Goh, wat vliegt de tijd! Nog 23 dagen en het is zover! De pups beginnen volgens mij intussen sterk te groeien in de buik van Jolie. Ze wordt met de dag ronder en zwaarder. Haar tepels zijn ook al flink gezwollen en de eetlust is terug. Eetlust, vraatzucht zou je het beter noemen. Ze krijgt intussen in plaats van twee porties per dag, een derde portie over de middag. Alles wordt smakelijk naar binnen gewerkt en er blijft geen kruimeltje meer over in haar kom. En nog steeds lijkt ze gek te worden als ze brood ruikt. Lijkt mij één of ander vreemd zwangerschapskwaaltje. Toch is dit in elk geval plezanter dan te moeten pushen omdat ze iets zou binnen hebben.
Ze blijft wel loom. Slapen of gewoon liggen luieren op haar bank, daarmee worden haar dagen vooral gevuld. Waar ze anders zo graag rondholt in onze tuin, moet je haar nu echt wel dwingen om buiten te gaan. Alleen wanneer haar leiband boven komt, is ze nog even enthousiast als te voren. Ze gaat dus nog steeds heel graag mee op stap.
Voor wat betreft de gehoorzaamheidstraining hebben we een pauze ingelast. Ik ben wat bezorgd dat de oefeningen haar toch wat zwaar zouden vallen en wil in geen enkel risico lopen dat ze zichzelf overdoet. Jolie gaat wel nog mee naar de hondenschool. In plaats van te trainen, maken we een wandeling en onderhouden we de contacten in de kantine. Ook leuk hoor!
Nu kan je er thuis niet meer naast kijken! Jolie verwacht duidelijk puppies. Een zeer lichte zwelling begint zich te tonen aan haar buikje. Niet echt zichtbaar, maar ik voel het verschil wanneer ik haar betast. Het verschil in haar gedrag is veel manifester aanwezig. Eten is nog steeds een ramp. Op aanraden van onze dierenarts zijn wij puppievoer gaan kopen. Mijn o zo bezorgde ventje bracht ook een verpakking 'Duck' mee, in de hoop haar hiermee te strikken voor een maaltijd. De pogingen kenden succes. Het natte voer van Duck leek wel een feestmaal. Alleen was Jolie dan weer zo gulzig aan het slokken geweest dat 2 minuten later de volledige maaltijd over mijn keukenvloer lag . Een half succes dus maar... De volgende maaltijd dan maar wat puppiebrokken gepresenteerd. Poging geslaagd. Puppiebrokken lijkt ze smakelijk te vinden en de maaltijd blijft ook binnen. Best, want ik denk dat ze toch het voer broodnodig heeft om genoeg reserves voor die kleine beestjes op te doen. Broodnodig... Over brood gesproken... Jolie heeft blijkbaar de vreemde gewoonte opgenomen om telkens wanneer er brood op tafel komt te gaan bedelen. Ze heeft dit nog niet eerder gedaan en was het eigenlijk ook niet gewoon om wat van tafel te krijgen. Nu lijkt ze 'gek' te worden als ze nog maar brood ruikt. Ze vangt dan aan met wat janken en piepen en springt op en neer. Wanneer ik haar een boterham toestop, smikkelt ze die binnen alsof het een stukje cote-à-l'os is! Och ja, gezien ze anders maar zo weinig wil eten, zie ik maar door de vingers dat dit misschien geen zo een goede gewoonte is. Ik troost mezelf met het feit dat ik een boekje las dat bedelgedrag tijdens de dracht normaal spontaan verdwijnt na de bevalling...
Verder uit de grootste verandering zich in het feit dat Jolie niet echt meer in is voor spelletjes. Normaal speelt ze veel met onze Dobermann Hyatan, maar nu moet ze daar plots niets meer van weten. Wanneer hij haar aanspoort tot wat dollen, is ze niet geïnteresseerd en wanneer mijnheer aandringt, maakt ze hem met een diepe grom duidelijk dat aandringen weinig zin heeft. Gelukkig heeft hij de boodschap al snel begrepen en laat hij haar maar met rust. Het lijkt erop dat ze het meeste zin heeft in ergens op haar gemak liggen luieren. Haar comfortabele zetel of de koude vloer, maakt niks uit, zolang ze maar kan liggen dommelen. Je zou er nog jaloers van worden....
. Een half succes dus maar... De volgende maaltijd dan maar wat puppiebrokken gepresenteerd. Poging geslaagd. Puppiebrokken lijkt ze smakelijk te vinden en de maaltijd blijft ook binnen. Best, want ik denk dat ze toch het voer broodnodig heeft om genoeg reserves voor die kleine beestjes op te doen. Broodnodig... Over brood gesproken... Jolie heeft blijkbaar de vreemde gewoonte opgenomen om telkens wanneer er brood op tafel komt te gaan bedelen. Ze heeft dit nog niet eerder gedaan en was het eigenlijk ook niet gewoon om wat van tafel te krijgen. Nu lijkt ze 'gek' te worden als ze nog maar brood ruikt. Ze vangt dan aan met wat janken en piepen en springt op en neer. Wanneer ik haar een boterham toestop, smikkelt ze die binnen alsof het een stukje cote-à-l'os is! Och ja, gezien ze anders maar zo weinig wil eten, zie ik maar door de vingers dat dit misschien geen zo een goede gewoonte is. Ik troost mezelf met het feit dat ik een boekje las dat bedelgedrag tijdens de dracht normaal spontaan verdwijnt na de bevalling...
