! De Socialisten waren in 1895, met de toenmalige BWP, de eersten om op te komen voor uw en mijn voorouders, niet-grootgrondbezitters, niet-hoofd industiêle slavenmechanisme, niet-kerkelijk aflaten verkoper. Die terechte strijd tegen de elite van toen is echter verdwenen, we hebben allemaal het gevoel een stukje elite te zijn geworden met eigen huis en verschillende wagens, waardoor we zeer gevoelig zijn voor de protectionistische klap van angstzaaiers allerhande. Wat ons bij de Nationalistische stromingen brengt, eeuwenoud inderdaad. Eerst zorgen dat er een 'Wij' wordt gecreëerd, tegelijkertijd wijzende naar al die slechte 'Zijen' die ons menen te bedreigen. Ik voel het niet, begrijp het ook niet maar wil niemand met de vinger wijzen. Ik luister, probeer echte argumenten te verstaan en blijf vooral op zoek naar sociaal-economische inhoud, die sporadisch doorkomt en donkerblauw blijkt te zijn. Liberalisme dus, ooit het ultieme progressieve antwoord op de wereldorganisatie. Maar de excessen waartegen de BWP van hierboven vocht eind 1800, begin 1900, samen met de desastreuze jaren '30 en onlangs nog de banken die zonder overheidssubsidies niet hadden overleeft maken ondertussen toch veel duidelijk, niet? Van God los! Wat ons bij de Christendemocratie brengt. In 1905 met het Rerum Novarum werd men in Rome wakker, te veel zielen dreigden verloren te gaan en dus moest er een antwoord komen op de Socialisten die zomaar ineens gewone mensen een stem durfden te geven. Op vlak van sociale gelijkheid dus geen meerwaarde want tweede. Normen en waarden dan? Misschien en zelfs waarschijnlijk, maar iets te vaak door eigen personeel met de voeten getreden. Trouwens intern duidelijk op zoek naar wie of wat ze nu weeral zijn: eerst de Vlaams-Nationalisten in het zadel geholpen via een kartel om nu de interne tweestrijd tussen arbeiders en werkgevers niet de baas te kunnen. Iets nieuwer in de discussie zijn de Ecologisten, die zichzelf de onmogelijke taak hebben opgelegd om én op te komen voor het milieu én voor die mensen die het niet gemakkelijk hebben rond te komen. Maar mensen zijn allergisch voor 'het vingertje', terecht. En zolang een broek in opdracht van een kledinggigant door vaak veel te jonge mensen in veel te slechte omstandigheden gemaakt voor een appel en een ei kan worden gekocht in baanwinkels waar we met zijn allen met de auto naar toe moeten, zal de ecologische voetafdruk voor mensen die de eindjes aan elkaar moeten knopen echt geen prioriteit worden. Wat me tot de contradictorische vaststelling brengt dat die partijen die menen op te komen voor de kwetsbaren in de samenleving meestal hoog opgeleide en vaak welstellende tweeverdieners zijn en vice versa. Erg? Niet noodzakelijk! Maar wat wel erg is is het discussiëren zonder argumenten, zonder te luisteren naar de andere zijn inzichten. Want van één ding wil ik blijven kunnen uitgaan: allle strekkingen hebben tot doel een betere en stabielere samenleving te realiseren waar het voor ieder goed toeven is. Naief? Waarschijnlijk, maar het zorgt er wel voor dat je een goede reden hebt om te blijven luisteren en zelf argumenten in de discussie werpt, dogma noch mantra! Daarom bloggen!
