Als eerste werk deze morgen mijn (nog natte) was van de draad gehaald, alles ingepakt en weg zijn we…naar de dichtstbijzijnde koffieshop voor een nog warme croissant. Kwestie van de innerlijke mens te versterken.

Dan op weg naar Vézelay. Een rustige rit eerst langs het jaagpad van de Yonne, later langs het Canal du Nivernais. 50 km heerlijk fietsplezier, op één akkefietje na… een uitschuiver (letterlijk) op gravel. Enkele minuscule schaafwondjes aan linker hand en been, ter plaatse wat ontsmet en hup, vooruit met de geit, euh fiets.

Op ca 10 km van Vézelay, weg van het jaagpad, naar de heuvels. Een enkele serieuze beklimming van ca 3 km aan 7%. Dan een lange afdaling tot aan de voet van de stad.

Vézelay ligt dus op een (hoge) heuvel. Opnieuw naar boven dus!

Ik slaap vannacht (in een dortoir) bij de zusters van Sainte-Madelaine (Maria Magdalena). Ik had het moeten weten. Die zusters willen graag kort bij onze Lieve Heer zijn, dus naast de Kathedraal. En waar staat de reusachtige Kathedraal Ste. Madeleine? Juist. Op het hoogste punt van de stad… Ik dus met de fiets aan de hand naar boven, want fietsen gaat niet, te stijl.

Vézelay was in de Middeleeuwen één van de vier Franse steden waar pelgrims uit vele windstreken verzamelden om samen naar Compostella te trekken. In groep gaan bood meer veiligheid tegen roversbenden. Er hangt iets vredigs en een zekere ingetogenheid over dit middeleeuwse stadje.  De geschiedenis is tastbaar aanwezig en het is alsof toeristen en pelgrims hiervoor respect hebben.

Het wordt ook drukker in de slaapplaatsen. Vandaag slaap ik voor de eerste keer niet alleen  in een kamer. Ik hoor dat dit ‘huis’ vol zit. Dat betekent met zeven in de slaapzaal. Ik zal maar op zoek gaan naar mijn oordopjes in mijn reistassen.

Omstreeks 21u00 zit ik nog even in de gemeenschappelijke ruimte. Wie houdt me gezelschap: een Duitse familie (papa, mama en drie opgroeiende kinderen), een Ier van (mijn) middelbare leeftijd en twee Canadese dames uit Montréal. God, wat is de wereld toch klein geworden!

Morgen fiets ik naar Nevers. Te zien aan het hoogteprofiel, een dag voor het serieuze klimwerk.

06-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Na het ontbijt afscheid genomen van Nederlandse maat Frans en naar Troyes gereden. 'Mérite un détour' zal de Michelin gids waarschijnlijk zeggen. En of. Ondanks de vele verwoestingen zie je de rijke geschiedenis van deze stad in zijn vele prachtige vakwerkhuzen. Het oude centrum is werkelijk adembenemend.

Bij het verlaten van de stad voel je het onmiddellijk, die weidse open omgeving van gisteren is er niet meer. Het landschap is gesloten. Hagen rond weiden, groene graslanden, af en toe een bos en rechts van mij in de verte zelfs golvende heuvels. Zouden daar wijngaarden zijn?

De dorpen volgen elkaar ook sneller op. Dat betekent ook meer splitsingen en kruispunten, dus ook meer aandacht voor de kaart om zeker niet verkeerd te rijden. Wat die dorpen betreft, enig mooi, bijna alle huizen in vakwerk. Bokrijk, maar dan véél groter en in real time (of is het real life?).

Naarmate ik vorder, wordt het landschap heuvelachtiger en groener. Dichte bossen wisselen af met diepe valleien. Op en af gaat het. Werkelijk genieten van elke km.

En dan plots, ca 15 km voor Auxerre - helemaal uit het niets- zijn ze er... de wijngaarden van de Chablis. Niet één maar wellicht honderden hectaren. Maar met de wijngaarden komen ook de heuvels die ik op moet (soms tegen 7 km/u,  net snel genoeg om niet om te vallen), én de Caves die verleidelijk uitnodigen voor een dégustation. Met enige spijt in het hart laat ik deze '(be)proeving' aan mij voorbij gaan (geen alcohol tijdens de rit). 

Zoals ze gekomen zijn, verdwijnen ze weer. Geen druiven meer. Maar de heuvels blijven... En Walter, op één beklimming steekt het inderdaad niet, maar als die mekaar blijven opvolgen, dan begint het wel te steken....

