Ik ben Leffelaer Johny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam John beton.
Ik ben een man en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is Rigger-monteur.
Ik ben geboren op 29/11/1961 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen-duiken-onder water fotografie.
Na vele jaren foto's te hebben gemaakt,met een Motormarine II van Sea&Sea (analoge systeem),ben ik een drietal jaren geleden overgestapt op een digitale camera,namelijk een 7070 Wide Zoom van Olympus,eerst in een Olympus OW-huis,sinds een jaar met een Ikelite OW-huis. Sinds kort heb ik er een externe flits bij gekocht,de DS 51 van Ikelite. En nu maar spelen en proberen hé.;-)
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
John beton's blog
Droog blijven is geen optie,nat,natter,natst.
24-06-2012
Indonesië-Lembeh.
Beste blogbezoekers,deze morgen nog een duikje gedaan,en zoals verwacht was de zichtbaarheid niet veel soeps. Wat wil je,met een windkracht 4 beaufort al een paar dagen. Eigenlijk is al het hele voorjaar,de wind een spelbreker,zodat het een hele zoektocht is om een duikstek uit te kiezen. Enfin,na een periode van heel veel werken,rugproblemen en een auto-ongeval er boven op,was het leuk nog eens in het water te gaan,alhoewel ik mijn camera niet bij me had. Bij deze update heb ik nog wat foto's geplaatst van onze laatste trip naar Lembeh in Indonesië. Het is een bestemming die ik heel graag beduik,vanwege de vele speciale beestjes die je er vindt. We hebben trouwens al een volgende trip naar ginds geboekt,voor het eerst kiezen we voor het "Divers Lodge Resort",goed management,goed eten,goede duikgidsen en een mooi huisrif,meer moet dat niet zijn,nog 8 maanden geduld. Voorlopig moeten we het stellen,met wat foto's en de mooie herinneringen van eerder dit jaar,veel kijkplezier en groetjes,Johny.
Beste blogbezoekers,ik botste deze week op oude foto's uit het verleden,een periode van een aantal jaren,dat ik als beroepsduiker/onderwaterwerker werkzaam was. Misschien kan ik voor sommigen,door middel van wat foto's en een korte omschrijving van bepaalde jobs,een beetje inzicht geven wat beroepsduiken inhoudt in Belgische wateren,zeg maar "inn shore".Wat de eerste foto betreft,tja nostalgie en spielerei natuurlijk. Er werden tijdens de Antwerpse havendagen demonstraties gegeven door ons,met het standaard-duiken,het koperen-helmduiken dus. Je ziet hier een voorbeeld,van een duiker die te water gaat met zo'n helm,de legendarische Siebe-Gormann helm. Toeschouwers mochten zich aanbieden,om ook deze leuke ervaring op te doen,wat door sommigen in dank werd aanvaard.
De volgende foto betreft een werk op het Schelde/Rijnkanaal,een binnenvaartschip was de oever in gevaren,net ter hoogte van een koelwateruitlaat van het chemisch fabriek B.A.S.F. Deze was onder water voor een stuk ingestort en moest gerepareerd worden. Omdat dit een verzekeringskwestie was,moest er eerst een filminspectie gebeuren,waarbij een collega(foto) filmde,en de beelden rechtstreeks te volgen waren in de regiewagen,door de verschillende belangstellenden. Deze beelden werden ook opgenomen,met commentaren en interactie vanuit/met regiewagen. Na de inspectie werd er door ons alles opgemeten,werden er bekistingspanelen in mekaar galast én gemonteerd,om nadien alles terug te kunnen betonneren.
