Ik wist niet hoe of waar of wanneer, maar dat hij ging komen stond als een paal boven water. Alleen ik zou het weten, maar een oplossing had ik niet. Ik wou ook geen oplossing kennen. Toen niet.. Oplossingen zijn niet belangrijk voor lopers. Die willen maar een ding.
Die dag vroor het stenen uit aarde. De warme lucht uit onze longen danste met ons mee. Ik liep op wolken, zo licht, zo puur, vol energie. Onhoudbaar. De adrenaline deed zijn werk. De ademhaling was ritmisch. Mocht runners high bestaan zou het er zo uitzien, stelde ik mij voor. Alhoewel.. zou dit het zijn. Endorfine junks? Lopen wij daarom? Mysterieuze gedachten dwaalden door mijn hoofd.
De voeten volgen de geest. Ik versnel. Al weet ik niet waarom, maar ik versnel. Het vriest, ik voel geen koude. Enkel warmte. Iemand klampt bij me aan. Hij blijft bij me en kijkt soms verbaast naar me. Ik vemoed dat hij mijn ritmische ademhaling probeert te ontcijferen.
Ik zit in een trance.
Vier tellen in, vier tellen uit. De polar flirt met de kaap van veertien per uur. Hartslag is nu niet belangrijk.
De abdij in Meldert schiet ons voorbij. Mythisch.. Ik heb geen oog voor de kracht die ze uitstraalt. De kracht zit in mijn geest, in mijn benen.
Bovenop de berg houden we halt. We wachten op de anderen. Er wordt geen woord gezegd. Verwonderd was ik. Fier ook. Dit was mijn prestatie. No time for golden record. Dit was een gedachte die ik koesterde, die nu tot uiting kwam.
Die zondagochtend ben ik herboren. Jarenlange frustraties, tegenslagen, zaken die mijn leven in het verleden schade toebrachten. Ze waren als los zand door deze prestatie. Enkel twee benen, doorzetting en een paar saucony's. Emotie!
Die dag is vandaag gekomen. Die beruchte dag kwam sneller dan verwacht. Een sluipmoordenaar.. Sniper on the roof.
Je voelt ze. Je ziet ze niet. Je ruikt ze. Angst. Angst ruik je. Zintuigen treden in werking. Angst overwint ze allemaal, behalve pijn.
Pijn die nu al zes maand heerst. Zes maand.. Pijn is emotie.. Pijn is tijdelijk.. Iedereen zegt me dat het overgaat, maar niemand zegt me wanneer.
De revalidatie is pijnlijk. Het niet kunnen lopen nog veel pijnlijker. Mijn geest kan niet met de gedachte leven dat dit het einde is. Nu nog niet.. Een loper kent zijn lichaam. No nonsens. De diagnose klopt. Ze komt steeds terug, iedere dag. Ze dwaalt door mijn geest. Ze vloeit door mijn aderen.
Dit is sterker dan mezelf. De krachtige benen die me de voorbije winter nog door de sneeuw lieten ploeteren zijn nu een schim van zichzelf. Weg kracht, pijn is nu zijn vervanger..
De duivel zit in mij. Enige remedie is keihard werken! Exorcisme!
Saucony's verdwijnen in de kast. Wie weet voor hoelang? Loopgerei verdwijnt in de wasmand. Nauwelijks twee dagen later hangen ze te bengelen aan de wasdraad.. Emotie..
Juli 2010
De laatste behandelingen lopen ten einde. Mensen in de club die me nauw aan het hart liggen blijven vragen hoe het gaat. Of er beterschap is. Doet deugd..
Het zijn dezelfde mensen die ervoor zorgen om niet op te geven. Must kill devil..
Ik krijg een goed adres door van een gerenomeerd arts in Hamme. Hamme bracht rust in mijn leven. Hamme bracht hoop.. Eindelijk.
Ik liep terug. Ik liep terug drie minuten zonder pijn. Drie minuten. Hondertachtig seconden.. Hondertachtig seconden die hoop gaven.
