Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 8.150 meter gelopen in 0:40:00, hsm 113. Het werd een moeilijke training, het lopen wil duidelijk nog niet vlotten. De heup, bil en pubis zijn nog altijd de spelbrekers, maar ook een totale vermoeidheid. Zo heb ik last van de rug en een chronische valling die aangewakkert word door de berkenpollen. Nochtans loop ik graag als het lekker warm is, nu werkt het wat verlammend, alles is zwaar. De schaaf-en brandwonden onder de oksel blijven ook pijn doen en zijn lelijke wonden. Alles zal zijn tijd nodig hebben om te herstellen, toch kan een tweede opinie geen kwaad. Zo denk ik nog eens op consultatie te gaan bij een sportarts, om een beter zicht te krijgen, wat de blessures nu betekenen op sportief vlak en er geen alternatieve genezingsprocessen zijn. Morgen een ritje met de fiets, als het weer het toelaat, maar dat zal waarschijnlijk wel meevallen.
Vandaag een trage duurloop van 10.400 meter gelopen in 0:49:39, hsm 117. Ik had gehoopt dat de benen wat frisser aan zouden voelen, drie dagen na de marathon. Het bevestigd mijn vermoeden dat de benen sneller herstellen als ik recuperatielopen doe. Dan kan ik de woensdag na een marathon al tussen de 14-15 km/uur lopen, een uur lang. Vandaag zat dat er echt niet in, ik had ook de bedoeling niet dat tempo te halen.? Toch wel gehoopt dat het iets vlotter zou gaan, de eerste kilometer ging daarentegen vlotter. Zeker de felle pijnen bleven uit, het was meer een gevoel van stijfheid in de spieren, dan pijn. Het is natuurlijk nog veel te vroeg om een positief of negatief oordeel te vellen, daar gaan een paar weken over gaan. Morgen staat er een rustige training van acht kilometer op het programma, hopelijk met iets soepelere spieren.
Vandaag een ritje van 24.550 meter gereden in 1:00:53, hsm 92. Ik wou naar Grobbendonk rijden en daar langs het kanaal naar Herentals en zo naar huis. De afrit naar het kanaal was afgesloten in beide richtingen, dus een alternatieve route gevolgd. Zo toch heel wat stops gehad en nooit echt lang kunnen doorrijden en een minder hoog gemiddelde gehaald. Onderweg nog gestopt om het zadel 15 mm hoger te zetten, en een plaatje dat wat verdraaid zat onder het zadel. Vandaag voelde ik dat ik meer kracht kon zetten dan gisteren, maar ja een marathon blijft even hangen in de benen. Het meeste zie ik af van de linkerarm, moeilijk een comfortabele positie te vinden, om de elleboog te ontlasten. Nog even vermelden dat het verleden zondag een jubileum-marathon werd voor de 50ste maal onder de drie uur gelopen. Morgen mag ik trouwens tien kilometer op het gemakje loslopen op onverharde ondergrond, joepie.
Vandaag de eerste revalidatiedag, 10.910 meter losgefietst in 0:27:50, hsm 93. De benen zelf doen geen pijn na de marathon van gisteren, de bil en pubis lichte pijn. Ik had vanzelf kunnen gaan lopen, maar dat is nu net niet de bedoeling, het lichaam laten herstellen wel. Het meeste had ik nog last van de schuurwonden op de oksels en arm, een brandend gevoel. Iets wat meteen opvalt is de lagere hartslagintensiteit bij het fietsen dat licht een 15-tal slagen lager. Een probleem bij het fietsen word de linkerelleboog die ik niet volledig kan strekken. Ook het volledig draaien van de pols lukt niet, dat gaat voor krampen zorgen, zeker bij lange afstanden. Morgen ga ik een uurtje fietsen aan een iets hogere intensieteit als vandaag.