De volgende foto gaat over een klus,over het bergen van een gezonken binnenschip op het Albertkanaal in Petit Lanay,het schip was aangevaren en lag ondersteboven op een diepte van -7 meter op de bodem. In het ruim van het schip bevonden zich meerdere bulktanks,gevuld met pure cement,en die men zo mogelijk wou recupereren. Het bergen van zulk schip is echt wel specialistenwerk,waarbij ons deel van het werk bestond uit vele inspecties maken,en het assisteren met het plaatsen van de stalen stroppen die,eens ze op de corrcte plaats zaten door ons werden "vastgenaaid",om zo te beletten dat ze zouden opschuiven tijdens het hijsen. Bij dit schip werd besloten,om het te draaien nét boven de bodem,wat vrij goed lukte. Na de berging,bleek er geen enkel bulktank lek te zijn,alle cement kon gerecupereerd worden.
Wie kent het project Aquamarine nog,nabij Ukkel? De duikput bestond uit twee delen,het breed uitgegraven gedeelte waarvan de oevers een laagje spuitbeton kregen en ongeveer 15 meter diep was,en het tweede gedeelte dat bestond uit een kofferdam met stalen damplanken,die in de grond werden geheid en ook 15 meter diep ging zijn. Op drie niveaus moesten er aan de binnenkant een verstevigingskader gemonteerd worden met I-profielen,om zo de gronddruk te kunnen weerstaan. Zo zouden we de put leeg kunnen maken,en een schone bodem in betonneren,dat was alleszins de theorie,de praktijk bleek anders.;-) Er werd door ons duikers vastgesteld,dat verschillende damplanken uit hun knoop geraakt waren tijdens het heien,en zo vervrongen naar binnen/buiten stonden,met als gevolg grote spleten en kieren waar er zand en slijk mee binnen spoelde,waardoor we de put niet konden leegpompen. Er moesten dus een aantal meters water in de put blijven staan om zo tegendruk te geven,en ons zo de kans te geven om platen te lassen,en die zo konden dienen als bekisting voor het beton. Na weken van ploeteren en frustraties is het ons toch gelukt om de put gronddicht te maken en een bodem te betonneren onder water. Het objectief,om voor de hele put helder water te bekomen werd nooit gehaald,niet gelukt,de put heeft een tijdje open geweest voor sportduikers,is nog testcentrum geweest voor Scubapro,maar is toch een vrij snelle dood gestorven,commercieel niet haalbaar.
De volgende drie foto's,betreft een werk voor Aquafin,waarbij er overal ten lande afvalwater-collectoren werden afgezonken,om zo het afvalwater naar de verschillende waterzuiveringsstations af te leiden. De collectoren werden bovengronds bekist en gegoten in beton,zonder bodem,bedoeling was deze later te betonneren als alles op diepte zat,aan de binnenzijde liep de onderste meter kegelvormig,zodat de onderste rand als mes fungeerde. Immers door middel van een grijpkraan werd aan de binnenzijde grond weggegraven,zo begon de collector te zakken in de bodem door zijn eigen gewicht. Soms ging dit zo snel,dat we al vlug water moesten inpompen,om zo tegendruk te geven,op deze manier kon je vrij snel de collector op gewenste diepte krijgen. Met hulp van de grijpkraan en duikers met spuitlansen,moesten we binnenin het grondniveau op de opgelegde diepte krijgen. Toen dit was gebeurd,werd er al naargelang de grootte van de collector,een hoeveelheid ijzerchloride(of was het sulfaat)in gegoten,dit moest zo 24 uur rusten en werd nadien het water kraakhelder. We moesten voor de klant(Aquafin)een filminspectie leveren met bewijs van diepte en zuiverheid van de bodem. Door het middel zonken alle stofdeeltjes tot op de bodem,en vormde daar een brij-laagje,welke hoegenaamd niet mocht beroerd worden,anders was het zicht naar de kl*te,en konden we opnieuw beginnen. Het was aan de duiker het filmen zo secuur mogelijk te doen,door gebruik van de "frogkick",wie beweert dat dit door/voor technische duikers werd uitgevonden,niet dus.;-) Als alles goedgekeurd werd,werd er bewapening gemonteerd,en werd de bodem gebetonneerd.
Bij deze flinke knaap die in de sluis lag in Antwerpen,heb ik een bijna armdikke meertouw verwijderd,die in zijn eigen schroef werd aangezogen,een standaardklus,maar soms........