Het ontwaken van de bosanemonen, het groeiende kruid, de geur, de mist,.. Ik heb het allemaal moeten missen. Krachttraining zou ik doen! Must kill devil. Geen oefening was te zwaar. Koud zweet. Doorzetten. Met trillende handen een bekertje water proberen te pakken. Bijten op die tanden! Honderd keer? Ik deed er honderdvijftig! Als straf.. Geen dal te diep voor een loper. Emotie..
We staan waar we moeten staan. Nieuw rubber onder de voeten. De tippen op de startlijn. Het startschot gaat. Koude rillingen. Haar omhoog..
Ik loop weer. Sessie's van vier, vijf minuten. Meer durf ik niet. Belachelijk laag, maar zonder pijn. Met een belabberde conditie, maar zonder pijn..
Langs deze weg wil ik iemand in de pluimen zetten die het meer dan verdiend ! Namelijk Geert De Brouwer ! Hij zorgt er al lang voor dat iedere week jullie schema tijdig en duidelijk wordt toegezonden,en sinds enkele maanden is dit ook met veel randinformatie van wat er gebeurd in en rond de club, verzorgd met de nodige foto's en tekeningen ! Ook de website neemt hij voor het grootste deel voor zijn rekening, met het bijhouden van de fotoalbums en dergelijke. Hier kruipt enorm veel tijd in, die hij belangeloos voor de club overheeft, iemand met een clubhart op de juiste plaats ! Langs deze weg een dikke proficiat Geert !
Wie heeft zin om op zaterdag 12 december mee te lopen in Antwerpen tijdens de Santa run, de loop van 5 km gaat door in een 5-delig kerstpakje, dit is in het inschrijvingsgeld inbegrepen. Mimi, Dirk, Anne Marie , Carlos en Greet staan alvast te popelen om er aan te beginnen en nadien is er nog een GVA Santa party voorzien in de Waagnatie. Wie nog interesse heeft kan zich nog inschrijven op www.gvasantarun.be
Bij het einde van ons najaarsprogramma hebben we vastgesteld dat nogal wat mensen hun verhaal kwijt willen in de vorm van een persoonlijk verslag. Wij kunnen dit enkel toejuichen. Nogal wat mensen lezen met plezier de loopverhalen van anderen en herkennen hierin wat zij zelf beleven. Het is onmogelijk om dit allemaal te publiceren op onze web-site. Er zijn immers tal van andere berichten, mededelingen, aankondigingen die op die manier in de verdrukking zouden geraken. Daarom werd besloten om onze Blog te her-activeren en daarop alle tien-kilometer, halve-volle marathon en andere verhalen van ons jogging team te publiceren.
Dat onze
oudjes van ALVA toch iets belangrijker mogen voorstellen dan een allegaartje,
een samenraapsel van lopers 7de knoopsgat , weten we ondertussen wel
al langer dan vandaag.
En dat ze nu
ook stilaan wereldberoemd worden, niet enkel in onze Ajuinenstad, maar ook over
de moddervelden van het Vlaamse landschap, wordt een onomkeerbare realiteit die
nog ontelbare diepe emoties zal oproepen.
Om één en
ander eens flink in de verf te zetten, werd eenparig besloten om de Crosscup-Relays
aflossingen in Gent te veroveren, getooid in onze felrode kleuren met 3 ploegen
van 3 musketiers .
De 1ste
ploeg, met name onze elitetroepen, haspelde de 5klm500 af in een puike tijd
van 18min 33.
Gunther
Van den Bossche en Danny
Vonck, onze 2 onverzettelijke,
nooit afgevende doorbijters van het eerste uur effenden op een lovenswaardig manier het pad en de over my
dead body tronie van Geert De Brouwer zorgde voor de final touch van deze thriller.
Bataljon 2,
startte met waarempel niemand minder dan de onverslijtbare Michael Pyck, die zich voor deze unieke gelegenheid splinternieuwe spikes had moeten
aanschaffen - wat een clubliefde ! - en hierdoor blijkbaar vleugels kreeg zodat
hij de startkilometer in zo maar eventjes in 3min35 afmaalde .
Jan De
Veylder bewees
nogmaals dat zijn zoon bepaalde sportieve talenten van geen vreemde heeft en
gaf de stok in ijltempo door aan Luc De Cominnes, die er blijkbaar niets op tegen heeft om 2
maal door de gevreesde zandbak te moeten ploeteren maar daar integendeel alle
plezier schijnt in te vinden . Eindtijd 20min 41.