Op naar het jaarlijks loopfeest in Antwerpen, waar voor mij de marathon op het programma staat. Normaal mag ik niet meer lopen, met mijn twee zware kwetsuren, een heupspier die bijna volledig afgescheurd is. Waardoor ik met verkrampte bil en hamstring loop een verkrampt gevoel die zwaarder word met de kilometers. Een zware ontsteking op de pubis, de plaats waar de aanhechting van de buikspieren is, nog net geen stressfractuur. Het verstand op nul gezet en we zullen wel zien waar we stranden, ik hoopte toch op een tijd onder de drie uur. Deze ochtend is schitterend, al een aangename temperatuur en het is windstil, in topvorm zou ik gaan voor een besttijd. We komen veel bekende gezichten tegen en de tijd vliegt zo voorbij, het is een schitterend georganiseerde marathon. Zeker voor de 1.500 marathonlopers die de infrastructuur van de hoofdwedstrijd, de tien mijl van antwerpen kunnen gebruiken. Waar ze met tienmaal zoveel volk op afkomen, parkeerplaats en wc's bij de vleet, een breed startvak, een grote tent om de nummers af te halen, en het sfeertje van de grote evenementen.
We staan met 1.500 sportievelingen klaar om de 42 kilometer af te haspelen, het startschot word gegeven, daar gaan we. Ik word langs alle kanten voorbij gesneld, na de eerste kilometer in 4:00 rond, begin ik op mijn beurt de ene na de andere bij te halen. Na twee kilometer wacht de konijnenpijp op ons 700 meter bergaf gevolgt door 700 meter bergop, de beginkrampen verdwijnen. Nog een groepje bijhalen en dan laat ik me hazen, is het idee, de pubis prikkeld lichtjes maar alles blijft binnen de pijngrens. Kilometer zes passeren we in 0:23:36 een aangenaam tempo dat ik graag vasthoud, als alles mee wil werken, pubis en ham. Ons groepje valt snel uit elkaar, en na een snotvlaag op de kuit en twee trappen op mijn hakken muis ik er vandoor, zelfbehoud!? Ik moet drie kilometer jagen om aan te sluiten bij de voorloper (Wouter Verheyen) en daar zal ik lang met samen lopen. kilometer twaalf in 0:47:16 het gaat nog vlot hoewel de eerste tekenen van verkramping in de bil terugkomen. We doen het kopwerk met zijn tweeen met geen al te lange beurten houden we het tempo er in, de kilometers gaan vlot voorbij.
Aan het achttien kilometerpunt 1:10:51 sluit een groep van zes aan, we zijn nu met acht en ik hoop dat iedereen wat wilt meewerken. Dat blijkt niet het geval te zijn en wouter en een ander atleet muizen er vandoor, ik had me juist laten uitzakken, gans achteraan de groep. Niemand maakte aanstalten om de kloof te dichten, dus probeerde ik de kloof te dichten met een lichte versnelling er naartoe. Blijkbaar was het een versnelling teveel en de bil raakte meer verkrampt, het straalde licht uit naar de hamstring. Toch kreeg ik het gaatje gedicht, en liet me meevoeren, nog geen kilometer verder loste ik weer en besloot het iets rustiger aan te doen. Twee Waalse atleten kwamen er aan Guy Demol en Olivier Deschamps, ik volgde nu in hun zog, halfweg kwamen we door in 1:23:20. Het tempo zat voor de eerste keer boven de 4:00/km, maar als we dit tempo aanhielden zat een tijd onder de 2:50:00 er nog in. Guy is de regulator en houd Olivier in bedwang, ik ben blij dat ik het tempo kan volgen, zelf de pijn lijkt wat te minderen. Aan kilometerpunt zevenentwintig 1:35:06 komt Lucien Taelman ons voorbijgelopen, guy stapt bijna op hetzelfde moment uit.
