Zoals reeds eerder aangekondigd in één van mijn vorige verslagen, zou ik dit jaar eens regelmatig proberen een wedstrijdje mee te pikken uit de mooie maar zware Challenge Condruzien.
Deze parcours situeren zich iets verder van onze streek, maar maken nog iets meer gebruik van wat de mooie natuur ons te bieden heeft in Wallonië dan den Hesbignon. Dit verklaart dan ook meteen waarom deze wedstrijden nog wat zwaarder wegen dan deze van onze vaste Hesbignon Challenge.
Afgelopen vrijdag hield het Condruzien criterium halt in Vyle et Tharoul. Een klein dorpje dat deel uitmaakt van Marchin, een goeie 50 km van Kerkom en een 10-tal kilometer voorbij Hoei. De wedstrijd te Vyle Tharoul is een 10 miles parcours, met bijna niks op asfalt. Volgens de kenners van de Condruzien één van de mooiste uit de reeks.
Zodoende trok ik samen met Peter en Richard richting Vyle. Ook de dames en kids gingen mee en genoten ter plaatse eveneens van een mooie wandeling door de bossen. Ter plaatse ook nog kennis gemaakt met de West Vlaamse topper Benny Fisher, die op weekend was in de Ardennen, en ook eens kwam deelnemen aan deze mooie wedstrijd. Hij eindigde een doorgedreven training op de 2e plek in 1u04 voor 16.6 zware kilometers.
De wedstrijd zelf beloofde alvast nog iets zwaarder te worden, want de weergoden beloonden ons met 28 graden en volle zon omstreeks 19 uur. Gelukkig speelde een groot deel van het parcours zich af tussen de bomen zodat enige afkoeling regelmatig te vinden was. Ook de organisatie zorgde voor voldoende bevoorrading en enkele plaatselijke bewoners stonden paraat met de tuinslang :)
Het parcours zelf dan was een juweeltje, veruit het mooiste wat ik tot nu toe gelopen heb en dit voor slechts 4 euro inschrijvingsgeld. Alles wat je kan inbeelden werd voorzien behalve de geasfalteerde stroken dan :) ....5 x diende er pittig geklommen te worden, we werden tussen de graanweides gestuurd waar middenin een looppad voorzien was, passages door privé parken van kastelen en parken, kortom alles was aanwezig en mooi afgepijld of voorzien van seingevers. Onderwege enkele malen muzikale animatie, vele kinderen die de joggers enthousiast aanmoedigden .... jahoor den deze heeft er afgelopen vrijdag echt van genoten, zeker als je gezinnetje je staat op te wachten vlak voor de finish. Hier zien ze me zeker nog eens terug. Ik slaagde erin alle kilometers onder de 6' te lopen, en liep zo na 1u32 binnen voor 16.6 km (5.33'/km gemiddeld).
Volgende wedstrijden : woensdag 31 mei Estafetteloop te Tienen, zondag 11 juni Hesbignon te Fallais.
Deze ochtend trok ik samen met Peter richting Borlez, en neen het is geen schrijffout, het was wel degelijk Borlez en niet Berloz. Borlez is namelijk een deelgemeente of gehuchtje van Faimes.
Andere jaren werd deze wedstrijd georganiseerd op zaterdagavond maar dit jaar moest er blijkbaar door een schoolfeest uitgeweken worden naar zondagochtend. Mij hoor je hierover niet klagen, ik loop mijn wedstrijdjes liever op zondagochtend dan op zaterdagavond :)
Het parcours is één van de vlakkere van de Hesbignon, weten we uit ervaring van de voorgaande jaren. Maar de organisatoren hadden de richting van het parcours wat gewijzigd. Zo bleek de 2e lus van de voorbije jaren nu de startlus te zijn van de 2 lussen die afgelegd moesten worden in Borlez.
De weergoden waren de organisatoren hier alvast gunstig gezind, 18 graden en een lichte bries die voor de nodige afkoeling zou zorgen. Voor mezelf net ietsje te warm, maar voor het overgrote deel van het pak een gedroomd weertje veronderstel ik.
Voor de wedstrijd nog snel de vele Vlaamse en Waalse vrienden gaan groeten om dan samen met Peter even te gaan opwarmen.
Aangezien mijn trainingen tegenwoordig op woensdagavond telkens een lange duurloop van +- 20 km voorzien (voorbereiding 25 km Great Breweries) voelden de benen wat minder fris aan. Ook de poging tot crawl te leren zwemmen liet zich voelen in de kuiten, zodat ik met beperkte ambities van start ging.
Toch ging ik na het startsignaal vrij vlot van start en kwam al snel in het gezelschap van Willy Cortleven terecht na enkele honderden meters. Ik probeerde mijn wagonnetje aan te hangen bij Willy, maar hij had vandaag blijkbaar goeie benen ... hoe goed ?? Wel als U dat wil weten bezoek dan zijn website zijn eens op www.groetum.be om zijn versie te lezen :) Na goed 2 km wedstrijd moest ik Willy lossen en zag ik hem alsmaar kleiner worden ... hij zou uiteindelijk een goeie 2 minuten voor me eindigen. Na 4 km kregen we de eerste echte helling te verwerken en hier passeerde Yves Hanquet me. Hij had zich in het spoor van Kris Govaerts genesteld .. maar dat wat toch iets te hoog gegrepen voor mijn Waalse vriend. Bij de volgende helling rond km 5.5 kon ik terug aansluiten bij Yves. Ons tempo was blijkbaar evenwaardig want de kilometers vorderden en we bleven dan ook in elkaars gezelschap. Rond kilometer 8 kreeg ik tot mijn grote verrassing plots het gezelschap van mijn trainingspartner Roland. Ik had voor de start zijn aanwezigheid niet opgemerkt, maar blijkbaar was hij toch naar Faimes afgezakt. Na het verhaal van Peter na de wedstrijd gehoord te hebben heeft hij er een stevige inhaalrace van gemaakt. Ook hij bleef gedurende de laatste 3 kilometers in ons gezelschap. Zo liepen we met ons 3-tal na 11.25 km onder de boog door na 53'25 ofwel 4.45/km gemiddeld. Zeer tevreden met dit resultaat op basis van mijn huidig niveau ! De conditie is goed, maar het gewicht staat toch nog een kg of 3-4 te hoog om de tijden van enkele jaren geleden terug te kunnen lopen. Maar dit is momenteel niet echt een must, zolang we maar kunnen lopen en in de eerste helft van het peleton eindigen hoor je mij niet klagen :)
Vrijdag trekken we nog eens naar de Condruzien voor de 10 miles te Vyle et Tharoul, volgens sommigen de mooiste wedstrijd van allen !!
Afgelopen zaterdag trok ik richting Couthuin. Een vaste wedstrijd in de Challenge Hesbignon sedert jaar en dag .. maar wel één van de zwaardere wedstrijden uit dit regelmatigheidscriterium samen met Fallais en Moha.
Sedert vorig jaar heeft deze wedstrijd een nieuwe start en finish locatie. Hierdoor koos de organisatie om het parcours in omgekeerde richting te lopen. Waar de moeilijkste passage vroeger ongeveer halfweg het parcours kwam, ligt dit stuk nu in de slotfase van de wedstrijd.
Het weer zou alvast geen spelbreker zijn, 13-14 graden en een licht briesje, zijn eigenlijk ideale wedstrijdomstandigheden voor mezelf.
Maar de rug voelde niet goed aan tijdens de opwarming en dit is meestal geen al te goed voorteken.