Hoe ouder,
hoe gekker dachten tenslotte de 2 anciens van groep 3 en dus trommelden ze de
toch ettelijke jaartjes jongere dame Karine De Buysscher op voor de gemengde ploeg.
Een gepaste
gok bleek achteraf.
Karine was bij
aanvang omwille van haar hardnekkige blessure eerst niet gerust in een gunstige
afloop, Onnodige zorgen want wat
bleek bij de wisseling op klm 1 :
na amper 3min 50 gaf ze de stok aan Jozef Van Nieuwenhove door.
Enkele
onmisbare klontjes druivesuiker-brandstof naar binnen gewerkt en dit volstond
om petrol te geven zodat 1,5 klm
en 5min 30 later HermanPersoons
gelanceerd kon worden.
Onze
nieuwste aanwinst legde - zoals we stilletjes verwacht hadden - zijn ingangsexamen
af met grote onderscheiding : 3 klm in 11min 45 , wat resulteerde in een
eindtijd van 21min 05.
Ziezo, wie
riskeert het zich nu nog om te stellen dat ALVA over geen soliede, degelijke groep
Master-veldlopers zou beschikken : ongetwijfeld vatbaar voor herhaling zijn
deze prestaties en een geruststellende tip voor Michael : nieuwe spikes moet je
toch méér dan 1 maal gebruiken, welke gensters gaat dat nog geven eens ze ingelopen
zijn ???
Martin bezorgde ons volgend verslag van zijn halve marathon in Etten-Leur
Halve marathon Etten-Leur, 25/10/9
Op een zonnige zondag, laatste zondag van oktober, was het weer zover; de koopzondag van Etten-Leur, gecombineerd met hun marathon, halve marathon, 10k, 5k en kids races.
Onder een stralende zon met enkele hoge wolken, 16° C, werd de start gegeven van de halve marathon om 13u40, op een leuke beat-muziek in plaats van traditioneel orkestje. Na een drietal kilometers door het centrum en de banlieue, met veel volk, was het weer de grote lus doorheen de velden. Met een strakke zuid-westen wind was bescherming achter enkele grote Noorderburen aangewezen.
Na een tiental kilometers is er dan een aangename variatie, met enkele kilometers op zachte ondergrond (tenzij je op het fietspad bleef). Aan het einde van dit stuk kwam dan de verfrissing via een serieuze regenvlaag.
Die stopte op ongeveer 2 KM van het einde, na de brug over de autoweg, wind tegen, waar ik helaas net op dat moment geen beschermende Hollander had. Gelukkig was dat maar een kort stukje.
Na deze brug was het dus helling af en versnellen tot aan het einde, met een aankomst à la Eindhoven (met minder volk, en hier wel overal dranghekken in het centrum).
Met een 'big smile on my face' kwam ik binnen op 1u 42m 43s binnen.
Alle mogelijke dranken heb ik na de finish met plezier opgedronken, oranje (!) sportdrankje met bizar smaakje, water, thee, samen met een stukje "appelsien".
Na een 'hemelse' massage was het terug richting huis, moe en voldaan, met een stop aan de McDonalds aan de grens.
P.S. Terwijl de spons- en drankposten goed in orde waren, was de KM-aanduiding wel sporadisch, of soms zelfs verkeerd. Velen keken zeer verbaasd, hoofdrekenend naar hun Polar bij het bordje van 2 KM dat op +/- 1,5 KM stond.
Berlijn
20/092009, een marathon waar vriend Michael een droom in vervulling zag gaan. Ik
ken het gevoel, het viel mij ten dele in Eindhoven 2008 toen ik voor het eerst
onder de magische kaap van 3u30 geraakte. Het feest kon niet op, in Rotterdam
dook ik voor een tweede keer onder die magische kaap van 3u30 ... ik liep er
3u26. De trainingschemas van Jean waren hadden hun effect niet gemist. Michael
nam mij op sleeptouw om naar Berlijn te gaan. Ik had er vertrouwen om onder de
3u30 te blijven. Alle trainingschemas volgde ik nauwgezet.