En dan op die laatste heuvelrug, zie je in de verte in de vallei Auxerre, echt glinsterend in de zon. Ik voel enige vreugde in me opkomen... omdat ik een lange afdaling voor me zie...

Naar mijn slaapplaats, opnieuw een 'Maison de Randonneurs'. Maar ligt die weeral niet boven in de stad...maar wel helemaal in het centrum. Intussen een wandeling door de stad gemaakt, een Leffe Royal gedronken en mij door de patron naar een uitstekend Siciliaans restaurant laten verwijzen.

Terug in mijn 'Maison' ge-skyped' met kleinzoon Jules (en Maryse uiteraard) en vervolgens dit verslagje gemaakt. In de keuken want daar is de beste ontvangst. In die keuken zitten ook een Engels koppel te eten, een Japanse (op doorreis in Europa ) is bezig met haar avondeten te bereiden en wat later komt ook nog een Duitse jonge dame haar afgehaalde Chinees verorberen. Geweldig om in zo'n internationaal gezelschap dit verslag te mogen schrijven.

Morgen fiets ik naar Vézelay.

05-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Vannacht geslapen in Hotel de la Cité, een degelijk proper hotelletje op wandelafstand van het centrum van de stad. En geloof het of niet: het enige bier dat ze in de koelkast staan hadden,  was Grimbergen Blond.

Na het uitchecken vanmorgen even de oude stad verkend met de fiets (wat ik altijd al een toffe manier heb gevonden om een grote stad te verkennen)  en wat aan fotoshooting gedaan van de vele vakwerkhuizen die de stad rijk is. Dan wat proviand ingeslagen (baguette,  saucisson en 2 liter extra water) voor over de middag.

En dat was nodig. Want vandaag ca 90 km door een eindeloze landbouwregio gereden met reusachtige graansilo’s en honderden windmolens. Langs de weg af en toe een klein dorp (eerder een gehucht) zonder enige voorziening. Winkels zijn er niet. Rijdende winkelwagens bedienen de mensen.

In zo’n weidse omgeving voel je je echt wel nietig.

Ter hoogte van Mailly-le Camp, waar een groot ‘Camp Militaire’ is gevestigd, ben ik bijna letterlijk van de weg geblazen door een voorbijrazende kolonne van zware tanks, die op nog zwaardere vrachtwagens stonden.

Vannacht slaap ik in een mooi gerenoveerde ‘Auberge de Jeunesse’ in een groene omgeving. Bij aankomst een babbel gedaan met een Nederlander, die met de fiets op weg was naar Zuid-Frankrijk. Naar Compostella was hij al 5 keer geweest. Een keer met de fiets, en 4 keer te voet, telkens over een andere Camino. Daarna ook nog samen gegeten, wij waren blijkbaar de enige gasten (twee 60-plussers in een 'Auberge de Jeunesse...)

Morgenvroeg ga ik Troyes bezoeken en rij dan verder naar Auxerre.

04-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Deze morgen met een valse start vertrokken. Toen Mme La Responsable kwam afrekenen (11,2 € om te slapen in een kraaknette trekkershut...) vroeg ik haar of er een bakker was in het dorp. Zeker en zelfs een theesalon, maar ik moest wel helemaal naar beneden in het dorp. Ik dus op de fiets. Tof zo bergaf. Bleek dat de bakkerij op woensdag sluitingsdag had. Dus ontbijt voorlopig even uitgesteld.

Zet ik mijn GPS op om het stadje te verlaten en wat zegt die mij: helemaal terug naar boven naar de Citadel om daar aan de andere kant naar beneden te rijden. Ik te voet dus terug naar boven met de fiets aan de hand. En vertrekken dus maar. Mijn GPS stuurt me dan in een lus naar een nabij dorpje om even rond de kerk te draaien en brengt me terug aan de voet van de Citadel, beneden in het dorp dus... Na 13 km stond ik terug aan het startpunt...

Weg dus GPS. Leve de kaart.

Vandaag opnieuw een prachtige rit gemaakt. Zon, wind in de rug en een prachtige omgeving. Eerst nog in het Departement Meuse, later de overgang naar het Departement Marne. De eerste 60 km gereden in bossen met enkele serieuze beklimmingen maar ook prachtige lange afdalingen als beloning. Een regio waar de soldatenkerkhoven van 14'-18' gezaaid zijn. Tienduizenden jonge mensen die daar hun leven hebben gegeven, dikwijls in een vreemd land, opdat wij in een vrij en onafhankelijk land zouden kunnen opgroeien. Om even stil bij te worden.De laatste 70 km in een hoofdzakelijk landbouwgebied gefietst, een beetje te vergelijken met ons Haspengouw maar dan meer glooiend. De kavels leken ook groter, de horizont lag precies verder en het asfalt onder de wielen van mijn fiets was duidelijk van betere kwaliteit...