Als men spreekt over het verdiepen van de Schelde,om zo grotere schepen te kunnen ontvangen in de Antwerpse haven,is dit geen nieuw gegeven hoor. Al meerdere keren,verspreid over vele tientallen jaren,zijn er baggerwerken geweest op de Schelde om de zo de rivier de verdiepen. Hier en daar ligt/lag een oud wrak,waarbij deze bewerkt werden met onderwater snijbranders of explosieven,om zo de gewenste diepte te bekomen. Maar eens,met een volgende verdieping van de Schelde,moet het restant van het wrak toch geborgen worden,ziehier op de foto zo'n restant van een wrak. Ons werk hierbij,bestond weer uit inspecties,plaatsen van stalen stroppen. Zeer pittig detail hierbij,dit was nabij Properpolder,bij de bocht van Bath,dus allemaal getijdewerk en dikwijls stroming en barre weersomstandigheden.
Bij dit schip moesten we meerdere waterin-/uitlaten opzoeken,om deze af te dichten dorr middel van houten pluggen,die er met een hamer ingeslagen werden. Zo kon men aan de binnenzijde werken uitvoeren,zijnde ventielen vervangen enz... Lijkt een makkie als duiker,maar is het niet altijd,als het gat in de romp van het schip zich bevindt in de zijkant en je had wat zicht,heel leuk en snel gedaan. Maar als je bv. de dieptesonde moest vervangen,deze zit op "het vlak" in het midden van het schip,dit was niet zo evident om te vinden hé. Onze truc,een touw onder het schip door spannen,langs waar de duiker zijn inspectie deed,en daarna telkens het touw opschuiven. Je moet je kunnen voorstellen,een oppervlakte van één of meerdere voetbalvelden groot,in het donker en soms zonder zichtbaarheid.........
Op deze foto zie je de enorme bitumematten,die werden afgezonken tot op de bodem,om zo uitspoelingen te voorkomen,door het schroefwater van schepen. Langs kademuren en nabij sluizen werden er zo velen,als een lappendeken als het ware afgezonken. Deze matten werden aan boord van een werkponton gemaakt,een waterdoorlatende doek werd uitgespreid bovenop allemaal spanlinten,vervolgens werd er een kader gemaakt met houten balken,dan werd de bitumen gestort,en na het uitharden/afkoelen,wordt met het frame wat je ziet op de foto,de mat gehesen en afgezonken. De spanlinten worden aan de ene kant vastgehaakt,aan de overzijde worden de spanlinten in lieren gestoken,die ontspannen worden door twee hendels over te halen. De duiker deed eerst inspectie,gaf maten door t.o.v. vorige mat,en na goedkeuring kon je de mat losmaken. Klinkt allemaal simpel,was het niet altijd,heb zelf meegemaakt dat na het afzinken ik inspectie deed,en aangekomen op de bodem de mat zowel als het frame vertikaal stond op de bodem,ik voelde én hoorde de brokken bitumen naar omlaag vallen,mmmjjjaaaa.