De eerste kilometers waren zo goed als vlak. Slechts enkele overharde passage zorgden voor wat tempoverlies gedurende de eerste 3 kilometers. Maar eens het bordje van de 3 km gepasseerd zagen we de eerste lopers al boven op de top van de eerste noemenswaardige helling passeren. We hadden hier ook de wind op kop wat deze passage toch vrij zwaar deed aanvoelen ... 800 meter klimmen, met stijgingspercentages tot 10 %. Eénmaal de top bereikt na 4 km, kregen we gedurende 1.5 km licht dalende open veldwegen voorgeschoteld langs de autostrade maar nog steeds met de wind op kop. Na 5.5 km draaiden we linksaf en passeerden we de vroegere vertrek en aankomstplaats. Het was nu het moment op wat op reserve te lopen want na goed 7 km wedstrijd kwam de 2e zware helling eraan. 600 meter moest er dit maal over een smal onverhard pad geklommen worden met nog steilere gedeeltes dan tijdens de 1e klim. De lange sliert lopers bleef mooi achter elkaar en niemand wijzigde van positie tot aan de top, wat erop wees dat iedereen zowat op zijn plek zat in de groep. Km 9 was misschien wel de makkelijkste van het hele parcours, maar door het zware afzien net ervoor koos ik er toch voor om even te recupereren hier. Tijdens km 10 doken we over smalle paadjes in het bos naar het laagste punt van deze wedstrijd. Dergelijke dalingen met uitstekende wortels, losliggende stenen, ... zullen nooit mijn specialiteit worden ... ik werd hier dan ook door meerdere lopers bijgebeend. Eénmaal beneden in het bos, moest er tijdens de 3e maar zwaarste klim van de dag ongeveer 80 hoogtemeters overwonnen worden en dit over een smalle single track in het bos. Gelukkig lag het pad er goed beloopbaar bij en kon ik tot boven in loopfase blijven ....oef. Zo bereikte ik even later de finish in 1u01'40 voor de 12.05 km. Goed anderhalve minuut trager dan vorig jaar, maar toch vrij tevreden met deze prestatie !!
Volgende wedstrijd : La course aux Chateau te Verlaine, 11.6 km, Challenge Hesbignon.
De voorbije jaren stond deze wedstrijd altijd in juli op de kalender als ik op vakantie was ... door een wijziging in de kalender van de Challenge Hesbignon kreeg deze jogging te Mielen een nieuwe datum, met name paasmaandag.
Reeds geruime tijd keek ik uit naar deze wedstrijd want samen met mijn trainingsmaat Roland hadden we het parcours wat aangepast. Het blijft dan ook altijd bang afwachten wat de deelnemers van deze parcourswijziging zouden vinden. Achteraf kon ik toch vernemen dat de vernieuwing van het parcours gesmaakt werd, dus opdracht geslaagd. Toch zit er nog een mooiere wijziging in, die we misschien volgend jaar kunnen toepassen :)
De weergoden waren ons voor aanvang van de wedstrijd niet zo gunstig gezind. De uren voorafgaand aan de wedstrijd viel het water met bakken uit de lucht. Dit zou het parcours dat gedeeltelijk over gras en overharde stroken passeert nog wat zwaarder maken. Gelukkig stopte het een half uurtje voor de start toch met regenen en konden we de wedstrijd zo goed als droog afwerken. Toch stond er nog een aardig pakketje deelnemers aan de start voor de mooie jogging, 215 lopers voor de lange wedstrijd en 100 voor de korte wedstrijd. Weinig wedstrijden in onze buurt die deze cijfers kunnen voorleggen. Jos kan dus tevreden terug kijken op deze editie, al had hij zonder deze regenval toch nog meer lopers mogen verwelkomen denk ik.
De wedstrijd zelf dan ...een parcours dus zonder geheimen voor mezelf. Van bij de start af aan ging het zeer goed, wat ik eigenlijk niet verwacht had. Nadat we enkele honderden meters in dalende lijn gingen moest er al snel hoogtemeters overwonnen worden. Vanuit Mielen moesten we immers tot het hoogste punt van Boekhout lopen dat zich bevond na 2.7 km. Niet dat het steil omhoog ging, maar gedurende een 2-tal kilometer moest er toch constant geklommen worden. Gelukkig zat de wind in de rug en kon ik het tempo vrij constant houden hierdoor. Maar éénmaal het topje van Boekhout bereikt te hebben, kregen we op een mooi fietspad de wind tegen richting Aalst. Het was nu bij momenten harken om het tempo toch wat op niveau te houden, gelukkig kon ik af en toe aanpikken bij enkele lopers. Af en toe ging het richting Aalst opnieuw heimelijk omhoog en dat met de combinatie wind tegen maakte dit stuk het zwaarste van het parcours vond ik persoonlijk. Maar op het punt met het mooiste uitzicht van het parcours na 6 km kregen we de wind opnieuw in de rug. Gelukkig want even later kondigde zich de klim in de plantage te Aalst. Bij het inlopen van de plantage ging ik echter plat op de buik, de modder verkeerd ingeschat :) , wat het tempo even brak. Met de steun van een behulpzame Waalse loper kon ik echter snel terug aanpikken bij het groepje. De plantage werd goed overleefd, nu was het enkel nog de klim in de Hoal te Aalst. 700 meter klimmen op onverhard met pieken tot 9 %, dat kruipt in de benen na 9 km. Maar ook deze werd eigenlijk goed overwonnen en zo bleef het goede gevoel van aan de start verder gaan. Bij de oversteek aan km 10 de vrouw en de kids begroet die seingever waren, en zo gingen we de laatste kilometer in. Toch nog een vrij pittige kilometer want deze loopt grotendeels midden door een plantage uit met draaien en keren en stijgen en dalen :) ... en dan tenslotte nog de laatste klim van 300 meter richting finish ... dit resulteerde in een eindtijd van 53'15 voor 11.3 km (4.43'/km gemiddeld). Meteen mijn beste gemiddelde tijd van dit jaar, op zeker niet het gemakkelijkste parcours dat ik dit jaar al liep. Er zit gelukkig dus wat progressie in de prestaties :)
http://www.challengehesbignon.be/2016unclassement75 (link naar de uitslagen)
Volgende wedstrijd : zaterdag 29 april, Jogging de Couthuin (11.9 km), Hesbignon
Jogging de la cote des ânes, Oleye, 10.7 km - Challenge Hesbignon
Deze ochtend stond alweer de 4e wedstrijd van de Challenge Hesbignon op de agenda. Locatie voor deze zondag was Oleye, Lik voor de Vlaamse vrienden uit de streek. Tijdens mijn jeugdjaren passeerde ik in deze streek in de zomer regelmatig met de fiets als we met de jeugdvrienden 's avonds de Tour de France nabootsten :), dus ik heb best wel mooie herinneringen aan dit dorp. Dit is misschien wel de reden waarom ik hier sedert 2007 ieder jaar aan de start verschijn, meteen de enige wedstrijd die ik de afgelopen 10 jaar nooit links heb laten liggen.
In al die jaren kreeg ik hier al alle soorten weer te verwerken van sneeuwbuien tot 25 graden. Dit jaar waren de weergoden ons ook zeer goed gezind en kregen we bij tijdens de wedstrijden temperaturen van rond de 18 graden. Meteen dus mijn eerste wedstrijd die ik zou dienen af te werken in vrij warme omstandigheden. Zij die mij een beetje volgen weten dat dit niet meteen mijn favoriete weertje is om te presteren.
In de loop der jaren veranderde ook het parcours. Vroeger dienden er hier 13.5 km afgelegd te worden, maar om het voor iedereen toegankelijk te houden ging de organisatie over op de huidige iets kortere omloop van 10.7 km, zo verdween meteen de helling in Rukkelingen uit het parcours. Het huidige parcours kent dus geen geheimen voor ondergetekende ... Ik gaf de geïnteresseerden voor aanvang de nodige info mee. Ook nog eens van de partij in den Hesbignon was Willy Cortleven, zijn verslagje kan je gaan opsnorren op zijn website, www.groetum.be, zeker en vast een aanrader. Voor de wedstrijd werden er alvast plannen gesmeed om met Willy eens een training samen te lopen in onze eigen mooie regio ... dit gaan we dus zeker en vast eens doen Willy !