Berlijn is
een prachtige stad. Dat mochten Michael en onze echtgenoten ondervinden. We
bezochten héél wat mooie plekjes, zoals Checkpoint Charly, de Muur (of wat er
nog van overblijft). We dronken koffie op de Gerdarmenplatz. We flaneerden
langs Unter den Linden. Op zaterdagavond zat ik met pijnlijke voeten in de
douche van de hotelkamer. Sightseeing en marathonlopen waren eigenlijk niet
zon goede combinatie. Onze Jean had mij er nog zo voor gewaarschuwd.
Leerlingen luisteren niet altijd naar de wijze raad van de meester. 52 Jaar en
nog niet geleerd zijn. Is er nog hoop ? De Berliner Marathon vond plaats onder
een zware zon. Aanvankelijk verliep het goed, maar de sightseeing begon haar
tol te eisen. Iets voor kilometer 37 voelde ik een schouderklopje. In sneltrein
vaart stoof mij voorbij. Het was zijn dag. De warmte, het slenteren, niets
deerde hem. Met grote stijl liep hij onder de Branderburgertor naar de finish.
Zijn droom ging in vervulling. Ik kon de meubelen nog iet of wat redden, maar
ik zat nog een eindje boven die magische grens. Dat bleef nazinderen. De
oorzaak van het debacle was makkelijk te vinden. Moet ik nog 6 maanden wachten
om een nieuwe poging te ondernemen om orde op zaken te stellen? Ik nam het
besluit niet deel te nemen aan de aflossingsmarathon in Eindhoven. Vriend Chun
was zo goed om mijn plaats in te nemen. Met veel onbegrip aanhoorde Jean mijn
besluit. Ik wou en zou de volledige marathon van Eindhoven lopen. Langs deze
weg mijn excuses voor de drie dappere krijgers die de aflossingsmarathon liep
samen met Chun. Het viertal liep een puik resultaat !
Om
huishoudelijke problemen te vermijden liet ik mijn vrouw in de waan dat ik de
aflossingsmarathon zou lopen. Van die kant had ik dus geen weerwerk of
tegenprutteling te verwachten. Voor het geval dat mij iets zou overkomen, heb
ik mijn zoon dan toch maar verwittigd van mijn plan.
De
voorbereiding tussen Berlijn en Eindhoven was héél éénvoudig, m.n. niet veel
lopen, en vooral veel (gezond) eten en rusten. Voor zulke voorbereiding bestaan
niet zoveel schemas. De rust heeft veel goed gedaan.
Michael was
van de partij in Eindhoven. Hij zou mij begeleiden tijdens de marathon. Na het
inschrijven werd afgesproken waar ik drank of een banaan zou aannemen. Het was
fris aan de start, maar het startschot bracht vuur in de benen. Alles verliep
lekker. Ik hield de hartslagmeter nauwgezet in het oog. Soms had ik schrik dat ik
te vlug ging. Er mochten geen krachten verspild worden, die moest ik bewaren
voor de laatste kilometers. Toen ik halfweg was, zat ik op een tijd van
1u39min41. Dat was te vlug. Komt dit wel goed? Vanaf kilomter 30 voelde ik een
lichte kramp in een beide kuiten. Ik mocht niet meer versnellen, snelheid
aanhouden was de boodschap. Ik kon mezelf verwensen, te vlug gestart ! Leer ik
het dan nooit ? Ik kon de schade nog beperken. Een paar keer werd ik tot
stoppen gedwongen om een krampen te verwerken. De plensbui bracht verkoeling,
maar geen verbetering.
Gelukkig
was er de juichende massa, raar, maar een mens put daar krachten uit. Ik voelde
dat een evenaring van mijn besttijd tot de mogelijkheden behoorde. De laatste
kilometers steek ik nog een tandje bij. Immens was mijn geluk toen ik zag dat
er een verbetering van mijn besttijd inzat. 3u24min59sec. Dat had ik niet
verwacht. Bedankt Michael voor de mentale steun. De vijs die ik verloren was in
Berlijn, vond ik gelukkig terug in Eindhoven. Bedankt Heilige Antonus.