Ik laat me niet verleiden en blijf in Olivier zijn spoor nog een viertal atleten komen ons vervoegen, het tempo zakt wat weg. Nu loop ik weer tempo te maken en op kilometer dertig 1:59:44, bekoop ik de inspanningen de bil en hamstring raken volledig verkrampt. Een comfortabele positie kiezen om zoveel mogelijk snelheid te maken, maar het ging niet vlot hoewel de groep niet ver uitliep. Het was een geluk dat het zo'n mooi weer was, we werden overal aangemoedigd zoveel volk voor een marathon ongezien. Ook de bevoorrading hielp elke 2.500 meter een drankpost, er was dus genoeg om naar uit te zien en de pijn wat te verdringen. Kilometer zesendertig 2:25:17 een tijd onder de 2:50:00 zit er niet meer in, de krampen in bil en hamstring zijn alsmaar pijnlijker. De pubis doed ook zeer en om het compleet te maken spelen de darmen ook op, twee grote bloedvlekken rond de oksels. Het word een echte martelgang de laatste vijf kilometer, het besef dat het de laatste wedstrijd is in de volgende maanden houd me overeind. Ik passeer Wouter op het kilometerpunt 40 nog, en probeer hem aan te moedigen maar hij is compleet leeg en kan niet aanpikken. Met mij gaat het hartslaggewijs prima ik zou normaal 12 slagen hoger moeten zitten maar de bil, hamstring en pubis willen niet mee. De aamkomst op de grote markt is een belevenis op zich luid aangemoedigd vergeet ik de pijn en finish in 2:53:46, knap gedaan!!
Het is gelukt en dat komt mede door jullie steunbetuigingen voor tijdens en na de wedstrijd. Ik kan jullie enkel maar bedanken en hopen dat ik, als jullie het moeilijk hebben jullie ook kan steunen. Dus honderdduizend maal dank, ik heb nu ook iets waar ik verder op kan bouwen om sterk terug te komen. Het is een mooie wondere wereld het loopcircuit, en in bijzonder de hechte band tussen de marathon en ultralopers. Ik hoop binnen kort weer deel uit te maken van deze loopfamilie, waar het steunen van een ander, even belangrijk lijkt als het eigen resultaat. Nogmaals duizendmaal dank.
Vandaag 7.050 meter loslopen in een tijd van 0:36:57, hsm 103. Ik heb me gisteren mistrapt op de trap, en sindsdien is de pubis no pijnlijker. Hopelijk gaat het tegen morgen wat beter en kan ik een degelijke wedstrijd afwerken. De bil en de voetpees waren de twee, eerste kilometers ook nog pijnlijk, gelukkig trok de pijn weg. Zo word het morgen spannend gaat alles stand houden, zowel fysiek als mentaal. Op mentaal vlak is een marathon al moeilijk als je sterk en gezond bent, dus nu word het nog harder!!! Maar ik ga er van uit dat alles goed gaat verlopen en het me zal lukken voor een 50ste maal onder de drie uur te finishen.
Vandaag een trage duurloop met versnellingen, in totaal 9.200 meter gelopen in 0:42:16, hsm 119. De billen, voeten en pubis voelden al pijnlijk aan na en tijdens het werk, dan moest ik nog gaan trainen. De eerste drie kilometer was het dan ook wroeten om vooruit te geraken, daarna ging het beter. Hoewel tijdens de versnellingen begon de hamstring wat tegen te werken, gewoon de stijfheid denk ik. Een plezierloopje word het zoal niet zondag, het zal op karakter moeten gebeuren zoals meestal op de marathon. Toch wil ik in Antwerpen nog eens alles geven wat er nog op dit versleten lichaam zit, om het tegendeel te bewijzen. Een goed resultaat zal een opsteker zijn om na de rustperiode sterk en vol nieuwe moed terug te komen. Morgen een losloopje van zeven kilometer, om volledig uitgerust voor de 56stekeer te finishen op de marathon.
Vandaag een recuperatieloop van 9.200 meter gelopen inn 0:45:37, hsm 103. Het was moeilijk op gang komen, dat vroege opstaan is echt slopend en vermoeiend. De bikl zat goed vast, de voetpees was pijnlijk, de rechterachillespees knaagde ook. Van mij mag de wind wat minder fel waaien, en het nog iets warmer worden. Dat is dan meteen ook het weer dat ze voorspellen voor zondag, tijdens de Antwerp marathon. Morgen staat er een trage duurloop van negen kilomer op het programma.
Vandaag een tempoloop van 15.160 meter gelopen in 1:00:00, hsm 135. Een cresendo tempoduurloop elke drie kilometer mat versnelt, begonnen met zware benen. Ook met vermoeide benen gefinisht, toch tevreden over de gelopen training aan het voorziene tempo. Alleen de benen zouden wat frisser en minder pijnlijk mogen aanvoelen, voor een echt goed gevoel. De laatste blok van drie kilometer haalde ik bijna de zestien kilometer per uur, maar de krampen in de bil kwamen opzetten. Het voornaamste zal de reactie op de tempotraining zijn, dat is iets om morgenvroeg gade te slaan. De volgende drie dagen volgen rustige en korte trainingen om met frisse benen en gemoed aan de marathon te beginnen. Zo staat er morgen een trage duurloop van tien kilometer op het programma, of een recuperatieloop.