De wedstrijd zelf dan. Ik probeerde van bij de start aan een vrij aardig tempo aan te houden, wat me ook vrij goed lukte toch zeker de eerste 5-6 kilometer. De km-tijden schommelden hier rond de 4.35-4.40'/km. Aan het bordje van km 3 kwam trainingsmaat Roland me voorbij en in de hieropvolgende afdaling muisde hij er zoals de afgelopen weken steeds het geval is vanonder om alweer met meer dan 2 minuten voorsprong op me te finishen. Aan de bevoorrading na km 5.5 eventjes een bekertje water over het hoofd gekieperd met de hoop met frisse moed te kunnen beginnen aan de zwaarste 2 km's van de wedstrijd. Eerst een korte klim van 350 meter die ik nog vrij goed kon verwerken maar de volgende hindernis, de gekende Ezelshelling van 800 meter bleek voor mij dit jaar toch iets te straf ... na 500 meter klimmen de man met de hamer ontmoet en het duurde tot het bordje van km 9 of tot het plaatselijke kerkhof voor ik deze mokerslag had verwerkt. De laatste anderhalve kilometer ging gelukkig in dalende lijn en in het gezelschap van Nicolas Liegois konden we er toch nog een aardig tempo op na houden. Zo bereikte in de finish in 52' rond voor 10.7 km ofwel 4'50/km gemiddeld. Een resultaat waar ik wel vrede mee kon nemen, gezien de omstandigheden !!
Volgende wedstrijd : Jogging de Mielen, maandag 17 april om 10u15
Na 8 km wedstrijd, recupereren van de Ezelshelling
Jogging des Eoliennes - Warnant Dreye 11.6 km - Hesbignon
Afgelopen weekend was er terug het traditionele werk, Challenge Hesbignon dus. En zo trokken we zaterdag naar Warnant-Dreye voor de "Jogging des eoliennes".
Ondanks een stevige trainingsmaand maart, voor het eerst in een jaar ... nog eens de kaap van de 250 km gehaald vorige maand, stond ik toch met vraagtekens aan de start van deze wedstrijd. Sedert enkele dagen tamelijk veel last van nek en rug en dus dat was afwachten wat dit zou geven op dit toch wel vrij zwaar maar mooi en gevarieerd parcours.
En ook het goeie weer van de afgelopen dagen liet het afweten. Druilerig, amper 10 graden en een lichte bries, eigenlijk voor mij ideale omstandigheden maar ik had toch liever de zon erbij gehad :)
Na een korte opwarming bleek dat de rug me toch degelijk parten zou gaan spelen en dus besloot ik het van bij de start af aan rustig te doen. Ik liet mijn trainingsmaat Roland al van bij de start passeren (hij gaf in de opwarming aan goeie benen te hebben) en even later moest ik ook de rol lossen bij Speelhofrunners maten Stefan en Richard. Kracht zetten vanuit het bekken bleek in de beginfase onmogelijk maar gelukkig zou dit gaandeweg de kilometers gingen vorderen toch wat beteren. Zodoende kon ik Richard al snel terug bij de lurven vatten na goed 2.5 km.
We waren nu ongeveer aan de eerste zware klim gekomen na goed 3 km dalen. Bij het begin van de klim zag ik dat Stefan een goeie 150 meter voor me uitliep ... van Roland was er al geen glimp meer te bespeuren, hij zou dan ook met meer dan 2 minuten voorsprong voor me eindigen. Ik maakte dan maar van Stefan mijn doelwit en met behulp van Pascal Legros, organisator van de Ezelsjogging te Oleye die volgende week zondag doorgaat, kon ik het gaatje op Stefan dichten na ongeveer 6.5 km. Ik trok dit tempo door en even later moest Stefan afhaken. Zaak was nu van de kleine voorsprong wat uit te bouwen, want de voorlaatste kilometer in dalende lijn, was in Stefan zijn voordeel. Op de zware klim van goed 2 km kon ik mijn voorsprong wat uitbreiden om alzo met genoeg voorsprong aan de afdaling beginnen na 10 km wedstrijd. Tijdens het dalen toch weeral vrij veel last van de onderrug, maar met de gedachte in het achterhoofd dat de finish niet meer ver was, beten we nog effe door :) Zo wist ik de finish na 57' te overschrijden voor 11.6 km (4'56/km gemiddeld en 40" trager dan vorig jaar trouwens) ... Stefan eindigde nauwelijks 50 meter achter me, een mooie prestatie na enkele weken uit te zijn geweest na een operatie !!
Volgende wedstrijd : vrijdag 7 april, Estafetteloop te Tongeren (Estafettechallenge)
zondag 9 april, Ezelsjogging te Oleye (Challenge Hesbignon, 10 km)
Wat me de laatste jaren niet lukte, lijkt dit jaar dan toch eens te gaan lukken .... namelijk eens regelmatig een wedstrijdje mee te pikken in de Challenge Condruzien. Al jaren hoor ik van de collega lopers die deze wedstrijden lopen dat deze nog mooier maar vooral zwaarder zijn dan deze van "den Hesbignon". Ook Pierre Jadot (vaste fotograaf hier) en webmaster van Running Magazine had me al enkele jaren hierop attent gemaakt en me al verschillende keren uitgenodigd. Enkele weken geleden liep ik alzo mijn allereerste "Condruzien" te Neupré en dit viel super mee zodat vandaag mijn 2e kennismaking met de Condroz op mijn kalender stond.
Place to be was Tihange, stadje dat beter gekend is als de plaats van de kerncentrales :) ... niet getreurd tijdens de rit naar Tihange kreeg ik van mijn metgezellen Richard & Roland de nodige technische uitleg over de kerncentrales, waarna ik wist dat deze volledig onschadelijk zijn voor onze gezondheid. Enfin zo ging de rit richting Tihange vlot voorbij en konden we een half uurtje na vertrek ons parkeren op amper 100 meter van start en finishplaats.
Roland die vroeger winnaar werd in deze Challenge kent deze parcours en maakte er ons op attent dat Tihange zeker van een ander niveau zou zijn dat Neupré :) ... Na de inschrijvingsmodaliteiten te hebben vervuld (nummer afhalen na voorinschrijving voor slechts 4 euro !! ) gingen we even op verkenning. Het parcours passeerde in niet minder dan 6 kasteelparken en de laatste ervan ligt om enkele honderden meters van de finish. Ook Max ging mee op verkenning en zag al snel dat dit niet zijn favoriete wedstrijd zou worden :)
Maar er was geen reden tot klagen want de zon was van de partij en ook de wind bleef sedert lang nog eens weg, kortom alles was aanwezig om er leuke tocht van te maken.
De start verliep in dalende lijn, maar al snel doken we de onverharde wegen op en na amper 700 meter begon het al stevig bergop te gaan. Stijgingspercentages over single tracks tot 15 % werden ons voor de voeten geworpen tijdens de aanvangskilometers. Af en toe kregen we eens een korte verbindingsstrook voor de voeten maar al snel gingen we al weer aan het klimmen. Maar de omgeving vergemakkelijkte alvast het afzien .... mooie parken, mooie kastelen, verschillende lussen werden getrokken om ons de mooiste hoekjes van de omgeving te laten zien .... zelfs een tuin met zwembad van een ruim privé huis ontsnapte niet aan de ogen van de parcoursbouwers. Net voor het bordje van km 5 kwam er een eerste keer een einde aan het stevige klimwerk. Van hieruit ging het nu richting het tuintje van de kerncentrales in dalende lijn gedurende een 2.5 km. Het was hier dat Roland bij me kwam aansluiten. Ik vreesde het scenario van de vorige wedstrijden (Berloz & Geer) erop en erover maar het verjaardagsfeestje van zijn zoon en de dubbele training van gisteren zaten blijkbaar nog in de benen bij Roland. Zo gingen we samen de laatste klim aan nadat we eerst nog door een koeienstal gestuurd werden, werkelijk aan alles hebben ze hier gedacht !! De laatste klim was vrij pittig maar beter doenbaar dan deze in de beginfase. Iets langer maar iets minder stijl, meer mijn genre dus :) Bij het aangaan van de klim stond op het bordje dat we op hoogte 85 meter zaten ... éénmaal bovengekomen "au sommet" bij km 10 stond er 180 als hoogte aangegeven. We hadden dus op deze 2 km's 95 hoogtemeters overwonnen, mooi zo, en alleen maar lopers bijgehaald .. even dacht ik Roland te kunnen kwijtspelen maar hij bleef in mijn zog ... en zo gingen we samen de laatste 3 dalende kilometers in. Een stuk hiervan deed me denken aan Nieuwenhoven door de vele uitstekende boomwortels. Dit was duidelijk meer naar de hand van Roland, maar hij drukte even het tempo en zo liepen we samen over de streep in 1u08'25 voor 13 km (5.16'/km gemiddeld). Richard liep een 3-tal minuten na ons in het kielzog van Maja over de streep.