Mijn vrouw
werd als eerste op de hoogte gebracht van het resultaat. Ze was verwonderd
dat ik de volledige marathon heb gelopen. Ik heb op het thuisfront nu wat goed
te maken.
Nu weet ik
zeker dat ik binnen 3 weken geen marathon zal lopen. Michael, bedankt, maar op
het aanbod om in Frankfurt een marathon te lopen kan ik niet ingaan. Ik ga nu
een rustperiode in om te herstellen (de komende week toch), nadien herneem ik
met veel plezier de trainingen opnieuw.
We hebben
nu volop tijd om plannen te smeden voor komend jaar.
Alle
deelnemers aan marathon en halve marathon zijn winnaars. Proficiat aan de ALVA
lopers, dank aan de supporters. Hun aanmoediging en steun is héél belangrijk
Zondag liep ik alweer mijn vijfde marathon. Maanden van voorbereiding moesten een tijd onder de 4 uur opleveren. Tijdens de voorbereiding al mijn tijden verbeterd op 6km, 12km en halve marathon. Uren getraind samen met mijn LDL-maatjes Wim en Tijl. De dinsdag voor de marathon het plan besproken met Jean hoe ik zou lopen. Beginnen op een schema van 3u40min. Deze gedachte laat mij de week voor de marathon niet meer los, en besluit om dit schema niet te volgen uit schrik voor mijn goeie vriend de man met de hamer
Voor de start zie ik Jef Bequé, een man die zijn marathons fluitend rond 3u10 loopt, en die besluit om de ganse marathon bij mij te blijven. In Eindhoven was het voor hem marathon nummer 14. Ik moest en zou onder de vier uur duiken. Voor Jef ging het de ganse marathon lekker traag, en ik vermoed dat hij onderweg nog de tijd vond om zijn memoires te schrijven.
Ik leg mezelf op dat ik de eerste halve marathon niet boven hartslag 160 ga, en dat lukt perfect, ik kom door in 1u54 rond. Tussen kilometer 20 en 30 loop ik écht heel soepel en geef geen trap teveel. Ik besluit om er op kilometer 35 een lap op te geven, maar dat plan valt letterlijk en figuurlijk in het water. Wat een stortbui en wind zeg! Ik hou dan maar het tempo vast en versnel enkel nog de laatste twee kilometer tussen de menigte in het centrum van Eindhoven. Dat was écht genieten!! Een 400 meter voor de finish loopt Jean nog een stukje met mij mee, en wenst mij alvast proficiat.
Waar ik bij mijn andere vier marathons mij aan de meet vooral de vraag stelde moeder waarom leven wij, kwam ik nu relatief fris over de finish in een tijd van 3u52min (een verbetering van 18 minuten van mijn persoonlijk record), wat een heerlijk gevoel om op zo een manier over de meet te komen zeg. Enkele tranen zijn mijn deel, maar dat trek ik mij niets van aan.
Na de finish zie ik Berliners Michael en Hendrik, en Wim. Wim ging er van meetaf aan vandoor en ik zou hem nooit meer terug zie. Man wat ging die snel! Bij de volgende marathon probeer ik toch ook eens Zuid-Afrikaanse krokodil of zebra te eten En wat te zeggen van Hendrik, 3 weken na Berlijn zo een toptijd neerzetten in Eindhoven Chapeau!
Eindelijk onder de vier uur, en net in Eindhoven, de plaats waar mijn vader 13 jaar geleden zijn debuut op de marathon maakte.
Ik hou eraan twee mensen speciaal te bedanken, en dat zijn Jean en Jef! Zonder hen was mij dit niet gelukt!
5 april 2009 Rotterdam: Prachtprestatie van de marathonlopers.
De marathonlopers hebben meer dan hun best gedaan in Rotterdam.
Iedereen heeft er zijn beste tijd gelopen.
Patrick De Man 3u12:53 = verbetering van 6 minuten.
To Chun Fai:3u15:03 = verbetering van 7 minuten.
Hendrik Vlieberghs:3u26:47 = verbetering van 3 minuten.
Michael Pijck:3u36:02 = verbetering van 2 minuten.
Tijl Vierendeel:3u40 = verbetering van 9 minuten.