Vandaag een trage duurloop van 12.050 meter gelopen in 0:58:51, 114 hsm. Het lange rechtstaan op het werk, doet geen deugt aan de bil en heup. Trainen na de vroege heb ik altijd al zwaar gevonden, maar nu is het extra zwaar. Ik geraakte echt niet in het ritme vandaag het was stoempen en duwen om vooruit te geraken. Zowat alles wat pijn kon doen deed pijn, de kilometers gingen tergend langzaam voorbij. De tweede helft moest ik verdapperen om onder de 5:00/km te geraken, het is uiteindelijk gelukt. Van de week hoop ik de kaap van de 100 kilometer nog eens te halen, om dan de week erna te halveren. Morgen staat er een tempoloop op het programma, aan een tempo die de benen aankunnen.
Vandaag een korte cresendo trage duurloop van 6.300 meter gelopen in 0:29:01, hsm 112. Gewoon om de spieren wat los te gooien, en te voelen hoe het met de diverse onderdelen gesteld is. Het gevoel dat het met de dag erger word, en ik dringend nood heb aan een rust en herstel. Als ik loop val het eindelijk nog mee, maar als ik iets zwaar moet tillen, schiet het zo in de bil. Ook zittend of liggend moet ik achter de juiste positie zoeken, en word ik s'nachts een paar maal wakker van de pijn. Maar het lopen op zich , buiten de eerste kilometer en na de twwalfde kilometer gaat goed. Zo kon ik vandaag zonder enig probleem versnellen de lichte verkramping werd niet erger. Morgen staat er een rustige trage duurloop van een uur op het programma.
Vandaag een tempoloop gelopen van 20.450 meter in 1:24:24, hsm 141. Een test om te zien waar ik kan eindigen volgende week zondag in de marathon van Antwerpen. Het zou een zware test zijn, om te zien wat het gehavende rechterbeen nog aan kan. Maar het was de pubis die het pijnlijkst aanvoelde, een stekende pijn in de onderbuik. Ik moest meteen wat snelheid minderen, om de pijn te verlichten, zodat ik redelijk kon finishen. Het word volgende zondag waarschijnlijk een lijdensweg na half-marathon, ik hoop op een goede dag. Een tijd van onder de drie uur moet nog juist kunnen onder de huidige omstandigheden, maar dan mag niet mis lopen. Dat zou mijn 50ste marathon onder de drie uur kunnen worden, op 56 gelopen marathons, een fameuze mijlpaal. Mijn rechterbil voelde vandaag snel vermoeid aan, en verlies ik dus een deel van paslengte. Ik moet hopen op een superdag zondag en dat de adrenaline als pijnstiller zijn werk doen.
Vandaag een trage duurloop van 10.400 meter gelopen in 0:50:33, hsm 112. Een rustige trage duurloop in het tweede deel wat versnelt, het loopt niet super. De mentale knak is de overhand aan het nemen, ik zou nochtans moeten focussen tot en met volgende zondag. Het is dan mijn laatste wedstrijd voor een onbepaalde tijd, maar ik schat meer dan drie maand. Morgen doe ik een test over de halve marathon om ongeveer te weten wat ik volgende week mag verwerken.
Vandaag een extra rustdag ingelast, ik had teveel last van de heup en bil. Komt het misschien door het slechte nieuws dat ik gisteren heb mogen aanhoren? Gisteren op het werk kreeg ik alsmaar meer last van de heup en bil, moest dan ook de ganse dag dozen stapelen. Maar het was vooral het sleuren met euro-paletten die het hem lapten, serieus afgezien naarmate de uren vorderden. De zwaar ontstoken pubis, of schaambeen waar de buikspieren vertrekken gaven geen krimp. Ik had verleden jaar meer last van de onderste buikspieren, en de streek rond de pubis. Na de marathon van Antwerpen volgt voor een nog onbepaalde tijd een zeer rustige loopperiode. Vier loopdagen op zachte ondergrond en drie rustdagen, waar het km-totaal niet meer dan 50 km mag overschrijden. De rest van de tijd moet de conditie op een aanvaardbaar niveau gehouden worden door te sporten met een gesloten belasting. Fietsen, de ergometer, de orbitrac, zwemmen, roeien, allemaal sporten die mijn linkerelleboog niet aankan. Dat word dus serieus puzzelen en sleutelen om dat allemaal voor mekaar te krijgen.