Afzien en genieten ligt in deze sport zo dicht bij elkaar, maar vandaag heb ik toch vooral genoten van de mooie omgeving !!
Achteraf genoten we nog van een mooie bevoorrading om even later terug koers te zetten richting Limburg !!
PS : nog een dikke merci aan Roland, Richard & Gilbert voor hun aanwezigheid gisteren bij de Decathlon run !! Merci mannen !!
Volgende wedstrijd : zaterdag 1 april, Warnant, Hesbignon, 11 km
Gisteren stond de 2e wedstrijd uit de Challenge Hesbignon op mijn kalender. Ook al is het over de taalgrens ver moeten we er ons niet voor verplaatsen, want Berloz ligt op amper 10 km van mijn woonplaats.
Zo trok ik dus samen met Roland en Richard richting Berloz. De ene al met wat meer ambities dan de andere :) ... De weersomstandigheden waren ons gedeeltelijk goedgezind .... +- 10°, droog, maar een stevige wind van 4 Bft zorgde voor de negatieve noot in het weerbericht. Zeker als je weet dat je op dit parcours regelmatig in de open vlakte terecht komt, waar de wind volledig vrij spel heeft. Aangezien ze in Berloz met een vast parcours werken, zouden we achteraf kunnen vergelijken hoe het momenteel met de conditie is t.o.v. de voorbije jaren. Vorig jaar liet ik hier 50'30 noteren en in 2014 56'. En 2015 vraagt U zich nu misschien af ... euh ... na wat opzoekwerk nam ik toen blijkbaar deel aan de Vijverrun die bijna altijd gelijk valt. Maar de Haspengouw Challenge sla ik dit jaar over, dus kozen we resoluut voor Berloz. De 50'30 evenaren met mijn huidige conditie zou onmogelijk zijn, dat wist vooraf, ze zo dicht mogelijk benaderen was de bedoeling.
Na een opwarming van 2 km konden we al meteen aanvoelen dat de wind stevig tekeer ging. Het zou dus een stevige strijd worden tegen de wind. En zo gingen we even later met 265 lopers van start voor de 11 km lange tocht. Na goed één kilometer kregen we al meteen de eerste helling te verwerken in open veld. Gelukkig was het peleton op dit moment nog vrij compact en konden we ons wat verschuilen in de grote groep. Het tempo lag vrij goed en aan de lopers in mijn omgeving kon ik inschatten dat ik op mijn plaats zat. Ook Roland had blijkbaar een goeie dag en kwam me al voorbij na goed 2 km. Op dit moment hadden we de wind in de rug na het overleven van de eerste helling en ging het tempo wat de hoogte in. Maar even later draaiden we links af en kregen we een korte strook onverhard te verwerken. Hier moest ik Roland laten gaan en ik zou hem pas terug zien aan de finish :) Ik hield me nu schuil in een groepje van een 8-tal lopers en we hielden er een aardig tempo op. Maar gaandeweg de kilometers vorderden en navenant de wind blies, werd het groepje verkleind. Aan km 6 bij de 2e onverharde passage moest ik de overblijvers laten lopen en vanaf nu werd het een eenzame strijd. Uit ervaring wist ik dat de moeilijkste strook even voor het einde kwam, dus ik probeerde wat reserves op te sparen, voor de helling over de brug van de autostrade en het hierna volgende lange stuk vals plat. Maar in tegenstelling tot andere jaren, kregen we hier de wind mee, wat van dit gedeelte plots een aangenamer stuk maakte. Maar het beste was er vanaf, en toen we aan km 10 de wind terug tegen kregen kreeg ik het opnieuw moeilijk. Gelukkig zaten de hellingen erop en kregen we de laatste 400 meter opnieuw de wind langs achter :) ... zo bolde ik na 52'30 over de streep voor 11 km (4'46/km gemiddeld). Een 2-tal minute boven mijn tijd van vorig jaar, maar gezien de omstandigheden zijn we hier zeker tevreden mee. Trainingsmaat Roland liep zowat anderhalve minuut voor me over de streep, hem bijbenen tijdens de volgende wedstrijden wordt het doel !!
Volgende wedstrijd : zondag 26 maart, Foulées de Tihange, 13 km, Challenge Condruzien (o.v.)
Foto na goed 1 km, de eerste helling, met Roland nog in mijn zog ...
Gisteren trok ik samen met loopmaten Stefan en Richard voor de eerste keer naar de "Challenge Condruzien". Zij hadden al wat ervaring op gedaan in deze Challenge, maar deze wedstrijd liepen ze ook nog niet.
Ik had via de website van de organisatie al wat informatie proberen te vinden van het parcours, maar tijdens onze opwarming kwamen we Jean van het Tongerse Paluko Team tegen. Hij had het rondje van 11 km al eens verkend als opwarming en wist ons de zwaarste hindernissen te vertellen tot in de details zelfs :) waarvoor onze dank.
Voor mijn eerste Condruzien had zelfs het weer zijn beste beentje voorgezet. Voor de eerste keer in 2017 kregen we aangename temperaturen, 10 à 12 graden, weinig tot geen wind, wat een verschil met de voorbije weken. Eindelijk een mens werd er zelfs vrolijk van, zelfs met een zware 11 km tocht in het vooruitzicht.
Het doel was om de 11 km binnen het uur af te haspelen en zo gingen we onder een stralende zon iets na helf elf van start met iets minder dan 600 (!!) lopers voor de lange afstand. Even later gingen er ook nog eens 300 van start voor de kortere afstand van 5.3 km. Dit is duidelijk de populairste Challenge onder de Waalse loopliefhebbers.
De eerste 3 kilometers waren volledig verhard zonder noemenswaardige hindernis. Iets na km 3 kregen we een eerste mooi uitzicht en strook te verwerken (zie foto hieronder) , rechtdoor de plaatselijke boerderij om vervolgens een mooie groene weide af te dalen (gelukkig zonder al te veel koeienvlaaien) :) ... Vanaf hier (+- km 4.5) kregen we grotendeels nog enkele onverharde paden in een groene oase onder de voeten geschoven.... en we hadden nagenoeg ook nog geen hoogtemeters moeten verwerken, dus dienden er tussen kilometer 5 en km 10, een 170 tal hoogtemeters overbrugd te worden. Gelukkig had ik de nauwkeurige beschrijving van Jean nog in het achterhoofd en wist ik waar en hoelang de 3 hellingen zouden duren. De ene werd al wat makkelijker dan de andere verwerkt, maar bij het nemen van de laatste helling, kreeg ik voor de eerste keer dit jaar Stefan te pakken. Op de zwaarste helling bleef ik, weliswaar in slow motion, in loopmodus, en kon hier definitief een kloofje met hem slaan. De hieropvolgende zware modderstrook werd goed verwerkt en even later bevonden we ons op bekend terrein van tijdens de opwarming, en wist ik dat de finish niet meer veraf was ... Zo liepen we na 57'30 over de streep voor 11 prachtige kilometers (5'16/km gemiddeld).
Kortom, genoten van de eerste tot de laatste meter, en me geen enkele moment ook maar weten te vervelen tijdens deze wedstrijd. Ik zeg het al enkele jaren, maar dit jaar hoop ik echt tot meerdere wedstrijden van deze Challenge te lopen.
Volgende wedstrijd : zondag 19 maart te Berloz (11 km), Challenge Hesbignon.
De mooie passage na 3 km
De passage in het bos werd met de smile genomen :)
Eerste weekend van maart, staat sedert een jaar of 5 gelijk aan de start van "Challenge Hesbignon". Hiervoor was dit zelfs de laatste zondag van februari toen de opener nog plaatsvond in Fexhe le Haut Clocher. Ikzelf sta trouwens reeds voor het 9e jaar aan de start van deze immer sympathieke Challenge.