Luc De Meersman liep niettegenstaande een iets te vlugge start een verdienstelijke 4u29.
Dat belooft voor de marathon in Antwerpen.
Marathon in the Big Apple. Vorig jaar nam ik de beslissing om de moeder van alle marathons te lopen. Eind mei van dit jaar vroeg ik aan onze Jean om mijn training in goede banen te leiden om deze marathon van classe I (dus een zware) op een menswaardige manier te volbrengen.
Ik kon onmiddellijk op zijn steun rekenen en kon samen met de andere marathoniens van Alva voor Eindhoven meetrainen.
Op dinsdag 28 oktober kon ik eindelijk vertekken. Mijn supporters, zijnde vrouw en 2 dochters, reisden ook mee voor de morele en logistieke steun. Voor het verwerken van de jetlag was het goed om op tijd te vertrekken, want uit het verleden weet ik dat ik daar nogal wat last kan van hebben.
De citytrip die de marathon voorafging was fantastisch met een uitbundige plundering van mijn creditcard door mijn drie vrouwen.
De dag vóór de marathon was er de friendshiprun: op zaterdagmorgen met 18000 buitenlandse lopers een 4 km jogging door de straten van Manhattan vanaf het gebouw van de Verendigde Naties naar de finish in Central Park geeft je kippenvel.
Eindelijk Marathon-day.
Om 4.00u uit ons bed (nog een geluk dat in Amerika het winteruur een week later inging dan bij ons, dus we konden toch nog 1 uur langer slapen), om 5.00 u de bus naar Staten Island. Om 6.00 u ter plaatse. We mochten clochard-technieken toepassen om ons warm te houden: oude kleren met kranten en plastiek zakken en dan in een kartonnen doos. Bij 3° Celcius word je vanzelf inventief. Een mens moet er toch wat voor over hebben hoor om zo een marathon te doen
Om 8u30 onze goody-bag aan de camion gaan afgeven zodat we aan de finish wat warme droge kledij kunnen ophalen, en dan naar de start.
Nog wat staan rillen tot 9u40 en dan eindelijk: het startschot op Staten Island en dan de Verezano-bridge op. Eindelijk mag ik de noeste trainingsarbeid omzetten in werkelijkheid. Jean in gedachten (en ook mijn loopmaat Ronny): traag starten. Dat is niet moeilijk: door de kou heb ik 5 km nodig om mij op te warmen. Na 5 km zit ik op 27 minuten. Mijn vooropgesteld tempo van 5 minuten per km of 8 minuten per mijl lijkt me te doen. Van mijn 65% hartslag zit ik nu op 5 km op mijn marathonhartslag die ik van Jean opgegeven kreeg. Yes, ik ben niet te snel gestart en als ik zo verder kan lopen, zal ik dienen smeerlap met zijn hamer deze keer niet tegenkomen.
Op 10 km zit ik op 50 minuten en ik zit mooi op mijn hartslag. Ik voel me als bij een zondagochtendloopje in het park van Aalst. Tien keer niets, zo een marathon lopen. Op 15 km schoon op 1u15 en op 10 mijl 1u20. Tzal me precies nog lukken ook, die 8 minuten per mijl.
Al die tijd loop ik door Brooklyn en de temperatuur is toch al iets gestegen naar +/- 6°. Licht zweten, toch drinken, hartslag in het oog houden, denken aan onze Jean, denken aan de Belgische supporters, 2e brug in aantocht. Dit is half-marathon. Dat ging goed: 1u4545 en de benen zitten nog altijd goed. Die 45 trager dan het doel laat ik niet aan mijn hart komen, ik heb nog tijd genoeg om dit in te halen. Verdomme, die brug is toch iets steiler dan ik dacht, het doet toch wat zeer, . Maar kom, ik zit al in Queens.