Vandaag een recuperatieloop van 12.350 meter gelopen in 1:01:42, hsm 109. Rustige recuploop om te herstellen van de gisteren geleverde arbeid, een extensieve interval. De heup en bil voelden wat stijf aan, maar het lijkt allemaal niet zo erg als de gestelde diagnose. De tweede helft van de training wat versneld en ook dat gaf geen problemen, buiten de sijfheid in de bil. Morgen staat ongeveer dezelfde afstand op het programma hopelijk iets sneller dan vandaag.
Deze morgend bij de bekkenspecialist geweest en niet zo een goed nieuws gekregen. Een van de spieren aan de dij is bijna volledig afgescheurd, vlakbij de verkalking aan de dij. Joggerke is versleten, daar kwam het op neer, opereren kon, maar zonder garantie op succes. Het is ook een zware operatie die moet dienen om in het dagelijks leven normaal te funtioneren. Wat ik met de nodige rust (niet meer lopen) ook kan bereiken, daar ben ik echt niets met opgeschoten. De pubis is zwaar ontstoken en dicht aanleunend bij een stressfaktuur, onmogelijk daarmee te lopen. Toen ik vertelde dat ik zondag nog de volledige marathonafstand had gelopen, zag je ongeloof in zijn ogen. De training van gisteren, ruim een uur aan een gemiddelde van 15.5 km/uur, heb ik hem dan maar bespaart. Het alternatief dat ik kreeg voorgeschoteld was dan al van een iets hoger niveau, leefbaarder!!! De looptrainingen twee maand serieus terugschroeven en alternatieve trainingen, fietsen, zwemmen, als het maar geen open belasting is, zoals bij het lopen maar een gesloten belasting zoals fietsen of bepaalde fitnessoefeningen. Tijdens die twee maanden het lichaam weer in balans proberen te krijgen met core-stability oefeningen. Daarna voorzichtig weer opbouwen tot waar het lichaam het toelaat en aanvaarden dat het allemaal wat minder zal zijn. Nog altijd geen rooskleurig vooruitzicht maar wel een strohalm waar ik me kan aan vastklampen. Toch heb ik besloten om volgende week de marathon van Antwerpen te lopen tegen dokteradvies in.
Vandaag een extensieve interval van 16.000 meter totaal gelopen in 1:01:44, hsm 132. Het was lang geleden dat ik zonder pijn gelopen heb, maar vandaag was een van die zeldzame dagen. Deze morgend had ik er nochtans geen goed oog in, stijf als een plank, weinig fut in het lijf. Naar de piste gefietst, en de eerste twee kilometer was de stijfheid aanwezig, maar daarna kwam alles los. Mijn geplande tempo kunnen afwerken en met de hartslag was ook alles dik in orde. Alleen het gevoel aan kracht en soeplesse ontbreekt nog, om met volle mogelijkheden de snelheid op te drijven. Het zullen de uren na de trainingen zijn, die een betere beeldvorming zullen geven, is het een echte verbetering, of is het iets tijdelijk, een goede dag met een positieve drive, het laatste vrees ik, maar niet getreurd deze heb ik gehad. Tevreden zijn met de dagen dat het goed gaat, morgen kan er al een ander scenario op tafel liggen. Als ik verder mag blijven lopen, staat er een trage duurloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 20.500 meter gelopen in 1:41:49, hsm 116. De benen waren al iets beter als gisteren, de training was dubbel zo lang als gisteren. Ik had dus ruim de tijd om te versnellen, wat ik zowat halfweg deed, eerste 10 km in 51:30. Het tweede deel was dus ruim sneller 10.5 km in 50:19, de hsm was ook mee naar omhoog. Door de iets hogere snelheid begon de bil weer te knagen, Maar het was een stuk beter dan gisteren. Een ander voordeel is met de late gaan werken, zodat ik fris aan de training kan beginnen. Morgen staat er een extensieve duurloop van achtmaal 1500 meter met 500 meter herstel er tussen op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 10.000 meter gelopen in 0:57:16, hsm 105. Het was nodig deze recuperatietraining, na de volle marathon gelopen te hebben gisteren. Veel meer was er niet uit te krijgen, met een hsm die onder de 108 slagen moest blijven. Deze nacht een paar keer wakker geworden door de kramp in de rechterbil en hamstring. Niet echt normaal als ik liggend het rechterbeen wil verleggen lijkt het wel lam en moet ik deze ondersteunen. Kleine bewegingen lijden tot een verkrampt gevoel van de heup tot achter de knie, als ik opsta en een beetje wandel verdwijnt de kramp na een paar seconden, de bil spier voelt dan nog vermoeid aan. Morgen staat er de voorlaatste twintiger op het programma, het zal weer een traag loopje worden.