Ieder jaar opnieuw stel ik me de vraag wat deze Challenge zo populair maakt bij de Vlaamse lopers, want ieder jaar kijken we opnieuw uit naar de 1e wedstrijd te Fernelmont. Volgens loopmakker Stefan begint hier het echte loopseizoen 2017 :)
Zo trokken we deze ochtend met 4 Speelhofrunners (Marie-Anne, Stefan, Peter en mezelf) richting Fernelmont. Voor ons Haspengouwers is dit zowat de verste verplaatsing (38 km) die we dienen te overbruggen in deze Challenge. De weg naar Fernelmont kende voor Stefan geen geheimen en zo waren we amper een half uurtje later reeds ter plaatse. Nooit eerder zo vroeg want voor het eerst konden we zelfs gewoon op de parking aan de aankomst parkeren. De begroeting ter plaatse met de vele Waalse en Vlaamse loopvrienden was alvast hartelijk. Ook leuk om Max en Jules terug in het wedstrijdcircuit te mogen begroeten na lang blessureleed voor beiden !!
De jogging TT Tillier is één van de minst zware wedstrijden uit de Challenge die dit jaar opnieuw 20 wedstrijden telt. De Challenge zal trouwens opnieuw te bewonderen zijn op Vlaamse wegen, met name te Mielen op paasmaandag 17 april om 10u15. Een aanrader voor elke loper trouwens dit parcours van Mielen.
Tijdens de opwarming konden we al snel ondervinden dat de wind vandaag onze zwaarste tegenstander zou worden ....
Om 10u15 gingen we dan met ongeveer 240 loper van start voor de 11.4 km lange tocht. Dee eerste kilometer meteen wind tegen maar midden in het pak viel dat alleszins beter mee dan tijdens de opwarming :) In het zog van Stefan ging ik vrij goed mee, maar éénmaal we de onverharde strook voor de voeten kregen vanaf km 2 moest ik Stefan al snel laten gaan. Ik probeerde deze onverharde strook zo goed mogelijk te overleven, maar de Dynaflites blijken zeer weinig grip te hebben op modderige ondergrond. Vlak voor het einde van deze strook viel ik alleen en dat had ik beter niet laten gebeuren. Want even later draaiden we rechtsop en kregen we in open veld de wind opnieuw pal op kop. Het was nu harken om het tempo enigszins wat te onderhouden. Halfweg de strook passeerde Kris Govaerts me, ik probeerde nog even aan te haken maar zijn tempo lag enkele pasjes te hoog. Zo begon ik alleen aan de klim over de brug van de autostrade, de zwaarste hindernis uit deze wedstrijd. Bovenop de brug was het goed voelbaar dat de wind wel stevig in het nadeel blies. Boven gekomen zag ik dat Stefan een goeie 100 meter voor me uitliep. Ik wist dat nu het ergste stuk van het parcours erop zat. Nog een korte grasstrook op km 6 en vanaf nu zou de wind ons meenemen richting finish. Ik kon hierdoor het tempo wat optrekken want ik had tussentijds toch enkele km-tijden laten noteren van rond en boven de 5'/km. Stefan was echter niet meer bij te halen, integendeel hij wist zelfs nog iets verder van me weg te lopen in de slotkilometers. Zo bereikte ik na 54'30 de finish voor 11.45 km. 1'30 trager dan vorig jaar maar de omstandigheden waren dan ook niet met elkaar te vergelijken. Al bij al tevreden bij deze prestatie !
De conditie is stilaan terug in stijgende lijn, en ook de zin om te lopen in de week is terug wat groter :)
Volgende wedstrijd : zondag 12 maart, Challenge Condruzien, Neupré, 11 km
La promenade de Geer - Cours la Province - 10.3 km
Deze voormiddag trok ik samen met trainingsmaat Roland naar Geer. Ondanks dat we de taalgrens moesten oversteken ligt Geer slechts op 13 km van thuishaven Kerkom.
De wedstrijd te Geer maakt sedert enkele jaren deel uit van de mooie Challenge Cours la Province georganiseerd door Pierre Olivier en MJ Sport. Het puntensysteem van de Challenge gaan we buiten beschouwing laten :) maar qua wedstrijden heeft deze Challenge zowat alles te bieden.
Vandaag was het dus de beurt aan Geer. Voor mezelf was het de 4e keer dat ik hier aan de start stond, voor Roland de 1e keer. Beiden zijn we nog niet toe aan ons topniveau :) , bescheiden dat we zijn. De wekelijkse trainingen zitten nog op een laag pitje, en we kijken uit naar einde maart om de trainingen wat langer en sneller te kunnen maken als de dagen wat gaan lengen.
Zo stonden we dus met een beperkte ambitie aan de start. Ik had vooraf bewust niet gekeken welke tijd ik hier vorig jaar liep en zou wel zien waar het bobijntje leeg zou zijn. Samen met enkele licht hellende stroken zou de wind vandaag de zwaarste tegenstander worden.
Met een 400 tal lopers gingen we iets na half elf van start voor ofwel 5 ofwel 10.3 kilometer. Ik posteerde me halfweg de groep en zag al snel enkele van mijn normale metgezellen van me wegsnellen .... ik bleef echter eigen tempo aanhouden en probeerde niet te forceren. De eerste kilometers gingen om en bij de 4'30/km maar even later moesten we al snel aanpassen naar 4'45 - 4'50. De groepjes voor me namen meer en meer afstand en na goed 5.5 km zat ook Roland plots in mijn kielzog. Hij was duidelijk frisser dan mezelf en bij de volgende hellende strook wind op kop moest ik al snel de rol lossen. Blijven eigen tempo lopen was de enige oplossing en tijdens deze hellende kilometer liet ik mijn enige kilometer boven de 5' noteren. Comfortabel uitlopen was vanaf nu de boodschap en gelukkig kreeg ik even later het gezelschap van Marc Mottin. Samen liepen we de laatste kilometer aan een aanvaardbaar tempo richting finish. Zo eindigde ik deze mooie wedstrijd in 49'50' voor 10.3 km ofwel 4'50/km gemiddeld. Toch een 2'30 trager dan vorig jaar, er is dus nog degelijk werk aan de winkel. Roland eindigde trouwens een 40" voor me maar door de sterke concurrentie in de V3 geen podium voor mijn trainingsmaat.
Positief is dat ik opnieuw genoten heb van het lopen vandaag, een gevoel dat ik vorige week totaal niet had in Kiewit. Lopen in Wallonië blijft stukken leuker dan ik Vlaanderen :)
Volgende wedstrijd : Challenge Hesbignon ; Fernelmont, 11 km, zondag 5 maart.
Afgelopen weken weinig gepost op mijn blog .... de mindere prestaties en opspelende kuiten zijn hiervan de oorzaak.
Vanaf de volgende weken zal ik terug trachten een wekelijks verslag van mijn gelopen wedstrijd te posten :)
Even in het kort de geleverde prestaties van de afgelopen weken :
Zondag 12 februari, Semi-marathon MJ Sport te Alleur
Afstand : 21.1 km, 1u44'40 (vorig jaar 1u37'40) ... lopen met sinusitus was niet meteen een goed idee, zeker niet voluit gaan op deze afstand. Gevolg ... compleet tenonder gegaan tijdens de laatste 5 km. Laatste 2 km beide kuiten volledig verkrampt waar ik de komende weken nog veel plezier van zou/zal hebben.
Zondag 19 februari, Midwinterjogging te Kiewit
Afstand : 10.2 km, 48'40. Vrij tevreden van deze prestatie, zeker gezien ik nog steeds last ondervond aan de kuiten. Al van bij de opwarming voelde ik lichte irritatie in de kuiten. Dan maar besloten om de wedstrijd niet aan 100 % te lopen om zeker geen ergere averij op te lopen. Gelukkig in enkele groepjes terecht gekomen tot halfweg en iets na halfweg sloot Steven bij me aan. We probeerden vanaf dit moment elkaar wat moed in te praten wat toch nog een aangenaam 2e deel opleverde voor ons beiden :)
Huidige status : Deze avond gelukkig kunnen passeren bij kiné Maarten. Hij had heel wat oplapwerk over heel het lichaam en alle wegen naar de kuiten werden bijgewerkt .... hopelijk kunnen we snel terug zonder pijn de baan op.
Sedert gisteren ben ik trouwens lokaal ambassadeur voor de loopsport voor Decathlon Sint-Truiden. Zijn er zaken die er volgens U ontbreken in het segment "running" bij Decathlon Sint-Truiden, laat het dan gerust weten.