Al weer een tijdje geleden,maar naar aanleiding van onze voorbije reis naar Indonesië,en dan meer bepaald naar Lembeh nabij Sulawesi,nog eens een update van mijn blogpagina. Natuurlijk weer geïllustreerd met foto's van al de mooie en soms speciale beestjes,die je dikwijls alleen maar in Lembeh zelf vindt. Het was voor mij de eerste keer,dat ik gebruik maakte van mijn nieuwe ow-camera met zijn accesoires,dus het was zeker en soms zelfs frustrerend,omdat ik niet de settings kon krijgen die ik wou. Ook het weer speelde de eerste week een grote rol,best wel wat golven,en een zware deining,die me zelfs tijdens een duik op -20 meter parten speelde. Door deze golven en deining,waren er ongelooflijk veel stofdeeltjes in het water,die soms de zichtbaarheid reduceerde tot maar scherp vijf meter. Wel weer mooie dingen gezien,waarbij het opviel dat ik bv.veel octopus-achtigen zag,meerdere keren zagen we de wonderpuss,mimic octopus,coconut octopus,sepia's en dan zeker de flamboyante sepia,waarvan zelfs eens drie stuks op één duik,prachtig. Ook weer hebben we een paar nieuwe naaktslakken gespot,altijd dankbare objecten om een foto van te nemen. Nog nieuw was mijn duikbril met gecorrigeerde glazen,pffftttt. Omwille van het slechter zien van de écht kleine dingen,genre pygmee-zeepaardjes,had ik een nieuwe duikbril gekocht,met ingeplakte corrigerende(halve) glazen. Al na de eerste duik heb ik mijn oude bril bovengehaald,het is echt wel wennen aan die nieuwe,en dat doe ik liever hier,dan tijdens een vakantie. Zo,deze vakantie zit er weer op,we hebben weer 28 duiken gedaan,en ons kostelijk geamuseerd,voor de liefhebbers van kiekjes,geniet er van,groetjes,Johny.
Zoals het hoort bij een blog,af en toe eens een update,met daarbij,in de mate van het mogelijke,wat foto's van mijn reizen en het duiken daarbij. Ook nu heb ik het nog even over mijn laatste trip naar Bali. Naar mijn aanvoelen,zijn er behoorlijk wat raakvlakken tussen de Indonesische en Filippijnse archipel,en dit meer qua levensstijl en de mensen zelf,alsook qua infrastructuur. Bali zelf,is heel wat voorzien,om het de toeristen,zo goed mogelijk naar de zin te maken. Goed berijdbare wegen,hotels en resorts naar ieders budget,of je nu een poepchique hotel of een goedkoop kamertje wil,het is er te vinden. Restaurantjes genoeg,het Indonesisch eten is lekker,en natuurlijk kan je op Bali ook restaurants vinden,waar je je kunt verlekkeren aan de Westerse keuken ook. Ik heb er bv. één van de lekkerste "filet pure" gegeten van de laatste jaren,en dit voor een vrij belachelijke prijs. Voor Bali-gangers die hier niet speciaal komen op te duiken,die kunnen hun hartje ophalen,door in het binnenland te reizen,er valt vanalles wat te ontdekken,waterpaleizen,vulkaankraters en vergezichten over de uitgestrekte rijstterassen,heel mooi om zien hoor. Wij,als fervente beoefenaars van het sportduiken,zaten zeker goed op Bali,rondom heel het eiland kan je duiken. Nu hebben we ons vooral georiënteerd op het noordoosten,de streek rond Tulamben,dus hebben we nog een reden,om nog eens terug naar Bali te komen. Zoals ik eerder al zei,vonden we het opmerkelijk dat,je zo dicht bij de vissen kon komen,deze waren veel minder schuw,dan elders in Azië,wat leuk is als je er een foto van wilt nemen. Het heeft toch wel wat visportretten opgebracht,waarvan ik er hier een aantal mee zal uploaden,voor de liefhebbers,geniet er van.