Vandaag een lange duurloop van 42.300 meter gelopen in 3:07:33, hsm 140. De bil en hamstrings deden te lastig om er een blokken-tempo-loop van te maken. Ik kon niet versnellen omdat de bil in kramp schoot en het uitzakte naar de hamstring. Op een bepaalt moment dan maar beslist om de volle marathonafstand te lopen, om de training wat zwaarder te maken. Dat was nodig om de benen ondanks alles toch maar klaar te stomen voor de marathon van Antwerpen. Als het licht op orange blijft staan na het bezoek bij de bekkenspecialist aanstaande donderdag. Het is dus nog niet zeker dat ik de 25ste april nog mag lopen, nu heb ik de marathonafstand toch in de benen. De tocht vandaag was zwaar hoewel ik de wind zo goed als gans de afstand in de zij had, ideaal dus. Op het einde van de rit begon ik toch sterk terug te vallen, mentaal en fysiek was het op. Ik moet de knop zien om te draaien, en beseffen dat zolang de heup niet in orde is, geen goed niveau kan halen. Gewoon bezig blijven en voldoende kilometers maken zodat de basis zo breed mogelijk blijft. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, rustig herstellen.
Vandaag een recuperatieloop van 13.100 meter gelopen in 1:08:23, hsm 111. Eigenlijk is de hartslag net iets te hoog om van een recuperatietraining te kunnen spreken. In elk geval voor mijn hartslaglimieten die zo laag liggen, is het onder de 110 gemiddeld voor recuperatie. De benen voelden zwaar aan de tweede training na een rustdag, moet ik in de gaten houden. Het was in elk geval te doen, lopen met de huidige pijngrens, zeurend en knagend maar niet erg. Morgen volgt de ultieme en uiterst zware test voor de gehavende spieren, pezen en botten. Een blokkentempoloop van zesendertig kilometer, waar de snelheden zullen varieren tussen de 13-15.5 km/uur.
Vandaag een trage cresendo duurloop van 12.600 meter gelopen in 0:59:54, hsm 118. Na een vervroegde rustdag ging het weer wat beter, dus een steeds snellere training gelopen. De pezen en spieren voorzichtig onder spanning zetten, zoals verwacht verbeterde het gevoel, naarmate de snelheid vorderde en de loopefficientie meer verzorgt werd. Niet dat alles ineens soepel ging er moest voor gewerkt worden, en het was niet volledig pijnloos. Maar het was zeker te doen, een zeurend, knagend gevoel en stijve been en rug en nekspieren. Die rustdag om de veertien dagen lijkt me wel een goed idee om te behouden ook als het beter gaat. Morgen een rustige trage duurloop van dertien kilometer, de hartslag mag niet boven de 115.