Volgende wedstrijd : zondag 26 februari, La promenade du Geer, 11 km
Deze ochtend trok ik samen met Marie-Anne, Stefan en Richard richting Sprimont, waar de jaarlijkse Jogging d'hiver op de kalender stond. Dit zou de 3e wedstrijd van het jaar worden, want ook vorige weekend liep ik een wedstrijd van de ClaP, namelijk de Jogging GP Leon Schots te Hannuit, voorwedstrijd van de CrossCup. Op een volledig verhard parcours dienden we in Hannuit vorige week zondag 2 rondjes af te leggen goed voor 11 km. Deze 11 km werden in koude (-4 graden) maar zonnige omstandigheden gelopen. Toch kon ik er een degelijke prestatie laten noteren, 4'43'/km gemiddeld. De conditie is dus nog niet echt top maar dat merken we ook tijdens de trainingen :)
Vandaag zouden we natuurlijk een gans ander parcours voorgeschoteld krijgen in en rond Sprimont. Het verharde gedeelte zal het hiert moeten afleggen tegen het onverharde. Het woord "Trail" is hier al meer van toepassing dus dan "Jogging".
Na wat onduidelijkheid vonden we toch tijdig de start en kregen we nog wat uitleg van de speaker ter plaatse. Hij waarschuwde ervoor dat er op sommige plaatsen nog sneeuw en ijs kon aanwezig zijn. Dat wordt dus oppassen geblazen om geen averij op te lopen.
Het parcours was een groot vraagteken voor ons, het enige dat we wisten wat dat de meeste hoogtemeters (in totaal 220) zich afspeelden in de eerste helft van de wedstrijd. En dat kregen de benen al dadelijk te voelen .... een stevige verharde klim luidde het begin in van een pittig parcours. De eerste kilometers verliepen nog verhard, maar even later doken we het onverharde gedeelte in. Jammer genoeg bevonden de sneeuw en ijsstukken zich voornamelijk in de afdalingen. En na iets meer dan 3 km maakte in kennis met grond, door een slipper van een medeloper. De schade leek mee te vallen, alleen een besmeurde broek en trui en wat geschrokken van de val. Stefan passeerde me even later en informeerde even maar ik gaf aan dat het wel meeviel. Hij muisde er vanonder maar uit ervaring ging ik er vanuit dat ik hem wel terug kon remonteren in een latere fase van de wedstrijd. Maar door de verkeerde schoenenkeuze, ik koos voor de Nimbus, ipv de Trail schoenen, kreeg ik nooit grip op de onverharde stroken. En deze passages waren best pittig. Een passage door het bos, door een plaatselijke weide, de organisatoren lieten ons kennismaken met alle soorten ondergrond die Wallonië trots is. Stefan liep dus nog steeds een goeie 100 meter voor me uit, toen we rond km 8, een klim van goed één kilometer voorgeschoteld kregen op asfalt. gewoon rechttoe rechtaan, niet te steil, dus echt mijn ding. Op mijn eigen tempo ging ik op en over Stefan en remonteerde ik nog een 5-tal andere lopers. Maar éénmaal boven kregen we opnieuw 2 kilometer onverhard voor de kiezen ... en wat een strook. Het was gedurende 2 kilometer zoeken naar het juiste evenwicht en balans om niet onderuit te gaan. Gelukkig overleefden we deze strook en doken we de laatste kilometer in richting finish. Een mooie geasfalteerde afdaling tot aan de finish, neen dat gunnen ze ons niet :) want vlak voor de finish draaiden we nog even een klein stukje bos in, waar we een korte afdaling moesten trotseren, eigenlijk een glijbaan van modder. Ik ging voetje per voetje naar beneden en alle lopers die ik inhaalde tijdens de helling, overspoelden me hier. Gelukkig kon in Stefan toch nog achter me houden :) Zo liepen we even later in 1u06 over de finish voor 12 km.
Toch tevreden met deze prestatie op dit parcours ! Eénmaal binnen de averij bekeken van de val, en de knie bleek toch redelijk beschadigd. Hopelijk valt de schade vooral morgen en de komende dagen mee.
Volgende wedstrijd : 1/2 marathon MJ Sport te Alleur op zondag 12 februari.
De laatste jaren is Antheit de plaats waar het nieuwe loopjaar ingehuldigd wordt :) aangezien zij steeds op de 1e zondag van het jaar hun wedstrijd reeds organiseren. Daar de 1e zondag dit jaar op 1 januari viel, werd uitzonderlijk uitgeweken naar de 2e zondag van het jaar.
Dat was dan ook dit jaar niet anders, al zorgden de weergoden toch voor enige twijfel op zaterdagavond, met hun ijzelgedoe. Maar zo snel haken we natuurlijk niet af, en zo trokken we toch nog met 5 Speelhofrunners (Marie-Anne, Stefan, Richard, ikzelf en de jarige Peter) richting Antheit, gelegen ergens tussen Hannuit en Hoei. De wegen richting Antheit lagen er alvast proper bij, maar de dichte mist zorgde er toch voor dat we van de omgeving niet veel zouden kunnen genieten. Eénmaal ter plaatse aangekomen en de inschrijvingsformaliteiten voltrokken waren, trokken we op verkenning om ons van de situatie te vergewissen op de kleinere wegen. En deze lagen er nog vrij glad bij :( een echte topprestatie zou er dus vandaag niet inzitten. Een bijkomend excuus dus, want de conditie is momenteel ook nog niet helemaal top. Uithouding en kilometers malen zijn geen probleem, maar snelheid trainen zit momenteel op een laag niveau .... op een uitzonderlijke intervaltrainng te na gesproken vlak voor nieuwjaar.
Enfin, na een korte opwarming waren we klaar voor de 1e wedstrijd van het jaar. Aangezien ik hier voor de 3e maal aan de start sta, wist ik waar de zwaarste stukken zouden komen. Maar de organisatie zorgde voor een nieuwe aankomst en deze zag er op de grafiekjes vrij pittig uit ...
Ik startte samen met Stefan ergens halverwege de groep en we probeerden er een goed tempo in te houden, want na goed 1.5 km draaien we een smalle steeg in waar nog al eens file vorming mogelijk is ... maar het slechte weer zorgde ervoor dat er vandaag "slechts" 350 lopers kwamen opdagen ipv de 950 van afgelopen jaar ... en zo doken we zonder problemen het steegje in. Dat lag er toch vrij glibberig bij en hier lastte ik al meteen een eerste recup strookje in. Eénmaal terug op de beter beloopbare ondergrond probeerde ik het tempo terug op te trekken. Maar niet voor lang want aan km 3 stond de lange helling van bijna 2.5 km ons te wachten. Ik kon deze redelijk comfortabel oplopen, zonder echt in het rood te gaan, maar op de kleinere verbindingsstroken die er telkens toch glad bijlagen, moest ik telkens wat terrein prijs geven op de lopers in mijn omgeving. Ik kwam nu in het gezelschap van Richard na 6 km en zo liepen we samen richting het fietspad dat we verkend hadden vooraf. Waar ik toen nog de hoop had dat dit er tijdens de wedstrijd wat beter beloopbaar bij zou liggen, werd mijn hoop al snel de kop ingedrukt. Het was gedurende 700 meter schuiven en ik liet het tempo wat zakken, om eventuele valpartijen of blessures te vermijden. Eénmaal verlost van het fietspad wachtte ons de 2e langere helling van de dag. Ook deze ging vrij vlot en volgens mijn latere Strava gegevens werd deze helling gelopen aan het tempo van de voorbije jaren, de conditie zal dan toch nog zo slecht niet zijn :) ... eénmaal boven op de helling en nog een plaatselijk toertje rond de plaatselijke wijken, doken we een overharde weg in naar beneden. Deze lag er opnieuw zeer glad bij en opnieuw werd ik door meerdere lopers ingehaald. Nu wachtte ons enkel nog de nieuwe aankomst te verkennen, +- 2 km lang. Eerst een vrij pittige helling van 400 meter met een stevig stijgingspercentage en veel ijzel op de weg, gevolgd door een vettige strook in het bos, een nog gladdere trap :) om dan over een graszone richting finish te crossen ... gelukkig overleefde ik gans deze strook zonder valpartij en zo liepen we (Richard en ik) na 11.4 km over de eindstreep in 57' (5'01 gemiddeld). Tevreden over deze prestatie zeker gezien de toestand van het parcours en de meteo omstandigheden !!
