|
Heb vannacht geslapen in de gezellige hospital Cantina El
Tesin. De uitbaatster is een nog jonge Spaanse, die in Leuven (via Erasmus
uitwisseling) heeft gestudeerd. Zij bood direct een massage aan, dus zal het
wel kine zijn dat ze gestudeerd heeft, neem ik aan
Voor vertrek nog even mijn fietsketting proper gemaakt en
bijgesmeerd en de remmen wat bijgesteld. Mijn trouwe tweewieler heeft me (hout
vasthouden) nog niet in de steek gelaten. Geen mankementje, defect of zelfs
geen lekke band
Ik heb hem dan ook gekocht in de betere fietshandel Mundo
Cyclo in Attenhoven. Klinkt heel toepasselijk Spaans. (Stephan, dit is wat men
noemt gratis reclame
)
Het was weer koud deze ochtend. Vertrokken met handschoenen,
met fleece en daarover windjas. Mijn tenen voelden ijskoud aan hoewel ik na een
kwartier nat in het zweet stond, allé reed. De klim was zwaar maar niet
onoverkomelijk. Je raakt wellicht stilaan aan alles gewend
Na 8 km stond ik op de top (1504 m) , aan het Cruz de
Ferro. Niet meer dan een hoge houten paal met daar bovenop een relatief klein
kruis. Rond de paal een hoop stenen en ander materiaal dat pelgrims daar hebben
achter gelaten. Bij dit eeuwenoude monument gooien pelgrims een steen(tje) dat
ze van thuis hebben meegebracht. Symbolisch leggen ze hiermee een deel van hun
last af in het zicht van Compostella, of als afsluiting van een fase en een
nieuwe stap in hun levensweg. Er stonden nogal wat pelgrims bij die paal. De
sfeer was ingetogen. Elkeen denkt wellicht aan zijn camino.
Mijn steentje is niet van thuis. Ik was de eerste dag al
voorbij Namen richting Dinant langs de Maas aan het fietsen, toen ik me
realiseerde dat ik mijn steentje vergeten was. Geen nood, een paar km verder
lag daar een hoop blauwe kiezel. Ik dacht, of dat steentje nu van Attenhoven
komt of van Namen, dat zal het verschil niet maken, in acht genomen de afstand
die ik nog moet afleggen. Op het moment dat ik in die hoop een kiezelsteentje
neem, passeert daar een fietsend koppel. Zegt de man luid: Mais qest-ce-quil
cherche ce mec la dans ces cailloux? Ik
deed alsof ik het niet gehoord had. Mijn uitleg zou toch enigszins
ongeloofwaardig hebben geklonken
Volgt een spectaculaire afdaling, zegt mijn gids. En of!
Steil naar beneden met haarspeldbochten en diepe ravijnen. Met dichtgeknepen
remmen (en billen) ben ik die berg naar beneden gereden.
Na 10 km passeer ik El Acebo, een oud middeleeuws één-straat
dorp, dat tot voor een aantal jaren bijna verlaten was, maar nu door de
Camino- terug wat opgefleurd is. Het ziet er best gezellig uit op een zon
overgoten voormiddag.
Na 33 km rijd ik Ponferrada binnen. Allez, ver ben ik niet
geraakt want de straten waren afgesloten met nadars en er was geen doorkomen
aan. Reden: dit weekend worden daar de Wereldkampioenschappen Wielrennen op de
weg georganiseerd en tientallen renners
waren blijkbaar het parcours aan het verkennen. Het heeft me een uur gekost om
de uitvalsweg aan de andere kant van de stad te vinden. Heb dus spijtig genoeg
niet veel gezien van de stad, die toch de moeite waard zou zijn.
Ik passeer nog een paar mooie dorpen/stadjes zoals Cacabelos
en Villafranca del Bierzo. Ik verlaat Leon en rijd Galicië binnen. Bij
Villafranca duiken plots terug (veel) wijngaarden op en met hen de heuvels
Vanaf hier begint ook een 33 km lange klim naar Cebreiro op 1300 m hoogte. De
eerste licht stijgende 16 km doe ik vandaag tot in Ambasmestas. Morgenvroeg
kunnen we weer stevig in de pedalen. Maar ik heb het gevoel dat ik nu alles aan
kan
|
