De laatste wedstrijd van dit weekend was ook de zwaarste en dit om verschillende redenen:

1. Derde wedstrijd op drie dagen

2. De langste van de drie: vrijdag 16 km, zaterdag 10 km, zondag 21 km

3. Het zwaarste parcours van de drie

4. Last van overbelasting van de achillespees

Afspraak dus in Tielen tegen 12:00 uur om gezamenlijk naar het station te wandelen om daar om 12:20 uur allemaal de trein richting Herentals te nemen. Tien minuutjes later aankomst in Herentals, een kwartiertje wandelen (of joggen) naar de startplaats en dan om 13:00 uur start van de 14 km wedstrijd en 20 minuutjes later de start van de halve marathon, waarvoor ik mij had aangemeld.

Er wordt gelopen van Herentals naar Tielen door voornamelijk de bossen. Buiten de aanloopstrook van een goede kilometer, de aankomststrook van een goede kilometer en één strook tussenin van een goede kilometer is al de rest van het parcours onverhard. Veel boswegen, veel zandwegen en heel veel heuveltjes (sommige zelfs serieus pittig).

De kinesiologytape die op zaterdag in Geel werd aangebracht, had duidelijk een positief effect want de overbelaste achillespees bezorgde me voor de start echt geen last meer (wat natuurlijk niet betekent dat de overbelasting verdwenen is).

Met volle moed en een doel om er een tempoloop tegen 5:40 min/km van te maken, begon ik er dan ook aan. Vorig jaar had ik hier de 14 km gelopen tegen een gemiddelde van 5:55 min/km.

De eerste drie kilometer verliepen nog volledig volgens plan. In kilometer vier zat dan de eerste serieuze helling (op een zanderige strook) en het tempo viel hier toch wel serieus terug. Bovendien recupereerde ik niet zo snel als gewoonlijk van deze helling en ik besefte dan ook dat de conditie vandaag toch niet meer zo goed was na de inspanningen van de voorbije dagen. Tijdens de daaropvolgende afdaling misstapte ik me dan ook nog eens met een pijnlijke scheut in mijn al zo met zorgen toebedeelde rechtervoet. Nu was het helemaal over en uit met het voorziene tempo. Zou ik deze wedstrijd nog wel kunnen uitlopen ?

Gelukkig trok de pijn geleidelijk wel weg en kon ik dus mijn strijd verder zetten met een nieuw doel. Er een extensieve duurloop van te maken. Maar naarmate de kilometers vorderden, zakte ook mijn tempo (dramatisch). Sommige kilometers had ik zelfs moeite om af te leggen in minder dan 7 minuten. Mijn hartslag bleef dan wel in mijn LSD zone maar ik had niet de kracht om te versnellen. Zowel mentaal als fysisch was het blijkbaar toch op.

De laatste kilometers was het dan ook gewoon kwestie van te blijven lopen. Tijd, tempo, hartslag nog het minste van mijn zorgen. Blijven lopen en de aankomst halen, dat was nog het enige wat mij bezig hield.

Na een toch wel teleurstellende 2uur 20 minuten kon ik eindelijk onder de aankomstboog doorlopen. Gemiddeld tempo: 6:44 min/km, gemiddelde hartslag 134 (juist binnen LSD zone).

Misschien de volgende dagen toch wel de nodige rust nemen en volgend weekend een iets minder zwaar programma afwerken dan wat nu gepland staat. Mijn marathonvoorbereiding begint dus niet op een ideale basis maar eerst moet die achillespees overbelasting aangepakt worden.