Wat mij verbaast: ik slaap in Chalons-en-Champagne maar ik heb bij het naderen van de stad geen enkele druivenstok gezien...Bij ons achter Tongeren zijn er meer druiven dan hier.

Morgen rijd ik naar Troyes.

03-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Vanmorgen dus vanuit Revin opnieuw de ‘Voie Verte Transardennes’ genomen, richting Charleville-Mézières, ca 50 km lang. Werkelijk een parel van een fietsroute. Niet voor niets in de meeste toeristische gidsen als één van de mooiste fietsroutes in Frankrijk vernoemd. Een oase van rust in een groene Maasvallei met af en toe een stadje langs de oevers. Speciaal voor de fietsvakantievrienden: deze moeten we zeker eens samen doen!

Vanaf  Charleville geen ‘Voie Verte’ meer. Het was even schrikken en slikken op die drukke D-wegen. Bijna 70 km ver over Sedan, Mouzon en Stenay naar Montmédy. Naast de drukte bovendien erg geaccidenteerd terrein: klimmen, dalen en opnieuw klimmen en dalen… Met als toetje de beklimming (eigenlijk ben ik te voet naar boven gegaan…) naar de Citadel  van Montmédy, die hoog boven het dorp uitsteekt.

Ik slaap in een gemeentelijke ‘Gîte de Randonneurs’  'Le Pigeonnier', die juist naast de Citadel is gelegen. Proper en heel praktisch ingericht voor trekkers. Er is een dortoir met 6 slaapplaatsen maar ik ben alleen vanavond. Bij aankomst wel even paniek, er was niemand aanwezig om de sleutel te overhandigen en bovendien bleek men bij telefonische navraag bij de toeristische dienst vergeten te zijn dat ik kwam logeren. Maar het euvel was snel rechtgezet.

Terplekke voor de eerste keer andere Compostella fietsers ontmoet. Waren hun tent aan het opstellen op de camping in de buurt van de Pigeonnier. Een koppel uit Nederland, wat dacht je...?

Moest ik uiteraard nog eten en dat kon alleen in het dorp beneden. Ben wijselijk te voet gegaan, met de fiets geraakte ik toch niet boven.

Morgen gaat de tocht verder naar Chalons en Champagne. Ja, ja, je leest het goed: naar de Champagnestreek…

02-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos  

Voila, de kop is eraf.

Deze morgen nochtans met een heel klein hartje afscheid genomen en vertrokken. De zon en de weg zorgden er evenwel voor dat het beklemmend gevoel snel verdween.

Dus 155 km gereden  ipv de voorziene 130 km. De fietsvrienden zullen niet verwonderd zijn. ‘Dat is normaal voor Jos, zich 25 km vergissen in afstand’!

Vanmorgen dus aan de Industriezone Landen de RAVEL genomen naar Namen (langs een  prachtig stuk Waals Haspengouw) en vervolgens  in Namen de Ravel2 naar Dinant en Marienbourg, waar de oversteek is gemaakt naar Givet. Daar de ‘Voie Verte Transardennes’ genomen (een prachtige fietsroute langs de Maas) tot in Revin. Ter hoogte van de Nucleaire Centrale van Chooz  evenwel verkeerdelijk een (bijzonder drassig en modderig) bos ingereden tot ik niet meer verder kon. Terugkeren dus met als gevolg: extreem vuile fiets  en fietstassen kuisen bij aankomst in hotel.

Slaap vannacht in ‘Hotel Bar Restaurant Le Wigwam’. Chief Winnetou (eigenaar/uitbater) is er manusje voor alles: verzorgt het onthaal, doet de kamers, kookt het avondeten, verzorgt het ontbijt, doet de bar… De kamers zijn aan een grondige opknapbeurt toe (om niet te zeggen dat ze vies en vuil zijn). Het avondeten viel wel mee. En... hij had Blonde Leffe van het vat. Dat maakte veel goed! In ieder geval een afrader voor toekomstige Compostella gangers.

Zit nu met krampen in de benen aan tafel. Dus ik ga wat op mijn bed liggen.

Morgen fiets ik naar Montmédy.

01-09-2014 om 00:00 geschreven door Jos