Vandaag een vervroegde of extra rustdag, de heup, bil, hamstring, achillespees en voetpees zullen er over beslissen. De ganse dag pijn gehad, het ergste aan heup en bil, zodat ik beslist heb de rustdag vandaag al in te lassen. Een echt wrak zo voel ik mij, maar dat had ik gisteren al in de mot, tijdens de extensieve interval ging het zo slecht. Nochtans een van mijn favoriete trainingen, maar het duurde te lang en de pijn was te hevig om te genieten. Volgende week donderdag moet ik naar de heupspecialist, ik hoop dat hij uitsluitsel kan geven en er iets aan doen. Zo is het moeilijk de motivatie en de kracht te vinden om de zware trainingen af te werken zoals het moet. De eerste opinie was een kalkaangroei op het heupgewricht, waarover de bil en heupspieren schuren. Met een onstekingsreactie tot gevolg die kan uitdeinen over het volledige rechterbeen, een atroscopie kan soelaas brengen. Tijdens die atroscopie word het teveel aan kalkaangroei weggeschraapt, de revalidatie zou zes looploze weken bevatten. Daarna zou ik weer pijnloos kunnen lopen en niets belet opnieuw op te bouwen naar de marathon en ultraloop. Ik hoop dat het difinitieve oordeel niet teveel afwijkt van de eerste opinie, en snel weer pijnloos kan genieten.
Vandaag een extensieve interval van 16.000 meter gelopen in 1:03:17, hsm 133. In het begin van de training ging het langs geen kanten, de pijn was niet te harden. Alles moest rustig opwarmen, tegen de helft van de training haalde ik het beoogde tempo. Ik probeerde het tempo in de tragere stukken hoog te houden en elke interval te versnellen. Het ging dan iets beter maar volledig pijnloos was het niet, en morgen is er nog een zware training. Vrijdag volgt er dan een rustdag, die zal maar juist op tijd komen om wat te herstellen. Zondag volgt dan de zwaarste training een blokken-tempo-loop, daarna drie afbouw weken tot Antwerpen. Het zal beter moeten gaan als vandaag wil ik in Antwerpen een goed resultaat neerzetten. De gemiddelde snelheid van de training was hoog genoeg, maar het gevoel is niet goed. Morgen staat er weer een langere trage duurloop op het programma, een van 20 kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 20.250 meter gelopen in 1:36:39, hsm 121. De billen waren al iets minder pijnlijk dan gisteren het geval was, nog niet over, maar beter. Van het ziekenhuis in Lier, waar ik een MR-scan van de bekken liet doen, naar huis gelopen. Met een klein ommetje om de twintig kilometer vol te maken, en dit na de vroege dus om 04:30 opgestaan. Ik had de wind in de flank en licht tegen, dus in de open stukken was het best pittig. De laatste drie dagen dus flink wat kilometers afgemaald, en de bil flink getest, met een onvoldoende als resultaat. Volgende week donderdag mogen mijn vrouw en ik het verdict aanhoren bij de specialist, en weten we meer. Morgen staat er een extensieve interval van achtmaal 1500 meter snel en achtmaal 500 meter normaal er tussen.
Vandaag een trage duurloop van 20.100 meter gelopen in 1:45:08, hsm 112. Zowat alles blokkeerde in de eerste kilometer, ik ging rechtsomkeer maken. Nog maar net kwam de gedachte op, of het verbeterde al, het liep nog stroef maar de pijn zakte weg. Het zou een moeizame training worden, maar daar hadden we ons aan verwacht, na de zware training gisteren. Normaal stond er maar 15 kilometer op het programma, maar aangezien het een feestdag is, de trainingen gewisseld. De Heup moet dringend onder handen genomen worden zodat ik weer pijnloos kan lopen. Morgen staat er een trage duurloop op het programma, of het zou moeten zijn dat ik de rustdag verschuif.