Achteraf genoten we nog van een gezellig glaasje champagne op de parking naar aanleiding van Peter zijn 50e verjaardag, die later op de dag nog uitgebreid werd gevierd.
Passage op het gladde fietspad na 7 km met Richard (foto Nadine Claessens)
Allereerst mijn beste wensen aan de kleine groep lezers van mijn blogje :) .
Langs deze weg zou ik graag wat reclame willen maken voor de Estafetteloop die ik samen met de Speelhofrunners organiseer op zaterdag 21 januari in het Speelhof te Sint-Truiden.
Mocht U interesse hebben om deel te nemen, snel of traag, aarzel niet om je in te schrijven; iedereen is meer dan welkom, en kom eens genieten van de unieke sfeer die er heerst tijdens de Estafette Challenge wedstrijden.
Alle informatie kan U terug vinden op onze website www.speelhofrunners.weebly.com .
Meer informatie over de estafettechallenge is terug te vinden op www.estafettechallenge.wordpress.com
PS : een eerste wedstrijdverslag mag U volgend weekend verwachten. Zondag 8 januari trek ik naar Antheit, op het wedstrijdseizoen 2017 aldaar te openen.
Heeft u ook eens zin om een wedstrijd te lopen en U weet niet waar naartoe, ga dan zeker eens op zoek naar de website van collega Speelhofrunner Stefan (www.joggingkalender.weebly.com)
De trail in Marchin was alvast mijn laatste wedstrijd van 2016.
In 2016 46 wedstrijden gelopen alvast 16 minder dan vorig jaar. Eén van mijn doelstellingen van 2016 dus bereikt.
Qua kilometers zal ik stranden op 2800 km en hiermee ben ik vrij tevreden. Amper een 70 tal kilometer minder als vorig jaar, maar wel een gans jaar blessurevrij kunnen lopen.
Doelstellingen voor 2017 ..... enkele mooie halve marathons lopen met onder andere in maart Crêtes de Spa. Voor de rest zoveel mogelijk wedstrijden van de gezellige Challenge Hesbignon proberen mee te pikken en de Estafettewedstrijden als amusement.
Hierbij nodig ik iedereen alvast uit op onze 2e Estafetteloop van de Speelhofrunners op zaterdag 21 januari '17 om 15 uur op het Speelhof te Sint-Truiden !! Meer informatie via www.speelhofrunners.weebly.com
Het is al weeral eventjes geleden dat ik nog eens een berichtje kwam posten op mijn blogje.
Niet dat we al die weken niet gelopen hebben, maar veel wedstrijd activiteit was er niet te noteren na een toch vrij stevig jaar.
In November liep ik nog Elle & Lui te Burdinne en vorige week nam ik samen met Vanessa deel aan de Estafettechallenge te Waremme. Genoten van beide wedstrijden zonder dat er iets moest gepresteerd worden en dat was best eens leuk na een seizoen waar we toch altijd proberen onze besttijden te evenaren of laat staan te verbeteren.
Gisteren trok ik dan samen met trainingsmaat Roland naar Marchin, waar in de plaatselijke groene omgeving, de Trail de Marchin werd georganiseerd. 13.8 km en 25 km was de keuze, wij kozen voor de kortste afstand.
Het werden net geen 14 km (13.89) die toch als vrij zwaar mogen bestempeld worden. Na een vrij vlakke aanvangsfase van goed 2 km, doken we even later voor het eerst het plaatselijke bos in en kregen meteen een stevige helling te verwerken. Iets voor halverwege moesten we voor het eerst op wandelen overschakelen, maar ook dit was best vermoeiend. Maar mijn wandeltempo bleek toch stevig te zijn, want ik wist menig "lopers" bij te halen. Maar in de hieropvolgende technische afdaling stormde iedereen opnieuw langs me door. Ik beheers totaal de techniek niet om te dalen, zeker niet op dergelijke parcours, en het angstzweet brak me net niet uit :) . Enfin enkele honderden meters toch heelhuids beneden geraakt, en zo moest ik terug op zoek naar Roland die wel stevig naar beneden ging. Ik trok het tempo wat omhoog richting bevoorrading en Roland liet zich wat uitzakken dus waren we snel terug in elkaars gezelschap.
Maar onmiddellijk na de bevoorrading was het terug klimmen geblazen, maar deze was iets minder steil en nu konden we weliswaar in slow motion in loopfase blijven. Opnieuw haalde ik aardig wat lopers bij tijdens deze lange klim. Nu volgde er een mooie passage in het bos rondom een mooie rots. Technisch vrij moeilijk maar mooi om te lopen. Roland volgde op korte afstand en bij het verlaten van het bos kwamen we op een stuk vals plat opnieuw in elkaars gezelschap. We kregen nu in open veld de wind op kop maar konden er toch een vrij stevig tempo op na houden. De zwaarste hellingen zowel qua dalen als klimmen hadden we nu gehad. Een lange duik richting aankomst wachtte ons nog dacht ik. Maar éénmaal beneden bleek dat we toch nog goed 1.5 km terug omhoog moesten vooraleer de aankomststreep overschreden kon worden. Mezelf de nodige moed ingepompt en op karakter niet aan het wandelen geraakt. Zo overschreden we na 1u38 de streep voor 13.89 zeer mooie kilometers !!
Eindelijk nog eens genoten van deze mooie trail. Het mooie van dergelijke wedstrijden is dat het echte wedstrijd gevoel niet aanwezig is. Af en toe jezelf eens uitdagen door een helling proberen tot boven te lopen hoort er wel bij, maar voor de rest is het vooral genieten van de natuur !
Afsluiter Challenge Hesbignon - Les Vallons de la Mehaigne, Braives, 10 km
Deze ochtend stond de afsluitende wedstrijd in het kader van de Challenge Hesbignon op de kalender. Aan deze Challenge neem ik nu toch al een 10-tal jaar deel, en ik ben er nog steeds niet op uitgekeken. Er heerst altijd een gezellige sfeer tussen de verschillende lopers en de organisatoren zorgen steeds voor een afwisselend parcours met meermaals een passage door een privé-domein waar je anders nooit zou kunnen komen. Een klein negatief punt dat je er soms moet bijnemen in dat de douches soms een durven te verwijzen naar de tijd van toen :) maar dat nemen we er graag bij.
En dus trokken we deze ochtend naar Braives, dat traditioneel de locatie is voor de laatste wedstrijd. Hun parcours is eveneens een traditie zodat het voor de honkvaste lopers geen geheimen niet meer kent. Niet meteen het zwaarste parcours uit de 18 wedstrijden, maar toch eentje met twee stevige kuitenbijters.
Voor mezelf was het de 6e deelname hier in Braives. Mijn tijden durven hier nog al eens te schommelen gaande van 54'45 in 2012 tot 45'20 (2014). Vandaag hoopte ik toch op een tijd rond de 47' te kunnen eindigen.
En voor het eerst dit najaar kregen we wat koud weer te verwerken. Een 5-tal graden en een frisse wind zorgden toch voor een vrij fris gevoel.
Ik probeerde van bij de start een tempo aan te gaan wat ik dacht gedurende de ganse wedstrijd te kunnen volhouden op de vlakkere stroken. Aan de lopers rondom mij te zien, zat ik vandaag op mijn plaats in het toch vrij omvangrijke peleton van 320 lopers op de 10 km. De onverharde strook op km 2 lag er dit jaar zeer goed beloopbaar bij, ook dat hebben we al wel anders geweten. Na het bordje van km 2 draaiden we een eerste keer de ravel op om alzo opnieuw richting start/finish strook te lopen. Zo passeerden we de startplaats opnieuw na 3.5 km, het frisse gevoel was ondertussen al verdwenen maar helaas gingen ook de benen al wat minder fris aanvoelen :) . En het moeilijkste deel van het parcours kwam er nu aan op en rond de Mehaigne en de plaatselijke kerktoren. Een twee tal pittige hellingen wachtten ons op. De eerste tijdens kilometer 5 ging nog vrij vlot en in het open veld hierna kon ik het tempo terug opkrikken richting 4'35/km. Maar tijdens de klim op kilometer 7 richting kerk, kreeg ik het toch heel zwaar en liet hier zowaar een km noteren van 5'35/km. Na wat opzoekwerk naar mijn gegevens van 2014, bleek dat ik hier toen nog 4'45 kon aanhouden .... er komt dus wel degelijk wat slijt op de carrosserie. Maar éénmaal boven, ging het voor een tweede keer de ravel op, ditmaal gedurende een 2-tal kilometer in licht dalende lijn. Het tempo ging hier terug zeer vlot, maar bij het verlaten van de ravel op km 9, ontbrak me het nodige karakter en liet ik het groepje waar ik bijliep enkele meters van me weg lopen. Zo trotseerde ik de laatste kilometer dan maar eenzaam :) om even later de finish lijn te overschrijden in 47'15 ofwel 4.42'/km gemiddeld voor de 10 km. Een tijd waar ik wel mee kon leven gezien mijn huidige conditie.