Dan komt de 3e brug: Queensborrow-bridge. Een brug om U tegen te zeggen: vanaf km 23 begin het vals plat. Dat verandert dan vrij snel in steil bergop om op de top van de brug te komen. Ik zit op km 25 en zit nog altijd op mijn goeie hartslag, maar toch al 1,5 minuut achter schema. Niet aantrekken, verderlopen. Straks is het bergaf. Het zicht op Manhattan vanop de brug geeft een boost en ik start de afdaling. Toch wat recupereren alvorens ik 1st Avenue oploop. Daar staan de Belgen en dus ook mijn vrouw en dochters. Er was afgesproken op km 27. Die First Avenue is een paar kilometer vals plat. Ik weet: opletten dat je je niet verbrandt! De euforie van het moment, het miljoen toeschouwers, het geschreeuw youre looking good, niet aantrekken, voortlopen op hartslag.
Waar zitten die nu? Ik ben ze toch niet voorbijgelopen? De 27ste kilometer is toch nog niet voorbij? Eindelijk, ik zie mijn geliefden; gezicht goed houden, lachen, armen in de lucht. Ze zijn gerustgesteld; echtgenoot/papa ziet er nog goed uit.
Na Manhattan weer een brug, deze keer een kleintje om in the Bronx te komen; kort nadien weer eentje om via Harlem weer in Manhattan te komen.
Ik heb er nu 33 km opzitten. Het gaat nog redelijk goed, maar dat zondagochtendgevoel in het park van Aalst ben ik al lang vergeten. De benen willen nog mee, maar mijn verdomde achillespees begint toch wat te zeuren, en die linkerkuit begint ook ambetant te doen.
Zou ik versnellen? Ik zit wel al 3 minuten achter schema. Neen, Jean heeft gezegd, niet versnellen voor km 35. Ik zal dan nog maar wat wachten en schoon op hartslag voortlopen.
3 minuten moet ik toch nog kunnen goedmaken op 7 km?
Op km 35 zit ik in het begin van Central Park op een tijd van 2u5845. Ik zal maar beginnen versnellen zeker?
Wil dat nu lukken, tis weeral bergop. Hartslag naar 170. Help, ik kan niet versnellen. Foert zeg, ik loop door zo goed ik kan. Mijn supporters staan nog eens op km 39. Ik zal zo goed mogelijk mijn best doen. Ik laat uitschijnen aan de supporters dat ik er nog goed uitzie, maar ik heb juist voor mezelf uitgemaakt: dit doe ik nooit meer. Ik verdien het niet om zo te moeten afzien. Ik loop wel nog 515 per km, maar het is echt niet leuk meer; het doet overal zeer.
Eindelijk: km 40. Tijd 3u25. Een kleine 27 minuten gedaan op mijn laatste 5 km. Dus ik heb niet kunnen versnellen. Dan maar voor 3u35 gaan, dat is toch ook nog mooi; onder de 3u30 zal in een ander leven zijn, want ik loop geen marathons meer!
Zie ik daar staan: nog 1 mile. De toeschouwers blijven roepen: youre looking good (dat zal wel tegen iemand anders zijn, want ik look er zeker niet good uit), youre almost there!
Dat een mijl zo lang is, dat wist ik niet. Het is weliswaar 1.609 meter, maar het blijft duren. Dan aanduiding ½ mile; (dat kan niet, ik moest er al geweest zijn) dan 300 meter, 200 meter, 100 meter. Tijd in het oog houden: 3u36. Lukt het voor de 3u3700? Juist niet: gefinished op 3u3709. Na de finish kan ik bijna geen stap meer zetten. Ik ben blij. Mijn persoonlijk record met 1,5 minuut verbeterd. Onze Jean zal content zijn, ik heb zijn raad opgevolgd en de man met de hamer niet tegengekomen.
Wanneer is de volgende marathon? Ik wou dat het al zover was! Het is zoals Fred Lebow zei: Few things in life match the trill of a marathon
De marathonlopers hebben meer dan hun best gedaan in Rotterdam.
Iedereen heeft er zijn beste tijd gelopen.
Patrick De Man 3u12:53 = verbetering van 6 minuten.
To Chun Fai:3u15:03 = verbetering van 7 minuten.
Hendrik Vlieberghs:3u26:47 = verbetering van 3 minuten.
Michael Pijck:3u36:02 = verbetering van 2 minuten.
Tijl Vierendeel:3u40 = verbetering van 9 minuten.
Luc De Meersman liep niettegenstaande een iets te vlugge start een verdienstelijke 4u29.
Dat belooft voor de marathon in Antwerpen.