Vandaag een duurloop van 35.250 meter gelopen in 2:32:42, hsm 139. Op een slechte dag een lange duurloop afhaspelen is geen pretje, vandaag was zo'n dag. Het eerste gedeelte met lichte rugwind,voelde ik de bui al hangen ik kon niet echt snelheid maken. De benen voelden niet echt fris aan, en de hartslag zat te hoog voor het geleverde tempo. Met de laatste vijf kilometer heen langs het kanaal voelde ik de wind aanwakkeren. Ik vloekte stilletjes in mezelf, en liep door tot het geplande keerpunt, aan kilometer 17.600 . Toen kreeg ik de wind vol op de snoet, en moest onmiddelijk 15 seconden de kilometer toegeven. Het was hard maar de hartslag bleef in de zone en dus probeerde ik dit tempo rond 4:30 km vol te houden. De kilometers gingen traag voor uit, en de benen werden er niet beter op, het was knokken om tempo te houden. Ik had cola en druivesuiker mee om de suikers op peil te houden, maar veel helpte het niet. Met nog drie kilometer te gaan versneld ik weer naar 4:10/km, het lukte maar het vat was leeg. Het word wachten op beter weer om de geplande snelheden te halen en te genieten van het lopen. Ook de bil en hamstring kregen het na kilometer twintig weer zwaar te verduren, nog meer afzien geblazen. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:49:29, hsm 113. Zeer rustig gestart de eerste drie kilometer aan recuperatieloop tempo gelopen. Daarna een paar kilometer aan trage duurloop-tempo en overgeschakelt op duurlooptempo. Het einde was dan weer rustig, de korste training van de week, morgen de langste. Een recuperatieperiode die nodig is om de bil en hamstringspier te laten recupereren. Volgende week dinsdag mag ik onder de MNR-Scanner, om te bepalen hoe erg de heup er aan toe is. Een paar dagen later zal ik het verdict kunnen aanhoren en de rest van het seizoen plannen. Morgen staat er een lange duurloop van 35 kilometer op het programma, als het lichaam mee wil. Het word weer een zware training 17.500 meter wind mee en dan 17.500 wind tegen overleven!
Vandaag een duurloop van 12.450 meter gelopen in 0:56:24, hsm 124. Ik had gisteren veel last van de rechterbil en rechterhamstring tijdens het werk. Deze morgend als ik opstond voelde he alweer beter aan, alleen de stijfheid blijft over. Opstaan als een oude kreupele man betekend niet dat er geen training plaats met vinden. Dus op weg voor een trage duurloop met versnellingen, die uiteindelijk een duurloop zouden worden. Ik had mijn bovenbeen sok van Herzog aan, om de hamstring wat te ondersteunen. Na zes kilometer was alles genoeg opgewarmt voor een tiental versnellingen over 200 meter. Alles hield stand, en dus was het een geslaagde training om de stramheid uit de spieren te krijgen. Morgen een rustige korte training van tien kilometer, om fit te zijn voor zondag tijdens mijn dertigplusser.
Vandaag een trage duurloop van 25.000 meter gelopen in 2:05:09, hsm 120. Ondanks de stijve benen en spieren de lange trage duurloop afgehaspelt, zolang het gaat, gaat het. De eerste 12.500 meter wind mee rustig laten meegaan met de wind in de rug, zalig genieten. Op het keerpunt langs de Kempische vaart kreeg ik de wind pal op de neus, dat was even verschieten. Tegen de wind in, leek het er op dat die veel harder waaide dan wind mee, een metaal gezichtsbedrog!? De benen voelden snel zwaar aan en het was knokken om thuis te geraken, aan een gemiddelde van 5:00/km. Voor de lange duurloop van zondag moet ik iets anders bedenken dan 17 kilometer heen en terug. Ook dan worden er serieuze windstoten verwacht, en op duurlooptempo 17 kilometer wind op kop, Zal van het goede wat teveel zijn vrees ik, waarschijnlijk worden het vier ronden van 8.500 meter. Morgen een cresendo trage duurloop van 12 kilometer, om wat te herstellen.
Vandaag een duurloop van 16.500 meter gelopen in 1:10:58, hsm 127. Tegen en mee met een krachtige wind, beuken en vliegen, stoempen en freewheelen. Het hoeft niet gezegt dat het een vrij zware training was, maar de vooropgestelde snelheid gehaald. De bil en hamstring voelen natuurlijk nog stijf aan maar voor de rest waren de benen redelijk. Het herstel na de snelle halve van zondag zet zich voort zoals verwacht, iets minder snel als normaal. Tussen de trainingen door kan ik amper op een been blijven staan teveel pijn, maar na een nachtrust kan ik weer lopen. Alleen de eerste kilometer heb ik veel last, die verdwijnt met de kilometers, de stijfheid ook. Morgen staat er een lange trage duurloop van 25 kilometer op het programma, maar dat zien we morgen dan wel weer.