Zo sluiten we deze Challenge af met een 14e plaats op 38 in mijn categorie en nam ik deel aan 16 van de 18 wedstrijden.
Volgende wedstrijd : Elle et Lui te Burdinne op zaterdag 19 november.
Terwijl de meeste Limburgse lopers vandaag terug te vinden waren in Eindhoven (marathon en halve marathon) of in Hasselt (den dwars) en één enkeling in Chicago, trokken we toch nog met 4 Speelhofrunners richting Moha, waar de voorlaatste wedstrijd van Challenge Hesbignon plaatsvond. Ter plaatse toch nog meerdere Limburgse lopers gespot dus al bij al viel het nog goed mee, niet iedereen is dus blijkbaar gek van dat massa gedoe :)
Moha, een kleine deelgemeente van Wanze, staat ieder jaar garant voor een mooi en gevarieerd parcours. Vorig jaar was ik hier niet van de partij maar in 2013 en 2014 wel. Maar blijkbaar lopen we sedert vorig jaar het parcours in tegenovergestelde richting als wat bij mijn voorgaande deelnames het geval was. Bij de opwarming had ik al een vermoeden dat het parcours gewijzigd was maar éénmaal gestart kregen we al snel de bevestiging dat dit wel degelijk het geval was. Na goed 500 meter draaiden we linksaf in plaats van rechtdoor te lopen richting steengroeve. Na een vrij vlakke aanvangsfase tijdens de eerste kilometers maar met toch al enkele singletracks en overharde stroken die dienden getrotseerd te worden ging het parcours tijdens de 4e kilometer toch wel stevig omhoog. Na een snellere start moest ik hier toch het tempo stevig laten zakken. Na deze moeilijke klim doken we nu het plaatselijke bos in waar het opletten was voor uitstekende boomwortels. Gelukkig kregen we een kilometer later opnieuw beter beloopbare ondergrond onder de voeten geschoven bij het verlaten van het bos. We zaten nu ongeveer rond km-punt 5 waar ons een prachtig uitzicht over de omgeving werd aangeboden. Vanaf hier hadden we meteen het ergste van het parcours gehad, wat meteen ook zou zorgen voor een negatieve split tijdens deze wedstrijd. Enkel een brug over de autostrade vlak na de bevoorrading moest nog overwonnen worden, voor de rest was het gedurende een 3-tal kilometer stevig dalen. Maar dit is niet meteen mijn specialiteit en ook de schokken waren niet echt ideaal voor de rug zodat ik toch door enkele lopers bijgehaald werd. Eénmaal beneden kregen we een prachtige dreef voorgeschoteld waar de zon zorgde voor een prachtige lichtinval. Moest de herfst wat eerder zijn intrede gedaan hebben, hadden we hier kunnen genieten van de prachtige kleuren van de herfst. Na deze dreef bij het ingaan van de laatste kilometer moesten we zoals traditioneel in deze wedstrijd nog de klim doen naar een oud fort, wat toch steeds een serieuze kuitenbijter blijft, ook in deze richting. Maar éénmaal deze helling getrotseerd, moest er nog slechts een 500-tal meter gelopen worden tot aan de finish. Zo wist ik even later de finish te overschrijden in 50'45 voor 10.31 km (4'55/km).
Foto genomen na +- 3 km door Louis Marechal
Op de top van de klim op het fort, foto Nadine Claessens
Gisterennamiddag zakten we met een deel van de Speelhofrunners af naar de oudste stad van België, Tongeren.
De vrienden van "Team Paluko" organiseerden er samen met het overkoepelende orgaan de Victors Cup hun jaarlijkse Ambiorix Run. Hun vaste locatie aan de Motten werd ingeruild voor het Plinius Park, ooit nog bestemming voor het Land van Ooit :). De wijziging van locatie mocht achteraf gezien als een succes aanzien worden.
Eind vorig jaar was deelname aan meerdere wedstrijden van deze Victors Cup nog één van mijn doelstellingen, maar ook dit jaar is het echter gebleven met 2 wedstrijden, namelijk de Tungrirun en deze Ambiorixrun. Nochtans zijn het telkens goed georganiseerde wedstrijden, maar meestal vallen ze telkens samen in een weekend met een Hesbignon wedstrijd, die toch nog steeds mijn voorkeur geniet.
Enfin dit weekend stond er geen Hesbignon op de kalender en trokken we dus naar Tongeren voor deze wedstrijd. De ongebruikelijke afstand van 9 km diende afgelegd te worden. We kregen vooraf nog wat deskundige uitleg van Norbert van Paluko en hieruit bleek dat er ongeveer 2 identieke lussen dienden afgelegd te worden en dat er toch enkele stevige hellingen moesten getrotseerd worden om en in de buurt van het Pliniuspark en Piringen.
De weersomstandigheden waren, leken :) , ideaal, een lichte bries en ongeveer een 20 graden warm. Ik nam een behouden start en liet een groepje met Stefan en Willy een 50-tal meter voor me uit lopen tijdens de eerste kilometer. Na deze kilometer dan toch maar beslist er een wedstrijd van te maken en op zoek te gaan naar enkele concurrenten. En zo kwamen we even later in het open veld langs de maïs velden en hier bleek het toch nog aardig warm met het zonnetje vol op het hoofd. Ondertussen was ik bij Stefan gekomen, maar het groepje met Willy was gaan vliegen :) Even later merkte ik dat Stefan moest afhaken en ging ik op zoek naar FB vriend Tovo Trix die even voor halfweg een 150 meter voor me uitliep. Meter voor meter naderde ik hem en even na de 2e klim in Piringen wist ik hem bij te benen. Ik maande hem nog even aan zijn wagonnetje aan te haken, maar hij had op dat ogenblik blijkbaar even een moeilijk moment. Ikzelf probeerde nu het tempo tijdens de 2 laatste vlakke kilometers wat hoger te houden, iets waarin ik vrij goed slaagde. Zo wist ik de finish na iets meer dan 9 kilometer te bereiken in 42'40 ofwel 4'42/km gemiddeld. Zeer tevreden hiermee gezien de omstandigheden en het parcours dat zeer uitdagend was en dat als één van de mooiere parcours in onze omgeving mag gerekend worden !!
Volgende wedstrijd ; zondag 9 oktober, La Mohatoise, 11 km, Hesbignon
Na ongeveer 7.5 km kon er nog een lach vanaf voor fotograaf Jo Defrère
Samen op de foto met Ambiorix en Brutus aka Plugie, een ex-collega
Ik ben Mario, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Smol.
Ik ben een man en woon in Kerkom bij Sint-Truiden (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 10/08/1972 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Jogging, voetbal, pret- en dierenparken.
Deze ochtend trok ik samen met Marie-Anne, Stefan en Richard richting Sprimont, waar de jaarlijkse Jogging d'hiver op de kalender stond. Dit zou de 3e wedstrijd van het jaar worden, want ook vorige weekend liep ik een wedstrijd van de ClaP, namelijk de Jogging GP Leon Schots te Hannuit, voorwedstrijd van de CrossCup. Op een volledig verhard parcours dienden we in Hannuit vorige week zondag 2 rondjes af te leggen goed voor 11 km. Deze 11 km werden in koude (-4 graden) maar zonnige omstandigheden gelopen. Toch kon ik er een degelijke prestatie laten noteren, 4'43'/km gemiddeld. De conditie is dus nog niet echt top maar dat merken we ook tijdens de trainingen :)