Bali was mooi,bakheet en vooral lekker rustig. We hebben twee weken verbleven in Tulamben,om van daaruit op het wrak van de "Liberty" te kunnen duiken,alsook de duikstekken in de omgeving,tot bij het "Japanese wrak" nabij het stadje Amed. Ik blijf het eerder raar vinden dat deze wrakken,welke toch door grote massa's duikers bedoken worden,nog zo mooi begroeid zijn met zachte en harde korralen. Het visbestand op de "Liberty" is zonder meer geweldig,grote school makrelen,een school met bultkoppapegaaivissen,grote tandbaarzen en diklipvissen,alsook het hele bestand aan rifvissen wat je normaal op een gezond rif kunt vinden. Op dit wrak zal me vooral bijblijven,hoe we s'morgensvroeg om 6.00.u. alleen hier doken,met een zichtbaarheid van wel 25 meter,het werd dan pas duidelijk hoe groot en mooi het wrak dan wel is. De duikstek die mij persoonlijk het meeste kon bekoren,was het macro-walhalla Seraya secrets,zelden zoveel naaktslakken gezien op één duik. In totaal heb ik meer dan 50 verschillende soorten gespot,waarvan een 15-tal nieuwe voor de eerste keer en waar ik de namen nog van moet vinden,soms een hele klus. Andere leuke beestjes die ik hier zag waren,harlekijn- en tijgergarnalen,boxerkrabjes,spookfluitvissen,kleine hengelaarsvisjes,bidsprinkhaankreeften enzovoort,enzovoort....... De omstandigheden om foto's te maken zaten niet altijd mee,mijn externe flits die onregelmatig gestuurd werd door de elektronica van mijn toestel (balen),het harlekijngarnaaltje en boxer krabje wat vrij ondiep zat,waar een vrij stevige deining was,en de beestjes zelf eerder nerveus waren dan te poseren,het was soms vrij frustrerend. Een paar keer hebben we ontmoetingen gehad met zwartpuntrifhaaien,die helemaal niet zo schuw waren en zich van vrij kort lieten bewonderen. Het viel ons trouwens allen op,dat je hier korter bij de vissen kon komen dan elders in Indonesië of de Filippijnen,soms leek het echt of ze wilden poseren,om zo leuk mogelijk op de foto te mogen staan. Een heel leuke ervaring was,bij één van de vroege ochtendduiken op het wrak van de "Liberty",bevond ik me onder de enorme school makrelen,plots hoorde ik net een klap,de hele bende kwam in beweging,en ik zag twee grote joekels van makrelen van meer dan één meter,die al jagend in de enorme school,met een rotvaart op me afkwamen,pas twee meter van me af,schoten ze links en rechts voorbij,een frontale botsing met deze jongens werd zo vermeden,wel even schrikken. Bij deze update heb ik alvast wat foto's van naakslakken bijgevoegd,sommigen hebben al een naam,anderen nog niet,geniet er van,groetjes.
Hoi beste mensen,nog eens een update van mijn blogje,heb er wel een probleempje mee,was namelijk van plan bij de foto's in bijlage,de Latijnse benamingen bij te voegen bij de naaktslakken. Hmmm,om de één of andere reden worden de namen er niet bij gepubliceerd,strange. Het is steeds een leeuwenwerk,als je een terugkomt van een tropische reis,en je hebt een berg foto's genomen,er dan de namen bij te zoeken en eventueel bij te publiceren,ik loop er steeds mateloos mee achter. Nu voor mij het duiken hier in onze wateren stil ligt,ik ben namelijk zo'n watje welke zich niet kan opladen,om in deze koude temperaturen in zijn blootje aan de waterkant te staan,is dit één van de bezigheden,waar ik me tijdens deze wintertijd mee bezig houd,namen zoeken bij de foto's die ik heb genomen. Zoals ik al zei,het duiken hiér ligt wel stil,wil niet zeggen dat het ophoud voor dit jaar hé,we gaan namelijk binnen twee weken weer eens een tropisch reisje maken,meer bepaald naar Indonesië op het eiland Bali. We gaan verblijven in het dorpje Tulamben,bekend van het wrak de "Liberty",wat we natuurlijk uitvoerig gaan beduiken én verkennen,alsook de duikstekken in de buurt. Zo kunnen we onze batterijen weer opladen,voor de mogelijk strenge winter die er weer zit aan te komen én een héél bewogen jaar mee af te sluiten. Het aantal duiken dit jaar zal toch nog een dikke 120 stuks zijn,wat toch nog behoorlijk is,ondanks mijn meer dan gevulde kalender,de afgelopen periode,we blijven ervan genieten,dus doen we graag nog wat voort hé. Bij de foto's,zijn er al eerdere geplaatst hier op mijn blogje,doch wilde wat uitpakken met de Latijnse benamingen die ik erbij had gevonden,sneu natuurlijk,probeer er toch wat van te genieten,groetjes,Johny.
